بایگانی شهریور 6, 1402

سینماپرس: بهروز مفید گفت: ما باید تمام تلاش مان را بکنیم تا هرچه بیشتر اتفاقات آن دوران را به تصویر بکشیم و به خصوص باید محتوای آثار را با شرایط امروز هماهنگ کنیم تا این فیلم ها و سریال ها با ذائقه مخاطب امروزی جور شود.

سینماپرس: داود موثقی گفت: بسیاری از چهره های سیاست گذار سینما طی این سال ها خودشان می خواستند سینما به این جا برسد و حالا چنین شده و جز عده معدودی از افراد و ارگان ها بقیه تهیه کنندگان و کارگردانان امکان کار در سینما را ندارند.

سینماپرس: عباس شوقی گفت: هیچ کس حرف و دردهای اهالی سینما را نمی شنود و اگر احیاناً دردهای ما را بشنوند یا در رسانه ها بخوانند خیلی راحت از کنار آن عبور می کنند.

به گزارش سینماپرس، آنچه می‌خوانید بخش اول گفتگوی مهر با مهدی سالم مدیرعامل بنیاد فرهنگی هنری رودکی است که پیرامون فعالیت‌های این مجموعه در دوران مدیریتی وی رخ داده است.

* فکر می‌کنم این اولین گفتگوی رسمی و مشروح شما با رسانه‌ها پس از حضور در این سمت است، گزارش مختصری از آن چه تا امروز در بنیاد رودکی به واسطه مدیریت شما رخ داده، ارائه می‌کنید.

تقریباً از ابتدای بهمن سال گذشته بود که وارد بدنه بنیاد فرهنگی هنری رودکی شدم، شرایطی که مصادف با برگزاری جشنواره‌های تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی فجر بود و شرایطی را برای ما ایجاد کرد که به شدت مشغول برگزاری این رویدادها باشیم. پس از برگزاری این رویدادها بود که وارد ماه مبارک رمضان و سپس عید نوروز شدیم. بنابراین اواخر فروردین امسال فعالیت‌های ما رسماً در مدار مدیریت جدید بنیاد قرار گرفت. شرایطی که ابتدا با پروژه سنگین نمایشی به نام «هفت خان اسفندیار» آغاز شد و حجم زیادی از فعالیت‌های ما را در تالار وحدت به خود اختصاص داد. ما در در بنیاد رودکی احساس راحتی بیشتری دارم و اگرچه فشار کارهای این مجموعه برای من و همکارانم بسیار بالاست اما طبیعتاً استرس مدیریت بر آنتن زنده فشار مضاعفی و حساسیت‌های زیادی دارد که کار برای مدیریت در تلویزیون سخت و دشوار می‌کند همین فضای پرکار بود که فعالیت دیگر نهادها و مجموعه‌های زیر پوشش بنیاد از جمله تالار رودکی، فرهنگسرای نیاوران، سالن دهلوی و برج آزادی را هم پیگیری می‌کردیم که همه این مجموعه‌ها به تنهایی دربرگیرنده کارهای زیاد و متنوعی بود که به زودی گزارش کاملی از این فعالیت‌ها را به رسانه‌ها اعلام خواهیم کرد.

در همین چارچوب و فعالیت‌های بسیار خوبی که به واسطه تلاش هنرمندان و همکاران بنده در بنیاد رودکی شکل گرفت، ما در سال گذشته با اتفاق متفاوتی در سطح کشور مواجه بودیم که قسمت عمده اش هدف اصلی دشمن بود. هدفی که بخش اصلی آن متمرکز بر چهره‌های فرهنگی، هنرمندان و ورزشکاران سرشناسی بود که گذر از آن هم کار بسیار پیچیده‌ای بود. شرایطی که خوشبختانه بخش عمده‌ای از حل و فصل آن به عهده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و با تدابیری که در وزارت خانه و شجاعت آقای وزیر انجام گرفت ما توانستیم به نحو مناسبی از این شرایط عبور کنیم.

جالب است بدانید روزی که به بنیاد رودکی آمدم، رفقایم در حوزه موسیقی گفتند کار بسیار سختی در پیش دارم و ممکن است با عدم حضور هنرمندان مواجه شوم. ولی همین الان که مشغول گفتگو با شما هستم، به لطف خدا و تلاشی که در این زمینه صورت گرفته، تالار وحدت و تالار حافظ نه تنها تا پایان امسال که تا محرم سال ۱۴۰۳ هم به طور کامل پر از برنامه اند و جای خالی نداریم در حوزه موسیقی هم شرایط بسیار خوبی داشتیم، طوری که هم در کنسرت ارکستر ملی ایران که با حضور استاد فخرالدینی برگزار شد و هم دیگر برنامه‌ها در وضعیت مطلوبی هستیم.

درباره ارکستر سمفونیک تهران، پس از سال ۱۳۹۷ هیچ آزمونی در بدنه ارکسترها برگزار نشده بود، اما به واسطه همراهی و تلاشی که در این زمینه شد، ما در این حوزه ساماندهی‌هایی را برای برگزاری آزمون انجام دادیم که به واسطه این آزمون از حضور نوازندگان جدید و مستعد نیز بهره مند شویم. دوران کرونا باعث شد خیلی از مشکلاتی که در بنیاد رودکی وجود داشت، به چشم نیاید، اساساً برنامه چنانی وجود نداشت. حتی بعد از کرونا و وقتی این چرخ می‌خواست به روال بیفتد، به حوادث سال گذشته برخورد کردیم که برخی از کارها را دوباره به تعویق انداخت. الان که داریم کار را پیش می بریم باید فضای قبل از کرونا را مرور کنیم و برای مشکلاتی که به چشم نمی‌آمد، کاری کنیم. من سومین مدیرعامل بنیاد رودکی در دولت سیزدهم هستم و آقایان افضلی و زین العابدین تلاش فراوانی کردند و من سعی می‌کنم مسیر آنها را ادامه دهم.

* با توجه به سابقه مدیریت شما در صدا و سیما، مدیریت در رسانه ملی آسان‌تر است یا در مجموعه‌ای به نام بنیاد رودکی؟

البته در سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۰ قبل از حضور در صدا و سیما در وزارت فرهنگ بودم، اما بعد به صدا و سیما و سپس وزارت ارتباطات رفتم و حالا دوباره به وزارت فرهنگ بازگشته ام. جنس مدیریت در این ۲ مجموعه در ظاهر مواجهه با هنرمندان است، اما تفاوت‌های بسیاری با هم دارد.

