سینماپرس: همزمان با فرا رسیدن سال جدید، سینماپرس با تعدادی از بازیگران سینما، تلویزیون و تئاتر کشور درباره آرزوهایشان در سال جدید گفتگو کرد که مروری بر آن ها خالی از لطف نخواهد بود.
به گزارش سینماپرس نوروز یکی از کهن ترین جشن های به جا مانده از دوران باستان است که امروزه همچنان هزاران سال گذشته با شور و اشتیاق خاصی در میان مردم ایران و برخی از کشورهای فارسی زبان گرامی داشته می شود. در اسلام و به ویژه آیین تشیع نیز به نوروز به عنوان روزی خجسته نگاه شده است و برای گرامی داشتن آن تاکیدات فراوانی صورت گرفته است. مردم ایران همه ساله از یک ماه مانده به نوروز با آیین های باشکوهی همچون خانه تکانی، گستراندن سفره هفت سین و امثالهم به استقبال بهار می روند…
سینماپرس برآن شد تا همزمان با نوروز ۱۴۰۰ با هنرمندان راجع به آرزوهایشان در سال جدید به گفتگو نشسته و از آرزوهای آن ها جویا شود. از همین رو با ۶ تن از بازیگران سینما و تلویزیون کشور آقایان و خانم ها: ایرج راد، امین زندگانی، ستاره اسکندری، سیامک اطلسی، آتش تقی پور و زهره حمیدی به گفتگویی کوتاه نشستیم که ماحصل این گفتگوها را در ذیل میتوانید مرور کنید.
*********************************
ایرج راد بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر کشور درباره آرزوهایش به سینماپرس گفت: بی تردید امروزه نه تنها در کشور ما که در سراسر جهان آرزوی همه انسان ها در درجه اول این است که تکلیف کرونا روشن شود و بتوانیم شاهد پایان این ویروس مرموز، منحوس که زندگی مان را دچار کابوس دائمی کرده است باشیم.
وی ادامه داد: متأسفانه امروزه حوزه فرهنگ و هنر به شدت به حال خود رها شده و مدیران فرهنگی و هنری هیچ اهتمامی برای برون رفت این حوزه مهم و اثرگذار از این مشکلات عدیده ندارند. جلوی بسیاری از فعالیت ها گرفته شده و هنرمندان نمی توانند با فراغ بال کار و فعالیت داشته باشند. کارهای فرهنگی و هنری به ویژه هنر ارزنده تئاتر طی یک سال اخیر به شدت با معضلات پیچیده ای روبرو بوده و من امیدوارم بتوانیم هرچه زودتر شاهد وضعیتی ومطلوب باشیم.
راد سپس با بیان اینکه مدیران فرهنگی باید از تمامی هنرمندان حمایت مادی و معنوی کنند اظهار داشت: مشکل اساسی ما طی سال های اخیر این بوده که مدیران فرهنگی اهمیتی به مسائل فرهنگی و هنری نمی دادند و امکاناتی که باید در اختیار هنرمندان به ویژه هنرمندان تئاتر قرار می دادند را هرگز در اختیار آن ها نمی گذاشتند.
وی تصریح کرد: متأسفانه ما نه تنها شاهد حمایت مدیران از هنر و هنرمندان نبودیم که بسیاری مسائل سد راه هنرمندان بوده و مدیران رسما جلوی گسترش فضای فرهنگی و هنری را گرفته اند. در حال حاضر معیشت بخش کثیری از هنرمندان به شدت دچار مخاطره شده و زندگی های زیادی در آستانه فروپاشی است و من امیدوارم در سال ۱۴۰۰ شاهد شرایطی در شأن هنرمندان باشیم.
امین زندگانی دیگر بازیگر مطرح سینما، تلویزیون و تئاتر کشور نیز در گفتگو با سینماپرس اظهار داشت: همه چیز در جهان به اقتصاد وابسته است؛ پس در وهله اول نیاز باید مشکلات اقتصادی حل شود. وقتی مشکل اقتصادی نباشد همه چیز راه می افتد. به عنوان مثال در همین حوزه فعالیت ما یعنی حوزه فرهنگ و هنر نیز همه چیز وابسته به اقتصاد است، وقتی اقتصاد خوب باشد مردم به تئاتر و سینما می روند، کتاب می خرند و کنسرت می روند.
زندگانی خاطرنشان کرد: من امیدوارم به زودی شاهد تحول خوب و مثبتی در تمامی ارکان کشورمان باشیم. متأسفانه در حال حاضر که اصلا مدیریتی وجود ندارد! یک زمان ما می گفتیم کشور دچار سوء مدیریت شده اما حالا چیزی که مشاهده می کنیم این است که اصلا مدیریتی در کار نیست. در هر صورت آرزوی بنده در سال جدید درخشش اقتصاد کشور است تا ان شاالله زندگی همه مردم از این رهگذر بتواند به یک آرامش نسبی برسد.
ستاره اسکندری نیز در این خصوص به سینماپرس گفت: این روزها اینقدر ههمه ما غمگین هستیم که رسما دیگر برای مان آرزویی باقی نمانده و اگر اندک آرزویی هم همچنان ته قلب های مان باشد احتمال برآورده شدن آن وجود ندارد. این روزها دیگر همه چیز شبیه به حسرت شده! من واقعا ترجیح می دهم در سال جدید بیش از تلخی نکنم اما نمی توانم منکر این شوم که دیگر آرزویی ندارم و همه چیز برایم یک حسرت بزرگ است!
سیامک اطلسی بازیگر پیشکسوت نیز به سینماپرس گفت: اولین و آخرین آرزوی من در سال جدید از بین رفتن ویروس منحوس کرونا است که زندگی همه مردم را تحت الشعاع خود قرار داده است و امیدوارم این آرزو هرچه زودتر با عنایت حضرت حق محقق شود.
آتش تقی پور نیز در این راستا به سینماپرس گفت: سال ۱۳۹۹ اینقدر سال افتضاح و دردناک و پر از غم و غضه و تلخی و بیماری و گرانی و مشکلات پیچیده بود که فقط می گویم ای سال برنگردی بری دیگه برنگردی… من در روزهای آغازین سال جدید فقط آرزوی این را دارم که دیگر دردهای سال ۱۳۹۹ هرگز و هرگز تکرار نشوند.
زهره حمیدی دیگر بازیگر پیشسکوت سینما و تلویزیون نیز در این باره به سینماپرس گفت: بی تردید من هم مانند اغلب هم میهنانم آرزویم این است معضل کرونا تمام شود و سلامتی به جامعه برگردد. این مهمترین خواسته هر انسانی است که این بیماری از بین برود و این اتفاقات تلخ سال ۹۹ تکرار نشود و مردم در سلامت کامل باشند. وقتی سلامتی باشد بقیه چیزها حل می شود.
سینماپرس: اول فروردین روز تولد ژاله علو هنرمندی است که به واسطه حضور در بسیاری از عرصه های هنری از جمله هنر دوبلاژ و همینطور بازی در آثار شاخص و ماندگار سینما، تلویزیون و تئاتر کشور به نقشی ماندگار در عرصه های هنری دست یافته است و نام وی از تارک هنر کشور پاک نخواهد شد. در این گزارش مخاطبان ضمن آشنایی با زندگی هنری این بانوی هنرمند اظهارات دیگر سینماگران در خصوص وی را مرور خواهند کرد.
به گزارش سینماپرس ژاله علو یک فروردین سال ۱۳۰۶ در محله سنگلج تهران به دنیا آمد. او در کودکی آثار ادبی ادیبان ایرانی، همچون حافظ و سعدی و مولانا را فرا گرفت و در نوجوانی، عضو چند انجمن ادبی و گروه شعرخوانی شد و همین فعالیتها، موجبات راهیابی وی به رادیو و گویندگی در آن را در سال ۱۳۲۷، مهیا کرد.
