به گزارش سینماپرس، محمد علی سجادی کارگردان سینما، درباره آخرین وضعیت اکران «سودابه» با نام قبلی «بازیچه»، به خبرنگاران جوان، گفت: هنوز زمان اکران این فیلم مشخص نیست؛ وقتی اولویت نباشید و در یک فضای بسته قرار بگیرید، باید در قوطی بمانید. البته این بار ترجیح می‌دهم در همین فضای بسته بمانم تا اینکه فیلم را در زمان نامناسب اکران کنم.

او افزود: این بلاتکلیفی فقط مشکل من نیست؛ بسیاری از بچه‌های سینما درگیر آن هستند. تا زمانی که شما صاحب سرمایه، سینما، پخش، روزنامه، سایت و دست در دست سیاستمداران نباشید، کنار گذاشته می‌شوید و اولویت نیستید.

بازیگران فیلم سینمایی «سودابه» عبارتند از:

رویا تیموریان، رضا بابک، با حضور افتخاری ستاره اسکندری و بازی سازان آرمان درویش، ساناز سعیدی، رضا مولایی و آناهیتا درگاهی.

در خلاصه داستان «سودابه» آمده است: مهرداد با سودابه، خواهر دوست و همکارش سیامک ازدواج می‌کند و او را به خانه قدیمی‌شان می‌برد تا در کنار مادرش باشد، اما …

به گزارش سینماپرس، بالاخره، پس از کش‌وقوس‌های بسیار و توقیفی چندروزه، که به‌مدد بسیج رسانه‌ای که به اعتبار سیاسی هم برای آن تبدیل شد، «شاهکار» جناب مصطفی کیایی به‌نام «مطرب» روی پرده رفت. بی‌هیچ مقدمه‌ای، لدی‌الورود باید تبریک صمیمانه‌ای داشت به جریانات سیاسی که در انتخابات ۹۶، از طناب «ربّنای» استاد شجریان بالا رفتند و امروز خروجی سلیقه فرهنگی (و البته سیاسی) آنان، اثر مستطاب «مطرب» از کار درآمده، «چیزی» (واژه بهتری به ذهن نگارنده نمی‌رسد) تصویری در ستایش «لاله‌زاریسم» آن هم از منحط‌ترین و «دوزاری» ترین نوع آن.

خواستم از ایرادات فنی و محتوایی «فیلم» (مسامحتاً و ناچاراً این واژه را به‌کار می‌گیرم) بگویم، ماندم که از کدام «فن» و کدام «محتوا» بنویسم؟ این که یک ستاره موسیقی ترکیه‌ای چرا باید مراقبت از تنها فرزند خود را به یک پناهجوی مرد خارجی بسپارد؟ این که نام خانوادگی «خوش‌سینه»!؟ اگر برای دختر ابراهیم بد است، برای خواهر و عمه و مادربزرگ او بد نبود؟ این که اگر انقلاب به‌جای بهمن در اسفند اتفاق می‌افتاد، دقیقاً «ابراهیم خوش‌سینه» قرار بود به کجا برسند که برخی خوانندگان نرسیده بودند و قرار بود چه گلی به سر «هنر» موسیقی بزند؟ این که چرا همه شخصیت‌های این فیلم این اندازه گیج، کودن و مشنگ هستند که احمقانه‌ترین دروغ‌ها را باور می‌کنند؟ و… که دیدم اصلاً شوخی است، چرا که کل فیلم «مطرب» یک شوخی بی‌نمک و نچسب و حتی موهن است.

حتی ارجاعات مثلاً سیاسی و طعنه و کنایه‌هایی که کارگردان به‌زعم خود نثار جمهوری اسلامی کرده، آن اندازه کم‌مایه و مبتذل است که تفسیر آن موجب اعتباری برای این «چیز» می‌شود که ابداً لایقش نیست. «مطرب» در وجه اولی، توهینی وقیحانه به شأن و کرامت ایرانی‌جماعت است، ازآن‌رو که به‌سادگی می‌شد نام آن را «اوپرت مضحکه چتر شدن یک خانواده ایرانی بر سر یک خواننده ترکیه‌ای» یا «منو با خود ببر استانبول، حتی شده به‌زور»، یا «چقدر ما بدبختیم یه ترکیه هم نشدیم» یا… چه بگویم از این مضحکه شرم‌آور و شنیعی که مصطفی کیانی علیه هویت و غرور ایرانی فیلم کرده است.

