بایگانی مهر 13, 1399

به گزارش سینماپرس، اخیراً شایعه خداحافظی عبدالعلی علی عسکری از ریاست صداوسیما دوباره قوت گرفت؛ شایعاتی که پیش از این هم خبر از رفتن‌های یک باره علی‌عسکری و حتی طرح برخی اسامی به عنوان جایگزین‌های احتمالی در سمت ریاست صداوسیما می‌داد.

محمدحسین رنجبران مدیرکل روابط عمومی صداوسیما این بار به صراحت این شایعات و گمانه‌زنی‌ها را رد کرد و با یک موضع‌گیری «مجازی» به شایعات مجازی، پاسخ داد.

رنجبران طی یک رشته توئیت نوشت:

۱. مرداد پارسال هم در پاسخ به شایعه‌سازی یکی از توییت‌بازان اصلاح‌طلب عرض کردم خیالتان راحت آقای علی‌عسکری تا بعد از انتخابات ۱۴۰۰ هست، الان هم همین را می‌گویم و اضافه می‌کنم برای بعد از ۱۴۰۰ نیز برنامه‌های رییس رسانه ملی و گروهشان تنظیم شده است.

۲. معاونت حقوقی سازمان هم به زودی در دادگاه در خدمت برادری که برای چندمین بار با نشر اکاذیب اذهان همکاران سازمانی و مخاطبان بیرونی را مشوش می‌کند، خواهد بود.

به گزارش سینماپرس، مجموعه تلویزیونی «شاهد» به کارگردانی سیدسجاد حسینی و تهیه‌کنندگی سیدعارف امامی، وارد مرحله پیش تولید و انتخاب بازیگر شده و عزت الله مهرآوران، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون به عنوان اولین بازیگر به این پروژه تلویزیونی پیوسته است.

«شاهد» قرار است در ۶ فصل ۲۵ قسمتی روی آنتن شبکه سه سیما برود.

در خلاصه داستان این مجموعه آمده است: پروانه قصد دارد تا با حسام ازدواج کند، اما در این مسیر با یک واقعیت و رخداد عظیم در زندگی خود مواجه می‌شود…

جناب ریاست سازمان سینمایی در جلوی دوربین ضبطی یکی از برنامه های سینمایی تلویزیون، با عنوان «نقد سینما» قرار گرفت و فرمایشاتی را مطرح فرمودند که اگر چه از حیث محتوا قابلیت بحث خاصی ندارد، اما اسباب توجه به چند نکته را فراهم ساخت:

۱/ کابینه ی یازدهم و بالاخص دوازدهم را می بایست پدیده ای شگفت انگیز در تاریخ ایران دانست؛ پدیده ای که موجب شد تا طیفی از افراد عموما بازنشسته با کوله باری از تجربه های ناموفق و بعضا مخرب مدیریتی، بار دیگر بر مرکب اجرایی کشور سوار شده و با پیش زمینه اختلال شخصیت خودشیفته از همان بدو امر با اطلاق عنوان ژنرال بر خود، آنچنان کشور را در شیب فلاکت قرار دادند که در این میان قطعا دلار ۳۰ هزار تومانی و تخم مرغ ۴۰ هزار تومانی و سکه ۱۵ میلیون تومانی و … را می توان کوچکترین آورده مدیریتی ایشان قلمداد نمود.

۲/ دولت یازدهم و دوازدهم علاوه بر شاخصه ی اصلی خود یعنی داشتن رویکرد امنیت محور (Security Based Approach)، سعی نمود تا چیدمان مدیریتی خود را مبتنی بر دکترین میکادو (Doctrine Mikado) تنظیم نماید و نوعی از مدیریت مدیران سایه را در ارکان اجرایی کشور به نمایش گذارد. از این جهت دولت تدبیر و امید را می بایست دولت سایه ها نامید. دولتی که به عنوان مثال؛ اگر چه سکاندار سیاست خارجی آن در دست فردی به نام ظریف است؛ اما در واقع این شخص فرامین حلقه نیویورکی های وزارت امور خارجه است که سایه نشین بوده و همانند روح سرگردان خُرزوخان به اداره سیاست خارجی کشور مبادرت می ورزند و یا در اقتصاد که می توان طیف های گوناگونی از خُرزوخان ها را معرفی نمود که در پس مدیران اجرایی در حال هدایت امور به سمت مطلوب خویش می باشند.