در صدا و سیما با آنتنی مواجهیم که مخاطبان میلیونی دارد و در سراسر ایران به تماشای یک برنامه می‌نشینند. کار به مراتب حساسیت بیشتری نسبت به آثار اجرا شده در مجموعه‌ای چون بنیاد رودکی دارد که مخاطبش خاص و محدودند و به فضای فرهنگ و هنر بسیار متفاوت از آنچه در رسانه ملی پخش می‌شود، نگاه می‌کنند. واقعاً نمی‌توانم بگویم مدیریت در کدام یک از این ۲ مجموعه سخت‌تر است ولی در بنیاد رودکی احساس راحتی بیشتری دارم و اگرچه فشار کارهای این مجموعه برای من و همکارانم زیاد است، اما استرس مدیریت بر آنتن زنده فشار مضاعف و حساسیت زیادی دارد که کار را برای مدیریت در تلویزیون سخت می‌کند. در مدیریت بنیاد رودکی دقت، توجه به کیفیت و نظارت بر انجام مطلوب کارها مورد بسیار مهمی است که باید پیش روی مدیریت آن قرار بگیرد. فکر می‌کنم تا به امروز کارهای خوبی صورت گرفته است.

*آقای سالم یکی از مهم‌ترین نکاتی که در این مدت دربرگیرنده فراز و نشیب‌های زیادی هم بود و هست، بحث حضور بنیاد فرهنگی هنری رودکی در کنار معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. شرایطی که به نظر می‌آید در کنار بسیاری از فعالیت‌ها و همکاری‌های مشترک از جمله ساختار مدیریتی ارکسترها و دیگر حوزه‌ها که در این زمینه می‌تواند وجود داشته باشد، دربرگیرنده اختلاف نظرهایی در حوزه محتوا و فعالیت هاست که می‌تواند از جهات بسیاری مورد توجه قرار گیرد. آیا در موقعیت فعلی آن تعاملی که می‌بایست در انجام و اجرای پروژه‌ها بین بنیاد رودکی و معاونت هنری باشد، وجود دارد یا خیر؟

ببینید بنیاد رودکی یک نهاد عمومی غیردولتی است، به عبارتی آنچه در اساسنامه این مجموعه تعریف شده، مبتنی بر این نکته است که ما همانند معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نقش حاکمیتی، نظارتی و مواردی از این دست را نداشته و در تعریف فعالیت‌های پیش رو با این مجموعه تفاوت داریم. در واقع ما حد واسط حاکمیت، هنرمندان و مخاطبان هستیم و هیچ وقت هم در حوزه حاکمیت وارد نمی‌شویم. البته این نکته را هم توضیح بدهم تفاوت ما با مجموعه‌ای چون معاونت امور هنری این است که با توجه به حضور هیأت امنا و هیأت مدیره بنیاد رودکی، ما به نوعی سیاست‌های حاکمیت را در بنیاد منعکس می‌کنیم و مسیر را بر اساس این سیاست‌ها پیش می بریم، لیکن حاکمیت نیستیم. بنابراین من نمی‌توانم بگویم که اینها ۲ نهاد موازی با هم هستند. بنیاد رودکی ابزار و نهادی است که مدیرعامل آن با حکم وزیر ارشاد منصوب می‌شود اما وظیفه اش دخالت در امور حاکمیتی حوزه فرهنگ نیست.

اینکه ما چقدر با معاونت امور هنری هماهنگ هستیم، فقط می‌توانم به این فرآیند اشاره کنم که آغاز کار من با بنیاد رودکی مصادف با شروع جشنواره‌های هنری فجر بود که مجموعه‌های تحت پوشش بنیاد با تمام امکانات در اختیار ستاد برگزاری جشنواره‌ها بود. مسیری که حتی به فضاهای تخصصی چون مد و لباس هم مرتبط شد و ما در این زمینه فعالیت‌هایی را انجام دادیم. به عنوان مثال همان ماجرای ارکستری که به آن اشاره کردید، سیاست کلی دارد که طبیعتاً ساختار آن نمی‌تواند به عهده یک نهاد دولتی باشد، لیکن باید از ساختار دولتی و حاکمیت تبعیت کند که بهترین مجموعه در این زمینه بنیاد رودکی است. چرا که به اعتقاد من از نظر تجهیزات و سخت افزار بهترین مجموعه برای اداره کردن ارکسترهاست.

* پس شما قائل به این هستید که اکنون در حوزه فعالیت‌های معاونت امور هنری و بنیاد رودکی موازی کاری وجود ندارد؟

قطعاً هیچ موازی کاری اتفاق نمی‌افتد. البته بعضاً ما شوراهایی در بنیاد رودکی داریم که شاید در معاونت امور هنری هم باشد اما ما تصمیم گیرنده در حوزه عملیاتی خود بنیاد هستیم و برای هیچ مجموعه‌ای صندوق اعتباری هنر اگر تیم کارشناسی داشته باشد و در اساسنامه اش تولی گری مکان‌های فرهنگی هم گنجانده شده باشد می‌تواند مدیریت فرهنگسرای نیاوران را به عهده بگیرد. ولی اتخاذ چنین تصمیماتی، کلان‌تر از بنیاد است که باید در معاونت امور هنری یا در معاونت توسعه منابع وزارت خانه مورد بررسی قرار گیر در خارج از بنیاد نه تصمیم گیری، نه برنامه ریزی و نه اقدامی می‌کنیم. شاید دوستان نظراتی برای حوزه‌هایی نظیر تئاتر و موسیقی داشته باشند. شاید ما هم نظراتی داشته باشیم اما اینها به موازات نیست و متناسب با منافع بنیاد تعریف شده است.

