بایگانی فینال

به گزارش سینماپرس، آیین اختتامیه سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر عصر امروز شنبه ۴ اسفند ماه با حضور سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد، نادر برهانی مرند دبیر جشنواره، سیدمجتبی حسینی معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، شهرام کرمی مدیر کل هنرهای نمایشی و تعدادی از هنرمندان تئاتر کشور در تالار وحدت برگزار شد.

 این مراسم با اجرای امیرحسین مدرس همراه بود.

برگزیدگان بخش های مختلف جشنواره از این قرار هستند.

بخش پوستر:

رتبه سوم: محمد افشار برای طراحی پوستر «ال کلاسیکو»

رتبه دوم: مهدی رایگانی برای طراحی پوستر «طعم سگ»

رتبه اول: مرتضی فرحناک برای طراحی پوستر «گامی در بهشت، گامی در دوزخ»

بخش مسابقه‌ «تئاتر بین‌الملل»

 طراحی آرایه صوتی

توماس نورویو برای طراحی صدای نمایش «فقط استخوان‌ها» از فنلاند

مارتن دبرکزنی برای طراحی صدای نمایش «سوآرم» از مجارستان

فرشاد فزونی برای طراحی صدای نمایش «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان» از ایران

 طراحی نور

صبا کسمائی برای طراحی نور نمایش‌های «نامبرده» و «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان» از ایران

هلمت دن میرس و اوگو دهاس برای طراحی نور نمایش «جادویت می‌کنم» از بلژیک

ازگیل گارسیا رومئو برای طراحی نور نمایش «یک تئاتر کوچک از انتهای دنیا» از فرانسه

سیدمحمدهادی هاشم‌زاده برای طراحی نور نمایش «یک هفته راه رفتن در بهشت» از ایران

طراحی حرکت

مصطفی شبخوان برای طراحی حرکت نمایش «نامبرده» از ایران

احسان همت برای طراحی حرکت نمایش «جادویت می‌کنم» از بلژیک

 فرنس فهر برای طراحی حرکت نمایش «پسرها پسرند» از رومانی

شهاب آگاهی برای طراحی حرکت نمایش «پرومته/ طاعون» از ایران

امیر امیری برای طراحی حرکت نمایش «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان» از ایران

طراحی گریم

فرزانه رادفر برای طراحی گریم نمایش «یک هفته راه رفتن در بهشت» از ایران

مسعود حق‌پناه برای طراحی گریم نمایش «نمایش» از ایران

لعیا خرامان برای طراحی گریم نمایش «ابلوموف» از ایران

ثمین سالک برای طراحی گریم نمایش «پرومته/ طاعون» از ایران

موسیقی

فرنس فهر برای موسیقی نمایش «پسرها پسرند» از رومانی

امیر صدیقیان برای موسیقی نمایش «ابلوموف» از ایران

محمدجواد طالبی برای موسیقی نمایش «خنکای ختم خاطره» از ایران

نوید گوهری برای موسیقی نمایش «پرومته/ طاعون» از ایران

علی کلانتری برای موسیقی نمایش «او» از ایران

طراحی لباس

الهام شعبانی برای طراحی لباس نمایش‌های «او» و «خنکای ختم خاطره» از ایران

آن موسیتزه برای طراحی لباس نمایش «زندگی احمقانه» از گرجستان

مقدی شامیریان برای طراحی لباس نمایش «وقتی خروس غلط می‌خواند» از ایران

شیما میرحمیدی برای طراحی لباس نمایش «نامبرده» از ایران

طراحی صحنه

شیما میرحمیدی برای طراحی صحنه نمایش‌های «پرومته/ طاعون» و «نامبرده» از ایران

فرهاد فزونی برای طراحی صحنه نمایش «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان» از ایران

آرش دادگر برای طراحی صحنه نمایش «او» از ایران

امید اکبری برای طراحی صحنه نمایش «وقتی خروس غلط می‌خواند» از ایران

بازیگری مرد

فرزین محدث برای بازی در نمایش «استیو جابز» از ایران

بانی پال شومون برای بازی در نمایش «وقتی خروس غلط می‌خواند» از ایران

اصغر پیران برای بازی در نمایش «نامبرده» از ایران

پیام دهکردی برای بازی در نمایش «ابلوموف» از ایران

مصطفی شبخوان برای بازی در نمایش «جادویت می‌کنم» از بلژیک

 بازیگری زن

مارال فرجاد برای بازی در نمایش «وقتی خروس غلط می‌خواند» از ایران

پریا وزیری برای بازی در نمایش «خنکای ختم خاطره» از ایران

فاطمه معتمدآریا برای بازی در نمایش «خنکای ختم خاطره» از ایران

نیلوفر ندایی برای بازی در نمایش «پرومته/ طاعون» از ایران

نازنین نادرپور برای بازی در نمایش «او» از ایران

نمایشنامه‌نویسی

پیام لاریان برای نگارش نمایشنامه «استرالیا» از ایران

کیوان سررشته برای نگارش نمایشنامه «نامبرده» از ایران

حمیدرضا آذرنگ برای نگارش نمایشنامه «خنکای ختم خاطره» از ایران

علی شمس برای نگارش نمایشنامه «وقتی خروس غلط می‌خواند» از ایران

فرهاد فزونی برای نگارش نمایشنامه «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان» از ایران

 کارگردانی

علی شمس برای کارگردانی نمایش «وقتی خروس غلط می‌خواند» از ایران

آرش دادگر برای کارگردانی نمایش «او » از ایران

شهاب آگاهی برای کارگردانی نمایش «پرومته/ طاعون» از ایران

علی‌اصغر دشتی برای کارگردانی نمایش «نامبرده» از ایران

فرهاد فزونی برای کارگردانی نمایش «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان» از ایران

بخش مسابقه تئاتر «ایران یک»

طراحی آرایه صوتی

امید دولت‌خواه برای طراحی صدای نمایش «ویتسک»

حسین اکبرپور برای طراحی صدای نمایش «ما داریم از این خونه می‌ریم»

سینا موسوی برای طراحی صدای نمایش «تصعید»

طراحی نور

ایمان اسماعیلی برای طراحی نور نمایش «عروسی خون»

علیرضا میرانجم برای طراحی نور نمایش «لانچر ۵»

رضا خضرائی‌شاد برای طراحی نور نمایش «نقاشی اشر»

علی کوزه‌گر برای طراحی نور نمایش «فیل در تاریکی»

طراحی گریم

هادی فکری برای طراحی گریم نمایش «آقامحمدخان»

حمید مرادی برای طراحی گریم نمایش «قضیه»

ندا قاسمیان برای طراحی گریم نمایش «مده‌آ»

موسیقی

میثم عبدی برای موسیقی نمایش «عروسی خون»

کیان حسین برای موسیقی نمایش «آقا محمد خان»

امیر دوستی برای موسیقی نمایش «مرگ و دوشیزه»

عرفان خاتونی‌‎مقدم برای موسیقی نمایش «رومئو و ژولیت»

طراحی لباس

ونوشه واحدی برای طراحی لباس نمایش «مده‌آ»