علو که فارغ التحصیل دانش سرای مقدماتی تهران در سال ۱۳۲۶ بود و سپس در سال ۱۳۲۸ به هنرستان هنرپیشگی رفت و در سال ۱۳۲۹ از این هنرستان فارغ التحصیل شد. او ابتدا به تئاتر روی آورد و در سال ۱۳۲۸ با نمایشنامه «ماری مادلن» در تئاتر فردوسی فعالیت تئاتری خود را آغاز همزمان با ثبت نامش در هنرستان هنرپیشگی آغاز کرد، حدود یک سال در تئاتر فردوسی فعالیت کرد و بعد از آن به تئاتر تهران رفت و پس از مدتی دوباره به تئاتر فردوسی بازگشت. در مدت فعالیت تئاتری اش در بیش از ۲۰ نمایشنامه ایفای نقش کرد.
نخستین فعالیتهای هنری وی را گویندگی زنده در رادیو، شامل میشد. وی به اجرای نمایشهای رادیویی میپرداخت و از پایهگذاران برنامه محبوب «داستان شب» بود. اجراهای وی در رادیو، علو را که نام اصلی اش «شوکت» بود بر آن داشت که اسم «ژاله» را برای خود برگزیند. علو که صدای ماندگاری دارد در سال ۱۳۳۱ به رادیو رفت و گویندگی برنامه های متعددی را بر عهده گرفت. او در سال ۱۳۳۲ فعالیت خود را به صورت جدی در زمینه دوبلاژ آغاز کرد و در فیلم های زیادی به جای هنرمندان معروف سینمای ایران و جهان سخن گفت.
اولین نمایشنامه ای که علو برای «داستان شب» کار کرد «دختر خورشید» نام داشت که نصرتالله محتشم آن را کارگردانی کرد؛ نویسنده برنامه عزیزالله حاتمی و گوینده مانی بود. این برنامه از ابتدا ساعت ۱۰ شب و با همان آرم مشهور «داستان شب» پخش میشد. مدتی بعد دستگاههای ضبط در تولید رادیو در میدان ارگ راهاندازی شد و آن ها به جای پخش زنده، تمام داستانها را ضبط میکردند و مثلاً برای ضبط قسمتی از نمایشنامه «اتللو» از ساعت ۷ شب تا صبح زود در رادیو ماندند! در مجموع ۴ داستان شب در ماه اجرا میکردند که ۶ قسمتی بودند و در طول هفته پخش میشدند.
این هنرمند در طول دوران کاری خود تندیس افتخار یک عمر فعالیت سینمایی را دریافت کرد و در سال ۱۳۸۹ به عنوان چهره ماندگار عرصه هنر شناخته شد. از سوی دیگر این هنرمند ارزنده برای یک عمر فعالیت هنری خود تقدیرنامه ای از انجمن بازیگران سینمای ایران دریافت کرد و توانست در ششمین جشنواره بین المللی برنامه های رادیویی به عنوان برترین کارگردان نمایشنامه های رادیویی شناخته شود.
علو آغازگر دوبلۀ کارتون در ایران بود و دوبلۀ بسیاری از کارتون ها مانند «پینوکیو»، «سفید برفی»، «زیبای خفته»، «سیندرلا»، «صد و یک سگ خالدار» و … به کارگردانی وی انجام شده است. این هنرمند ارزنده که چند سالی است به فعالیت هنری نمی پردازد تاکنون در بیش از ۷۰ فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی ایفای نقش کرده است که برخی از این آثار مانند سریال «روزی روزگاری» جزو محبوب ترین سریال های تلویزیونی شناخته شده اند. «امیرکبیر»، «آوای فاخته»، «مسافر ری»، «تفنگ سرپر»، «وزیر مختار»، «بی بی یون» و «مختارنامه» از جمله معروف ترین آثاری است که علو در تلویزیون در آن ها به ایفای نقش پرداخته است. وی همچنین بازی در فیلم های «آدم برفی»، «مهمان مامان»، «پری»، «روز واقعه»، «سلطان» و «جنگ نفت کش ها» را را نیز کارنامه دارد.
سینماپرس همزمان با زادروز این هنرمند پیشکسوت سینما، تلویزیون، تئاتر و دوبلاژ کشور در اولین روز نوروز بخشی از اظهارات سینماگران از جمله زنده یاد بهمن زرین پور، منوچهر والی زاده، سیدرضا اورنگ، زنده یاد جمشید مشایخی و امرالله احمدجو در خصوص این هنرمند وارسته و همیشه ستاره را که پیش از این در گفتگو با سینماپرس و سایر رسانه ها مطرح کرده اند بازنشر کرده است.
**********************
زنده یاد بهمن زرین پور بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون که کارگردانی سه مجموعه تلویزیونی «گالش های مادربزرگ»، «زیر چتر خورشید» و «آوای فاخته» با بازی ژاله علو را بر عهده داشته در گفتگوی نوروزی سال ۱۳۹۵ خود با سینماپرس گفت: من از سال ۱۳۴۵ که همزمان با آغاز کارم در رادیو بود با خانم علو آشنا شدم و از همان زمان شیفته ابعاد مختلف شخصیت ایشان شدم که «وارستگی» مهمترین عنصر شخصیتی شان بود.
وی ادامه داد: وارستگی در تمامی ابعاد زندگی خانم علو جریان دارد؛ ما بسیاری از سینماگران را داریم که در طول زندگی شان همواره به وارسته بودن تظاهر می کنند و به دلیل متظاهر بودن وارستگی در آن ها متجلی نمی شود اما خانم علو از آن دسته افرادی بودند که عین وارسته بودن در زندگی شخصی و هنری شان جریان دارد و همواره این عنصر کمیاب وجود ایشان اطرافیان شان را تحت تأثیر قرار می دهد.
زرین پور با بیان اینکه زندگی خصوصی و هنری خانم علو همواره سرشار از سلامت، انسانیت، احترام و شعور است اظهار داشت: رابطه خانم علو با پسرشان که از بزرگان باستان شناسی کشور هستند همواره مرا تحت تأثیر قرار داده و این را به طور قطع و یقین عرض می کنم که زیباترین رابطه مادر و فرزندی را در تمامی طول زندگی ام تنها در رابطه خانم علو و فرزندشان دیده ام.
بازیگر فیلم سینمایی «حکایت عاشقی» تأکید کرد: علاوه بر تمامی این ها هنر ژاله علو در کشور ما ماندنی است و ایشان جزو مفاخر و ارزش های سینما، تلویزیون، تئاتر و دوبلاژ ایران محسوب می شوند و قطعاً تا ده ها نسل بعد هم با صدای گوش نواز و لطیف این بانوی گرانقدر آشنایی خواهند داشت.
زرین پور در خصوص همکاری های خود با این هنرمند گفت: زمانی که برای اولین بار می خواستم سریال بسازم اصلاً نمی توانستم جز ایشان به بازیگر دیگری بیندیشم و هنر ایشان جایی برای حضور سایر بازیگران در ذهن من باقی نگذاشته بود و مفتخرم که توانستم همکاری های متعددی با این بانوی گرانقدر هنر داشته باشم.
وی در خاتمه افزود: امیدوارم سایه پر مهر ایشان همواره بر سر هنرمندان و هنر این مرز و بوم باشد و ما بتوانیم از گوهر وجود ایشان بهره کافی و وافی ببریم.
منوچهر والی زاده دوبلور مطرح نیز در گفتگوی ویژه نوروزی سال ۱۳۹۵ خود با سینماپرس گفت: خانم علو یکی از بزرگترین و بهترین اساتید من هستند و در طول دوران کاری ام همواره از ایشان بسیار آموختم؛ جایگاه خانم علو در سینما و تئاتر کشور و به ویژه عرصه هنر دوبلاژ به هیچ عنوان فراموش شدنی نیست و من این روزها تنها آرزو دارم که یک بار دیگر بتوانم ایشان را در استودیوهای دوبلاژ ببینم و برایشان شاگردی کنم.
این هنرمند یادآور شد: همکاری من با خانم علو در سریال محبوب و پر طرفدار «سال های دور از خانه» (اوشین) شکل گرفت که ایشان مدیریت دوبلاژ این سریال تلویزیونی را بر عهده داشتند و من هم در آن زمان در نقش «کای» پسر نوزومی گویندگی می کردم که متأسفانه آن سال ها آخرین کارهای خانم علو در عرصه هنر دوبلاژ بود.
