بایگانی خرداد 14, 1401

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران در چهارمین نوبت از هفتمین فصل برگزاری «پاتوق فیلم کوتاه» که دوشنبه‌های هر هفته به همت انجمن سینمای جوانان ایران در پردیس سینمایی چارسو برگزار می‌شود، روز دوشنبه ۹ خرداد فیلم‌های کوتاه «هلو» ساخته مهدی حسین‌خانی، «کبود» به کارگردانی علی توکلی، «دوآل‌پا» ساخته محمدرضا مرادی و انیمیشن کوتاه «خولانه‌وه» ساخته هژیر اسعدی به نمایش درآمد و با حضور سعید قطبی‌زاده منتقد سینما مورد نقد و بررسی قرار گرفت.

مخاطبانی که برای فیلم کوتاه نعمت هستند

سعید قطبی‌زاده منتقد سینما هم در ابتدای صحبت‌های خود ضمن ابراز خوشحالی از برگزاری نشست‌های پاتوق فیلم کوتاه خطاب به حاضران گفت: هر کس با هر انگیزه‌ای اینجا حاضر شده، به فیلم کوتاه و سازندگان آن افتخار داده است به ویژه در شرایطی که این فیلم‌ها امکان دیده شدن ندارند و حضور مخاطبانی مانند شما یک نعمت است.

این منتقد در ادامه به طرح نکاتی درباره فیلم «هلو» پرداخت و گفت: جامپ‌کات در کارگردانی خطرناک است. درست است که فیلمسازی مانند گدار در فیلم‌های اولیه خود استفاده‌هایی هوشمندانه از جامپ‌کات می‌کند اما اینجا و در تجربه‌های نخستین بهتر است کارگردانی را به‌صورت پایه‌ای و براساس الگوهای کلاسیک تجربه کنیم. این‌ها مشق فیلمسازی است.

قطبی‌زاده گفت: بازیگر اگر به‌درستی هدایت شود می‌تواند بسیاری از ضعف‌های فیلم را بپوشاند. شما اگر فیلمنامه خوبی نوشته باشید و شخصیت خوبی هم در آن پرداخته باشید، اما انتقال حسی درستی توسط بازیگر صورت نگیرد، همه تلاش شما روی هوا می‌رود.

لاک‌پشت‌هایی که قربانی می‌شوند

سعید قطبی‌زاده در ادامه درباره فیلم «کبود» بیان کرد: نکته مثبت این فیلم، در فیلمنامه است و نکته منفی آن هم در فیلمنامه است. نکته مثبت این است که این کار یکی از بهترین فیلم‌های کوتاه است که شروع و میانه و پایان درستی متناسب با اهداف و فلسفه فیلم کوتاه دارد. در این فیلم قصه با مقدمه درستی روایت می‌شود، پرورش درستی هم دارد و نتیجه‌گیری درستی هم می‌کند. با اطمینان می‌گویم ۹۰ درصد فیلم‌های کوتاه ایرانی این ویژگی ساده را ندارند. اما ایراد این فیلم هم در همین فیلمنامه است.

قطبی‌زاده با اشاره زاویه نگاه انتقادی فیلم نسبت به مسائل جامعه توضیح داد: وقتی شخصیت‌پردازی زیادی در فیلم کوتاه داریم، برخی شخصیت‌ها از بین می‌روند. در جنوب که بودم متوجه شدم وقتی می‌خواهند میگو شکار کنند، کلی لاک‌پشت می‌میرد، چرا که لاک‌پشت‌ها هم زیاد هستند و هم تنبل. فیلم «کبود» هم همین مشکل را دارد و برای رسیدن به دو شخصیت اصلی، تعداد لاک‌پشت را می‌کشد! شخصیت‌هایی را در کار به عنوان آکسسوار داریم نه آدم‌هایی هویت‌مند. در مجموع اما فیلم قابلیت ارتباط با اقشار مختلف را دارد.

فقدان جسارت در نزدیک شدن به الگوهای ژانر وحشت

سپس نوبت به نقد «دوآل‌پا» به کارگردانی محمدرضا مرادی رسید.

قطبی‌زاده در این بخش گفت: من از این فیلم خوشم آمد چون اساسأ هم فیلم ترسناک دوست دارم و هم اینکه فقدان جسارت در بین فیلمسازان ایرانی برای نزدیک شدن به الگوهای ژانر ترسناک همیشه برایم نشان‌دهنده خفت سینمای ایران بوده است، این موضوع نشان می‌دهد که چقدر ما تنوع ژانری نداریم این در حالی است که تعداد زیادی کتاب درباره تاریخ ژانر داریم، ما فیلم‌های متنوعی در جشنواره کن و اسکار می‌بینیم ولی هیچوقت از خودمان نمی‌پرسیم چرا فیلم‌های ما مدام درباره موضوعات خانوادگی و کمدی است به طوری که ما کلاً در سینمای خودمان سه ژانر بیشتر نداریم به نحوی که سایر ژانرها در ایران وجود ندارد، این همه فیلم‌های روز جهان را نگاه می‌کنیم ولی هیچکس تعجب نمی‌کند که چرا چنین فیلم‌های در ایران ساخته نمی‌شود؟

انیمیشن در ایران یتیم است

در ادامه فیلم کوتاه «خولانه‌وه» به کارگردانی هژیر اسعدی مورد نقد و بررسی قرار گرفت‌.

قطبی‌زاده با بیان اینکه «خولانه‌وه» فیلم خوش ایده‌ای است مطرح کرد: انیمیشن در ایران دقیقاً وضعیت یک بچه یتیم را دارد و در ایران حمایت نمی‌شود مگر اینکه دولتی باشد. سفارش‌دهنده دولتی هم از انیمیشنی حمایت نمی‌کند مگر آنکه مطابق فرموده و سفارش‌ها باشد. این معضل بزرگ انیمیشن در ایران است و من واقعاً بابت آن نگران هستم. نگران همه بچه‌هایی که فارغ‌التحصیل انیمیشن‌سازی از دانشگاه‌های ایران هستند و کلی ایده برای کار دارند و کلی شوق برای ساخت انیمیشن‌های درجه یک دارند اما مجبورند یا سراغ سرمایه‌های شخصی بروند یا اگر نهادی از آن‌ها حمایت می‌کند، این حمایت مقطعی و غیر مداوم است.

بخش پایانی این نشست به پرسش و پاسخ علاقمندان حاضر در سالن درباره فیلم‌های به نمایش درآمده با حضور منتقد مهمان اختصاص یافت.

