بایگانی دی 26, 1399

غلامرضا موسوی تهیه‌کننده سینما که با فیلم سینمایی «تارا» به کارگردانی کاوه قهرمان در سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، در گفتگو با مهر درباره برگزاری این دوره از جشنواره گفت: معتقدم تفاوتی بین فیلم اول و فیلم چندم وجود ندارد، چرا که آثار در این دوره از جشنواره با هم داوری می‌شوند، مگر اینکه در ۲ بخش فیلم‌ها داوری شوند، یعنی فیلم اولی‌ها را از گروه قدما جدا کرده باشند.

وی بیان کرد: اینکه تشخیص داده شود که بین ۳۰ کارگردان جوانی که به سینمای ایران معرفی شده‌اند، کدامشان توانسته است بهتر باشد و روی کدام کارگردانان می‌توان به عنوان چهره‌های آینده سینما حساب کرد، خود مساله بسیار مهمی است.

این تهیه کننده با اشاره به نبود هیأت انتخاب در این دوره از جشنواره توضیح داد: در حقیقت گروه داوری در این دوره از جشنواره مسئولیت بیشتری را برعهده دارد، چرا که به جای اینکه ۲۴ فیلم را دیده و داوری کند باید ۶۲ فیلم را مورد قضاوت قرار دهد که تعدادی از این آثار، فیلم اولی هستند.

وی ادامه داد: در سال‌های گذشته جشنواره فیلم فجر معمولاً به خاطر اینکه چهره‌های جدید شناخته شوند، فیلم اولی‌ها را در ۲ مدل بررسی می‌کرد، اول اینکه فیلم در گروه فیلم اولی‌ها داوری می‌شد، و دوم تعدادی از این آثار در بخش رقابت اصلی با کسانی که بیشتر از یک فیلم داشته‌اند، قرار می‌گرفت. هر دوی این موارد معمولاً خوب است و در خارج از کشور نیز در جشنواره‌های بین‌المللی برای ورود فیلم اولی‌ها جوایز ویژه‌ای در نظر گرفته شده است که به عنوان مثال می‌توان به جشنواره فیلم کن اشاره کرد که برای فیلم اولی‌ها دوربین طلایی را در نظر گرفته است.

فیلم‌اولی‌ها خون تازه در رگ‌های سینما هستند

موسوی گفت: در واقع فیلم اولی‌ها خون جوانی است که باید وارد بدنه سینما شود، در حقیقت حمایت از کارگردان فیلم اول یعنی حمایت از کسانی که فیلم اولشان را ساخته و حالا می‌توانند به عنوان خون تازه سینما کار خود را ادامه دهند.

تاکید می‌کنم که این دوره از جشنواره با دوره‌های قبل هیچ فرقی نمی‌کند، داوری کار هنری یک ویژگی‌هایی دارد و باید دید این ویژگی‌ها در اینکه یک فیلم چگونه ساخته شده است، چه می‌گوید و چه میزانسن و محتوایی دارد، چه قصه‌ای را تعریف می‌کند، چقدر نوآوری دارد وی با بیان اینکه این دوره از جشنواره فیلم فجر مانند دوره‌های دیگر است و هیچ فرقی با دوره‌های قبل ندارد، توضیح داد: البته ترکیبات برگزاری به دلیل شرایط ویروس کرونا، قطعاً متفاوت است اما باید از دبیر جشنواره و آقای انتظامی رییس سازمان سینمایی تشکر کرد که علی رغم فشارهای متعددی که وجود داشت جشنواره را برگزار می‌کنند چرا که واقعیت قضیه این است که برگزار نکردن جشنواره ساده‌ترین و بی‌دردسرترین شکل کار بود و هیچ کسی هم به آنها اعتراض نمی‌کرد. اما آنها این سختی را به جان خریدند که جشنواره را برگزار کنند و طبیعتاً با برخی انتقادهای منصفانه و غیر منصفانه نیز روبرو شدند.

