بایگانی فینال

کارگردان فیلم های سینمایی «اگه میتونی منو بگیر» و «چند میگیری گریه کنی؟» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه حال قاطبه اهالی سینما خوب نیست؛ مدت ها است سایه ای از یأس، نگرانی و ناامیدی، خاکستری بودن و محو بودن گام های آتی پیش روی مان است و نمی توانیم متصور پیشرفت باشیم. هیچ نقطه شفافی در سینما نیست و اهالی فرهنگ و هنر به خصوص سینماگران حال و روز خوشی ندارند.

وی ادامه داد: مدیران سازمان سینمایی و نهادهای تابعه این سازمان به ویژه مسئولان بنیاد سینمایی فارابی باید بدانند با وعده و شعار اتفاقی رخ نمی دهد، منتظر اقدام عملی برای ایجاد تحول در سینما هستیم! مسئولان باید آگاه باشند که با حرف های شان نمی توانند سیاهی را روشن کنند. آن ها باید اقدام عاجل و عملی در راستای ایجاد تحول سینما داشته باشند.

احمدلو یکی از مهمترین معضلات سینما را فقدان برنامه ریزی و تصمیم گیری های کلان برشمرد و در این باره اظهار داشت: دوره ای مقصر مشکلات سینما و انفعال نهادهایی چون بنیاد سینمایی فارابی به گردن کرونا افتاده بود هرچند که کرونا بی تأثیر نبود اما نکته قابل تأمل آنجا است که مدیران سینماگران را به ۳ دسته خودی و ناخودی و نخودی تقسیم کرده اند و تنها به خودی های شان بها می دهند.

این سینماگر متذکر شد: این رفتار در حالی است که ما با مشکلات متعدد در حال دست و پنجه نرم کردن هستیم؛ ما در حال فرو رفتن در یک باتلاق تاریکیم که نمی دانیم نهایتاً سرنوشت مان چه خواهد شد.

بازیگر فیلم های سینمایی «سیاه باز» و «اکباتان» یادآور شد: انفعال بنیاد سینمایی فارابی در حالی است که وقتی به گذشته و تاریخ بنیاد رجوع می کنیم متوجه می شویم در سال های اولیه تأسیس اش حضوری تأثیرگذار و استاندارد در راستای رشد و اعتلای سینمای ایران و در حمایت از رشد فرهنگی و هنری سینمای ایران داشته اما رفته رفته و به مرور زمان کوچک و کوچک تر شده است.

وی ادامه داد: این بنیاد زمانی نه تنها از فیلم های بلند که از فیلم های کوتاه نیز حمایت می کرد؛ به همه سینماگران سوبسید می داد اما حالا سوبسید ها منحصر به افرادی خاص شده است. پیکره افراد حقیقی در سینما نحیف و نحیف تر شده اما افراد و نهادهای حقوقی سوبسیدهای آنچنانی دریافت می کنند.

احمدلو خاطرنشان کرد: بنیاد سینمایی فارابی روزگاری در معرفی سینمای ایران به خارج از مرزها نقش مهمی داشت اما حالا از این نقش خبری نیست! سینمای ما امروزه سینمایی انحصاری و نفتی شده که آثار آن به صورت فوق سفارشی تولید می شوند و این اتفاق بسیار ناراحت کننده است.

وی در پایان این گفتگو افزود: بنیاد سینمایی فارابی زمانی می تواند مهم و اثرگذار باشد که عدالت محور بودن را پیشه خود کند نه اینکه یک عده خاص و برخی فیلم های مخصوص شکست خورده در گستره حمایتی اش باشند.