* در حال حاضر نهادهای تابعه بنیاد فرهنگی هنری رودکی کدام مجموعه‌ها هستند؟

برج آزادی، تالار حافظ، خبرگزاری هنرآنلاین، تالار رودکی، تالار دهلوی از مجموعه‌های تابعه بنیاد فرهنگی هنری رودکی هستند. البته طبق قرار دادی که با معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داریم، اجازه بهره برداری از مجموعه فرهنگسرای نیاوران هم به بنیاد واگذار شده که البته تاریخ این قرار داد نیز به اتمام رسیده است و مجموعه‌های مرتبط در حال بررسی هستند که این فرهنگسرای نیاوران به بنیاد رودکی واگذار شود یا خیر…

* البته شنیده شده فرهنگسرای نیاوران قرار است به مجموعه صندوق اعتباری هنر واگذار شود…

یکی از مجموعه‌های علاقه مند به مدیریت نیاوران، صندوق اعتباری هنر است که اکنون در دست بررسی است که آیا بر اساس اساسنامه می‌شود این کار را کرد یا نه؟ آیا صندوق بر اساس قوانین و اساسنامه می‌تواند نظارتی بر محتوا داشته باشد؟ صندوق اعتباری هنر اگر تیم کارشناسی داشته باشد و در اساسنامه اش تولی گری مکان‌های فرهنگی هم گنجانده شده باشد می‌تواند مدیریت فرهنگسرای نیاوران را به عهده بگیرد. ولی اتخاذ چنین تصمیماتی، کلان‌تر از بنیاد است که باید در معاونت امور هنری یا در معاونت توسعه منابع وزارت خانه مورد بررسی قرار گیرد.

* در این مدتی که جنابعالی در مدیریت بنیاد رودکی حضور داشتید، اتفاقات ریز و درشتی در این مجموعه افتاده که کم چالش هم نبودند؛ اتفاقاتی نظیر حواشی کنسرت گروه «لیان» که به درستی توسط بنیاد رودکی با همکاری حراست معاونت هنری مدیریت شد که انصافاً جای تقدیر و تشکر دارد. شرایطی که مجموعه بنیاد رودکی، معاونت هنری، دفتر موسیقی و حراست در برابر بی قانونی ایستادند تا این برنامه طبق روال و مجوزی که در اختیار دارد، پیش روی مخاطبان قرار گیرد. با اتکا به چنین رویکردی آیا بنیاد رودکی برنامه جامعی به واسطه همکاری با دیگر مجموعه‌ها برای عدم تکرار چنین اتفاقاتی دارد؟

کنسرت گروه لیان بوشهر در چهار روز برنامه ریزی شده بود. روز اول تقریباً بی حاشیه برگزار شد، روز دوم یک حاشیه ویدئویی در رسانه‌های خارجی پیرامون یک دقیقه پایانی کنسرت منتشر شد که وقتی راهنمایان فرهنگی تالار از سالن خارج می‌شوند تا آماده سازی خروج تماشاگران را انجام بدهند، عده‌ای خلاف قانون عمل می‌کنند. شرایطی که واقعاً برای ۱۲۰ دقیقه اجرا قابل اعتنا نیستد ولیکن باید سعی کنیم همین اتفاق هم نیفتد، موضوعی که بلافاصله با واکنش مواجه شد و ما همراه با مدیرکل دفتر موسیقی و مسئولان دیگر با تهیه کننده و خواننده صحبت کردیم و آنها هم از موضوع پیش آمده ابراز ناراحتی کردند. اما روز تمام تلاشم را می‌کنم که هر دو روی سکه لغو کنسرت‌ها از آنهایی که هدفشان تعطیل کردن برنامه‌های امیدآور بین مردم است تا قانون شکنی حین اجرای برنامه‌ها به اهدافشان نرسند پایانی کنسرت دوباره با یک بی قانونی دیگر مواجه شدیم و عده‌ای می‌خواستند بدون مجوز وارد تالار شوند. شرایطی که موجب شد آنها رفتار خارج از شئون را انجام دهند که برخورد فیزیکی با همکارانم یکی از این کارهای ناشایست بود.

ما همان طور که با همان اندک مخاطبان که در یک کنسرت خلاف قانون را مرتکب می‌شوند، اقدامات قانونی را انجام می‌دهیم، به طور حتم با کسانی هم که بخواهند بدون هیچ گونه مجوزی وارد سالن برگزاری کنسرت شوند و رفتار خارج از شئونی داشته باشند نیز برخورد می‌کنیم. ما موظف به اجرای قانون به نحو درست و قاطع آن هستیم و مطمئن باشید این بی قانونی از طرف هر کسی باشد اقدامات لازم را انجام می‌دهیم. در این ماجرا هم دوستان من در حراست و همه بخش‌های مرتبط پای کار بودند و از اقدام ما دفاع کردند؛ زیرا دفاع از کیان فرهنگی یک مجموعه فرهنگی مانند تالار وحدت یکی از مهم تریم وظایف ماست و باید در این زمینه هم پاسخگو باشیم.

اینکه از این پس چه اتفاقی می‌افتد، باید پاسخ بدهم در این پرونده مراجع قضائی کارهای مربوط به خودشان را انجام می‌دهند. من هم به عنوان مدیرعامل بنیاد رودکی تمام تلاشم را می‌کنم که هر ۲ روی سکه لغو کنسرت‌ها اعم از آنهایی که هدفشان تعطیل کردن برنامه‌های امیدآور بین مردم است به اهدافشان نرسند. از سوی دیگر طبیعتاً در برابر بی قانونی و قانون شکنی هم می‌ایستیم.

*قطعا که برنامه شما در این حوزه مرتبط با برخوردهای قهری نیست؛ چرا که این روزها به شدت هجمه‌هایی صورت گرفته که تلاش می‌کنند، فرآیند مورد نظر در این چارچوب را وارد چالش و حاشیه‌هایی کنند که طبیعتاً می‌تواند مدیریت مجموعه‌های مختلف را با فضای متفاوتی روبرو کند.

ما براساس قانون نمی‌توانیم برخورد کنیم. این ضابط قضائی است که مسئولیت برخورد را دارد. ما می‌توانیم تذکر بدهیم یا تدابیر درستی انجام دهیم. اگر تدابیر ما برای برنامه‌هایمان درست باشد شاهد این موضوعات نخواهیم بود.

