اخبار سینمایی

به گزارش سینماپرس پرویز پورحسینی بازیگر مطرح سینما، تئاتر و تلویزیون ایران بامداد امروز جمعه ۷ آذر بر اثر ابتلا به کرونا و در سن ۷۹ سالگی چشم از جهان فروبست.

پرویز پورحسینی بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون مدتی به دلیل ابتلا به بیماری کرونا در بیمارستان بستری بود.

پورحسینی متولد شهریور ۱۳۲۰، دانش آموخته بازیگری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود. و در فیلم‌هایی چون «کمال‌الملک» علی حاتمی، «کشتی آنجلیکا» محمد بزرگ نیا، «باشو غریبه‌ای کوچک» بهرام بیضایی، «روز فرشته» بهروز افخمی، «قاتل اهلی» مسعود کیمیایی، «شب حادثه» سیروس الوند و «طلسم» داریوش فرهنگ به ایفای نقش پرداخته بود.

پورحسینی در حوزه تلویزیون نیز در مجموعه‌های مختلفی از جمله «مختارنامه» داود میرباقری، «بی گناهان» احمد امینی، «سرزمین کهن» کمال تبریزی و «میکائیل» سیروس مقدم حضور داشته است.

آخرین تجربه تلویزیونی این بازیگر با سابقه در مجموعه تلویزیونی «بچه مهندس» علی غفاری رقم خورد.

پورحسینی که در رشته تئاتر نیز به عنوان بازیگر فعالیت داشت که از جمله آثاری که در آنها ایفای نقش داشته می توان به پیتر بروک، آربی آوانسیان، حمید سمندریان، بهرام بیضایی و علی رفیعی اشاره کرد.

سینماپرس درگذشت این بازیگر ارزنده سینمای ایران را به جامعه سینمایی کشور و خانواده آن مرحوم تسلیت می گوید.

سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت درگذشت زنده یاد پرویز پورحسینی بازیگر باسابقه سینما، تئاتر و تلویزیون پیام تسلیتی را منتشر کرد.

متن پیام سیدعباس صالحی به شرح زیر است:

«خبر درگذشت بازیگر مطرح عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون مرحوم پرویز پورحسینی بر تلخکامی های این روزهای اهالی هنر افزود. یاد و خاطره هنرمند پیشکسوت، مجرب و با اخلاق سینمای ایران  از ذهن مردم هنردوست ایران فراموش نخواهد شد.

این ضایعه اندوهناک را به اصحاب فرهیخته فرهنگ و هنر، دوستان و همراهان و بویژه خانواده آن مرحوم صمیمانه تسلیت می گویم.

از خداوند منان برای آن عزیز سفر کرده آرامش ابدی و رحمت و غفران الهی و برای بازماندگان محترم صبر و شکیبایی خواستارم.»

همچنین علی عسکری رئیس رسانه ملی در پیامی درگذشت پرویز پورحسینی، بازیگر نام‌آشنا و پیشکسوت را تسلیت گفت.  

متن پیام به شرح زیر است:

انالله و انا الیه راجعون

کرونا بازهم کام همه ما را تلخ کرد و عزیزی دیگر را از ما گرفت. پرویز پورحسینی از هنرمندان خلاق، پیشکسوت و بااخلاق بود که نقش‌آفرینی او در آثار نمایشی مختلف، به‌ویژه سریال‌های تلویزیونی مورد علاقه مردم، نام و تصویرش را برای همیشه ماندگار کرده است. حضرت زکریای سریال مریم مقدس (ع)، میثم تمار سریال مختارنامه با آن صحنه ماندگارش در مسجد کوفه و بابا اسماعیل سریال بچه مهندس، هیچ‌گاه از یاد مخاطبان این سرزمین نخواهد رفت. درگذشت آقای پورحسینی را به خانواده آن مرحوم، مردم هنردوست و همکارانش تسلیت می‌گویم و از درگاه خداوند تعالی برای آن هنرمند اخلاق‌مدار علو درجات و برای بازماندگان صبر و اجر مسئلت دارم.

همچنین قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی در پیامی درگذشت پرویز پورحسینی بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون را تسلیت گفت.

در پیام قادر آشنا چنین آمده است:

«بیش از سه‌ماه از رونمایی کتاب «ماندگاران صحنه ۲»؛ زندگی‌نامه پرویز پورحسینی و همزمانی آن با تولد ۷۹ سالگی این بزرگمرد دنیای صحنه و تصویر نمی‌گذرد و چه اندوه‌بار است که به همین فاصله کوتاه از زادروزش، سوگوار درگذشتش شده‌ایم.

مرد بزرگی که هیچ از انسانیت، اخلاق، ادب و هر آن‌چه شایسته نشاندن نام «استاد» پیش از نام نامدارش بود کم نداشت، بر صحنه و در دنیای تصویر خوش می‌درخشید و کارنامه کاری‌اش مزیّن به همکاری با نام بزرگان هنر این مرزوبوم بود.

درگذشت این پیشکسوت دنیای هنر را به خانواده محترم ایشان، شاگردان، دوستداران، علاقه‌مندان و تماشاگرانش تسلیت می‌گویم. جایگاهش در نزد پروردگار رحمان و رحیم نیکو و بلندمرتبه باد.»

مدیریت و کارکنان مجموعه تئاتر شهر با انتشار متنی درگذشت پرویز پورحسینی بازیگر توانمند و محبوب تئاتر، سینما و تلویزیون کشور را تسلیت گفتند.

در متن منتشر شده از سوی مدیریت و کارکنان تئاتر شهر آمده است:

«به نام خداوند مهربانی که بازگشت همه به سوی اوست.

صبح روز جمعه هفتم آذرماه، وقتی آسمان خدا از ابرهای پاییز با طعم باران پوشانده شده بود؛ ناگاه خبر رسید که یکی از جاودانه های تئاتر این سرزمین، استاد پرویز پورحسینی عزیزمان بعد از هفته ها ایستادگیِ مردانه در برابر ویروسِ نحسِ کرونا، به دیدار آفریدگارش شتافت.

حقیقتا او بهانه ای بود برای روشنای چراغ تئاتر این سرزمین.

بی گمان «بازیِ در صحنه» با هنر مثال زدنی، کلام و فهم خردمندانه مرحوم پورحسینی و بسیاری از هم نسلانش، تاثیری شگرف در پویایی هنر نمایش ایران عزیزمان داشت و دارد.

