بایگانی خرداد 26, 1401

به گزارش سینماپرس، امیرحسین حریری مدیر مرکز تئاتر مولوی درباره فعالیت‌های پیش روی این مجموعه تئاتری، به مهر گفت: مرکز تئاتر مولوی تا هفته گذشته میزبان برگزاری جشنواره تئاتر تجربه بود. همچنین سالن‌های مرکز تئاتر مولوی میزبان بخش عمده‌ای از اجراهای جشنواره به همراه برنامه‌های جانبی آن بود که مانند همیشه با استقبال خوب دانشجویان همراه بود.

وی ادامه داد: با پایان اجراهای آثار جشنواره تئاتر تجربه، دور جدید اجراهای عمومی مرکز تئاتر مولوی نیز با اجرای نمایش «ماجرای فریدون» نوشته اردین گالستیان و کارگردانی محمدرضا زمانی در سالن کوچک مجموعه آغاز شد. خوشبختانه اجرای این نمایش که روایتی درباره یکی از شهدای ارتش است، با استقبال خوبی همراه شد.

حریری درباره اجرای آثار نمایشی در سالن اصلی مرکز تئاتر مولوی نیز توضیح داد: از پایان هفته جاری ۲ نمایش در سالن اصلی مولوی به صحنه می‌روند. نمایش «گردن» به نویسندگی و کارگردانی آرمین حمدی‌پور یکی از این ۲ اثر است که بر اساس یک فرم اجرایی تجربی، ماجرایی را که در یک مهد کودک اتفاق افتاده روایت می‌کند. دیگر نمایشی که در سالن اصلی به صحنه می‌رود، «اتاق شماره ۳» به نویسندگی و کارگردانی سعید عسگریان از پایان‌نامه‌های منتخب دانشگاه تهران است.

مدیر مرکز تئاتر مولوی درباره دیگر برنامه‌های این مجموعه تأکید کرد: با توجه به بهبود شرایط کرونایی و با توجه به هماهنگی‌هایی که با معاونت فرهنگی داشتیم قرار است مدرسه تئاتر مولوی را با عنوان مدرسه تابستانی برای حضور دانشجویان رشته‌های غیر تئاتری راه‌اندازی کنیم. آغاز به کار این مدرسه بعد از پایان امتحانات دانشگاهی است.

حریری در پایان سخنان خود گفت: قرار است در این مدرسه دانشجویان رشته‌های دیگر که علاقه‌مند به هنرهای نمایشی هستند در حوزه‌های مختلف به صورت اصولی آموزش داده شوند.

بازیگر فیلم های سینمایی «زیر سقف دودی» و «ماه وش» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بی تردید اگر انقلاب اسلامی نبود ما این همه دستاورد در کشور نداشتیم؛ دستاوردهای ما در عرصه هنر به خصوص سینما بالا است؛ ما اگر امروز حرف اول را در دنیا می زنیم به دلیل ارزش هایی است که طی این ۴۳-۴۴ سال بعد از انقلاب به دست آورده ایم.

وی ادامه داد: متأسفانه در تمامی این سال ها معضل مدیریت سینما یکی از مسائل بسیار مهم بوده؛ مدیران اگر رشد نکرده باشند فرقه ای نگاه و عمل می کنند. آن ها یا آمرانه با سینما برخورد می کنند و یا سینماگران را به سمت انزوا و تخریب می برند.

توکلی خاطرنشان کرد: متأسفانه بخش عمده ای از آثار ما چه در سینما و چه در صدا و سیما به ویژه طی ۲-۳ دهه اخیر مخربانه بوده است. سیاه نمایی و نشان دادن زشتی ها در این آثار بیداد می کند و باید در جایی جلوی این اتفاق گرفته شود.

این بازیگر پیشکسوت با بیان اینکه عمدی در کار بوده که هنرمند خلاق در این چرخه یا گم شود یا منزوی شود تصریح کرد: برخی افراد کاری می کنند که هنرمند علیه نظام کار کند. ما باید اشکال را در درون خود جستجو کنیم و اجازه ندهیم که آب به آسیاب دشمن ریخته شود.

بازیگر فیلم های سینمایی «درساژ» و «خانه ابری» متذکر شد: ما نباید فراموش کنیم که مقدمه حضور آثار مخرب در جشنواره های غربی از جمله جشنواره فیلم کن همین ناکامی جوانان در وطن است. ما نباید بگذاریم که جوان در کشور ناکام شود که برود و علیه نظام و کشور و هویت ملی و دینی خود فیلم بسازد. ما باید فرزندان این آب و خاک را حفظ کنیم و با آن ها کنار بیاییم.

