بایگانی دی 29, 1398

به گزارش سینماپرس، با نزدیک شدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی و رسیدن به سن حق رای نوجوانان و جوانان کشور شبکه امید برنامه ای را با عنوان «اولی ها» روی آنتن می برد. با توجه به ایـن کـه تعداد قابل توجهی از شرکت کنندگان کشور را رای اولی ها تشکیل می دهند، این گروه سنّی نـقش بـسیار تعیین کننده ای در انتخابات سرنوشت ساز کشور دارند.

در هر قسمت از این برنامه ۷ نفر از نوجوانان و جوانانی که به سن حق رای رسیده اند (۱۸ تا ۲۱ سال) و برای اولین بار قرار است در انتخابات مجلس شورای اسلامی شرکت کنند حضور دارند و در فضایی متفاوت به سوالات متعددی پیرامون دغدغه های نوجوانی و جوانی و نقش آن ها در مشارکت برای تصمیم گیری کشور پاسخ داده می شود.

برنامه «اولی ها» به تهیه کنندگی سینا هوشمندی نژاد در ۴۰ قسمت ۸ دقیقه ای به صورت میان برنامه و در ساعات مختلف شبانه روز از شبکه امید پخش خواهد شد.

به گزارش سینماپرس، فیلمبرداری فیلم سینمایی «نارگیل» به تهیه کنندگی سید ابراهیم عامریان و کارگردانی سید داود اطیابی روز گذشته ۲۸ دی در تهران به پایان رسید.

فیلمنامه این فیلم سینمایی را حمزه صالحی به نگارش درآورده است.

غلامحسین لطفی، بیژن بنفشه خواه، علیرضا استادی، سحر قریشی، شقایق دهقان، نصرالله رادش، امید روحانی، مانیا علیجانی و آرین اسمعیلی بازیگران «نارگیل» هستند.

سید ابراهیم عامریان پیش از این تهیه آثار موفقی در اکران همچون «تگزاس» و «تگزاس ۲» را در کارنامه خود داشته و «دینامیت» و «انفرادی» را آماده نمایش دارد و «نارگیل» پنجمین فیلم سینمایی او در مقام تهیه کننده است.

به گزارش سینماپرس، تکرار مکرراتی که چه در داستانگویی و چه در ساختار و چه در انتخاب بازیگران، فیلم‌ها و سریال‌ها را دربرگرفته ناشی از انحصار است. انحصار نویسنده، انحصار کارگردان، انحصار تهیه‌کننده و به خصوص انحصار بازیگر باعث شده اغلب محصولات نمایشی‌مان به سمت نوعی تکرار برود.

حسن هدایت کارگردان سینمای ایران با بیان این مطلب به «جوان» گفت: مدام گلایه‌های مخاطبان را می‌شنویم که چرا وقتی به سینما می‌روند، فیلمی نو نمی‌بینند یا چرا در تلویزیون چنان که باید سریال‌های تازه دیده نمی‌شود؟ این گلایه‌ها که بحق هم است ناشی از نوعی تکرار و انحصارگرایی است که در روند تولید سینما و تلویزیون می‌بینیم.

کارگردان «دلاوران کوچه دلگشا» و «آخرین بندر» ادامه داد: اگر به تاریخ سینما یا تلویزیون در ادوار مختلف نگاه کنیم می‌بینیم تقریباً بهترین دوره‌های سینما و تلویزیون، دوره‌هایی بوده است که تهیه‌کننده‌ها برای تولید فیلم و سریال‌های متنوع در گونه‌های مختلف هوشمندی به خرج می‌دادند و تنوع ژانر تا حدودی رونق داشت و به این ترتیب شرایط فراهم می‌شد که تمام چهره‌های مستعد و توانمند بتوانند محصولاتی قابل تأمل خلق کنند. حسن هدایت افزود: در این سال‌ها تهیه‌کنندگانی داشته‌ایم که از بالا رفتن بی‌رویه دستمزد بازیگران گلایه کرده‌اند ولی همین تهیه‌کنندگان وقتی می‌خواهند فیلم یا سریالی تولید کنند باز می‌روند به سمت همان بازیگران گران. تهیه‌کننده باهوش به جای اینکه بودجه را خرج تکرار مکررات کند می‌رود به سمت ایده‌های‌تر و تازه و نو که قابلیت دراماتیک بالایی دارد. وقتی سوژه، جذاب باشد آنگاه می‌توان با تیمی از افراد جوان ولی مستعد، محصولی جذاب ساخت.

کارگردان سریال «کارآگاه علوی» گفت: تفاوتی نمی‌کند که شما برای تلویزیون کار کنید یا برای سینما، مهم این است که مدیوم را درک و سعی کنید منطبق با مختصات مدیوم به سمت تولید بروید. تماشاگر شاید به خاطر حضور یک بازیگر خاص بلیت بخرد و وارد سالن شود ولی وقتی تا پایان نمایش فیلم در سالن می‌ماند که داستان فیلم، نظرش را جلب کند.

این کارگردان افزود: مخاطب توقع قصه‌های خوب و جذاب را دارد. به عنوان کارگردانی که هم تلویزیون و هم سینما را تجربه کرده‌ام، فهمیده‌ام کشش دراماتیک در هر دو مدیوم فقط و فقط به دلیل جذابیت سوژه‌هاست که شکل می‌گیرد، وگرنه اینکه ۱۰ بازیگر گران هم بیاوری و داستان نداشته باشی، فقط در نیم ساعت اول مخاطب داری و در ادامه، مخاطب نخواهی داشت.