زبان توصیف، از پس فراق یکی از دردانه های تئاتر ایران، کار دشواری است، اما اهالی تئاتر شهر و همه هنرمندان شریف و یگانه اش در این سال ها می دانستند و می دانند که پرویز پورحسینی، استاد پرویز پورحسینی عزیزمان یکی از ستاره های درخشان عرصه ای است که چراغ راهش بزرگانی چون او بودند و هستند.

بدون هیچ تردیدی بر این باوریم اگر جسم او امروز و در این روزهای تلخ به دیدار معبودش شتافته، اما هنر ماندگارش روی خاک مقدس صحنه های آفرینشِ نمایش، تا ابد بر تارک فرهنگ و هنر این سرزمین باقی خواهند ماند.

مدیریت و کارکنان مجموعه تئاتر شهر با نهایت تاثر و تاسف ضایعه درگذشت استاد پرویز پورحسینی را به خانواده آن مرحوم و جامعه هنری ایرانِ عزیز تسلیت گفته و آرزومند سلامتی برای یکایک مردم و هنرمندان شریف کشورمان است.»

سینماپرس: رضا فیاضی جمعه ۷ آذر بعد از گفتگوی ویژه خبری، مهمان برنامه «دست در دست» از شبکه دو سیما می‌شود.

به گزارش سینماپرس، رشته کامپیوتر را انتخاب کرده بود اما به یک باره مسیر زندگی‌اش به سمت دیگری حرکت کرد. به تعبیر خودش شوخی شوخی بازیگر شد! در دوران دانشجویی با دانشجویان تئاتر دانشگاه ارتباط داشت. آن‌ها خواستند برای بازی در پایان‌نامه یکی از دانشجویان تست بدهد. او هم برای شوخی قبول کرد. رفت که بخندد و شوخی کند اما گرفتارِ تئاتر شد. ۳ سال در ۱۲ پایان‌نامه تئاتر بازی کرد و دیگر نتوانست از این داستان خارج شود. علیرام نورایی عاشقِ بازیگری شده بود و هنوز هم به خاطر بازیگری و برخی از کارهای ارزشمند هجمه‌های زیادی را هم متحمل می‌شود.

کاری را که می‌پذیرد پای آن می‌ایستد و انکارش نمی‌کند و به بازی در کارهای امنیتی و استراتژیک افتخار می‌کند.  همان‌گونه که درباره “یتیم‌خانه ایران” گفته بود: وقتی فیلمنامه “یتیم‌خانه ایران” را به من معرفی کردند بسیار متعجب شدم چرا که تاکنون راجع به این برهه از تاریخ معاصر ایران چیزی نشنیده بودم و حتی در کتاب‌های درسی هم اطلاعاتی از این واقعه که حدود ۴ تا ۱۰ میلیون نفر در آن کشته شدند، وجود نداشته‌ است.

نمایی از نقش بکتاش سریال “روزهای ابدی”

نورایی از سال ۱۳۷۵ بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون است و اتفاقاً کار خود را با سینما و “گرگ و میش” آغاز کرد. اما رفته رفته با هجمه‌های سنگین به خاطر پذیرش یک نقش، این روزها بیشتر او را بازیگر تلویزیون می‌شناسیم. او در جریان کارهایی که بازی کرده همیشه نقش سخت، ‌ گریم‌های طاقت‌فرسا و هجمه‌ها و حاشیه‌ها را پذیرفته است برای اینکه به ایران و ایرانی احترام می‌گذارد.

تاکنون در سریال‌های آسپرین (نمایش خانگی)، پول کثیف، جابر بن حیان، ماتادور، شاید برای شما هم اتفاق بیفتد، سیب ترش، قلاده‌های طلا، پله و همیشه سینما بازی کرده است. مربی ورزش پارکور در قاره کهن است و در زمینه‌ ورزش‌های رزمی از جمله موی‌تای نیز فعالیت دارد. جالب است بدانید که این بازیگر، همزمان با حملات هوایی روسیه به داعش در سوریه سر فیلمبرداری فیلم سینمایی “جشن تولد” حاضر شد.

“گاندو” آخرین کاری است که از نورایی روی آنتن رفته و با نقش بکتاش سریال “روزهای ابدی” بعد از “خانه امن”، نقش‌آفرینی‌اش در تلویزیون دوباره آغاز می‌شود. او در این مجموعه تلویزیونی نقش سردسته‌های فدایی خلق به نام بکتاش را ایفا می‌کند که جزو مهره‌های تأثیرگذار این سریال به شمار می‌رود.   وقتی از او می‌پرسیم ماجرای بایکوت‌ها دوباره ادامه دارد و حتی به برخی گفته‌اند بازیگران “گاندو” در این سریال نباشند! علیرام نورایی اعتقاد دارد بایکوت‌ها هنوز ادامه دارند و می‌گویند فلان بازیگر باشد ما نیستیم؛  متأسفم برای مسئولینی که جلوی این گستاخی‌ها را نمی‌گیرد.

مدتی در “صبح بخیر ایران” ایرانگردی می‌کرد و در شبکه سلامت مسابقه “شهروند و مافیا” را اجرا می‌کند. در این بازی افراد به دو گروه مافیا و شهروندان تقسیم و نبرد میان دو گروه آگاه و ناآگاه شبیه‌سازی می‌شود؛ در این مسابقه افراد به صورت پنهانی تعیین نقش می‌شوند و اکثریت شهروند این فرصت را پیدا می‌کنند تا افراد مافیا را شناسایی و برای حذف آنها رأی بدهند. مسابقه‌ای که دکوری به مساحت ۳۰۰ متر دارد و بیشتر بر فضای نوری متمرکز شده و تغییرات نور باعث تغییر در فضای دکور می‌شود.  به سراغِ علیرام نورایی رفتیم تا درباره اهمیت ساخت سریال‌های استراتژیک و تجربه اجرا در مسابقه تلویزیونی، به گفت‌وگو بنشینیم.  

در پشتِ رمز و رازهای “مافیا” چه می‌گذرد؟

مشروح این گپ و گفت را در ادامه بخوانید:

* با اجرای “مافیا” در تلویزیون شروع کنیم.

