بایگانی بهمن 18, 1397

به گزارش سینماپرس، نشست پرسش و پاسخ فیلم «جان دار» با حضور پدرام پور امیری، حسین امیری دوماری(نویسندگان و کارگرانان)، حامد بهداد، جواد عزتی، گیتی قاسمی، علی شادمان، امیر احمد قزوینی(بازیگران)، هانیه بساتینی(برنامه ریز و دستیار اول کارگردان)، احسان وحید(مدیر تولید)، حسین فرضی زاد (مجری طرح)، محمدرضا دلپاک (صداگذار)، هومن بهمنش (مدیر فیلمبرداری) کامران محمدی (تهیه کننده)، بابک کریمی طاری(طراح صحنه) و دیگر عوامل فیلم و با اجرای فرزاد حسنی برگزار شد.

پدرام پورامیری در ابتدای نشست بیان کرد: ممنون که فیلم ما را دادید و از ته قلبم می خواهیم فیلم را دوست داشته باشید و اگر خوب بوده باشد ری اکشن های مثبت خود را به ما بدهید.   

حسین امیری هم در ابتدای نشست گفت: امیدوارم حال خوبی که سعی کرده بودیم، انتقال دهیم را انتقال داده باشیم. جا دارد یادی از دوستانی که جایشان در این نشست خالی است کنم. خانم معتمدآریا، باران کوثری، دهقانی و امیر محمدی به دلایلی نتوانستند در این نشست حاضر شوند اما دوست داشتیم در کنار ما باشند.

پورامیری در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه در قصه فیلم مشکل با قصاص حل می شود، توضیح داد: در فیلم حادثه محرکی وجود دارد تا آدم ها خودشان را نشان دهند، شکل زیست آنها به هم می ریزد و دو گانگی به وجود می آید. در این فیلم قانون مهم نیست، مهم آدم هایی هستند که دوست دارند زندگی کنند یا بمیرند.

حسین امیری درباره انفعال نقش باران کوثری در فیلم گفت: فکر می کنم آنچه در فیلمنامه وجود دارد نشان دهنده تردیدی است که کارکتر در فیلم دارد و او را به وضعیتی می برد که نمی تواند تصمیم درستی در زندگی بگیرد.

امیری در مورد سکانس های پر خشونت و پیچیده فیلم گفت: فیلمنامه این فیلم دو سالی است که با کمک پدرام و محمد داوودی در حال نوشته شدن است و این فیلم نتیجه فعالیت این مجموعه است.

امیری در پاسخ به سوالی در مورد اپیدمی شدن ساخت فیلم هایی نظیر ابد و یک روز با تم خشونت و بحران در خانواده گفت: فیلمسازی در سبک رئالیسم اجتماعی از زمان خانم بنی اعتماد باب شده و ما هم تصمیم گرفتیم چنین فیلمی را در این سبک بسازیم. هدف مان هم به تصویر کشیدن بدبختی ها نبود بلکه یک قصه را به تصویر کشیده ایم.

پورامیری در پاسخ به این سوال گفت: فیلم در اوایل هیچ مشکلی ندارد اما در ادامه با به وجود آمدن بحران های متعدد افراد چهره واقعی خود را نشان می دهند.

پورامیری در پاسخ به سوالی در مورد بد تمام شدن فیلم گفت: اگر به دیالوگ های سکانس آخر گوش بدهیم می فهمیم که جمال چه تصمیمی گرفته است،  جمال به عقیده ما با دیالوگ هایی که در دادگاه و در ملاقات آخر گفت، تکلیف فیلم را روشن کرد و نشان داد که حاضر نیست کسی با بی عدالتی رو به رو شود. این پایان اما برآمده از کنش های شخصیت های این فیلم است. برای ما سخت نبود که صحنه اعدام را بسازیم اما تصمیم گرفتیم این گونه فیلم را به پایان برسیم.