تهیه کننده فیلم سینمایی «بغض» ادامه داد: برگزاری سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر، یک اقدام درستی بوده و باید برگزار می‌شد، همانطور که می‌بینید ۶۲ فیلم برای داوری داریم، آثاری که از بین فیلم‌های ثبت نام شده، کلیه مقررات جشنواره را رعایت کرده‌اند.

وی در پاسخ به این پرسش که داوری این دوره از جشنواره بدون هیات انتخاب چگونه خواهد بود، توضیح داد: تاکید می‌کنم که این دوره از جشنواره با دوره‌های قبل هیچ فرقی نمی‌کند، داوری کار هنری یک ویژگی‌هایی دارد و باید دید این ویژگی‌ها در اینکه یک فیلم چگونه ساخته شده است، چه می‌گوید و چه میزانسن و محتوایی دارد، چه قصه‌ای را تعریف می‌کند، چقدر نوآوری دارد، چگونه دیده می‌شود، داوری‌ها نسبت به دوره‌های قبل فرقی نمی‌کند چرا که زیباشناسی چه در دوره کرونا و چه در دوره پسا کرونا هیچ تغییری نمی‌کند.

فیلم‌هایی که گلچین نشده‌اند

وی همچنین درباره مسئولیت سنگین هیات داوران در این دوره از جشنواره فیلم فجر، توضیح داد: دوره‌های قبل هیات انتخابی وجود داشت که فیلم‌ها را دسته بندی می‌کرد، در حال حاضر احتمال دارد این دسته بندی توسط داوران انجام شود، در حقیقت داوران این دوره از جشنواره مسئولیت بسیار بسیار خطیر و بیشتری را برعهده دارند، به این دلیل که نزدیک به ۶۰ فیلم را باید ببینند و در هر فیلم نزدیک به ۱۵ رشته سیمرغ دار را مدنظر قرار دهند تا بتوانند از بین خیل این فیلم‌ها ۲۰ فیلم را برای دریافت سیمرغ انتخاب کنند.

این تهیه کننده سینما تاکید کرد: به همین دلیل فکر می‌کنم که دردسر داوران این دوره از جشنواره فیلم فجر بسیار بیشتر است و حتی می‌توان این دردسر را سه برابر دوره‌های قبل دانست، چرا که دیگر کسی برایشان فیلم‌ها را گلچین نکرده است، البته این امر یک شانس هم برای فیلمسازان است، یعنی تنها کسانی که داوری می‌کنند در مورد فیلم‌ها نظر می‌دهند و دیگر سلیقه هیات انتخابی وجود ندارد، ضمن اینکه هر گروهی متفاوت با دیگری است، یعنی سلیقه هیات داوران و هیات انتخاب با یکدیگر متفاوت است. درست است که ممکن است در بین نگاه این ۲ گروه شباهت‌هایی وجود داشته باشد اما تفاوت‌هایی نیز وجود دارد.

موسوی درباره حضور مخاطب در این دوره از جشنواره فیلم فجر گفت: امیدوارم این دوره از جشنواره با موفقیت برگزار شود و انشاالله این فرصت برای تماشاگران خوب سینمای ایران نیز پیش آید تا بتوانند بخشی از فیلم‌ها را در سینماها و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی تماشا کنند تا دوباره شاهد حرکت جدیدی به سمت سالن‌های سینما باشیم.

موسوی در پایان گفت: به گمان من این دوره از جشنواره شانسی برای فیلمسازان است که مستقیم مورد داوری قرار گیرند و این بسیار مهم است.

به گزارش سینماپرس، فیلم سینمایی «تک‌تیرانداز» از تولیدات سینمایی انجمن سینمایی انقلاب و دفاع مقدس، بنیاد فرهنگی روایت است. این فیلم نگاهی دارد به زندگی شهید عبدالرسول زرین، تک‌تیرانداز اسطوره‌ای دوران دفاع مقدس که عراقی‌ها به او لقب «گردان تک نفره» داده بودند. «تک‌تیرانداز» به کارگردانی علی غفاری در حال ساخت است و «جوان» در گفتگو با ابراهیم اصغری تهیه‌کننده این فیلم به سینمای دفاع مقدس و آخرین وضعیت «تک‌تیرانداز» پرداخته است.