 چند بار در گذشته “مافیا” بازی کردم و بعد به خاطراتم پیوست، شاید چون قوانین را کاملاً نمی‌دانستیم. سال گذشته که این مسابقه پیشنهاد شد در اینترنت قسمت‌هایی از فصل اول را با اجرای بهنام تشکر دیدم و جذب شدم. بعد از آن هم متوجه شدم که چقدر این مسابقه طرفدار دارد و حتی جاهایی دیدم که به صورت حرفه‌ای در آن‌ها مافیا بازی می‌کنند و دیدن این دنبال‌کننده‌های جدی و تعصبی برایم جالب بود.

“مافیا” پر از رمز و راز است، تک تک آدم‌ها نقاب به صورت دارند و راوی آگاه به تمام اتفاقات است. راوی باید مراقب رفتار و حرکت بدن و چهره باشد تا آدم‌هایی که حرفه‌ای‌اند از راوی حقیقتی را دریافت نکنند. من باید سعی می‌کردم حرکت چشمم چیزی را لو ندهد. نهایت سعی من این بود که کمترین تأثیر را در روال طبیعی بازی داشته باشم. از این حیث که نقش‌های مرموز زیاد پیدا کردم، فکر می‌کنم خیلی کمک‌کننده بود.  

خوشحالم که مسابقه “شهروند و مافیا” مخاطب عجیب و غریبی را جذب کرده و این بازی‌ها در حال اپیدمی شدن و مورد توجه اقشار جامعه و سنین مختلف است. این مسابقه صرفاً سرگرمی نیست و در کنار آن نکات آموزشی بسیاری وجود دارد. قابلیت‌های فردی به انسان اضافه می‌کند و تجربه‌شان را بالا می‌برد تا با ارتقای روابط اجتماعی، فرد مفید و موفقی در جامعه باشد.  اعتماد به نفس، فنّ بیان و گفت‌وگو و تعامل آدم‌ها را تقویت می‌کند.  من چندان سواد علم روانشناسی ندارم اما با این مخالفم که “مافیا” قانع کردن و آموزش دروغ گفتن است، چرا ما طرف دیگر مسأله را نگاه نمی‌کنیم که شناخت دروغگو را آموزش می‌دهد.

مخاطب می‌تواند ببیند که یک نفر در قالب نقش مافیایی چه چیزهایی بر زبان می‌آورد و در پایان که نقاب‌ها برداشته می‌شود مخاطب او را می‌شناسد حتی اگر این فرد پیروز میدان باشد. مخاطب به این باور می‌رسد که به‌راحتی و از روی ظاهر نباید قضاوت کند. فکر می‌کنم اتفاقاً این بازی بر پایه علوم شناختی است و یک سرگرمی صرف نبوده است. روانشناسان و جامعه‌شناسان باید درباره این بازی گفت‌وگو کنند، همان‌طور که در آخر برخی از قسمت‌ها هم نظرهایشان را ارائه می‌دهند.

وارد فصل دهم می‌شویم اگر کرونا اجازه بدهد

* “مافیا” تا چه زمانی روی آنتن خواهد بود؟

این اتفاق تازه شروع شده و به زودی وارد مرحله ساخت فصل دوم می‌شویم. البته اگر محدودیت‌ها اجازه بدهد یکی دو روز آینده، این فصل را جلوی دوربین می‌بریم. الان فصل ششم “شهروند و مافیا” از شبکه سلامت پخش می‌شود تا ۱۰ فصل فعلاً در خدمت مخاطبیم؛ ویژه برنامه نوروز را ساخته‌ایم و برای ماه مبارک رمضان هم ویژه برنامه‌ای خواهیم داشت. از این بعد آن را من در جریان نیستم و سفارش دهنده که شبکه سلامت است باید در این زمینه تصمیم‌گیری کند. تا آنجا که بشود من قرار است در کنار این پروژه باشم مگر اینکه اتفاق خارق‌العاده‌ای بیفتد. این تعامل بین من و گروه سازنده وجود دارد.  

همیشه از مجری شدن، پرهیز می‌کردم!

* مدتی که فضای اجرا را تجربه می‌کنید نظرتان درباره اجرا در تلویزیون چیست؟

من خود را مجری نمی‌دانم بلکه یک بازیگرم و دغدغه‌هایم در عرصه بازیگری است و در این سال‌ها تلاش کرده‌ام خود را در همین زمینه حفظ کرده و پیشرفت کنم.  من اصلاً نمی‌خواهم در بحث اجرا ورود کنم هرچند دو سه سالی هم بود که پیشنهاد اجرا می‌شد اما همیشه پرهیز می‌کردم، دلم نمی‌خواست به این حوزه ورود کنم. به خصوص که در این سال‌ها تعداد مجری بازیگرها زیاد شده بود و عده‌ای به این موضوع نقد دارند، البته برخی هم دوست دارند که آن‌ها را ببیند با این حال برخی هم نظرشان مثبت نبود.

مجری “مافیا” نیستم

* چرا پرهیز می‌کردید که مجری شوید؟

“شهروند و مافیا” را مجری نمی‌دانم و در واقع راوی اتفاقاتی‌ام که در شهر می‌افتد و در واقع هدایت‌کننده بازی‌ام. خودم را مجری نمی‌دانم و ادعایی هم ندارم، ترجیح می‌دهم مجریان درجه یکِ تلویزیون بیشتر اجرا کنند. اتفاقی افتاد و من را توجیه کردند که مجری نیستم و روایتگر اتفاق‌های این مسابقه‌ام، پذیرفتم باشم.  چرا که در خودم نمی‌دیدم که بخواهم اجرا کنم و چون تجربه‌ای در این زمینه نداشتم، ورود به این عرصه می‌توانست برای خودم و حرفه اصلی‌ام خطرناک باشد. نمی‌دانستم از پس آن برمی‌آیم یا ممکن است هر آنچه را که در این سال‌ها به دست آورده‌ام، پنبه کند.

چرا بازیگران مجری می‌شوند؟

* شاید فکر می‌کردید در این موجی قرار بگیرید که می‌گویند چرا بازیگران مجری شده‌اند؟

علاقه قلبی من نیست که بخواهم به اجرا ورود کنم و به‌عنوان مجری بازیگر شناخته شوم. دغدغه واقعی من بازیگری است از بیست و چند سال پیش که از طریق دوستان دانشگاهی‌ام به تئاتر ورود کردم دغدغه اصلی من رشد و پیشرفت در بازیگری بود و در این سال‌ها به هیچ کار دیگری جز آن فکر نکرده‌ام. در این سال‌ها عادت کرده‌ام یکسری دیالوگ را بخوانم و قصه را متوجه شوم و جلوی دوربین قرار بگیرم.