روندی خزنده و مسموم که از فیلم «نهنگ عنبر» آغاز شد و با «مصادره» ادامه یافت و امروز به «مطرب» رسید، تجسم عیان «افول در افول» است، چرا اگر آن دوتای اول را می‌شد مسامحتاً فیلم (با داستانی و منطقی و ماجرایی) خطاب کرد که البته در محتوا مسموم بودند، این آخری که اصولاً نه ماقبل فیلم، که ماقبل نمایش‌های روحوضی از سنخ «آقا رشید» و «صمد و ممّد» است.

در فلش‌بک ابتدای فیلم، ابراهیم خوش‌سینه را می‌بینیم که در جوانی در حال اجرای آهنگی کوچه‌باغی در یک کافه است که جاهل‌ها و لوطی‌ها دور میزهای … برای هی‌هی و های‌های او (که میراث «هنری»!؟ آقا ابراهیم بوده) به‌به و چه‌چه می‌کنند و «ناز نفست» سر می‌دهند. به‌ناگهان، صدای شلیک و انفجار از بیرون کافه برمی‌خیزد و در پی آن، صدای «الله اکبر» گفتن انقلابیون، و ما افراد مسلحی را می‌بینیم که به‌دنبال خواننده وارد کافه می‌شوند و در نهایت ابراهیم را دستگیر می‌کنند. نخست، معلوم نیست این اجرا و این میزانسن کافه‌ای و بساط ترقّص، قبل از ۲۲ بهمن بوده یا بعد از آن. اگر قبل از آن بوده، که بر اساس کدام منطق و منبع تاریخی، انقلابیونی که در اوج درگیری با گارد شاهنشاهی و سایر عناصر مسلح رژیم گذشته بودند، افراد را دستگیر می‌کردند (تازه آن هم ابراهیم‌آدمی را)؟ اگر بعد از ۲۲ بهمن است، کجا بعد از این تاریخ، بساط کافه و رقص آقایون و خانوم‌های «محترم» برقرار بوده است؟ اصولاً «ابراهیم خوش‌سینه» کیست و چه جایگاهی دارد که باید دستگیر شود و تازه یک‌ضرب به زندان بیفتد و تازه چند سال بعد از زندان آزاد شود؟ دروغ بزرگ کیایی را باید این‌گونه به‌چالش کشید که کدام «خواننده لاله‌زاری» در دوران انقلاب دستگیر شد و به زندان افتاد؟ آیا سطح خوش‌سینه و خوش‌سینه‌ها از امثال خواننده‌های دارای اسم بالاتر بود که شاید بعد از پیروزی انقلاب احضار شدند، ولی هیچ‌کدام یک روز هم به زندان نیفتادند؟

از همه مهم‌تر این که در کشوری که خواننده‌ای زیرزمینی چون امیرحسین مقصودلو (تتلو) اجازه یافت روی ناو ارتش آن موزیک را اجرا کند، رونق موسیقی از انواع و اقسام آن در داخل، بازار پررونق موسیقی لس‌آنجلس را کساد کرده و آن را به خاک سیاه نشانده، جنس برخی موسیقی‌جات! تولیدشده داخل کشور، در فضاحت و ابتذال جفت‌پا به شکم موزیک آن‌ور آب کوبیده، حرف از «ممنوعیت» خواندن ابرام خوش‌سینه از آن ترّهات شاخدار است.