سینمای دفاع مقدس امسال هم قرار است با آثاری مثل «تک‌تیرانداز» در جشنواره فجر حضورداشته باشد، چرا تولیدات سینمایی با موضوع دفاع مقدس این‌قدر کم‌تعداد شده که باید چشم‌انتظار حضور تک‌نمونه‌ها باشیم؟

این سؤال را باید از مسئولان محترم فرهنگی و سینمایی کشور و نهادهایی که متولی سینمای دفاع مقدس هستند، پرسید، اما چیزی که مشهود است اینکه مهم‌ترین دلیل کمبود فیلم‌های دفاع مقدس عدم‌حمایت مناسب جهت ساخت این فیلم‌هاست و البته سختی تولید فیلم دفاع مقدس دلیل دیگر مشکلات از این دست می‌باشد.
«تک‌تیرانداز» برگرفته از داستان یکی از قهرمانان دوران جنگ تحمیلی است، اینکه می‌گویند نام شهید عبدالرسول زرین بعد از نمایش فیلم «تک‌تیرانداز امریکایی» بر سر زبان‌ها افتاد را قبول دارید؟

نه این‌طور نیست، اما چه خوب بود مدیریت فرهنگی کشور زودتر از این به فکر ساخت فیلم‌هایی با موضوع می‌افتاد چراکه این موضوعات استراتژیک باید در اولویت مسئولان سینمایی کشور قرار گیرد، البته خوشحالم که در این وانفسا فیلم‌های متفاوت مدیریت محترم بنیاد فرهنگی روایت فتح و انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس به این مسئله اهمیت دادند و بانی تولید فیلم‌های ارزشی شدند.

چرا این‌قدر در معرفی قهرمانان دوران دفاع مقدس کم‌کار بودیم که بعد از ساخته‌شدن فیلمی در امریکا تازه ما هم به فکر این بیفتیم که درباره اعجوبه‌ای به نام عبدالرسول زرین فیلم بسازیم؟

متأسفانه مدیریت فرهنگی کشور بعضاً در مقابله با تهاجم فرهنگی دشمن فعال می‌شود که به نظر خیلی دیر است، فرهنگ انقلاب و دفاع مقدس باید پیش‌تر و تهاجمی عمل کند تا تهاجم فرهنگی کشور را قبل از شروع خنثی کند.

چقدر تلاش کرده‌اید «تک‌تیرانداز» یک اثر دفاع مقدسی باشد و نه یک کاری هالیوودی شده!؟

از خاصیت‌ها و شاخصه‌های فیلم‌های دفاع مقدس و شخصیت‌های برتر دفاع مقدس ایدئولوژیک و معنویت است که اگر در آثار سینمایی به خوبی به آن پرداخته شود، خودبه‌خود آثار ما به نسبت آثار مشابه هالیوود تفاوت می‌کند و حتی فیلم حادثه‌ای و قهرمان‌محور باشد.

علی غفاری بعد از ساخت «استرداد» که درخشش خوبی داشت، دیگر نتوانست موفقیت آن فیلم را تکرار کند، به نظرتان «تک‌تیرانداز» پتانسیل تکرار موفقیت «استرداد» را خواهد داشت؟

هرچند شرایط ساخت این فیلم با فیلم استرداد متفاوت است، اما به نظرم این فیلم جزو شاخص‌ترین آثار آقای غفاری است و نقش بسزایی در رشد و بلوغ آثار دفاع مقدس به جا خواهد گذاشت، به ویژه برای جذب مخاطب و نسل جوانی که در این روزها فیلم‌های متنوعی را شاهد هستند، این فیلم‌های قهرمان‌محور مؤثر خواهند بود.