۳/ روح سرگردان خُرزوخان در دولت یازدهم و دوازدهم فرابخشی بوده و از این جهت در عرصه های مختلف اقتصادی، سیاسی و فرهنگی می توان به خُرزوخانهای گوناکونی اشاره نمود که به عنوان مدیران سایه رسما در حال مدیریت به اسم مدیرانی می باشند که در هر یک از بخش های مختلف اجرایی کشور در حال سخنرانی و عموما حرف زدن و توییت کردن می باشند!

۴/ روح سرگردان خُرزوخان در عرصه فرهنگی کشور در بدو تشکیل دولت یازدهم به جلوس علی جنتی بر کُرسی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سکانداری رسمی عرصه ی فرهنگ و هنر ایران اسلامی منجر گردید. اتفاقی که برای اهالی فرهنگ و بالاخص سینما بسیار شگفتی ساز بود! البته نه به آن جهت که آقای وزیر ۶۵ ساله آن دوران، روزگاری در کابینه ی منفور جماعت بنفش، به عنوان معاون سیاسی وزیر کشور احمدی نژاد، فعالیت می نمود و در پس و پیش از آن، به عنوان سفیر ایران در کویت، بالغ بر ۱۰ سال از عمر شریف خود را در یک چارچوب عربی و خلیجی، سپری نمودند و نه شگفتی ساز به آن جهت که فردی با روحیات امنیتی و اطلاعاتی که روزگاری در دوران حاکمیت لیبرال ها در مقام استانداری خراسان بزرگ، هر واقعه ی اجتماعی را با نگاه امنیتی سرکوب و محدود می ساخت، چگونه می تواند بر عرصه ی فرهنگ و هنر ورود پیدا نماید؟ و …؛ بلکه شگفتی ساز به آن جهت که فردی با اطلاع از توانمندی های امنیتی و اطلاعاتی خود و اقرار به علایق فعالیت در حوزه  ی سیاست خارجی، چگونه سکانداری فرهنگ و ارشاد اسلامی را پذیرفت و مبتنی بر کدام تقوای اجتماعی عهده دار جایگاه وزارت  بر چنین نهاد حساسی گردید. البته شناخت ابعاد و ماهیت روح سرگردان خُرزوخان در عرصه فرهنگ و هنر در دولت یازدهم و دوازدهم سب می شود تا این موضوع از اهمیت چندانی برخوردار نباشد که ما بخواهیم به ابعاد این مطلب بپردازیم که به واقع علی جنتی اشتباهی شد و یا آنکه از ابتدا اشتباهی بود. همچنین مهم نیست که پس از استعفای جالب ژنرال جنتی، شخصیتی همچون سید رضا صالحی امیری چرا آمد و یا اساسا اهمیتی ندارد که چگونه شد تا در نهایت سید عباس صالحی به عنوان طلبه سربه زیر و محجوب مشهدی، که به برکت حضور ژنرال های بنفش! چند سالی پس از آنکه کسوت حوزوی را از تَن به درآورده و معاون فرهنگی شده بود، از ۲۹ مرداد ۱۳۹۶ هجری شمسی، رسما به عنوان متولی فرهنگ و هنر کشور شناخته شود و …

۵/ روح سرگردان خُرزوخان اگر چه در کلیت عرصه فرهنگی کشور جولان داده و می دهد؛ اما حضور این روح سرگردان در سازمان سینمایی از وجاهتی طنز برخوردار شده و گویا اهالی هنر و سینما مجبور به تحمل نامادری هایی هستند که یا از فرنگستان برگشته و ایام مدیریت خود را با مرور خاطرات ماضی و طبع لطیف فرانسوی ها در گویش بونجو موسیو (Bonjour Monsieur) سپری می کنند و یا آنکه مترصد رحلت به سرای فرنگستان بوده و در حال برنامه ریزی برای ایام مستقبل و چگونگی برخورد با طبع سخت اتریشی ها در گویش ﺍﯾﺶ ﻟﯿﺒﻪ ﺩﯾﺶ (Ich liebe dich) می باشند.

