اخبار سینمایی

به گزارش سینماپرس، بیانیه‌ای منتسب به اتحادیه تهیه کنندگان سینما خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد که اجرایی شدن ۷ بند بیانیه می‌تواند سینما را از خطر فروپاشی نجات دهد. در متن این بیانیه آمده است:

«وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی

سینمای ایران طی دهه‌های گذشته غالباً گرفتار کج سلیقگی‌ها و بی تدبیری‌های مدیریت خرد و کلان عرصه فرهنگ و هنر کشور شده است. بجز دورانی کوتاه در دهه هفتاد که مدیریت صنفی و مدیریت دولتی در تعاملی پویا بسیاری از معضلات ریشه دار سینما را از سر گذراندند، در باقی دوره‌ها مدیران مختلف با تصمیم‌گیری‌های غیرکارشناسانه، اعمال تبعیض‌های گسترده برای دامن زدن به آتش اختلافات میان صنوف سینمایی خصوصاً تهیه کنندگان سینما تلاش کردند و به جای ارتقای کیفی و کمی سینمای ایران، آنها را از اتحاد و انسجام برای اصلاح امور فرهنگی کشور دور نگاه داشتند. با این همه و در آستانه تغییرات مدیریت کلان دولتی، همه آحاد سینمای ایران چه کارفرما و چه کارگزار، نشان دادند که در مسائل زیربنایی صنفی به این وحدت نظر رسیده‌اند که تهیه کنندگان و بقیه آحاد خانه سینما به مثابه ۲ ریل موازی قادرند که اختلافات صنفی را در درون جامعه اصناف بخوبی اداره کرده و در مطالبات عمومی و استراتژیک خود، باهم متحد باشند.

ما به عنوان اتحادیه تهیه کنندگان این سینما با نظر واحد و متحد همه تشکل‌های تهیه کنندگی، به جد معتقدیم که التزام اجرایی مدیریت کلان دولتی به بندهای این بیانیه می‌تواند سینما را از خطر فروپاشی نجات دهد.

۱- حذف پروانه ساخت و تحکیم و تثبیت اختیارات قانونی پروانه نمایش به منظور صیانت از حقوق سینماگران

یک فیلم سینمایی محصول خلاقیت عوامل مختلف است و تنها در صورتی می‌توان به ارزیابی آن پرداخت که با محصول نهایی سروکار داشته باشیم. سینما ادبیات نیست که بتوان در مورد آثار آن با خواندن متن تصمیم‌گیری کرد. لذا مطالبه ما از رئیس سازمان سینمایی حذف پروانه ساخت از طریق مجاری قانونی و حمایت از تصمیمات شورای پروانه نمایش و ممانعت از مداخله موازی مراجع قدرت خارج از دایره قانونی شورا است. ما صیانت از حقوق سینماگران در برابر کج سلیقگی‌ها و سوتفاهم های قوای مجریه، مقننه و قضاییه را وظیفه و مسئولیت رئیس سازمان سینمایی می‌دانیم.

۲- لغو مالیات ناعادلانه بر سینما

تحمیل مالیات بر این قشر تصمیمی کاملاً غیرکارشناسانه و برمبنای دلایل و شواهد ناقص و مجعول صورت گرفته است، آن‌هم در شرایطی که اکثریت قریب به اتفاق اهالی سینما، بخصوص در این دوران سخت معیشتی ناشی از کرونا، با دشواری روزگار می‌گذرانند، لذا مطالبه جدی ما اقدام عاجل وزارت ارشاد و مشخصاً رییس سازمان سینمایی است که طی مذاکره با نمایندگان اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس، نسبت به اصلاح این قانون اقدام نماید.

۳- عدم تخصیص بودجه به تولیدات سفارشی دولتی

تولیدات استاندارد سینمایی بخش خصوصی که براساس قانون ملزم به طی مراحل مختلف نظارت و بودجه دولتی نیز «عادلانه» ممیزی دولتی هستند، حق دارند تا در صورت نیاز و تمایل، از حمایت برخوردار شوند، لذا با توجه به اینکه نهادها و ارگان‌های حکومتی در سال‌های اخیر دارای تشکیلات تولید فیلم و سریال هستند، مطالبه جدی ما عدم اختصاص بودجه وزارت و سازمان سینمایی برای تولید فیلم اعم از ارزشی، معناگرا یا … است. و تولید و سرمایه گذاری اینگونه موارد می‌تواند به ارگان‌ها و نهادهای مربوطه سپرده شود و بودجه حاصله صرف حمایت از استانداردسازی و زیرساخت‌های سینما گردد.