وی در پایان این گفتگو افزود: نقدی که من دارم نقد به خودی ها است! اگر این مسئولیت با سازمان سینمایی است آن ها موظف به همکاری و همفکری با هنرمندان هستند تا ما بتوانیم شاهد آثار بهتر و ارزشمندتر در سینمای کشورمان باشیم و امیدوارم که این اتفاق محقق شود.

به گزارش سینماپرس، امروزه همه ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که رسانه در آن نقش پررنگی دارد. دراین‌میان، تلویزیون یکی از مهم‌ترین ابزارهای جوامع مدرن است و سریال‌های تلویزیونی یکی از بهترین ابزارهای انتقال ارزش‌ها ‌در زندگی اجتماعی به حساب می‌آیند. سریال‌های تلویزیون همیشه یکی از مهمترین دلایل مخاطبان برای دنبال کردن صداوسیما به حساب آمده‌اند. حتی بسیاری از سریال‌های قدیمی هنوز دلیل مهمی برای خانواده‌های ایرانی محسوب می‌شود تا همچنان به سراغ تلویزیون بیایند. اما آنقدر افول کیفیت سریال‌های تلویزیونی در سال‌های اخیر پررنگ بوده است که صدای اعتراض مخاطبان، منتقدان و رسانه‌ها را بلند کرده است. واقعیت این است که به نسبت سال‌ها و دهه‌های قبل در مجموع سریال‌های شبکه‌های سراسری تلویزیون به شدت دچار افت کیفی شده‌اند، این در حالی است که رسانه ملی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از جمله دستگاه‌هایی بود که توانست به سرعت خود را در مسیر تحول انقلابی قرار دهد.

کارنامه موفق تلویزیون در دهه ۶۰ گواه این تغییر است. در این دهه با وجود بحران جنگ هم سریال‌های تاریخی ارزشمندی چون «سربداران»، «هزاردستان»، «سلطان و شبان»، «بوعلی سینا»، «مدرس» و «امیرکبیر» ساخته شدند و هم سریال‌های خانوادگی چون «مثل آباد»، «باجناق ها»، «آیینه عبرت» و …که با نگاهی اجتماعی روایتی از زندگی مردم در آن سال‌ها داشتند. موضوعاتی چون چشم‌ و هم چشمی فامیلی و جنگ و اعتیاد از مسائلی بودند که در این سریال‌ها مطرح شدند.

تلویزیون در دهه ۷۰ هم به این مسیر موفق ادامه داد و و با پخش سریال‌هایی چون «گل پامچال» و «روزی روزگاری» و در ادامه با رفتن به سراغ موضوعات عاشقانه و پرداختن به قشر جوان در مجموعه‌های «همسران» «در پناه تو»، «خانه سبز»، «کت جادویی»، «داستان یک شهر»، «آژانس دوستی» و … توانست لحظات خوبی را برای مخاطب خسته از ۸ سال جنگ تحمیلی رقم بزند.

دهه ۸۰ از چند جهت در روند سریال سازی تلویزیون اهمیت ویژه‌ای دارد؛ در این دهه رسانه ملی کار خود را با سریال جذاب و خاطره انگیز «شب دهم» آغاز کرد. این دهه زمان اوج ساخت سریال‌های مناسبتی بود. سریال‌هایی که رضا عطاران ساخت و در ماه مبارک رمضان و عید نوروز پخش شد چون «ترش و شیرین»، «بزنگاه»، «خانه به دوش» و «متهم گریخت».سریال‌های ۹۰ شبی هم متولد این دهه بودند، از جمله «شب‌های برره»، «پاورچین»، «نقطه چین» مهران مدیری تا «زیر آسمان شهر» به کارگردانی مهران غفوریان و «کوچه اقاقیا» ساخته رضا عطاران.

سریال‌های الف ویژه چون «مختارنامه» و «یوسف پیامبر» هم یادگار این دهه می‌باشند که بدلیل قوت در ساخت و محتوای ارزشمند دینی، هنوز هم تماشای آنها برای مخاطب لذت بخش است.