* قبل از اینکه بخواهم وارد مدیریت شما در بنیاد رودکی پیرامون حوزه موسیقی شوم، مایلم به نکاتی درباره فعالیت‌های بنیاد در حوزه تئاتر اشاره کنم. اینکه مجموعه بنیاد طی سال‌های گذشته متأسفانه آنچنان که باید در حوزه‌های حمایتی به ویژه هنرمندان جوان و دغدغه مند و مستعد برنامه مدونی نداشته و آنچه در مجموعه‌هایی چون تالار وحدت و یا تالار حافظ روی صحنه رفته، عمدتاً اختصاص به اجرای آثار نمایشی بوده که به اصطلاح از آن به عنوان «تئاتر لاکچری» یاد می‌شود که بدون حمایت‌های مالی از سوی تهیه کنندگان و مجموعه دولتی و غیر دولتی متمول نمی‌توانند روی صحنه باشند. بله این را می‌پذیرم که اجرای تئاتر در مجموعه‌ای چون تالار وحدت دربرگیرنده ملاحظات فنی، مالی و محتوایی فراوانی به لحاظ کارگردانی و نظارت و فرآیند تولید است، اما جنابعالی به عنوان یک مدیر جوان برآمده از نسل جدید مدیران فرهنگی کشورمان بنا ندارید، تالارهای تابعه بنیاد رودکی به ویژه تالار وحدت را به دست هنرمندان جوان و مستعدی بسپارید که می‌توانند در کنار هنرمندان پیشکسوت حرف‌های تازه ای برای گفتن داشته باشند. موضوعی که طی سال‌های اخیر غیر از ماجرای تالار حافظ آنچنان که باید در حوزه محتوایی آثار نمایشی به صحنه رفته در تالار وحدت کمتر مشاهده شده اند.

من در پاسخ به پرسش شما باید یک برگشت به عقب داشته باشم. ببینید ما یک نهاد عمومی غیردولتی هستیم که در حوزه «درآمد هزینه ای» به فعالیت ادامه می‌دهیم. در حوزه بودجه نیز برای حفظ و نگهداری از ابنیه و خدمات ارائه شده از دولت کمک می‌گیریم. بنابراین در حوزه میزبانی از هنرمندان و گروه‌های هنری در تالار وحدت ملاحظاتی می‌بایست وجود داشته باشد که امری اجتناب ناپذیر است. همان گونه که برای یک هنرمند تجسمی ارائه و نمایش اثر در موزه هنرهای معاصر اهمیت دارد و به نوعی یکی از مهم‌ترین دستاوردهای او محسوب می‌شود و از سوی دیگر اکثر گروه‌های هنری آرزو دارند تا در مجموعه‌ای چون تالار وحدت به اجرای برنامه بپردازد، بنابراین ما باید نهایت تلاشمان را انجام دهیم تا این چارچوب در مکانی مانند تالار وحدت حفظ شود. بله اینکه ما باید جایی برای معرفی آثار هنرمندان مستعد و جوان کشور داشته باشیم، شکی نیست. اما اینکه چگونه از این هنرمندان جوان و با استعداد حمایت کنیم هم مهم است. یعنی باید به نوعی تقسیم بندی وظایف شود.

بنده در دوره‌ای که آمدم، اگر هنرمندی پنج اثر نمایشی را کارگردانی نکرده بود، نمی‌توانست در تالار حافظ اجرای عمومی داشته باشد. اما بنده به کرات مجوزهایی را صادر کردم که در حمایت از هنرمندان تازه کار و مستعد بود. حتی با دست خط خودم برای آن دسته از آثار و تقاضایی که رد شده بود، نوشتم: «مگر ما وظیفه نداریم از هنرمندان با استعداد و جوان حمایت کنیم؟ پس چرا رد کردید؟»؛ البته اینکه تالار وحدت را در اختیار این گروه‌های جوان قرار دهیم، موضوعی است که می‌بایست روی آن بیشتر تمرکز کنیم. چرا که تالار وحدت میراثی بی نظیر در کشور است. ضمن اینکه عزیزانی که می‌خواهند برای بار اول روی این صحنه کارشان را اجرا کنند، نه برایشان صرفه اقتصادی دارد و نه می‌توانند سالن را پر کنند و نه می‌توانند به درستی از امکانات ماشینری ما استفاده کنند. یعنی ما حتی نگرانیم به خاطر کم تجربگی آسیبی به سازه‌های ما وارد شود. بنابراین اغلب این آثار را به تالار حافظ یا برج آزادی ارجاع می‌دهیم. اتفاقاً در همین زمینه هم اتفاقات خیلی خوبی در این مجموعه‌ها افتاده و می‌توان گفت این مجموعه‌ها مکمل فعالیت‌های موسیقایی و نمایشی بنیاد رودکی است.

به گزارش سینماپرس، نشست پژوهشی «گذری بر درام‌نویسی ایرانی از میرزاآقا تبریزی تا درام‌نویسان معاصر» با نگاهی به نمایشنامه «سوسمار» با همکاری موسسه فرهنگی اوسان در مجموعه فرهنگان «قریب» ۳ شهریور ماه برگزار شد.

حمید جبلی (بازیگر، کارگردان، نویسنده، صداپیشه)، محمد رحمانیان (نویسنده، کارگردان و مدرس تئاتر)، رحمت امینی (نمایشنامه‌نویس، کارگردان و پژوهشگر) و میترا علوی‌طلب (پژوهشگر تئاتر و مدرس دانشگاه) در این نشست که با مدیریت علی کریمی (پژوهشگر ادبیات) برگزار شد، حضور داشتند.

در ابتدای این نشست، حمید جبلی ضمن خوش‌آمدگویی به حاضران در نشست گفت: «همه‌کاره‌ هیچ‌کاره به من می‌گویند. ما بچه‌های قدیم کانون که از دهه ۵۰ در کلاس‌های این مجموعه شرکت می‌کردیم در همه زمینه‌های هنری تجربه کسب کردیم. شاید به خواسته خودم بوده که دو دهه از تئاتر دور بوده‌ام ولی خیلی زیاد دلتنگ تئاتر شده‌ام و دوباره می‌خواهم کارهایی در حد توانم انجام بدهم.»

او ادامه داد: «من از دهه ۶۰ عکاسی تئاتر می‌کردم و به‌واسطه آتیلا پسیانی در گروه «تئاتر بازی» بودم و اصلا روابطم با تئاتر قطع نشده بود.»

جبلی گفت: «تئاتر و ادبیات نمایشی همیشه بر هنرها تأثیرگذار بوده است. سینما نیز قصه‌گویی را از نمایش الهام می‌گیرد و به شکل امروزی نمایان می‌شود. به‌نظرم هیچ هنری نیست که بر دیگری تأثیر نداشته باشد.»

محمد رحمانیان، دیگر سخنران این نشست درباره جبلی گفت: «حمید جبلی همیشه برایم عجیب بود. وقتی نخستین کارهایش را دیدم برایم سؤال شد که آدمی که آثار طنز زیادی در کارنامه هنری خود دارد چرا این‌قدر تلخ‌اندیش است.»

او افزود: «جبلی در عکاسی، کارگردانی و نویسندگی بسیار درخشان است و به‌نظرم هرجایی که بوده اثری از خود باقی گذاشته است و این رسالت هنرمند است.»