انتخاب کامبیز دیرباز به خاطر چند حضور وی در چنین نقش‌هایی خیلی تیپیکال نشده است؟

خیر، اما کامبیز دیرباز به رغم اینکه برای این نقش بسیار مناسب بود علاقه، همراهی و همدلی او هر تهیه‌کننده و کارگردانی را تشویق می‌کند که در فیلم جنگی و فیلم‌های ارزشی از او استفاده کند.

شنیده‌ام که «تک‌تیرانداز» از نظر ویژوال افکت یکی از متفاوت‌ترین آثار سینمای دفاع مقدس است، در این باره توضیح می‌دهید.

تدوین فیلم به اتمام رسیده است و بخش‌های مربوط به ویژوال و صداگذار و ساخت موسیقی توسط همکارانم در جریان است که با توجه به اینکه فیلم دفاع مقدسی است و صحنه‌های عظیم جنگی دارد، بخش‌های ویژوال افکت آن بسیار زمانبر خواهد بود ولی امیدوارم به زودی آماده و نسخه نهایی تحویل دفتر جشنواره گردد، البته یکی از ویژه‌های فیلم، فیلمبرداری صحنه‌های عظیم جنگی است که آن هم توسط همکارانم مشغول اصلاح و تنظیم رنگ است. به هرحال این فیلم جنگی پلان‌های متعدد دارد که بسیار زمانبر است. از طرفی به دلیل اینکه فیلم نزدیک ۲ هزار پلان دارد و زمان آن بیش از ۱۰۰ دقیقه است، بچه‌ها در استودیو مشغول اصلاح رنگ این پلان‌ها می‌باشند، همچنین صداگذاری فیلم در حال انجام است که این بخش نیز از بخش‌های دشوار و زمانبر خواهد بود و پیش‌بینی می‌کنیم بخش جلوه‌های ویژه این فیلم نیز مورد توجه هیئت داوران قرار بگیرد. به نظرم بخش ویژوال افکت و جلوه‌های ویژه فیلم جزو ویژه‌ترین‌ها در سینمای دفاع مقدس باشد و از این حیث منحصربه‌فرد خواهد بود و الگویی در سینمای دفاع مقدس گردد.

امسال جشنواره فجر لیست بلندبالایی از آثار سال‌های قبل را برای ورود به جشنواره آماده کرده است، این کار ظلم به فیلم‌های تازه‌ای مثل «تک‌تیرانداز» نیست که با مشقت در شرایط کرونا آماده جشنواره شده‌اند؟

هر فیلم ویژگی‌های خود را دارد، به نظرم نتیجه نهایی تلاش همکارانم و کارگردانی خوب آقای غفاری و موضوع ویژه فیلم هر مخاطب حرفه و منصفی را وادار به همراهی و احترام به این فیلم دفاع مقدس کند.

موفقیت آثاری مثل «تک‌تیرانداز» در جشنواره فجر چقدر می‌تواند بر رونق گرفتن دوباره سینمای دفاع مقدس تأثیرگذار باشد؟

قطعاً جشنواره فیلم فجر یکی از رویدادهایی است که به شدت در روند تولید در سینمای ایران مؤثر بوده و است و با توجه به اینکه این جشنواره منسوب به ایام مبارک دهه فجر و پیروزی انقلاب اسلامی است، باید تلاش کند فیلم‌های مرتبط با انقلاب و دفاع مقدس را به گونه‌ای مورد توجه قرار دهد که بر میزان تولید کمی و کیفی این فیلم‌ها تأثیر مثبتی بگذارد و در ادامه مسیر بهتری برای اکران مناسب این فیلم‌ها فراهم کند.

به گزارش سینماپرس، بهرام ابراهیمی از ۱۸ سالگی کار بازیگری خود را به طور حرفه‌ای با سریال “صخره سیاه” به نویسندگی سبکتکین سالور در سال ۱۳۵۲ آغاز کرد و پس از آن در فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی همچون مارمولک، زاگرس، مرد بارانی، بی‌گناهان، هشت و نیم دقیقه، محکومین و… به ایفای نقش پرداخت.

