بایگانی اسفند 24, 1397

به گزارش سینماپرس، حبیب کاوش تهیه‌کننده، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان سینمای ایران که به علت سرطان مدتی در بیمارستان بستری بود، امروز جمعه ۲۴ اسفندماه و در سن ۷۴ سالگی دارفانی را وداع گفت.

حبیب کاوش در سال ۱۳۲۳ در تهران متولد شد. او فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۳ با عضویت در گروه تئاتر «آناهیتا» آغاز کرد و با کارگردانی فیلم «آب» در سال ۵۳ وارد فعالیت حرفه‌ای سینمایی شد.

پرواز در قفس، فصل خون، دادشاه، آتش پنهان و امید از فیلم‌های شاخص کارنامه زنده‌یاد کاوش محسوب می‌شوند.

«محفل ایکس» آخرین فیلم کارنامه حبیب کاوش در مقام تهیه‌کننده، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان بود که در سال ۸۳ مقابل دوربین رفت.

«بادهای پول‌آور» عنوان آخرین فیلمنامه‌ای بود که حبیب کاوش سال گذشته برای دریافت پروانه ساخت آن اقدام کرده بود اما موفق به ساخت آن نشد.

از جمله فعالیت‌های صنفی او می‌توان به سخنگویی شورای صنفی نمایش اشاره کرد. او در سالهای گذشته از اعضای جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران نیز بود.

حسینی‌پور، نویسنده کتاب «پایی که جا ماند» در فضای مجازی، نوشته است:
«سرکار خانم فاطمه معتمدآریا!
با سلام
من را‌وی همین کتابی‌ هستم که در دست دارید؛ با خودم گفتم چند خطی اینجا برایتان بنویسم. سفارش می‌کنم وقت کردید این کتاب را بخوانید تا متوجه شوید نسل روح‌الله، برای چهره شدن شماها، چگونه چهره‌شان زیر ضربات کابل و باتوم بعثی‌ها له و لورده شد. مدتی پیش در سی‌و‌هفتمین جشنواره فجر فرمودید: «من دلخور نیستم که همیشه هر جا رفتم اولین کاری که با من در این چهل سال کردند این بود که برایم توقف ایجاد کردند و این‌ها همه باعث رشد و جهش من شد.» بی‌شک اگر توقفی در کارتان می‌بود، رشد و جهشی در کار ‌نبود؛ اما خب ما نسل رو به انقراض دیروز، از شما و خیلی از دوستان سلبریتی‌تان ناراحتیم. چقدر خیلی از شماها بی‌انصاف و نمک‌نشناس و طلب‌کارید! خدایی این انقلاب برای هر که خوب نبود، برای شما بدک نبود. در دوران شما چه مادرها که بی‌پسر شدند و چه بانوانی که بی‌شوهر؛ چه پسران و‌ دخترانی که سایه پدر را از دست دادند و چه طفلان معصومی که زیر آوار شهرهای دزفول و بروجرد و بهبهان ماندند؛ چه تن‌هایی که بی‌سر و چه سرهایی بی‌تن، چه دوستانی که بی‌دست شدند و چه بدن‌هایی بی‌پا، تا شماها چهره شوید و بلندگوی اپوزسیون!

خرمشهر را که می‌دانید کجاست؟! همان جایی‌ست که هر چهار متر مربع آن یک شهید داده است. چقدر دلم گرفت وقتی در دهه هفتاد آمدی و آواز خواندی: «ممد نبودی ببینی رقص آزاد گشته…» می‌بینید بخشش و بزرگواری نظام را؟! با شما برخورد که نکردند هیچ، تازه میدان هم دادند. اصلاً این انقلاب دستش نمک ندارد؛ دوستان سلبریتی‌تان به یُمن بازی در نقش‌هایی که به آن اعتقادی ندارند، سر سفره انقلاب محبوب و چاق و فربه شدند و زد زیر دلشان. آخر شما در تمام عرصه‌ها صاحب‌نظرید و ملت هم با هر اظهار فضل‌تان هم‌صدا و هم‌رأی‌تان می‌شوند. اصلاً اینجا هیچ چیز جای خودش نیست. این حرف مهدی مهدوی‌کیا را کجای دلم بگذارم که می‌گوید: «فوتبال نباید سیاسی باشد.» بعد مقاومت در عراق و سوریه را می‌کوبد. حتی حاضر نیست نیم‌نگاهی به جیب پیراهنش بیندازد و کارت معافیتش را ببیند که به برکت گُلی که به آمریکا زد از خدمت سربازی معاف شد. من اما ترجیح می‌دهم به جای همه شماها کریستین رونالدو، ستاره تیم رئال مادرید را دوست داشته باشم که برای کودکان سوری پیام فرستاد و گفت: «ما می‌دانیم که شما رنج بسیاری را متحمل شده‌اید، من بازیکن بسیار مشهوری هستم، اما قهرمان واقعی شما هستید؛ امید خود را از دست ندهید؛ من با شما هستم.»