رحمانیان ادامه داد: «در نمایشنامه جدید حمید جبلی یعنی «سوسمار» ردپای تئاتر ابزورد و جهان واقعی کاملاً مشهود است. به‌نظرم این نمایش برای مخاطب بسیار جذاب خواهد بود و جسارت را در فضای فانتزی و واقعی جبلی می‌توان دید.»

میترا علوی‌طلب، در ادامه این نشست گفت: «قدمت نمایشنامه‌نویسی در ایران به‌اندازه یونان نیست و حدود ۱۷۰ سال از عمر آن می‌گذرد. از سال ۱۲۲۹ هجری شمسی که آخوندزاده اولین نمایشنامه‌اش را می‌نویسد تا سال ۱۳۲۱ که دوران پهلوی اول است ما شاهد دوران تکوین نمایشنامه‌نویسی در ایران هستیم. در این دوران امر قدیمی و سنتی دیگر قابل‌پذیرش نیست و از طرفی رویارویی با امر جدید کمی هراسناک بوده است. درنتیجه نویسندگان شروع به نوشتن کرده و نمایشنامه‌هایی خلق می‌کنند که از یک‌طرف نقد به سنت و از طرفی دیگر نقد به مدرنیته است. برای مثال اوج این مواجه با هر دو سوی سکه را در نمایشنامه‌هایی مانند «جعفرخان از فرنگ برگشته» نوشته حسن مقدم و یا آثار صادق هدایت و میرزاده عشقی می‌بینیم.»

او ادامه داد: «نمایشنامه «سوسمار» هم به‌نظر من به فرهنگ‌عامه می‌پردازد. همچنین وجود جهانی تمثیلی در این نمایشنامه می‌بینیم. جهانی که گاهی هم ممکن است هراس‌آور باشد.»

رحمت امینی، نمایشنامه «سوسمار» را امتداد درام ایرانی دانست و گفت: «در این اثر نمایشی شاید تماشاگر در صحنه‌هایی قهقهه بزند اما تلاش ما براین بوده که اثر به سمت کمدی شدن پیش نرود.»

او ادامه داد: «من امیدوارم که آقای جبلی بعد از اجرای نمایش «سوسمار» به چاپ این نمایشنامه نیز فکر کند تا همگان بتوانند از این متن استفاده کنند.»

این کارگردان تئاتر ادامه داد: «حمید جبلی علاوه بر اینکه نمایشنامه‌نویس «سوسمار» است، از آغاز همراه ما بودند و بسیار در روند تمرین‌ها کمک و ایده به گروه داده است.»

نمایش «سوسمار» از روز دوشنبه ۶ شهریور ساعت ۲۰:۱۵ با مدت‌زمان ۶۰ دقیقه اجرای خود را در تالار چهارسو تئاتر شهر آغاز خواهد کرد.

به گزارش سینماپرس، نشست صمیمانه «علی نصیریان» با عنوان«یک عمر خاطره، نمای نزدیک» عصر روز گذشته شنبه ۴ شهریور در سالن فردوس موزه سینما برگزار شد.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی موزه سینما، در ابتدای این نشست علی نصیریان درباره علاقه خود به نمایشنامه‌نویسی گفت: من برای نمایشنامه‌نویسی به تئاتر نیامده بودم بلکه برای بازیگری آمده بودم و به طور کامل تمرکزم روی بازیگری بود. من معتقدم جوهر کار تئاتر، بازیگری است. هر هنری اعم از کارگردانی، تهیه کنندگی، طراحی صحنه و لباس و… جای خود را دارد اما بازیگری با تمام این هنرها متفاوت است زیرا تمام این عوامل در بازیگری خلاصه می‌شود.

وی افزود: گاهی تصور می‌شود بازیگر نیز یکی از عواملی است که باید در اختیار کارگردان قرار گیرد و کارگردان از او برای بیان کار خود استفاده ‌کند، در حالی که این‌گونه نیست. بازیگر خودش مولف ، آرتیست خلاق،نویسنده است و نقش را با اجرا و بازی خود می‌نویسد.

نصیریان ادامه داد: اگر تعداد معدودی نمایشنامه نوشتم تنها سیاه‌مشق‌هایی بود که می‌خواستم برای خودم نوشته باشیم و به همین دلیل تمام این کارها را خودم اجرا کردم. بعدها این نمایشنامه‌ها به شکل کتابی با عنوان «تماشاخانه» به چاپ رسید، این کتاب را به اصرار دوستان چاپ کردم تا علاقه‌مندان به تاریخ نمایشنامه‌نویسی آن را مطالعه کنند.

بازیگر «ناخدا خورشید» با اشاره به اهمیت مطالعه کتاب در زمینه تئاتر برای علاقه‌مندان این حرفه گفت: جوان که بودیم ایده‌آل ما برای تئاتر آثار عبدالحسین نوشین بود، او استاد کارآمد و بزرگی بود که ترجمه، کارگردانی، تمرین و موسیقی متن برای تئاتر را مطرح کرد. نوشین برای تئاتر زحمت زیادی کشید اما به جایی که باید می‌رسید، نرسید. یادم می‌آید در سال ۱۳۳۰ که هنرجوی کلاس بازیگری بودم تنها یک کتاب تئاتر در ایران بود که آن هم متعلق به عبدالحسین نوشین بود.

ارتباط با مردم در بازیگری برایم جذاب بود

نصیریان خاطرنشان کرد: به هر حال می‌خواستم تئاتر را یاد بگیرم و ارتباطات آن زمان مثل اکنون گسترده نبود و پولی هم برای خارج رفتن نداشتیم تا این هنر را بهتر بیاموزیم. به همین دلیل به کتاب‌های نوشین و خیرخواه در زمینه تئاتر رجوع می‌کردیم.

وی با بیان اینکه بازیگری همیشه برایش جذاب بوده است، خاطرنشان کرد: از بچگی تصنیف‌ها و پیش پرده‌هایی از مرتضی احمدی، قنبری، انتظامی ، جمشید شیبانی و.. که از رادیو پخش می‌شد را گوش می‌دادم و همراه این تصنیف‌ها می‌خواندم و در خانه اجرا می‌کردم و مشتری همیشگی سینما نور و میهن بودم و گاهی هم به سینما رکس می‌رفتم. من عشق بازیگری داشتم و ارتباط با مردم در بازیگری برایم جذاب بود؛ هنوز هم همینطور است.