گیتی قاسمی در پاسخ به سوالی در مورد بازی کردن در نقش زن های فرودست و متفاوت بودن بازی اش گفت: من به دنبال دیدن شخصیت هایی هستم که می خواهم بازی شان کنم. من هر نقشی که می خواهم بازی کنم را در درون خودم زندگی می کنم و این درد را واقعا در خودم ایجاد می کنم تا بتوانم آن را درک کنم.

فاطمه معتمدآریا نیز در پیام صوتی کوتاهی که از پاریس برای این نشست فرستاده بود، گفت: اینکه که کنار هم نشسته‌اید و درباره فیلم جان دار که برای خودم یکی از بهترین فیلم ها بوده صحبت می کنید، خوشحالم.  نمی دانم جای شما پیش من خالی است یا جای من پیش شماست اما متاسفم که در کنار شما نیستم و نمی توانم به سوال هایتان پاسخ دهم. آرزوی بهترین ها را برای شما، فیلم جان دار و سینمای ایران می کنم.

محمدی- تهیه کننده درباره پرسش خبرنگاری  مبنی بر پول های کثیف برای سرمایه گذاری فیلم ها در سینمای ایران بیان کرد: خیلی شفاف می گویم ۵۰ درصد سرمایه فیلم توسط من و ۵۰ درصد بقیه توسط علی اسدزاده که از سال ۸۷ سرمایه گذار بوده اند تامین شده است. ضمن اینکه تمام صحبت هایی که در این زمینه است بی اخلاقی و فرافکنی است و اگر بخواهید تهمت بزنید می توانیم از مراجع ذی صلاح اقدام کنیم.  

حامد بهداد نیز در این باره بیان کرد: من نمی دانم که چه کسی چه مجوزی از ارشاد دارد. ابتدای امر فیلمنامه می آید و از جایی به بعد می خواهیم معنای فیلم اجتماعی را که دغدغه اش را داریم با فیلمنامه منطبق کنم. اغراق می کنم که یک ذره از مسائل اقتصادی یا بوروکراسی یا روابط پیچیده و پنهان و این موضوع ها بی خبرم و از خواندن فیلمنامه صرفا لذت می برم. این دو کارگردان سن شان کم بود و سه بار با خودشان فیلمنامه را روخوانی کردم و فکر می کردم مبادا گوشه ذهن این دو کارگردان جوان این سوء تفاهم پیش بیاید که نگاه بالا به پایینی نسبت به آنها دارم.

در ادامه نشست پرسش و پاسخ فیلم «جان دار»، امیری در مورد بازی فاطمه معتمدآریا در این فیلم و اینکه آیا او انتخاب اولش برای این نقش بوده یا نه، گفت: اولین انتخاب ما حتما خانم معتمدآریا بود و روی کاغذ ایشان را انتخاب کرده بودیم.   خیلی از ایشان ممنونیم که پیشنهاد ما را پذیرفتند.

هومن بهمنش در پاسخ به سوالی در شبهات مالی ساخت این فیلم، گفت: وزارت ارشاد برای صدور پروانه ساخت سرمایه‌گذار را شناسایی می کند و کارگردان و تهیه کننده فیلم آن فرم را امضا می کنند و بعد کار شروع می شود. اینکه وزارت ارشاد پروانه ساخت فیلمی را صادر کند به چه معناست؟ ما در کشوری هستیم که صدور پروانه ساخت فیلم یا حتی پروانه داشتن یک مغازه با مسائل دیگری همراه است.

پورامیری در پاسخ به سوالی در مورد شخصیت پردازی و فیلمنامه نویسی قوی کار و پایان نه چندان صریح آن گفت: ما فقط به دنبال ایجاد یک همزاد پنداری در مخاطب بودیم و چندان به مسائل دیگر توجه نکردیم. با این حال خوشحالم که شخصیت پردازی و فیلمنامه نویسی مورد توجه قرار گرفته است.

امیراحمد قزوینی بازیگر این فیلم در مورد حضورش در این فیلم گفت: کار کردن با این گروه قوی انرژی زیادی از من گرفت چون باید پا به پای بزرگان این فیلم برای یاد گرفتن می دویدم.

