بایگانی دی 8, 1397

سعید سهیلی که در پرونده کاری‌اش کارگردانی و ساخت آثار سخیف و نازلی مثل «گشت ارشاد» و «گشت ۲» را دارد در مورد «ژن خوک» اش می‌گوید: در حال حاضر روزهای پایانی فیلمبرداری این اثر سینمایی را پشت سر می‌گذاریم و با توجه به برنامه ریزی‌های انجام شده تا دو هفته دیگر فیلمبرداری این پروژه به پایان می‌رسد؛ ضمناً همه لوکیشن‌های این فیلم سینمایی در تهران انتخاب شده است.

این کارگردان سینما درباره سرنوشت فیلمش و اینکه به جشنواره فیلم فجر می‌رسد یا خیر، اظهار می‌دارد: فرم حضور در سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر را پر کرده‌ایم، اما بعید می‌دانم این فیلم برای جشنواره آماده شود. به دلیل طولانی شدن فیلمبرداری، فیلم به جشنواره نمی‌رسد و از سوی دیگر نگران به وجود آمدن حاشیه برای «ژن خوک» هم هستم!

واقعیت به ظاهر پنهان، اما بارز در اظهارات سهیلی این است که وی برای اینکه «ژن خوک» اش در جریان جشنواره فیلم فجر به واسطه نقد و بررسی نخبگان و رسانه‌ها دچار حاشیه نشود! سعی دارد با آسمان ریسمان کردن و بهانه بافی‌هایی مثل «طولانی شدن مدت فیلمبرداری» با تشبث به تاکتیک کهنه و مندرس «فرار به جلو» خودش و «ژن خوک» اش را از مهلکه برهاند!

اما این اقدام سعید سهیلی پیش از وی توسط افراد دیگری مورد بهره برداری قرار گرفته است؛ چه اینکه کمال تبریزی در افتتاحیه آخرین ساخته‌اش «مارموز»، می‌گوید: «براساس تجربه به تدریج متوجه شدم فیلم‌هایی مانند «مارموز» که کمی حساسیت برانگیز است قبل از نمایش عمومی نباید در جشنواره فیلم فجر به نمایش داده شود… پیشنهاد من این است که اگر فیلم‌هایی همچون «مارمولک» یا «مارموز» ساخته می‌شود که بعضاً موضوعات حساسی دارد اصلاً در جشنواره‌های فیلم فجر یا جشنواره‌های دیگر نمایش داده نشود و مستقیم از تولید به نمایش برسد.»

هر چند راهی که تبریزی به عنوان تکنیک فرار از پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری به دیگر فیلمسازان توصیه می‌کند سال گذشته از سوی ابوالحسن داوودی در مورد فیلم «هزارپا» استفاده شده، اما جری شدن افرادی مثل کمال تبریزی و سعید سهیلی در ابراز چنین پیشنهادات ضداخلاقی‌ای، نتیجه تغافل و البته تجاهل مسئولان وزارت ارشاد در برخورد جدی با وی است.

وقتی به جغرافیای ذهنی و عملکردی کسی مثل سعید سهیلی توجه می‌کنیم چند مسئله بیشتر از موضوعات دیگر خودنمایی می‌کنند؛ اول اینکه سهیلی در بازه‌های زمانی متفاوت با پیش کشیدن سابقه حضورش در جبهه و جنگ هشت ساله عراق علیه کشورمان سعی می‌کند تا پشت پا زدنش به اغلب هنجارها و ارزش‌های مطلوب جامعه را با این بهانه که من خودم جبهه رفتم برای خودش مباح جلوه دهد؟! نکته دیگر اینکه سهیلی گمان می‌کند اگر تعدادی اراذل را در حال انجام فسق و فجور یا تعدی به حقوق دیگر افراد جامعه- که اتفاقاً ظاهرالصلاح هم هستند- با استخدام المان‌های خاصی نشان بدهد، به آسیب شناسی و نقد درونی و جریانی بی‌تریبون‌ترین افراد جامعه اقدام کرده است! هر چند به تجربه ثابت شده است که هستند و بودند افراد به ظاهر انقلابی که بعدها ضمن بریدن از کشور و ملت به دامان شقی‌ترین دشمنان مردمان سرزمین‌شان پناهنده شده‌اند.