به گزارش سینماپرس، محمدرضا شاه حسینی کارشناس رسانه:در گفت وگو با خبرنگار کیهان گفت: واقعیت این است که حاکمیت در بحث سریال ‌سازی در شبکه نمایش خانگی نمی‌تواند وظیفه ایجابی داشته باشد، مگر اینکه نهادها یا سازمان‌های خاصی در زمینه تولید سریال ورود کنند و شرح وظایف خود را در سریال ‌سازی اجرا کنند. از این جهت وظیفه حاکمیت در زمینه مدیریت و نظارت بر شبکه نمایش خانگی به نوعی سلبی است. برای واضح شدن این وظیفه می‌توان به این مثال توجه داشت که عموم مردم موقع خرید یک محصول غذایی به تأییده‌های نهادهای ناظر نسبت به سلامت آن توجه می‌کنند و در حوزه فرهنگ هم، مخاطب وقتی مجوز یک محصول را می‌بیند نسبت به آن اطمینان می‌یابد که می‌تواند این محصول را در کنار خانواده و فرزندانش استفاده کند. اما وقتی با هولوگرام و تأیید رسمی، محصول بی‌کیفیت و یا حتی مبتذل و یا بعضا مروج افکار ضاله ببیند چه کسی پاسخگوست؟ واقعا این‌جا حقوق فرهنگی مردم ضایع نشده است!؟
وی ادامه داد: من اخیرا کتابی با موضوع «حقوق فرهنگی مردم» منتشر کردم که در آن هم به این پرداختم که ما الان نهادی را احتیاج داریم که از حقوق فرهنگی مردم پاسداری کند. متأسفانه الان در نمایش خانگی این‌گونه است. سریال‌هایی که کپی سریال‌های خارجی و بیشتر در مدل اسپاگتی و بیشتر از همه در نوع ترکی آن و با موضوع خیانت و عشق‌های چند ضلعی هستند و… یا سریال‌های تاریخی که عموما دچار تحریفات تاریخی و همراه با کنایه‌های سیاسی آشکاری هستند و… با چه صلاحیتی مجوز گرفته‌اند؟
این منتقد سینما افزود: علاوه‌بر این‌ها، ما به نظارت فرم آثار هم نیازمندیم؛ یک سری سریال‌ها و برنامه‌ها در نمایش خانگی مصداق بارز کلاهبرداری هستند. چگونه است که در بازار اجازه فروش یک وسیله بی‌کیفیت را نمی‌دهند چون سرمایه ملی را از بین می‌برد؛ برخی از آثار نمایش خانگی هم دقیقا مصداق دور ریختن سرمایه ملی هستند. گاهی مخاطب برای یک سریال پول می‌دهد اما بعد از ۱۰ قسمت به جایی نمی‌رسد و گویی چند نفر فقط جلوی دوربین راه رفته‌اند. چه کسی باید نظارت کند که سر مشتری کلاه نرود؟ شاه حسینی در پایان اظهار داشت: به نظر من مدیریت و نظارت بر شبکه نمایش خانگی باید زیر نظر نهادی فراتر از صداوسیما و وزارت ارشاد باشد؛ یعنی مسئولیت این حوزه به عهده شوراهای کلانی باشد که مدیریت آنها هر چهار سال تغییر نکند و یا مانند صداوسیما، رقیب نمایش خانگی نباشند. اما اتفاقی که افتاده این است که فعلا صداوسیما و سازمان ساترا مسئول هستند. بنابراین در چنین شرایطی ساترا باید زیرمجموعه خودش را تقویت کند و نظارت خود را هوشمند نموده و شأن نظارت سلبی خود را حفظ نماید. در این قاعده باید تمام طرح‌ها کارشناسی شوند و بعد از نگارش فیلمنامه، کل آن بازخوانی شود و پس از تصویربرداری تمامی قسمت‌های یک سریال، تمام قسمت‌ها بازبینی شوند. نظارت هم فقط محتوایی نباشد و کیفیت فرمی هم ارزیابی شود.

به گزارش سینماپرس، روح‌الله سهرابی مدیرکل اداره نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی، در گفتگو با مهر درباره آخرین وضعیت فیلم سینمایی «شیشلیک» به کارگردانی محمدحسین مهدویان که به رغم صدور پروانه نمایش هنوز موفق به اکران عمومی نشده است، توضیح داد: این فیلم همان‌طور که عوامل فیلم هم در فضای مجازی اعلام کرده‌اند پروانه نمایش دارد و در تلاش هستیم تا بلکه با تعامل دو سویه مشکلات پیش آمده را مرتفع و موانع اکران عمومی این فیلم را برطرف کنیم اما به هر حال طبیعی است که هر فیلم بنابر شرایط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی که در هر مقطعی بر جامعه حاکم است، با ملاحظاتی هم مواجه باشد. در این شرایط یک جمع هفت هشت نفره از سوی ریاست سازمان معرفی می‌شوند تا درباره فیلمی که ذاتاً حساسیت‌زا و مسئله دار هست و لحن خاصی دارد با در نظر داشتن فضای روحی جامعه و ظرفیت اجتماعی، تصمیم‌گیری کنند تا ببینند آیا این فیلم مناسب اکران در یک مقطع خاص هست یا نه؟