نصیریان درباره مواجهه با نقش‌های مختلف و تنوع بازی‌هایش نیز گفت: تمایزهایی که در نقش‌ها می‌بینید طبیعی است و اگر نباشد اشتباه است و من همیشه کار را جدی می‌گیرم. به نظر من تئاتر تنها یک نویسنده ندارد زیرا نویسنده بعدی کارگردان است که با تالیف و کارگردانی خود متن را بازنویسی می‌کند و سومین نویسنده بازیگر است که با کار و اجرایش می‌نویسد.

وی ادامه داد: بازیگر یک شخصیت را در ذهن خود مجسم می‌کند و با امکانات حسی و روانی خود نمایشنامه را بازنویسی می‌کند. البته نباید از یاد ببریم که نویسنده دیگر، تماشاگر است که وقتی نمایش را نگاه می‌کند در ذهن خود، نوشته را دوباره می‌نویسد.

نصیریان ادامه داد: همیشه کار برای من جدی بوده و در این مورد همیشه به خودم سخت می‌گرفتم؛ برخلاف بسیاری از بازیگران که کارشان را جدی نمی‌گیرند. از نظر من بازیگری یکی از دشوارترین کارهای دنیاست چون بازیگر در یک موقعیت خطیری قرار می‌گیرد و باید روی نقشی با خصوصیات روانی و جامعه‌شناسانه و… متمرکز شود. سختی کار از آن جهت است که باید نقشی را بسازید و روی صحنه آن را تجسم کنید و در عین حال تظاهر کنید. همه تکنیک‌های بازیگری برای این است که چگونه بهتر تظاهر کنیم تا در برابر هزاران چشمی که شما را نگاه می کند، باورپذیر باشد و همه این کارها نیازمند آگاهی است.

وی توضیح داد: هنوز هم وقتی کاری جدید به من پیشنهاد می‌دهند سر کلاس اول می‌نشینم و از اول شروع به خواندن و تحقیق و تمرین می‌کنم. کار با خود یکی از کارهای مهم در بازیگری است. شما با خود در خلوت خود باید کار و تمرین کنید، به نکاتی برسید و بعد در جمع آن را مطرح کنید.باید بدانید که بازیگری به این سادگی نیست.

چالش حفظ و تداوم حس در سینما

نصیریان درباره صدای دوبلورها در آثار سینمایی نیز گفت: علی حاتمی معتقد بود دوبلور با بیان خود چیزی به کار اضافه می‌کنند اما من با او هم عقیده نیستم؛ من معتقدم در همه جای دنیا برای دوبله از صدای خود بازیگر استفاده می‌کنند زیرا خود آن بازیگر، نقش را بازی کرده و به زیر و بم کار آشناتر است.

بازیگر مجموعه «هزار دستان» درباره نقش جایزه در زندگی یک بازیگر گفت: جایزه جایگاه جدی و اثربخشی برای آدمی مثل من ندارد البته که از دریافت آن خوشحال می‌شوم اما زیاد تاثیرگذار نیست. زمانی که تئاتر را شروع کردیم اصلا به فکر اسم و رسم و دریافت جایزه نبودیم، نمی‌دانم هنر بازیگری برای ما چه جاذبه‌ای داشت که به این موارد فکر نمی‌کردیم. پیشنهاد نمی‌دهم که شما هم این گونه باشید چرا که زمانه عوض شده است. مهم این است که کار خود را جدی بگیریم. بازیگری کاری خلاقانه و دشوار است که زحمت و تلاش و البته لذت دارد؛ اولین کسی که از کار لذت می‌برد خودتان هستید و این لذتی ماندگار است.

وی درباره تفاوت بازی در تئاتر و سینما گفت: بنیاد کار سینما و تئاتر یکی است اما در میدان عمل و اجرا، کار هر یک متفاوت است. یکی دارای صحنه و تماشاگر است و در دیگری میان تماشاگر و صحنه توسط دوربین و لنزها فاصله وجود دارد. در تئاتر با این ذهنیت باید تظاهر به نقش کنید که تماشاگر زنده با شماست و در نوع ارائه احساستان باید توانمند باشید تا آن حس های درونی را منتقل کنید. حفظ و تداوم حس در سینما یکی از چالش‌هایی است که بازیگر با آن مواجه است.

وی همچنین درباره حضورش در فیلم سینمایی «ستارخان» ساخته علی حاتمی نیز گفت: علی حاتمی فیلمنامه ستارخان را پیشنهاد داد و من به او گفتم علاقه‌ای به بازی در یک فیلم اکشن و جنگی ندارم و حاتمی گفت فیلم من اکشن نیست. کار با علی حاتمی همیشه برای من مطلوب بود اما فکر می‌کنم این فیلم آن‌طور که باید نظر مردم را به خود جلب نکرد.

داریوش مودبیان، کارگردان و نمایشنامه نویس نیز در بخشی از این نشست، گفت: دوستی که با آقای نصیریان دارم به بیش از ۶۰ سال برمی گردد. با کارهای ایشان در تئاتر، تلویزیون و برنامه‌های اداره هنرهای دراماتیک آشنا بودم. یکی از مکتب‌هایی که تئاتر را از آن طریق آموختم برنامه‌هایی بود که در سال ۱۳۳۹ با کارگردانی علی نصیریان برگزار می‌شد و من تماشاگر این دوره‌ها بودم و در آنجا برای نخستین بار ایشان را از نزدیک دیدم. او همیشه به موقع سر کار حاضر می‌شد و هنوز هم وقت‌شناس هستند. آن زمان ۱۴ ساله بودم و این برخورد برایم بسیار سازنده بود آنقدر که راه خود را از آن زمان پیدا کردم و این دوستی برای من بسیار ارزشمند است.

عمر خود را برای تئاتر گذاشتم

نصیریان در ادامه گفت: آنچه که ما را تا به امروز حفظ کرده زبان و فرهنگ ما است. هزاران سال پیش فردوسی شعری سروده است که ما هنوز هم آن را می‌خوانیم و هنر همین است؛ نگه دارنده و حفظ‌کننده. هر اتفاقی بیافتد، هنر و ادب این مملکت ما را به هم پیوند می‌دهد و حفظ می‌کند. اولین کلاس تئاتر را در سال ۲۹ رفتم و عمر خود را برای تئاتر گذاشتم و کار دیگری جز بازیگری و تئاتر و سینما نکردم. هنر همین است؛ اگر کسی وارد حیطه هنر می‌شود صحبت دو یا چند سال نیست بلکه صحبت از یک عمر است.