ابراهیم خوش‌سینه، که تازه در بهمن سال ۵۷ می‌خواست آلبوم به بازار بدهد، اگر بعد از پیروزی انقلاب به خارج از کشور مهاجرت می‌کرد، الآن کجای بازی موسیقی بود؟ آیا در بهترین حالت چیزی بهتر از جمال وفایی و ایرج مهدیان و حسن شجاعی می‌شد (که البته با توصیفات فیلم، ابراهیم حتی سایه‌ای از آن‌ها به‌لحاظ شهرت در لاله‌زار هم نبود)؟ چه‌کسی اکنون برای «کنسرت» امثال نامبردگان پول می‌دهد و کدام قشری، جز برخی تهرونی‌های قدیمی بالای هفتاد سال، به آهنگ‌های آن بندگان خدا گوش می‌دهد؟ در این صورت، اجرای دوصدایی یک خواننده‌ کپی‌کار دوزاری در حاشیه لاله‌زار (که حتی آلبوم او هم آخر بیرون نیامد و حتی برای هموطنان کافه‌باز «قیدیمی» تهرون هم شناس نیست)، با یک ستاره موسیقی ترکیه، اولویت چه‌کسی در استانبول است و چه جذابیتی برای مستمعان ترک‌زبان دارد؟

از شوخی‌های لوس و خنک با مسایل زناشویی که کارگردان به‌صورت مکرّر در فیلم آورده تا خیلی «ساختارشکن» جلوه کند، نیز می‌گذریم، چرا که دست‌کم در سالنی که نگارنده فیلم را دید، جز تک‌وتوک خنده‌ای در سالن، آن هم برای بار اول، دیگر این شوخی‌های ابلهانه خنده‌ای برنینگیخت، چرا که مخاطب عام هم به آن سطح از پختگی و درک رسیده که فرق شوخی‌نویسی با لودگی را بفهمد. باز صدرحمت به برخی افراد که اگر در لس‌انجلس به‌دنبال احیای لاله‌زار بودند، سنخ پوشیده‌تر و باملاحظه‌تر آن را دنبال می‌کردند، لیکن در جمهوری اسلامی، ذیل مدیریت وزارت فخیمه فرهنگ و ارشاد اسلامی، در رویکردی به‌شدت‌ عقب‌مانده و ارتجاعی، ترکیبی از لمپنیسم لاله‌زاری با وقاحت جنسی و کنایه‌های تند و تیز ناجوانمردانه به نظام و کشور سکه رایج سینمای کشور شده است.

از قضا، به‌باور و سلیقه شخصی صاحب این قلم، این سنخ فیلم‌ها را نباید توقیف کرد تا با جار و جنجال «بی‌بی‌سی» و «من‌وتو» و «ایران اینترنشنال» کردیت سیاسی و فرهنگی دریافت کنند، بلکه باید این فیلم‌ها پخش شود تا ماهیت و محتوای سلایق مدیران فعلی حاکم بر ارشاد و مجموعه دولت و منظور آن‌ها از هنر «فاخر» برای عموم روشن گردد، همان‌ها که «گندم‌نمایی می‌کنند و جو که نه، کنجاله می‌فروشند» و در فضای انتخابات خود را مظهر موسیقی و هنر و فرهنگ و همه چیزهای متعالی می‌نمایانند، گویی همه ظرایف و لطایف ردیف‌های آوازی و دستگاه‌های موسیقایی سنتی ایران را فوت آب هستند، اما چون به خلوت می‌روند چیزهای دیگر گوش می‌دهند، چه اگر غیر این بود، برای «مطرب» سینه سپر و گریبان پاره نمی‌کردند. از قضا، کیایی نمک خورده و نمک‌دان می‌شکند و همین سنخ مدیران را هم به‌سخره می‌گیرد، جایی که دختر ابراهیم خوش‌سینه در مجالس مولودی، به‌راحتی سر دختر وزیر و همسر سفیر و فلان و بهمان را شیره می‌مالد و زیست و سلیقه ایشان را به‌مضحکه می‌کشاند.