وی ادامه داد: در کنار این ملاحظه کلی، بحث وفادار بودن فیلم‌ها به یک سری اصول و مسائل عرفی، شرعی، اجتماعی و سیاسی هم وجود دارد و اینکه این آثار حداقل باید اصول را مراعات کنند تا بتوانند به نمایش عمومی گذاشته شوند. در پستی که پیش از این در صفحه شخصی خود در اینستاگرام منتشر کردم هم به این موضوع اشاره داشتم که در همان کتاب قانون و مقرراتی که تحت عنوان آئین‌نامه نظارت بر نمایش فیلم، مسیر دریافت پروانه ساخت و نمایش را به ما نشان می‌دهد، بندی وجود دارد که صراحتاً می‌گوید «معاونت سینمایی می‌تواند بنا به ضرورت‌های سیاسی و فرهنگی از نمایش فیلمی که دارای پروانه نمایش است جلوگیری نموده و پس از رفع موانع (در صورت امکان) مجدداً اجازه نمایش صادر نماید.» بر این اساس سازمان سینمایی می‌تواند به‌طور موقت از اکران یک فیلم دارای پروانه نمایش هم جلوگیری کند تا زمانی که شرایط برای آن فراهم و موانع رفع شود.

سهرابی تأکید کرد: معنی این تبصره از قانونی که اتفاقاً مصوب این دولت هم نیست و تصویب آن به اوایل دهه ۸۰ برمی‌گردد، این است که مسئولان سازمان سینمایی این حق را در مواجهه با یک فیلم دارای پروانه نمایش دارند. حداقل ۲۰ سال است که طبق همین مبنا در سینما رفتار شده و اگر قانونی مصوب می‌شود، باید به آن رجوع و از آن تبعیت شود. همین تبصره دست سازمان سینمایی را در مدیریت فضای سینمایی کشور باز گذاشته است و نمی‌شود به‌واسطه یک فیلم یا دو فیلم که از میان بیش از صد فیلم ساخته‌شده، با چنین مشکلی مواجه می‌شوند، نسبت به عملکرد سازمان سینمایی بی‌انصافی کنیم و کلیت فضای سینما را زیر سوال ببریم.

وی افزود: توقع من این است که عوامل فیلم‌ها هم ناظر به همین مقررات موجود، مسیر مرسوم و اداری کارها را پیگیری کنند. با وجود همین مقررات تلاش ما هم این است که بتوانیم تا حد ممکن موانع را برطرف کنیم تا مشکل فیلم‌هایی که در این وضعیت گرفتار شده‌اند هم حل شود.

مدیرکل اداره نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی درباره این نکته که فیلم «شیشلیک» برای حضور در جشنواره فجر اصلاحاتی را پذیرفته بود و آیا اکران عمومی آن نیاز به اصلاحات مجدد داشته است هم توضیح داد: تصور من این است که با تعامل دو سویه میان عوامل فیلم و مسئولان سازمان سینمایی، مشکل اکران این فیلم و فیلم‌های مشابه قابل رفع است اما بخشی از این مسئله به میزان همراهی و همکاری صاحبان آثار با سازمان سینمایی بازمی‌گردد. با توجه به شرایط خاص جامعه، نباید به گونه‌ای عمل شود که نمایش یک فیلم باعث ایجاد تنش و ناامیدی در جامعه شود.

سهرابی در پاسخ به اینکه مشخصاً ملاحظات سازمان سینمایی درباره «شیشلیک» چیست؟ توضیح داد: غیر از مصادیق و نکاتی که پیش‌تر به عوامل فیلم اعلام شده است، تحلیل برخی دوستان این است که در کلیت اثر باید مراقبت‌هایی کرد تا منجر به جریحه‌دار شدن برخی احساسات نشود. شاید این مسئله مربوط به جزئیات فیلم نباشد اما در یک نمای کلی تحلیل شورا این است که فیلم می‌تواند به آرامش و اعتماد مخاطب که امروزه با مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم‌های ظالمانه دست و پنجه نرم می‌کند آسیب وارد کند.