نسرین خرمی برای طراحی لباس نمایش «فیل در تاریکی»

 بیتا نصر برای طراحی لباس نمایش «هار»

زینب عبدی برای طراحی لباس نمایش «عروسی خون»

طراحی صحنه

امیر بهاور برای طراحی صحنه نمایش «آنشرلی با موهای خیلی قرمز»

علی کرسی‌زر برای طراحی صحنه نمایش «فرآیند»

مسعود صفری برای طراحی صحنه نمایش «رومئو و ژولیت»

سجاد امیرمجاهد برای طراحی صحنه نمایش «قضیه»

سینا احمدی برای طراحی صحنه نمایش «ویتسک»

بازیگری مرد

حسین طاهری برای بازی در نمایش «سردسیر»

امیر نوروزی برای بازی در نمایش «لانچر ۵»

ابراهیم عزیزی برای بازی در نمایش «فیل در تاریکی»

کاظم موسوی برای بازی در نمایش «ویتسک»

امیر جنانی برای بازی در نمایش «فیل در تاریکی»

بازیگری زن

آرزو عبدالهی برای بازی در نمایش «آنشرلی با موهای خیلی قرمز»

مونا بارانی برای بازی در نمایش «رومئو و ژولیت»

مونا احمدی برای بازی در نمایش «سرزمین‌های شمالی»

منیره آلاداغی برای بازی در نمایش «سردسیر»

آوا شریفی برای بازی در نمایش‌های «فیل در تاریکی» و «نقاشی اشر»

نمایشنامه‌نویسی

مونا احمدی برای نگارش نمایشنامه «سرزمین‌های شمالی»

محمدحسین معارف برای نگارش نمایشنامه «نقاشی اشر»

علی کرسی‌زر و امیر ابراهیم‌زاده برای نگارش نمایشنامه «فرآیند»

پویا سعیدی و مسعود صرامی برای نگارش نمایشنامه «لانچر ۵»

میلاد کاشانی برای نگارش نمایشنامه «رومئو و ژولیت»

کارگردانی

سعدی محمدی عبد برای کارگردانی نمایش «مقدس»

مسعود صفری برای گارگردانی نمایش «رومئو و ژولیت»

فضل‌اله  عمرانی برای گارگردانی نمایش «عروسی خون»

مهرداد مصطفوی برای گارگردانی نمایش «فیل در تاریکی»

علی کرسی‌زر برای گارگردانی نمایش «فرآیند»

بخش مسابقه تئاتر «ایران دو»

طراحی آرایه صوتی

علی سینا رضانیا برای نمایش «بازگشت» از خرم آباد

حسام الدین انوشیروانی برای نمایش «دریاچه قو» از مشهد

طراحی نور

رضا خضرائی برای نمایش «شفیره» از تهران

محمود کریمی برای نمایش «دریاچه قو» از مشهد

طراحی حرکت

تینا لطفی برای نمایش «دریاچه قو» از مشهد

مهدی شاه پیری برای نمایش «شفیره» از تهران

طراحی گریم

رویا حشمتی برای نمایش «دریاچه قو» از مشهد

زهره قنبری برای نمایش «بازگشت» از خرم آباد

شیما مومنی برای نمایش «سر میز شام» از اصفهان

فاطمه خندان و مژده زادمهر برای نمایش «گزارش مرگبار…» از بوشهر

موسیقی

سعید مهاجر برای نمایش «یک خانواده محترم» از شمیرانات

میلاد قنبری برای نمایش «دریاچه قو» از مشهد

علی سینا رضانیا برای نمایش «بازگشت» از خرم آباد

 بابک نصیر خواه برای نمایش «شفیره» از تهران

حسین احمدجو و محمد محمدی برای نمایش «دام» از اصفهان

طراحی لباس

زهرا کاظمی برای نمایش «دریاچه قو» از مشهد

سارا حسین پور برای نمایش «تاکسیدرمی» از اهواز

مهرنوش بلمه برای نمایش «شفیره» از تهران

شفق کاظمی برای نمایش «افرا» از اصفهان

فائزه کاظمی برای نمایش «سر میز شام» از اصفهان

طراحی صحنه

مجتبی رستمی برای نمایش «تاکسیدرمی» از اهواز

روحان امامی برای نمایش «بازگشت» از خرم آباد

مهدی شاه پیری، هانی سقائیان و کتایون رزم جو برای نمایش «شفیره» از تهران

سعید حسنلو برای نمایش «پروانه الجزایری» از کرمانشاه

سید محمد رضا مرتضوی برای نمایش «یک خانواده محترم» از شمیرانات

بازیگری مرد

رضا بهبودی برای نمایش «خرده نان» از تهران

سید علی موسویان برای نمایش «عند از مطالبه» از تهران

ناصر آل خمیس برای نمایش «تاکسیدرمی» از اهواز

علی غابشی برای نمایش «بازگشت» از خرم آباد

هومن حاج عبدالهی برای نمایش «تناسخ سه تا سی و پنج تومن» از تهران

سعید زندی برای نمایش «پروانه الجزایری» از کرمانشاه

بازیگری زن

مائده وحید برای نمایش «افرا» از اصفهان

آناهیتا اقبال نژاد برای نمایش «خرده نان» از تهران

عاطفه پور بهرام  برای نمایش «دریاچه قو» از مشهد

ستایش رجایی نیا برای نمایش «دریاچه قو» از مشهد

شهره موسوی برای نمایش «استرالیا» از اصفهان

صفورا خوش طینت برای نمایش «یک خانواده محترم» از شمیرانات

نمایشنامه نویسی

رضا صابری برای نمایش «دریاچه قو» از مشهد

مرتضی شاه کرم برای نمایش «سانتی متر» و «عند از مطالبه» از تهران

پیام لاریان برای نمایش «پروانه الجزایری» از کرمانشاه

رسول حق جو برای نمایش «تاکسیدرمی» از اهواز

مسعود هاشمی نژاد برای نمایش «یک خانواده محترم» از شمیرانات

کارگردانی

احسان جانمی برای نمایش «افرا» از اصفهان

رضا صابری برای نمایش «دریاچه قو» از مشهد

مهدی شاه پیری برای نمایش «شفیره» از تهران

مرتضی شاه کرم برای نمایش «سانتی متر» از تهران

پیمان کریمی برای نمایش «استرالیا» از اصفهان

محمد رضا درند و سعید زندی برای نمایش «پروانه الجزایری» از کرمانشاه

بخش مسابقه «تئاتر خیابانی»

موسیقی

گروه موسیقی نمایش «درها به روی چه کسی باز می شوند»

گروه موسیقی نمایش «آغوش بی مهر زمین»

گروه موسیقی نمایش «لازمان لامکان»

طراحی فضا و ابزار نمایشی

محمد حاجیان برای نمایش «خرس های پاندا به روایت ساکسیفونیستی که متولد دهه شصت بود»

محمدرضا پورعلی و میلاد حسین زاده برای نمایش «درها به روی  چه کسی باز می شوند»

مهدی حبیبی و روح الله سنایی برای نمایش « نامیرا»

