اندر حکایت آنان که قربانیان هواپیمای اوکراینی را دیدند اما جنایت امریکا در شهادت «حاج قاسم» را نه! – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: انجمن صنفی داستان‌نویسان، در کنار درخواست استعفای فوری مسئولان مستقیم و غیرمستقیم سانحه دلخراش هواپیمایی اوکراین، مراتب همدردی خود را اعلام کرد. اما باید از ایشان که صدای یکپارچه آحاد مردم را در تشییع شهدای مقاومت ندیدند و نشنیدند و اکنون دم از دردو رنج مردم می زنند، پرسید زمان شهادت سردار بزرگ اسلام در کجا بودند و چرا در برابر آن مصیبت بزرگ دم بر نیاوردند و در کنار مردم نبودند؟
به گزارش سینماپرس، انجمن صنفی داستان‌نویسان استان تهران در همدردی با قربانیان سانحه هواپیمای اوکراینی بیانیه صادر کرد. انجمنی که صدای یکپارچه آحاد مردم را در تشییع شهدای مقاومت ندیدند و نشنیدند و اکنون دم از دردو رنج مردم می زنند اما باید پرسید کدام مردم؟ مردمی که با شرکت در تشییع پیکر پاک شهدای مقاومت باردیگر نسبت خود را با نظام و انقلاب به اثبات رساندند یا آنانی که بازیچه دستِ انگلیس مکار که می شوند و آرامش مردم را برهم می زنند؟ باید از اینها پرسید زمان شهادت سردار بزرگ اسلام در کجا بودند و چرا در برابر آن مصیبت بزرگ دم بر نیاوردند و درکنار مردم نبودند؟
در بیانیه انجمن صنفی داستان‌نویسان آمده است:
در برابر فاجعه جز با مکث، لکنت و سکوت نمی‌توان سخن گفت، اما آنگاه که سیل بی‌پایان فجایع جانکاه، یکی پس از دیگری رخ می‌نمایند حتی «سکوت» نیز از وحشت به خود می‌لرزد و ناگزیر، به بیان درمی‌آید.
در کمال بهت و خشم، نخست برای خانواده‌های داغدار و سوگوار، امید محال آرامش و تسلی داریم. برای شهروندانْ آرزوی شکیبایی و تاب‌آوری می‌کنیم و برای دوست بسیار گرامی داستان‌نویس‌مان، حامد اسماعیلیون که همسر و دخترش را برای همیشه از دست داده است، توان فعلاً محال دوباره نوشتن از درد و خشم و فقدان و یأس را آرزو داریم. همین‌طور برای دیگر دوست نویسنده‌مان منیرالدین بیروتی عزیز که برادرزاده‌ی نازنینش را در جمع خانواده ندارد، شفا و بردباری طلب می‌کنیم.
انکار و کتمان حقایق مسلم، ثمری جز از دست رفتن بیش‌از پیش اعتماد عمومی ندارد و بر فعالان عرصه‌ی عمومی -از نویسنده و هنرمند تا دیگر کنش‌گران فرهنگی- است که صدای مردم را به هر شیوه به گوش آنها که باید برسانند؛ باشد که موم‌ها از گوش‌ها به درآیند و «روز خوب» از پس این همه درد و رنج، سرانجام فرا برسد؛ که به قول آلبر کامو، «امید ثروت از دست‌دادگان است.»