اما اهمیت مضاعف قضیه در این است که یکی از اعضای شورای پروانه نمایش وزارت ارشاد (کمال تبریزی) در حالی چنین پیشنهادی را بیان می‌کند که خود به شکل مستقیم در جریان امور است و ذکر چنین راهکاری برای دریافت مجوز نمایش نکته جالب توجهی است، البته در اینکه جشنواره فجر باعث حاشیه‌سازی برای برخی فیلم‌ها می‌شود شکی نیست ولی از طرفی دیگر برای برخی فیلم‌ها هم همین حاشیه‌های به‌وجود آمده در جشنواره فجر باعث می‌شود که آن فیلم به چشم آید و اساساً بسیاری اتفاقات دیگر را به نفع فیلم رقم زند.

*روزنامه جوان

به گزارش سینماپرس، جدیدترین آمار فروش فیلم های سینمایی نشان می‌دهد که سینمای کمدی ایران همچنان با «هزارپا» فروش دارد و سینمای درام با ساخته پیمان معادی «بمب، یک عاشقانه»، «مغزهای کوچک زنگ زده» و «مارموز» صدر گیشه را از آن خود کردند.

*آمار فروش تا ابتدای جمعه هفتم دی ۱۳۹۷؛ 

فیلم سینمایی «هزارپا» ۴۰ میلیارد و ۱۶۰میلیون (۱۷۷روز)

فیلم سینمایی «مغزهای کوچک زنگ زده» ۱۲ میلیارد و ۹۰۰ میلیون (۹۳روز)

فیلم سینمایی «لس آنجلس تهران» ۷ میلیارد و ۵۱۰ میلیون (۷۹ روز)

فیلم سینمایی «لازانیا» ۴میلیارد و ۵۰۰میلیون (۸۶ روز)

فیلم سینمایی «پیشونی سفید (۲)» ۴ میلیارد و ۲۰۰ میلیون (۸۰روز)

فیلم سینمایی «بمب» ۴میلیارد و ۱۰۰ میلیون (۲۳ روز)

فیلم سینمایی «هشتگ» ۳میلیارد و ۸۰۰میلیون (۹۳ روز)

فیلم سینمایی «خانم یایا» ۳ میلیارد و ۵۰۰میلیون (۴۹روز)

فیلم سینمایی «مارموز»  ۲میلیارد و ۶۰۰ میلیون (۱۶ روز)

فیلم سینمایی «کلمبوس» ۱میلیاد و ۷۰۰ میلیون (۲۳ روز)

فیلم سینمایی «پاستاریونی» ۱میلیارد و ۵۰۰ میلیون (۳۰ روز)

فیلم سینمایی «آستیگمات» ۱میلیارد و ۴۰۰ میلیون (۳۷ روز)

فیلم سینمایی «وای آمپول» ۱میلیارد و ۳۳۰ میلیون (۴۴ روز)

فیلم سینمایی «میلیونر میامی» ۹۰۰میلیون (۲۳ روز)

فیلم سینمایی «سرو زیر آب» ۶۶۰میلیون (۳۷ روز)

فیلم سینمایی «اتاق تاریک» ۱۷۵ میلیون (۹روز)

فیلم سینمایی «در مسیر باران» ۱۴۸ میلیون (۶۵ روز)

فیلم سینمایی «امین و اکوان» ۷۰میلیون (۱۶روز)

فیلم سینمایی «بی نامی» ۶۸میلیون (۱۶روز)

فیلم سینمایی «دزد و پری (۲)» ۵۵میلیون (۲روز)

فیلم سینمایی «اسکی باز» ۱۰میلیون (۱۶روز)

به گزارش سینماپرس، رضا صائمی منتقد سینما و تلویزیون درباره برنامه های کنکوری  شبکه های مختلف سیما به چند تناقض اشاره کرد، گفت: محور تبلیغات این برنامه های کنکوری بر آموزش استوار است درحالی که خود این برنامه ها بر مبنای اصول آموزشی پایه ریزی نشده و از این اصول بهره نگرفته است.

