بایگانی فینال

به گزارش سینماپرس، سخنان امام خامنه‌ای به مناسبت فرارسیدن سال نو به صورت زنده و مستقیم با ملت شریف ایران آغاز شد. مهم‌ترین محورهای سخنان رهبر انقلاب اسلامی به شرح زیر است:

– مجددا به همه ملت عزیز ایران سال نو را تبریک عرض می کنم و از خداوند متعال برای همه آنها سال پر برکت و نیک فرجامی را مسئلت می کنم.

– وارد سال ۱۴۰۰ شدیم و با نگاه عرفی که نگاه می کنیم ورودی به قرن جدید محسوب می شود ولو اینکه به لحاظ دقت محاساباتی اینگونه نباشد اما عرفا می گویند وارد قرن جدید شدیم.

– یک مقایسه کوچک و پر معنا با هنگام ورود کشور در قرن قبلی یعنی ۱۳۰۰ اگر داشته باشیم در ۱۳۰۰ آغاز دیکتاتوری وابسته رضاخان بود که در واقع کودتای انگلیسی به وسیله و بدست رضاخان با حکمرانی وابسته و دیکتاتوری و انگلیسی در کشور بود.

– امسال ورود در ۱۴۰۰ سال انتخابات است یعنی حکمرانی مبتنی بر استقلال و آرای مردم بر اتکا.

– اگر جهش تولید در سال ۱۴۰۰ با جدیت دنبال شود یقینا تحولی در اقتصاد به وجود خواهد آمد

– مبارزه با فساد مسئله خیلی مهمی است باید کانال ها و مجاری فساد بسته شود که به معنای اصلاح نظام بانکی و کمرگ است

– به خاطر نابسمانی هایی که در بحث اقتصاد و معیشت مردم وجود دارد، بعضی‌ها منفی‌بافی و آیه یاس می خوانند که هیچ کاری نمی توان کرد و عمدتا در تبلیغات خارجی مطبوعات و فضالی مجازی وجود دارد و کل راه را بن بست نشان می دهند، به هیچ وجه اینگونه نیست.

– اقتصاد ما با ظرفیت و قابلیت هایی که در داخل دارد یکی از شکوفاترین اقتصاد دنیا می تواند باشد.

– یک کمک عمده برای تولید این است که قدرت خرید مردم بالا رود اگر تولید شد و تقاضای مردمی وجود نداشت تولید شکست می خورد.

– کمک به قطع دست واسطه ها یکی دیگر از مسائل مهم است چرا که واسطه ها قیمت ها را بالا می برند تولید کننده و مصرف کننده صدمه می بینند که اگر دست واسطه های بی مورد قطع شود کمک زیادی به تولید خواهد شد و اگر این کار در سال ۱۴۰۰ با جدیت پیگیری شود تحولی در امر اقتصاد ایجاد می شود.

– یک فهرست نسبتا طولانی‌ای از کالاهایی که در آنها افزایش تولید داشتیم در اختیار من قرار گرفته که البته من آن فهرست را به‌تمامه نمیخوانم. عمدتاً لوازم خانگی که رشد زیادی کرد. لاستیک خودرو، آلومینیوم، پتروشیمی، فولاد و امثال اینها کالاهایی است که در سال ۹۹ واقعا پیشرفت کرد و رشد کرد.

– همین بایستی ادامه پیدا کند. این حرکت تولیدی در کشور بایستی ادامه پیدا کند و موانع تولید از سر راه تولید برداشته شود.

– ما ظرفیت ها و امکانات زیادی داریم و مسئولان ذی ربط می توانند با همت بالا این مسائل را حل کنند اما شرط آن این است یک مدیریت قوی و ضد فساد بر کشور حاکم باشد و یک برنامه جامع اقتصادی هم باید باشد و در این صورت می توان از این ظرفیت ها استفاده کرد.   همین الان به نظر کارشناسان اقتصادی بانک جهانی اقتصاد ایران در میان اقتصادهای برتر دنیا در رتبه ۱۸ ام است.