حسن سلطانی مجری پیشکسوت رادیو و تلویزیون در آستانه سالروز عملیات بدر روایتی از برادر شهیدش “جمشید سلطانی” که در اختیار تسنیم قرار داد که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:

او نوشت: “اینجا گلزار مطهر و منورشهداء دارالمومنین همدان است و این هم مرقد مطهربرادر و نوردیده و همه افتخاری که ارزش بالیدن دارد. تربت پاک برادر والاتبارو والامقامم شهید جمشید سلطانی عزیزاست – اگرچه نوزده سال بیش نداشت اما منش وروشی چون مردان اهل معناومعرفت داشت. امروز که محاسنم سپید وکمی از سرد و گرم روزگار را چشیده‌ام می‌فهمم که امام انقلاب و قافله سالار نهضت بخوبی فرموده بودند که این جوانان ما یک شبه ره صدساله رفته‌اند.

شهیدعزیزما، اگرچه جوان بود اما از پختگی و صفای ظاهر و باطن زائدالوصفی برخوردار بود، هرچه که داشت در نهایت لطف و بزرگواری می‌گذاشت، شاید باورش برایتان سخت باشد بارها در آن جوانمرد شاهدبودم که براستی «نهایت الجودبذل الموجود» را در او مشاهده کردم – در مراسم و مجالس سالار شهیدان سراز پا نمی‌شناخت، چنان غرق در مصائب کربلا می‌شد که گاه بیم جانش داشتیم. در شب دوازدهم محرمی حال خوشی داشت و از هوش رفت در آن حال دستش را نزدیک دهان گرفت گویی که لیوانی در دست و جرعه مدهوش‌کننده می‌نوشد و ما که چندنفری شاهد این صحنه بودیم شنیدیم که با ناله‌ای و سوزی همچنان که دست به همان حالت مقابل صورت داشت تکرار می‌کرد: آقاجان آقاجان من هم میام…….

با دیدن این صحنه ما که به ظاهر بیدار بودیم می‌گریستم، ناگاه “جمشید” به هوش آمد و می‌گریست، چشمانش را بازکرد گویی دنبال گم شده‌ای می‌گردد… ناگاه چنان بلند صدا کرد آقا آقا و هراسان به سمت درب حیاط رفت داخل کوچه را نگاه کرد، نشست وگریست …….. جالب آنکه در ماه‌های باقیمانده عمر مبارکش هرگاه خواستم که ماجرای آن شب دوازدهم محرم که در حیاط خانه پدری مشغول پخت حلیم نذری مادرم بودیم برایمان تعریف کند بغض گلویش را می‌گرفت و گریه امانش نمی‌داد و ناتوان از شرح آن‌شب و عشقی که خود به تنهایی شهدش را چشید نمی‌شد وجالب آنکه هرگز نگفت و نشنیدم آنچه را او دید تا آنکه آن حالت پرواز در عالم شهود رویائی در عالم حقیقت خاک رخ داد و چندماه بعد در چنین روزی بیست و سوم اسفند ۱۳۶۳در جزیره مجنون  ودر عملیات بدر به خیل یاران ودوستان شهیدش پیوست.

جالب است این نکته را هم بشنوید که خالی از لطف نیست – جمشید در تهران با من زندگی می‌کرد و محبت و لطف خاصی هم به من داشت شاید به این خاطر که من برادر بزرگتر بودم و به قول همدانی‌ها، دادا، داداش ودام‌ُلا برای برادران کوچکتر خود ماشش برادر بودیم و جمشید برادر دوم من بود و چون با من زندگی می‌کرد حسی شبیه پدر فرزندی برای خود قائل بود – با دوستانش قرار اعزام به جبهه گذاشته بود و بنا بود اعزام شوند و جمشید گفته بود اگر داداش اجازه بده میام – من هم بی‌خبراز همه جا، تصادفاً اون شب خبر تلویزیون نبودم. در منزل و مشغول بازی با تنها پسر و فرزند آن دوران(علیرضا جان که دو سال بیشتر نداشت) بودم جمشید هم خیلی زود آمد. بالاخره حاج‌خانم سفره شام را انداخت و جمشید جان سر صحبت را باز کرد که تعدادی از دوستان فردا عازم منطقه‌اند من هم گفتم توفیق دارند خوشا به حالشان.