و البته سخن به پایان نمی‌توان برد، اگر در مدح بازی «شاهکار» مجموعه بازیگران هم سخنی نگوییم. در این زمینه، «مطرب» مثال بارز شلختگی، بی‌مسئولیتی و دست‌کم‌گیری فاجعه‌بار شعور تماشاگر است. مجموعه‌ای دورهمی از تیپ‌های تکراری بازیگرانی چون پرستویی، مهران احمدی و محسن کیایی و حتی شاکردوست، که از فرط تکرار مندرس شده است. پرستویی هنوز بعد از نزدیک ۲۰ سال، ادای «رضا مارمولک» را در می‌آورد؛ مهران احمدی هم که ظاهراً در فیلم‌های «بشکن و بالا بنداز» این سال‌ها سهمیه ویژه  دارد، کاریکاتور «بهبود فریبا» در سریال پایتخت است؛ محسن کیایی هم همان جوان تپلی بامزه و زبر و زرنگ فیلم‌های «آقا داداش» است که با صحنه طوفانی اجرای رپ وسط دوئت کافه‌ضربی ابراهیم و نازان، قولنج موسیقی تلفیقی را شکست؛ الناز شاکردوست که بعد از اوج بازی خود در «شبی که ماه کامل شد»، دوباره به تیپ دختر لمپن اغواگر سری فیلم‌های خالتور فرح‌بخش ــ علیخانی بازگشت و هنرپیشه زن ترکیه‌ای هم که ظاهراً جلوی دوربین ندیدبدید و خودشرمنده کیایی در نقش «مرسی که هستی» بازی می‌کند و…

فقط باید تأسفی عمیقی به حال برخی مدیران خورد که تا پیش از این، شأن و جایگاه و حرمتی به‌عنوان یک اهل‌قلم پیشکسوت داشتند و فردا روز، دوران مدیریتشان را با تولیداتی «فاخر» از جنس مطرب به‌یاد خواهند آورد.

*تسنیم

به گزارش سینماپرس، با صدور پروانه ساخت سریال «کلاغ» به کارگردانی علی عطشانی، نویسندگی پیمان عباسی و تهیه کنندگی جمال گلی این سریال که این روزها مراحل پیش تولید خود را پشت سر می گذارد.

همچنین بازنویسی متن های این سریال به پایان رسیده و قرار است از نیمه دوم آذرماه وارد مرحله تولید شود.

این روزها گروه سازنده مشغول رایزنی با بازیگران هستند و اسامی آن ها به زودی اعلام می شود.

لوگوی «کلاغ» را امین دایی طراحی کرده است.

همچنین قرار است تصویربرداری» کلاغ» در تهران و ترکیه انجام شود و تصویربرداری از استانبول ترکیه آغاز می شود.

«کلاغ» که یک کمدی اجتماعی است که در ۱۸ قسمت ۵۰ دقیقه ای برای شبکه نمایش خانگی تولید می شود.

از دیگر عوامل این پروژه می توان به دستیاراول کارگردان: امین رونقی، مدیر برنامه ریزی: وحید مهین دوست، مجری طرح: حامد خسروی، مدیر پروژه: عرفان حسینی اشاره کرد

به گزارش سینماپرس به نقل از مووی وب، فیلم سینمایی «جوکر» اکنون به سودآورترین فیلم اقتباسی از شخصیت‌های مصور کتاب‌های کمیک تبدیل شده است.

این فیلم از فروش ۹۵۰ میلیون دلار بین المللی عبور کرده و چندی پیش به عنوان پرفروش‌ترین فیلم رده بزرگسال دست یافت.

با این حساب، فیلم سینمایی «جوکر» ۱۵.۳ برابر بودجه ساخت خود که ۶۲.۵ میلیون دلار است، فروش داشت. زمانی که پنج هفته پیش این فیلم سینمایی اکران شد، با جنجال‌هایی همراه بود که تهدیدی برای موفقیت این فیلم در گیشه محسوب می‌شد اما هیچ یک بر استقبال مردم اثر نگذاشت.

حالا «جوکر» با عبور از فیلم‌های پر سود کتاب‌های کمیک مثل «ونوم» با ۸۵۴ میلیون دلار فروش و ۹۰ میلیون بودجه، «بتمن» به کارگردانی تیم بورتون با ۴۱۱ میلیون دلار فروش و ۳۳ میلیون بودجه، «ددپول» با ۷۸۳ میلیون دلار فروش و ۵۸ میلیون بودجه، «لاک پشت‌های نینجا» با ۲۰۰ میلیون فروش و ۱۳.۵ میلیون بودجه به سود آورترین فیلم کتاب‌های مصور تبدیل شده است.