– مسئولین اقتصاد کشور را به رفع تحریم گره نزنند و معطل و پا در هوا در انتظار تصمیم‌گیری دیگران نگذارند

به گزارش سینماپرس، امسال برای سینمای ایران سالی مهم به حساب می‌آید. تغییر دولت طبیعتاً در این حوزه نیز تأثیرگذار خواهد بود و باید دید که وزیر فرهنگ آتی این کشور و معاون سینمایی او برای سینمای کرونا زده این کشور چه برنامه‌هایی خواهد داشت و آیا می‌تواند وضعیت سینمایی کشور را تغییر دهد؟

نظام تهیه‌کنندگی و تولید سینمای ایران به عنوان چرخه اصلی و مهم کشور از وضعیت ناهنجاری برخوردار است و از پول‌های کثیف گرفته تا بی‌عدالتی در تولید و اکران و ورود سرمایه‌های خصوصی مشکوک، کلاف سردرگمی ایجاد کرده است که باعث شده تا سینمای ایران از این حیث ضربه‌های اساسی بخورد.

تصمیمات مهمی که مدیر آینده سینمای کشور برای آن باید بگیرد را می‌توان سرنوشت‌سازترین تصمیمات سینمایی برای آغاز قرن جدیدی دانست که سال ۱۴۰۰ طلیعه و پیش‌زمنیه آن خواهد بود.

از این رو گفت‌وگو با تهیه‌کنندگان، کارگردانان و صاحب‌نظران حوزه سینما برای انتقال دیدگاه‌ها و انتقادات و پیشنهادات به مدیران سینمایی و فرهنگی آینده این کشور اهمیت دارد. خبرگزاری تسنیم در پرونده‌ای ویژه با این افراد گفت‌وگو خواهد کرد تا دورنمایی از وضعیت سینمایی ما در سال جدید و چشم‌انداز مطلوب آن ایجاد شود.

در ادامه با علی‌اکبر ثقفی کارگردان و تهیه‌کننده سینما و صاحب فیلم‌هایی مانند «جان سخت»، «سرزمین خورشید»، «مرگ کسب و کار من است» و «روسی» به عنوان یکی از فیلم‌سازان قدیمی کشور که کار خود را با فیلم «هویت» ابراهیم حاتمی‌کیا آغاز کرده است، صحبت کردیم تا ابعاد سالم‌سازی نظام تهیه‌کنندگی و تولید در سینمای ایران و بهبود وضعیت اقتصادی آن بدانیم.

فکر گیشه‌ای به سینما صدمه زده است

آقای ثقفی برای رسیدن به یک دیدگاه ایده‌آل برای هر مقوله و پدیده‌ای باید وضع‌شناسی کرد و دید که از چه وضعیتی برخورداریم. نظر شما درباره شرایط کنونی سینمای ما چیست؟ انتقاد و ایراد اصلی شما به نظام تولید و اکران سینمای ما چیست؟

به نظرم سینما در حالت نیمه احتضار درآمده است و برای بهبود وضعیت آن، باید تصمیمات اساسی گرفته شود. خصوصاً آنکه در حال حاضر کرونا نیز به سینما صدمات دیگری وارد کرده است؛ اما قبل از اینکه کرونا بخواهد به بدنه سینما صدماتی وارد کند، فکر گیشه‌ای به سینما صدمه زده است. سینمای ما تا میزان زیادی فقط گیشه شده است و پول و جنبه هنری و فرهنگی آن فراموش شده است. درست است که سینما جنبه اقتصادی دارد و طبیعتاً باید جدی هم گرفته شود، اما جنبه فرهنگی و هنری آن که اصل و اساس سینمای ما است نباید فراموش شود.

کرونا هم همانطور که گفتم مزید بر علت شده است. برای من عجیب است که رستوران‌ها که در آن احتمال ابتلای به کرونا بسیار بالا است کاملاً فعالیت می‌کند اما فعالیت سینماها جدی گرفته نشده است و انگار که معلوم نیست به صورت جدی باز است یا خیر. باید مسئولین فرهنگی و سینمایی ما برای آن فکری کنند. این شرایط باعث شد که سینما رسماً قربانی شود.

