نگاه جهان سومی نسبت به سینما داریم/سینمای ما بیشتر بر مبنای گیشه می‌چرخد – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: ویدا جوان درباره علت همکاری خود با پروژه «آبادان یازده ۶۰»، اتفاقات تلخ و شیرین در این کار و تمایل برای تجربه کردن نقش‌های متفاوت توضیحاتی ارائه داد.
به گزارش سینماپرس، فیلم سینمایی «آبادان یازده ۶۰» به کارگردانی مهرداد خوشبخت با موضوع جنگ و دفاع مقدس، در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر نمایش داده شد و هم اکنون در سینماها در حال اکران است. بدین بهانه با یکی از بازیگران زن این فیلم یعنی ویدا جوان گفت و گویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
علت انتخاب شما برای بازی در این سبک از فیلم چه بود؟
ژانر جنگی و بخصوص فیلم‌های ضد جنگ، جزء ژانرهای مورد علاقه من است و همیشه دوست داشتم در اثر جنگی بازی کنم و این فرصت برای من پیش بیاید. دومین دلیلم این بود که نگاه «آبادان یازده ۶۰» به دفاع مقدس، نسبت به دیگر فیلم‌هایی که تا الان دیده بودیم متفاوت و ویژه بود. قهرمان این فیلم یک نفر نبود بلکه مردم بودند و نقش اصلی این فیلم رادیو نفت آبادان بود. زاویه دید متفاوت و جذابی داشت، از دل مردم بیرون می‌آمد و این وجوه فیلمنامه بود که باعث شد من وارد این اثر شوم.
سختی کار شما در این فیلم به لحاظ پرداخت شخصیت، ایفای نقش و کنش و واکنش‌های فیزیکی چه بود؟
همیشه قبل از اینکه نقشی را شروع کنم در مرحله اول تحقیقاتم، ما به ازاهایی پیدا می‌کنم که ساختار اولیه کاراکتر را بسازم. این موضوع در «آبادان یازده ۶۰» کار من را راحت‌تر کرد، چون مادرم در آن سال‌ها، هم سن و سال نرگس (نقش من در فیلم) بوده و من مادرم را الگوی اولیه نقش قرار دادم، اما سختی کار جایی بود که باید خودمان را در فضای جنگ در نظر می‌گرفتیم و حس و حال آدمی را پیدا می کردیم که در دل جنگ قرار دارد. بخصوص زمانی که تهران بودیم و به آبادان نرفته بودیم.
تماشای ویرانه های جنگ، خاطره تلخ من از آبادان
خاطرات تلخ و شیرین شما از این فیلم چیست؟
این فیلم خاطرات زیادی دارد. درگروه بازیگران به شدت منسجم و رفیق بودیم و سراسر فیلمبرداری برای من خاطره بود. بخصوص از زمانی که لوکیشن به آبادان منتقل شد و نزدیک به یک ماه آنجا زندگی کردیم و خود این سفر جزء جذابیت و خاطرات این فیلم بود.
از خاطرات بد و به یادماندنی ام، دیدن ویرانه‌های بسیارِ بازمانده از جنگ و جای گلوله و خمپاره روی دیوارهای شهرها بود. تماشای وضعیت نابسامان زندگی مردمی که ۴۰ سال پیش جنگ ویرانشان کرد و جانشان را فدای دفاع از کشور کردند اما پس از ۴۰ سال نه تنها پاداشی نگرفتند بلکه با مشکلات بیشتری دست و پنجه نرم می‌کنند.
مهرداد خوشبخت از بازیگرانی در «آبادان یازده ۶۰» استفاده کرد که دارای پتانسیل بالایی هستند، اما جزء چهره‌های گران و آن‌هایی که در هر فیلمی دیده می‌شوند نیستند و نشان داد که این کار چقدر درست انجام شده است، این موضوع تا چه حد دید شما را نسبت به فضای بازیگری کنونی عوض کرد و آیا دیگر کارگردان‌ها و تهیه کننده‌ها نباید چنین کاری انجام دهند؟
ما در برخی موضوعات نگاه جهان سومی نسبت به سینما داریم و سینمای ما بیشتر بر مبنای گیشه می‌چرخد. خودم به عنوان آرتیست معتقدم که هنرمندان می‌توانند به مردم خوراک بدهند و هر خوراکی بدهیم به مرور می‌پذیرند. پس این سینماگرها هستند که مخاطب را به یک سری چهره‌های ثابت عادت می‌دهند.
مهرداد خوشبخت ساختار شکنی کرد البته که علیرضا کمالی و حسن معجونی و نادر سلیمانی بازیگران ناشناخته‌ای نیستند بلکه کاملا حرفه‌ای و درست عمل می‌کنند، دیگر بازیگران فیلم نیز اینگونه اند و آن چیزی که از کارگردان شنیدم این بود که دوست نداشت ستاره بیاورد، چون به دنبال همذات پنداری بیشتر مردم با کارکترها بود و دلیل دوم اینکه در سینمای جهان هم می‌بینیم حتی زمانی که از نابازیگر استفاده می‌کنند فیلم محترم، دیدنی و قابل دفاع می‌شود.
در واقع بازیگر به تنهایی نمی‌تواند ضامن خوب یا بد بودن فیلم شود، چون یک اثر حاصل زحمات یک تیم است و اگر خلاقیتی از سوی نویسنده، تهیه کننده و کارگردان اتفاق نیفتد به خروجی خوبی نخواهد رسید. در کل، محتوا و حرفی که قرار است فیلم «آبادان یازده ۶۰» برای مخاطب داشته باشد برای مهرداد خوشبخت از هر چیز دیگری مهمتر بود.
چرا ما با وجود اینکه سرشار از سوژه و موقعیت‌های دراماتیک در خصوص جنگ تحمیلی هستیم کمتر به خودمان اجازه می‌دهیم که با نگاه امروز و جدید به سینمای جنگ بپردازیم؟ سینمایی که می‌تواند قابلیت‌های زیادی برای ما بوجود آورد و جهان شمول شود.
شاید باورتان نشود که این سوال من هم است، چون مدتی که در آبادان بودم هنوز آثار جنگ را می‌دیدم و به تعداد آدم‌های آن سرزمین داستان وجود دارد. این است که می‌گویم علامت سوال بزرگی درذهنم بوجود آمده که چرا به این نوع سینما نمی‌پردازند!
تمایل دارید چه نقشی را ایفا کنید که تا کنون آن را تجربه نکردید؟
از نقطه ورودم به دنیای بازیگری تمایل داشتم نقش‌های متفاوتی را ایفا کنم و اگر کارنامه ام را دنبال کنید متوجه می‌شوید به هر ژانری یک دستبردی زدم و تجربه‌ای کسب کردم. در کل من بازیگر تک وجهی نیستم و به راحتی می‌توانم هر نقشی را ایفا کنم، ولی نقش‌هایی که من را به چالش بکشند و کارکتر عمیق که حرفی برای گفتن داشته باشد، قطعا برای من جذاب‌تر است.