به گزارش خبرنگار مهر، مستند «آب، باد، خاک، نان» به کارگردانی مهدی زمانپور کیاسری تهیه کنندگی سمیه زراعت کار و مهدی زمانپور کیاسری به جشنواره بین المللی مستند «داک اِج» نیوزیلند راه پیدا کرد.

جشنواره «داک اج» که از تاریخ ۱ ژوئن تا ۱۰ جولای برابر با ۱۱ خرداد تا ۱۹ تیر به صورت آنلاین در نیوزیلند برگزار می‌شود یکی از رویدادهای سینمایی مورد تأیید آکادمی اسکار است.

مستند ۲۵ دقیقه‌ای «آب، باد، خاک، نان» که تولیدش بیش از یکسال زمان برده روایتی خوش آب و رنگ و لطیف از زندگی ابوالفضل و ستایش ۲ کودک فهرجی است که در پیچ و تاب سرنوشت، زندگی متفاوتی را تجربه می‌کنند.

«آب، باد، خاک، نان» قبلاً جایزه قدردانی ویژه هیأت داوران بخش کودک و نوجوان جشنواره ایدفا هلند را دریافت کرده بود و در جشنواره جیهلاوا چک و جشنواره فیلم کودکان سیاتل آمریکا، مراداس داک اسپانیا و تسالونیکی یونان حضور داشت.

پخش بین‌الملل فیلم بر عهده مؤسسه هنر هفتم با مدیریت علیرضا شاهرخی است.

سایر عوامل «آب، باد، خاک، نان» عبارتند از نویسنده و کارگردان: مهدی زمانپور کیاسری، فیلمبردار: داوود رحمانی، حسن سیدی پریشان، مهدی زمانپور کیاسری، تدوین: محمدرضا وطن دوست، صدابردار: پیام میرتبریزیان، صداگذار: آرش قاسمی، مدیر تولید: تیمور نوربخش، تهیه کننده: سمیه زراعت کار و مهدی زمانپور کیاسری.

محمد ثقفی یکی از کارگردانان مجموعه مستند «رازهای جماران» همزمان با عرضه اینترنتی این مستند در گفتگو با خبرنگار مهر درباره آن توضیح داد: این مستند یک روایت چهارقسمتی درباره محافظان حضرت امام (ره) در دوره سکونت ایشان در جماران است. ما در قالب مصاحبه با محافظان حضرت امام (ره) روایت‌های ناگفته‌ای را از چند سال سکونت ایشان در جماران ارائه کرده و به جنبه‌های جدیدی از زندگی حضرت امام (ره) پرداخته‌ایم.

وی در ادامه افزود: روایت‌ها و خاطراتی به نقل از محافظان حضرت امام (ره) در این مستند روایت می‌شود که از برنامه‌های روزانه ایشان و ارتباطات‌شان با مسئولان و مردم گرفته تا ماجرای ترور ناکام ایشان را شامل می‌شود، همان ماجرای بمب‌گذاری در جماران که محافظان جلوی آن را می‌گیرند. موضوعات دیگری درباره موضع امام (ره) درباره بنی‌صدر، رابطه ایشان با همسرشان و حاج احمد به‌عنوان فرزند بزرگ‌شان نیز در این مستند مطرح شده است.

ثقفی تأکید کرد: هر قسمت از مستند «رازهای جماران» تم مشخصی دارد. به‌عنوان مثال یک قسمت به‌طور کامل به حاج احمدآقا اختصاص دارد و قسمت دیگر به همسر ایشان. یک قسمت هم روایت ورود حضرت امام (ره) به ایران و ماجرای سفرشان به قم و سپس سکونت در جماران است. در تمام این قسمت‌ها محوریت حضرت امام (ره) است و خط روایت هم برمبنای روایت‌هایی است که محافظان از ایشان ارائه می‌کنند.

وجه مشترک روایت محافظان از حضرت امام (ره) چه بود؟

این مستندساز درباره جنس روایت محافظان حضرت امام (ره) و وجه مشترک آن‌ها توضیح داد: آنچه از زاویه دید همه این محافظان جالب و مورد تأکید بود، رفتار حضرت امام (ره) با محافظان، مردم و خانواده‌شان بود. مثلاً در ایام رمضان که محافظان روزه بودند، حضرت امام (ره) برای آن‌ها که مشغول شیفت بودند، سحری می‌بردند. این محافظان خرده روایت‌های جذابی هم از رفتار حضرت امام (ره) با خانواده و مشخصاً همسرشان ارائه می‌کنند که شاید خیلی مطرح نشده و شنیدن آن‌ها برای مخاطبان می‌تواند جذاب باشد.

وی با اشاره به جزئیاتی از عادات روزانه حضرت امام (ره) ادامه داد: این‌ها همه از نکاتی است که در این مستند از زبان محافظان مطرح شده و در مجموع نکات تازه و جدید درباره بنیان‌گذار انقلاب محسوب می‌شود. حجم این روایت‌ها به اندازه‌ای بود که بخش‌هایی از آن را توانستیم برای پخش از تلویزیون در مدت زمان کوتاهی که فرصت داشتیم در مستند بگنجانیم و بخش‌هایی هم ناگفته باقی ماند.

ثقفی درباره ارتباط حضرت امام (ره) با محافظان خود هم توضیح داد: حضرت امام (ره) مدام به محافظان تأکید داشتند خیلی با مردمی که برای دیدار با ایشان به جماران می‌آمدند، رفتار بدی نداشته باشند و خیلی ویژه حواس‌شان به رفتار محافظان با مردم بود. یکی از محافظان تعریف می‌کرد در اوایلی که به جماران رفته بودم، یک روز جمعیت زیادی آمد و از آنجایی که می‌خواستم خودی هم به امام (ره) نشان دهم، بخشی از جمعیت را هل می‌دادم که پراکنده شوند اما در همان موقع متوجه نگاه تند و تیز حضرت امام (ره) می‌شود. بعد می‌گوید بعد از مراسم شنیدم که امام (ره) گفته بود به این محافظ جدید بگویید اگر یک بار دیگر بخواهد با مردم اینگونه رفتار کند، جایی در جماران ندارد.