سازنده «سایه روشن» و «گرداب» خاطرنشان ساخت: ده‌ها روش برای سرگرم کردن مخاطب هم در سینما و هم در تلویزیون داریم ولی اغلب چسبیده‌اند به برخی متدهای تکراری. واقعاً برایم جای سؤال است که چرا همکاران خیلی کم سراغ اقتباس می‌روند. من خودم حتی سابقه اقتباس از داستان‌های صادق هدایت را هم داشته‌ام و باز بنا به بازخوردی که از مخاطب گرفته‌ام به شما می‌گویم در همان اقتباس‌ها هم که اتفاقاً خیلی هم لوباجت (کم‌هزینه) و با حداقل‌ها صورت گرفت، بازخورد مثبتی داشتم.

حسن هدایت درباره اینکه چرا تهیه‌کنندگان به سمت داستان‌های نو و تازه و به خصوص اقتباس نمی‌روند، گفت: بدیهی است که وقتی تهیه‌کننده خودش اهل ادبیات و خواندن رمان و داستان‌های مهم نباشد، وقتی هم که به سمت تولید می‌رود به آخرین چیزی که فکر می‌کند اقتباس است، در شرایطی که در صنعت تولید فیلم و سریال در همه جای دنیا یکی از بهترین روش‌ها برای جلب مخاطب، اقتباس و آن هم از نوشته‌های شناخته شده است.

این کارگردان تأکید کرد: معلوم است که وقتی سراغ اقتباس از یک رمان شناخته شده می‌روید قطع به یقین پتانسیلی از مخاطبان را حتی قبل از تولید خواهید داشت، چون به هر حال خیلی‌ها هنوز هم دوستدار ادبیاتند و تشنه آثار اقتباسی. ما می‌توانیم اقتباس کنیم و اقتباس‌های خوب هم در سینما و هم در تلویزیون داشته باشیم، منوط به اینکه تولید را از انحصاری که فعلاً گریبانش را گرفته درآوریم و به سمت نوزایی مناسب برای جوشش‌های هنری ببریم.

*روزنامه جوان

به گزارش سینماپرس، محسن دارسنج چهره‌پرداز سینما و تلویزیون با اشاره به تنها فیلمی که در ویترین سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر دارد، به مهر گفت: در فیلم سینمایی «لباس شخصی» به کارگردانی امیرعباس ربیعی، حضور داشتم که این فیلم در بخش نگاه نو سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش گذاشته می‌شود و این به آن معنا است که در هیچ رشته فنی نمی‌تواند رقابت کند.

وی تاکید کرد: متاسفانه طبق معمول به دلیل مهندسی غلط انتخاب فیلم‌ها توسط هیات داوران، «لباس شخصی» به بخش سودای سیمرغ راه پیدا نکرد.

این هنرمند توضیح داد: «لباس شخصی» از نظر گریم، طراحی صحنه و فضا نزدیک به فیلم سینمایی «ماجرای نیمروز» محمدحسین مهدویان است و می‌توانست با راه یافتن به بخش سودای سیمرغ در بخش‌های فنی نیز مورد داوری قرار بگیرد.

وی با اشاره به اینکه متاسفانه به دلیل نظر شخصی و نگاه اشتباه هیات انتخاب، یک سری از فیلم‌های کارگردانان فیلم‌اولی قربانی می‌شوند، بیان کرد: سال گذشته نیز با چنین مشکلی مواجه بودیم و با اعمال نظر شخصی هیات انتخاب، فیلمی مانند «دیدن این فیلم جرم است» در جشنواره فیلم فجر دیده نشد و نتوانست به آنچه که لیاقت این فیلم بود دست پیدا کند و به تعبیری حرام شد! از این نظر معتقدم سال‌ها است که جشنواره فیلم فجر، دیگر یک جشنواره تخصصی نیست.

این طراح چهره سینما و تلویزیون که تجربه طراحی چهره در فیلم سینمایی «ماجرای نیمروز» به کارگردانی محمدحسین مهدویان را هم در کارنامه خود دارد، ادامه داد: زمانی که فیلم‌ها یک مقطع از تاریخ را به تصویر می‌کشند، ناخودآگاه گریم‌ها و نوع پوشش‌ها شبیه هم می‌شوند. «لباس شخصی» و «ماجرای نیمروز» نیز یک برهه خاص از تاریخ معاصر کشور را به تصویر کشیده‌اند و این بعید نیست که فضا، گریم و طراحی لباس‌ها در این دو فیلم شبیه هم شود.

وی افزود:در روایت تاریخی فیلم «لباس شخصی» نیز شاهد حضور شخصیت‌های واقعی تاریخ معاصر هستیم که از آن جمله می‌توان به ناخدا بهرام افضلی و یا نورالدین کیانوری از جمله رهبران حزب توده اشاره کرد.

دارسنج در پایان گفت: تاکید می‌کنم واقعاً متاسم که «لباس شخصی» نتوانست به بخش سودای سیمرغ سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر راه پیدا کند.