ابراهیمی همچنین سال ۱۳۷۴ به سفارش زنده یاد احمد آقالو به جمع بازیگران رادیو پیوست و با بازی در نمایش “رستم و سهراب” به طور رسمی کارش را در مرکز نمایش رادیو آغاز کرد و تا امروز نقش‌های بی‌شماری از جمله بیژن شاهنامه، توس، لرد کند و… را تجربه کرد.

او این روزها در کنار دو سریال در نمایش‌خانگی، قرار است نقش مهندس بازرگان سریال “رازهای ناتمام” برگرفته از زندگی شهید باهنر را بازی و سریال نوروزی را برای رادیو کارگردانی کند.   با او لحظاتی به گفت‌وگو نشستیم و نکات بسیار خوبی درباره رادیو و کارگردانی و بازیگری‌اش و عدم توجه به فیلمنامه و جدی‌گرفتن سریال‌سازی در تلویزیون اشاره کرد که مشروح آن خواندنی است.

متن مصاحبه تسنیم بابهرام ابراهیمیبه قرار زیر است:

* بگذارید با رادیو شروع کنیم که شما یکی از وزنه‌های بازیگری و کارگردانی سریال‌های نمایشی رادیو هستید. صدایِ شما را در ایرانصدای رادیو می‌شنویم، بازی‌هایتان و کارگردانی‌هایتان هم شهره خاص و عام است…

نمایش رادیویی به نظر من نوعی از تئاتر است، تئاتری که اصل آن صداست. فضایی که برای من ایجاد می‌شود درست مثل بازیگری تئاتر است، تئاتری که مقابل میکروفن اجرا می‌شود. از سال ۱۳۷۴ تا امروز نمایش‌های مختلف رادیویی را تجربه کردم. همیشه تئاتر برایم مهم بود. پس از آن که به رادیو آمدم، رادیو شد جزو اولویت‌های کاریم.

یادم می‌آید صدای آشنایی در رادیو بود که بیش از ۶۰۰ قسمت نمایش از شاهنامه کار کردیم و این صدای آشنا حذف شد. جالب است که ایرانیان مقیم خارج از کشور، با این صدای آشنا ارتباط برقرار می‌کردند. الان در تلاشند اتفاقاتی بیفتد و این صدای آشنا به آنتن برگردد.

فعالیت ما در زمینه نمایش طی این سال‌ها بیشتر شده است. تلاش همه همکاران در مرکز هنرهای نمایشی رادیو این است که از نیرو و تجربه خود بهترین استفاده را کنند. یکسری نیروی جوان هم جذب رادیو می‌شوند که در زمینه‌های مختلف فعالیت می‌کنند و طراوت و تازگی رادیو را حفظ می‌کنند که امیدوارم در گام‌های بعدی با موفقیت پیشرفت کنند.

پیشنهادات رادیویی که رد شد!

* آیا رادیو با توجه به پررنگ شدن پلتفرم‌های اینترنتی پخش فیلم و فعالیت گسترده فضای‌مجازی، رسانه برتر و زنده و گرمی همچون گذشته است؟

عاقل باشیم اینترنت. هم تلویزیون و هم رادیو زیرپوشش ماهواره و اینترنت قرار گرفتند. متأسفانه یا خوشبختانه امروز کسانی در اینترنت بنگاه‌های شرط‌بندی راه انداخته‌اند که هر روز هم خطرناک‌تر می‌شوند. من هیچ‌وقت واردِ‌ این فضاهای مجازی نمی‌شوم که سطحِ ذائقه‌ها و دیدگاه‌ها را سطحی‌تر می‌کند و پایین می‌آورد.

برای اجرا در رادیو پیشنهاد داشتم اما رد کردم. می‌توانم مجری باشم اما حرفه من نیست. دوبله کار نمی‌کنم دلیلش این است که دوبله ما آدم‌های بزرگی دارد. گرچه روند پرورش و تربیت حوزه دوبله کُندتر شده اما نسل‌شان طلایی است. صدای من خدادادی است آیا این صدایِ من به صدای جلیلوند و حسین عرفانی می‌چربد؟ قطعاً نمی‌چربد آن‌ها اساتید به یادماندنی این حوزه‌اند. هرچند تهیه‌کننده پول کلانی هم بدهد من راضی نیستم.