گفت داداش برای رزم نمی‌روند برای تدارکات می‌روند. گفتم خب! البته این هم توفیقه. گفت داداش اگه اجازه بدی منم هم با این دوستان برم؛ تا این جمله را گفت ضربان قلبم تند شد، دلم شور زد با صدای بلند گفتم اصلاً حرفشو نزن! تو پیش ما امانتی، ضمن اینکه تو کردستان هم رفتی، مجروح هم شدی به سهم خودت انجام وظیفه کردی. نخیر، نمیشه، گفت داداش باور کن برای عملیات نمی‌رویم برای تدارکات و کمک‌رسانی میریم. یادم نمیره دستشو دراز کرد گفت ببین داداش یک کم نخود، لوبیا و عدس و اینا رو بردیم پاک می‌کنیم تحویل آشپزخانه میدیم و میایم. از من انکار و نه نمیشه… از جمشید اصرار و خواهش و تمنا…

دنبال بهانه قرص‌تری می‌گشتم گفتم: عزیزم ما باید شب عید و سال تحویل بریم منزل بابا اینا- اینو که گفتم خدا را شاهد می‌گیرم که: دستش را دراز کرد به نشانه قرار گذاشتن و عهد بهستن که اگر اجازه بدی برم و اعزام بشم، طوری میام که با هم شب عید بریم همدان منزل پدری… با این حرف جمشید، گویی دیگر زبانم قفل شد، نمی‌دونم چی شد یه دفعه از دهانم پرید که: باشه ولی داداش قول دادی که شب عید با هم خونه بابا اینا… دوباره دستشور دراز کرد: نامرداش نمیان، پرید من را بغل کرد و دیدم از در زد بیرون رفت سر کوچه تلفن زد به سرپرست تیم اعزامی که درست شد منم صبح میام راه‌آهن…

صبح شد جمشید عزیز ما یک ساک کوچک خیلی کوچک که مه تعلقاتش بود بست و رفت و رفت و رفت… تا اینکه بعدازظهر بیست و سوم اسفندماه ۶۳ از منطقه عملیات تماس گرفتند و… تا پیکر شهید به تهران برسه ما ۲۶ اسفند رفتیم معراج شهدا، ۲۷ اسفند پیکر شهید(پیکر که چه عرض کنم…) را تحویل گرفتیم و غروب به سمت همدان حرکت کردیم… گردنه آوج آمبولانس جلو بود و من پشت سر، یکباره گویی که در درون کسی فیلم آن شب خداحافظی را به عقب برگردانه دیدم دست دراز شده و اینکه با هم همدان میریم…

آتشی در دلم افتاد مپرس- چنان فریادی زدم و گریستم و گریستم و می‌گفتم: عزیز دلم، بنا بوود با هم شب عید بریم منزل پدری، اما هرگز باور نمی‌کردم که چنین سفر جانکاهی در پیش باشد، او صادق بود و با وفا و به  عهد خود وفا کرد و سال تحویل با هم همدان بودیم و ۲۸ اسفند پیکر مطهرش بر دوش مردم وفادار و ولایی همدان باشکوه تشییع و در گلزار مطهر شهدا به خاک سپرده شد.

یاد مادرم که پس از شهادت برادرم چون شمعی آب شد و بیست سال سوخت و با غم هجر ساخت گرامی‌باد و پدرم هم که پنج سال بعد به فرزند شهیدش و همسر وفادار عزیزش پیوست. گرامی باد.

به گزارش سینماپرس، آمار فروش فیلم های سینمایی تا امروز نشان می دهد که که همچنان «قانون مورفی» نسبت به فیلم های دیگر صدرنشین گیشه است.