برای برنامه‌ریزی و تصمیمات درست و حسابی برای آینده سینمای کشور، باید مدیرانی بر روی کار آیند که قبل از هرچیز دلسوز سینما باشند و نه صرفاً اینکه بگویند سینما را دوست دارند. شاید باورش سخت باشد اما به برخی از مدیران سینما اگر بگویی فلان چهره مشهور سینما را می‌شناسی می‌گوید خیر!

بگذارید یک مثال بزنم. زمانی که سیل می‌آید همه پای کار می‌آیند. سینما در حال حاضر مانند زمان سیل شده است که برای مدیریت شرایط، همه کمک‌رسانی می‌کنند. باید برای رونق آن که در کنارش چندهزار نفر در حال ارتزاق هستند کمک کرد. این را چون دولت عوض می‌شود نمی‌گویم بلکه برای این می‌گویم که مسئولین بعدی بدانند که ارتزاق و معاش هنرمندان واقعا در سال قبل به شدت سخت بود.

تغییر مدیر سینما در دولت به سینما لطمه زد

مدیر سینمایی دلسوز تنها نباید به این فکر کند که چند جشنواره سینمایی در سال برگزار کند. همانطور که بحث سلامت هنرمندان مهم است بحث معاش آنان نیز اهمیت دارد. ما باید بستر قانونی و دراز مدتی ایجاد کنیم که با تغییر هر مدیر دل هنرمدان نلرزد که وضعیت ما چه خواهد شد؟

مشکل دیگر ما تغییر مدیریت سینمایی ما است. در دولت قبل چندبار مدیران سینمایی عوض شدند که این تغییر مدیریت خودش در تمام این سال‌ها به وضعیت سینما ما لطمه بزرگی زده است چون هربار با تغییر مدیران سینمایی وضعیت هنرمندان نیز تغییرات گسترده‌ای می‌کند.

در مجموع این وضعیت باعث شده است که بخش خصوصی هم پای کار مانند گذشته نیاید و مشکلات تولید سینما بیشتر بشود. در نبود بخش خصوصی بیشتر این مراکز دولتی و ارگان‌ها هستند که در حال فعالیت‌اند اما نقد من به این نهاها این است که چرا تنها با چند کارگردان معدود کار می‌کنند؟ مگر تمام سینمای ایران همین چندنفرند؟ اگر می‌خواهیم سینمای ما در سال جدید رونق پیدا کند باید با تمام سلایق کار کرد و فیلم ساخت نه اینکه با چند نفر مشغول به تولید و کار شد.

برخی از این نهادها مراکز انقلابی‌اند و شاید این گمان به نظر برسد که برخی از هنرمندان همراه نظام نیستند اما من به صراحت می‌گویم که بیشتر هنرمندان این کشور بچه‌های این نظام‌اند زیرا اگر به نظام اعتقادی نداشتند با این نظام کار نمی‌کردند. پس همه این نهادها بهتر است که با دیگر سلایق نیز کار کنند.

جلسات بی‌فایده برای مدیریت سینمای کشور کافی است

بحث دستمزد بازیگران و عوامل و ارتباط آن با حوزه‌هایی مانند بخش خصوصی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟   رابطه دولت با هنرمندان باید چگونه باشد؟

برای بهبود این شرایط، به نظرم در سال جاری باید یک تعامل بین مسئولین سینمایی با سینماگران حرفه‌ای شکل بگیرد. باید کارگروه‌های تشکیل دهند نه برای اینکه تنها جلسه بگذارند بلکه برای اینکه اقدام ضربتی شکل بگیرد.

یکی از مشکلات ما به هم ریختن قوانین چرخه تولید است. وضعیت چرخه تولید ما آنقدر ناعادلانه است که به یک نفر چند میلیارد می‌دهند به یکی دیگر به زور ۱ میلیارد، آن هم با هزینه‌های سنگین امروز که به سختی می‌توان فیلم ساخت.