خودم را خیلی در قامت یک مجری نمی‌توانم ببینم و اصولاً آدم بداهه‌پرداز خوبی نیستم. حوزه اجرا، تخصص ویژه‌ای را می‌طلبد، قدرت کلام  و نفوذِ بیان داشته باشد و حقیقتاً با مجریان درجه یکی که هستند، در خودم نمی‌بینم. چون نه سواد و دانش لازم را دارم و نه تجربه کافی!

در مسابقه ما پولی رد و بدل نمی‌شود

* چرا نام مسابقه “مافیا” به “شهروند و مافیا” تغییر کرد؟  

بار منفی واژه “مافیا” شهروند را به کنار عبارتِ این مسابقه آورد. از طرفی اتفاقاتمان شهروندی است و دوست دارم شهروندها به آن آگاهی برسند. اتفاقات مثبت را برای شهروندان داشته باشیم.   به نظرم این مسابقه پر از آموزش است، در یکی از برنامه‌ها بین شهروندان لجبازی‌های زیادی رخ می‌داد و همین لجبازی‌ها باعث شد آن‌ها به یک نفر مافیا بازی را ببازند.

به نظرم “مافیا” بازی‌ای چند لایه است که باید فارغ از سرگرمی به آن توجه کرد. کسانی که در این بازی‌ شرکت می‌کنند اگر با تجربیاتشان قبل و بعد از بازی گفت‌وگو کنید می‌توان فهمید چه تأثیری در اجتماعی‌تر شدن آن‌ها و شناخت افراد گذاشته است.

ما اسم مسابقه را هم تغییر دادیم و “شهروند و مافیا” شده است؛ همین که این مسابقه باعث شده عده‌ای برای چند ساعت دور هم بنشینند و با هم حرف بزنند و از دل آن یک بازی دربیاید نقطه قوت است. در این بازی نه مدالی داده می‌شود و نه پولی رد و بدل می‌شود و در عین حال آدم‌ها با هم حرف می‌زنند. خود من در زمان نوجوانی یکی از چالش‌هایم صحبت کردن با بزرگ‌ترها و مخصوصاً پدر و مادرم بود و الان یک نوجوان ۱۰ ساله می‌تواند به راحتی با پدر و مادر و فامیل مافیا بازی کند و یاد می‌گیرد چطور حتی از خود دفاع کند.  

ترسناک شدن کرونا جلوی ادامه حضورم را گرفت

* چطور شد به “صبح بخیر ایران” رفتید و چرا این همکاری به پایان رسید؟

در حالی که جلوی دوربین سریال جواد شمقدری‌ بودم اما به برنامه “صبح بخیر ایران” هم دعوت شدم که برایم جذاب و جالب بود که به مناطق دورافتاده و بکر ایران بروم و با مردم صحبت کنم. خوشبختانه مدتی این اتفاق افتاد اما به کرونا برخوردیم و خیلی سفر کردن، ترسناک شد. به همین دلیل همکاری‌مان در “صبح بخیر ایران” منتفی شد.

من عاشق کشورم و با این انگیزه وارد بحثِ ایرانگردی شبکه یک سیما شدم.  همه‌جا گفتم خیلی تجربه جذاب و دوست داشتنی است، در کنار مردم در جای جای مملکت قرار گرفتن و نفس کشیدن، تجربه خوبی بود.  ایرانگردی باعث شد به جذابیت‌های گردشگری و مناطق بکر کشورم بیشتر نزدیک شوم ضمن آنکه به تصویر کشیدن این جذابیت‌ها برای مردم عزیز ایران که کمتر در رسانه ملّی به آن پرداخته شده و از شیرینی‌های این کار است که بحمدالله مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت.

منتقد سریال‌های تکراری‌ام

* به بحث سریال‌ها برسیم که یک‌شکل شدن و تکرار قصه‌ها، آفت و معضل شده است…

من نسبت به این موضوع انتقاد دارم.  سریال‌ها نباید یک‌شکل شوند و قصه‌های تکراری داشته باشند؛ من همیشه قصه “سارق روح” را مثال می‌زنم که تا حدود زیادی براساس واقعیت‌های روز جامعه نوشته شد و پیچیدگی‌هایش مخاطب را درگیر خودش می‌کرد و حتی گاهی اوقات او را فریب می‌داد. سازنده و بازیگر این لحظه مخاطب را دوست دارند که بخش عمده‌ای از موقعیت‌های مجموعه تلویزیونی برای بیننده سؤال ایجاد کند.

قطعاً کارهایی که به مسائل امنیتی کشور می‌پردازند دارای چالش‌های خاصی‌اند؛ به این دلیل که درباره موضوع این کارها حساسیت‌های زیادی در جامعه وجود دارد. بنابراین، عوامل این نوع از سریال‌ها باید با دقت بیشتری کارها را دنبال کنند. فکر می‌کنم من جزو معدود بازیگرانی‌ام که با این چالش‌ها درگیر شده‌ام. به نظرم اگر در سریالی اتفاقات روز جامعه و معضلات مردم بدون خودسانسوری مطرح شود، حتماً بینندگان با آن همراه می‌شوند. مخصوصاً در حوزه نگارش که قدم اول برای شکل گرفتن اثر هنری است، باید دقت زیادی داشته باشیم تا قصه‌ای جذاب نوشته شود.

نقش سردسته فدایی خلق را بازی می‌کنم

* به غیر از نقش بکتاشِ سریال “روزهای ابدی” با نام قبلی “نفوذ” که در راه آنتن شبکه یک سیما است، کار دیگری هم پیشنهاد شده و شما در آن‌ها حضور خواهید داشت؟

 من همیشه به ناگفته‌های تاریخ، علاقه‌مندم؛ در سریال “روزهای ابدی” نقش بکتاش از مهره‌های اصلی و تأثیرگذار این مجموعه تلویزیونی را ایفا می‌کنم. بکتاش از سردسته‌های فدایی خلق است، ان‌شاءالله مورد پسند مخاطبان قرار بگیرد. پیشنهاداتی شده که بخشی از آن‌ها تحت تأثیر کرونا قرار گرفته است اما فعلاً درگیر مسابقه “شهروند و مافیا” هستم و باید منتظرِ بمانیم و ببینیم شرایط چه می‌شود.  