والی زاده در ادامه این گفتگو اظهار داشت: خانم علو علاوه بر اینکه یک هنرمند متبحر و کاربلد هستند آنچنان در زندگی روزانه شان رفتار می کنند که تمامی اطرافیان خود را وادار به احترام کرده و تحسین همگان را نسبت به کمال و دانش و رفتار و بینش خود بر می انگیزند.
این دوبلور برجسته در خاتمه افزود: من امیدوارم شرایط برای حضور مجدد خانم علو و هنرمندان هم طراز ایشان در سینما، تلویزیون، تئاتر و دوبلاژ کشور بیش از گذشته فراهم شود و تا جوانانی که تازه به این عرصه ها ورود پیدا کرده اند هم بتوانند از این هنرمندان به ویژه در زمینه خصایص والای انسانی بیاموزند.
امرالله احمدجو کارگردان مطرح سینما که یکی از ماندگارترین بازی های بانو علو در سریال مطرح او یعنی «روزی روزگاری» بوده نیز چند سال قبل در گفتگو با یکی از رسانه ها اظهار داشت: من همان ابتدا کاملا میدانستم که چه میخواهم بسازم. بازیگران هم کاملا در ذهنم ترسیم کرده بودم. البته چندتای آنها تغییر کرد. یکی از آنها مرادبیگ بود که من آن را برای جمشید هاشمپور نوشته بودم که دعوتشان هم کردیم ولی مشاورینشان نظر آقای هاشم پور را تغییر دادند. تا اینکه آقای خوش رزم پیشنهاد زنده یاد خسرو شکیبایی را دادند که آن زمان هم هامون را بازی کرده بود.
یکی از شخصیت های دیگر خاله بود که فکر می کنم خانم علو را خداوند سر راه ما گذاشت. ابتدا ما یک خانم دیگر صحبت کرده بودم که در حال حاضر فوت کردهاند و ترجیح میدهم اسمشان را نیاورم. ایشان خیلی بیاخلاقی کردند و کاسبکارانه جلو آمدند. درحالی که خانم علو را من قبلا نمی شناختم و دیگران میگفتند که اگر سر کارت بیاید شانس آوردهای. چون به خاطر شرایطش و بیماری قلبی پا از تهران بیرون نمیگذارد.
با ایشان تماس گرفتم و پرسیدم که چه چیزی شما را وادار میکند که زمان طولانی از تهران بیرون بیایید و کاری را قبول کنید؟ گفتند فیلمنامه آقا… گفتم خیالم راحت شد. بعد هم گفتند که چقدر به خودت مطمئنی. گفتم چون شما اهل شعر و ادبیات هستید بعید میدانم که از فیلمنامه خوشتان نیاید. خوشبختانه پذیرفتند و الان هم خاله من هستند.
زنده یاد جمشید مشایخی در مراسم اختتامیه جشنواره فیلم شهر که مرداد سال ۱۳۹۶ برگزار شد در تجلیل از مقام هنری ژاله علو بیان کرد: در دهه ۲۰ رادیو حضور جدی میان مخاطبان داشت و روزهای جمعه برنامه ای مربوط به حوزه تئاتر پخش می شد و این گل عزیز در آن برنامه رادیو نقش بسیار موثری داشت. او همیشه به دلیل هنری که داشت زیبا بود و به مرور که گذشت این زیبایی بیشتر و بیشتر شد و من افتخار می کنم که امشب در کنار این هنرمند حضور دارم.
سیدرضا اورنگ منتقد سینما نیز چندی پیش در یکی از رسانه ها راجع به ژاله علو نوشت: هنرمندانی که در عرصه تصویر و صدا فعال هستند برای مخاطبان آشناترند، عده ای را با تصویر به یاد میآورند و گروهی را با صدا، اما افراد دیگری نیز در این عرصه فعالیت میکنند که هم صدای شان برای مردم آشناست و هم تصویرشان. بازیگران زیادی در سینما و تلویزیونهای جهان و ایران فعالیت میکنند که مورد توجه مخاطبان هستند، اما برخی از آنان به خاطر وقاری که در پندار، گفتار و کردارشان وجود دارد برای همه قابل احترام هستند.
یکی از این هنرمندان باوقار و احترام آفرین ژاله علو بانوی دوست داشتنی و همیشه موفق است. سالهاست که این استاد فن در عرصههای سینما، تلویزیون و رادیو فعال است. او همیشه سن و سال را به سخره گرفته و با تمام توانی که دارد هنوز میخواهد و میتواند هنرنمایی کند.
سینماپرس: «هرگز به ندرت گاهی همیشه» فیلمی به کارگردانی الیزا هیتمن برنده خرس نقره جایزه ویژه هیأت داوران برلین ۲۰۲۰ فیلمی زنانه با قصه ای تکراری و یک خطی است؛ فیلمساز قصهای کلیشه ای و ساده را برای خلق و ارائه مضمونی که در ذهن فیلمساز است تا حدی به خوبی پیش میبرد اما پس از ارائه این مضمون مخاطب درگیر با قصه را رها کرده و نیازهای دراماتیک او را پاسخ نمیدهد.
علی ناصری/ «هرگز به ندرت گاهی همیشه» سومین فیلم الیزا هیتمن که یکی از تحسین شده ترین فیلمهای سال ۲۰۲۰ است. فیلمی زنانه با قصه ای شاید تکراری و یک خطی؛ دختری که به خاطر ارتباط با دوست پسرش باردار شده و به دردسر افتاده است. فیلمی که ایده دراماتیکش را با شکل دادن موقعیتی ترسناک برای کاراکتر اصلیاش که در خانوادهای به نظر مستبد همراه با پدری بداخلاق و احتمالاً بیپول زندگی میکند، پیش میبرد اما تکیه اصلیاش بر محتوا و مضمون مدنظرش است و تمام ابزارهای دراماتیک را برای رسیدن به سکانسی صرف میکند که نام فیلم هم برگرفته از دیالوگ تکرار شونده این سکانس است.
«هرگز به ندرت گاهی همیشه» را در ساختار روایی و ابزارهای دراماتیکی که استفاده میکند میتوان به شاهکار عباس کیارستمی «خانه دوست کجاست؟» شبیه دانست که البته در مضمون نیز به نتیجه ای مشابه میرسد. در این فیلم کودک باید دفترچه دوستش را خیلی زود به او برساند، به دنبال خانهاش میگردد و باید پیش از نگرانی مادرش به خانه برگردد. در فیلم هیتمن همانند فیلم کیارستمی فیلمساز در ابتدا موقعیتی که شخصیت اصلی در آن قرار دارد را در مقدمهای طولانیتر ترسیم میکند و سپس معضل به وجود آمده دختر را به کاری وادار میکند که با توجه به داشتن خانوادهای مستبد کار خطرناکی است و حس پسر فیلم کیارستمی را دارد که باید به سرعت کارش را انجام داده و به خانه برگردد.
به این ترتیب فیلمساز، مخاطب را در فضای دلهرهآوری قرار میدهد که ناشی از همراه شدن بیننده با شخصیت اصلی است که البته اینجا شخصیت اصلی تنها نیست و دوستی با او همراه است که در شکلگیری موقعیت و فضای مدنظر فیلمساز نقشی بسیار مهم و تأثیرگذار دارد.
شخصیتپردازی کاراکتر اصلی فیلم را میتوان نقطه قوت فیلم دانست، کاراکتری مغرور، درونگرا و آسیب دیده که جذابیتهای لازم برای همراه کردن مخاطب با خود را دارد. بازی بسیار خوب سیدنی فلانیگان نیز کاراکتر آتومن را کاملتر کرده و سکانس تأثیرگذار پرسشهای پزشک به دلیل شخصیتپردازی خوب، موقعیت خوبی که کاراکتر در آن قرار گرفته و بازی خوب فلانیگان یکی از سکانسهای بهیادماندنی فیلم است که در بافتار روایی تصویری «هرگز به ندرت گاهی همیشه» به خوبی جای گرفته است.