۴- بهینه سازی سامانه‌های الکترونیکی

ارائه خدمات سازمان سینمایی در قالب بستر غیرحضوری، ۲۴ ساعته و بدون تعطیلی می‌تواند باعث سرعت خدمات رسانی و کاهش هزینه‌های این سازمان شود. هرچند که سازمان سامانه‌هایی را برای صدور پروانه فیلمسازی و نظارت بر فروش الکترونیک سینماها راه اندازی کرده، اما این سامانه‌ها به دلیل طراحی نادرست جوابگوی نیازهای کنونی سینمای ایران نیستند. لذا، وظیفه و مسئولیت جدی رییس سازمان سینمایی است تا با بهره گرفتن از نیروهای متخصص و زبده به بهینه سازی این سامانه‌ها اقدام نماید.

۵- نمایش فیلم خارجی به شرط قاعده مند کردن عادلانه نسبت نمایش آنها با تولیدات داخلی

اعطای مجوز فیلم خارجی در سالن‌ها و پلتفرم‌های نمایشی به شرط استفاده از بخشی از سود و سوبسید حاصله از مجوز اعطا شده برای حمایت از تولید عادلانه محصولات استاندارد داخلی سینمایی، مطالبه دیگر تهیه کنندگان از سازمان سینمایی است.

۶- صندوق حمایت از پژوهش و زیرساخت‌های سینما

بخش خصوصی برای اینکه بتواند در ارتقای زیرساخت‌ها و انجام خدمات پژوهشی به بخش دولتی یاری برساند، نیازمند وام ارزان قیمت فرهنگی از سیستم بانکی یا بودجه فرهنگی نهادها و ارگان‌های حکومتی است. لذا، انتظار داریم در اسرع وقت رییس سازمان سینمایی پس از تأسیس این صندوق حمایتی به تأمین بودجه آن از طریق مذاکره با بانک‌ها و نهادها اقدام نماید.

۷- بازگشت نظارت بر محتوای نمایش خانگی به ارشاد

در سالیان اخیر سینما و نمایش خانگی به عرصه‌ای برای پیکار نهادها و قوای حکومتی تبدیل شده‌اند و تسویه حساب‌های سیاسی میان آنها لطمات جبران ناپذیری را به اهالی سینما وارد کرده است. اکنون این مناقشات با واگذاری نظارت بر محتوای نمایش خانگی به ساترا منجر به یک منازعه حیدری نعمتی میان ارشاد و صدا و سیما شده است. این واگذاری در حالی صورت گرفته که هیچ مصوبه قانونی آن را پشتیبانی نمی‌کند و تنها به واسطه تخصیص بودجه به تشکیلاتی صورت گرفته که بخشی از سازمان عریض و طویل و بی خاصیت و بودجه خوار صدا و سیما را تشکیل می‌دهد.

گذشته از آن، با تضعیف سینما در پاندمی کرونا ارشاد بدون نمایش خانگی عملاً اختیار نظارتی بر مهم‌ترین بخش هنرهای تصویری کشور را از دست می‌دهد. ما این واگذاری را قانونی نمی‌دانیم و آن را به رسمیت نمی‌شناسیم. لذا، از رییس سازمان سینمایی به جد می‌خواهیم تا طی مذاکره با نمایندگان کمیسیون فرهنگی مجلس به بازگشت نظارت بر محتوای نمایش خانگی به ارشاد اقدام نماید.

ما به عنوان اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران مجدانه بر این باوریم که اجرای کامل این بندها می‌تواند باب جدیدی برای شکل گرفتن تعاملی پویا و پایدار بین تهیه کنندگان و دیگر اصناف سینما و آحاد جامعه سینمایی، با مدیریت دولتی باشد، بجز آن و در صورت عدم اجرای موارد فوق، چشم‌انداز ما چالشی اساسی و فراگیر خواهد بود که هم برای مدیریت جدید و هم سینمای ایران سرانجام مطلوبی به بار نخواهد آورد.

سینماپرس: یک کارگردان سینما گفت: فروش «دینامیت» تاکنون خوب بوده و از آن راضی هستیم، اما اگر شرایط عادی بود و این مشکلات فعلی وجود نداشت، قطعا باید بلیت «دینامیت» ۴ برابر میزان فعلی یعتی ۴۰ میلیارد تومان به فروش می‌رسید.