محمود فرضی نژاد برای نمایش «آغوش بی مهر زمین»

بازیگری مرد

میثم سرآبادانی بازیگر نمایش «هشتک لاکچری»

امیر حسین انصافی بازیگر نمایش «مشترک مورد نظر»

ابراهیم حاج حیدری بازیگر نمایش «خرس های پاندا به روایت ساکسیفونیستی که متولد دهه شصت بود»

هاوری رضایی بازیگر نمایش «تیک تاک»

مصطفی کولیوندی بازیگر نمایش «کالبدشکافی یک اتفاق»

مسعود کردی بازیگر نمایش «این کجا و آن کجا»

 بازیگری زن

نرگس خاک کار برای بازی در نمایش «کالبدشکافی یک اتفاق»

نازیلا امینی برای بازی در نمایش «تیک تاک»

دلارام ترکی برای بازی در نمایش «اهم»

مهسا افتحی برای بازی در نمایش «هشتک لاکچری»

طرح و ایده پردازی

مسعود براهیمی برای نمایش «اهم»

رضا بهرامی برای نمایش «لازمان لامکان»

امیرحسین شفیعی برای نمایش «نامیرا»

غنچه شکوهیان برای نمایش «بیگانگی»

پژمان شاهوردی برای نمایش «این کجا آن کجا»

محمد رضا جعفری لفوت برای نمایش «درها به روی  چه کسی باز می شوند»

کارگردانی

مسعود براهیمی کارگردان نمایش «اهم»

پژمان شاهوردی کارگردان نمایش «این کجا آن کجا»

افشین خدری کارگردان نمایش «دایره، مربع، مستطیل»

امیرحسین شفیعی کارگردان نمایش «نامیرا»

میلاد حسین زاده کارگردان نمایش «درها به روی چه کسی باز می شوند

مسابقه «نمایش های رادیویی»

بازیگری مرد

بهرام سروری نژاد برای نمایش «ساعت گرگ» از تهران

میر طاهر مظلومی برای نمایش «باد که می نویسد» از تهران

حسن جویره برای نمایش «شبانه» از اصفهان

بازیگری زن

سولماز ملکی برای نمایش «گونش» از اردبیل

آزاده حیدرزاده برای نمایش «مزار» از بجنورد

نازنین مهیمنی برای نمایش «حفره ای در زمین» از تهران

نمایشنامه نویسی

پیمان قریب پناه برای نگارش نمایشنامه «ساعت گرگ» از تهران

سولماز ملکی برای نگارش نمایشنامه «گونش» از اردبیل

آرش عباسی برای نگارش نمایشنامه «باد که می نویسد» از تهران

کارگردانی

داریوش شهبازی برای کارگردانی نمایش «باد که می نویسد» از تهران

پیمان قریب پناه برای کارگردانی نمایش «ساعت گرگ» از تهران

مهدی آذری برای کارگردانی نمایش «شنود» از رشت

تهیه کنندگی

فرشاد آذرنیا برای تهیه کنندگی نمایش «باد که می نویسد» از تهران

مهدی آذری برای تهیه کنندگی نمایش «شنود» از رشت

سولماز ملکی برای تهیه کنندگی نمایش «گونش» از اردبیل

انسیه سمیع پور برای تهیه کنندگی نمایش «ساعت گرگ» از تهران

سیده لیلا اسراری برای تهیه کنندگی «عزت تا ثریا» از شیراز

مسابقه «دیگرگونه های اجرایی»

نمایش «آدم‌هایی که نمی‌بینیم» به کارگردانی سما موسوی مفخر

نمایش «اپرای شماره ۰۱# تهران» به کارگردانی مرتضی زارعی

نمایش «ارس» به کارگردانی حسین توازنی‌زاده

نمایش «گرم کردن» به کارگردانی احسان شایان فرد

نمایش «مواجهه با ورنوس فادرانی» به کارگردانی رضا سعیدی

*مهر

سینماپرس: مقررات خاص و جوایز بخش مسابقه فیلم های سینمایی هفتمین جشنواره بین المللی فیلم شهر اعلام شد.

سینماپرس: این هفته در بخش مرور پرونده کاری بازیگران، فیلم هایی از “امین حیایی” در جدول پخش صحنه گران (مرور آثار) شبکه نمایش قرار گرفته است.

سینماپرس: تازه ترین قسمت از برنامه تلویزیونی «چرخ» که از شبکه ۴ سیما به روی آنتن می رود، به موضوعات مختلفی از هوانوردی و جنگ نرم افزار گرفته تا محیط زیست و حیات وحش و شیمی و پلیمر می پردازد.

به گزارش سینماپرس، آخرین نشست از سلسله نشست‌های پژوهشی «تاریخ شفاهی تئاتر ایران پس از انقلاب اسلامی» با موضوع بررسی تئاتر ایران در دهه ۹۰، جمعه سوم اسفند و با حضور حسین پاکدل مدیر اسبق مجموعه تئاتر شهر، حسین پارسایی مدیرکل اسبق هنرهای نمایشی و علی شمس نمایشنامه نویس و کارگردان جوان تئاتر ایران در سالن کنفرانس مجموعه تئاتر شهر برگزار شد.

حسین پاکدل در ابتدای این نشست به دوران مدیریتی خود در مجموعه تئاتر شهر اشاره کرد و توضیح داد: در آن دوره‌ای که علی منتظری به مرکز هنرهای نمایشی آمد من با او دوستی داشتم اما بنا به دعوت سیدمهدی شجاعی و تعلق خاطری که به تئاتر داشتم عضو شورای مرکز هنرهای نمایشی در دوران مدیریت علی منتظری شدم و تا سالهایی که از تئاتر شهر رفتم به عنوان مشاور در مرکز هنرهای نمایشی حضور داشتم.

وی اظهار کرد: هنر ما خیلی نمی‌تواند دربرگیرنده تحولات مختلفی در حوزه‌های اجتماعی شود. البته دراین زمینه استثنائاتی وجود دارد که می‌توان به سخنرانی‌های دکتر علی شریعتی اشاره کرد. این موضوع در حوزه‌های مختلف رادیو وتلویزیون هم وجود داشت که می‌توان در حوزه تاریخ شفاهی رادیو و تلویزیون نیز  به ان پرداخت اما در سالهای بعد از انقلاب می‌توانم بگویم که اتفاقات و انتخابات سال ۷۶  در برگیرنده تحولات عجیبی شد، که بسیار غافلگیرکننده بود و روی فرهنگ ما تاثیر زیادی داشت.

این نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر در ادامه سخنان خود یادآور شد: اگر بخواهیم فکر کنیم که تحولات اجتماعی کارکرد خود را از دست داده اصلا درست نیست چرا که نمی‌توان به راحتی جلوی آن را گرفت. زیرا من شاهد  جلساتی بودم که برای کنترل فضای فرهنگی ان سال ها برگزار شد اما ویژگی‌هایی باعث شد که حداقل هشت سال اصلاحات دوام بیاورد و بر فرهنگ و هنر کشور ما تاثیر بگذارد. منِ حسین پاکدل هم جزو کوچکی از این اتفاق بودم. جلسات معروف چهارشنبه‌ها (که به دیدن اثار جوانان در تئاتر شهر اختصاص  داشت) بود که باعث شد کارهای هنرمندان جوان و مستعد این عرصه دیده شوند واین جوانان  به تئاتر ایران وارد
 شوند.