فیلم در واقع با تعریف موقعیتهای مختلف در تعریف احاطه شدن کاراکتر بین مشکلی بزرگ که مدام در حال رشد است و با رفتار افراد مختلف و شرایط ویژهای که وجود دارد پر رنگتر میشود، استرس و اضطراب جاری در اثر را هر لحظه بیشتر به جان مخاطب مینشاند و او را وادار به همدردی با کاراکتر اصلی فیلم میکند. به این ترتیب فیلم الیزا هیتمن را در فضاسازی میتوان اثری بسیار موفق دانست.
اما «هرگز به ندرت گاهی همیشه» در کل فیلم متوسطی است که قصهای کلیشهای و ساده را برای خلق و ارائه مضمونی که در ذهن فیلمساز است تا حدی به خوبی پیش میبرد اما پس از ارائه این مضمون مخاطب درگیر با قصه را رها کرده و نیازهای دراماتیک او را پاسخ نمیدهد. در واقع پایانبندی فیلم هیتمن نقطه ضعف این اثر است؛ فیلمساز با خلق مضمونی که مدنظر دارد خیلی راحت بدون توجه به نیازهای دراماتیک شکل گرفته قصه را رها کرده و فیلم را به پایان میرساند.
سینماپرس: تورج منصوری فیلمبردار باسابقه و تهیهکننده سینما معتقد است که سینمای ایران در سال جدید باید از سطح نازل فعلی فاصله بگیرد.
به گزارش سینماپرس، تورج منصوری تهیهکننده و فیلمبردار سینما در گفتگو با مهر درباره آرزوهایش برای سینمای ایران در سال جدید گفت: سال ۱۴۰۰ میتواند شروع یک دوران جدید در صنعت تولید تصویر و نمایش در ایران باشد، اسم آن را صرفاً دوران جدید برای سینما نمیگذارم، به این دلیل که در حال حاضر بیش از آنچه که برای پرده تولید میشود، آثار مختلفی برای فضای مجازی تولید میشود، آنتن بزرگی که تقریباً در هر خانهای به آن دسترسی است و این مساله کسب و کار جدیدی را آفریده است که در تمام دنیا نیز هست.
وی بیان کرد: این پلتفرمهایی که آثار نمایش خانگی را عرضه میکنند بازار بسیار بزرگی را بهوجود آورده که من با خوشحالی میتوانم بگویم که بخش بسیاری از عوامل کاری که در سینما کار میکردند، حالا مشغول کار در این حوزه هستند و خوشبختانه پروژههای بسیاری نیز در حال تولید است.
تهیه کننده فیلم سینمایی «لاله» ادامه داد: آرزوی من این است که همانطور که دوران عوض شده و ما در دوران دیجیتال از پرده بزرگ نقرهای کمی محروم شدهایم و سالنهای سینمایی در حال کوچک شدن است، ما دستاندرکاران تولید هم یک تغییر ذهنیت نسبت به چگونگی تولیدات خود داشته باشیم.
وی بیان کرد: باید تولیدات را از این سطح نازل خارج کنیم و دوباره به آرمانهایی که در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ سینمای ایران داشت، بازگردیم، سینمایی که در آن دوران دست آوردهای بسیاری کسب کرد و میتوان گفت پرافتخارترین سینمای غیرتجاری جهان به شمار میرفت.
منصوری گفت: متاسفانه طی این سالها سینمای ایران تجاری نشده است و هربار که خواستیم تجاری کنیم تنها آن را به سطح آوردیم، این در حالی است که باید بازار سینمای خود را گسترش دهیم نه اینکه مفاهیم و موضوعات نمایشی را سطحی کنیم.
این مدیر فیلمبرداری توضیح داد: دستاندرکاران ما یاد بگیرند که مجبور به رعایت پروتکلهای بهداشتی هستند، ما کشور بسیار ثروتمند با حساب بانکی خالی هستیم، مانند آدمی که زمین و ملکهای بسیاری دارد اما پول نقد در حسابش ندارد، در نتیجه معلوم نیست چه زمانی واکسن کرونا به ما میرسد، معلوم نیست که چه زمانی جامعه ما در مقابل کرونا ایمن میشود.
وی تاکید کرد: این در حالی است که تولید فیلم و سریال یک کار جمعی است، در این کار جمعی اگر خود ما برنخیزیم و برای طراحی و نظارت به اجرای دقیق پروتکلهای بهداشتی که لازمه کار ما برای زنده ماندن است، قدمی برنداریم، نمیتوانیم پیشرفتی داشته باشیم.
منصوری در پایان گفت: همچنین امیدوارم دولت از سر گرفتن این مالیاتی که احتمالاً بر گرده همه کسانی که در سینما هستند فشار خواهد آورد، دست بردارد و بگذرد، امیدوارم در این زمینه کمی کوتاه بیاید و ما را تشویق کند که بتوانیم امیدوار باشیم تا بیشتر به جامعه امید دهیم.
سینماپرس: نوروز امسال امام خامنهای به مشهد سفر نکردند و مراسم سخنرانی نوروزی که هر سال در روز اول سال نو و در حرم مطهر رضوی برگزار میشد، به علت توصیههای بهداشتی برای جلوگیری از گسترش کرونا در مشهد مقدس برگزار نمیشود.
به گزارش سینماپرس، سخنان امام خامنهای به مناسبت فرارسیدن سال نو به صورت زنده و مستقیم با ملت شریف ایران آغاز شد. مهمترین محورهای سخنان رهبر انقلاب اسلامی به شرح زیر است:
– مجددا به همه ملت عزیز ایران سال نو را تبریک عرض می کنم و از خداوند متعال برای همه آنها سال پر برکت و نیک فرجامی را مسئلت می کنم.
– وارد سال ۱۴۰۰ شدیم و با نگاه عرفی که نگاه می کنیم ورودی به قرن جدید محسوب می شود ولو اینکه به لحاظ دقت محاساباتی اینگونه نباشد اما عرفا می گویند وارد قرن جدید شدیم.
– یک مقایسه کوچک و پر معنا با هنگام ورود کشور در قرن قبلی یعنی ۱۳۰۰ اگر داشته باشیم در ۱۳۰۰ آغاز دیکتاتوری وابسته رضاخان بود که در واقع کودتای انگلیسی به وسیله و بدست رضاخان با حکمرانی وابسته و دیکتاتوری و انگلیسی در کشور بود.
– امسال ورود در ۱۴۰۰ سال انتخابات است یعنی حکمرانی مبتنی بر استقلال و آرای مردم بر اتکا.
– اگر جهش تولید در سال ۱۴۰۰ با جدیت دنبال شود یقینا تحولی در اقتصاد به وجود خواهد آمد
– مبارزه با فساد مسئله خیلی مهمی است باید کانال ها و مجاری فساد بسته شود که به معنای اصلاح نظام بانکی و گمرگ است
– به خاطر نابسامانی هایی که در بحث اقتصاد و معیشت مردم وجود دارد، بعضیها منفیبافی و آیه یاس می خوانند که هیچ کاری نمی توان کرد و عمدتا در تبلیغات خارجی مطبوعات و فضای مجازی وجود دارد و کل راه را بن بست نشان می دهند، به هیچ وجه اینگونه نیست.
– اقتصاد ما با ظرفیت و قابلیت هایی که در داخل دارد یکی از شکوفاترین اقتصادهای منطقه و حتی دنیا میتواند باشد.
– یک کمک عمده برای تولید این است که قدرت خرید مردم بالا رود اگر تولید شد و تقاضای مردمی وجود نداشت تولید شکست می خورد.
– کمک به قطع دست واسطه ها یکی دیگر از مسائل مهم است چرا که واسطه ها قیمت ها را بالا می برند تولید کننده و مصرف کننده صدمه می بینند که اگر دست واسطه های بی مورد قطع شود کمک زیادی به تولید خواهد شد و اگر این کار در سال ۱۴۰۰ با جدیت پیگیری شود تحولی در امر اقتصاد ایجاد می شود.
– یک فهرست نسبتا طولانیای از کالاهایی که در آنها افزایش تولید داشتیم در اختیار من قرار گرفته که البته من آن فهرست را بهتمامه نمیخوانم. عمدتاً لوازم خانگی که رشد زیادی کرد. لاستیک خودرو، آلومینیوم، پتروشیمی، فولاد و امثال اینها کالاهایی است که در سال ۹۹ واقعا پیشرفت کرد و رشد کرد.