به گزارش سینماپرس، امروز ۲۱ شهریورماه همزمان با روز ملی سینما موزه سینمای ایران بخش‌هایی از گفتگوی تفصیلی رسول صدرعاملی در گفتگو با فریدون جیرانی از چهره‌های ماندگار و نامدار سینمای ایران را منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید.

رسول صدرعاملی در گفتگو با فریدون جیرانی درباره اولین کار سینمایی خود گفت: درحال ساخت مستند «فتح بستان» در جنوب بودم نامه سوخته از داخل لباس یک افسر عراقی از یکی از سنگرهای فتح شده توسط رزمنده ایرانی پیدا شده بود به دست من رسید که شعرهای آقای نزار قبانی را برای سربازان و رزمنده‌های ایرانی نوشته بود.

وی ادامه داد: در آن نامه خطاب به رزمندگان ایرانی نوشته شده بود که من شما را دوست دارم، به سمت شما شلیک نمی‌کنم، تفنگم را به سمت آسمان می‌گیرم، ما کتابمان قرآن است و پیامبرمان با شما یکی است، چرا داریم همدیگر را می‌کشیم. یادم می‌آید این نامه را به فریدون جیرانی دادم او خواند و استقبال کرد و به من پیشنهاد داد تا بر اساس آن فیلم بسازیم و کارگردانی آن را برعهده بگیرم. در ابتدا از این پیشنهاد حیرت کردم اما پس از ۱۰ روز با تاکید مجدد فریدون جیرانی اولین فیلمم را ساختم.

حضور داوود رشیدی در «رهایی» به من اعتماد به نفس داد

صدرعاملی با اشاره به فیلم «رهایی» عنوان کرد: اتفاق خیلی خوبی که در فیلم «رهایی» افتاد و به من خیلی اعتماد به نفس داد، حضور داوود رشیدی بود که در این فیلم بازی درخشانی داشت.

وی با بیان اینکه «گل‌های داوودی» مهمترین فیلمش است، گفت: در فیلم «رهایی» فریدون جیرانی فیلمنامه را خودش به تنهایی نوشت اما در «گل‌های داوودی» که قرار بود نقش اصلی را سعید کنگرانی بازی کند اما به دلایلی نشد، همه کار بر عهده خودم بود. قصه این فیلم توسط قاضی ربیحاوی نوشته شده بود که با فریدون جیرانی درباره آن صحبت کردیم و او پیشنهاد مجدد ساخت فیلم سینمایی دیگری را به من داد.

صدرعاملی با بیان اینکه در آن زمان قصه را ۳۰ هزار تومان خریده بود، بیان کرد: در «گل‌های داوودی» به دلیل نابینا بودن بازیگران نیاز به یک گریم خاص داشتیم به همین دلیل به سراغ عبدالله اسکندری رفتیم و عباس گنجوی را در آن فیلم شناختم که مونیتور خوبی بود، پروانه معصومی نیز در این فیلم به من معرفی شد.

وی ادامه داد: تمامی گروه در پشت و جلوی دوربین همه عالی بودند و بعد از آن برای انتخاب بازیگران سراغ بهترین‌های تئاتر رفتیم. جمشید مشایخی، جعفر والی و فقط بیژن امکانیان از گروه ما بود که در آن فیلم به خوبی درخشید. برای تدوین عباس گنجوی و برای موسیقی کامبیز روشن روان آمدند که در نهایت شد «گل‌های داوودی» و اتفاق عجیب در سال ۱۳۶۳.

صدرعاملی با اشاره به اینکه «گل‌های داوودی» در سومین دوره جشنواره فیلم فجر حضور داشت، مطرح کرد: این فیلم برای بهترین فیلمبرداری، تدوین، موسیقی، بازیگر مرد، بازیگر زن جایزه گرفت اما برای کارگردانی هیچ جایزه‌ای در نظر گرفته نشده بود. یکی از داورها گفته بود چون این فیلم در اکران خوب می‌فروشد جایزه کارگردانی همان فروش است. (با خنده)

در ادامه این گفتگو فریدون جیرانی نیز اظهار کرد: برای فیلم «گل‌های داوودی» در جشنواره فیلم فجر جمشید مشایخی جایزه بهترین بازیگر مرد، پروانه معصومی اولین بازیگر زنی که پس از انقلاب جایزه گرفت، جایزه بهترین موسیقی متن برای کامبیز روشن روان، جایزه بهترین فیلمبرداری برای فیروز ملک زاده و جایزه بهترین تدوین را عباس گنجوی گرفت. الان هم همه مسئولان از این فیلم به عنوان فیلم متفاوت پس از انقلاب یاد می‌کنند.