علاوه بر این، زمانی که جوکر از مرز یک میلیارد عبور کند، ارزان‌ترین فیلمی خواهد بود که به این فیلم فروش دست پیدا می‌کند. بیشتر فیلم‌هایی که ۱ میلیارد فروش کرده اند، مورد توجه استودیوهای بزرگ بوده اند و بودجه‌های آن‌ها مثل فیلم‌های مارول بالای ۱۰۰ میلیون دلار است.

موفقیت جوکر در باکس آفیس دور از انتظار بود؛ چرا که این فیلم از یکی از شخصیت‌های کتاب‌های مصور اقتباس شده بود که هیچ ارتباطی به آن ندارد و با بازی مورد تحسین واکین فینیکس تقریباً می‌توان گفت با شخصیت‌های ابرقهرمانی این نوع کتاب‌ها کاملا متفاوت است.

از نکات دیگری که در مورد فیلم جوکر می‌توان به آن اشاره کرد، این است که افت فروش فیلم هیچگاه از  درصد۵۰ بالاتر نرفته و هفته‌های اخیر تنها ۲۹ درصد کاهش فروش داشته است.

به گزارش سینماپرس به نقل از هالیوود ریپورتر، جشنواره مستند نیویورک با نام «Doc NYC» شناخته می‌شود و از ۶ نوامبر کار خود را آغاز کرده و ۱۵ نوامبر (۲۴ آبان) نیز اختتامیه خود را پشت سر خواهد گذاشت.

این رویداد به پنج نفر از افراد خلاق در دنیای مستند به دلیل همکاری‌های آن‌ها تجلیل کرد. علاوه بر این استیون بوگنار و جولیا ریچرت که جایزه تعالی مستند را برای «کارخانه آمریکایی» دریافت کرده بودند و مارتین اسکورسیزی و مایکل اپتد (کارگردان فیلم دختر معدنچی ذغال سنگ) جوایز یک عمر دستاورد هنری این جشنواره را دریافت کردند.

میشل و باراک صاحبان شرکت هایر پروداکشن تهیه کنندگان مستند «کارخانه آمریکایی» هستند که داستان کارگردان یک کارخانه اتومبیل سازی را روایت می‌کنند. مارتین اسکورسیزی نیز امسال یک مستند زندگی نامه‌ای از باب دیلن به نام «نمایش تندر رولینگ: داستان باب دیلن به روایت مارتین اسکورسیزی» ساخته بود.

اسکورسیزی در سال ۲۰۰۵ نیز یک مستند دیگر از این شخص ساخته بود که داستان تبدیل شدن باب دیلن از دانش آموزش فراری از تحصیل به یک ستاره موسیقی را روایت می‌کرد. اسکورسیزی در مستند جدیدش کنسرت‌های دیلن را به تصویر کشیده است. این کنسرت‌ها در سالن‌ها و شهرهای کوچک برگزار می‌شد و هدف او برقراری رابطه نزدیک با هوادارنش بوده است.

آخرین فیلم مارتین اسکورسیزی با نام «مرد ایرلندی» در حال اکران است و هفته‌های آینده بر روی سرویس استریم نتفلیکس قرار خواهد گرفت که از مدعیان اسکار ۲۰۲۰ محسوب می‌شود.

به گزارش سینماپرس، برنامه «راهش اینه» شبکه هفت سیما مدتی است روزهای جمعه، کارگاه‌های آموزشی رایگان در زمینه کسب و کار و کارآفرینی برگزار می‌کند که مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته است.

