مدیر فنی

به گزارش خبرگزاری مهر، سید محمد یاشار نادری رئیس بنیاد فرهنگی روایت فتح در پی درگذشت محمد ابوالحسنی تهیه‌کننده مجموعه «دیرین دیرین» پیام تسلیتی را صادر کرد.

در بخشی از این پیام آمده است:

«درگذشت ناباورانه هنرمند خلاق، فقید سعید «محمد ابوالحسنی» در آغازین روزهای سال جدید کام علاقه‌مندان به حوزه فرهنگ و هنر را تلخ کرد. بی‌شک نام و یاد وی که همراه با خلق لحظات شاد و به‌یادماندنی برای ایرانیان بود همیشه در اذهان ملت قدرشناس ایران باقی خواهد ماند.

این‌جانب به‌نوبه خود این فقدان بزرگ را به عموم جامعه هنری ایران علی‌الخصوص خانواده آن مرحوم تسلیت عرض نموده و از خداوند متعال برای آن عزیز سفرکرده، هم‌نشینی با نیکان و اخیار را آرزومندم.»

مسعود اطیابی تهیه کننده و کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: پیش از هر چیز آرزو می‌کنم که در سال جدید کرونا از بین برود، معتقدم اگر واکسن‌ها زده شود و این بحران از بین برود و مردم در شرایط طبیعی به زندگی خود ادامه دهند، اولین کاری که باید کرد این است که شرایطی فراهم شود تا مردم به زندگی قبل از کرونا بازگردانده شوند. همین مساله سبب می‌شود که آرزو کنیم سینمای شاداب و مفرحی را برای مردم در سال ۱۴۰۰ داشته باشیم که در این زمینه سینماگران باید پای کار بیایند.

وی تاکید کرد: به گونه‌ای که با همراهی سینما، بخشی از اتفاقات ناگواری که برای همه مردم رخ داده است، به فراموشی سپرده شود و مردم برای زندگی بهتر آماده شوند.

این کارگردان سینما توضیح داد: به نظر می‌رسد باید سینمای شاد و مفرحی را برای سال آینده آرزو کنیم، تا به مردم روحیه دهد. البته فرقی نمی‌کند که این شادابی و مفرحی در کدام یک از گونه‌های سینمایی دنبال شود، مهم این است که از طریق سینما امیدواری و شادی را به جامعه تزریق کنند.

وی بیان کرد: فکر می‌کنم وظیفه سینماگران در شرایط فعلی ارائه آثاری است که مردم دوباره برای دیدن آن در سینماها دور هم جمع شوند، بخندند و از سینما لذت ببرند.

کارگردان فیلم سینمایی «دینامیت» تاکید کرد: سینما نیز مانند بخش‌های دیگر باید به تولید و پیشرفت فکر کند، اگر بخواهیم نیازهای سینما در سال جدید را اولویت بندی کنیم، معتقدم پیش از هر چیز باید از تولید فیلم‌های نشاط‌آور حمایت کرد، فیلم‌هایی که بتواند مانند یک مسکن درد جامعه را کاهش داد نه فیلم‌هایی که خود به نوعی نمک زدن به زخم باشد.

وی ادامه داد: از طرف دیگر معتقدم باید سالن‌های سینما در شان مردم تجهیز شود، متاسفانه کوتاهی در دوران کرونا برای تجهیز سالن‌های سینما شکل گرفت، معتقدم پیش از این، قطار سینما در حال حرکت بود و تعمیر کردن آن هم سخت بود، این قطار در حال حاضر ایستاده است و در این شرایط می‌توانستیم خیلی کارها را انجام دهیم که متاسفانه این اتفاق شکل نگرفت.

کارگردان فیلم سینمایی «انفرادی» گفت: فکر می‌کنم بهتر بود به جای حمایت‌های نقدی، سالن‌های سینما را به روز رسانی کرد و یا زیرساخت‌های لازم برای امنیت اقتصادی سینماگران فراهم می‌شد.