وی تأکید کرد: یک فیلمساز حتماً آن درایت و زیرکی را دارد که بتواند فیلم خود را از شرایطی که در آن قرار گرفته است بیرون بیاورد و نجات دهد. این مسئله به درایت صاحبان فیلم بازمی‌گردد. طبیعتاً وقتی در آن سو شاهد حسن نیت باشیم، در این سو هم تصمیم‌گیرندگان در شوراهای مربوطه با دید بازتر و همراه‌تری اثر را بررسی می‌کنند. معتقدم نمی‌شود در این حوزه مسائل را به‌صورت مطلق دید و قطعی حکم کرد که نمی‌شود کاری کرد. اتفاقاً با تدبیر صاحبان آثار نه این فیلم که همه آثار می‌توانند مسائل‌شان را برطرف کنند.

سهرابی ادامه داد: در بسیاری از موارد ما درگیر عدم گفتگو و تعامل دو سویه هستیم و فکر می‌کنم درباره این فیلم خاص هم اگر دوستان تدبیری بیندیشند و پیشنهادات خود را برای اصلاح و ترمیم لحن و فضای فیلم به سازمان ارائه کنند، می‌توان درباره آنها بحث و بررسی کرد و امیدوار به حل مشکل بود تا فیلم از بن‌بست خارج شود.

مدیرکل اداره نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی درباره تکرار معضل اکران برای برخی فیلم‌های دارای پروانه نمایش و رویکرد سازمان برای جلوگیری از این مسئله هم توضیح داد: واقعیت این است که این مشکل به‌ندرت برای فیلم‌ها پیش می‌آید و اگر اشتباه نکنم از میان بیش از ۲۰۰ فیلم تعداد انگشت شماری باشند که با چنین مشکلی مواجه هستند و این آمار بسیار اندک است. عموماً با تعامل فیلمسازان این مشکلات برطرف می‌شود. ضمناً نباید این نکته مهم را فراموش کرد که تعداد بیشتر این آثار که در محاق توقیف هستند در واقع از دوره‌های گذشته باقی مانده و در اکثر موارد ما میراث‌دار توقیف دوره‌های گذشته هستیم اما به سمتی می‌رویم که برای همین آثار هم فکری بکنیم. درباره یکی دو فیلم خاص هم اگر تعامل دوسویه وجود داشته باشد، بعید می‌دانم مشکل حل نشدنی باشد. همین تعامل است که می‌تواند هزینه‌هایی از این دست را به صفر برساند.

سهرابی افزود: همه دوستانی که از وزارت ارشاد پروانه ساخت دریافت می‌کنند، حتماً در جریان منهیات، توصیه‌ها و تأکیدات سازمان سینمایی قرار دارند. در مقطع صدور پروانه ساخت، همه این موارد به دوستان اعلام می‌شود. حدود ۲۰ بند مشخص درباره اصول کار وجود دارد که همه متقاضیان آن را می‌خوانند و نسبت به آن تعهد می‌دهند. اما متأسفانه در مرحله تولید به دلایلی اتفاقاتی می‌افتد که وقتی دوستان برای دریافت پروانه نمایش اقدام می‌کنند ما با اثر دیگری مواجه می‌شویم که با متن مصوب فاصله دارد. حتی در این موارد هم معمولاً اینگونه بوده که با تعامل کارها پیش‌رفته است تا اثری در توقیف نماند و صاحبان آثار دچار خسارت نشوند.

وی تأکید کرد: چیزی به عنوان «بسته شدن همیشگی پرونده یک فیلم» در سازمان سینمایی نداریم و همه موارد با تعامل قابل حل است، مگر آنکه یک فیلم به‌گونه‌ای باشد که واقعاً بخواهد ریشه و اصل و اساس را تخریب کند و دیگر راه نجاتی برای خود باقی نگذاشته باشد.