ماجرای رأی همسر حضرت امام (ره) به بنی‌صدر

وی ضمن اشاره به ماجرای بستری شدن حضرت امام (ره) در بیمارستان قلب تهران و ماجرای ریاست جمهوری بنی‌صدر که در این مستند به بخش‌هایی از آن هم اشاره شده است، گفت: یکی از نکات جذابی که در مستند به آن پرداخته‌ایم ماجرای اختلاف‌نظرهای حضرت امام (ره) و همسرشان است. ایشان حتی در مواردی اختلاف‌نظرهای سیاسی هم با هم داشتند. در یک مورد همسر امام (ره) به آقای بنی‌صدر رأی می‌دهد و امام (ره) هم هیچ دخالتی در این جریان نمی‌کند و اعلام می‌کند که شما کاملاً حق رأی دارید و می‌توانید به هر کسی که دوست دارید، رأی بدهید.

این مستندساز تأکید دارد: رفتار امام (ره) با مردم رفتاری بسیار صمیمانه بوده است. در عین محافظتی که وجود داشت، حضرت امام (ره) تلاش بسیاری داشت که با مردم ارتباط نزدیک داشته باشد، هم در قم و هم در جماران این رویکرد را داشتند و همواره محافظان از این مسئله یاد می‌کنند که ایشان خیلی در قید و بند مسائل امنیتی نبودند، تنها به فکر این بودند که مردم اگر آمده‌اند و یک ساعت در آفتاب ایستاده‌اند، ایشان حتماً به احساسات آن‌ها پاسخ بگوید و با آن‌ها صحبت کند. حضرت امام (ره) هفته‌ای یک یا دوبار جلسات عقد و ازدواج حضوری هم داشتند.

وی در پایان مطرح کرد: نکته دیگری که در فیلم به آن اشاره می‌شود ساده‌زیستی حضرت امام (ره) و وسایل منزل‌شان است. گفته می‌شود حضرت امام (ره) در دورانی که در جماران بودند هیچ‌گاه از منزل خارج نمی‌شدند، حتی برای زیارت به قم هم نمی‌رفتند و مدام در جماران حضور داشتند. فیلم‌ها کمتر دیده‌شده‌ای هم از آرشیو در این مستند داریم که مربوط به تصاویری می‌شود که عروس حضرت امام (ره) از ایشان ضبط کرده و ما در این مستند شاهد بخش‌هایی از آن هستیم.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پروژه، مستند «کاپ‌را کجاست؟» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی مهدی انصاری عنوان جدیدترین اثر مرکز مستند سوره است که مدتی است فیلمبرداری آن به پایان رسیده و به زودی آماده پخش می‌شود.

نگاهی انتقادی به سیاه‌نمایی در آثار هنری-تصویری ایران و واکاوی جایگاه امید در سینمای ایران موضوع مستند «کاپ‌را کجاست؟» است. این اثر قصد دارد با بررسی این اندیشه سینماگران ایرانی که «سینما آینه جامعه است» به مساله امید در سینمای آمریکا بپردازد.

«کاپ‌را کجاست؟» همچنین نگاهی به فرانک کاپرا کارگردان ایتالیایی-آمریکایی و آثارش به عنوان مطرح‌ترین کارگردان امیدبخش داشته است.

سازندگان این مستند دست به تجربه جدیدی در فُرم زده‌اند. در حقیقت بر خلاف دیگر آثار، مستندساز در «کاپ را کجاست؟» نقش راوی را بازی نمی‌کند، بلکه چشم در چشم مخاطب با او صحبت می‌کند. همچنین این اثر تنها از تصاویر آرشیوی بهره نگرفته است تا تماشاگر بتواند ارتباط بهتر و نزدیک‌تری با آن برقرار کند.

«کاپ‌را کجاست؟» هم‌اکنون در مراحل پایانی صداگذاری و اصلاح رنگ و نور به سر می‌برد.

عوامل «کاپ‌را کجاست؟» عبارتند از تهیه‌کننده و کارگردان: مهدی انصاری، مشاور هنری: روح‌الله قاسمی، مشاور علمی: مهدی کاشفی‏‌فرد، پژوهش: مهدی انصاری و سعید ستاری، مدیر تولید: میثم خانی، تصویربردار: علی پوراسد، صدابردار: دانیال عبدالحمید، تدوینگر: روح‌الله قاسمی، نویسنده: مهدی انصاری، دستیار تهیه: سعید ستاری، دستیار تصویربرداری: رضا حصاری و علی رضی‏‌پور، دستیار تولید: پارسا خانی، چهره‌‏پرداز: امیرمحمد دوستی، اصلاح رنگ و نور: امیر صادق‏‌محمدی، ترکیب و طراحی صدا: سعید بابایی، گوینده صدای رادیو: مائده نوری، مترجم: سلیله آقایی، تدارکات: نادر آقام‌علی‏زاده و محصول مرکز مستند سازمان سینمایی سوره.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی جشنواره، سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های ورزشی ایران با همکاری شورای ورزش سازمان صداوسیما و بر اساس آرای مردمی، بهترین‌های ورزش تلویزیون را در سه بخش بهترین مجری، گزارشگر و برنامه تلویزیونی انتخاب می‌کند.

بر این اساس مخاطبان می‌توانند از سه شنبه، دهم خرداد ۱۴۰۱ با مراجعه به سایت جشنواره فیلم‌های ورزشی ایران و سایت تلوبیون آرای خود را در سه بخش بهترین مجری، گزارشگر و برنامه ورزشی تلویزیون ثبت کنند.

۱) نظرسنجی انتخاب بهترین مجری برنامه‌های ورزشی تلویزیون (به ترتیب الفبا)

پیمان اسدیان (شبکه خبر)
مهدی توتونچی (شبکه ورزش)
رضا جاودانی (شبکه سه)
شهاب قاسمی (شبکه سه)
حافظ کاظم‌زاده (شبکه پنج)
رسول مجیدی (شبکه ورزش)
حمید محمدی (شبکه ورزش)

۲) نظرسنجی انتخاب بهترین گزارشگر ورزشی تلویزیون (به ترتیب الفبا)

وحید ابوالحسنی (بسکتبال)
مصطفی حسینی (کشتی)
بیژن خراسانی (موتورسواری و اتوموبیلرانی)
محمد سیانکی (فوتبال)
علی شاکری (هندبال و والیبال)
کیومرث کرده (والیبال)
فرشاد محمدی‌مرام (فوتبال خارجی)

۳) نظرسنجی انتخاب بهترین برنامه ورزشی تلویزیون (به ترتیب الفبا)

دایره طلایی (شبکه سه)
شب‌های فوتبالی (شبکه ورزش)
فوتبال برتر (شبکه سه)
گزارش ورزشی (شبکه سه)
لذت فوتبال (شبکه ورزش)
ورزشگاه (شبکه پنج)
ورزش و مردم (شبکه یک)

بر اساس آیین نامه جشنواره و تصمیم شورای سیاستگذاری با هدف ایجاد فرصت برای حضور چهره‌های دیگر رسانه‌ای در رای‌گیری مردمی، حضور برگزیدگان سه دوره اخیر جشنواره فیلم‌های ورزشی در این نظرسنجی لحاظ نشده است.