* سریال جدیدی که در رادیو کارگردانی می‌کنید مخصوصِ ایام نوروز ۱۴۰۰ است؟

بله. نام این سریال رادیویی “بله برون” است که سیناپس (طرح) آن را خوانده‌ام و برای انتخاب بازیگر و شروعِ تولید منتظر فیلمنامه این سریالم.

نقش مهندس بازرگانِ سریال شهید باهنر

* این روزها مثل بسیاری از کاربلدها و بازیگران پیشکسوت کمتر در سریال‌های تلویزیونی دیده می‌شوید؛ دلیل خاصی دارد؟

سریالی به نام “فرشتگان بی‌بال” کار رکدم که صحنه‌های ما به قبل کرونا دارد؛ با شهرام عبدلی، رحیم نوروزی و فریبا متخصص همبازی شدم. داستان قشنگی که درباره کرونا ساخته شد. الان بیکار نیستم کاری در نمایش‌خانگی به نام “سقف امن” به پایان رساندم که روزهای تدوین را سپری می‌کند و به تازگی در قصه “ایست بازرسی” به عنوان بازیگر نقش منفی انتخاب شده‌ام.

یکی از سریال‌هایی که می‌توان از آن به عنوان سریال فاخر یاد کرد، سریال “رازهای ناتمام” برگرفته از زندگی شهید باهنر است که نقش مهندس بازرگان را به من سپرده‌اند. سریالی که چند روزی است در تهران کلید خورده و به زودی من هم به دوستان همکار در این سریال ملحق خواهم شد.  

فیلمنامه را در تلویزیون شوخی می‌گیرند

* چرا سریال‌های تلویزیونی مثلِ گذشته نمی‌توانند مخاطب جذب کنند؛ دلیل این بی‌خاصیت شدن برخی سوژه‌های سریال‌های تلویزیونی در چیست؟

چون فیلمنامه در تلویزیون شوخی گرفته شده است. شتاب‌زدگی در تولید و رسیدن به آنتن در اولویت قرار گرفته و از محتوا غافل شده‌ایم. آنقدر سوژه‌ها و داستان‌های شبیه به هم شده‌اند که سریال‌ها یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند و آن خاصیت ماندگاری خودشان را از دست داده‌اند.

من بیشتر ترجیح می‌دهم کتاب بخوانم تا سریال ببینم. البته گاهی برای دیدنِ سریال‌ها به سراغ سریال‌های خارجی می‌روم که تخیّلی نباشند و حرف برای گفتن داشته باشند. اوضاعِ سریال‌سازی ما مناسب نیست چون با همه‌چیز در این عرصه تجاری و کاسب‌کارانه برخورد می‌شود.

ما باید به نویسندگان و کارگردان و عوامل کاربلدمان بها بدهیم. شتاب‌زدگی و عجله‌عجله ساختن سریال، کارها را از هویت می‌اندازد و اجازه نمی‌دهد مخاطب محتوا و اتفاقات آن مجموعه در خاطرِ مخاطب بماند. چند صباحی روی آنتن‌اند؛ اما می‌آیند و می‌روند.

* آقای ابراهیمی؛ مردم شما را به کدام نقش می‌شناسند و اصطلاحاً شما را به نام آن کاراکتر صدا می‌زنند؟

اول که می‌گویند “مارمولک” و آن نقش رئیس زندان؛ آقای مجاور. آرام‌آرام بیشتر یادشان می‌آید و به سراغ دیگر نقش‌ها و سریال‌هایمان هم می‌روند. اهل تئاتر مرا به نام نمایشنامه‌ها و بازی‌های روی صحنه می‌شناسند؛ قدیمی‌ها سریال “مرغ حق” را به یاد می‌آورند که جمشید اسماعیل‌خانی و بازیگران دیگر درخشیدند. البته از سریال‌های “هشت‌ و نیم‌دقیقه” و “همه‌چیز آنجاست” را هم یاد می‌کنند.