وی در ادامه گفت: دوبله این فیلم نیز بسیار خوب بود که ناصر طهماسب آن را انجام داد. یادم می‌آید سر صحنه این فیلم شهلا ناظریان با ایرج ناظری اختلاف داشت، ایرج طهماسب اختلافشان را برطرف کرد و سکانس درخشان زندان بلافاصله بعد از این حل اختلاف گرفته شد که شهلا ناظریان به جای پروانه معصومی، ایرج ناظریان به جای داوود رشیدی، منوچهر اسماعیلی به جای جمشید مشایخی و ایرج طهماسب به جای جعفر والی صحبت می‌کرد.

جیرانی با اشاره به اینکه روزی در دفتر صدرعاملی او را در حال صحبت با خسرو شکیبایی دیده است، گفت: من خسرو شکیبایی را در آن زمان نمی‌شناختم و رسول صدرعاملی به من گفت که او بازیگر خوبی است.

صدرعاملی در ادامه صحبت‌های جیرانی توضیح داد: اولین انتخابم برای فیلم «پاییزان» زنده یاد خسرو شکیبایی بود اما به دلیل اینکه سر فیلمبرداری «ترن» بود امکان حضورش میسر نشد و این یکی از حسرت‌های من بود که در فیلم «شب» این امر محقق شد و سر همان فیلم خسرو شکیبایی به من گفت که خیلی دلش می‌خواست در آن فیلم بازی کند.

قصه «قربانی» پیشنهاد عباس کیارستمی بود

وی با بیان اینکه «پاییزان» برایش خیلی درس خوبی بود و با همه مصیبت‌هایی که بر او گذشت نهایتاً مخاطب با آن ارتباط برقرار کرد، عنوان کرد: عباس کیارستمی فیلم را دید و درباره آن خیلی باهم صحبت کردیم. کیارستمی گفت قصه‌ای وجود دارد که ابراهیم فروزش آن را نوشته و همیشه دلم می‌خواست خودم کار کنم. به من پیشنهاد داد که من آن را کار کنم و آن قصه فیلم «قربانی» بود.

صدرعاملی درباره فیلم «روزهای خوب زندگی» نیز گفت: حتی اگر همین الان این فیلم پخش شود مخاطب شگفت زده می‌شود. محتوای فیلم اگر به خوبی شنیده می‌شد شاید خیلی از مسائل امروز نبود.

در ادامه جیرانی مطرح کرد: یادم می‌آید زنده یاد علی حاتمی فیلم «قربانی» را در خانه سینما دیده بود، به صدرعاملی گفت این فیلم قصه خوبی دارد و بهتر است آن را به خاطر صدای محمود شکراللهی دوبله کنید.

اگر قرار باشد دوباره یکی از فیلم‌هایم را بسازم «قربانی» را انتخاب می‌کنم

صدرعاملی با تایید صحبت‌های جیرانی اظهار کرد: قصه «قربانی» خیلی خوب بود و اگر قرار باشد دوباره یکی از فیلم‌هایم را بسازم همین فیلم را انتخاب می‌کنم زیرا به لحاظ شرایط اجتماعی و حرفی که قصه می‌زند، متفاوت بود.

وی درباره فیلم «سمفونی تهران» نیز گفت: در زندگی حرفه‌ای من این یک نقطه عطف است اگر بخواهیم سینمای ملودرام قصه پرداز را از قسمت اول کار من جدا کنیم و به «دختری با کفش‌های کتانی» برسیم، این وسط یک فیلم نیمه بلندی قرار می‌گیرد به نام «سمفونی تهران» که من با این فیلم به جشنواره کودک و نوجوان اصفهان رفتم، علیرضا شجاع نوری برای اولین بار فیلم را روی میز موویلا دید، هنوز موسیقی کامبیز روشن روان روی آن گذاشته نشده بود و آن را برای حضور در جشنواره پذیرفت. ساخت موسیقی این فیلم خیلی سخت بود و ما وقتی به اصفهان رسیدیم کپی فیلم مستقیم به آپارات رفت، نمایش داده شد و با استقبال بسیار خوب کودکان مواجه شد.