در سه دوره اخیر جشنواره، چهره‌هایی چون هادی عامل، عادل فردوسی‌پور، پیمان یوسفی، محمدرضا احمدی، محمدحسین میثاقی، مجتبی پوربخش، عبدالله روا و علیرضا صباغ در بخش‌های بهترین مجری، بهترین گزارشگر و بهترین تهیه کننده، جوایز بخش تلویزیونی جشنواره فیلم‌های ورزشی را کسب کرده‌اند.

سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های ورزشی ایران و پنجمین جشنواره بین‌المللی عکس ورزشی ایران تیرماه ۱۴۰۱ برگزار و جوایز چهره‌های برگزیده در اختتامیه این جشنواره اهدا می‌شود.

سیدمهدی دزفولی کارگردان مستند در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن ارائه توضیحاتی درباره فیلم سینمایی «عنکبوت مقدس» ساخته علی عباسی که نمایش آن در جشنواره فیلم کن بازتاب‌های بسیاری در فضای رسانه‌ای پیدا کرده است، گفت: بنده فیلم «عنکبوت مقدس» را هفته گذشته و در جریان رونمایی در جشنواره فیلم کن دیدم که در واقع اولین و تنها نمایش رسمی فیلم تا به امروز هم محسوب می‌شود. این فیلم از نظر داستانی قوت چندانی ندارد چرا که روایتی مطابق با مستند «و عنکبوت آمد» مازیار بهاری دارد که در سال ۱۳۸۰ ساخته شده بود. روایت فیلم به‌طور کامل مبتنی‌بر روایت‌های همان مستند است و علاوه‌بر آن به‌صورت واضح از فیلم «عنکبوت» ساخته ابراهیم ایرج‌زاد هم الهام‌هایی گرفته است. اعتراض کارگردان این پروژه را هم هفته گذشته شاهد بودیم.

فیلمی فاقد جذابیت‌های سینمایی

وی افزود: فیلم از آنجایی که در ایران ساخته نشده و مشخص است امکانات محدودی برای بازسازی فضای ایران در خارج از کشور در اختیار داشته است، از نظر ساختاری فیلمی قوی نیست و مانند سایر فیلم‌های دیگر مرتبط با ایران که در خارج از کشور ساخته می‌شوند فیلمبرداری ضعیفی دارد و نتوانسته در فضاسازی موفق عمل کند. کوچه‌ها و خیابان‌ها و حتی تصویر ارائه شده از مردم بسیار ضعیف است و تنها با بازسازی لباس‌های پلیس و یا طراحی نوعی از برخورد و تماس تلاش شده تا فضا مشابه ایران شود اما از آنجایی که فیلم در اردن مقابل دوربین رفته است، در این زمینه توفیق چندانی نداشته است.

این مستندساز همچنین تأکید کرد: بازی بازیگران در فیلم هم از همین منظر بازی‌هایی خام و ضعیف است و همان‌طور که در نظرسنجی منتقدان جشنواره کن هم شاهد بودیم، این فیلم در دسته فیلم‌های ضعیف جشنواره امسال دسته‌بندی شده و نتوانسته است نظر کارشناسان و مخاطبان جشنواره‌ای را هم به سمت خود جلب کند. در واقع می‌توان گفت «عنکبوت مقدس» چارچوب و اسلوب درستی به لحاظ سینمایی ندارد که بخواهد برای مخاطب چه ایرانی و چه غیرایرانی جذاب باشد.

دزفولی درباره محتوای فیلم هم تأکید کرد: فیلم دارای محتوایی اگزجره و گل‌درشت است. فیلم محتوایی تند و تیز در راستای تخریب باورهای اسلامی و اعتقادات عمومی مردم ایران دارد. در سکانس ابتدایی فیلم که نمایی از آن در تیزر فیلم این روزها جنجال‌هایی هم به راه انداخته است، نمایی عمومی از شهر مشهد را می‌بینیم و در طول فیلم سعید حنایی به‌عنوان کاراکتر اصلی بارها به حرم امام رضا (ع) مراجعه می‌کند و تصویری به‌شدت متشرع و مقید از او در فیلم ارائه شده است که باور دارد اگر مشغول قتل زنان خیابانی در مشهد است، این باور برگرفته از همین اعتقادات و توسلاتش به حضرت رضا (ع) است. گویی ما شاهد فرد متشرعی هستیم که مشغول یک جهاد مقدس، در قالب آدم‌کشی است. فیلم در واقع تلاش دارد یک «تروریست مقدس» را به تصویر بکشد. فیلم از همین بهانه برای تخریب باورها و عقاید مذهبی مردم استفاده کرده است.

این مستندساز با اشاره مجدد به دو فیلم مستند و داستانی ساخته‌شده در ایران بر مبنای پرونده سعید حنایی گفت: در مستند «و عنکبوت آمد» هم مازیار بهاری حدود ۲۰ سال پیش تلاش کرد تا از همین زاویه به پرونده سعید حنایی ورود کند. مازیار بهاری خودش می‌گوید قصد سفری به افغانستان حین سقوط طالبان در آن مقطع را داشته که سفری هم به مشهد می‌کند آنجا در جریان سوژه سعید حنایی قرار می‌گیرد و فرصت گفتگو با او و خانواده‌اش را به دست می‌آورد. او می‌گوید در یک روز همه گفتگوها را می‌گیرد و بعدها به فیلم‌های دادگاه سعید حنایی هم دسترسی پیدا می‌کند و سراغ خانواده‌اش می‌رود. او خود می‌گوید این مستند را ساختم تا بگویم طالبان در ایران هم وجود دارد، نیازی به رفتن به افغانستان نداشتم و به همین دلیل روی این سوژه کار کردم. خانم پژوهشگر و جامعه‌شناسی هم که محور اصلی مستند آقای بهاری است، بعدها به رادیو فردا پیوست و صحبت‌های بسیاری بعدها درباره آن مستند داشت. آن مستند هم به عنوان اولین فیلم درباره این سوژه با هدف تخریب عقاید مذهبی ساخته شده بود و به همین دلیل هم پخش رسمی در ایران نداشت. در حالی که بر اساس مستندات واقعیت پرونده اساساً اینگونه نبوده، شخصیت سعید حنایی اساساً کاراکتری مذهبی نداشته و در یکی از مستندات آمده است که حتی او به قربانیان تجاوز هم می‌کرده است.