پاکدل تأکید کرد: این را هم بدانید همه اینها را هم خودم انجام می‌دادم و در حوزه انتخاب، تنها نظر من به عنوان مدیر اعمال می شد. پاکدل ادامه داد: من فقط از باب مثال بگویم وقتی که تالارسایه در مجموعه تئاترشهر راه افتاد هیچ تالار خصوصی ای وجود نداشت و تنها مراکز تئاتری مجموعه تئاتر شهر، تئاتر مولوی، تالار سنگلج، تالارهنر و برج آزادی بودند که یک باره ما را با انبوه خواسته‌ها مواجه کرد. منظور من از این اشاره این است که آن موقع با بی چیزی محض، ماجرا را شروع کردیم.

مدیر اسبق مجموعه تئاتر شهر در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: حتی روزی به خودم گفتم چرا من مدیریت را قبول کردم؟ اما کاری بود که باید انجام می‌دادم. وقتی موضوع را با وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی در میان گذاشتم به او گفتم که ما برای بازسازی تئاتر شهر به ۲ میلیارد تومان پول و ۶ ماه تعطیلی مطلق احتیاج داریم و وی در پاسخ به من گفت که نه ۲ میلیارد تومان پول داریم و نه ۶ ماه تعطیلی راقبول می کنم. حتی زمانی که تصمیم داشتیم تالار نو را در مجموعه تئاترشهر راه اندازی کنیم موضوع برآورد بودجه پیش آمد که ما ان را باکمترین بودجه ممکن راه‌اندازی کردیم. به هر ترتیب ما تلاش کردیم مطابق معیار زمان، کارها را انجام دهیم.

وی درباره حضور هنرمندان جوان تئاتر دوره مدیریت اش در مجموعه تئاتر شهر، توضیح داد: جوان‌هایی بودند که طی دهه ۷۰ اصلا فضایی برای کار تئاتر نداشتند. من حتی در زمانی که مدیر پخش تلویزیون بودم از دوستانی چون زنده یاد خسروی و داریوش کاردان خواستم که بیایند و برای تولید مجموعه‌های تلویزیونی خود، از جوانان تئاتری استفاده کنند. زیرا در آن موقع شرایط تولید آثار تلویزیونی به شکلی بود که عمده ی هنرمندان افراد مسن بودند. اما من برای اولین بار کسانی را وارد تلویزیون کردم که امروز از هنرمندان تاثیر گذار این رشته اند.

پاکدل اظهار کرد:  این جوانان در تئاتر فعالیت بسیار خوبی داشتندوخون تازه ای را وارد فضای تلویزیون کردند. همین مهران مدیری  پیش از ورود به تلویزیون به بازی در تئاتر مشغول بود. به هر حال وقتی من وارد تئاتر شهر شدم همان موقع برنامه‌ای ریختم که هرکس در آن دوره کار تئاتری دارد بیاید و در روزهای چهارشنبه هر هفته به من نشان دهد. وقتی کار خوبی را از این جوان‌هامی دیدم آنها را انتخاب می‌کردم و از آنها برای اجرا درتئاتر شهر دعوت می‌کردم. همین جلسات معروف چهارشنبه‌ها  باعث شد که کارهای هنرمندان جوان و مستعد این عرصه دیده شوند و به تئاتر ایران وارد شوند. این را هم بدانید همه اینها را هم خودم انجام می‌دادم و در حوزه انتخاب این من بودم که کارها را انجام می‌دادم.

 حسین پارسایی نیز در ادامه این نشست یادآور شد: من و گروه «آیین» هم محصول همان چهارشنبه‌هایی هستیم که آقای پاکدل به آن اشاره کرد. ما روزی به آقای پاکدل مراجعه کردیم و برای اجرای یک نمایش به نام “آینه توی سقف” و نمایش دیگری به نام «هذیان» اقدامات لازم را انجام دادیم. بعداز بازبینی وموافقت ایشان، بعد از ۲ ماه این ۲ نمایش را در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر اجرا کردیم. اینها را گفتم تا به این نکته اشاره کنم که هر مدیری تلاش می‌کند تا اوضاع را سامان بدهد اما در اینجا چه موانعی وجود دارد که باعث می‌شود کارهایی انجام نشود؟ این موضوع مستقیما به شرایط سیاسی و اجتماعی برمی گردد که اولین آسیب آن به فرهنگ و هنر ارتباط پیدا می‌کند. طبیعی است که یک مدیر در این مسیر با چالش‌های متعددی رو به رو می‌شود.

وی درباره نحوه چگونگی انتخاب خود به عنوان مدیر مجموعه تئاتر شهر و بعد از آن مدیرکل هنرهای نمایشی، توضیح داد: من  مشغول کارگردانی نمایش «یلدا» بودم. در آن زمان آقای خسرو نشان به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی اعتقاد داشت که همه کارها باید به صورت شورایی اجرا شود و در همان روزها دکتر اسماعیل شفیعی به عنوان واسطه بنده را به آقای نشان معرفی کرد و گفت که بنده توانایی کار اجرایی دارم و دکترنشان هم بعدازملاقات حضوری بنده رابه عنوان دبیر اجرایی تئاتر شهر انتخاب کرد. دیری نپایید که عملکرد شورایی به دلیل اختلافات اعضادر مجموعه تئاتر شهر به بن بست رسید و من در شرایطی قرار گرفتم که برای مدیریت مجموعه تئاتر شهر باید  آری یا نه می گفتم؟ بالاخره دوستان و اعضای محترم شورای تئاتر شهر با نشان صحبت کردند و گفتند اینجا مدیری  واحدمی‌خواهد و قطعا الگوی مدیریتی اینجا عملکرد شخصی به نام حسین پاکدل است که همه دوست داشتند اوضاع مدیریتی ایشان در اینجا ادامه پیداکند. سال ۸۳ بود که بنده مدیر مجموعه ی تئاتر شهر شدم. البته آن شورای مشورتی تئاتر شهر هم وجود داشت و من کماکان از راهنمایی این عزیزان و البته حسین پاکدل نیز استفاده می‌کردم.

مدیرکل اسبق هنرهای نمایشی ادامه داد: به هر ترتیب دوره  ی مدیریت تئاتر شهر با همه مشکلات و محدودیت‌های مالی سپری شد تا زمانی که آقای احمدی‌نژاد به  عنوان  رییس جمهور انتخاب شدند و آقای ایمانی خوشخو به عنوان معاون هنری وزارت ارشاد ابقا شدند. در آن دوران ایمانی دوست نداشت که خسرو نشان در مدیریت مرکز هنرهای نمایشی بماند. من به خاطر دارم به جهت اعمال این تغییر مدیریت‌ها، در آن زمان اسم چند نفر به وزیر وقت آن دوران  ارائه شد ه بود که نام بنده نیز جزو آن اسامی بود. تا اینکه بامن تماس گرفته شد و من به دفتر وزیر رفتم. من در آن زمان عدم تمایل خود را به وزیر اعلام کردم اما از آن جا که اصرار بود که از بین چند گزینه بنده به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی انتخاب شوم بعد ازجلسات فراوان، روز ۲۵ آبان ماه ۸۴ به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی انتخاب شدم.