– همین بایستی ادامه پیدا کند. این حرکت تولیدی در کشور بایستی ادامه پیدا کند و موانع تولید از سر راه تولید برداشته شود.
– واردات بی رویه و بی مورد یا قاچاق کالا یا مقررات زائد و غیر لازم و دست و پا گیر یا کمک نکردن بانک ها و نظام بانکی به تولید موانع است؛ اما فقط اینها موانع تولید نیستند. گزارشی به من دادند که در آن موانع تولید به تفصیل بیان کردند و خوب است این گزارش به مردم داده شود تا بدانند برخی از موانع تولید بر عهده خود مردم و دستگاههای دولتی و به کلی حکومتی است چه قوه مجریه و سایر قوا است. به هر حال موانع تولید زیاد است و باید برداشته شود.
– حمایت هایی از تولید مثل مشوق های قانونی و کمک کردن وارداتی است که تولید متوقف به آنها است بعضی از موارد تولید ما احتیاج به مواد اولیه دارد که باید از خارج بیاید که باید کمک شود تا تسهیل شود.
– امروز از بخشی از سرمایه های طبیعی استفاده می کنیم ولی خیلی از اینها مثل نفت و گاز بصورت خام مصرف می شود در حالی که می شود استفادههای برتر کرد و به وسیله آنها ارزش افزوده ایجاد کرد.
– ما ظرفیت ها و امکانات زیادی داریم و مسئولان ذی ربط می توانند با همت بالا این مسائل را حل کنند اما شرط آن این است یک مدیریت قوی و ضد فساد بر کشور حاکم باشد و یک برنامه جامع اقتصادی هم باید باشد و در این صورت می توان از این ظرفیت ها استفاده کرد. همین الان به نظر کارشناسان اقتصادی بانک جهانی اقتصاد ایران در میان اقتصادهای برتر دنیا در رتبه ۱۸ ام است.
– رفع مشکلات احتیاج به همراهی و همدلی مردم دارد و هر کار که مردنم وارد شوند قطعا در آن گشایش بوجود می آید. در مسئله سرمایهگزاری برای تولید مردم می توانند نقش ایفا کنند.
– خیریه های مردمی و نهادهای مردمی باید برنامه ریزی کنند تا هرکس بدانند با سرمایه کم میتوان به تولید کشور کمک کرد و گاهی می توان یک خانواده روستایی را با چند راس دام و یک خانواده روستایی را با یک دستگاه بافندگی خودکفا کرد.
– محاصره اقتصادی و تحریم یکی از جنایت های بزرگ دولت هاست و نباید به آن به شکل سیاسی و دیپلماتیک نگاه کرد.
– اینکه یک ملتی را طوری تحریم کنند که نتواند دارو و ابزار پزشکی وارد کند جنایت است و این جنایت از کشوری مثل آمریکا برمیآید. تحریم برای کشور ما که جنایت بود ولی یک منافعی هم داشت که توانست این تهدید را به فرصت تبدیل کند. جوانهای پرتلاش ما همت کردند و در بعضی از بخش هایی که کالاها وابسته به خارج بود، کشور را از خارج بی نیاز کردند و این ایجاد فناوری در داخل کشور است.
– ما در مقابله با تحریم دو راه می توانیم برویم. یکی اینکه به سمت تحریم کننده برویم و از او خواهش کنیم که این تحریم را کم کند یا بردارد و او هم چند خواسته استکباری روی میز بگذرارد که راه ذلت، انحطاط و عقبماندگی هست. یک راه هم این این است که نیروی داخلی خودمان را فعال کنیم و کالای تحریمی را در داخل تولید کنیم و وقتی طرف مقابل دید کالا در داخل تولید می شود به دست و پا میافتد و این موجب می شود تحریم یا برداشته و لغو و با بی اثر شود.
– تولید واکسن از راه های مختلف مایه آبرو برای کشور شده است و برخی تحلیلگران با انصاف خارجی این را تحسین می کنند. – در بخش های دفاعی روز به روز پیشرفت کشور برجسته تر و حیرت انگیز تر می شود و تولدات دفاعی کشور ضریب امنیت خارجی کشور را بالا می برد.
– توصیه اکیدمان به مسئولان کشور چه آنهایی که سرکار هستند و چه آنهایی که بعدا خواهند آمد این است که مسئله اقتصاد کشور را به رفع تحریم گره نزنند و در تبلیغات انتخاباتی هم بحث اقتصادی مطرح خواهد شد و اقتصاد کشور را معطل و پادر هوا در انتظار تصمیمگیری دیگران قرار ندهند. فرض کنید تحریم باقی خواهد ماند و اقتصاد کشور را بر اساس ماندن تحریم برنامهریزی کنید
– یکی از مشکلات اقتصاد ما در ۲-۳ سال اخیر این بوده که گفته شده تحریم برداشته شود اینگونه می شود و سرمایه گزاری خارجی انجام شود ایگونه خواهد شد و این اگر اگر ها اقتصاد را سردرگم نگه میدارد و نباید بلاتکلیفی در اقتصاد به وجود بیاید
– باید تلاش کنیم کشور را قوی کنیم؛ این شعار ایران قوی یک شعار عمومی است هر کسی که بنده را قبول ندارد، شعار ایران قوی را قبول دارد. مسلما ایران قوی بهتر از ایران ضعیف و ناتوان و توسری خور است.
– این قوت را ملت به ایران می بخشد و حضور ملت هم اصل مشارکت و اندازه مشارکت بر قوت ملی تاثیر دارد. ملت عزیز بداند دستگاه های جاسوسی و اطلاعاتی کشورهایی مثل آمریکا و رژیم صهیونیستی از چندی پیش نه حالا تلاش می کنند انتخابات خرداد را بی رونق کنند. یا برگزار کنندگان را متهم می کنند که انتخابات مهندسی شده یا شورای نگهبان را متهم می کنند یا مردم را دلسرد می کنند که اثری بر اوضاع ندارد و چرا خود را خسته می کنید با شدت تمام و از فضای مجازی حداکثر استفاده می شود.
– متاسفانه رعایت های لازم بر فضای مجازی علی رغم تاکیدی که من کردم نمی شود و بعضی اوقات ول است. اینکه فضای مجازی را ول کنیم افتخار ندارد بلکه باید مدیریت کرد نباید این فضای مجازی را در اختیار دشمن قرار داد.
– مهمترین و موثرترین مدیریت کشور ریاست جمهوری است. بعضی ها چند سالی است که می گویند رئیس جمهور اختیار ندارد تدارکچی است و ۱۰ یا ۱۵ درصد اختیار دارد یا از روی بی مسئولیتی از روی بی اطلاعی و یا خدایی نکرده غرض ورزی گفته میشود. رئیس جمهور یکی از پرمشغله ترین و پر مسئولیت ترین دستگاهها است.
– همه مراکز مدیریتی کشور تقریبا در اختیار رئیس جمهور است. هزاران مدیریت در اختیار رئیس قوه مجریه است. همه بودجه مصوب کشور در اختیار رئیس جمهور است معاون برنامه و بودجه معاون رئیس جمهور است. اختیارات حکومتی کشور در اختیار رئیس جمهور است و مدیریت های دیگر در جنب قوه مجریه چیزی نیستند.
– رای بنده با رای یک پسر ۱۵ الی ۱۶ ساله یک اندازه وزن دارد. مطلبی به داوطلبان عرض می کنم الان مدتی است که افرادی پی در پی اعلام می کنند؛ انتظار داریم سنگینی کار را بدانید و بدانید چه چیزی و بار سنگینی را بر دوش میگیرید؛ اگر میدانید می توانید به کارزار انتخابات وارد بشوید. اول مشکلات و مسائل کشور که صدها مورد است که ده های آن جزو مسائل اساسی است بشناسید و بدانید مشکل کشور چیست و برای حل آن برنامه و راه حل ولو اجمالی داشته باشید.