بعد از مارمولک به من گفتند: بفرستینش انفرادی!

* خاطره‌ای از “مارمولک” و سریال‌هایی که برای تلویزیون داشتید، دارید؟

من بعد از مدت‌ها در سریال “همه‌چیز آنجاست” با مرحوم جمشید مشایخی همبازی شدم؛ روحشان شاد. حالم با ایشان خوب بود و روح آرام و متحرکی داشتند. این بهترین خاطره من در سریال‌هایی است که در سال‌های اخیر از من پخش شده است.

اما خاطره‌ای بعد از اکران فیلم “مارمولک” دارم که ماشین گشتِ پلیس جلوی مرا گرفت و آن دیالوگِ معروف رئیس زندان که کاراکتر من در این فیلم سینمایی بود را تکرار کرد: “بفرستینش انفرادی! “. البته این اتفاق به شکل‌های دیگر تکرار شد.

دوست دارم مردم تلویزیون ببینند نه ماهواره!

* از تلویزیون دلخورید؟

من خودم را فرزند تلویزیون می‌دانم و بسیار به این رسانه علاقه‌مندم. به جای دلخوری، دغدغه‌مندم و دوست دارم مردم بیشتر تلویزیون ببینند تا ماهواره! احساس اهانت می‌کنم وقتی می‌بینم و یا می‌شنوم سریال‌های دستِ چندم ترکیه‌ای را به سریال‌های ما ترجیح می‌دهند. حس می‌کنم به من توهین می‌کنند؛ از طرفی هم حق می‌دهم تعداد سریال‌های حوصله‌برِ ما زیاد شده است.

همه‌چیز در سایه رسیدن به آنتن قرار گرفته است

به نظر می‌رسد وقتِ آن رسیده بیشتر به فیلمنامه توجه کنیم؛ سریال‌سازی را جدّی بگیریم و نویسندگان خوب را بیاوریم و به آن‌ها میدان دهیم. زمانی آنقدر تأمل و دقت اهمیت داشت که بازیگران برای دورخوانی دورِ میز می‌نشستند و برای رسیدن به شخصیت‌پردازی درست، اتود می‌زدند تا این کاراکترها درست کنار هم قرار بگیرد. این روزها شخصیت‌پردازی‌ها معیوب و ناقص اتفاق می‌افتد چون همه‌چیز در سایه رسیدن به آنتن قرار گرفته است.

کار طنز را بلد نیستم

* آیا روزی بهرام ابراهیمی را در کارهای طنز هم خواهیم دید؟

این کار را بلد نیستم؛ کار کمدی فوق‌العاده سخت است و در این کار مهران مدیری را قبول دارم.

بی‌تعهدی برخی از تهیه‌کنندگان، بازیگران را از تلویزیون دور می‌کند

* یکی از مشکلاتی که بعضاً بازیگران پیشکسوت با تلویزیون دارند بر سرِ تهیه‌کنندگان غیرمتعهد است؛ نظر شما در این باره چیست؟

همه ما مبتلابه این اتفاقیم. من و امثالهم نه کارمندیم و نه بازنشستگی داریم؛ خودمانیم و این حرفه! در بسیاری از مواقع تهیه‌کننده پول ما را می‌گذارد در ماه‌های بعد از پخش و یا برخی اوقات هم مثلِ خیلی از کارها کماکان طلبکاریم. این بی‌تعهدی، آفتِ بسیاری از تهیه‌کنندگان شده که به نوعی بازیگران را نسبت به کار در سریال‌های تلویزیونی بی‌اعتماد می‌کند.

بهانه‌شان هم این شده که سازمان صداوسیما هنوز پول‌ها را پرداخت نکرده اما وقتی از سازمان پیگیری می‌کنیم متوجه می‌شویم این پول‌ها بعضاً اختصاص پیدا می‌کند. البته با برخی از تهیه‌کنندگان هم چشم بسته کار می‌کنیم چون در هر شرایطی پای تعهدشان می‌مانند و امیدوارم روزی فرا برسد که این متعهدبودن ضمیمه کار همه تهیه‌کنندگان ما باشد.