وی با اشاره به تبلیغ بیش از حد کلاس ها و موسسات کنکوری در تلویزیون بیان کرد: در نظریه های علوم ارتباطات گفته می شود وقتی پیامی بیش از حد ترویج شود، مخاطب را اشباع می کند و در آموزش هم اگر مفهومی را بیش از حد تکرار کنید آن مفهوم از معنا تهی می شود.  

این منتقد اضافه کرد: علاوه بر اینها تکرار و افراط بیش از حد برنامه های کنکوری مخاطب را با استرس مواجه می کند و حتی شعارهای سیستم آموزشی را هم زیر سوال می برد. به این ترتیب که همیشه در سیستم آموزشی با شعار علم بهتر است یا ثروت روی علم تاکید می شود درحالی که با این حجم از تبلیغات کنکور انگار تلویزیون بیشتر دنبال کسب سود است و تبلیغ کتاب ها و موسسات کنکوری دکان جدیدی برای تجارت است.

وی با طرح نکته ای دیگر عنوان کرد: در کنکور و آموزش ما با داوطلب سر و کار داریم ولی پرداختن بیش از حد به برنامه های کنکوری گویی مخاطب را به مشتری تبدیل کرده است و نوعی ویزیتوری آموزشی ایجاد شده است. همچنین اکنون می توان با فعالیت موسسات مختلف به نوعی رقابت، میان آنها پی برد که هر یک برای جذب بیشتر مشتری و فروش کتاب هایشان تلاش می کنند و این کار باعث می شود داوطلبان هم گیج شوند.

این منتقد اظهار کرد: تبلیغ بیش از اندازه این کتاب ها و موسسات و کلاس های کنکوری و تست زنی، خود سیستم آموزشی را هم زیر سوال می برد گویی کتاب های درسی به اندازه کافی پاسخگوی نیاز دانش آموز نیست و نقصی دارد که مخاطب باید سراغ این کلاس ها برود.

وی اضافه کرد: با این حال این حجم از تبلیغات به گونه ای است که مخاطب عادی هم متوجه می شود که اینها دستاویزی برای کسب درآمدهای کلان در صداوسیما شده است و اگر ما می گوییم صداوسیما یک دستگاه آموزشی است نباید با تجارت، اهداف آموزشی صداوسیما نقض شود.

صائمی با اشاره به صدور بخشنامه ای مبنی برای نصف شدن این تبلیغات در شبکه ها عنوان کرد: این اتفاق بسیار خوبی است که رخ داد چرا که صداوسیما با این حجم از برنامه های کنکوری، خود را گرفتار تناقض های چندگانه می کند به طور مثال مخاطب در برنامه های تولیدی و گفتگو محور در جریان بحث هایی درباره دانشجویان بیکار، خروجی دانشگاه ها و … قرار می گیرد و از طرفی دیگر این حجم از برنامه های تبلیغی برای کنکور را می بیند.

وی در پایان گفت: سوال دیگری هم این میان پیش می آید که چرا تلویزیون که حجم زیادی از کتاب های موسسات آموزشی را تبلیغ می کند، کتاب های دیگر را تبلیغ نمی کند و این هم نشانه دیگری است بر اینکه ثابت کند تلویزیون فقط به کسب تجارت با درآمد این نوع از تبلیغات فکر می کند.

*مهر

فریدون خشنود آهنگ‌ساز و موسیقی‌دان در آستانه برگزاری جشنواره آواهای حماسی و سرودهای انقلابی گفت: برگزاری جشنواره‌هایی برای سرود زیبا و با احساس است. هنوز مردم انقلاب را، با این سرودها می‌شناسند و آن چیزی که، یاد و خاطر آن زمان را زنده می‌کند و همه را بر آشفته و دگرگون می‌کند و اشک را بر چشمان جاری می‌کند، همین سرودهای انقلابی است.

وی ادامه داد: یک گروه از هنرمندان به عنوان احسان و دلی و وظیفه حرکتی می‌کردند که در همان راستای انقلاب بود و یا زمانی که سرود الله اکبر را ساختند این الهام را از خود مردم گرفتند. چون مردم روی پشت بام‌ها فریاد می‌زدند الله اکبر الله اکبر. چون الهام گرفته از خود مردم و از دل مردم  و حرف دل مردم بود اینها هیچوقت، به خودش بوی خاک نمی‌گیرد و کهنه نمی‌شود و زیباترین خاطراتی که به یاد می‌آورند همین سرودهاست.