پول فیلمی که ۲۰ میلیارد هزینه ساختش شده است اما ۴ میلیارد تومان هم فروش هزینه ندارد از کجا تأمین شده است. عقل سالم این را تأیید می‌کند؟ جالب اینکه بار دیگر نیز فیلم دیگری تهیه‌کننده آن می‌سازد با همان هزینه بالا و فروش پایین. البته تهیه‌کننده‌ای که به اسم سرمایه‌گذار وارد شده است هیچ چیز از تهیه‌کنندگی نمی‌داند اما توانسته خود را به عنوان تهیه‌کننده جا کند. پول‌های کثیف سینما این بلا را سر سینما آورده است. اگر پول حلال باشد و هزینه فیلم بالا باشد اشکالی ندارد اما به نظرم پول‌های کثیف وارد سینمای ما شده است و بنگاه فیلم‌سازی در کشور راه افتاده است. چرا برای یک فیلم اجتماعی ساده باید چندین میلیارد هزینه بشود؟ این رویه باعث شده که نظام دستمزد هنرمندان خراب شود.

در کل وضعیت دستمزد هنرمندان نیز مورد صدمات زیادی قرار گرفته است. زمانی در دهه ۱۳۶۰ دستمزدهای بازیگران کنترل می‌شد اگر بازیگری بیش از حد دستمزد می‌گرفت ممنوع الکار می‌شد اما الان در دروازه دستمزد بازیگران باز است و هرکسی هرچقدر می‌خواهد می‌تواند پول بگیرد. زمانی که یک بازیگر دست‌مزد بالای میلیاردی می‌گیرد بازیگران دیگر نیز متوقع می‌شوند و در نتیجه نظام دستمزد بازیگران به هم می‌خورد.

اینگونه امنیت شغلی بازیگران به هم می‌خورد و رونق سینما هم تحت تأثیر آن به هم می‌خورد. باید نبض بازار سینما کنترل شود اما در حال حاضر این نبض گرفته نشده و سینمای ما از نظر اقتصادی رسماً بیمار شده است. برخی از بازیگران ما می‌آیند و می‌گویند که برای همین دو روز کاری، کل دستمزد من را پرداخت کنید. برخی دیگر هم حوصله کار سخت را ندارند و می‌خواهند که با کار راحت کلی پول درآورند. نمایش خانگی ما نیز در ایجاد این وضعیت بی‌تأثیر نبوده است و باعث شده است که وضعیت دستمزدها بهم بریزد.

خود تهیه‌کننده‌ها در عدم سلامت نظام تولید مقصرند

این توازن از چه زمانی به هم ریخت و به نظر شما راه حلش چیست؟

از زمانی این مدیریت از بین رفت که برخی ازسازمان‌ها و ارگان‌های فیلم‌سازی به بازیگران فیلم‌ها در دهه ۱۳۷۰ هرچقدر که صلاح می‌دانستند دستمزد می‌دادند و همین خودش در بهم ریختن بازار سینما نقش داشت. امروز اگر بخواهیم این رویه را کنترل کنیم چندکار باید کرد.

اول اینکه نظام تهیه‌کنندگان سینمای کشور باید این وضعیت را مدیریت کنند. زیرا قبل از آنکه دولت و دیگر بخش‌های مرتبط بخواهد وارد عمل شوند این خود بدنه تولید سینما است که باید تصمیم بگیرد جلوی این وضع را بگیرد. برخی از تهیه‌کنندگان سینما منافعشان در گرو این بده بستان‌های میان هنرمندان و بازیگران است. پس به تعبیری آب از سرچشمه گل‌آلود است.

بعد از آن خود خانه سینما باید وارد عمل شود. چرا انجمن بازیگران ما نسبت به تعیین کف دستمزد اقدام می‌کنند اما نسبت به سقف دستمزد اقدامی نمی‌کنند؟ برخورد مقطعی هیچ فایده‌ای ندارد بلکه باید برای این موضوع به صورت بلندمدت فکری کرد.

مردم اصلی‌ترین هدف یک فیلم‌اند اما اثار سینمایی ما باعث شده است که مخاطبین کمتری به سینما بروند.

برای رونق سینما حتماً نباید فیلم‌های پرهزینه و پروداکشن ساخت بلکه می‌توان با ساخت فیلم‌های کم هزینه اما با محتوای خوب و داستان جذاب هم مردم را به سینما آورد. فیلم‌های امروز ما کمی مخاطب را از سینما رانده‌اند و باید برای برگرداندن مخاطب به سینما فیلم جذاب خوب ساخت. اینکه ما فیلم با محتوای نازل اما با هزینه بالا تولید می‌کنیم در هیچ جای دنیا نیست، تعجب آور است.