دوست داشتم نقش شهید چمران را بازی کنم/مختارنامه قسمت نشد!

* نقشی بوده که دوست داشتید بازی کنید اما قسمتان نشد؟

در تلویزیون چیزی به ذهنم نمی‌رسد اما دلم می‌خواست چمران را بازی می‌کردم که فریبرز عرب‌نیا این نقش را ایفا کرد. دوست دارم تله‌تئاتر دوباره در تلویزیون رونق پیدا کند اگر بدانم این رویه جدی می‌شود حتماً طرح‌های زیادی دارم که در اختیار تلویزیونی‌ها قرار بدهم.

البته قرار بود در سریال “مختارنامه” بازی کنم که قسمت نشد. چون سر فیلم‌سینمایی محسن قصابیان بودم و عذرخواهی کردم.

حتماً محتوا!

* نکته آخر؛ کیفیت تصویر شبکه‌های تلویزیونی HD شده است، چرا این کیفیت در محتوای برنامه‌ها و سریال‌ها اتفاق نمی‌افتد؟

سریال‌ها باید برای نگارش فیلمنامه و ساختِ آن زمان استاندارد خودشان را داشته باشند اما شتاب‌زدگی آفتِ امروز تولید سریال‌ها شده و از طرفی فقدان فیلمنامه و نظارتی که باید در جریان ساخت سریال‌ها اتفاق بیفتد. خط قرمزهای عجیب و غریب هم موضوع دیگری است که برخی از روی سلیقه اعمال می‌کنند و نمی‌گذارند درام در تلویزیون روند اصولی و درست خودش را طی کند. به همین خاطر کارها عمدتاً بی‌رمق و بی‌مصرف از آب درمی‌آیند.

سینماپرس: مکالی کالین بازیگر نقش کوین در فیلم «تنها در خانه» خواستار حذف صحنه‌ای از قسمت دوم این مجموعه شد که در آن با ترامپ در لابی هتل دیدار می‌کند.

سینماپرس: کارگردان «بچه‌های طوفان» از آثار حاضر در جشنواره فجر گفت: امیدوارم در داوری‌ها و رقابت بر سر گرفتن سیمرغ‌ها شایسته‌سالاری اتفاق بیفتد. نگوییم چون فیلمی را فیلمساز غیرمطرح ساخته پس لابد فیلم خوبی نیست. به فیلم دقت کنید و در قید بند اسامی نباشید.

سینماپرس: کارگردان فیلم «غیبت موجه» حاضر در جشنواره فجر بیان کرد: در فیلم سراغ افرادی می‌روم که تلاش دارند از وضعیت کرونایی سوء استفاده حداکثری کرده باشند. فیلمی متعلق به سینمای اجتماعی و قصه‌گوست که می‌تواند تا حدی هم برای مخاطب مفرح باشد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی موزه سینما، همزمان با حضور «افسانه بایگان» در موزه سینما تاریخ شفاهی وی که شامل دوران کودکی، نوجوانی، نحوه آشنایی و ورود به سینما، علاقه به شعر و خاطراتی از همکاری وی در سریال‌ها و فیلم‌های سینمای است، ضبط شد.

بایگان در جشنواره فیلم فجر برای فیلم‌های «کافه ستاره»، «دو فیلم و یک بلیت» نامزد بهترین بازیگر نقش اول زن و برای فیلم «خواهران غریب» دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرده است.

گفتگوهای تاریخ شفاهی موزه سینمای ایران با هدف شناخت علاقمندان به سینما به ویژه جوانان و نسل‌های آینده با تاریخ و رویدادهای سینمای ایران و آشنایی و بهره‌مندی از سیر زندگی هنری پیشکسوتان و هنرمندان شاخص تهیه می‌شود و تاکنون تعداد زیادی از هنرمندان جلوی دوربین موزه سینمای ایران قرار گرفته‌اند.