آمار فروش تا ابتدای جمعه ۲۴ اسفند ۱۳۹۷ به شرح زیر است:

فیلم سینمایی «قانون مورفی» در ۷۲ روز اکران؛ ۹میلیارد و ۸۸۰ میلیون
فیلم سینمایی «پارادایس» در ۵۱ روز اکران؛ ۴میلیارد و ۸۰۰میلیون
فیلم سینمایی «آشغال‌های دوست داشتنی» در ۳۰ روز اکران؛ ۳میلیارد و ۴۰۰میلیون
فیلم سینمایی «تخته گاز» در ۶۵ روز اکران؛ ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون
فیلم سینمایی «دزد و پری (۲)» در ۷۹ روز اکران؛ ۱میلیارد و ۹۱۰ میلیون
فیلم سینمایی «هت تریک» در ۳۰ روز اکران؛ ۱میلیارد و ۵۵۰میلیون
فیلم سینمایی «جن زیبا» در ۳۰ روز اکران؛ ۱میلیارد و ۱۵۰میلیون
فیلم سینمایی «ماموریت غیرممکن» در ۳۰ روز اکران؛ ۵۱۰میلیون
فیلم سینمایی «سوءتفاهم» در ۳۰ روز اکران؛ ۳۶۰ میلیون
فیلم سینمایی «ترانه» در ۵۱ روز اکران؛ ۲۸۰ میلیون
فیلم سینمایی «ضربه فنی» در ۳۰ روز اکران؛ ۱۲۰ میلیون
فیلم سینمایی «سندباد و سارا» در ۵۸ روز اکران؛ ۱۰۰ میلیون
فیلم سینمایی «بهشت گمشده» در ۱۶ روز اکران؛ ۵۰ میلیون
فیلم سینمایی «قرارمون پارک شهر» در ۳۰ روز اکران؛ ۲۶ میلیون
فیلم سینمایی «دایان» در ۱۶ روز اکران؛ ۱۰ میلیون

به گزارش سینماپرس، شبکه نسیم با فرا رسیدن نوروز ۹۸ ویژه برنامه‌های «خندوانه»، «دورهمی»، «کودک شو»، «شکرستان» و «شوتبال» را برای تعطیلات نوروز تدارک دیده است.

«شوتبال» با اجرای امیرحسین رستمی با انجام یک سری تغییرات و سبک و سیاق بهاری و عیدانه با حضور ورزشکاران و هنرمندان هرشب ساعت ۲۰ در ایام نوروز پخش می‌شود.

همچنین فصل جدید انیمیشن «شکرستان» با روایت شهاب حسینی برای پخش در ایام نوروز هر شب ساعت ۲۱:۱۵ از این شبکه در نظر گرفته شده است.

«کودک شو» با اجرای پژمان بازغی دیگر برنامه‌ای است که با حال و هوایی عیدانه میزبان خانواده‌ها می‌شود. «کودک شو» هر شب ساعت ۲۱:۳۰ در ایام نوروز روی آنتن می‌رود.

برنامه «خندوانه» نیز با اجرای رامبد جوان با هدف خنده و شادی با حضور هنرمندان شنبه تا چهارشنبه ساعت ۲۳ با طراحی جدید پخش می‌شود همچنین برنامه «دورهمی» با دکوری متفاوت و با اجرای مهران مدیری با نگاه کلی به خانواده‌های ایرانی روزهای پنجشنبه و جمعه ساعت ۲۳ روی آنتن می‌رود.

سریال تامینی شبکه «نسیم» نیز ساعت ۱۹ و مجموعه نمایشی «عید پیما» ساعت ۱۹:۳۰ پخش خواهد شد.

به گزارش سینماپرس، در این ملاقات پوستر روز ملی هنرهای نمایشی در سال ۹۸ نیز توسط این هنرمند تئاتر و سینمای ایران رونمایی شد.

در ابتدای این دیدار مدیرکل هنرهای نمایشی جویای احوال محمدعلی کشاورز شد و گفت: هرچقدر زمان می‌گذرد ما بیشتر متوجه می‌شویم که چقدر به حضور، انرژی، لبخند و توصیه‌های شما نیازمند هستیم. چقدر نسل شما بزرگواران به هنرهای نمایشی ما غنا و هویت بخشیده و این بنا مدیون ستون‌های محکمی است که شما پی‌ریزی کردید.