همیشه روی کارهایم غیرت دارم/ مزیت‌های سریال‌های استراتژیک

* علاوه بر بحث اجرا و مسابقه شما، بحثِ دیگری هم داریم و آن ساخت کارهای استراتژیک در تلویزیون است که می‌خواهیم شما به مزایای این مجموعه‌های نمایشی اشاره کنید و اینکه چرا برخی از بازیگران بعد از حضور در این کارها دچار هجمه می‌شوند و حتی به مرزِ بایکوت می‌رسند؟

من خیلی این کارها را می‌پسندم و همیشه هم گفته‌ام روی کارهایی که کرده‌ام تعصب و غیرت دارم. کارهایی که موقعیت و اکشن و اتفاقات متعددی را برای مخاطب به نمایش بگذارد؛ به واقع، حالتِ ایستا نداشته باشد. به نظر می‌رسد اولین مزیّت بزرگ ساخت سریال‌های استراتژیک، این است که بخشی از تاریخ معاصر را به تصویر می‌کشد. اصولاً نگاه کردن به اتفاقات تاریخی مخصوصاً ناگفته‌هایش، جذابیت‌های خاص خودش را دارد.

تجربه عجیب و غریبی به نام “گاندو”

اتفاقاتی که هرجایی هم بازگو نشده باشد؛ اینکه از فضای روزمره مقداری فاصله بگیرد. بازی کردن در این فضای تاریخ معاصر از فضای زندگی روزمره دور می‌کند، برای خودم جذابیت دارد و به اتفاقات بعد از آن اصلاً فکر نمی‌کنم. اعتقاد دارم تجربه عجیب و غریبی به نام “گاندو” بابی را باز کرد که روشنگری شود. مردم و مخاطب با توجه به فشارها و اتفاقاتی که می‌افتد آماده دیدن و شنیدن واقعیت‌ها هستند.  

ساخت سریال‌های استراتژیک، منفعت‌طلبانِ خائن را می‌ترساند

این باب با “گاندو” باز شد و مسیری را هموار کرد. امیدوارم این روال را پیش بگیریم شاید نشان دادن این واقعیت‌ها به نیروی بازدارنده‌ای تبدیل شود که در ناخودآگاه ما و آیندگان کمتر به مردم خیانت شود. ساخت این کارها ترس را در دل آدم‌هایی می‌اندازد که فرصت‌طلب‌اند و منتظر لحظه‌ای‌ که بتوانند به منافع خودشان برسند و منافع مردم را زیر پا بگذارند. با ساخت این فیلم‌ها و روشنگری و افشاگری، با خودشان فکر می‌کنند ممکن است جایی لو بروند. خیانت آن‌ها برملا شود و از این جهت مواظبِ رفتارهای خائنانه خودشان باشند.

جلوی این گستاخی‌ها را نمی‌گیرند

* چرا این بایکوت‌ها کماکان ادامه دارد مثلاً یکی از بازیگران “گاندو” می‌گوید قرار بوده در پروژه‌ای باشد و گفته‌اند بازیگران “گاندو” نباشند …

این بایکوت‌ها ادامه دارد و متأسفم برای مسئولینی که جلوی این گستاخی‌ها را نمی‌گیرند. هنوز ادامه دارد و به‌عنوان کسی که از ۱۹ سالگی وارد این حرفه شده‌ام،  می‌توانم به جرأت بگویم ۲۲ سال است پیشنهادهای سینمایی آنچنانی سراغم نیامدند؛ هنوز هم می‌شنوم و می‌گویند که اگر “نورایی” باشد ما نیستیم و یا نامش را به خاطر بازی در فلان فیلم خط بزنید!

سؤال می‌کنم چرا سینمای دفاع‌مقدس، فراموش شده!؟

*یک جایی درباره فراموش شدن سینمای دفاع‌مقدس و ساخت سریال جنگی در تلویزیون صحبت کردید؛ شما تجربه بازی در “گلوگاه” شیطان را داشتید؛ چرا به این سینما و سریال‌های خوب دفاع‌مقدسی مثلِ قبل بها نمی‌دهند؟

واقعاً سؤالم این است که چرا سینمای دفاع مقدس نزد مسئولان فراموش شده است؟ من عاشق بازی در این فیلم‌ها هستم و با چند نفر از دوستانِ علاقه‌مند تلاش‌هایی برای انجام این پروژه‌ها داشتیم اما هیچ حمایت کننده‌ای وجود ندارد. ببینید که برای ساخت فیلم “گلوگاه شیطان” چه سختی‌هایی داشتیم و به دلیل امکانات محدودی که وجود داشت، کار فوق العاده خطرناکی بود و اتفاقات عجیبی برایمان افتاد. متأسفانه هیچ نوع امکاناتی برای اینگونه فیلم‌ها در نظر نمی‌گیرند درحالی که آمریکایی‌های متجاوز به گونه‌ای فیلم می‌سازند که مخاطب را فریب دهند اما ما درباره سینمای دفاع مقدس و عزیزانی که برای این مملکت جانشان را تقدیم کرده‌اند، هیچ کاری نکرده‌ایم!

بارها گفتم دردم می‌آید از اینکه آمریکا از تجاوزات غیرمقدس خودش آنچنان قهرمان‌سازی می‌کند و توجه دنیا را به فیلم‌های جنگی‌اش جلب می‌کند که یک کسی هم که عاشق شهیدان و دفاع‌مقدس است با دیدن آن فیلم‌ها، یادش می‌رود آمریکا متجاوز است. ما کجاییم و چه کردیم؟ شعارهای قشنگ دادیم و اسم کوچه‌هایمان را به نام شهدا گذاشتیم.

وقتی یک فیلم جنگی یا دفاع مقدسی ساخته می‌شود از آن همه دلیری و فرزندان این مملکت، آقایان کجا هستند! برای یک فیلم جنگی تجاوز به افغانستان یا عراق ارتش‌شان بسیج می‌شود. ببینید چه امکانات و بودجه‌ای برای آن قرار می‌گیرد. اینجا چی؟ یک کلاشینکف به ما می‌دهند به هنگام رگبار یک تیر مشقی چند بار گیر می‌کند. مگر می‌شود با این هیچی‌ها فیلم دفاع مقدسی ساخت. فقط مدیون‌تر می‌شویم. ولی متأسفانه همین‌طور است. الان هم به طور کل تعطیل شده است. یک روزی طنزی بسازند و پولی از آن دربیاورند.