با رسیدن به دهه ۹۰ اما روند صعودی سریال سازی تلویزیون نه تنها متوقف شد بلکه سیر نزولی یافت. نگاهی به تولیدات داستانی صداوسیما در دهه ۹۰ نشان می‌دهد که اغلب این آثار صرفا از روی رفع تکلیف و تکمیل کنداکتور تلویزیون تولید شده‌اند و پیامدهای چنین رویکردی را این روزها در استقبال بیشتر مخاطبان به آثار شبکه نمایش خانگی شاهدیم.

درست است که سریال‌های پر بیننده‌ای چون “پایتخت”، “دودکش”، “نابرده رنج”، “ساختمان پزشکان”، “وضعیت سفید”، “آوای باران”، ” پدر”، بانوی عمارت”، ” دردسرهای عظیم”، “لیسانسه ها”، “دلدادگان”، “هشت و نیم دقیقه”، “بچه مهندس”و … محصول این دوره هستند اما با توجه به کمیت سریال‌های این دهه نسبت به دهه‌های قبل، سریال‌های با کیفیت و پرمخاطب کم تعداد می‌باشند. در این دهه سریال‌های ضعیفی چون «مادرانه»، «مدینه»، «زیرپای مادر»، «نفس»، «رهایم نکن»، «برادرجان»، «ازیادها رفته»، خروس”، “آچمز”، “بوی باران”، “انقلاب زیبا”، “پرگار”، “دادستان”، “فوق لیسانسه ها”، “کامیون”، “پدرپسری”، “میانبر”، “سرزده”سرزده”، “آخر خط”، “سرباز”، ” صفر۲۱”، “بوم و بانو” و …نیز از شبکه‌های مختلف پخش شدند که بدلیل فقدان چارچوب، قصه و فیلمنامه مناسب، خط داستانی و دیالوگ‌های کلیشه‌ای، پیش پاافتاده و دم‌دستی، بازی‌های مصنوعی و مشکلات فنی ساده در جذب مخاطب ناتوان بودند.

رسانه ملی در دهه ۱۴۰۰ یعنی در دوسال گذشته نیز کارنامه قابل قبولی نداشته است؛ از سریال‌های طنز گرفته تا سریال‌های مناسبتی. سریال‌های “پلاک ۱۳”، “بوتیمار”، “یاور”، “زمین گرم”، “دردسرهای شیرین”، “خداداد”، “حکم رشد” و … از جمله ضعیف ترین تولیدات تلویزیون در این بازه زمانی هستند.

بی تردید یکی از عوامل ساخت چنین سریال‌های کم کیفیتی این است که دایره تولید سریال‌های ایرانی با حلقه‌های تنگی از عوامل تکراری و البته خوش‌شانس که امکان فعالیت مکرر دارند محدود شده است. حاصل همین تکرار هم چیزی جز ملال و اندوه نبوده و نیست. همچنین اکثر شخصیت‌های حاضر در سریال‌ها انبوهی از مشکلات را بردوش می‌کشند و مخاطب وقتی می‌بیند که با تماشای چنین سریال‌هایی جز غم و اندوه چیزی عایدش نمی‌شود، ترجیح می‌دهد یا تلویزیون را خاموش کند یا به انبوه کانال‌های ماهواره‌ای روی بیاورد تا کمی از دغدغه‌ها و مشکلات روزمره‌اش کم شود.

کارشناسان معتقدند راهکار اساسی برای رسیدن به وضعیتی ایده‌آل در هنر کشور و در نتیجه اعتلای فرهنگ، ملی و مردمی شدن هنر است چرا که اکنون مشکل اصلی از ملی و مردمی نبودن هنر در کشور نشأت می‌گیرد و در واقع به جای این ویژگی مهم فرهنگ و هنر در کشور ما سلیقه‌ای و سطحی است که از نظرات مدیران نشأت می‌گیرد. از سوی دیگر اولین کاری که برای تامین محتوای تلویزیون و خروج از این وضعیت باید صورت بگیرد، یک حرکت مدیریتی فعالانه و هوشمندانه و خارج شدن از وضعیت «رفع تکلیف» است. در واقع ابتدا باید اراده‌ای برای تحول در این مجموعه وجود داشته باشد و مدل رفع تکلیفی مدیریت تغییر کند تا برنامه‌های مختلف بتوانند به میدان بیایند و کارساز شوند.