صدرعاملی درباره قصه «سمفونی تهران» توضیح داد: این فیلم قصه پسر ۱۲ ساله‌ای است که آنقدر باید و نباید در خانه و مدرسه شنیده که قانون گریز شده است. او در رفت و آمد بین خانه و مدرسه به شکلی لا به لای ماشین‌ها حرکت می‌کند که شهر را به‌هم می‌ریزد، یک روز اتفاقی پایش به خط کشی عابر پیاده برخورد می‌کند و صدای کلاویه‌های پیانو را می‌شنود. بدین ترتیب کنسرتی را روی خط کشی‌های عابر پیاده اجرا می‌کند و ماشین‌ها به احترام او می‌ایستند و بوق می‌زنند.

وی عنوان کرد: نکته جالب در مورد «سمفونی تهران» این است که در یک سال گذشته در شبکه‌های اجتماعی در کلیپ‌های اروپایی و آمریکایی می‌بینیم که برای تشویق مردم برای عبور از خط عابر پیاده همان ایده «سمفونی تهران» را انجام داده‌اند. یعنی برای ترغیب مردم به پیاده روی، پله‌ها را موزیکال کرده‌اند تا به جای پله برقی از پله‌ها استفاده کنند و ما این ایده را در سال ۱۳۷۲ در فیلم به تصویر کشیدیم.

وی با اشاره به همکاری خود با محمود اربابی نیز توضیح داد: در جلسه‌ای که با او داشتیم سه فیلمنامه به من داد تا آنها را بخوانم و من از تمی که در یکی از آن قصه‌ها وجود داشت خوشم آمد؛ دختری که در دل خانواده احساس بی پناهی می‌کرد، پدر و مادر تصمیم می‌گیرند تا او را شب بکشند و در لحظه آخر پدر طاقتش را ندارد و این کار را انجام نمی‌دهد اما تا لحظه آغاز کشتن دخترشان پیش می‌روند. همه فیلم قصه دختری بود که به یک بن بست عاطفی جدی با والدین خود رسیده و تصمیم گرفته است که دیگر حرف نزند و توضیح ندهد. بهترین فیلم من «زندگی با چشمان بسته» است زیرا در سینمایی کار شد که کاراکترها درست و واقعی بودند.

صدرعاملی درباره «دختری با کفش‌های کتانی» نیز توضیح داد: وقتی ایده این فیلم پیدا شد زمانی بود که ۶ سال بیکار بودم. یک شب منزل سعید مطلبی بودیم به او گفتم فقط یک اسم در ذهن دارم؛ «دختری با کفش‌های کتانی» و او گفت یعنی چی؟ به او در پاسخ گفتم شخصیت نوجوانی است که یک روز از خانه بیرون می‌رود، از میدان ولیعصر تا میدان راه آهن را روی لبه جدول خیابان‌ها راه می‌رود و در طول این سفر شهری ماجراهایی برای او اتفاق می‌افتد. سعید مطلبی گفت ایده خوبی است اما کار من نیست. او چند شاگرد در سیمافیلم داشت و به من گفت پسر جوانی به تازگی به کلاس آمده که به نظرم بسیار با استعداد است از او اسمش را پرسیدم و او پیمان قاسمخانی را به من معرفی کرد. قاسم‌خانی به همراه بهاره رهنما در فیلم علیرضا داوودنژاد بازی کرده بودند. قرارداد ۹۰۰ هزارتومانی با او بستم و هر هفته دو روز باهم در مورد فیلمنامه صحبت می‌کردیم تا اینکه فیلمنامه به سرانجام رسید.

وی درباره فیلم «من ترانه ۱۵ سال دارم» نیز توضیح داد: وسط‌های تدوین فیلم «دختری با کفش‌های کتانی» فکر کردم که چگونه می‌شود یک قصه درباره دختری بنویسیم که احساساتی نباشد، خیلی عقل‌گرا و منطق داشته باشد و مشکلات زندگی را خودش یک تنه حل کند. متوجه شدم کامبوزیا پرتوی آن را کار کرده است با او صحبت کردم، از طرح خوشش آمد و نزدیک به یک سال طول کشید تا فیلمنامه آماده شد.