کرمی به ثبت روز ملی هنرهای نمایشی از سال ۹۶ در تقویم رسمی کشور اشاره کرد و افزود: همانطور که اطلاع دارید هفتم فروردین با ۲۷ مارس برابر است و از سال ۱۹۶۱ در تقویم میلادی به عنوان روز جهانی تئاتر شناخته می‌شود. چند سالی است که تلاش شده این روز با مولفه‌های ملی و ایرانی پاس داشته شود. افتخار ماست که پیام روز ملی هنرهای نمایشی در سال ۱۳۹۸ از سوی شما برای خانواده تئاتر صادر شده است و امیدوارم نوروز ۹۸ آغازی برای اتفاقات خوب در عرصه تئاتر باشد.

در این ملاقات محمدعلی کشاورز نیز با ابراز خرسندی از ثبت روز ملی هنرهای نمایشی گفت: باید اینگونه اتفاق‌ها را به فال نیک گرفت تا تئاتر به مردم بیشتر نزدیک شود. امروز تئاتر در سراسر ایران باید با نگاه شکوفای جوانان، بالنده و پویا شود.

او در همین رابطه افزود: اولین توصیه من به بچه‌هایی که به خانواده تئاتر می‌پیوندند نجابت داشتن، مساله دوم مطالعه درست و خوب ادبیات این مملکت است. نکته دیگر این است که باید جای جای مملکت‌شان را ببینند و بشناسند و با فرهنگ‌های مختلف آشنا شوند.

بازیگر نمایش «لبخند باشکوه آقای گیل» ادامه داد: ما نباید صرفاً به کسانی که پیش از این بوده‌اند، بسنده کنیم، باید جوانان دست به قلم را دید و از آنها خواست که از مسایل مختلف انسانی سخن بگویند. بچه‌های جوانی که تئاتر کار می‌کنند به هنر این مملکت بدهکارند و باید نویسندگان، بازیگران، کارگردانان و طراحانی خوب باشند چون منبعی غنی از ادبیات در دسترس‌شان است که می‌توانند به مدد آن، مردم را به سالن‌های تئاتر بکشانند. مطمئن باشند اگر این گونه تلاش و کوشش کنند دولت هم به آن‌ها کمک خواهد کرد.

در این ملاقات که به بهانه امضای پیام روز ملی هنرهای نمایشی و رونمایی از پوستر این رویداد اتفاق افتاد، حمید نیلی، مدیر عامل انجمن هنرهای نمایشی ایران نیز شهرام کرمی را همراهی کرد.

در تازه ترین نظرسنجی منتشر شده توسط مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران که از حدود ۱۲۰۰ نفر انجام شده ۲۰ درصد افراد اعلام کرده اند در شبانه‌روز یک ساعت به تماشای تلویزیون می پردازند. در این بین بیش از ۳۰ درصد افراد بالای ۱۸ سال اعلام کرده‌اند اصلاً تلویزیون نمی بینند. این در حالی است که مرکز ملی آمار در دی ماه اعلام کرده‌اند بیش از ۹۰ درصد مردم ایران که بالای ۱۵ سال دارند به تماشای سیمای ملی می پردازند

همواره این پرسش در میان اهالی فرهنگ و نخبگان بوده که آیا فصل تلویزیون به سرآمده یا نه و در این باره بحث های زیادی شده که خیلی اوقات گرایش های سیاسی هم در نتیجه گیری آنها دخیل بوده است. به دلیل جایگاه تاثیرگذار رسانه ملی در میان جامعه همواره دولت ها و گروه های سیاسی یکی از محل‌های نزاع شان این سازمان بوده است و با روش های مخصوص سعی در الغای کاهش سطح تاثیر این رسانه مهم دارند.

فارغ از این مسائل روز گذشته مرکز افکار سنجی دانشجویان ایران «ایسپا» تازه ترین نظرسنجی خود را که در اسفندماه درباره تماشای رسانه ملی از مردم انجام داده، منتشر کرده است. در این نظرسنجی که به صورت تلفنی از ۱۲۷۵ نفر از شهروندان کل کشور انجام شده از شهروندان سوال شده است که در روز چه میزان ساعتی را به تماشای تلویزیون می پردازند که ۲۰.۶ درصد از پاسخگویان در هر شبانه روز یک ساعت سیمای ملی را می‌بینند، ۱۹.۱ درصد ۲ ساعت، ۱۴.۸ درصد ۳ساعت، ۶.۷ درصد ۴ساعت، ۴درصد ۵ساعت و ۴.۷ درصد بیش از ۵ساعت در هر شبانه روز سیمای ملی را تماشا می کنند. همچنین ۳۰ درصد افراد بالای ۱۸ سال کشور سیمای ملی را تماشا نمی‌کنند.