در ادامه این سخنان حسین پاکدل تصریح کرد: من معتقدم در راه مدیریت باید بستر مدیریتی نیز فراهم شود. پشتوانه منِ مدیر در مجموعه ی تئاتر شهر وزیرِ وقتِ فرهنگ و ارشاد بود. من به خاطر دارم وقتی برای نمایش «دایره گچی قفقازی» نامه‌ای از سوی قوه قضاییه برای توقیف نمایش آمد وزیر بود که ضمن ارائه یک گزارش کاری کرد که این اجرا  قاطعانه به اجرای خود ادامه دهد.  

رئیس اسبق مجموعه تئاتر شهر یادآور شد: زمانی هم که خسرو نشان قرار بود به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی مشغول به کار شود بنده و احمدرضا درویش به اصفهان رفته بودیم و او ترکیب اداره ی شورایی  مجموعه ی تئاترشهررا پیشنهادداد که من قطعا گفتم این کار را انجام ندهید. این مخالفت ما هم، زمانی بیان شد که وی مسئولیت مدیریت مرکزرا پذیرفته بود. البته ایشان بعد از حضور در مرکزهنرهای نمایشی پیشنهاد حضور در مدیریت مجموعه تئاتر شهر را داد که من قبول نکردم. من در آن دوران به شدت مخالف تفکر شورایی در مدیریت تئاتر بودم زیرا معتقد بوده و هستم که مدیر مجموعه تئاتر شهر نباید عمله بی اختیار افرادی در شورا باشد. زیرا زمانی که بنده به مجموعه تئاتر شهر وارد شدم این تفکر جاری بود اما خوشبختانه این بلا با حضورم در مجموعه تئاتر شهر رفع شد اما متاسفانه در دوره حضور خسرو نشان این بلای شورایی وارد تئاتر شهر شد و دیدیم که ماجرا را به سمتی هدایت کرد که بعد از ۶ ماه آسیب‌های زیادی به مدیریت مرکزهنرهای نمایشی و مجموعه تئاتر شهر وارد کرد.

پاکدل در ادامه سخنان خود افزود: در پایان دوره اصلاحات فشارها زیاد شد و می‌خواستند که ما مجری اوامر این فشارها باشیم اما من در آن دوران، موضوع را نپذیرفتم. اخرین ماموریتی هم که در دوره تئاتر داشتم مسئولیت  حضور ۵ گروه ایرانی در کشور فرانسه برای اجرای آثارشان بود که موجب بروز حاشیه‌هایی هم شد.   بنده این گروه‌ها را در تئاتر شهر جمع کردم و چشم انداز سیاه تئاتر ایران در سال های بعدرابه آنها گفتم.   یادم هست که محمدرحمانیان به من گفت که چرا اینها  را در مطبوعات نمی‌نویسی؟ اما من به آنها گفتم این حرف هابرای اهالی تئاتر است که نباید به این پدیده‌ها عادت کنیم و این رویکرد همان رویکردی است که به آن ادامه نخواهم داد. من دوست ندارم احساساتی شوم و بگویم چریک هستم اما براین باورم این اعتقادات نباید در تئاتر وجود داشته باشد. ما در زمانی حتی نگذاشتیم هنرمندی وارد زندان شوند. من آن موقع از تئاتر رفتم تا اینکه کار را درست انجام دهم زیرا دوست نداشتم کسی از بیرون برای تئاتر تصمیم گیری کنند.

این مدیر و هنرمند عرصه تئاتر تأکید کرد: شما بدانید لکه از یک قطره شروع می‌شود. اما بعد هاحضور آدم‌های در سایه، باعث می‌شود که نمایشی به یک باره توقیف شود. من از اینجا رفتم و بر این باورم که تعیین کننده گی مدیربسیار مهم است. این به منزله دیکتاتوری نیست. من بر این باورم نباید خودمان را ثابت کنیم. ما باید حرکت‌هایی را ایجاد کنیم که چشم اندازهای مناسبی را برای هنرمندان داشته باشیم.

سپس علی شمس در ادامه نشست پروژهشی تاریخ شفاهی تئاتر ایران و بررسی دهه ۹۰ اظهار کرد: در دوره‌های مختلف مدیریتی بسیاری از هنرمندان جوان ظهور کردند که به شدت با استعداد بودند که بخش عمده ای از آنها به واسطه ی حضور افرادی چون حسین پاکدل به تئاتر ایران معرفی شدند زیرا ما آن موقع اصلا تئاتر خصوصی نداشتیم و در تئاترهای دولتی هم فضا به گونه ای بود که صف برای اجرای نمایش بسیار طولانی بود. تا اینکه اتفاقات سال ۷۶ باعث می‌شوند که هنرمندان به اتکا استعداد و نگاه حرفه ای به تئاتر، وارد مقوله ی اجرای نمایش شوند. ما از اواسط دهه ۷۰ با تورم خلاقیت در حوزه تولید متن و نمایشنامه مواجه می‌شویم که هنوز هم از محصولات آن در این دهه استفاده می‌کنیم.

وی ادامه داد: به اعتقاد من دهه ی ۷۰ نسلی را تربیت کرد که ذائقه تئاتر ایران را عوض کرد.   زمانی حضور هنرمندان در فستیوال‌های خارجی فقط از طریق مرجع دولتی مرکز هنرهای نمایشی صورت می‌گرفت اما طی سال‌های ۷۰  هنرمندان به صورت خودجوش و به واسطه توانایی خودشان در فستیوال‌های بین المللی حضور پیدا کردند. اما معتقدم در همین سال ها ما همچنان سیاست زده و دارای کنش‌های عصبی در تئاتر هستیم که واقعا شرایط خوبی را برای اهالی تئاتر فراهم نکرده است.

شمس متذکر شد: امروزه بزرگترین آسیبی که در تئاتروجوددارد آسیبی بی رحمانه به نام سانسور است که واقعا هنرمندان را تحقیر کرده است. این شبح بدون اینکه من هنرمند آن را بشناسم باعث شده که بسیاری از هنرمندان با قید وثیقه در زندان نباشند. ما هیچ کاری هنوز درباره این موضوع انجام نداده‌ایم و هر اعتراضی هم در این زمینه صورت می‌گیرد آن را به برخی عقاید ارتباط می‌دهند. از سوی دیگر القای پیش‌زمینه ذهنی مواجهه هنرمند با هنرمند نیز موجب بروز اتفاقات بدی در حوزه  ی تئاتر طی این سالها شده است.