۶/ البته به ما ربطی ندارد که جناب ریاست فعلی سازمان سینمایی با کدام توشه و سوابق خود در عرصه دیپلماسی می خواهند چمدان خود را به مقصد اۊستِررایش (Austria) ببندد و یا اساسا قرار است در فرنگستان با چه زبانی تکلم نموده و شان رایزنی فرهنگی را اعمال فرمایند! و …؛ زیرا ظاهرا کسب چنین مرتبه ای به عنوان پاداش خدمت در دستگاه های اجرایی محسوب شده و متداول است که مدیران اجرایی به جهت گذر ایام و زدودن خستگی مسئولیت اجرایی و البته دریافت حقوق های دلاری و گرید های دانشگاهی به چنین مسئولیت هایی گمارده شوند و …

۷/ روح سرگردان خُرزوخان در عرصه های مختلف اجرایی کشور به خوبی می داند که ژنرال های بنفش از ابتدا چیزی برای از دست دادن نداشتند شاید ظریفی راست می گفت! حقوق بازنشستگی که بود، حقوق وزیری و مدیر کلی و رانت های اینجا و آنجایی هم بر آن اضافه شد و در مجموع خرج و مخارج پسر و دختر و عروس و داماد تا سال ها درآمده است. حال چه فرقی می کند که عموم مردم بخواهند له شوند یا آنکه تاریخ بخواهد در مورد اقدامات ولنگارانه ایشان در حوزه های مختلف اجرایی و بالاخص فرهنگ و سینما چه بگوید! مهم امروز روز است که ایشان با سرمایه گذاری های عمرانی در حال و آینده از آن برخوردارند

۸/ اگر چه شفافیت امری بسیار خوب و نیازی لازم است؛ اما باید توجه داشت که شفافیت و ایجاد سامانه‌های پیرامونی آن ابتدایی‌ترین موضوع برای آغاز فعالیت و کار در هر سیستمی محسوب می شود و این موضوع اساسا دستاوردی برای یک مدیر اجرایی محسوب نمی شود. این در حالی است که اساسا شرایط ویژه اجتماعی و گسترش زیرساخت های الکترونیک و بالاخص حضور گسترده شبکه های مجازی و … در بطن خود شفافیتی ویژه را برای نهادهای حاکمیتی رقم می زند. شفافیتی که نمونه واضح آن را می توان در ماجرای فیش های نجومی و افشای گسترده حقوق و دستمزد دولتمردان تدبیر و امید مشاهده نمود. ماجرایی که با ژست شفافیت امثال ریاست سازمان سینمایی بی ارتباط بود و از منظر برخی حتی چنین ژستی توسط دولتمردان بنفش واکنشی در برابر چنین افشاگری هایی قلمداد می شود.

۹/ پُرواضح است که ایجاد ساختار و فرایندهای مختلف پیگیری شفافیت در وجه تمثیلی خود در حکم آفتابه لگن می باشد! آفتابه لگنی که در ادبیات فارسی موضوعیت داشته و در صورت عدم وجود غذایی مناسب تنها اسباب تشریفات سر سفره های خالی محسوب می شود. پس اگر بر سر سفره مجموعه های اجرایی کشور کار مطلوب و مناسب با وضعیت مردم صورت نپذیرد؛ وجود هفتاد دست از نظایر سامانه های شفافیت و … به طنزی دردناک مبدل خواهد شد! طنزی که تکرار مکر آن و در بوق و  کرنا کردن آن تنها می تواند حمل بر خود تعریفی و خود بزرگ بینی شود! حال بگذریم که صرف اعلام اعداد و تنظیم یک صورت خرج بی درو پیکر تنها می تواند عنوان شفافیت را به دوش بکشد و  رسما سیاهه ای بی ارزش است که نه به درد زندگی امثال جناب ریاست سازمان سینمایی در دنیا می خورد و نه جوابگوی آخرت یک مدیر اجرایی در نظام جمهوری اسلامی می باشد!

۱۰/ خود تعریفی و خود بزرگ بینی از جمله رذائل اخلاقی و صفات مذمت شده در سبک زندگی اسلامی و ایرانی است که در ادبیات فرنگی از آن به عنوان بیماری یاد می شود. بیماری شناخته شده ای که در روان‌پزشکی و در زیرشاخه روان‌شناسی بالینی از آن با عنوان اختلال شخصیت خودشیفته (Narcissistic personality disorder (NPD)) نام برده می شود. این رذیله اخلاقی و یا بیماری روحی در برخی مواقع گریبانگیر بعضی مدیران اجرایی شده و سبب می شود تا ناکارآمدی ایشان به صورتی وارونه در نظرشان تجلی پیدا بیاید. پس اگر چه از این قبیل مدیران در تمامی ادوار تاریخ و در اقصی نقاط جهان یافت می شود؛ اما متاسفانه هفت سال است که عموم مدیران اجرایی کشور دچار چنین بلیه ای گردیده و هرچه زمان می گذرد نیز بر اختلال شخصیت خودشیفته ایشان افزوده می شود!