مدیریت جدید تلویزیون از زمان روی کار آمدن تنها به تغییرات مدیران و انتصاب‌های جدید مشغول بوده است و دست رسانه ملی تاکنون در پخش سریال‌های جذاب کاملا خالی بوده است و این روزها بیشتر شبکه‌ها به پخش سریال‌های تکراری روی آورده‌اند، حال باید دید این تغییرات فقط روی کاغذ است یا در عمل نیز باعث تحول برنامه‌های رسانه ملی خواهد شد؟

*فارس

وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: همین مسأله صنف و سندیکا در کشور ما با سایر کشورهای دنیا در تضاد جدی است. در سایر کشورها صنوف پشتوانه سیستماتیک دارند؛ اگر شخصی مسئولیتی را می پذیرد یک سندیکایی پشتوانه اش است و بر اساس آن پشتوانه کارش را شروع می کند و به پیش می رود اما افراد در کشور ما هیچ پشتوانه ای برای انجام امور صنفی ندارند و بالعکس از پشت سر به آن ها خیانت نیز می شود.

این سینماگر ادامه داد: وقتی بنده به عنوان یک فردی که سال ها اداره امور صنفم را در دست داشتم با رفتار غیرقانونی که نوعی خیانت محسوب می شود مواجه می شوم چطور می توانم برای ادامه کارم امید داشته باشم؟ چه کسی مرا حمایت می کند تا بتوانم همان مسیر درست گذشته ام را ادامه دهم؟

رضا سپس با اشاره به ماجرای تأسیس یک صنف موازی انجمن منشیان صحنه و برخی رفتارهای غیرقانونی که با حمایت افرادی خاص علیه شخص او صورت گرفته اظهار داشت: در همین راستا من ۳ شکایت به مراکز حراست متعدد ارائه دادم اما حتی یک جواب به من ندادند. من حتی به هیأت مدیره خانه سینما نامه نوشتم و از آن ها تقاضا کردم جلسه ای عاجل برای رسیدگی به این مسأله تشکیل بدهند اما آن ها این کار را هم نکردند.

وی افزود: مدت ها در وزارت ارشاد که مرکز بالاتر از خانه سینما است در رفت و آمد بودم و مستندات زیادی را به آن ها دال بر غیرقانونی بودن تأسیس صنف موازی منشیان صحنه ارائه کردم اما هیچ نتیجه ای نگرفتم و کسی پاسخگوی من نبود.

این فعال صنفی تصریح کرد: در این میان بدنه سینما قربانی ماجرا هستند؛ اهالی سینما قربانی مصوبات برخی افراد خاص می شوند! وقتی هیأت مدیره قانونی را بدون اطلاعات درست تصویب می کند بازتاب بعد از آن گریبان گیر قشر ضعیف صنوف سینمایی می شود و آن ها از همه جا رانده و مانده می شوند.

رضا تأکید کرد: بیچاره اهالی سینما هستند که در این وانفسا نه کار و شغل دارند نه بیمه بیکاری و حتی برخی از آن ها یا تعدیل شده اند یا دیگر خدمات صنفی به آن ها ارائه نمی شود. تکلیف این افراد چیست؟ باعث شرمساری است که باید بگویم برخی اهالی سینما این روزها از مشکلات پیچیده زندگی شان به مصرف قرص اعصاب روی آورده اند و حتی سابقه بستری شدن در مراکز روانی را دارند؛ برخی سکته کرده اند و برخی کنترل زندگی از دست شان خارج شده است. سینما تا کی باید قربانی بی کفایتی برخی مدیران ضدصنفی را بدهد؟

وی در پایان این گفتگو با انتقاد از رئیس سازمان سینمایی اظهار داشت:آقای خزاعی ۳ بار علیه رفتار غیرقانونی خانه سینما به شما نامه نوشتم چرا پاسخ ندادید؟ شما باید بدانید معضلات سینما با حرف زدن درست نمی شود و عمل می خواهد! شما به بنده نوعی پاسخ بدهید و بگویید اشتباه می کنم، اما پاسخ بدهید! البته شما خوب می دانید اشتباه از وزارت ارشاد صورت گرفته که نظارتی بر عملکرد خانه سینما ندارد. شما را به خدا پاسخگو باشید.

مدیر سابق دفتر هنر و ادبیات مرکز اسناد انقلاب اسلامی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اگر هنرمند بخواهد در حوزه های سیاسی، اجتماعی و… ورود کند خوب است اما این ورود باید آگاهانه باشد. اگر قرار باشد ورود آن ها به این حوزه ها آکنده از عدم آگاهی بوده و برآمده از احساسات فضای مجازی باشد قطعا غیر عالمانه است و چنین ورودی مذموم محسوب می شود.

