شماره پنجم مجله دفتر سینمایی

دفتر سینمایی نمایش مادر

کارگردان: علی احمدی

گزارشگر دفتر سینمایی :با تشکر از محبت بیکران و ایثار مادران که بی هیچ چشم داشتی همه نقشی در زندگی بازی میکنند ،کاش ذره ای قدر بدانیم .

 

نمایش  “مادر” را روز پنج شنبه  دیدم ،این اولین کاری بود که از علی احمدی میدیدم ، شاید در هنگام شروع و در طول نمایش جذابیت کار

آنگونه که انتظار دارید نباشد.

دیالوگ های تکراری و شاید خسته کننده و گاهی عذاب آور ولی با کمی تفکر به تیز هوشی و زاویه نگاه کارگردان

پی میبرید.

 

آری این ما هستیم که از کنار تاثیرگذار ترین  عنصر زندگی براحتی عبور میکنیم زیرا همیشه در همه لحظه های زندگی ما حضور داشته

جوانی ،زیبایی و عمرش را فدای فرزندان و حتی شوهر خود نمود بی آنکه جز کمی توجه از ما انتظار داشته باشد.

اجرای بی نظیر رویا میر علمی در این نمایش واقعا در لحظاتی از نمایش اشک مرا در آورد.

تکرارهایی که در نمایش دیده میشوند نشان دهنده زندگی روزمره ما می باشد که مادران این تکرار ها را بار ها و بارها میبینند و ما با بی مهری و خود خواهی خود آن را ندیده میگیریم.

کافی است در زندگی دو روز مان یکنواخت و تکراری باشد تا آن روز یکی از بد ترین روز های زندگی ما شود ، پس قدر این بهترین ها را بدانیم.

در طول دیدن این نمایش بار ها بازی زیبای خانم میر علمی مرا به یاد مادرم و مهربانی هایش انداخت وقتی خودم را در مقام مقایسه قرار دادم جز شرمندگی و بغض حاصلی  نصیبم نشد.

به این گروه نمایشی تبریک میگویم و امید وارم همچنان با موفقیت پیشرو باشند .

ضمنا از استاد خسرو احمدی عزیزو جناب مرتضی احمدی نیز به خاطر همکاری و محبتشان بی نهایت سپاسگزارم

دیدن این نمایش را  به تئاتر دوستان پیشنهاد میکنم حتما این نمایش را ببینید.

پیمان طالبیان

دفتر سینمایی

تمام.

“آبی مایل به صورتی” بازگشایی واقعیتی انکار ناپذیر در محیط پیرامونمان است که گاهی اطلاعات ما به صورت تیتروار می باشد…ترنس،دو جنسه در همین حد و گاهی تفاوت بینشان را هم نمی دانیم…تراجنسی(ترنسکشوال) به افرادی گفته می شود که دارای هویت جنسیتی متناقض هستند.فرد اعضای جنسی مردانه داشته باشد،در حالی که خواسته های جنسیتی اش زنانه باشد،یا برعکس.
در صورتی که دو جنسه هر دو آلت جنس نر و ماده را دارد.
خانم ساناز بیان همسر محترم حمیدرضا آذرنگ بعنوان نویسنده و کارگردان کاری درخشان دو ساعته از نتیجه پژوهش بسیار در این باره ارائه می دهد.
آبی مایل به صورتی نه در دسته بندی رنگ‌های اصلی قرار می گیرد نه فرعی… عجیب و نامأنوس ولی هست وجود دارد…این کار نمایشی به من مخاطب بی پرده و عریان آگاهی می دهد…و کاراکترها در سطوح مختلف پلکان صحنه به مانند زندگی واقعی اشان که جایگاهشان تعیین تکلیف نشده،حکایت خود را نقل می کنند…به راحتی از مرز مونوتن بودن می گذرد و لحظاتی ناب نمایشی با بازیگران چیره دست خلق می شود…ریشه موفقیتهای این کار نمایشی در نوشتن متنی با پژوهش و مطالعه درست، به پشتوانه گروه کارگردانی خبره با چاشنی بازیگران در خشان می باشد…بازی ها اکثرا قابل احترام هستند و با ادای احترام ویژه بخاطر بازی روان و یکدست با نو عاطفه رضوی…بازی بهنام شرفی برای مخاطبانی که پی گیر کارهای صحنه ای بهنام هستند متفاوت و منحصربفرد می باشد…از لذتی که بهنام حین بازی می برد، مشخص بود برای خودش هم این کاراکتر جذاب و خاص می باشد…بازی بدن و استایل این کاراکتر به قدری هوشمندانه بود که در باورپذیری نقش تاثیر بسزایی داشت…روایت درد حداقلی جامعه که چون ما حداکثریها نمی فهمیمشان منزوی میشن…

بابک فاتحی

دفتر سینمایی

تمام