فیلم می‌تواند تلخ باشد اما اما استاندارد ساخته شده باشد و بتواند حرف‌های مهم جامعه را منتقل کند. در این صورت می‌تواند مخاطب‌پسند باشد. مشکل فیلم‌های ما این است که عموماً بدردبخور نیستند زیرا مسائل و محتوای دم دستی و تکراری را در فیلم‌ها می‌آورند.

مردم باید برای تماشای فیلم جنگی صف بکشند

فیلم‌های جنگی قدیم ما لااقل بزرگی دشمن را نشان می‌داد که مخاطب بداند رزمنده ما چه کار بزرگی برای حفظ این کشور کرده است. کلی از جنگ سوژه داریم که هنوز ساخته نشده است. در عملیاتی در بازی دراز تپه‌ای بود به نام ۵۵۴ آنقدر عراقی‌ها آن را زدند که از آن هیچ چیز باقی نماند. طوری باید فیلم جنگی ساخت که مخاطب برای تماشای آن جلوی سینما صف بکشند. این ایمان را دارم که نسل بعدی ما فیلمسازان و جوانان این کار را خواهند کرد تا تاریخ جنگ ما فراموش نشود.

من فیلم «تا مرز دیدار» را در جوانی ساختم که در آن مجید مجیدی بازی می‌کرد اما اگر بتوانم بار دیگر فیلم درباره جنگ می‌سازم.

چاره مشکلاتی که گفتید را در دولت می‌دانید یا در هنرمندان؟

چاره این مشکلات در سینمای ما همت عالی بدنه هنرمندان و مدیران سینمایی کشور را می‌خواهد. باید مدیران بعدی سینمایی ما با مشورت فکری با سینماگران و هنرمندان کار کنند و تبادل نظر صورت بگیرد. اگر نقدی به مدیریت می‌شود بپذیرند و نقدپذیر باشند.

سینمای خوب می‌تواند به تعالی فکر و فرهنگ ما کمک کند. سینما هنری است که حتی با چند فیلم خوب هم می‌شود رونقش داد و جریان ایده آل و آرمانی را ساخت. اگر یک فیلم خوب و جان‌دار به سینما بیاید باقی فیلم‌های سینمایی نیز فروش خود را پیدا می‌کنند.

امید باید به سینمای ما بازگردد هم در بدنه جریان تولید و اکران و هم در محتوای فیلم‌های ما که روحیه مردم در شرایط دشوار اقتصادی کمی بهتر شود.

سینماپرس: از نگاه مخاطبان شبکه آی فیلم، مهران مدیری عنوان بهترین بازیگر طنز ایران را کسب کرد.

به گزارش سینماپرس پرویز پورحسینی ۲۰ شهریور ۱۳۲۰ به دنیا آمد. این هنرمند پرآوازه آموزش بازیگری را از سال ۱۳۳۹ در کلاس های شبانه اداره هنرهای دراماتیک آغاز کرد و در سال ۱۳۴۰ نمایش «مرد گل بدهی» را به به کارگرانی سمندریان در تلویزیون اجرا کرد. وی در سال ۱۳۴۸ وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و سال ۱۳۵۴ در رشته بازیگری فارغ التحصیل شد.

پرویز پورحسینی علاوه بر فعالیت در عرصه تئاتر به ایفای نقش در سریال های تلویزیونی نیز پرداخت که از مهمترین آنها می توان به سریال های: «زهر کوی»، «امیرکبیر»، «روزی روزگاری»، «دومین انفجار»، «اتومبیل»، «تصویر یک رویا»، «بافته های رنج»، «روز ایپریت»، «حضرت مریم»، «همسفر»، «شب دهم»، «ملاصدرا»، «باران عشق» و «روزهای بیاد ماندنی» نیز اشاره کرد.

این هنرمند به فعالیت هنری خود در عرصه سینما نیز ادامه داد با درخشش خود در جشنواره فیلم فجر توانست کاندیدای بهترین بازیگر نقش مرد برای فیلم های «اوینار» و «طلسم» شود. او همچنین برای بازی خوب خود در فیلم «مریم مقدس (س)» موفق به دریافت دیپلم افتخار از جشنواره فوق شد.