خشنود با اشاره به تفاوت ترانه‌های روز و تک خوان پاپ با قالب سرود گفت: هریک از این سرودها حرکتی و یک عظمتی و چیزی را نشان می‌دهد که واقعیت داشته است. کلیپ نیست، وقتی شما ترانه و یا آهنگی را خلق می‌کنید و برای آن کلیپ می سازید در واقع آن کلیپ مصنوعی است، آن را هنرمند روی افکار و ذهن خود می‌سازد  و تهیه می‌کند ولی تمام این سرود را خود مردم به وجود می‌آورند و خود مردم داخل آن هستند و ذره ذره و نت به نت آن واقعی است واقعیتی که هیچوقت از بین نمی‌رود و این را خود مردم به وجود آورده‌اند.

این موسیقیدان سرود را یکی از عوامل جریان سازی اجتماعی دانست و بیان کرد: اصولا موسیقی، شعر، ترانه، اشعار سعدی، حافظ مولانا را تمام دنیا استقبال می‌کنند و استفاده می‌کنند ببینید چیزی که، از دل مردم بیرون می‌آید زمان و مکان ندارد. ما الان در شرایطی قرار داریم که بسیاری از آهنگسازان و تنظیم‌کنندگان و خوانندگان موسیقی پاپ اصلا نمی‌دانند مردم یعنی چه؟ انسان یعنی چه؟ اجتماع یعنی چه؟ روانشناسی یعنی چه؟ برای اینکه اینها، درد مردم را نمی‌دانند. خوشحالی مردم را نمی‌دانند و یک چیزی مُد شده به عنوان موسیقی پاپ، که همه ناله می‌کنند و یک حسی در گلو می‌سازند. ۵ درصد خودشان هستند و ۹۵ در صد سیستم های نرم افزاری این را بیان می‌کند و همه مصنوعی است. کسی را نداریم که توانایی اینکار را داشته باشد. اگر کسی را داشته باشیم، هرلحظه و هر ثانیه و هر ساعت می‌توانیم جریان ساز باشیم.

وی ادامه داد: در همه جای دنیا، نه تنها ایران، همه جا اینطور است و می‌توان چنین جشنواره هایی را برای سرود برپا کرد و موسیقی سرود خیلی زیبا است. به سن و زمان و مکان  ولحظه اصلا ربطی ندارد و این قدرت و توانایی است که آهنگساز و شاعر در کنار هم می توانند پدیده‌ای را به وجود بیاورند که می‌تواند مردم را تکان دهد و جامعه را به حرکت درآورد تا به سمت زیبایی‌ها و آن چیزی که امید وار کننده است، حرکت کند. چون موسیقی برای زنده نگهداشتن روح است شما غذا می‌خورید که زنده بمانید و جسمتان زنده بماند موسیقی جای خود رادارد و برای زنده نگه داشتن روح  است  و اهمیت بسیار بالایی دارد که  حرکت دهنده آن موسیقی و شعر است.

خشنود با اشاره به نبودن بخش سرود در جشنواره موسیقی فجر گفت: شاید اضافه شدن بخش سرود به جشنواره موسیقی فجر در طول زمان به وقوع بپیوندد. اما سرود و آن موسیقی که در جشنواره فجر دنبال می‌شود کاملا جدا هستند. درست است موسیقی و شعر کلا م و خواننده است. ولی کاملا متفاوت است یعنی تفاوت بالا و والا و فاخر دارد. در موسیقی فجر که نه خواننده و نه شعردارد و ترانه الکترونیک است این سرود فاخر و ملی را نمی توان در کنار آن قرار دهند. باید کاملا جداگانه باشد و لذا سرود در کنار موسیقی پاپ اصلا قرار نمی‌گیرد.