به گزارش سینماپرس، پویا امینی در گفت‌وگو با میزان، پیرامون آخرین فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: واقعیت امر اینکه چندین پیشنهاد بوده اما فعلا ترجیح می‌دهم کار نکنم تا شرایط تولید به اوضاع بهتری مبدل شود.

وی درباره دور شدن خود از عرصه بازیگری و به خصوص تئاتر اضافه کرد: طی دو سال گذشته فعالیت پررنگ تری در تئاتر نسبت به سینما و تلویزیون داشتم اما این عرصه هم نیازمند پشتوانه و حمایت بیشتر است، باید شرایطی مهیا شود تا ما بتوانیم بار دیگر روی صحنه برگردیم و کاری را تولید کنیم.

امینی درباره دلیل اصلی کاهش تعداد مخاطبان سینما تاکید کرد: در شرایط فعلی اقتصادی بعد از دوران کرونا طبیعی است که سینما مخاطبش را از دست بدهد. همه ما می‌دانیم که اوضاع سینما و تئاتر و همچنین موسیقی خوب نیست و این نشان دهنده آن است که نیازمند برنامه ریزی درست برای نجات هنر و فرهنگ در این ایام هستیم.

امینی: سینما و تئاتر دیگر مخاطب مردمی ندارند

بازیگر سریال «خط قرمز» در همین رابطه تاکید کرد: وضعیت اقتصادی پساکرونا به نحوی پیش رفت تا خانواده‌ها اتفاقات فرهنگی و تفریحی را از سبد کالایی خود حذف کنند، طبیعتا اگر امروز سینما مخاطب ندارد و آمار فروش هر روز کمتر می شود به این دلیل است که مردم سینما و تئاتر را به طور کامل از سبد خانوار حذف کرده اند.

امینی احیا سینما را نیازمند گذر زمان و برنامه ریزی درست فرهنگی خواند و خاطرنشان کرد: همه چیز دچار رکوردی عجیب شده است، امروز سینما و تئاتر نسبت به هر زمانی با مخاطبان کمتری روبرو هستند، از سویی گرانی بلیت و از سویی مشکلات اقتصادی پس از کرونا باعث شده تا شرایط تولید و اکران مناسب برای این عرصه ها فراهم نباشد.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «گیرنده» و «فرشتگان قصاب» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ورود هنرمندان به مسائل سیاسی خصوصاً در زمانی که رنگ و بوی جناحی و حزبی بدهد خطرناک است. این اتفاق اول برای خودشان خطرناک است و سپس برای کشور! هنرمند هرگز نباید خود را خرج جریانات سیاسی کند و همواره باید منافع ملی را در نظر بگیرد.

وی ادامه داد: سفارتخانه های غربی با عملیات فریب هنرمندان را به سمت آشوبگری و اغتشاش سوق می دهند. اصولاً همواره در این کارهای جمعی جریانی خارج از آن دایره افراد امضاکننده وجود دارد و بی تردید علاوه بر سفارتخانه ها جریانات سیاسی برانداز و خارج از کشور نیز پشت این بیانیه هستند.

قهرمانی سپس با بیان اینکه دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی یکایک امضاکنندگان را نسبت به عواقب کارشان توجیه کنند تصریح کرد: این قبیل امضاها اغلب از روی جو گیر شدن است. از این رو باید اطلاعات درست به آن ها داده شود تا دیگر وارد این دام های خطرناک نشوند و راه خود را از معاندین جدا کنند. برخی از این افراد هم خود را لیدر یک جریان و حزب خاص احساس می کنند که این تفکر هم عقلانی و پسندیده نیست.

این سینماگر در پایان این گفتگو متذکر شد: هنرمند اگر از هر مسأله ای ناراحت و عصبانی است نباید برای نظام هزینه ایجاد کند و ناراحتی خود را به گردن نظام بیندازد. هنرمند باید راه خود را از وطن فروشان جدا کند و من امیدوارم با توجیهی که دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی می کنند دیگر هرگز شاهد اتفاقات مشابه از سوی سینماگران و سایر هنرمندان و اقشار کشور نباشیم و آب به آسیاب دشمنان نظام و انقلاب اسلامی نریزیم.