وی با اشاره به همکاری خود با داریوش مهرجویی در فیلم «گاو»، گفت: مهرجویی بازی مرا هدایت کرد و معمولا اولین چیزی که مرا مجذوب می‌کند متن نمایش، نگاه و شناخت کارگردان است که در مورد فیلم «گاو» همه این ویژگی‌ها وجود داشت. مهرجویی و ساعدی با همکاری یکدیگر فیلمنامه «گاو» را نوشتند و وقتی آن را دیدم متوجه شدم که مهرجویی یک آدم دیگر است و شیفته او شدم.

نصیریان یادآور شد: کارگردان دیگری که شیفته او شدم ناصر تقوایی بود؛ او نگاه و وسواس خاصی در سینما داشت. زمانی که نقش مستر فرهان در «ناخدا خورشید» را به من پیشنهاد داد چون خودش در جنوب زندگی کرده بود مرا به خوبی راهنمایی کرد. کارگردانان خوب تنها یک سرنخ به بازیگر می‌دهند و تقوایی این گونه بود. برای راهنمایی نقش مستر فرهان تنها یک جمله به من گفت؛ «دلالی است که یک دندانش طلاست» و من به دنبال نقش رفتم و آن را پیدا کردم.

مسعود جعفری جوزانی به بازیگر ایده می‌دهد

وی همچنین با اشاره به همکاری با دیگر کارگردان‌ها نیز گفت: همایون غنی‌زاده، فیلمنامه«مسخره‌باز» را برای من فرستاد از متنی که برای فیلم به من داد فهمیدم که او آدمی نوآور و خلاقی است. همچنین مسعود جعفری‌جوزانی که یکی از کارگردان‌های کاربلد سینماست که درس سینما را در آمریکا خوانده است. وقتی فیلمنامه «جاده‌های سرد» را به من داد فهمیدم در کار خود به درستی وارد است چون نگاهش و حرف‌هایی که می‌زند به بازیگر ایده می‌دهد و تقوایی و مهرجویی نیز با سوابق درخشانی که دارند، این‌گونه هستند.

نصیریان در پایان خطاب به جوانان بیان داشت: حال و آینده هنر نمایش در دست شما جوانان است. یادتان نرود. برای کار هنر کم آوردن معنا ندارد؛ اگر هدفی دارید باید آن را پیگیری کنید. اگر شکست خوردید، اگر نگذاشتند و نتوانستید کارکنید، هرگز ناامید نشوید. خلاقیت مانند آب است که نشت می‌کند، بیرون می‌آید و راه خود را پیدا می‌کند. اگر جوهر خلاقیت در وجود شما است کار کنید و اگر عشق و علاقه دارید کوتاهی نکنید. از شکست نترسید. کار کنید و خلاقیت خود را آشکار کنید.

سینماپرس: نمایشگاه عکس «روضه شهیدان» روز گذشته ۴ شهریور ماه در «گالری خانه عکاسان ایران» افتتاح شد.

به گزارش سینماپرس، محمد حمیدی‌مقدم مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی سخنان خود را با ابراز خوشحالی از برگزاری این هفته فیلم در شیراز شروع کرد و گفت: از مهمان‌نوازی و میزبانی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس تشکر می‌کنم و امیدوارم همکاری دو طرفه بین گروه سینمایی هنر و تجربه و ادارات کل ارشاد استان‌ها ادامه داشته باشد.

وی ادامه داد: گروه سینمایی هنر و تجربه دوران جدید خود را از شهریورماه سال گذشته، زیر نظر مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی آغاز کرد. در ابتدا، شروع دوباره فعالیت‌های این گروه سینمایی دشوار به نظر می‌رسید و بسیاری گمان می‌کردند که هنر و تجربه دیگر نتواند موفقیتی به دست آورد و شکست بخورد.

او تاکید کرد: دوران جدید گروه سینمایی هنر و تجربه با این رویکرد آغاز شد که نمایش فیلم‌های هنری و تجربی دوباره به جریان بیفتد و این اتفاق بدون سروصدا با مدیریت آقای طیب مدیر بازرگانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی و گروه خوبش به جریان افتاد. افراد باتجربه‌ای همچون آقای محمود کاظمی که در حوزه اکران سال‌ها تجربه دارند هم همراه این گروه شدند و هنر و تجربه توانست به اهداف و حوزه‌های جدیدی دست یابد.

حمیدی مقدم در پایان اظهار کرد: یکی از مهم‌ترین رویکردهای گروه سینمایی هنر و تجربه تقسیم عادلانه حمایت از فیلمسازان هنری و تجربی در اکران بود که خوشبختانه با بازخوردهایی که از اکثر فیلمسازان داشتیم، از این برخورد راضی بوده‌اند.

او در ادامه گفت: از استاد احمدرضا درویش تشکر می‌کنم که دعوت ما را پذیرفتند و در این هفته فیلم حضور پیدا کردند و قرار است در این رویداد «کارگاه انتقال تجربه» برگزار کنند و تجربیاتشان را در اختیار علاقمندان قرار دهند.

مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی با اشاره به اینکه گروه سینمایی هنر و تجربه محافل هنری خودش را شکل داده‌ است، گفت: با احترام به کسانی که قبلا گروه سینمایی هنر و تجربه را مدیریت می‌کردند، گروه جدید توانسته است با فعالیت‌هایش، محافل هنری، تجربی و سینمایی مخصوص به خود را شکل دهد. فضای اکران و اکوسیستم سینمایی هنری و تجربی متفاوت از فضای اکران فیلم‌های بدنه و عمومی سینماست.

او درباره هفته فیلم هنر و تجربه تصریح کرد: اولین تجربه هفته فیلم‌های هنر و تجربه در استان اردبیل اتفاق افتاد و بسیار مورد توجه فیلمسازان جوان و فعالان سینمای این استان قرار گرفت حتی فیلمسازانی که برای برگزاری کارگاه به این شهر رفته بودند هم از استقبال هنرمندان اردبیل شگفت‌زده شدند. امروز دومین هفته فیلم هنر و تجربه با همان پتانسیل در شیراز آغاز به کار خواهد کرد و با توجه به حضور هنرمندان جوان از همین افتتاحیه، پیش‌بینی می‌کنم هفته پرباری خواهیم داشت.