ماجرای انتخاب ترانه علیدوستی

صدرعاملی عنوان کرد: یادم می‌آید در هفته نامه سینما یک آگهی دادم که بسیار جذاب بود. متن آگهی این بود که «من ترانه ۱۵ سال دارم دختر خوبی هستم اگر این شخصیت را می‌شناسید به ما معرفی کنید» درواقع دنبال بازیگر بودیم. که ترانه علیدوستی این آگهی را دیده بود. امین تارخ به من زنگ زد و گفت ترانه دختر حمید علیدوستی است و او را برای حضور در فیلم به من معرفی کرد. برای این نقش ۸۰ نفر را دیده بودیم، حبیب رضایی برای اولین بار انتخاب بازیگری را انجام می‌داد و برای انتخاب این نقش به مدارس زیادی رفته بود.

وی در ادامه بیان کرد: ترانه جنس صدایش خوب بود اما نمی‌توانست آن را مدیریت کند. البته ما هر بازیگری را می‌گذاشتیم باید دو ماه روی صدایش کار می‌کردیم زیرا شخصیت قصه سه لحن داشت؛ لحن دانش آموزی، لحن دوران بارداری و یک لحن دوران مادری که اینها لحن صداهایشان فرق می‌کند. سه ماه طول کشید تا ما روی صدای او کار کردیم و من در طول این مدت هیچ وقت به او نگفتم که برای نقش ترانه حضورش قطعی است و دقیقاً ۴۸ ساعت قبل از فیلمبرداری به او گفتم که برای نقش قطعی شده است. اولین لوکیشنی که تولید در اختیار من قرار داد، زندان رجایی شهر بود. در زندان شروع، وسط، بارداری، مادرشدن و پایان فیلم را داشتیم و برای این کار تنها هشت روز فرصت داشتم.

صدرعاملی در ادامه بیان کرد: یک روز مهدی فرجی از شبکه یک تلویزیون به من گفت ۱۱ طرح قصه از اصغر فرهادی خریده است اما او الان نمی‌خواهد آنها کار کند و از من خواست تا آنها را بخوانم. من آنها را خواندم و متوجه شدم همه آنها با تم زائر بود و برای من خیلی وسوسه کننده بود. چهار جلسه با اصغر فرهادی گذاشتم و در آنها سه طرح «شب»، «هر شب تنهایی» و «در انتظار معجره» را انتخاب کردم.

وی ادامه داد: برای فیلم «شب» شروع بسیار خوبی داشتیم. زنده یاد عزت الله انتظامی قصه را خواند، دو سه نکته داشت و وقتی رعایت شد پذیرفت تا بازی کند و زنده یاد خسرو شکیبایی هم به سرعت پذیرفت. در پایان فیلمبرداری پلان آخر که در صحن حرم امام رضا بود، خسرو شکیبایی از ما جدا شد و به سمت حرم از امام رضا خداحافظی کرد و به او گفت ممکن است دیگر نبینمت. خسرو شکیبایی در طول مدت فیلمبرداری حالش خوب نبود و همسرش دائم با میلاد دستیارم در تماس بود. برای کبدش قرص‌های بسیار قوی می‌خورد. به خاطر قرص‌ها، کبدش داغ می‌شد و چیزی که او را آرام می‌کرد بستنی بود و اصلاً برایش خوب نبود.

صدرعاملی درباره فیلم «هر شب تنهایی» نیز گفت: لیلا حاتمی و حامد بهداد در فیلم «هر شب تنهایی» بسیار همدلانه کار کردند.

وی در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: من معتقدم تا فرهنگ و هنر یک کشور درست پیش نرود اقتصاد خیلی حال مردم را خوب نمی‌کند. در یک جامعه زمانی احساس آرامش می‌کنیم که تئاتر خوب، فیلم خوب، رمان خوب بخوانیم و در کنارش اقتصاد را هم پیش ببریم.

سینماپرس: فیلم تلویزیونی «مواجهه» به کارگردانی رضا دادویی و تهیه کنندگی سعید الهی با ضبط تصاویر مربوط به اراذل و اوباش به نیمه رسید.

سینماپرس: فیلم تلویزیونی «مواجهه» به کارگردانی رضا دادویی و تهیه کنندگی سعید الهی با ضبط تصاویر مربوط به اراذل و اوباش به نیمه رسید.

سینماپرس: انجمن منتقدان سینمای ایران در پیامی بیان کرد که تبریک روز ملی سینما در این تبعید ناخواسته‌اش، طنز تلخ روزگار ماست.