وی سرانجام در آذرماه سال ۱۳۹۹ به دلیل ابتلا به کرونا بعد از دو هفته بستری شدن در بیمارستان دار فانی را وداع گفت.

هنرمندان مطرحی همچون: احمد امینی و پژمان بازغی در آستانه نوروز ۱۴۰۰ در فراق این بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون کشور با سینماپرس گفتگو کردند و از او برایمان گفتند.

*****************

احمد امینی کارگردان سینما و تلویزیون به سینماپرس گفت: زنده یاد پورحسینی یکی از مظاهر هنر، تجربه، شرافت، پاکی و انسان بودن بود. او هرگز وارد بازی های روزمره و حواشی نمی شد و زندگی بسیار ساده و قلبی بی آلایش داشت.

وی یادآور شد: خوشبختانه من این شانس را داشتم که در ۶ پروژه با این هنرمند ارزشمند همکاری داشته باشم. کار کردن با پرویز عزیز آنچنان جذابیت داشت که من هر بار بعد از تمام شدن یک پروژه آرزو می کردم پروژه بعدی ام شروع شود و نقشی مناسب برای او داشته باشم تا لذت همکاری با وی را برای خود تکرار کنم و خوشبختانه این اشتیاق در پرویز عزیز نیز وجود داشت و ما با اشتیاق بسیار با یکدیگر کار می کردیم.

امینی خاطرنشان کرد: زنده یاد پورحسینی آنقدر به من و کارهایم اعتماد داشت که بدون آنکه درخواستی برای خواندن فیلمنامه کند بعد از اینکه من مختصری از نقش را برایش توضیح می دادم می گفت همین توضیحات کافی است و می پذیرفت که در کارم حضور داشته باشد و هیچ وقت هم صحبتی از قرارداد نمی کرد و من به زور و اصرار او را پیش مدیرتولید می فرستادم و او بدون خواندن مفاد قرارداد برگه را امضا می کرد و همیشه با لطفی سرشار می گفت وقتی با تو کار می کنم که نباید مفاد قرارداد را مطالعه کنم!

این سینماگر خاطرنشان کرد: او با کسانی که دوست شان می داشت همینطور رفتار می کرد. در تمام مدت پروژه ها با تعهد و انگیزه کار می کرد. حافظه اش خوب بود و اصلاً به سنش نمی آمد. یادم می آید همیشه بازیگران جوان تعجب می کردند و می گفتند کاش ما هم وقتی به سن و سال استاد رسیدیم این حافظه و این انرژی را داشته باشیم. به هر صورت در یک کلام باید بگویم پرویز عزیز استعداد درخشان و گنجینه هنر بازیگری ایران بود و فقدانش برای فرهنگ و هنر کشور ضایعه بسیار جبران ناپذیری است که هرگز از یاد نخواهد رفت.

پژمان بازغی بازیگر مطرح سینمای کشور نیز در گفتگو با سینماپرس گفت: کار کردن با زنده یاد پورحسینی همیشه لذت بخش بود. همراهی با ایشان برای همه هنرمندان جوان تر به مثابه یک کلاس درس بود. زنده یاد پورحسینی علاوه بر هنر والای بازیگری فردی به شدت منضبط و منظم بود. او روی همه چیز دقت زیادی داشت و همیشه به بهترین شکل ممکن با دیگران برخورد می کرد.

وی ادامه داد: من وقتی فهمیدم ایشان به کرونا مبتلا شدند بسیار متعجب شدم چون می دانستم که ایشان برای آنکه با مادرشان زندگی می کردند از منزل کمتر بیرون می آمدند اما متأسفانه به این بیماری دچار و بعد از اندکی به رحمت خدا رفتند و جامعه هنری را در بهت و شوک دردآور از دست رفتشان گذاشتند.