دزفولی با اشاره به فیلم «عنکبوت» گفت: فیلمی که با بازی محسن تنابنده و ساره بیات درباره این پرونده در سینمای ایران ساخته شد، به نسبت به واقعیت موضوع نزدیک‌تر بود و به همین دلیل هم بدون مشکل ساخته شد و هم توانست برای اکران عمومی پروانه نمایش دریافت کند. «عنکبوت مقدس» اما به طور واضح با بهانه تخریب باورهای مذهبی مردم ایران ساخته شده است.

دروغ‌های «عنکبوت مقدس» علیه ایران و مردم مشهد

وی درباره نقش زهرا امیرابراهیمی در این فیلم هم توضیح داد: این بازیگر نقش خبرنگاری را ایفا می‌کند که به‌طور کامل خیالی است و در پرونده واقعی سعید حنایی چنین خبرنگاری حضور نداشته است. این فرد تلاش دارد اینگونه واقعیت را نشان دهد که سعید حنایی با توسل به حضرت رضا (ع) و به‌واسطه باورهای دینی خود دست به این جنایت‌ها می‌زده است. او تلاش دارد بگوید اسلام، توجیه‌گر این جنس کشتن زن‌های خیابانی است. دروغ بزرگی که در این مسئله وجود دارد همین است که بالاخره سعید حنایی در زمان حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بازداشت و محاکمه شد. پرونده او به‌طور کامل منتشر شد و مسئول رسیدگی به پرونده‌اش هم همین قاضی منصوری معروفی بود که چند سال پیش پرونده خودش هم جنجالی شد. در فیلم «عنکبوت مقدس» نقش این قاضی را نیما اکبرپور از مجریان بی‌بی‌سی فارسی ایفا می‌کند و تلاش شده است تا از آن آدم هم به‌عنوان قاضی پرونده، چهره فردی هم‌راستا با انگیزه‌های سعید حنایی تصویر شود که این یک دروغ مسلم است.

دزفولی با اشاره به اعدام سعید حنایی در سال ۸۰ تأکید کرد: سعید حنایی همان زمان خیلی اصرار داشت که افراد زیادی در جامعه با من هم‌دل و همراستا هستند اما واقعیت چیز دیگری بود. فیلم «عنکبوت مقدس» اما با همین نگاه تلاش دارد مردم مشهد را هم تخریب و همراستا با سعید حنایی تصویر کند. گویی شهر مشهد لانه عنکبوتی است که محوریت آن هم نعوذبالله حرم مطهر رضوی است. این در حالی است که در همان زمان بسیاری از مردم مشهد با این پرونده همراهی نکردند و در نهایت هم وقتی به جرم سعید حنایی رسیدگی و پرونده آن بسته شد، دیگر شاهد ادامه این دست جنایت‌ها در شهر مشهد نبودیم. اشاره به همدلی جامعه ایران با این قاتل، یکی دیگر از دروغ‌های بارز فیلم «عنکبوت مقدس» است.

این گفتگو ادامه دارد…

خبرگزاری مهر را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید ‌

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌ عمومی خانه هنرمندان ایران، پانصد و سومین برنامه و هفتمین جلسه از نمایش فیلم‌های تاریخ سینمای معاصر ژاپن با نمایش فیلم «جنگل سوگوار» به کارگردانی نائومی کاواسه محصول سال ۲۰۰۷ میلادی دوشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۱ در سالن شهناز خانه‌ هنرمندان ایران برگزار شد.

در این برنامه مهدی ملک به عنوان منتقد و کارشناس و سامان بیات به عنوان مجری حضور داشتند.

ملک در ابتدای این نشست بیان کرد: فرهنگ ژاپنی احترام خاصی برای طبیعت قائل است حتی شکل و شیوه غذا خوردن ژاپنی‌ها هم مبتنی بر طبیعت است، در فرهنگ ژاپنی حتی فرایند برداشتن غذا شکلی از احترام به طبیعت را دارد. این موضوع در نقاشی ژاپنی و خیلی از عناصر دیگر آنها هم حضور پررنگ دارد در این فیلم هم جنگل کاراکتر اصلی فیلم است و نقشی بزرگ‌تر از یک لوکیشن دارد. کاواسه برای این فیلم ۲ موضوع در نظر گرفته که یکی از آنها آسایشگاه است، آن را به شکل مینی‌مالیستی نشان می‌دهد و توضیح می‌دهد که کاراکترها چه چیزی از سر گذرانده‌اند.

وی افزود: در «جنگل سوگوار» فیلمساز یک سری المان‌ها را نشان می‌دهد تا قصه خود را توضیح بدهد بنابراین اگر جنگل را کنار بگذاریم، می‌بینیم که فیلم ۲ کاراکتر اصلی دارد و چیزی که آنها را به هم پیوند می‌دهد، یک اندوه مشترک است. اصلا در بوداییسم اندوه تعریفی متفاوت دارد. در این فیلم هم پرستار فرزند و پیرمرد همسر خود را از دست داده که به خاطر همین با هم همذات‌پنداری می‌کنند و در نهایت بخش دوم فیلم در جنگل رخ می‌دهد. این ۲ کاراکتر سوگوار هستند اما خود جنگل هم در فرآیندی که برای این ۲ رخ می‌دهد، نقشی تعیین‌کننده دارد.

ملک مطرح کرد: «جنگل سوگوار» دیالوگی مهم دارد که هسته بوداییسم فیلم را آشکار می‌کند. آنجا که پیرمرد از راهب می‌پرسد آیا من زنده‌ام؟ راهب هم می‌گوید زندگی کردن به معنای زنده بودن با زندگی کردن حقیقی تفاوت دارد. پس به شکل کنایه‌واری این حس زنده بودن در بخش دوم فیلم موجود است، این ۲ کاراکتر شکلی از آسودگی را امتحان می‌کنند؛ برای پیرمرد سفر از جنگل و رسیدن به مزار همسر یک نوع آرامش است‌. هدف پیرمرد از پا گذاشتن به این جنگل مشخص است و در نهایت پالایشی روحی را تجربه می‌کند.