به گزارش سینماپرس، شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت هم هفته گذشته با برگزاری اختتامیه و تجلیل از چند چهره و معرفی آثار برتر به پایان رسید و اگرچه شرایط کرونایی کشور جشنواره را تحت شعاع قرار داده بود، ولی در مجموع تلاش برگزارکنندگان جشنواره سبب شد تا جشنواره با خوبی و خوشی به پایان برسد.

رسول ملاقلی‌پور شاید اصلی‌ترین فیلمساز دفاع مقدس باشد که سینمایی در ایجاد و خلق ماندگارترین سکانس‌های فیلم‌های جنگی داشت. ملاقلی پور به گواه اکثر کارشناسان مولف بود و سینمای رسول ملاقلی‌پور که از جنگ آغاز شد و با نگاهی متفاوت به آن پایان یافت، مرهون باطن زلال و نگاه مصفای او به انسان و زندگی بود.

او با این نگاه نه علیه انقلاب و جنگ و آرمان‌های امام و رهبر شد و نه قشری‌گری و مخاطب محدود برای سینمای خود جمع کرد؛ بلکه با دیدن روشنای زندگی، تداوم آرمان‌ها و ارزش‌های انسانی انقلاب و اسلام را برجسته کرد و همین راز موفقیت او و ماندگاری در میان مردم ایران با تمام اختلاف سلایق شد. رسولِ سینمای ایران از اولین فیلمش تا آخرین اثرش خودش بود، مردی با این ویژگی‌ها حتما باید از آن بیشتر بشنویم و یاد کنیم در این دوره خوش فکری دست اندرکاران به خاطر انتخاب بخشی به نام استاد رسول مللاقلی پور قابل تقدیر بود، اما ناراحتی نگارنده عدم یاد و خاطره‌ای از فرج الله سلحشور در این جشنواره ارزشی بود

اینکه سلحشور تا زمانی که زنده بود حامی اصلی جشنواره‌های مقاومت، عمار بود بر کسی پوشیده نیست، اما چرا تصمیم سازان این جشنواره‌ها این علمدار جبهه فرهنگ رو فراموش کرده اند مرحوم سلحشور که با آن بازی ماندگار در فیلم پرواز در شب تربیت کننده نسلی بود که همچنان پرچمداران سینمای دفاع مقدس هستند، اما چرا گفتمان و نامش در جشنواره ارزشی به نام مقاومت وعمار مهجور مانده جای سئوال دارد.

قرار نیست از سلشحور در جشنواره فجر و امثال آن تقدیر شود، چون گفتمان و نگاه سلحشور با اهداف آن‌ها فرسنگ‌ها فاصله داشته و دارد سلحشور ممنتقد اصلی سینمای موجود بود و همیشه نسبت به هر ناهنجاری در سینما انتقاد می‌کرد.

وقتی پیام مقام معظم رهبری به مناسبت درگذشت این هنرمند ارزشی داده بودند را مرور می‌کنیم به عباراتی می‌رسیم که ایشان کمتر برای هنرمند استفاده کردند بودند ایشان می‌فرمایند: درگذشت هنرمند برجسته و متعهّد مرحوم آقای فرج‌الله سلحشور را به خاندان گرامی و همه‌ی بازماندگان ایشان تسلیت عرض می‌کنم. آثار پر آوازه و ماندگار این هنرمند با ایمان که مرزهای کشور را درنوردیده و مایه‌ی آبرو و اعتبار هنر سینمای ایران در چشم ملت‌های دیگر کشورها گشت ویا ایشان در اول فروردین سال ۹۵ در این خصوص باز فرمودند: در زمینه‌های فرهنگی کاری که شهید آوینی پیشاهنگش بود و در این اواخر مرحوم سلحشور -که این‌ها پیشروان کار انقلابی در این کشورند این‌ها را باید ترویج کرد، این‌ها را باید تقدیر کرد و نام این‌ها را باید گرامی داشت.

اینکه فردی که به گفته امام خامنه‌ای مایه آبرو و اعتبار سینمای ایران شده و نامش را باید گرامی داشت چرا آقایان از این مهم غافل شده اند به این مهم نرسیده اند که؛ گفتمان سلحشور راه علاج بسیاری از ولنگاری‌های فرهنگی در کشور است.