سوال دیگر این نظرسنجی درباره تماشای فیلم و سریال از رسانه ملی است که از همان تعداد افراد سوال شده است. طبق نتایج نظرسنجی ملی اسفندماه ایسپا ۵۵.۳ درصد مردم ایران، فیلم و سریال را از سیمای ملی می بینند، ۱۰.۵ درصد پاسخگویان از طریق شبکه های ماهواره ای، ۴.۵ درصد از طریق سینمای خانگی و ۴.۵ درصد نیز از طریق شبکه های آنلاین می بینند. مابقی پاسخگویان اعلام کرده اند فیلم و سریال نمی بینند

نکته جالب این نظرسنجی در سوال اول همان ۳۰ درصد افراد بالای ۱۸ سالی است که سیمای ملی را تماشا نمی کنند و احتمالاً نیازهای خود را از جاهای دیگر تامین می کنند. در تقارن با این ۳۰ درصد می شود نتیجه گرفته ۷۰ درصد جمعیت بالای ۱۸ تماشاچی رسانه ملی هستند و از این حیث این تعداد بیننده برای صداوسیما سرمایه بزرگی است. نکته دیگر درباره سریال هاست. در شرایطی که این روزها شبکه های اینترنتی و کانال های اجتماعی به صورت فیلم ها و سریال های حتی دنیا را بارگذاری می کنند اینکه بیش از ۵۰ درصد مردم به تماشاچی سریال های ایرانی همت می گمارند قابل تقدیر است و نشان می‌دهد همچنان صداوسیما مرجع اصلی مردم برای سرگرمی است.

اما با این حال این آمار کمی با آمارهای مرکز ملی آمار که همین چند ماه پیش منتشر شده در تناقض است. نکته مهم این است که این دو مرکز کاملاً دولتی نتایج متفاوتی از یک نظرسنجی با موضوعی مشابه می گیرند.

مرکز ملی آمار در دی ماه گزارش داد که بیش از ۷۶.۳ درصد مردم بیننده سریال های تلویزیون هستند که تقریباً ۲۰ درصد بالاتر از آمارهای منتشر شده توسط ایسپاست. درباره تماشای فیلم سینمایی هم این آمار از سوی مرکز ملی آمار ۴۸.۲ درصد اعلام شده است.

در گزارش ایسپا سرانه تماشای تلویزیون ۲۰ درصد در شبانه روز است و در گزارش مرکز ملی آمار این سرانه ۴ ساعت و ۵۲ دقیقه است که به صورت میانگین سالانه اعلام شده است. در گزارش ایسپا اعلام شده ۳۰ درصد جوانان بالای ۱۸ سال اصلاً رسانه ملی را نمی بینند ولی در آمار اعلامی مرکز ملی آمار این رقم کمتر از ۸.۶ درصد است و ۹۱.۴ درصد افراد بالای ۱۵ سال و بیشتر به تماشای تلویزیون مبادرت می کنند. این آمار در روزهای تعطیل ۹۴ و در روزهای غیرتعطیل ۹۹ درصد است. خب مشاهده می کنید که اختلاف اعداد و ارقام بسیار زیاد است و فاصله نظرها زیاد. بخشی از آن به خاطر گسترده بودن افرادمورد سوال درآمار مرکز ملی آمار است که گاهاً از چند میلیون نفر سوال می کنند و طبیعتاً نتایج آن به واقعیت نزدیک تر است.

ضمن این گستردگی زمانی آن باعث می شود نظرات در جمع‌بندی میانگین گرفته شود اما مرکز ایسپا از ۱۲۷۵ نفر سوال کرده و آنهم در اسفند ماه و خب احتمال دارد افراد به دلایل متعدد نظرات‌شان در زمان های دیگر دچار تغییر شود اما همان طور که در ابتدای این متن گفته شد شاید دلیل این اختلاف فاحش در نظرسنجی ها همان نگاه های نهفته سیاسی در برخی نهادهای دولتی است.

شاید این نظرات و آمار در فصل بودجه بندی تاثیر زیادی در جهت دهی به نظرات نمایندگان و البته استناد نظرات نمایندگان دولت هم داشته باشد.

*صبح نو