برنامه «راهش اینه» شبکه هفت سیما مدتی است روزهای جمعه، کارگاه‌های آموزشی رایگان در زمینه کسب و کار و کارآفرینی برگزار می‌کند. جمعه گذشته کارگاه آموزشی پرورش جلبک اسپیرولینا در سرای محله هوانیروز در منطقه ۲۲ تهران برگزار شد. در این کارگاه آموزشی، ضمن معرفی این جلبک، فوائد و بازار مصرف و میزان هزینه و درآمد حاصل از پرورش آن، به نحوه کشت و پرورش این جلبک نیز پرداخته شد.

بینندگان و مخاطبان برنامه که از تهران، اراک، تبریز، سمنان، قم و شهرری در این کارگاه شرکت داشتند، ضمن ابراز رضایتمندی از فراهم آوردن چنین فضای آموزشی خارج از  برنامه، سوالات مختلفی درباره موضوع کارگاه و همچنین روش های فروش و بازاریابی و تبلیغات محصولات خانگی پرسیدند.

بسیاری از بازنشستگان و خانم‌های خانه‌دار در این کارگاه‌های رایگان شرکت می‌کنند و با راه‌های مختلف راه‌اندازی کسب و کارها و مشاغل خانگی آشنا می‌شوند. برنامه «راهش اینه» ارتباط خود با مردم را به قاب شیشه‌ای تلویزیون و زمان کوتاه برنامه محدود نمی‌کند و به تعامل رو در رو و مستقیم با مخاطب می‌پردازد. برگزاری این کارگاه‌ها با هدف تقویت اقتصاد خرد در کشور و ایجاد امید و انگیزه کسب و کار در جامعه صورت می‌گیرد.

با راهش اینه خانه‌ها را جستجو می‌کنیم!

در برنامه این هفته «راهش اینه»، به خانه‌های شما می‌آید تا ایده‌های جذاب و درآمدزا را بیابد.

شنبه و چهارشنبه این هفته ( ۱۸ و ۲۲ آبان)، دکتر سیدمحمد هادی طلوعی، مدرس و مشاور کسب و کار، ایده‌های پردرآمد کسب و کارهای خانگی را معرفی می‌کند.

دوشنبه ۲۰ آبان، دکتر رضا زعفریان، استاد دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران، و دبیر علمی هفته جهانی کارآفرینی، در برنامه «راهش اینه» حضور می یابد و ضمن بیان برنامه های هفته کار آفرینی در کشور، مطالبی نیز درباره طرح کاشف و نتایج آن بیان می کند.  

برنامه «راهش اینه» روزهای زوج ساعت ۱۹ از شبکه هفت سیما به صورت زنده پخش می‌شود. این برنامه در حوزه کسب و کار و متعلق به همه مردم است و به تهیه‌کنندگی پرتو رضاییان، کارگردانی امیرحسین میر بابایی و اجرای فریبا باقری و سعیده آغویی تولید و پخش می‌شود. راه‌های ارتباطی برنامه ۳۰۰۰۰۷۰۱ برای ارسال پیامک و @raheshineh آدرس صفحه اینستاگرام برنامه است.

به گزارش سینماپرس به نقل از گاردین، یک زن فرانسوی رومن پولانسکی کارگردان مشهور و برنده اسکار را به تجاوز متهم کرده است.

او به روزنامه فرانسوی پاریزین گفته این اتفاق در سال ۱۹۷۵ وقتی ۱۸ ساله بوده رخ داده است. این شخص که بازیگر نیز هست، این موضوع را بلافاصله به اطرافیان خود اطلاع داده و می‌تواند آن را اثبات کند.

این بازیگر که ولنتاین مونیر نام دارد، در این باره می‌گوید تصمیم گرفته در آستانه فیلم جدیدش که در مورد خطاهای عدالتی است، این موضوع را برملا کند.

این جدیدترین اتهامی است که بعد از اعتراف پولانسکی به تجاوز به یک دختر ۱۳ ساله و فرار او از آمریکا به فرانسه در سال ۱۹۷۸ به وی زده شده است.

او از آن زمان از سیستم‌های عدالتی آمریکا متواری است. فیلم جدید این کارگردان ۸۶ ساله به نام «یک افسر و یک جاسوس» که در جشنواره فیلم ونیز جایزه گرفته بود، هفته آینده در فرانسه اکران می‌شود.