دوست دارم در کارهایی باشم که مقابل ظلم می‌ایستد

* آرزویی در بازیگری دارید که برآورده نشده و یا منتظر چه نوع نقش‌هایی هستید؟

در جایی گفتم که قرار بود در سریال “مختارنامه” باشم که قسمت نشد اما در زمان حیات مرحوم سلحشور یکبار صحبت‌های اولیه‌ای شد که گوشه ذهنم دارم؛ بدم نمی‌آید فرعون سریال “موسی(ع) ” باشم؛ نقش موسی(ع) را که به من نمی‌دهند و اصلاً به ظاهرم نمی‌خورد. آرزوی موفقیت دارم برای سریال‌های فاخر و امیدوارم ساخت این نوع سریال‌ها همیشه رونق داشته باشد.  

من همیشه دوست دارم در کارهایی باشم که درباره مقابله با ظلم و ستم است و خدا را شکر می‌کنم در سینما این اتقاق را توانستم با “یتیم‌خانه ایران” داشته باشم و نقش‌های این‌چنینی را دوست دارم.

*تسنیم

سینماپرس: مستند «نبرد ناشناخته» به شرح تلاش‌های نیروهای مسلح و بسیجیان کشور در نبرد با بیماری کرونا می‌پردازد.

به گزارش سینماپرس، شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت که بخش دوم آن به مناسبت هفته بسیج در این ایام برگزار شده بود، عصر امروز (جمعه هفتم آذرماه) به کار خود خاتمه داد. این مراسم به دلیل شیوع ویروس کرونا فقط با حضور متولیان و برگزیدگان برگزار و به صورت مجازی پخش شد.

در ابتدای این مراسم و پس از تلاوت آیاتی چند از کلام الله مجید و پخش سرود جمهوری اسلامی ایران رسالت بوذری مجری، ضمن خوش آمدگویی به حضار با قرائت اشعاری به مقام شامخ شهدای انقلاب، دفاع مقدس و مقاومت ادای احترام کرد و مراسم با پخش بیانات رهبر معظم انقلاب درخصوص توصیه ایشان به خواندن فراز هفتم صحیفه سجادیه و پخش این مناجات آغاز شد.

* جشنواره  فیلم مقاومت، جشنواره حیرت‌ها بود

در ادامه مهدی عظیمی‌میرآبادی، دبیر شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت به دعوت مجری روی صحنه آمد و پشت تریبون قرار گرفت.  

وی گفت: به عنوان دبیر این جشنواره از اتفاقات و فراگیری این دوره از جشنواره حیرت‌زده شدم. با وجود همه مشکلات موجود و شیوع بیماری کرونا و البته محدودیت‌های اعمال‌شده، جشنواره با کیفیت بسیار خوبی برگزار شد.

عظیمی‌میرآبادی ادامه داد: شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت در هشت بخش برگزار شد که برخی از بخش‌های آن به دلیل کثرت آثار رسیده، به‌خودی‌خود یک جشنواره بود؛ به عنوان نمونه در بخش فیلمسازان بسیجی ۲۹۰۰ اثر در بخش‌های مختلف، به دبیرخانه رسید و یا در بخش سیدالشهدای مقاومت که به پاسداشت شهید حاج قاسم سلیمانی برای اولین‌بار در این جشنواره برگزار شد، بیش از ۷۰۰ اثر دریافت شد.

دبیر شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت تصریح کرد: در این رویداد سینمایی، برای اولین‌بار در تاریخ انقلاب بخش فیلمنامه به صورت بین‌المللی برگزار شد که دبیرخانه این بخش فیلمنامه‌های مختلف از اقصی‌نقاط جهان را به سه زبان فارسی، انگلیسی و عربی دریافت کرد و با کمک داوران خارجی مورد ارزیابی و داوری قرار داد، علاوه بر این در بخش مدافعان سلامت نیز علی‌رغم فاصله کوتاه زمانی از شیوع این بیماری و برگزاری مرحله اول جشنواره، ۲۴۰۰ اثر در بخش‌های مختلف دریافت شد.

وی اضافه کرد: در این رویداد فرهنگی با رشد حدود چهار برابری تعداد آثار نسبت به دوره پانزدهم، ۱۰۰۷۸ اثر به دبیرخانه رسید که این عدد در تاریخ جشنواره‌های انقلاب بی‌سابقه است که از این تعداد بیش از چهار هزار اثر از ۱۳۵ کشور دریافت شد که این نیز به نوبه خود یک رکورد محسوب می‌شود. هنرمندان هند و بعد از آن امریکا با بیشترین اثر در این رویداد فرهنگی حضور داشتند.

عظیمی‌میرآبادی یادآور شد: برگزاری این جشنواره با تراکم بالای اثر نیازمند همکاری و تعامل دستگاه‌های ذی‌ربط بود. لازم می‌دانم از وزارت ارشاد مخصوصاً سازمان سینمایی و شخص آقای دکتر انتظامی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان بسیج هنرمندان، سازمان بسیج دانشجویی، بسیج صدا وسیما، بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع‌مقدس، بنیاد شهید و امور ایثارگران، صداوسیما و خاصه شبکه‌های استانی و شبکه سراسری از جمله نمایش، افق، مستند و شبکه دو و البته بنیاد فرهنگی روایت فتح و آقایان نصیربیگی و نادری که حامی این جشنواره بود، تشکر کنم.

وی تصریح کرد: امید است برگزاری شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، مقدمه‌ای برای گسترش جریان دفاع‌مقدس در سینما باشد.

* بهترین‌های بخش فیلمسازان بسیجی 

در ادامه مجید اسماعیلی و علیرضا گلپایگانی از داوران بخش فیلمسازان بسیجی برای اهدای جوایز پویانمایی کوتاه و بلند روی سن آمدند و تندیس جشنواره و دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی بهترین پویانمایی در بخش فیلمسازان بسیجی به «برزان رستمی» تهیه کننده فیلم پویانمایی «بالانس» (تعادل) رسید.