بازغی خاطرنشان کرد: زنده یاد پورحسینی هیچ حاشیه ای در کارشان نداشتند و حتی اهل سیگار و مصرف دخانیات هم نبودند و همین ها باعث شده بود تا فکر فقدان شان هرگز به سر ما خطور نکند. درگذشت زنده یاد پورحسینی حال مرا بسیار بد کرد و تا چند روزی در شوک بودم.

این هنرمند در خاتمه اظهاراتش گفت: امیدوارم خداوند ایشان را قرین رحمت خویش قرار دهد و روح همه هنرمندان درگذشته در سال ۹۹ و بالاخص عزیزانی که بابت بیماری منحوس کرونا از میان ما پرکشیدند شاد باشد.

تورج منصوری تهیه‌کننده و فیلمبردار سینما در گفتگو با خبرنگار مهر درباره آرزوهایش برای سینمای ایران در سال جدید گفت: سال ۱۴۰۰ می‌تواند شروع یک دوران جدید در صنعت تولید تصویر و نمایش در ایران باشد، اسم آن را صرفاً دوران جدید برای سینما نمی‌گذارم، به این دلیل که در حال حاضر بیش از آنچه که برای پرده تولید می‌شود، آثار مختلفی برای فضای مجازی تولید می‌شود، آنتن بزرگی که تقریباً در هر خانه‌ای به آن دسترسی است و این مساله کسب و کار جدیدی را آفریده است که در تمام دنیا نیز هست.

وی بیان کرد: این پلتفرم‌هایی که آثار نمایش خانگی را عرضه می‌کنند بازار بسیار بزرگی را به‌وجود آورده که من با خوشحالی می‌توانم بگویم که بخش بسیاری از عوامل کاری که در سینما کار می‌کردند، حالا مشغول کار در این حوزه هستند و خوشبختانه پروژه‌های بسیاری نیز در حال تولید است.

تهیه کننده فیلم سینمایی «لاله» ادامه داد: آرزوی من این است که همانطور که دوران عوض شده و ما در دوران دیجیتال از پرده بزرگ نقره‌ای کمی محروم شده‌ایم و سالن‌های سینمایی در حال کوچک شدن است، ما دست‌اندرکاران تولید هم یک تغییر ذهنیت نسبت به چگونگی تولیدات خود داشته باشیم.

وی بیان کرد: باید تولیدات را از این سطح نازل خارج کنیم و دوباره به آرمان‌هایی که در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ سینمای ایران داشت، بازگردیم، سینمایی که در آن دوران دست آورده‌ای بسیاری کسب کرد و می‌توان گفت پرافتخارترین سینمای غیرتجاری جهان به شمار می‌رفت.

منصوری گفت: متاسفانه طی این سال‌ها سینمای ایران تجاری نشده است و هربار که خواستیم تجاری کنیم تنها آن را به سطح آوردیم، این در حالی است که باید بازار سینمای خود را گسترش دهیم نه اینکه مفاهیم و موضوعات نمایشی را سطحی کنیم.

این مدیر فیلمبرداری توضیح داد: دست‌اندرکاران ما یاد بگیرند که مجبور به رعایت پروتکل‌های بهداشتی هستند، ما کشور بسیار ثروتمند با حساب بانکی خالی هستیم، مانند آدمی که زمین و ملک‌های بسیاری دارد اما پول نقد در حسابش ندارد، در نتیجه معلوم نیست چه زمانی واکسن کرونا به ما می‌رسد، معلوم نیست که چه زمانی جامعه ما در مقابل کرونا ایمن می‌شود.

وی تاکید کرد: این در حالی است که تولید فیلم و سریال یک کار جمعی است، در این کار جمعی اگر خود ما برنخیزیم و برای طراحی و نظارت به اجرای دقیق پروتکل‌های بهداشتی که لازمه کار ما برای زنده ماندن است، قدمی برنداریم، نمی‌توانیم پیشرفتی داشته باشیم.

منصوری در پایان گفت: همچنین امیدوارم دولت از سر گرفتن این مالیاتی که احتمالاً بر گرده همه کسانی که در سینما هستند فشار خواهد آورد، دست بردارد و بگذرد، امیدوارم در این زمینه کمی کوتاه بیاید و ما را تشویق کند که بتوانیم امیدوار باشیم تا بیشتر به جامعه امید دهیم.