این منتقد توضیح داد: این پیرمرد و به طوری کلی سالمندان این فیلم دچار زوال عقل هستند و همین باعث می‌شود رفتارهای کودکانه داشته باشند. برای پرستار فیلم که فرزند خود را از دست داده است، این شکل کودکی پیرمرد عاملی می‌شود تا نقش دلسوزی و مادرانگی خود را نسبت به پیرمرد ایفا کند و از این جهت تجربه این حس برای او مهم و سازنده است. در ابتدای فیلم وقتی پرستار می‌گوید نام من ماچیکو است پیرمرد به اشتباه اسم او را ماکو عنوان می‌کند که احتمالاً ماکو اسم همسر از دست داده اوست؛ این ۲ اسم حسی دارند که انگار پیرمرد گمشده خود را درمی‌یابد.

وی در ادامه با اشاره به رفتار نوسانی پیرمرد در این فیلم مطرح کرد: رفتار نوسانی او به این شکل است که کارگردان آن را با تغییر طبیعت نشان می‌دهد. این همان شکلی است که در حالت روحی روانی پیرمرد وجود دارد و کاواسه آن را به شکل هنرمندانه‌ای در طبیعت هم نشان می‌دهد در واقع آن را با ترکیبی از مستند و درام نشان می‌دهد. حتی ارتباط این ۲ نفر هم بدون زبان و دیالوگ است انگار مانند نگاه کردن است. در این فیلم بیش از اینکه دیالوگ‌های انسانی وجود داشته باشد، صدای طبیعت مثل صدای آب و جیرجیرک به گوش می‌رسد و همه اینها به طور غمگینی در مقابل کاراکترها قرار می‌گیرد. اینجاست که می‌گویند آنچه انسان را از طبیعت جدا می‌کند حافظه است، در این فیلم حافظه عاملی است که نمی‌گذارد کاراکترها مثل طبیعت به کار خود ادامه بدهند و مدام آنها را به نقطه اول باز می‌گرداند.

این منتقد در بخش پایانی صحبت‌هایش درباره مفهوم مالیخولیا در سینمای کاواسه توضیح داد: فروید مقاله مهمی در تشریح مالیخولیا و عزاداری دارد؛ طبق این تعریف وقتی فردی عزیزی را از دست می‌دهد فرآیند عزاداری باعث پالایش روحی می‌شود. به خاطر همین وقتی کسی عزیزی را از دست می‌دهد که عزیزش پیکری ندارد میزان عزاداری او بیشتر می‌شود، عزاداری شکلی از بازگشت به زندگی و اجازه گرفتن از متوفی برای ادامه زندگی است اما در حالت مالیخولیا بازمانده بخشی از وجود عزیز از دست رفته را در درون خود نگه می‌دارد و نمی‌تواند به طور کامل به زندگی برگردد. مدام تمام کنش‌های زندگی‌اش به آن آدمی معطوف می‌شود که از دست داده است. در سینمای کاواسه این شکل از خسران و مواجهه با آن را می‌بینید. در این فیلم هم پیرمرد در برابر پرستار نوعی از مالیخولیا را تجربه می‌کند.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی نشست رسانه‌ای معاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی با موضوع تشریح دستاوردهای چتر سینمای ایران در بازار کن ۲۰۲۲، با حضور رائد فریدزاده معاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی، احسان هوشیارگر مدیر روابط عمومی فارابی و اهالی رسانه بعدازظهر امروز سه‌شنبه ۱۰ خردادماه در سالن زنده‌یاد عباس کیارستمی بنیاد سینمایی فارابی برگزار شد.

این نشست با تسلیت حادثه متروپل آبادان، تسلیت سالروز وفات حضرت امام خمینی (ره) و قیام ۱۵ خرداد و تبریک ولادت حضرت معصومه (س) و دهه کرامت آغاز شد و مدیر روابط عمومی فارابی با اشاره به سند چشم‌انداز فارابی که بر روی تارنمای این بنیاد بارگذاری شده از سیاست شفافیت نهاد ملی سینمای ایران در دوره اخیر و برگزاری این نشست برای اولین بار در حوزه مدیریت بین‌الملل سینمای ایران در راستای شفافیت به صحبت پرداخت.

در ادامه رائد فریدزاده نیز با تسلیت واقعه متروپل به هموطنان و مردم شریف آبادان اظهار داشت: این نشست در راستای وظیفه پاسخگویی و شفاف سازی در دوران جدید مدیریت فارابی برنامه‌ریزی شد تا درباره طرح تحول سینمای ایران در عرصه بین‌المللی با اهالی رسانه نکاتی را در میان بگذاریم. ما به عرضه بین‌الملل آثار فکر کرده‌ایم و برنامه‌هایی در نظر گرفته شده است که بخشی از آن در جشنواره کن اتفاق افتاد.

او ادامه داد: در تحلیل جشنواره‌های جهانی باید بدانیم که بازارهای جهانی همچون بازار فیلم برلین ارتباطی از نظر دیدگاه با این جشنواره ندارد. بازار از نظر فکری و حتی تیم اجرایی با جشنواره متفاوت است و حتی دبیر اجرایی مجزا هم دارد. بازار فیلم کن همیشه وجود داشته و کشورها به صورت دولتی و خصوصی در این بازار حضور دارند. این بازار امکان گفتگو را برای سینماگران و شرکت‌های پخش فیلم در سراسر دنیا فراهم می‌کند تا در حوزه مارکت و صنعت بتوانند آثار خود را عرضه کنند

فریدزاده افزود: به همین دلیل بخش بین‌الملل به معاونت‌های بنیاد سینمایی فارابی اضافه شد تا بتوانیم سهم بیشتری از بازارهای جهانی کسب کنیم. تجاری‌سازی در سینمای ایران باید از شعار به عمل تبدیل شود که البته این موضوع نیاز به زمان دارد. تولید مشترک در کشورهای مختلف بر اساس ذائقه‌های مورد نظر قرار گرفته است. نیروی انسانی خلاق باید بداند که در عرضه بین‌الملل چگونه فعال باشد و مناسبات و تعاملات جهانی را بشناسند. اگر می‌خواهیم به واقع صنعت سینما را در ایران داشته باشیم باید استاندارها را بیاموزیم و با محصولات دیگر کشورها رقابت کنیم.

