انفعال و سیاست گذاری غلط مدیران فرهنگی عامل اصلی تنزل رده کیفی فیلم‌های «جشنواره سی و نهم» – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: الهی گفت:رده کیفی فیلم‌ها تنزل پیدا کرده که بخشی به ظرفیت جامعه هنری ما، شرایط کرونا و بخش دیگر به انفعال سیاست گذاری مدیران فرهنگی برمی گردد.
به گزارش سینماپرس، سعید الهی کارشناس رسانه و سینما گفت:در فیلم‌هایی که تا به امروز مشاهده کردم به این نتیجه رسیدم که فیلم‌ها از لحاظ کیفی به نسبت بقیه فیلم‌هایی که در جشنواره دیدیم یک پله پایین‌تر است.
وی افزود:رده کیفی فیلم‌ها تنزل پیدا کرده که بخشی به ظرفیت جامعه هنری ما، شرایط کرونا و بخش دیگر به انفعال سیاست گذاری مدیران فرهنگی که باید شجاعت و جسارت بیشتری در این حوزه‌ها داشته باشند برمی گردد که اساسا باید بهای بیشتری به سوژه‌های بکری که به مسئولان فرهنگی رجوع می‌شود، داد.
الهی گفت:در خصوص فیلم ابلق به کارگردانی نرگس آبیار گفت:خانم آبیار در فیلم ابلق یک تفاوت اساسی نسبت به بقیه کارهایشان داشتند. به این خاطر که ژانر تغییر کرده بود، زیرا فیلمی در ژانر اجتماعی با موضوع آسیب اجتماعی که متاسفانه در فضای کشور موضوعی جدی و پنهان است را تولید کردند.
منتقد سینما ادامه داد:فیلم از ریتم مناسبی برخوردار است و موضوع، موضوع ملتهب، جذاب و باورپذیر است. اما به لحاظ ساختار چند اشکال دارد. آن هم چه بسا یک سری از پلان‌ها اضافه است و شاید فیلم تدوین مجدد لازم داشته باشد و خانم آبیار برای اینکه فیلم بیشتر به دل مخاطب بنشیند، باید این کار را انجام دهند. در عین حال خانم آبیار با فیلم ابلق می‌خواهند که یک تلنگری به فرهنگ عمومی کشور بزنند تا نسبت به حیای زنانه در جامعه تجدیدنظر شود.
وی بیان کرد: احساس می‌کنم که باید زن مسلمان ایرانی را با روحیات شرقی و روحیات اسلامی به گونه دیگری شناخت و بدانیم مواجهه ما با زنان باید چگونه باشد. در فیلم ابلق آنچه که مشاهده کردم این بود که اگر واقعا زن ایرانی با یک مشکل خصوصی روبه رو شود، باز هم مصلحت را ترجیح می‌دهد و امیدوارم این مصلحت‌ها به ضرر بانوان تمام نشود.
الهی گفت: در فیلم منصور که روایت شهید ستاری و نمادی از ارتش مکتبی، جهادی و مردمی است، بر خلاف آنچه که شاید ما در سالیان سال از یک نظام ارتشی با رفتارهای خشک و تشریفاتی داشتیم، در این فیلم می‌بینیم که یک روحیه‌ای است که می‌تواند یک راهکاری برای حال حاضر ما باشد.
وی بیان کرد: متاسفانه فیلم «بی همه چیز» علی رغم اینکه ساختار نسبتا قوی داشت و احتمال قوی سهمی در توزیع جوایز برای این فیلم در نظر گرفته می‌شود، اما این فیلم در لایه‌های دوم و سوم خودش مضمون بسیار تلخ و سیاهی را در بر می‌گیرد. همچنین شاید از دو وجه قابل اعتنا باشد که یک وجه آن هشدار خیلی شدید به نظام و حاکمیت و وجه دیگر که برای آن بسیار تاسف خوردم، توهین آشکار به آحاد مردم است. ما حق این را نداریم که از طریق نمایشنامه‌ها و متن‌های اقتباسی، به مردم خودمان که سال‌ها در سختی و فشار زندگی کردند، توهین کرده و آن‌ها را متهم به جوزدگی کنیم. اما من در این فیلم این ردپا را به وضوح دیدم و تاسف خوردم.
الهی ادامه داد:شیشلیک هم شاید از منظر برخی دوستان یک فیلم تند سیاسی باشد، اما من بیشتر از آن به عنوان یک فیلم طنز تند سیاسی یاد می‌کنم به این جهت که شرایط اقتصادی جامعه نیاز به اینگونه فیلم‌ها دارد. منتهی انتظاری که از آقای مهدویان داشتیم این نبود چرا که آقای مهدویان را با فیلم‌های انقلابی شناختیم در ژانر کمدی انتظار داشتیم که یک مقدار محافظه کارانه کار کنند.
این منتقدسینما ادامه داد: متن آقای ژوله نسبت به جامعه بسیار تند است. باید ظرفیت نظام در سطح بالاتری ارزیابی شود و این فیلم‌ها اکران شود تا مردم ببینند و بدانند سینما یک بستری برای طرح این موضوعات است. آقای مهدویان هم انشاءالله برای فیلم‌های آینده خود حتی کمدی، تجدیدنظر کنند که ضرورتی ندارد فیلمی که با موضوعات سیاسی مطرح می‌شود به شوخی‌های جنسی آغشته شود و در آن الفاظی که در شان خانواده ایرانی نیست به کار رود.
الهی گفت: لحن نقد فیلم بسیار مهم است اینکه لحن مصلحانه باشد به تعبیر مقام معظم رهبری، با اینکه فقط طرح موضوع کنیم برای تلنگر، غیر از تازه کردن داغ مردم اتفاق دیگری در بر نخواهد داشت. باید بستر این کار در جامعه فراهم باشد. آقای مهدویان با توجه به بازی‌های بازیگران می‌توانست موقعیت‌های کمیک بیشتری ایجاد کند. این فیلم می‌توانست یک فیلم طنز سیاسی بسیار با نشاط برای مردم باشد و در عین حال تلنگرهای خود را به نظام و حاکمیت بزند.