وی بیان کرد: یکی از مواردی که می‌تواند برای سینماگران مشکلاتی را فراهم کند، بحث مالیاتی است که برای سینماگران در نظر گرفته شده است، البته این را باید بگویم که من از مالیات دادن فرار نمی‌کنم، اما مساله این است که مالیات‌هایی که قرار است از سینماگران بگیرند، رقمی نیست که بتواند چندان در کشور کارایی داشته باشد. اما همین رقم می‌تواند روند تولید در سینما را مختل کند.

این تهیه کننده سینما توضیح داد: مساله این است که درآمد سینماگران یک سال خوب است و یک سال بد، اینکه بخواهیم از آنها مالیات کسر کنیم کار درستی نیست، بحث این است که در بودجه کشوری این رقم مبلغ بسیار ناچیزی است، مگر دستمزد چند نفر در سینما از بین مجموع سینماگران، به مالیات‌های سنگین می‌خورد.

اطیابی در پایان گفت: واقعیت این است که این روند می‌تواند تولید را مختل کند، یعنی هزینه‌های تولید چند برابر گران‌تر از گذشته می‌شود.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی موزه سینما، منوچهر اسماعیلی دوبلور و مدیر دوبلاژ در ابتدای تاریخ شفاهی اش که در زادروزش برای اولین بار منتشر شده است، گفت: پدرم راننده بود و در سازمان برنامه و وزارت فرهنگ کار می‌کرد. هفت ساله بودم که از کرمانشاه به تهران آمدیم و در نواب زندگی می‌کردیم.

وی ادامه داد: در نوجوانی چندسالی به خاطر کار پدرم به اهواز رفتیم و در همان سال‌ها بود که علاقه من به سینما با رفتن به سینما کم کم تبدیل به یک عشق و آرزو شد و برای اینکه از دایره سینما دور نمانم به سینما اهواز می‌رفتم و فیلم می‌دیدم. یادم می‌آید روزی دیدم بر روی شیشه سینما آگهی استخدام یک خطاط را داده بود که امتحان دادم و قبول شدم و ماهی ۶۰ تومن حقوق برایم در نظر گرفتند که نصف حقوق پدرم در اهواز بود.

اسماعیلی با اشاره به ورودش به دنیای دوبله نیز بیان کرد: در ابتدای کارم فیلم‌های خارجی را به همراه منوچهر والی دوبله می‌کردم. آنقدر این کار را دوست داشتم که حتی افکت هم می‌دادم و کم کم ۲ نقش را باهم می‌گفتم و در ادامه، تولیدات داخلی نیز در سایه اوج دوبله آغاز شد و با همان انرژی که روی فیلم‌های خارجی کار می‌کردم فیلم‌های فارسی را صداگذاری می‌کردم.

وی یادآور شد: یادم می‌آید در فیلم خارجی «دروازه پاریس» زنده یاد علی کسمایی نقش بسیار سختی را به من داد که یادش بخیر پرویز دوایی هم مطلب خوبی درباره آن فیلم و دوبله من در مجله فردوسی نوشته بود.

اسماعیلی با اشاره به اینکه از روز و ساعتی که وارد کار دوبله شدم تا زمانیکه اولین فیلم را به عنوان مدیر دوبلاژ به من سپردند ۸ سال گذشت، گفت: هنوز هم بعد از این همه سال اگر بخواهم روی شخصیت فیلمی صحبت کنم چندین بار فیلم را می‌بینم و آن‌را تحلیل می‌کنم که ۲ نقش باشد یا سه نقش. تمام شخصیت‌های فیلم را باید بشناسم و تا زمانیکه مصداق آنها را پیدا نکنم دوبله آن‌را قبول نمی‌کنم و روال کاری‌ام بدین شکل است که برای هر کدام از شخصیت‌ها صدا و گویش انتخاب می‌کنم و ثمره آن را در همان اتاق کار بین همان آدم‌هایی که حضور دارند (۲۰، ۳۰ نفر) می‌گیریم. همه می‌دانند که در مورد کار من می‌توانند کاملاً آزادانه اظهارنظر کنند و هرگز جلوی نقدهایی که می‌تواند در روند کاری ام اثر مثبتی داشته باشد را نگرفته‌ام.

