روزی روزگاری خوشنویسی
«نوشته‌ها روح دارند. آدم اگر به خط خطشان دقت کند می‌تواند حالات روحی نویسنده را تا حدودی درک کند. مثلاً آنجا که خوش خط و روان و روی یک خط نوشته، لابد حالش خوب بوده و اعصابش آرام و آنجا که خطوط درهم‌رفته و کج و معوج شده‌اند، نویسنده به احتمال زیاد دچار آشفتگی بوده است. روزی روزگاری آدم‌ها می‌نوشتند و خطشان به یادگار می‌ماند.»