به گزارش سینماپرس، رادیو و تلویزیون کمتر می‌خندانند چون ذائقه مردم را سینما با طنازی سخیف و مبتذل تغییر داده است. البته که دیگر خبری از سریال‌های ۹۰ قسمتی آموزشی اما طنز نیست. چون نویسندگان خوش‌قریحه دیروز یا امروز در نمایش‌خانگی می‌نویسند و یا ترجیح می‌دهند در سینما کار کنند. چون رادیو و تلویزیون مشکلات اقتصادی دارد که بسیاری از هنرمندان خودش را به این خاطر از دست داده است. البته شخصی مثل اصغر سمسارزاده که سال‌ها در رادیو و سینما طنز کار کرده به نبود خلاقیت و ایده در سناریوها اشاره دارد. او می‌گوید: مرحوم صادق عبدالهی یا طنزپردازان همچون او با خلاقیت و نوآوری می‌نوشتند. طنزی خریدار دارد که مطابق با اتفاقات روز باشد. اگر سناریوهای ما از سطحی‌نگری نویسنده فاصله بگیرند شاید طنز خوب از آب دربیاید.

اصغر سمسارزاده بازیگر سینما و تئاتر و گوینده رادیو

سمسارزاده، گفت: اینکه عمده نویسندگان و هنرمندان ما به سمت سینما و نمایش‌خانگی سوق پیدا کرده‌اند به خاطر این پول‌های بدون منبعی است که به سینمای ایران راه پیدا کرده‌اند. پول صنعت سینما و دنیای تصویر ما را به خطر انداخته و از فضای اندیشه و تفکر دور کرده است. این‌ها هر که هستند سینماگر نیستند و پول را به سینما می‌آورند. این نوع آثار هم کاملاً مشخص است چه نوع مضمونی خواهند داشت. جلوی این پول‌ها گرفته نشود دنیای تصویرمان رو به اضمحلال خواهد بود. ترجیح می‌دهم در این شرایط «رادیو صبح جمعه با شما» و «تئاتر» کار کنم که سعی دارد خودش را از فضای فرهیختگی جدا نکند.                      

علیرضا جاویدنیا هم به عنوان کسی که سال‌ها در عرصه طنز رادیو فعالیت کرده اعتقاد دارد برای جلوگیری از ابتذال در طنز نیاز به نویسنده‌های خلاق است. کار با “شلنگ تخته” یا به هر قیمتی خنداندن مخاطب حل نمی‌شود. یک برنامه یا مجموعه طنز باید نویسنده کاربلد و به روزی در عرصه طنز داشته باشد. مشکل امروزی‌های ما این است که طنز را نمی‌شناسند و فقط می‌گویند استندآپ کمدی و هیچ پیام و خلاقیتی به دنبال ندارد. طنز بیش از هر نوع ژانر و گونه نمایشی دیگر پیام‌آور است. ما در “صبح جمعه با شما” از وزیران و سیاستمداران‌مان انتقاد می‌کنیم اما سازنده و محترمانه!

علیرضا جاویدنیا گوینده رادیو و مجری سابق تلویزیون

وی افزود: ما قرار است با هم بخندیم نه به هم بخندیم. چرا متلک بیندازیم یا با کنایه مطلبی را عنوان کنیم همه بخندند اما مهمان و یا شخصی روی آنتن کوچک شود. طنز درست و محترمانه و جذاب خواهد بود اگر همه سر جای خودشان کارشان را درست انجام دهند. یک جایی شتاب‌زده عمل کنیم و خلاقیت و اندیشه‌ای نداشته باشیم همین وضعیت اسف‌بار طنز را ایجاد می‌کند.

بیوک میرزایی از روزهایی می‌گوید که بدون هیچ رسانه‌ای، طنز فاخر ساخته می‌شد و امروز با تعداد این فضاهای رسانه‌ای کار بهتر باید جلو برود. اما چرا طنز نداریم؟ چون طنازان ما دیگر مخاطب را دست کم گرفته‌اند و احساس می‌کنند نباید کار ویژه‌ای انجام داد. او می‌گوید ترجیح می‌دهد در رادیو بیشتر کار کند چون احساس فرهیختگی بیشتری دارد. در سینما و تلویزیون اتفاقات فاخر رادیو نمی‌افتد.