– داوطلبان ریاست جمهوری اقتصاد را بشناسند رشد سرمایه گذاری، تقویت پول ملی و تورم از این دسته است. مسئله امنیت کشور بسیار مهم است. موضوع آسیب های اجتماعی نیز مهم است. رو به رو شدن با مسائل پیچیده دنیا و مسئله بسیار مهم فرهنگ را باید بدانند که در کشور چه خبر است چه انتظاری است و چه کارهایی باید انجام شود. اگر می توانید این بار سنگین را بدوش بگیرید.
– یک نکته خطاب به آحاد مردم است که خصوصیات یک رئیس جمهور مطلوب را بیان میکنم و ببنید این است یا خیر. رئیس جمهور با کفایت دارای مدیریت باشد با ایمان باشد به آدم بی ایمان نباید اعتماد کرد چون بی ایمان یک وقتی کشور و مردم را می فروشد. رئیس جمهور باید عدالت خواه و با فساد مبارزه کند.
– دارای عملکرد انقلابی و جهادی باشد با عملکرد اتوکشیده نمی توان کار کرد چرا که برای مسائل کشور عملکرد جهادی و انقلابی لازم است. به ظرفیت های داخلی معتقد باشد. به جوانان معتقد باشند و به جوان ها به عنوان حرکت پیشرفت کشور اعتقاد داشته باشند. هر جایی که جوانها وارد می شوند اینگونه است و گرههای سخت را باز و مشکل گشایی می کنند. رئیس جمهور باید مردمی و امیدوار و مایوس و بدبین نباشد و اگر رئیس جمهوری با این خصوصیات باشد می تواند کشور را به نقطه مطلوب برساند.
– ملت عزیزمان انتخابات را نماد وحدت ملی قرار دهند، نماد دودستگی، دو قطبیگری و تفرقه قرار ندهند. این تقسیمات غلط چپ و راست کنار بگزارید. آنچه که مهم است آینده نسل، کشور و نظام با عزت اسلامی در کشور است و به معنای واقعی کلمه در کنار هم باشد. اختلاف سلیقه، بینش سیاسی، قومیت ها و مذاهب هیچ اشکالی ندارد اما نباید وحدت ملی را بهم بزند و کشور را دو قطبی کند.
– شعار فشار حداکثری امریکا شکست خورد؛ آن احمق قبلی سیاست فشار حداکثری را برای این طراحی کرده بود که ایران را در موضع ضعف قرار دهد تا ایران پای میز مذاکره بیاید و خواستههای مستکبرانه را بر ایران ضعیف تحمیل کند که با آن افتضاح گم و گور شد که هم خود مفتضح شد و هم کشورش و ایران اسلامی با قدرت و عزت ایستاده است.
– بدانند که فشار حداکثری دشمن شکست خورده اگر بخواهد دولت فعلی آمریکا باز فشار حداکثری را دنبال کند شکست می خورد و گم و گور میشود.
– سیاست کشور در باب تعامل با طرفهای برجامی و خود برجام صریحا اعلام شده از این سیاست هیچ تخطی نخواهیم کرد چرا که این سیاست اعلام شده و مورد اتفاق بوده است. آمریکایی ها باید تمام تحریم ها را لغو کنند و بعد راستی آزمایی میکنیم اگر به معنای واقعی کلمه لغو شود بدون هیچ مشکلی به تعهدات بر خواهیم گشت. ما قول آمریکایی ها را معتبر نمی دانیم.
– بعضی از آمریکایی ها روی قرار داد برجام هم حرف دارند و میگویند باید برجام تغییر کند، بله! شرایط با سال ۹۵ و ۹۶ تغییر کرده اما تغییر به نفع آمریکا نکرده بلکه به نفع ما تغییر کرده. ایران از ۹۴ تا امروز خیلی قوی تر شده است. پس اگر چناچه بنا است برجام تغییر یابد باید به نفع ایران باشد ما تحریم ها را بی اثر کردیم.
– شما روز به روز گرفتارتر شدید و معلوم نیست سرنوشت این رئیس جمهور هم چگونه باشد. ما برای این پیشنها هم عجله نداریم. بله ما هم معتقدیم باید از فرصت ها استفاده کرد، اما عجله هم نخواهیم کرد چرا که در بعضی مواقع خطرش از منفعتش بیشتر است ما در برجام عجله کردیم.
– اینکه یک عده از سیاسیون دنیا میگویند اول من اول تو چه فرقی می کند؛ بحث اول من اول تو نیست! ما به آمریکاییها زمان اوباما اطمینان کردیم و کارهایی بر اساس برجام انجام دادیم، آنها تعهدات خود را انجام نداند و روی کاغذ گفتند تحریم ها برداشته است اما سرمایه گذارها را ترساندند. تعهدات آنها برای ما ارزشی ندارد.
– آمریکاییها در برخورد با ما اشتباه کردند و در کل مسائل منطقه هم اشتباه می کنند. حمایت از رژیم صهیونیستی و حضور غاصبانه در سوریه قطعا اشتباه است.
– آمریکاییها بدانند امت اسلامی مسئله فلسطین را فراموش و صرف نظر نخواهد کرد. تجاوز به یمن در دولت دموکرات قبل از ترامپ آغاز شد.
– امیدواریم خداوند ملت ایران را روز به روز عزیزتر و قدرتمندتر و برخوردار تر از امکانات زندگی قرار دهد و آنها را خوشبخت کند و قلب مقدس ولیعصر(عج) از مردم ایران راضی و دعای آن بزرگوار شامل حال مردم و حقیر باشد. روح مطهر امام و شهدا از ما راضی باشد.
انجمن هنرمندان مجسمهساز ایران نسبت به برگزاری اولین جلسه شورای عالی نظارت بر ساخت و نصب مجسمههای شهری با انتشار یک بیانیه، واکنش نشان داد.
سینماپرس: نوروز امسال امام خامنهای به مشهد سفر نکردند و مراسم سخنرانی نوروزی که هر سال در روز اول سال نو و در حرم مطهر رضوی برگزار میشد، به علت توصیههای بهداشتی برای جلوگیری از گسترش کرونا در مشهد مقدس برگزار نمیشود.
به گزارش سینماپرس، سخنان امام خامنهای به مناسبت فرارسیدن سال نو به صورت زنده و مستقیم با ملت شریف ایران آغاز شد. مهمترین محورهای سخنان رهبر انقلاب اسلامی به شرح زیر است:
– مجددا به همه ملت عزیز ایران سال نو را تبریک عرض می کنم و از خداوند متعال برای همه آنها سال پر برکت و نیک فرجامی را مسئلت می کنم.
– وارد سال ۱۴۰۰ شدیم و با نگاه عرفی که نگاه می کنیم ورودی به قرن جدید محسوب می شود ولو اینکه به لحاظ دقت محاساباتی اینگونه نباشد اما عرفا می گویند وارد قرن جدید شدیم.
– یک مقایسه کوچک و پر معنا با هنگام ورود کشور در قرن قبلی یعنی ۱۳۰۰ اگر داشته باشیم در ۱۳۰۰ آغاز دیکتاتوری وابسته رضاخان بود که در واقع کودتای انگلیسی به وسیله و بدست رضاخان با حکمرانی وابسته و دیکتاتوری و انگلیسی در کشور بود.
– امسال ورود در ۱۴۰۰ سال انتخابات است یعنی حکمرانی مبتنی بر استقلال و آرای مردم بر اتکا.
– اگر جهش تولید در سال ۱۴۰۰ با جدیت دنبال شود یقینا تحولی در اقتصاد به وجود خواهد آمد
– مبارزه با فساد مسئله خیلی مهمی است باید کانال ها و مجاری فساد بسته شود که به معنای اصلاح نظام بانکی و کمرگ است
– به خاطر نابسمانی هایی که در بحث اقتصاد و معیشت مردم وجود دارد، بعضیها منفیبافی و آیه یاس می خوانند که هیچ کاری نمی توان کرد و عمدتا در تبلیغات خارجی مطبوعات و فضالی مجازی وجود دارد و کل راه را بن بست نشان می دهند، به هیچ وجه اینگونه نیست.
– اقتصاد ما با ظرفیت و قابلیت هایی که در داخل دارد یکی از شکوفاترین اقتصاد دنیا می تواند باشد.
– یک کمک عمده برای تولید این است که قدرت خرید مردم بالا رود اگر تولید شد و تقاضای مردمی وجود نداشت تولید شکست می خورد.