وی درباره همکاری‌اش با مسعود کیمیایی نیز توضیح داد: همکاری با مسعود کیمیایی همیشه موجب می‌شد تا همه عوامل و من به عنوان دوبلور که قرار بود در فیلم با او کار کنم، حس کنم تنها نیستم زیرا با همه عوامل بسیار خودمانی و راحت بود و این همخوانی برای ما بسیار خوب بود. زمانی که کیمیایی وارد سینما شد پر از نوآوری بود و من معتقدم حتی امروز هم با یک تلنگر می‌توان او را به ۴۰ سال پیش برگرداند. همچنین ناصر تقوایی که سکوت و بی سر و صدا بودنش نشانه تمام شدنش نیست و به جای اینکه بگوییم آتش زیر خاکستر است بهتر است بگوییم کبریت زیر خاکستر است که با آثار خوبش همه جا را به آتش می‌کشد.

اسماعیلی یادآور شد: نقش‌هایی که دوبله‌شان را به من می‌دادند تا زمانیکه آنها را از لایه‌های جامعه حس نمی‌کردم، منتقل نمی‌کردم یعنی بداخلاقی‌ها را می‌دیدم و باور می‌کردم، اشک آدم لومپن را می‌دیدم و متوجه می‌شدم که سبک و سیاق دفاع از باورهایشان چگونه است که شاید وقتی از پشت پنجره این رفتارها را ببینید، خنده تان بگیرد اما من معتقدم هر فردی به سبک خودش از خودش دفاع می‌کند.

وی در پایان یادآور شد: از نظر من فیلمسازی ناصر تقوایی و علی حاتمی نقطه عطف سینما و البته ذائقه شخصی من هم هستند.

گفتگوی تاریخ شفاهی موزه سینمای ایران با منوچهر اسماعیلی در سال ۱۳۹۱ ضبط شده است. این گفتگو امروز ۸ فروردین سال ۱۴۰۰ همزمان با زادروز هنرمند پیشکسوت دوبله و مدیر دوبلاژ سینما «منوچهر اسماعیلی» برای اولین بار منتشر شده است.

موزه سینمای ایران به عنوان مجموعه‌ای فرهنگی و تاریخی که روایتگر سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف می‌داند نظرات و دیدگاه‌های سینماگران باتجربه و پیشکسوت را جمع‌آوری کرده تا نسل‌های آینده با نگاه و مسیر زندگی و نحوه خلق و شکل‌گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا شوند. انتشار این مطالب به معنای تایید و یا رد نظر اشخاص نیست و صرفاً جنبه پژوهشی و ضبط تاریخ شفاهی داشته و هدف پرداختن به سرگذشت و تاریخ سینمای ایران است.

به گزارش خبرگزاری مهر، با موافقت رئیس قوه قضائیه با درخواست و پیشنهاد ابراهیم حاتمی کیا، ۴ هواپیماربای پرواز اهواز – بندرعباس به مناسبت میلاد امام زمان (عج) بعد از ۲۰ سال عفو و از زندان آزاد شدند.

حاتمی کیا ۳۱ فروردین ۹۹ طی نامه‌ای به حجت‌الاسلام سیدابراهیم رئیسی پیشنهاد عفو و بخشش این ۴ هواپیماربا را داده بود.

خالد حردانی، رسول حردانی، فرهنگ پورمنصوری و شهرام پورمنصوری، عاملان اصلی این هواپیماربایی، ابتدا به اعدام محکوم شدند اما این حکم در نهایت به حبس ابد تبدیل شد.

فیلم سینمایی «ارتفاع پست» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا و نویسندگی مشترک حاتمی کیا و اصغر فرهادی براساس این قصه واقعی ساخته شده بود.

خانواده حردانی ۲۳ آذر ۷۹ سعی کردند هواپیمای اهواز – بندرعباس را در میانه مسیر بربایند اما موفق نشدند.