کوشکی یادآور شد: ما در سال های اخیر فراوان با هنرمندانی مواجه شدیم که با اطلاعات غلط و خطاهای فاحش وارد فضای سیاسی شدند؛ یک نمونه آن بازیگری بود که اخیرا تصاویری از بیروت را در حساب کاربری خود به اشتراک گذاشت و زیر آن نوشت این تصویر آبادان در ۵۰ سال پیش بوده است! از این جنس حرکات کوته فکرانه و کودکانه در رفتار و گفتار سلبریتی ها بسیار شاهد هستیم.

وی متذکر شد: ادامه خط سعودی، منافقین و اسرائیل که توسط برخی بازیگران دنبال می شود و نمونه اش را در بیانیه «تفنگت را زمین بگذار» شاهد بودیم عملی ناپسند است که سرخط آن از تیرانا و مرکز فعالیت مجاهدین خلق برآمده و این متن برآمده از متن ها و تفکرات آن ها است و برخی سینماگران بدون حداقل اطلاعات این متن را منتشر کردند.

این کارشناس فرهنگی تأکید کرد: جرم امضای این متن همان جرم براندازی است؛ جرم دعوت به کودتا و شورش علیه حاکمیت است و اگر حقوقی نگاه کنیم این عمل چه جاهلانه و چه عامدانه باشد شخص امضاکننده مجرم است و باید با وی برخورد شود.

کوشکی با بیان اینکه دقت کنیم رأفت جمهوری اسلامی باعث گستاخ شدن بیشتر این افراد نشود تصریح کرد: دعوت نیروی مسلح به زمین گذاشتن تفنگ مصداق تلاش برای براندازی است. در بسیاری کشورهای دنیا این بیانیه خیانت به کشور محسوب شده و برخورد شدید با امضاکنندگان چنین بیانیه ای می شود. رأفت جمهوری اسلامی دلیل نشود که این افراد فکر کنند می توانند همچنان مسیر ضد میهنی شان را ادامه دهند.

وی در پایان این گفتگو افزود: هنرمندی که فاقد مطالعه است و با آگاهی و دانش دست به چنین اعمالی می زند جامعه را به سمت تباهی هدایت می کند و باید با آن برخورد صورت گیرد تا دیگر در این مسیر ناحق گام برندارد.

به گزارش سینماپرس، علی اشرف صندوق آبادی قائم مقام و عارف براتی مدیر اجرایی انجمن خوشنویسان ایران در دیدار با محمود سالاری معاون امور هنری، ضمن ارائه گزارش عملکرد از نحوه فعالیت‌ها و برنامه‌های اجرایی در سراسر کشور توسط شعب این انجمن به ارائه نقطه نظرات و پیشنهادات خود در ایجاد تعامل بیشتر با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و توسعه همکاری‌ها پرداخت.

همچنین در ادامه سایر اعضای حاضر در این دیدار، دغدغه‌ها و مسائل تخصصی خود در انجمن خوشنویسان ایران را بیان کردند.

محمود سالاری ضمن ابراز خرسندی از حضور در این دیدار بر حفظ تشکیلات رسمی و قانونی در انجمن خوشنویسان تأکید کرد و این انجمن را انجمن هویتی دانست و بر لزوم حفظ اصالت‌ها در آثار خوشنویسی اشاره و بر پاسداشت مقام پیشکسوتان تأکید کرد.

وی همچنین با اشاره به فعالیت‌های این انجمن از اعلام آمادگی برای همکاری در طرح آموزش رایگان هنر، برگزاری نمایشگاه‌های تخصصی در مناسبت‌های مختلف مذهبی و برگزاری کارگاه‌های آموزشی خبر داد.

در این دیدار علی اشرف صندوق آبادی قائم مقام شورای عالی، عارف براتی مدیر اجرایی، سید حیدر موسوی عضو شورا، علی گنجی و حسن حسین نژاد بازرس انجمن خوشنویسان ایران و عزیزالله گلکارزاده حضور داشتند.

به گزارش سینماپرس، وحید اسداللهی از نوازندگان پیشگام موسیقی منطقه آذربایجان که طی سال‌های گذشته از جمله هنرمندان فعال و شناخته شده نوازندگی نقاره در کشورمان بوده، نشان درجه یک هنری شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور در رشته نوازندگی نقاره را دریافت کرد.