– کمک به قطع دست واسطه ها یکی دیگر از مسائل مهم است چرا که واسطه ها قیمت ها را بالا می برند تولید کننده و مصرف کننده صدمه می بینند که اگر دست واسطه های بی مورد قطع شود کمک زیادی به تولید خواهد شد و اگر این کار در سال ۱۴۰۰ با جدیت پیگیری شود تحولی در امر اقتصاد ایجاد می شود.
– یک فهرست نسبتا طولانیای از کالاهایی که در آنها افزایش تولید داشتیم در اختیار من قرار گرفته که البته من آن فهرست را بهتمامه نمیخوانم. عمدتاً لوازم خانگی که رشد زیادی کرد. لاستیک خودرو، آلومینیوم، پتروشیمی، فولاد و امثال اینها کالاهایی است که در سال ۹۹ واقعا پیشرفت کرد و رشد کرد.
– همین بایستی ادامه پیدا کند. این حرکت تولیدی در کشور بایستی ادامه پیدا کند و موانع تولید از سر راه تولید برداشته شود.
– ما ظرفیت ها و امکانات زیادی داریم و مسئولان ذی ربط می توانند با همت بالا این مسائل را حل کنند اما شرط آن این است یک مدیریت قوی و ضد فساد بر کشور حاکم باشد و یک برنامه جامع اقتصادی هم باید باشد و در این صورت می توان از این ظرفیت ها استفاده کرد. همین الان به نظر کارشناسان اقتصادی بانک جهانی اقتصاد ایران در میان اقتصادهای برتر دنیا در رتبه ۱۸ ام است.
– مسئولین اقتصاد کشور را به رفع تحریم گره نزنند و معطل و پا در هوا در انتظار تصمیمگیری دیگران نگذارند
سینماپرس: یک تهیهکننده سینما معتقد است که برای سالمسازی نظام تولید سینمای ایران باید نظارت دولت و خانه سینما به صورت جدی پیگیر شود و مدیر جدید سینمایی کشور بیش از دوست داشتن سینما دلسوز آن باشد.
به گزارش سینماپرس، امسال برای سینمای ایران سالی مهم به حساب میآید. تغییر دولت طبیعتاً در این حوزه نیز تأثیرگذار خواهد بود و باید دید که وزیر فرهنگ آتی این کشور و معاون سینمایی او برای سینمای کرونا زده این کشور چه برنامههایی خواهد داشت و آیا میتواند وضعیت سینمایی کشور را تغییر دهد؟
نظام تهیهکنندگی و تولید سینمای ایران به عنوان چرخه اصلی و مهم کشور از وضعیت ناهنجاری برخوردار است و از پولهای کثیف گرفته تا بیعدالتی در تولید و اکران و ورود سرمایههای خصوصی مشکوک، کلاف سردرگمی ایجاد کرده است که باعث شده تا سینمای ایران از این حیث ضربههای اساسی بخورد.
تصمیمات مهمی که مدیر آینده سینمای کشور برای آن باید بگیرد را میتوان سرنوشتسازترین تصمیمات سینمایی برای آغاز قرن جدیدی دانست که سال ۱۴۰۰ طلیعه و پیشزمنیه آن خواهد بود.
از این رو گفتوگو با تهیهکنندگان، کارگردانان و صاحبنظران حوزه سینما برای انتقال دیدگاهها و انتقادات و پیشنهادات به مدیران سینمایی و فرهنگی آینده این کشور اهمیت دارد. خبرگزاری تسنیم در پروندهای ویژه با این افراد گفتوگو خواهد کرد تا دورنمایی از وضعیت سینمایی ما در سال جدید و چشمانداز مطلوب آن ایجاد شود.
در ادامه با علیاکبر ثقفی کارگردان و تهیهکننده سینما و صاحب فیلمهایی مانند «جان سخت»، «سرزمین خورشید»، «مرگ کسب و کار من است» و «روسی» به عنوان یکی از فیلمسازان قدیمی کشور که کار خود را با فیلم «هویت» ابراهیم حاتمیکیا آغاز کرده است، صحبت کردیم تا ابعاد سالمسازی نظام تهیهکنندگی و تولید در سینمای ایران و بهبود وضعیت اقتصادی آن بدانیم.
فکر گیشهای به سینما صدمه زده است
آقای ثقفی برای رسیدن به یک دیدگاه ایدهآل برای هر مقوله و پدیدهای باید وضعشناسی کرد و دید که از چه وضعیتی برخورداریم. نظر شما درباره شرایط کنونی سینمای ما چیست؟ انتقاد و ایراد اصلی شما به نظام تولید و اکران سینمای ما چیست؟
به نظرم سینما در حالت نیمه احتضار درآمده است و برای بهبود وضعیت آن، باید تصمیمات اساسی گرفته شود. خصوصاً آنکه در حال حاضر کرونا نیز به سینما صدمات دیگری وارد کرده است؛ اما قبل از اینکه کرونا بخواهد به بدنه سینما صدماتی وارد کند، فکر گیشهای به سینما صدمه زده است. سینمای ما تا میزان زیادی فقط گیشه شده است و پول و جنبه هنری و فرهنگی آن فراموش شده است. درست است که سینما جنبه اقتصادی دارد و طبیعتاً باید جدی هم گرفته شود، اما جنبه فرهنگی و هنری آن که اصل و اساس سینمای ما است نباید فراموش شود.
کرونا هم همانطور که گفتم مزید بر علت شده است. برای من عجیب است که رستورانها که در آن احتمال ابتلای به کرونا بسیار بالا است کاملاً فعالیت میکند اما فعالیت سینماها جدی گرفته نشده است و انگار که معلوم نیست به صورت جدی باز است یا خیر. باید مسئولین فرهنگی و سینمایی ما برای آن فکری کنند. این شرایط باعث شد که سینما رسماً قربانی شود.
برای برنامهریزی و تصمیمات درست و حسابی برای آینده سینمای کشور، باید مدیرانی بر روی کار آیند که قبل از هرچیز دلسوز سینما باشند و نه صرفاً اینکه بگویند سینما را دوست دارند. شاید باورش سخت باشد اما به برخی از مدیران سینما اگر بگویی فلان چهره مشهور سینما را میشناسی میگوید خیر!
بگذارید یک مثال بزنم. زمانی که سیل میآید همه پای کار میآیند. سینما در حال حاضر مانند زمان سیل شده است که برای مدیریت شرایط، همه کمکرسانی میکنند. باید برای رونق آن که در کنارش چندهزار نفر در حال ارتزاق هستند کمک کرد. این را چون دولت عوض میشود نمیگویم بلکه برای این میگویم که مسئولین بعدی بدانند که ارتزاق و معاش هنرمندان واقعا در سال قبل به شدت سخت بود.
تغییر مدیر سینما در دولت به سینما لطمه زد
مدیر سینمایی دلسوز تنها نباید به این فکر کند که چند جشنواره سینمایی در سال برگزار کند. همانطور که بحث سلامت هنرمندان مهم است بحث معاش آنان نیز اهمیت دارد. ما باید بستر قانونی و دراز مدتی ایجاد کنیم که با تغییر هر مدیر دل هنرمدان نلرزد که وضعیت ما چه خواهد شد؟
مشکل دیگر ما تغییر مدیریت سینمایی ما است. در دولت قبل چندبار مدیران سینمایی عوض شدند که این تغییر مدیریت خودش در تمام این سالها به وضعیت سینما ما لطمه بزرگی زده است چون هربار با تغییر مدیران سینمایی وضعیت هنرمندان نیز تغییرات گستردهای میکند.
در مجموع این وضعیت باعث شده است که بخش خصوصی هم پای کار مانند گذشته نیاید و مشکلات تولید سینما بیشتر بشود. در نبود بخش خصوصی بیشتر این مراکز دولتی و ارگانها هستند که در حال فعالیتاند اما نقد من به این نهاها این است که چرا تنها با چند کارگردان معدود کار میکنند؟ مگر تمام سینمای ایران همین چندنفرند؟ اگر میخواهیم سینمای ما در سال جدید رونق پیدا کند باید با تمام سلایق کار کرد و فیلم ساخت نه اینکه با چند نفر مشغول به تولید و کار شد.