حمیدی مقدم در پایان تاکید کرد: گمان می‌کردم که ساعت ۲ بعد از ظهر، ساعت مناسبی برای شروع هفته فیلم نباشد ولی با حضور در اینجا متوجه شدم که دوستان شیرازی بسیار علاقه‌مند هستند و تصور می‌کنم که این مسیر، مسیر آینده گروه سینمایی هنروتجربه ماست یعنی به همان میزان که فیلم‌های جدید و حوزه‌های فکری متفاوت در تهران مورد توجه قرار می‌گیرد، در استان‌ها هم به نمایش گذاشته شود.

به گفته حمیدی‌مقدم هفته فیلم «سینما پرتره» را در تهران با حضور منتقدان به‌نامی برگزار کردیم.

او در ادامه تاکید کرد: یکی دیگر از اهداف ما در گروه سینمایی هنر و تجربه این است که فیلم‌های هنری خارجی را هم به این چرخه اکران اضافه کنیم. همچنین در کنار این هدف، قصد داریم که به مساوات مرکز در شهرهای دیگر ایران هم این رویدادها را برگزار کنیم، «هفته فیلم هنر و تجربه» در شهر شیراز یکی از این رویدادهاست که این شرایط را فراهم می‌کند.

مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اقدامات این مرکز برای استان‌های دیگر توضیح داد: ما طراحی ویژه‌ای در طول ۲ سال گذشته برای استان‌ها داشته‌ایم و معاونت استان‌ها در مرکز راه‌اندازی شد تا مسیر فیلمسازی، چه در حوزه مستند و چه پویانمایی برای استعدادهای استان‌ها کوتاه و آسان شود. یکی از استعدادهای شیراز که به صورت خودجوش به جشنواره سینماحقیقت راه پیدا کرده بود، اهل شیراز است و امروز زیر نظر چتر حمایتی مرکز گسترش در حال ساخت دومین پروژه‌اش است. مسیری که بچه‌های استان‌ها فکر می‌کردند، سخت و دشوار است با طراحی ویژه و جدید ما، دیگر سخت نیست.

او با بیان اینکه از درخواست فیلمسازی فعالان شیراز در مرکز استقبال خواهند کرد، عنوان کرد: امیدوارم شاهد حضور فیلمسازان شیراز و تمام نقاط این استان در مرکز گسترش باشیم. به دنبال ساخت مستندهایی هستیم که به درد جامعه امروز و مردم بخورد، با این نگاه از شما دعوت می‌کنم که اگر ایده یا طرحی دارید از طریق پرتال مرکز با ما در میان بگذارید.

سیدرسول موسوی‌نژادیان معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس ضمن خیر مقدم به مهمانان و هنرمندان، گفت: حمیدرضا قانعی مدیرکل اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس به دلیل حضور در جلسه‌ای‌ در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نتوانستند در افتتاحیه حضور داشته باشند ولی در ۲ روز پایانی حتما در این رویداد حضور خواهند داشت.

او ادامه داد: برگزاری رویدادی مثل «هفته فیلم هنر و تجربه» تاثیر جدی در تقویت ظرفیت هنر سینمای استان فارس دارد. دوستان ما در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس در تدارک هستند که بعد از این رویداد نیز آموزش و برگزاری کارگاه‌های آموزشی را ادامه دهند چون بحث آموزش یکی از مهم‌ترین شاه‌بیت‌های فعالیت‌های اداره ارشاد استان فارس است.

موسوی‌نژادیان با اشاره به اینکه در حاشیه رویداد «هفته فیلم هنر و تجربه» تفاهم‌نامه‌ای درباره فعالیت‌های سینمایی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس با سازمان سینمایی بسته خواهد شد، خاطرنشان کرد: در حوزه زیرساخت‌های آموزشی نیز تاکنون فعالیت‌های خوبی داشته‌ایم؛ تا پایان سال جاری، ۱۰ سالن سینما به ظرفیت سالن‌های سینمایی شیراز اضافه خواهد شد. همچنین در نظر داریم سالن‌های دو منظوره در شهرستان‌های استان را هم افزایش دهیم و بهبود ببخشیم.

در ادامه روح‌الله نجابت نماینده مردم شیراز و زرقان در مجلس شورای اسلامی از حضور مهمانان تقدیر کرد و گفت: حضور شما در شهر شیراز برای ما افتخار است، امیدوارم در طول این مدت، از این فضا و رویداد و شهر شیراز بیشترین استفاده را کنید.

در پایان محمد طیب مدیر گروه سینمایی هنر و تجربه، با ابراز خوشحالی از برگزاری دومین «هفته فیلم هنر و تجربه» در شیراز گفت: من برای کارگاه آموزشی تمام مهمانان عزیزمان در این هفته بسیار شوق و ذوق دارم. امیدوارم همه شما بتوانید در این کارگاه‌ها شرکت کنید و از حاصل یک عمر فعالیت این بزرگواران بهره ببرید.

او ادامه داد: در این هفته، علاوه بر چهار کارگاه آموزشی، ۱۱ فیلم نمایش خواهیم داد که ۲ فیلم از آن‌ها از رویداد «سینما پرتره» به این هفته اضافه شده‌اند و ما بهترین بازخوردها را از این مستندها دریافت کرده‌ایم؛ یکی از این مستندها درباره فدریکو فلینی و دیگری درباره پیتر سلرز است، پیشنهاد می‌کنم حتما هر ۲ فیلم را ببینید.

طیب با اشاره به سینما فرهنگ شیراز، عنوان کرد: بسیار خوشحال هستم که این سالن بعد از چهار سال با این رویداد، بار دیگر فعالیت خود را از سر گرفته است. همچنین قرار است این سالن علاوه بر سینما گلستان شیراز، از این به بعد به‌صورت ثابت فیلم‌های هنر و تجربه را برای اهالی شیراز نمایش دهد.

او در پایان از حاضران خواست که درباره رویدادهای «هفته فیلم هنر و تجربه» شیراز بازخوردها و نظراتشان را با گروه سینمایی هنر و تجربه در میان بگذارند.

در این رویداد چهار کارگاه با موضوع انتقال تجربه کارگردانی توسط احمدرضا درویش، انتقال تجربه، معنا و فرم در فیلم توسط علی روئین‌تن، ساخت مستند علمی توسط سیاوش صفاریان‌پور و تصویربرداری و نورپردازی خلاقانه در سینما توسط هاشم مرادی و برگزار خواهد شد.

هفته فیلم هنر و تجربه شیراز با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس، گروه سینمایی هنر و تجربه، مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی و انجمن سینمای جوانان فارس برگزار می‌شود.