عربستان می‌خواست جای ایران را در کن بگیرد

فریدزاده با اشاره به خیز کشورهای منطقه برای رسیدن به جایگاه ایران و گرفتن جایگاه سینمای ما در دنیا گفت: کشورهای بسیاری پاویون و چتر سینمای خود را دارند و چتر سینمای ایران سالیان سال با همسایگی اسپانیا و ایتالیا در این رویداد حاضر می‌شود. کشورهایی هم وجود داشتند که می‌خواستند جای ایران را بگیرند. از جمله عربستان سعودی امسال با هزینه‌های گزافی که انجام داده بود در مکان خوبی جانمایی کرده و با هزینه‌های میلیون دلاری در بازار کن خودنمایی می‌کرد. در کنار عربستان سعودی، رژیم صهیونیستی نیز برنامه‌های تشویقی زیادی داشت که فیلم‌های زیادی به صورت تولید مشترک با کشورهای دیگر ساخته و بتوانند به قطب سینمای منطقه تبدیل شوند. باید توجه داشت که با اندکی غفلت، ممکن است جایگاه معتبر سینمای ایران در دنیا از دست برود.

او ادامه داد: حضور ما باید مثمرثمر باشد و هر سال باید این حضور تقویت شود و اگر نقدی هم هست اتفاقاً باید نسبت کیفیت حضور ما در این رویدادها باشد در حالی که امسال کلاً دو نفر در بازار کن و چتر سینمای ایران حضور داشتیم که این قطعاً باید در سال‌های آینده تقویت شود. ما دیگر نباید با حداقل‌ها در این جشنواره‌ها حضور داشته باشیم و باید برای اثبات جایگاه خود هزینه کنیم. اما با این حال و با یک بودجه کم، توانستیم جلسات زیادی را برگزار کنیم که دستاوردهای خوبی برای سینمای ایران داشته است.

وی در پایان بخش اول صحبت‌های خود گفت: حضور فناوری‌های نوین در جشنواره کن خیلی چشم گیر بود و فیلم‌های کوتاه و مستند زیادی در این زمینه ساخته شده بود. شرکت‌های نوپا و دانش‌بنیان می‌توانند در این حوزه حرفی برای گفتن داشته باشند و باید در این زمینه سرمایه‌گذاری کرد.

در ابتدای بخش دوم این نشست، مدیر روابط عمومی فارابی اظهار داشت: همه ما در حال تمرین گفت‌وگو بر مبنای سیاست شفافیت مدیریت جدید فارابی به عنوان نهاد ملی سینمای ایران هستیم. در مدت ۱۰ روز برگزاری جشنواره بسیاری از همکاران ما در رسانه‌های مختلف به تولید مطلب از جنبه‌های مختلف جشنواره کن و حتی نقد عملکرد فارابی پرداختند که این نشست برنامه‌ریزی شد تا دوستان پاسخ تمامی نقدهای خود را دریافت کنند اما برخی از دوستان ترجیح دادند تا بجای استفاده از این فرصت همچنان در یک فضای یک سویه به نقد بپردازند.

در ادامه این نشست رائد فریدزاده در پاسخ به سوال خبرنگاری درباره موضع‌گیری‌های انجام شده توسط مقامات سینمایی در خصوص حواشی جشنواره کن گفت: من در خصوص تفکیک جشنواره و بازار فیلم در جشنواره‌ها، موضع رسمی سینمای ایران و موضع بنیاد سینمایی فارابی اشاره و اعلام کردم که بازار جشنواره متفاوت از خود جشنواره و سیاستگذاری‌های آن است.

او در ادامه و در پاسخ به این پرسش که چند نفر از بنیاد سینمایی فارابی در بخش بازار کن حضور داشتند گفت: درباره تعداد افراد هم باید بگوییم که من و یکی از همکارانم در این جشنواره و از طرف بنیاد سینمایی فارابی حضور داشتیم. در طول ١٠ روز جشنواره کن تمام تمرکز بر ایجاد ظرفیت‌های جدید از طریق گفتگوهای دوجانبه بود و ۱۱ شرکت حاضر در چتر سینمای ایران و فارابی این دیدارها را انجام می‌دادند. سازمان سینمایی سوره، برادران دالوند و آقای اطبایی هم به صورت مستقل در این جشنواره حاضر بودند.

او اظهار داشت: هزینه فارابی در جشنواره کن امسال نسبت به سال‌های گذشته به نصف رسیده است. البته این امر مبارکی نیست، حضور دو نفر یعنی عملاً از دست دادن بسیاری از فرصت‌ها در خالی که کشورهای دیگر بسیار قدرتمند حاضر می‌شوند.

دلیل تأخیر موضع‌گیری سازمان سینمایی علیه «عنکبوت مقدس» چه بود؟

فریدزاده در پاسخ به پرسش یکی از خبرنگاران که خواست موضع او را درباره فیلم عنکبوت مقدس بیان کند، گفت: من فیلم عنکبوت مقدس را به دلایل متعددی ندیدم. سایت بلیت فروشی جشنواره فیلم کن هک شد و به همین دلیل تعداد محدودی از مهمانان و خبرنگاران توانستند فیلم‌ها را ببینند. از طرف دیگر من به دلایل متعددی نتواستم این فیلم را ببینم که بخشی از به دلیل مشغله کاری ما در چتر سینمای ایران بود و بخشی دیگر نیز به عدم علاقه شخصی من برای دیدن این فیلم برمی‌گشت. اما با نظراتی که خود غربی‌ها درباره این فیلم داده‌اند، می‌شود درباره آن صحبت و قضاوت کرد. به عنوان یک فردی که زاده مشهد هستم، باید بگویم اگر کسی فکر می‌کند با حقارت ذاتی می‌تواند به امام رضا (ع) توهین کند، این یک ایده و خیال واهی است. ساحت امام هشتم والاترین از این است که بتوان با یک فیلم به آن توهین کرد. این افراد فقط می‌توانند مومنان و دوستان این حضرت را عصبانی کنند و خود کارگردان هم به این موضوع اشاره داشته که این قصد را دارد.

او با اشاره به موضع‌گیری اخیر سازمان سینمایی گفت: باید درباره فیلم صحبت می‌شد و بعد بیانیه داده می‌شد و این احتیاج به جلسه‌ای داشت که بعد از حضور من در ایران این جلسه برگزار شد و فردای بازگشت ما این بیانیه صادر شد.