در ادامه این نشست حسین پارسایی درباره وضعیت ممیزی و سانسور در دوران مدیریت خود در تئاتر ایران اظهار کرد: من فکر می‌کنم همه مواردی که به آن اشاره شد، از دیر زمان وجود داشته است اما  شکل ماجرا در دوران مختلف فرق کرده است. موقعی می‌آمدند گفت وگو می‌کردند و می‌رفتند، در زمانی هم ماجرا شکل دیگری است. زمانی که من تئاتر شهر بودم تابع مجوز شورای نظارت وارزشیابی بودم. در دوره ای که  رییس مرکز هنرهای نمایشی شدم با بنده هم تماس‌هایی گرفته می‌شد اما سعی و اراده ما به این گونه بود که همه  ی ماجرا در درون مرکز هنرهای نمایشی مرتفع شود. این رویه هم تبدیل به یک گفت وگو شده بود که ماجرا هم در همان مرکز هنرهای نمایشی به اتمام می‌رسید.

وی یادآور شد: ما در زمانی شورای بسیار فهیم و ارزشمندی به نام شورای عالی تئاتر داشتیم که تمام تولیدات تئاتر ایران در آن مطرح می‌شد. خوشبختانه دوستان ما در این شورا بسیار صریح من را نقد و درباره اجراها با من تبادل نظر می‌کردند. این موضوع در تداوم همان دوره سال‌های ۷۰ بود که  محمد اطبایی را به مرکز هنرهای نمایشی آوردیم و از او خواستیم درباره نحوه ی حضور گروه‌های ایرانی در فستیوال‌های بین المللی با ما همکاری داشته باشد. ما در آن زمان اصل را بر راستی آزمایی قرار دادیم و با اختصاص بودجه ای شرایط را برای اجرای گروه‌های ایرانی در فستیوال های خارجی فراهم کردیم. در همان دوران اتفاقات بسیار خوبی افتاد که در نتیجه همکاری با کمپانی‌های بزرگ دنیا انجام گرفت. این کارها مانند دوی امدادی بود که من به گذشته خودم لگد نمی‌زدم وتلاش می‌کردم تا آن را به مسیر بعدی برسانم.

پارسایی با بیان اینکه هر اتفاقی در هر دوره‌ای افتاده شما بدانید که فردی نیست، افزود: یعنی گروهی تلاش می‌کنند تا تئاتر را به نقطه امن برساند. در این راه معضلاتی وجود دارد که مهم ترین آن سوتفاهم و مقایسه است. یعنی سوتفاهمی وجود دارد که آدم‌ها سعی می‌کنند درباره ی هر پدیده ای اظهار نظر کنند و آن پدیده را نیز به اثبات برسانند. همین موضوع و طرح آن در رسانه ها نیز باعث می‌شود که جریان ممیزی هم به تئاتر حساس تر شود. اصلا یکی از اشکالات ما این است که بلند بلند حرف می‌زنیم. آن چیزی که سهم هنرمندان تئاتراست و اصلا به مدیریت تئاتر ربطی ندارد صیانت از تئاتر است ما نباید احساس کنیم که همه  ی بار در صندوق دولت است. به همین دلیل ما با تنگناهایی مواجه شدیم که هیچ چشم اندازی هم برای تئاتر ایران ندارد. ما باید بدانیم آسیب‌های ما کجاست و کجا باید در کنار هم قرار گرفته و در یک محدوده پشت هم بایستیم.

مدیرکل اسبق هنرهای نمایشی درباره انحلال انجمن نمایش در دوره مدیریت خود توضیح داد: دکتر منتظری در دوره خود انجمنی را برای حمایت از آثار در شهرستان‌ها تاسیس می‌کند و این انجمن سبب می‌شود که تئاتر گسترش پیدا کرده و به فعالیت خود ادامه دهد. اما در طول زمان و تا زمانی که سازمان بازرسی حکم به انحلال انجمن نمایش  داد، مدیران وقت مجبور می‌شوند به دلیل محدودیت‌های استخدامی از صندوق این انجمن برای کارهای استخدامی استفاده کنند. سازمان بازرسی از دوره‌ای که آقای خوشخو معاون هنری وزیر ارشاد بود مدام نامه می‌زد که حساب شما دارای اختلافات مالی است  و باید در این زمینه اصلاحاتی صورت گیرد. اما کسی گردن نگرفت تا جایی که بودجه انجمن قطع شد (حتی گفته شد تعدادی از افراد ی که در استخدام انجمن هستند  در خارج از کشور زندگی می کنند وهنوز دستمزد می گیرند.)

وی ادامه داد: به هر حال با حکم مراجع قضایی بودجه انجمن در اردیبهشت ۸۵ قطع شد و ما در تنگنایی قرار گرفتیم که مجبور شدیم در راستای ماجرای فصل ۵، انجمن دیگری را تاسیس کرده و ماجراهای استخدامی کارکنان انجمن نمایش  رابه وزارت ارشاد انتقال دهیم. همین اتفاق باعث شد که آقای مسافر آستانه بابت عدم پرداخت مالیات بردرآمد توسط امورمالی دوره‌های مختلف انجمن در دوره‌های پیشین، هنوز ممنوع الخروج باشد.   من  فکر می‌کنم در حوزه ی انجمن نمایش، مقداری بی انصافی صورت گرفت که خیلی‌ها شاید از آن آگاه نباشند. یعنی برخی از دوستان خودخواهی داشتند که متاسفانه بستر در برخی بی عدالتی‌هایی بود که از طرف مراجع قانونی قابل پذیرش نبود.

علی شمس در ادامه این نشست اظهار کرد: هیچ کس معترض پولی که از طرف دولت به بزرگانی چون بهرام بیضایی، علی رفیعی و تعدادی دیگر از بزرگان داده شده نیست. اما برخی از هنرمندان  با دریافت پول‌های هنگفت آثاری را روی صحنه می‌برند که آثارشان بیش از ۲۵۰ تماشاگرهم ندارد. درپایان نشست چهارم امین عظیمی مدیر این جلسات اظهار امیدواری که مرکز هنر های نمایشی از گفت وگوهای مهمانان وهنرمندان دراین نشست ها بهره برده واین قبیل جلسات را ادامه دهد.

سینماپرس: سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر با برگزاری مراسم بخش «تجلی اراده ملی» به کار خود پایان می دهد.

سینماپرس: هیئت‌داوران نامزدهای دریافت جوایز بخش «مسابقه‌ تئاتر ایران یک» سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر را اعلام کرد.

سینماپرس: معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی واحد اصفهان گفت: مهلت ارسال داستان به سومین دوره جشنواره سراسری دانشجویی داستان کوتاه زاینده رود تا پایان روز ۳۰ فروردین ماه ۱۳۹۸ تمدید شد.

سینماپرس: مریم بحرالعلومی فیلمساز جوانی که مدتی است اولین اثر سینمایی اش با عنوان «پاسیو» در حال اکران است گفت: در فیلمسازی اصلاً دنبال خودنمایی نبوده و نیستم چرا که معتقدم سینما اصلاً نیازی به خودنمایی ندارد و کسانی که در پی خودنمایی هستند محتوم به شکست اند.