برخی از این نهادها مراکز انقلابیاند و شاید این گمان به نظر برسد که برخی از هنرمندان همراه نظام نیستند اما من به صراحت میگویم که بیشتر هنرمندان این کشور بچههای این نظاماند زیرا اگر به نظام اعتقادی نداشتند با این نظام کار نمیکردند. پس همه این نهادها بهتر است که با دیگر سلایق نیز کار کنند.
جلسات بیفایده برای مدیریت سینمای کشور کافی است
بحث دستمزد بازیگران و عوامل و ارتباط آن با حوزههایی مانند بخش خصوصی را چگونه ارزیابی میکنید؟ رابطه دولت با هنرمندان باید چگونه باشد؟
برای بهبود این شرایط، به نظرم در سال جاری باید یک تعامل بین مسئولین سینمایی با سینماگران حرفهای شکل بگیرد. باید کارگروههای تشکیل دهند نه برای اینکه تنها جلسه بگذارند بلکه برای اینکه اقدام ضربتی شکل بگیرد.
یکی از مشکلات ما به هم ریختن قوانین چرخه تولید است. وضعیت چرخه تولید ما آنقدر ناعادلانه است که به یک نفر چند میلیارد میدهند به یکی دیگر به زور ۱ میلیارد، آن هم با هزینههای سنگین امروز که به سختی میتوان فیلم ساخت.
پول فیلمی که ۲۰ میلیارد هزینه ساختش شده است اما ۴ میلیارد تومان هم فروش هزینه ندارد از کجا تأمین شده است. عقل سالم این را تأیید میکند؟ جالب اینکه بار دیگر نیز فیلم دیگری تهیهکننده آن میسازد با همان هزینه بالا و فروش پایین. البته تهیهکنندهای که به اسم سرمایهگذار وارد شده است هیچ چیز از تهیهکنندگی نمیداند اما توانسته خود را به عنوان تهیهکننده جا کند. پولهای کثیف سینما این بلا را سر سینما آورده است. اگر پول حلال باشد و هزینه فیلم بالا باشد اشکالی ندارد اما به نظرم پولهای کثیف وارد سینمای ما شده است و بنگاه فیلمسازی در کشور راه افتاده است. چرا برای یک فیلم اجتماعی ساده باید چندین میلیارد هزینه بشود؟ این رویه باعث شده که نظام دستمزد هنرمندان خراب شود.
در کل وضعیت دستمزد هنرمندان نیز مورد صدمات زیادی قرار گرفته است. زمانی در دهه ۱۳۶۰ دستمزدهای بازیگران کنترل میشد اگر بازیگری بیش از حد دستمزد میگرفت ممنوع الکار میشد اما الان در دروازه دستمزد بازیگران باز است و هرکسی هرچقدر میخواهد میتواند پول بگیرد. زمانی که یک بازیگر دستمزد بالای میلیاردی میگیرد بازیگران دیگر نیز متوقع میشوند و در نتیجه نظام دستمزد بازیگران به هم میخورد.
اینگونه امنیت شغلی بازیگران به هم میخورد و رونق سینما هم تحت تأثیر آن به هم میخورد. باید نبض بازار سینما کنترل شود اما در حال حاضر این نبض گرفته نشده و سینمای ما از نظر اقتصادی رسماً بیمار شده است. برخی از بازیگران ما میآیند و میگویند که برای همین دو روز کاری، کل دستمزد من را پرداخت کنید. برخی دیگر هم حوصله کار سخت را ندارند و میخواهند که با کار راحت کلی پول درآورند. نمایش خانگی ما نیز در ایجاد این وضعیت بیتأثیر نبوده است و باعث شده است که وضعیت دستمزدها بهم بریزد.
خود تهیهکنندهها در عدم سلامت نظام تولید مقصرند
این توازن از چه زمانی به هم ریخت و به نظر شما راه حلش چیست؟
از زمانی این مدیریت از بین رفت که برخی ازسازمانها و ارگانهای فیلمسازی به بازیگران فیلمها در دهه ۱۳۷۰ هرچقدر که صلاح میدانستند دستمزد میدادند و همین خودش در بهم ریختن بازار سینما نقش داشت. امروز اگر بخواهیم این رویه را کنترل کنیم چندکار باید کرد.
اول اینکه نظام تهیهکنندگان سینمای کشور باید این وضعیت را مدیریت کنند. زیرا قبل از آنکه دولت و دیگر بخشهای مرتبط بخواهد وارد عمل شوند این خود بدنه تولید سینما است که باید تصمیم بگیرد جلوی این وضع را بگیرد. برخی از تهیهکنندگان سینما منافعشان در گرو این بده بستانهای میان هنرمندان و بازیگران است. پس به تعبیری آب از سرچشمه گلآلود است.
بعد از آن خود خانه سینما باید وارد عمل شود. چرا انجمن بازیگران ما نسبت به تعیین کف دستمزد اقدام میکنند اما نسبت به سقف دستمزد اقدامی نمیکنند؟ برخورد مقطعی هیچ فایدهای ندارد بلکه باید برای این موضوع به صورت بلندمدت فکری کرد.
مردم اصلیترین هدف یک فیلماند اما اثار سینمایی ما باعث شده است که مخاطبین کمتری به سینما بروند.
برای رونق سینما حتماً نباید فیلمهای پرهزینه و پروداکشن ساخت بلکه میتوان با ساخت فیلمهای کم هزینه اما با محتوای خوب و داستان جذاب هم مردم را به سینما آورد. فیلمهای امروز ما کمی مخاطب را از سینما راندهاند و باید برای برگرداندن مخاطب به سینما فیلم جذاب خوب ساخت. اینکه ما فیلم با محتوای نازل اما با هزینه بالا تولید میکنیم در هیچ جای دنیا نیست، تعجب آور است.
فیلم میتواند تلخ باشد اما اما استاندارد ساخته شده باشد و بتواند حرفهای مهم جامعه را منتقل کند. در این صورت میتواند مخاطبپسند باشد. مشکل فیلمهای ما این است که عموماً بدردبخور نیستند زیرا مسائل و محتوای دم دستی و تکراری را در فیلمها میآورند.
مردم باید برای تماشای فیلم جنگی صف بکشند
فیلمهای جنگی قدیم ما لااقل بزرگی دشمن را نشان میداد که مخاطب بداند رزمنده ما چه کار بزرگی برای حفظ این کشور کرده است. کلی از جنگ سوژه داریم که هنوز ساخته نشده است. در عملیاتی در بازی دراز تپهای بود به نام ۵۵۴ آنقدر عراقیها آن را زدند که از آن هیچ چیز باقی نماند. طوری باید فیلم جنگی ساخت که مخاطب برای تماشای آن جلوی سینما صف بکشند. این ایمان را دارم که نسل بعدی ما فیلمسازان و جوانان این کار را خواهند کرد تا تاریخ جنگ ما فراموش نشود.
من فیلم «تا مرز دیدار» را در جوانی ساختم که در آن مجید مجیدی بازی میکرد اما اگر بتوانم بار دیگر فیلم درباره جنگ میسازم.
چاره مشکلاتی که گفتید را در دولت میدانید یا در هنرمندان؟
چاره این مشکلات در سینمای ما همت عالی بدنه هنرمندان و مدیران سینمایی کشور را میخواهد. باید مدیران بعدی سینمایی ما با مشورت فکری با سینماگران و هنرمندان کار کنند و تبادل نظر صورت بگیرد. اگر نقدی به مدیریت میشود بپذیرند و نقدپذیر باشند.
سینمای خوب میتواند به تعالی فکر و فرهنگ ما کمک کند. سینما هنری است که حتی با چند فیلم خوب هم میشود رونقش داد و جریان ایده آل و آرمانی را ساخت. اگر یک فیلم خوب و جاندار به سینما بیاید باقی فیلمهای سینمایی نیز فروش خود را پیدا میکنند.
امید باید به سینمای ما بازگردد هم در بدنه جریان تولید و اکران و هم در محتوای فیلمهای ما که روحیه مردم در شرایط دشوار اقتصادی کمی بهتر شود.