سینماپرس: بازیگر فیلم سینمایی «رگ خواب» گفت: سینما را بسیار دوست دارم چراکه سالهاست این هنر با من است و لحظه به لحظه با آن زندگی کردم و جزو جدا نشدنی از زندگی من محسوب می‌شود چراکه عمری را برای سینما گذاشته‌ام.

به گزارش سینماپرس، دو سالی می‌شود که سینمای ایران آن سینمای همیشگی نیست؛ البته شاید از جهاتی بتوان گفت هنر هفتم در دو سال گذشته، در سراسر جهان حال و روز خوشی نداشته است.

کرونا بلایی شد که اولش شاید کسی جدی‌اش نمی‌گرفت؛ اما رفته رفته بر تمامی عرصه‌های زندگی بشری تأثیر گذاشت. در دو سال گذشته، سینماهای کشورمان کج‌دار و مریز به راه خود ادامه دادند؛ بارها و بارها به دلیل پاندمی کرونا و لزوم توقف زنجیره انتقال این ویروس، سالن های سینما طعم تعطیلی را چشیدند و مخاطبان از تماشای فیلم‌های سینمایی در سینماها محروم ماندند.

اگر کرونا و شرایط پیش آمده در این دو سال را کنار بگذاریم، باید گفت که شاید (تأکید می‌کنیم شاید) سینمای ایران در گیشه رونق داشته باشد، ولی در بخش سخت‌افزاری دچار مضیقه و مشکل است.

وقتی از سخت‌افزار سینما صحبت می‌کنیم، منظور جنبه‌های فناورانه و تجهیزات سینماست؛ فضاهای نمایش فیلم و سالن های سینما هم وجهی از این جنبه‌های سخت افزاری هستند. البته در بخش نرم‌افزاری نیز تولید محتوا و جنبه‌های هنرمندانه در آثار سینمایی مطرح است که می‌توانند به شدت در کشاندن مردم به سالن‌های سینما و فروش فیلم‌ها اثرگذار باشند.

با نگاه به شرایط سینمای کشور می‌توان دریافت که هنوز جنبه سخت‌افزاری سینما مغفول مانده و در رنج‌ است. امروز حجم عظیم سالن ها و پردیس های سینمایی در پایتخت قرار دارد و بسیاری از شهرستان‌های کشورمان هنوز یک سالن سینما ندارند؛ چه رسد به یک سالن سینمای پیشرفته.

سالن‌های سینما، محدود و همان تعداد هم عمدتاً فرسوده و نیازمند نوسازی هستند. بسیاری از فیلم‌ها به دلیل ظرفیت کم سالن‌های نمایش، پشت در اکران می‌مانند و یا اگر اکران شوند، فرصت محدودی برای عرضه به مخاطبان دارند.

امروز روز ملی سینماست؛ روزی برای توجه بیشتر به هنر هفتم و جایگاه و مشکلات آن. به همین بهانه با محمد قاصداشرفی رئیس انجمن سینماداران درباره مشکلات و نقایص سخت‌افزاری سینمای ایران گفت‌وگو کردیم که در ادامه آن را می‌خوانید:

محمد قاصداشرفی رئیس انجمن سینماداران، به مناسبت روز ملی سینما، گفت: اکثر سالن‌های سینما در شهرستان همچنان در تعطیلی کامل به سر می‌برند و مشمول هیچ گونه کمکی از سوی دولت نشده‌اند. در برخی سینماها در شهرستان‌ سینماداران، به علت تعمیرات و خرابی‌ها ماهانه ۲۰ تا ۳۰ میلیون از جیب خودشان هزینه می‌کنند.

وی افزود: یک عزم ملی لازم است برای اینکه دوباره چراغ‌ سالن‌های سینما روشن شود و این جز با کمک و حمایت کامل دولت میسر نمی‌شود. از وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی انتظار داریم تا کمک و رونق‌بخشی به سالن‌های سینما را در اولویت کاری خود قرار دهد. سایر کشورهای دنیا نیز به علت شرایط کرونایی در تعطیلی به سر می‌برند، اما اکثراً و تا جایی که بنده اطلاع دارم، به دلیل کمک‌های دولتی گویی در شرایط عادی هستند و هیچ گونه خسارت و ورشکستگی را به علت کمک‌های دولتی تجربه نکرده‌اند.