وکیل رومن پولانسکی اعلام کرده که تمامی که این اتهامات را رد می‌کند؛ وی همچنین اضافه کرد که این اتهامات به ۴۵ سال قبل باز می‌گردد و هیچگاه به مقامات قضایی گزارش نشده است.

رومن پولانسکی که کارگردانی فیلم‌های سینمایی «بچه رزمری» و «محله چینی ها» را انجام داده است، در سال ۱۹۷۷ به وادار کردن یک دختر ۱۳ ساله به استفاده از نوشیدنی‌های الکلی، مواد مخدر و تجاوز به او متهم شده بود. او به همین خاطر به مدت ۴۸ روز در بازداشت به سر برد و بعد از اتمام دادرسی به فرانسه گریخت.

به گزارش سینماپرس، رمضانعلی حیدری خلیلی معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان سینمایی گفت: تفاهمنامه ساخت ۲۰ پردیس سینمایی با محوریت شهرداری شهرهای منتخب ۲۰ استان کشور مبادله شد که قرار است این پردیس ها حداقل با ۳ سالن و برخی از آنها مانند ایلام با ۴ سالن و یاسوج و ساوه با ۵ سالن به بهره برداری برسند.

حیدری خلیلی ادامه داد: فاز اول پردیس سینمایی امید شامل شهرهای ایلام، گناوه، ایرانشهر، بانه، اندیمشک، ماکو، میناب، تربت حیدریه، طبس، خلخال، بم، ساوه، مرودشت، یاسوج، فارسان، مینودشت، مرند، نهاوند، جیرفت و نور می شود که در مراحل مختلف شامل تهیه وتحویل نقشه و طراحی سازه، انتخاب پیمانکار و آغاز عملیات اجرایی قرار دارند.

وی با اشاره به آغاز فاز دوم تبادل تفاهم نامه احداث پردیس سینمایی امید با شهرداری‌های شهرهای منتخب بیان کرد: این فاز شامل سایر استان های باقی مانده می شود که در هر استان یک شهر فاقد سینما انتخاب خواهد شد.

به گزارش سینماپرس، محمد احمدی تهیه‌کننده سینما، درباره آخرین وضعیت تولید فیلم سینمایی «بعد از تو» به کارگردانی فرهاد نجفی به خبرنگاران جوان گفت: مراحل فنی این فیلم به پایان رسیده و آماده نمایش شده است. ما فرم حضور این فیلم در جشنواره فیلم فجر را پر کرده ایم.

او در خصوص سینمایی «قتل عمد» هم گفت: صداگذاری و ساخت موسیقی این اثر آغاز شده و برای حضور آن در جشنواره فجر تقاضا می‌دهیم.

در خلاصه داستان «قتل عمد» آمده: اردلان فرصت کوتاهی دارد تا به پیشنهاد سرنوشت سازی پاسخ بدهد.

در این فیلم چندین بازیگر که چهره جدید خواهند بود به همراه محمّد فیلی نقش آفرینی می‌کنند.

عوامل «قتل عمد» عبارتند از:

تهیه کننده: محمّد احمدی، نویسنده و کارگردان: سعید دولتخانی، مدیر فیلمبرداری: حسنعلی اسدی، مدیر صدابرداری: ارسلان کیان ارثی، تدوین: پگاه احمدی، طراح چهره پردازی: سودابه خسروی، طراح صحنه: مرتضی شریف پناهی، طراح لباس: سعید دولتخانی، صداگذاری و میکس: امیرحسین صادقی، دستیار اوّل کارگردان و مدیر برنامه ریزی: آلما سعادتی، منشی صحنه: فرشته حجازی، عکس: علی نیک رفتار، جانشین تولید: محمّد قربانی، دستیار اوّل فیلم بردار: احمد گودرزی، دستیار اوّل صدابردار: اردلان کیان ارثی، اجرای چهره پردازی: فرزاد شیارکار، پشتیبانی فنّی و تجهیزات: جمشید قدرتی، لابراتوار: سامان وفایی.