در بخش نماهنگ فیلمسازان بسیجی که جایزه آن توسط انسیه شاه‌حسینی؛ مدیر بخش فیلمسازان بسیجی و عباس عمرانی؛ داور این بخش اهداء شد، تندیس جشنواره و دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی بهترین نماهنگ در بخش فیلمسازان بسیجی به «مرتضی مقدس» تهیه کننده نماهنگ «یادها»، تولید شده دربسیج صداوسیمای مرکزاستان آذربایجان شرقی اهدا شد.

در بخش فیلمنامه فیلمسازان بسیجی نیز با حضور انسیه شاه‌حسینی، علیرضا اسحاقی و محمد تقی فهیم؛ تندیس جشنواره و دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی بهترین فیلمنامه بخش فیلمسازان بسیجی به «مرتضی پژوهان» نویسنده فیلمنامه «گودال» رسید.

در بخش مستند کوتاه فیلمسازان بسیجی نیز انسیه‌ شاه‌حسینی، حبیب والی‌نژاد و عباس فاطمی‌نویسی به عنوان داور روی سن حضور یافتند و  با تقدیر از مستند «خاطرات بادیه» تندیس جشنواره و دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی بهترین فیلم مستند کوتاه در بخش فیلمسازان بسیجی به «قدرت باقری» تهیه کننده فیلم مستند کوتاه «چمر سرباز»، تولید شده درصداوسیمای مرکزاستان ایلام اهدا شد.

در بخش فیلم کوتاه داستانی نیز انسیه شاه‌حسینی، حبیب‌الله بهمنی و جهانگیر الماسی، داوران این بخش تندیس جشنواره و دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی بهترین فیلم کوتاه داستانی در بخش فیلمسازان بسیجی به «زانیار لطفی‌زاده» تهیه کننده فیلم کوتاه داستانی «نَهَست»، تولید شده درحوزه هنری استان کردستان و معاونت سیمای مرکزصداوسیمای استان کردستان اهدا کردند.

در بخش تله‌فیلم نیز با حضور انسیه‌شاه‌حسینی و سیدزاده؛ داوران این بخش، تندیس جشنواره و دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی بهترین فیلم تله در بخش فیلمسازان بسیجی به «عفت صوفی» تهیه کننده فیلم «ریشه‌ها»، تولید شده درصداوسیمای مرکزاستان گیلان شبکه باران تعلق گرفت.

* برگزیدگان بخش‌های نقد و روایت قلم

در ادامه این مراسم، نوبت به معرفی برگزیدگان نهایی بخش نقد و بررسی، تجزیه و تحلیل و تحقیق و پژوهش» رسید، در این بخش با حضور سید امین جواهری مدیر این بخش و کیوان امجدیان، دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی بهترین نقد و تحلیل در بخش نقد و بررسی، تجزیه و تحلیل و تحقیق و پژوهش به خانم «رعنا کوهوند» نویسنده نقد و تحلیل «نقد فیلم دیوانه از قفس پرید از منظر شیوه روایت» اهدا شد.

تندیس جشنواره و دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی بهترین تحقیق و پژوهش در بخش نقد و بررسی، تجزیه و تحلیل و تحقیق و پژوهش به «میثم فرخی» و «رویا قلخان» برای تحقیق و پژوهش «بازنمایی نقش مادران شهدای مفقودالاثر در سینمای دفاع مقدس» (مورد مطالعه: فیلمهای شیار ۱۴۳ و بوسیدن روی ماه)   رسید.

در ادامه ضمن معرفی نامزدهای بخش روایت قلم، جوایز برگزیدگان این بخش معرفی شدند.

در بخش فیلمنامه سینمایی که عباس عمرانی؛ مدیر این بخش و بهزاد بهزادپور و محمدرضا اسلاملو، از داوران این بخش روی سن آمدند، و تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به داود جلیلی و محسن غضنفری برای فیلمنامه ‌سینمایی «سه‌چهارم جنگ» تعلق گرفت.

در بخش فیلمنامه تله‌فیلم نیز تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به مریم برای فیلمنامه «اون بابای من نیست» رسید.

در بخش اقتباسی تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به نیوشا عبدالله‌زاده برای فیلمنامه «هستی» اهداء شد.

در بخش فیلمنامه کوتاه داستانی که عباس عمرانی، رهبر قنبری، رضا آقایی و مصطفی جمشیدی، از داوران این بخش برای اهدای جایزه روی سن آمدند، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به محسن غضنفری برای فیلمنامه «رویاها» تعلق گرفت.

* برگزیدگان بخش سیدالشهدای مقاومت

«سیدالشهدای مقاومت» عنوان بخش ویژه جشنواره شانزدهم فیلم «مقاومت» در راستای بزرگداشت یاد شهید حاج قاسم سلیمانی بود. در ادامه مراسم برگزیدگان این بخش معرفی شدند. بخشی؛ مدیر این بخش و احمد حائری یکی از داوران برای اهداء جایزه آن روی سن آمدند، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به محمدمهدی خالقی برای مستند «نه کوچک نه بزرگ» رسید.

در بخش نماهنگ سیدالشهدای مقاومت که اهداء جایزه آن برعهده بخشی و بهروز خبازخوب، از داوران این بخش گذاشته شده بود، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به صادق روشن برای «بزک» اهداء شد.

در بخش فیلم کوتاه داستانی سیدالشهدای مقاومت با حضور بخشی و عطاءالله سلمانیان، داوران این بخش، اسماعیل‌بیگی، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره را به برای فیلم کوتاه «ناجی» از آن خود کرد.

در بخش فیلمنامه کوتاه سیدالشهدای مقاومت تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به حسن نجفی برای فیلمنامه «باغ بهشت» اهداء شد.

* نکوداشت وزوایی و عالمی

در ادامه برگزاری مراسم اختتامیه شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، آیین نکوداشت شهید محسن خزائی، خبرنگار و مستندساز حوزه مقاومت که در سوریه به شهادت رسید، برگزار شد.

در ادامه با حضور حسینی؛ وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی، مهدی عظیمی‌میرآبادی؛ دبیر شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت و زابلی‌زاده؛ مدیر شبکه ایران کالا و مدیر سابق گروه خبر شبکه خبر، از همسر این شهید بزرگوار قدردانی شد. همسر شهید نیز در سخنانی کوتاه بر لزوم ادامه راه شهداء و پایبندی به آرمان‌های انقلاب تأکید کرد.