هانیه بساتینی در مورد کار کردن با دو کارگردان فیلم اولی گفت: خیلی پروژه لذت بخشی بود و با وجود اینکه با دو کارگردان فیلم اولی کار کردم، اما چون این دو کارگردان جوان می دانستند که از کار چه می خواهند توانستیم پروژه خوبی را به سرانجام برسانیم.

جواد عزتی درباره بازی اش در این فیلم بیان کرد:  معمولا اولین چیزی که بازیگر بعد از دیدن یک فیلم به آن فکر می کند این است که کار درستی انجام داده در این فیلم بازی کرده است یا نه. به عقیده من فیلم تکمیلی است و درباره پایان آن چند انتقاد شنیدم و شاید من هم منتقد آن باشم اما انتخاب دوستان بود که سکانس ها را رقم می زد اما در مجموع  خوشحالم که جواد عزتی در این فیلم هست.  

شادمان،  بازیگر این فیلم نیز درباره نقش اش گفت: وقتی فیلمنامه «جان دار» را خواندم بالای آن نوشتم ماشاالله دهه ۷۰. زیرا آرزوی من بود که نسل من وارد سینما شود و فکر می کنم ما سه نفر(من و دو کارگردان فیلم) سن مان روی هم به  ۷۰ سال نرسد اما حالم خوب است و این برایم کافی است.

دلپاک صداگذار نیز گفت: خوشحالم در کنار چنین تیم جوانی بودم. دوست داشتم سوالات تخصصی در این جلسات باشد و در همه جای دنیا عوامل مطبوعات تخصصی دارند و خوب بود پرسشی درباره ویژگی های فیلمبرداری در این فیلم پرسیده شود. ۳۰ سال است که در جشنواره فجر هستم و فکر می کنم در این دوره سوال هایی که باید، پرسیده نمی‌شود.

حسین امیری دوماری نیز در بخش دیگری از این نشست با بیان اینکه نمی دانیم به چه گناهی فیلم «جان دار» در بخش سودای سیمرغ نیست، گفت: این موضوع مهم نیست اما از تمام عوامل فیلم که هر کدام به نوبه خود درجه یک هستند، قدردانی می کنم.

او درباره صداگذاری در فیلم نیز گفت: یک صداگذار قرار است تصویرجا مانده فیلم را به آن اضافه کند و پلان هایی که فیلمبرداری نشده را با صدا در فیلم طراحی کند. ما تلاش می کنیم گوش های تازه ای برای مخاطب طراحی کنیم، گوش ۳۶۰ درجه می بیند و ما سعی کردیم پردازش های جدیدی در این زمینه داشته باشیم. به جز دیالوگ صداهای دیگری به فیلم اضافه می شود. ما همیشه از گوش شنیداری بازیگر جلو می رویم.

کریمی طاری- طراح صحنه نیز بیان کرد: این تجربه در این فیلم آنقدر برایم جذاب بود و انقدر پر از پتانسیل بودند که ما وادار می کردند بدویم و به عشق آنها تلاش کردیم اتفاق خوبی را رقم بزنیم.

امیراحمد قزوینی بازیگر این فیلم در مورد حضورش در این فیلم گفت: کار کردن با این گروه قوی انرژی زیادی از من گرفت چون باید پا به پای بزرگان این فیلم برای یاد گرفتن می دویدم.

پدرام پورامیری در پاسخ به سوالی در مورد کسب قیمومت توسط عمو از یکی از والدین گفت: قیمومت با حضانت فرق دارد و بستگان نزدیک می توانند با مراجعه به دادگاه قیمومت را برعهده بگیرند.  

او همچنین در پاسخ به سوالی در مورد اسم فیلم گفت: جان به معنای زندگی و دار برای مرگ است که ترکیب آن ها می شود جان دار.

در بخش دیگر نشست، احسان وحید مدیر تولید در مورد پول های کثیف که ممکن است وارد این فیلم شده باشند گفت: خانم معتمدآریا و خانم کوثری از من برگه قرارداد سرمایه گذاری را گرفتند تا مطمئن شوند آقای امامی در این فیلم هیچگونه دخل و تصرفی نداشتند.