رئیس انجمن سینماداران گفت: در حال حاضر برخی از سالن‌های سینما اگر مشکل و نقصی در سیستم نمایش و صدای آن‌ها ایجاد شود، هزینه تعمیرات آن به قدری بالاست که قادر به راه‌اندازی مجدد آن نیستند. چون سینماداران قدرت و توانایی مالی رفع مشکل آن را ندارند و از جانب دولت نیز کمک و حمایتی صورت نمی‌گیرد. متاسفانه دولت توجهی به سالن‌های سینما نداشته است. اگر هم تسهیلاتی در اختیار قرار گرفته است، به واسطه شرایط بانک‌ها اوضاع بدتر شده است.

قاصداشرفی اظهار کرد: در دنیا این چنین است که اگر حرفه، صنعت و یا شغلی دچار بحران شود، بانک‌ها به کمکشان می‌آیند؛ اما متأسفانه در اینجا ضوابط بانکی طوری است که صنوف را بیچاره‌تر می‌کند؛ چرا که بیشتر به فکر منافع خود هستند و قدمی در این راه برنمی‌دارند و توجهی به اقتصاد و پیشرفت ندارند و بعد از مدت‌ها در شرایط زمانی به طور مثال وام تعلق می‌گیرد که دیگر آن کارایی لازم را ندارد. مواردی چون مالیات، ارزش افزوده، عوارض و بیمه را می‌بایست دولت پرداخت می‌کرد، اما این چنین نشد.

سالن سینما هست، مخاطب نیست!

قاصداشرفی گفت: هر چند در بسیاری از شهرستان‌ها سالن سینما وجود ندارد، اما معضل اصلی عدم وجود مخاطب برای سینماست. به طور مثال تهران از سالن‌های سینما اشباع شده است؛ اما آیا به این اندازه و ظرفیت مخاطب وجود دارد؟ در هر سانس چه میزان و چه تعداد نفر از فیلم‌ها استقبال می‌کنند؟ در شرایط فعلی که اوضاع به مراتب بدتر است و در حالی که ظرفیت مجاز سالن‌ها تا ۵۰ درصد اعلام شده است، تنها ۴ درصد ظرفیت به سالن‌های سینما می‌روند.

وی افزود: دولت نیز باید نسبت به ایجاد سالن‌های سینما در شهرستان‌ها اهتمام ویژه‌ای داشته باشد. آمار دقیقی در حال حاضر در دسترس ندارم؛ ولی در حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰ شهرستان سالن سینما ندارند. به طور کلی سالن‌های سینمای کشور از نظر تجهیزات فنی در شرایط مطلوبی قرار دارند؛ از نظر مواردی همچون سیستم نمایش و صوت. در این زمینه اقدامات رو به رشدی صورت گرفته است و موسسه سینما شهر کمک‌های ارزنده‌ای به تجهیز سالن‌های سینما کرده است. از نظر تجهیزاتی چیزی کم نداریم؛ اما مسئله‌ای که وجود دارد گران بودن این تجهیزات است و سینمادار به تنهایی و بدون حمایت دولت قادر به تأمین و تعمیر آن نیست.

وی در پایان گفت: سالن سینما و فیلم خوب دو بال هستند که باید با هم حرکت کنند. اثر فاخر اگر تولید شود، مخاطب هم به سینما ترغیب می‌شود و می‌توان سینما را نجات داد. متأسفانه در حال حاضر مخاطبان و مردم کم کم در حال فراموش کردن سینما هستند و این مسئله شاید به خاطر ضعف در عدم وجود یک رسانه اختصاصی برای سالن‌های سینماست.

این روزها، دولت سیزدهم تازه نفس است و کار خود را در وجوه مختلف مدیریت کشور به تازگی آغاز کرده است. مسئولان دولت و وزارت ارشاد نه تنها در بخش سخت افزاری سینما که در بخش نرم افزاری و تولید محتوای اثرگذار می توانند موثر باشند. وقتی برای اقتصاد سینما سرمایه‌گذاری کنیم و به سینماگران نشان دهیم که چگونه برای کار و معیشت آنان اهمیت قائل هستیم، آن‌ها هم برای سرنوشت فرهنگی کشور فعالیت دوچندانی خواهند کرد و جهت رونق فرهنگی و انجام مسئولیت‌های فرهنگی‌شان نقش خود را به بهترین وجه ایفا می کنند.

*خبرنگاران جوان

سینماپرس: بازیگر نقش هکر در سریال «گاندو» از ویژگی‌ها و چالش‌های نقش خود سخن گفت.