وی افزود: طنز همان حلقه مفقوده آثار نمایشی امروز است. شاید بگویید سینما طنز وجود دارد اما چه طنزی؟ که ما با خانواده‌هایمان گاهی اوقات حاضر نیستیم پای تماشای این نوع آثار بنشینیم. آثار فرهنگی ما نباید یک نوع شرمندگی برای بینندگانش ایجاد کنند که مخاطب در پای آن جلوی فرزندان یا خانواده‌اش از فلان دیالوگ و صحنه‌اش خجالت بکشد.

بیوک میرزایی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون و گوینده رادیو

این بازیگر سینما و تلویزیون خاطرنشان کرد: افتخار می‌کنم در طنز رادیو بزرگ شده‌ام و هیچ‌گاه به هر قیمتی مخاطب را نخندانده‌ام. یا موقعیت و یا متن خوب باعث شده این اتفاق بیفتد. می‌دانم حقوق رادیو کمتر است اما از آنجایی عشق و فرهیختگی را توأمان دارد دوست دارم بیشتر در رادیو باشم. قصه‌های خوب، نویسنده‌های خوب و رمان‌های معروف در رادیو،‌ نمایش می‌شوند و مردم از شنیدن آن‌ها لذت می‌برند. اما از تلویزیون قدری گلایه دارند که چرا طنز پخش نمی‌کند یا آثار ملودرام آن هم گیرایی و دلچسبی گذشته را ندارد.

او البته نسبت به بی‌تعهدی برخی از تهیه‌کنندگان خصوصاً سریال «افسانه هزارپایان» هم گلایه داشت که چرا هنوز به تعهدشان عمل نکرده‌اند و دستمزد او و چند بازیگر دیگر پرداخت نشده است.

*تسنیم

به گزارش سینماپرس، «فتنه ۸۸» با حضور محمدجواد لاریجانی در برنامه تلویزیونی «بدون توقف» بررسی می‌شود. این موضوع فردا شب (شنبه ۸ دی) ساعت ۱۹:۲۰ در آنتن شبکه سه به بحث گذاشته خواهد شد.

 برنامه ترکیبی_چالشی «بدون توقف» با تهیه کنندگی رضا غلامحسین نژاد،کارگردانی رحیم صادق‌پور وسردبیری ابراهیم جلالیان  از شنبه تا چهارشنبه بعد از خبر ساعت ۱۹ از شبکه سه سیما پخش می‌شود.

تا کنون بیش از ۶۰ قسمت از این برنامه روی آنتن رفته است.

به گزارش سینماپرس به نقل از ورایتی، کمپانی سونی پیکچرز عنوان فیلم جدیدشان را که درباره فِرد راجرز شخصیت محبوب و دوست داشتنی تلویزیون است، اعلام کرد. 

تام هنکس بازیگر مطرح آمریکایی و برنده جایزه اسکار، ستاره این پروژه است. روز گذشته سونی پیکچرز اعلام کرد برای این پروژه که تاکنون نامی برای آن در نظر گرفته نشده بود عنوان «یک روز زیبا در محله/ A Beautiful Day in the Neighborhood» انتخاب شده است.

ماریل هلر کارگردانی «یک روز زیبا در محله» را بر عهده دارد در حالی که قرار است فیلم پاییز ۲۰۱۹ به سینماها بیاید. از دیگر بازیگران این فیلم می توان به متیو رایس، کریس کوپر، تامی بلانچارد و سکینه جعفری اشاره کرد.

فیلم با الهام از دوستی دیرینه فِرد راجرز ستاره برنامه «محله آقای راجرز» و تام جانود خبرنگار برنده جایزه، ساخته شده است.

هلر کارگردان فیلم‌ های «خاطرات یک دختر نوجوان» و «آیا هرگز می توانی مرا ببخشی؟» این فیلم را براساس فیلمنامه میکا فیتزرمن‌-بلو، نوا هارپستر و هانا مینگلا (دختر آنتونی مینگلا کارگردان فقید انگلیسی) کارگردانی می کند.

این فیلم همان پروژه ای است که چند ماه پیش صدابردار آن سر صحنه فیلمبرداری کشته شد.