پدرام پورامیری هم در پایان گفت: این فیلم به شدت فیلم سختی بود و پیش تولید بسیار سختی هم داشت. من از تمام عوامل این فیلم تشکر می کنم.

به گزارش سینماپرس؛ نشست خبری فیلم «تمام چیزهایی که جایشان خالی است» با حضور زینب تبریزی (تهیه کننده و کارگردان)، امید بلاغتی (مشاور تهیه کننده)، عطیه عطارزاده (مشاور کارگردان)،صبا ندایی (آهنگساز) حسن شبانکاره (صداگذار)، شیما صابری (مدیر حامی جو)، جمیله مظفری و وحید محسنی (کاراکترهای فیلم) و سولماز غنی (راوی) با حضور فرزاد حسنی به عنوان مجری برگزار شد.

زینب تبریزی تهیه کننده و کارگردان این مستند در ابتدای نشست گفت: خیلی دلم می خواهد که این فیلم بیشتر دیده می شد. این آخرین نمایش فیلم های مستند در جشنواره است و همه ما بیشتر دل‌مان می خواست بیشتر مورد توجه اهالی رسانه قرار بگیریم اما به نتیجه رسیدیم که به زور نمی توان کسی را مشتاق پای مستند نشاند.

امید بلاغتی مشاور تهیه کننده هم گفت: من فکر می‌کنم بیش از آن که مشکل از اهالی رسانه باشد، مشکل از ساعت اکران فیلم در جشنواره فجر است. ساعت یک چندان زمان مناسبی برای اکران مستند نیست.

وحید محسنی، یکی از شخصیت های فیلم هم در ابتدای سخنانش گفت: من چندان بازیگری و سخنرانی بلد نیستم. خانم تبریزی پیشنهاد کار را که دادند من چندان استقبال نکردم اما در ادامه وقتی ایشان روش کار را به من توضیح دادند، من دیدم که می‌توان کار خوبی تولید کرد و یاد و خاطره همسرم هم زنده بماند. هدف مان این بود که با ساخت این فیلم افراد دیگری بتوانند راه درست را بروند.

کارگردان فیلم در مورد تطبیق سناریوی فیلم با بینش مرحوم مهناز علیمردانی در عالم واقع گفت: متنی که نوشته شده حاصل تمام تحقیقاتی است که من از زندگی و شخصیت مهناز علیمردانی داشتم. این شخصیت این اجازه را به ما می داد که بتوانیم حرف های دیگری را هم در قالب این شخصیت مطرح کنیم و به داستان چند لایه دیگر هم ببخشیم. من مهناز را هرگز ندیده بودم اما با صحبت هایی که با همسر ایشان داشتیم متوجه شدیم که ایشان اهل شعر و ادب بوده است.

وحید محسنی درباره ساخت این مستند گفت: وقتی من این مستند را می بینم یاد همان زندگی ای که داشتم می افتم و اصلا چنین حسی ندارم که انگار چیزی به کار اضافه شده است. شکسته شدن یک تابوی سرطانی در ایران

جمیله مظفری دیگر شخصیت فیلم در مورد این مستند، گفت: من از کارگردان کار تشکر می کنم که تابوی سرطان پستان را در ایران شکستند. تمام مواردی که در فیلم نشان داده شد هم واقعی است، ما باید به این نکته توجه کنیم که سرطان پستان نه تحصیل کرده می شناسد و نه فقیر و غنی.این بیماری به سراغ همه می آید و ما باید به آن توجه کنیم.
من به عنوان نماینده زنانی که مبتلا به سرطان پستان هستند می گویم که ما مهناز را متاسفانه از دست دادیم اما باید تلاش کنیم مهناز های دیگر را از دست ندهیم.

شیدا صابری مدیر موسسه حامی جو در مورد تامین سرمایه فیلم گفت: ما امیدواریم همه آثار هنری به مشکل بخورند تا برای تامین سرمایه شان به حامی جو مراجعه بکنند. اتفاق مهمی که برای این پروژه افتاد این بود که این فیلم قبل از اکرانش توانست مخاطبانش را جذب کند و توانست پیام خودش را به بیش از یک میلیون نفر در فضای مجازی برساند.