قرائت رسمی از ساحت مقدس امام هشتم در «بدون قرار قبلی»

همچنین احسان هوشیارگر مدیر روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی با تاکید بر اینکه ساحت فیلمی توهین آمیز نظیر «عنکبوت مقدس» قطعاً توسط ارکان سینمای ایران محکوم خواهد بود، اظهار داشت: متاسفانه در چند روز اخیر به گونه‌ای روایت شده که انگار «عنکبوت مقدس» نماینده سینمای ایران در جشنواره کن بوده است، در حالی که اصلاً اینگونه و این قرائت توهین آمیز و شیطنت‌آمیز درباره ساحت مقدس علی بن موسی الرضا توسط تمام ارکان سینمای ایران محکوم است و در عین حال یک قرائت رسمی از میزان عشق و علاقه و ارادت مردم ما به امام هشتم به نام «بدون قرار قبلی» ساخته که پیشنهاد می‌کنیم همزمان با آغاز اکران عمومی آن از هفته آینده تمام کسانی که از هتک حرمت دلشان به درد آمده برای ادای احترام به ساحت مقدس امام رضا (ع) به تماشای آن بنشینند.

فریدزاده در بخشی دیگر از صحبت‌هایش اشاره کرد: فیلم «عنکبوت مقدس» هیچ ربطی به جمهوری اسلامی ایران ندارد و تولید مشترک چند کشور غربی است و ما نباید پاسخگوی حضور این فیلم در جشنواره کن باشیم.

بستر تولیدات مشترک با دیگر کشورها تسهیل شود

او ادامه داد: دستاوردهای خوبی در بازار کن داشته‌ایم و این حضور نه فقط برای بنیاد سینمایی فارابی، بلکه برای تمام سینمای ایران مثمرثمر بوده است. از طریق همین فضاها، باید تولید مشترک را جدی بگیریم و فضا و بستر تولیدات مشترک با دیگر کشورها تسهیل شود.

معاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی در پاسخ به اینکه چه تعداد جلسه در چتر سینمای ایران برگزار شده است، گفت: ۱۰۰ دیدار که در خبرها آمده و به آن اشاره شده که فقط توسط معاونت بین‌الملل فارابی انجام نشده و دوستان دیگری هم در زیر چتر سینمای ایران بودند که این جلسات را برگزار کردند. به زودی تمام جزئیات جلسات انجام شده در بازار کن منتشر خواهد شد تا رسانه‌ها در روند این جلسات و دستاوردهای آن قرار گیرند.

او اظهار کرد: به واقع در تمام مدت ۱۰ روز برگزاری بازار جشنواره کن کار ما، برگزاری جلسه بود و دائماً در حال برگزاری جلسه و نشست‌های مشترک بودیم.

فریدزاده با اشاره به وظیفه بنیاد سینمایی فارابی برای حضور در جشنواره‌های بین‌المللی گفت: طبق آیین‌نامه موجود، بنیاد سینمایی فارابی مکلف به برپایی برگزاری چتر سینمای ایران در بازار جشنواره‌های فیلم کن، برلین و شانگهای شده و موظف است که این برنامه را در این جشنواره‌ها برگزار کند.

شرکت‌های فیلمسازی خارجی برای تولید مشترک با ایران توسط آمریکا تهدید شده‌اند

معاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی درباره تولیدات مشترک با دیگر کشورها و رویه موجود آن، گفت: مشکلات متعددی از جمله تحریم‌ها برای همکاری با شرکت‌های فیلمسازی خارجی وجود دارد. بارها قراردادی بسته شده اما این شرکت‌ها توسط آمریکا تهدید شده و در تنگنا قرار گرفته‌اند که با ایران قطع همکاری کنند.

او با اشاره به انجام چند تولید مشترک طی سال‌های گذشته، ادامه داد: قرار بود که با چین تولید مشترکی داشته باشیم و فیلمنامه‌ای هم توسط یکی از فیلمنامه‌نویس‌ها و کارگردان‌های خوب ما نوشته شد اما به دلیل تغییراتی که در این شرکت چینی به وجود آمد، این شرکت از آن همکاری مشترک صرف‌نظر کرد.

توافقات نهایی با صربستان و پاکستان برای تولید مشترک

او افزود: با کشور صربستان برای انجام یک فیلم سینمایی به توافقاتی رسیده‌ایم که بعد از اتمام مراحل آن، اطلاع‌رسانی خواهد شد. همچنین درباره شخصیت علامه اقبال لاهوری با پاکستان قرار بر تولید مشترک داریم.

فریدزاده ادامه داد: تولیدات مشترکی را هم با کشور ارمنستان در دستور کار داریم و با مقامات فرهنگی کشور پرتغال هم صحبت‌هایی به انجام رسیده است و همه این موارد در قالب کارگروه بنیاد سینمایی فارابی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

وی همچنین درباره واکنش کشورهای دیگر نسبت به تغییر زمان جشنواره بین‌المللی فیلم فجر گفت: فرصت خوبی بود که نمایندگان جشنواره فجر برای انتخاب فیلم حضور می‌داشتند ولی ما در آنجا صحبت کردیم و از وزرای فرهنگ کشورهایی که دیدار داشتم برای شرکت در جشنواره فجر دعوت کردیم و گفتند که حضور خواهند داشت. در این دیدارها اعلام شد که صرفاً تاریخ جشنواره جهانی فجر عوض شده است و دعوت از فیلم و نهادها برای حضور در بخش بین‌المللی فیلم فجر با استقبال مواجه می‌شد.

معاون بین‌الملل و توسعه بازار خارجی بنیاد سینمایی فارابی همچنین در مورد اینکه زمان خروجی مذاکرات و اقدامات انجام شده در کن چه زمانی خواهد بود گفت: سوال خوبی است کارهای بین‌المللی هم زمانبر است و هم با مشکلات عدیده‌ای مواجه است اما با اقدامات صورت پذیرفته خوش بین هستیم که امسال بیش از هر سال دیگری با دست پر برگشته‌ایم. خروجی این اقدامات از روز بازگشت پیگیری شده و امیدواریم ثمرات را آن به زودی در سینمای ایران شاهد باشیم.

فریدزاده در پایان صحبت‌های خود تاکید کرد: در هماهنگی با معاون نظارت و ارزشیابی مقرر شده، پخش‌کننده‌هایی که می‌خواهند فیلم‌های خود را به جشنواره‌های خارجی بدهند تسریعی در کار بازبینی فیلم‌ها صورت گیرد.