در بیانیه‌ای که وزارت دادگستری آمریکا روز چهارشنبه (۱۳ فوریه) منتشر کرده از مونیکا الفرید ویت، ۳۹ ساله، به عنوان افسر دایره ضدجاسوسی نیروی هوایی یاد شده که در خلال سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۸ در استخدام این نیرو بوده و پس از خروج از ارتش هم از سال ۲۰۱۰ به طور قراردادی و پاره وقت با وزارت دفاع آمریکا همکاری داشته است.

مطابق با آنچه در این بیانیه منتشر شده، وزارت دادگستری اعلام می‌کند مونیکا ویت در فوریه سال ۲۰۱۲ برای حضور در کنفرانس هالیودیسم که بخشی از همایش‌های جشنواره فیلم فجر بود، به ایران می‌رود. طبق ادعای آمریکایی‌ها این برنامه را سازمان افق نو برگزار کرده که اسپانسر آن سپاه پاسداران است، در حالیکه کنفرانس هالیودیسم که کنفرانس افق نو از آن منشعب شده است، توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هزینه‌های تأمین می‌شود.

نادر طالب‌زاده دبیر کنفرانس بین‌المللی افق نو در رابطه با اخبار کذب جعل شده توسط وزارت دادگستری آمریکا در گفتگو با خبرنگار مشرق گفت: خانم ویت را مطبوعات غربی به عنوان دستاویزی برای تحریم کنفرانس «افق نو» مطرح کرده‌اند. به همین دلیل اگر مقالاتی که در نیویورک تایمز، واشنگتن پست و آسوشیتد پرس حتماً مورد بررسی قرار بگیرد. من اصلاً از خانم ویت خبری ندارم، با کدام ارگان در ارتباط بوده، چیزی نمی‌دانم. من مسئول افق نو هستم و با خانم ویت در ارتباط نبوده‌ام. رسانه‌های صهیونیستی قصد دارند و تلاش می‌کنند، بگویند که ما ایشان را به تهران آوردیم، این روش خبرسازی اهداف رسانه‌ای کنفرانس افق‌نو را وارونه جلوه می‌دهد.

**صهیونیست‌ها مساله «مونیکا ویت» را مطرح کردند تا «افق نو» را به حاشیه بکشند

کارگردان سریال بشارت منجی در ادامه گفت: خانم ویت از کارشناسان و روشنفکران غربی نبود که در لیست دعوت کنفرانس افق نو قرار بگیرد. من اغلب روشنفکرانی را دعوت کردم که عمدتاً ضد اسرائیل هستند. موضوع خانم ویت را علم کردند که هویت کنفرانس افق‌نو را به انحراف بکشند. پس از اینکه افق‌نو را مطرح کردند، صهیونیست‌ها مونیکا ویت را مطرح کردند تااهداف کنفرانس‌نو را در رسانه‌ها به انحراف بکشند تا نشان دهند ما آمریکایی‌ها حاضر در این کنفرانس را استخدام کردیم، در صورتیکه اینهمه مهمان در کنفرانس افق‌نو آمده و رفته و اصلاً حوزه نو کار ما در افق نو مخفی نبوده است. همه برنامه‌های ما اغلب سخنرانی‌های ما با حضور خبرنگاران و در مقابل دوربین‌های تلویزیون انجام شده است، فعالیت ما در کنفرانس افق نو رسانه‌ای و کاملاً شفاف بوده است. با این شیوه خبرسازی و اتصال خانم مونیکا ویت به کنفرانس افق نو، تلاش کردند که فعالیت‌های کنفرانس افق نو را به انحراف بکشانند.

**اولین اقدام دولت روحانی و آقای ظریف، تعطیل کردن کنفرانس افق نو بود

اما با تغییر و تحولات سیاسی در کشورمان در سال ۱۳۹۲، وزیر وقت وزارت فرهنگ و ارشاد، علی جنتی، حمایت از این کنفرانس را از دستور کار خارج می‌کند. به عبارت دیگر قبل از اینکه این کنفرانس در سال ۱۳۹۷ توسط مقامات امنیتی و قضائی آمریکایی در لیست تحریم‌های قرار بگیرد، از دایره حمایت‌های وزارت ارشاد وقت کنار گذاشته می‌شود. طالب زاده درباره تحریم‌ها و دست‌اندازهای داخلی این کنفرانس گفت: دست اندازی در دولت نهم برای برگزاری این کنفرانس وجود نداشت و دولت دهم از این کنفرانس حمایت می‌کرد. در دوره آقای روحانی اولین اقدام دولت، متوقف کردن کنفرانس افق نو بود. وقتی که صلاحیت آقای ظریف توسط مجلس تأیید شد، در اولین اقدام با آقای علی‌جنتی تماس گرفت و گفت جلوی این کنفرانس را بگیرید. این کار برنامه ما را هفت الی هشت ماه عقب انداخت. من هم سئوالم این بود که “افق‌نو” را به چه دلیل متوقف می‌کنید.

**همواره برای تامین بودجه دچار مشکل بودیم / در آخرین کنفرانس آستان قدس آستین بالا زد

در حالیکه خبرگزاری‌های غربی با تعمدی جدی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به عنوان اسپانسر کنفرانس افق نو معرفی می‌کند اما نادر طالب‌زاده در مورد حمایت‌های مالی از این کنفرانس به مطالب جالب توجهی اشاره می‌کند. طالب زاده می‌گوید:

پس از تغییر دولت و دستور آقای ظریف به جنتی، ما همواره برای تأمین بودجه‌اش دچار مشکل بودیم. همیشه از این ارگان به ارگان دیگری رفت و آمد بودیم و آخرین و مؤثرترین سازمانی که از افق نو حمایت کرد به هشت ماه قبل در ماه می بازمی‌گردد که آستان قدس آستین همت را بالا زد و این کنفرانس در مشهد برگزار شد. در آخرین کنفرانس تعدادی از افراد دولتی آمریکا، که برای دولت این کشور کار کرده بودند را دعوت کردیم. افرادی که عمدتاً معتقد بودند آمریکا توسط اسرائیل اداره می‌شود را به کنفرانس افق نو دعوت کردیم. به هر حال با این خبرسازی‌های دروغین تلاش می‌کنند که این شهروندان وارد ایران نشوند و عمدتاً در خبرپردازی‌های دروغشان مدعی می‌شوند که ما این افراد را داریم جذب یا استخدام می‌کنیم. در صورتیکه ما همچنان در تهیه بودجه کنفرانس با مشکلات عدیده‌ای طی چند سال اخیر مواجه بودیم.