عطیه عطارزاده، مشاور کارگردان در مورد دشواری های تولید این اثر گفت: من گمان می کردم خانم تبریزی در میان کار پروژه را رها کند اما او با پشتکاری کم نظیر توانست در مقابل کمبودهای مالی بایستد و در نهایت با حمایت حامی جو آن را به پایان برساند. این کار برای من تجربه بسیار جالبی بود. مستندی که چندان با آن فرم قدیمی که مخاطبان از مستند می شناسند متفاوت است و فرم جدیدی به خود گرفته است.

حسن شبانکاره صداگذار فیلم هم در مورد روند صداگذاری فیلم گفت: بخش عمده اتفاقی که در فیلم به تصویر کشیده می شود در گذشته اتفاق افتاده و گروه فیلمساز در ادامه به روند داستان اضافه شده اند و توانسته اند شکل روایی خوبی به داستان ببخشند. حالا در بحث صدا هم این مورد مطرح بود که ما باید صدای واقعی را روی کار بگذاریم یا چون داستان در گذشته رخ داده احتیاج به صدایی فراواقعی داریم. این یکی از اصلی ترین چالش های فیلم بود.

سولماز غنی در مورد علت حضورش در این فیلم گفت: من حس این کار را دوست داشتم چون موضوع این فیلم سرطان پستان بود دلم می خواست بخش کوچکی از این پروژه ارزشمند باشم. من روزهای اول فقط متن را می خواندم و گریه می کردم و نمی توانستم چیزی را ضبط کنم.ضمن اینکه چون قرار بود به جای  شخصی حرف بزنم که الان حضور ندارد، این خیلی احتیاج به حس داشت. لذا خیلی مهم بود و در دو جلسه توانستیم نریشن ها را ضبط کنیم.

تبریزی در مورد توقف پروژه اش در حین ساخت گفت: به جز مسائل مالی، بخاطر بحث مجوز هم ما چند وقفه در کارمان داشتیم که یکی از علت هایش این بود که به ما اجازه ورود به بیمارستان ها را نمی دادند و می گفتند مستندساز نباید وارد بیمارستان شود و این خیلی برای من عجیب بود که چرا وقتی ما می خواهیم فیلمی با موضوع بیماری بسازیم نمی‌توانیم وارد بیمارستان شویم. در نهایت به واسطه آشنایی که داشتیم توانستیم در یک بیمارستان فیلمبرداری را انجام دهیم.

سینماپرس: علی آشتیانی‌پور، رییس ستاد آرای مردمی جشنواره سی و هفتم فیلم فجر به ارائه توضیحاتی پیرامون نحوه جمع‌آوری آرای مردمی در این رویداد پرداخت.

سینماپرس: رضا زهتابچیان در پردیس سینمایی چارسو گفت: «به آنها که بازی در این فیلم را نپذیرفتند می گویم عزیزان من اگر فیلمنامه را خواندید و گفتید باطل است؛ حرفتان حق است. اما اگر خواندید و گفتید «می ترسم بیایم»، نام اش بُزدلی است و اصلا ارزشمند نیست.»

سینماپرس: فیلم سینمایی دیدن این فیلم جرم است! روایتی نمادگرایانه و به تعبیری اثری سمبولیک از زیست نسل جدید انقلاب اسلامی است، نسلی که نه پیروزی انقلاب و تاسیس جمهوری اسلامی را شاهد بودند و نه جنگ تحمیلی را دیده اند.

سینماپرس: در آستانه برگزاری چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و راهپیمایی باشکوه ۲۲ بهمن، شبکه رادیویی پیام اقدام به برگزاری مسابقه «چهل عکس، چهل قاب، چهل خاطره» می‌کند.

سینماپرس: در صورت نهایی شدن مذاکرات، پل گرینگراس و تام هنکس در یک اقتباس سینمایی از رمان پرفروش «خبرهای دنیا» بار دیگر کنار هم قرار می گیرند.