نشان درجه یک هنری از جمله گواهینامه‌های معتبر دارای شناسنامه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که بر اساس آن آثار هنری هنرمندان بخش‌های مختلف در شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور بررسی و به استناد متمم آیین نامه مصوب جلسه مهر ماه سال ۱۳۸۴ شورای عالی انقلاب فرهنگی به هنرمندان اعطا می‌شود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان رئیس، دبیر شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران، نماینده سازمان برنامه و بودجه، نماینده وزارت علوم تحقیقات و فناوری و نماینده فرهنگستان هنر اعضای حقوقی شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور را تشکیل می‌دهند.

وحید اسداللهی نیاری از جمله هنرمندان شناخته شده موسیقی آذربایجان در حوزه نوازندگی نقاره است که در سال ۱۳۳۹ در خانواده‌ای ترک زبان و موسیقی دوست در تهران به دنیا آمد. این هنرمند از کودکی به موسیقی علاقمند شد و ریتم نوازی را با سازهای قاوال (دایره) و ناغارا شروع کرد.

وی در ۱۴ سالگی وارد ارکسترهای حرفه‌ای شد و بعدها با انتشار بیش از ۱۵ آلبوم موسیقی بدون کلام، اجرای کنسرت‌های بسیاری در ایران و دیگر کشورها و همچنین همکاری با بسیاری ازهنرمندان مطرح و سرشناس توانست تاثیر چشمگیری در گسترش موسیقی آذربایجانی داشته باشد.

به گزارش سینماپرس، سیدعلی طباطبایی‌نژاد معاون پخش و اکران حوزه هنری در گفتگو با مهر، از اجرای طرح قیمت‌گذاری شناور در زنجیره سینماهای بهمن سبز به صورت آزمایشی خبر داد.

وی تاکید کرد: قیمت‌گذاری شناور بلیط فیلم‌های سینمایی، موضوعی متداول در اغلب زنجیره سینماهای جهان است که در روش‌های سنتی مدیریت فرهنگی و هنری در ایران در نظر گرفته نشده است. ما با شناسایی و تحلیل روش‌های متداول قیمت‌گذاری محصولات فرهنگی در جهان، در تلاشیم تا به نسخه‌ای بومی برای این کار دست یابیم.

مدیر پخش بهمن سبز با اشاره به استفاده از روش‌های نوین مدیریت برای رسیدن به حالت بهینه فروش گفت: قیمت‌گذاری یکی از عوامل هفتگانه تعیین‌کننده در تحلیل‌های سینمای دنیاست که می‌تواند در حجم استقبال مخاطبان از محصول و سود نهایی فروش تاثیرگذار باشد. قیمت هر محصول باید با توجه به ارزش پیشنهادی به مشتریان تعیین شود.

طباطبایی‌نژاد اضافه کرد: نگاه سنتی به قیمت‌گذاری و تعیین نرخ ثابت یا انجام حرکت‌های هیجانی مثل نیم‌بها کردن بلیط همه فیلم‌ها در تمام سینماها، نتیجه‌ای جز ضربه زدن به اقتصاد سینما و فرهنگ کشور در پی نخواهد داشت. این نسخه‌ها روش درستی برای مدیریت بلند مدت نیستند و تنها تاثیر مقطعی و حتی مخرب به ویژه در افتتاحیه اکران فیلم‌ها خواهند داشت.

وی گفت: ما با بررسی روند فروش در حدود ۱۵۰ سالن سینمایی حوزه هنری در طول یک بازه معین بعد از کرونا در تلاشیم به برنامه‌ای جامع برای قیمت‌گذاری سانس‌های سینما برسیم. این طرح به صورت آزمایشی برای فیلم «هناس» در سینماهای بهمن سبز اجرا خواهد شد تا با بازخورد گرفتن از مرحله آزمایشی به نقطه‌ای مطلوب برسد.

مدیر پخش بهمن سبز افزود: روز نمایش، سانس، کیفیت سالن، هفته نمایش فیلم و … عواملی هستند که باید در قیمت‌گذاری شناور سانس‌های سینماها مد نظر قرار بگیرند.

طباطبایی‌نژاد در پایان تاکید کرد: با اجرای فاز صفر این طرح و بهینه شدن طرح قیمت‌گذاری پویا می‌توان به نسخه‌ای جامع برای قیمت‌گذاری آثار در سینماهای سراسر کشور دست یافت که در صورت اجرایی شدن می‌تواند با افزایش استقبال مخاطبان از فیلم‌های سینمایی، چرخ‌های اقتصاد صنعت سینما را بیش از پیش به گردش درآورد.