برگزاری آیین نکوداشت استاد اکبر عالمی که در مواجهه با بیماری کرونا دار فانی را وداع گفت، بخش دیگری از این مراسم بود. دختر استاد اکبر عالمی نیز در سخنانی کوتاه عشق به وطن و احترام به شهداء دفاع‌مقدس را از ویژگی‌های بارز مرحوم عالمی دانست.

تقدیر از روح‌الله رفیعی؛ مدیرعامل گروه مستند بنیاد فرهنگی روایت فتح،  سید عباس فاطمی؛ رییس مرکز استان‌های صداوسیما به خاطر تولید بیش از ۳۰۰ اثر در حوزه مقاومت و شهرک سینمایی انقلاب و دفاع‌مقدس به دلیل حمایت‌های لجستیکی و مالی از آثار حوزه دفاع‌مقدس دیگر بخش این مراسم بود.

* بهترین‌های بخش مسابقه اصلی

در ادامه این مراسم، ضمن معرفی نامزدهای بخش مسابقه اصلی، جوایز بهترین‌ها اهداء شد.

برای اهدای جوایز بخش نماهنگ مسابقه اصلی، محمدجواد کاسه‌ساز، مدیر این بخش و مجید اخشابی و رضا بهارانگیز از داوران روی سن آمدند و تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به ریحانه مشهدی‌ابراهیمی برای نماهنگ «پرواز خاموش» رسید.

در بخش بهترین کارگردانی نماهنگ تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به داود احمدی برای کارگردانی نماهنگ «خانه ملت» تعلق گرفت.

در بخش پویانمایی مسابقه اصلی که محمدجواد کاسه‌ساز، علی نوری اسکویی، جمشید خوشدل از داوران این بخش جایزه را اهداء کردند، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به «جنایت ویژه غیرمعمول آقای جیمز» تعلق گرفت.

در بخش بهترین کارگردانی پویانمایی تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به حنانه واحدی برای پویانمایی «وقتی پروانه‌ها دستخوش جریان باد می‌شوند» رسید.

در بخش فیلم کوتاه داستانی مسابقه اصلی نیز محمدجواد کاسه‌ساز، جواد خسروآبادی و محمد حمزه‌ای از داوران این بخش، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره را به مجتبی اسپنانی برای تهیه فیلم کوتاه «از طرف لیلا» دادند.

در بخش بهترین کارگردانی فیلم کوتاه داستانی مسابقه اصلی نیز تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به سید سجاد قافله‌باشی برای کارگردانی فیلم کوتاه «ماکاروف» رسید.

در بخش بهترین فیلمنامه کوتاه داستانی مسابقه اصلی، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره اسکندر آسمان‌اُف از تاجیکستان برای فیلمنامه «در مرز» تعلق گرفت.

در بخش تله‌فیلم مسابقه اصلی نیز محمدجواد کاسه‌ساز، احمد مرادپور، عبدالله باکیده و عرفان‌منش از داوران این بخش روی سن آمدند و تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره را به عفت صوفی برای تهیه تله‌فیلم «ریشه‌ها» اهداء کردند.

در بخش بهترین کارگردانی تله‌فیلم مسابقه اصلی نیز تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به خیرالله تقیان‌پور برای کارگردانی تله‌فیلم «اینجا خانه من است» رسید.

در بخش بهترین فیلمنامه تله‌فیلم مسابقه اصلی نیز  تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به صابر الله‌دادیان برای فیلمنامه «مدیترانه» تعلق گرفت.

در بخش مستند کوتاه مسابقه اصلی، محمدجواد کاسه‌ساز، اسلاملو، محمد ابوجدایل به عنوان داوران، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره را به سید رضا صافی برای تهیه «سیروس» اهدا کردند.

در بخش بهترین کارگردانی مستند کوتاه مسابقه اصلی، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به حسین همایونفر برای کارگردانی «و تن من» رسید.

در بخش بهترین مستند کوتاه،   تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره سهم مستند کوتاه «اسکوتارا» شد.

در بخش مستند بلند محمدجواد کاسه‌ساز، اسلاملو، محمد ابوجدایل داوران این بخش، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره را به مرتضی شعبانی برای تهیه مستند «خاطرات بادیه» اهداء کردند.

در بخش بهترین کارگردانی مستند بلند مسابقه اصلی تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به بهروز نورانی‌پور برای کارگردانی مستند بلند «فرزندان شب» رسید.

در بخش بهترین تحقیق و پژوهش مستند بلند مسابقه اصلی نیز تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به سید مصطفی حسینی برای مستند بلند «مهدی عراقی را بکش» تعلق گرفت.

* بهترین کارگردانی سینمایی برای «حاتمی‌کیا»

در بخش فیلم سینمایی مسابقه اصلی که محمدجواد کاسه‌ساز و دکتر کریمی داور، برای اهداء جوایز آن روی سن آمدند، در بخش بهترین کارگردانی فیلم سینمایی تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به ابراهیم حاتمی‌کیا برای فیلم «خروج» تعلق گرفت.

* بهترین فیلمنامه سینمایی برای «۲۳ نفر»

در بخش بهترین فیلمنامه فیلم سینمایی مسابقه اصلی، تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به مهدی جعفری برای فیلم سینمایی «۲۳ نفر» رسید.

* بهترین فیلم سینمایی برای  «شبی که ماه کامل شد»

تندیس جشنواره و دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی بهترین فیلم سینمایی در بخش اصلی مسابقه به «محمدحسین قاسمی» تهیه کننده فیلم «شبی که ماه کامل شد» اهدا شد.

* جایزه ویژه هیأت داوران برای  «آبادان یازده ۶۰» 

جایزه ویژه هیأت داوران برای دریافت تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی در بخش اصلی مسابقه نیز به «مهرداد خوشبخت» کارگردان فیلم «آبادان یازده ۶۰» اهدا شد.

در ادامه این مراسم نوبت به معرفی برگزیده بهترین فیلم به معنای مطلق رسید. در این بخش تندیس جشنواره و دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی بهترین فیلم به معنای مطلق به «عباس ایمانیان» تهیه کننده فیلم مستند کوتاه «نامه‌ای از دمشق» اهدا شد.

سینماپرس: فیلم جنگی «کلاه سبزها» روایتی از مقاومت ۳۴ روزه خرمشهر در برابر ارتش عراق امروز روی آنتن شبکه یک می رود.