اما نکته‌ای که بسیار مهم است؛ باید به گونه‌ای از این هنرمند تقدیر شود تا هم الگوی جوانان انقلابی در حوزه هنر گردد و هم افکار عمومی این موضوع را درک کند که جبهه انقلاب برای فردی که زندگی اش را وقف این راه کرده ارزش قائل است و اگر کسی هم خواست جا پای سلحشور بگذارد بداند که پشتیبانی‌های از جبهه انقلاب دارد.

* جوان

به گزارش سینماپرس، کاوه خداشناس در گفتگو با آنا، با اشاره به این که در روزهای آینده برای بازی در سریال «صبح روز آخر» به کارگردانی حسین تبریزی جلوی دوربین خواهد رفت افزود: داستان این سریال ۳۰ قسمتی درباره زندگی دانشمند هسته‌ای شهید مجید شهریاری است و قرار است که من نقش این شهید عزیز را ایفا کنم.

وی گفت: وقتی فیلمنامه را خواندم دیدم که از زاویه مطبوعی به زندگی شهید شهریاری نگاه شده و شاهد روایت جذابی از مراحل مختلف این شهید هستیم. رفت وآمد زمانی و فلاش‌بک‌های به‌موقعی که در فیلمنامه وجود دارد به آن ریتم جذابی داده است.

این بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در ادامه افزود: خوشبختانه متن فیلمنامه به گونه‌ای برای مخاطب طراحی شده که بیننده را با آن همراه خواهدکرد. به‌عنوان بازیگری که سالهاست فیلمنامه‌های مختلفی در ژانرهای گوناگون را خوانده‌ام و جذابیت‌های سناریو را می‌شناسم، می‌توانم بگویم جنس این فیلمنامه از آن قصه‌هایی است که مردم ما دوست دارند و هوشمندانه به قصه نگاه شده است.

کاوه خداشناس بازیگر چهل ساله سینما و تلویزیون که بازیگر نقش شهید شهریاری در این سریال است، این روزها بازی در مجموعه  «آقازاده» را نیز در شبکه نمایش خانگی دارد. او همچنین در سریال‌های «برادر»، «پدر»، «همه خانواده من»، «معراجی‌ها»، «عملیات ۱۲۵»، «دولت مخفی»، «وقت صبح، «رستگاران»، «پول کثیف»، «بانو» و  «آسمان همیشه ابری نیست» نیز ایفای نقش کرده است.

خداشناس درباره زمان حضورش در جلوی دوربین این مجموعه تلویزیونی هم گفت: صحبت‌های اولیه و تست گریم من برای نقش شهید شهریاری انجام شده و کاملاً آماده هستم،  اما هنوز جلوی دوربین نرفته‌ام؛ فعلاً عوامل در شهر زنجان که زادگاه شهید شهریاری است مستقر بوده و مشغول ضبط صحنه‌های مربوط به دوران کودکی و نوجوانی ایشان هستند.

وی اظهار کرد: فکر می‌کنم در روزهای آینده سکانس‌های مربوط به دوران بزرگسالی شهید شهریاری هم آغاز شود. از خدا می‌خواهم خروجی این سریال که زندگی و فعالیت‌های یک شهید هسته‌ای را به تصویر می‌کشد، یک کار درجه یک، آبرومند و سربلند باشد و البته پخش خوبی هم داشته باشد تا مخاطبان از دیدن آن لذت ببرند.

لازم به یادآوری است، سریال زندگینامه شهید مجید شهریاری با نام موقت «صبح روز آخر»  با مشارکت سازمان انرژی اتمی و استانداری زنجان به کارگردانی حسین تبریزی و تهیه‌کنندگی مصطفی علمی‌فرد در حال تولید است.

شنیده‌ها حاکی است در این مجموعه تلویزیونی حدود ۵۰۰ بازیگر ایفای نقش خواهند کرد. سریال در لوکیشن‌هایی واقع در زنجان که زادگاه شهید شهریاری است و بخش‌هایی هم در تهران تصویربرداری خواهد شد. همچنین بخش‌هایی از کار نیز در شهر شیراز به تصویر درخواهد آمد.

در بخش‌های مربوط به استان زنجان بازیگرانی نظیر مهران رجبی، زهرا سعیدی، میرطاهر مظلومی، اتابک نادری، سیروس همتی، حسن اسدی و… حضور خواهند داشت.  

مهران رجبی که اواخر شهریورماه به گروه تولید این مجموعه اضافه شده بود، در همان روز اول تصویربرداری (۲۴ شهریورماه) به دلیل مثبت‌بودن تست کرونا راهی بیمارستان امام حسین(ع) زنجان شد و پس از دو هفته به تازگی به گروه سازنده اضافه شده است.