تمام اخبار منتشر شده دروغ است، ما هم هم مثل اغلب همایش‌های و کنفرانس‌های رسمی و بین‌المللی افرادی را دعوت می‌کنیم که سخنرانی کنند و آنها هم پس از سخنرانی به کشورشان بازمی‌گردنند، این سخنرانی‌ها عمدتاً رسمی و در مقابل دوربین‌رسانه‌های بین‌المللی مثل ،AP ،المیادین، الجزیزه انگلیسی، Russia Today و. ..انجام می‌شود. همه خبرنگاران ایرانی هم با مدعوین مصاحبه می‌کنند. پس از برگزاری کنفرانس افق نو به دانشگاه‌های مختلف کشورمان دعوت می‌شوند و در استان‌های سراسر کشور سخنرانی می‌کنند. این سنت افق نوست. از این اتفاق بسیار عصبانی هستند که مدعوین وارد ایران می‌شوند و در این کشور کاملاً آزادانه گشت و گذار می‌کنند و مقدار زیادی آرا و نظرات آنان در اخبار ملی پخش می‌شود و دیدگاه‌های موافقانه خودشان را به آمریکا می‌برند و چون اسم و رسمی دارند، این دیدگاه‌های به کشور آمریکا منتقل می‌شود و با این واکنشی که وزارت دادگستری آمریکا نشان داد و سعی کردند با دستگیری مونیکا ویت را به کنفرانس افق نو نسبت دهد، افکار عمومی را در آمریکا نسبت به این کنفرانس بدبین کنند.

**ماجرای حضور مونیکا ویت در ایران چه بود؟

علی رغم دروغ‌سازی‌های رسانه‌ای، طالب‌زاده در مورد حضور مونیکا ویت در ایران به صورت شفاف‌تری موضوع مربوط به ایشان را توضیح می‌دهد و می‌گوید:

ایشان در سال ۲۰۱۲، در هالیودیسم شرکت کردند و حضور ایشان رسمی نبود. یکی از دوستانی که در ایران زندگی می‌کند ایشان را دعوت کرد تا آمدند به عنوان یک شهروند عادی در این مجموعه برنامه‌های حضور داشت. ما از ایشان اصلاً دعوت نکردیم. من به عنوان مسئوال کمیته سینما و صهیونیسم، ایشان را دعوت نکردم. هیچگاه هیچ درخواستی از وزارت خارجه نکردیم که خانم مونیکا ویت به ایران بیایید. حین برگزاری این همایش، این خانم در ایران بود. صدها نفر در کنفرانس‌های ما می‌آمدند به صورت آزاد می‌نشستند و برخی از آنان که انگلیسی می‌دانستند و سابقه‌ای داشتند را دعوت می‌کردیم که سخنرانی کنند. در سال ۲۰۱۲ خانم مرضیه هاشمی می‌خواستند در آمریکا مستندی بسازنند و از ایشان به عنوان دستیار استفاده می‌کنند. این خبر را هم نیویورک تایمز نوشته و بنده نمی‌گویم. کسی که بیشتر از من درباره خانم ویت می‌داند، خانم هاشمی است و خانم هاشمی با ایشان ارتباط داشته است. ویت را دارند علم می‌کنند که اصل رویدادهای تأثیر گذار در افق نو را به انحراف ببرند.

**چرا آمریکا روی مهمانان کنفرانس افق نو حساس است؟

طالب‌زاده در پاسخ به این سوال که چرا قصد به انحراف کشیدن افق‌نو با مطرح کردن موضوع ویت را دارند، گفت: موضوع مهمانان افق نو بسیار مهم است، آمریکایی‌هایی در این مراسم حضور پیدا می‌کنند که مطلع از انحرافی هستند که در آمریکا پیش آمده و جهان را به انحراف می‌کشد و استکباری برخورد می‌کنند در یک مراسمی با پوشش گسترده رسانه‌ای مطرح می‌شود. با این تحریم ما هیچ آمریکایی را نمی‌توانیم به ایران بیاوریم. با این تحریم سرسختانه‌ای توسط دستگاه ریاست جمهوری مطرح شده، دیگر هیچ مهمان آمریکایی را نمی‌توانیم به ایران بیاوریم.

طالب زاده در واکنش به پیشنهاد برگزاری این مراسم در کشور سومی که مورد توجه رسانه‌های آن کشور هم قرار بگیرد گفت: من از روز اول فکر این مسائل نبودم و تصور میکردم می‌توانیم برنامه را به روال سابق برگزار کنیم اما بعداً متوجه شدم که با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستیم، حتی با حقوقدانان آمریکایی صحبت کردیم، از جمله مهمانان خودمان که پروانه وکالت دارند، صحبت کردیم، متوجه شدیم اصل دعوا این است که کسی از آمریکا نتواند در کنفرانس افق نو شرکت کند و در مورد آمریکا و صهیونیست‌ها صحبت کند، اما درباره برگزاری این مراسم در کشور روسیه، این کار شدنی است.

**همزمان با انفجار اتوبوس حامل پاسداران انقلاب اسلامی، کنفرانس افق نو را هم تحریم کردند

اما نکته قابل توجه، تامین بودجه این کنفرانس در کشور با مشکلات عدیده‌ای مواجه است؛ حال آنکه برگزاری آن در کشور دیگر مستلزم هزینه‌های بیشتری است. دبیر کنفرانس بین‌المللی افق نو در این ارتباط گفت:

اگر متوجه بشوند، قدم بعدی برگزاری این کنفرانس در کشوری مثل روسیه است. مسئولانی که بودجه جنگ نرم را در اختیار دارند و با آن بودجه باید در حوزه جنگ نرم فعالیت کنند، باید قدم نخست را بردارند. امیدوارم متوجه حساسیت‌های کنفرانس افق نو بشوند. بازهم تاکید می‌کنم که امیدوارم متوجه این قضیه بشوند. اگر روس‌های قبول کنند این کشور مقصد خوبی برای این کنفرانس است یا در کشور دیگری که رفت و آمد برای مهمانان مشکل نباشد. نکته جالب توجه در مورد تحریم افق نو این است که در روز و ساعتی که این اعلام رخ می‌دهد دقیقاً مقارن با عملیات انتحاری اتوبوس حامل پاسداران انقلاب اسلامی است. همان ساعتی که این اتوبوس مورد حمله قرار گرفت، کنفرانس افق نو را تحریم کردند و یک روز پس از ۲۲ بهمن اولین کاری که کردند تحریم اولین کنفرانسی بود که اجازه می‌داد آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها به ایران بیایند و در مورد حقایق روز صحبت کنند.

تهیه کننده و مجری برنامه پر بیننده راز می‌گوید آمریکا را نئوصهیونیست‌ها اداره می‌کنند. آقایی که اقدام به تحریم کنفرانس افق‌نو کرده است، نام کوچکش مناخیم است. وزیر دارایی آمریکا است و یک صهیونیست درجه یک است. احتمالاً دوتابعتی است و آمریکایی – اسرائیلی است. ایشان به گروهی وابسته است که سال‌های متمادی افق‌نو در تیررس تحریم قرار داده اند. منتها مترصد فرصت بودند که چه زمانی اقدام به این کار کنند و پوشش خبر مونیکا ویت فرصت خوبی برایشان بود که طرح تحریم کنفرانس را اجرایی کنند. الان ما یک فرصت داریم که فریاد بزنیم. چون غیر از ما همه مهمانان سال‌های اخیر ایستاده‌اند تا حرف بزنند. امشب در برنامه خودم چهار نفر از آنان حضور پیدا خواهند کرد. فردا شب در گفت‌وگوی ویژه خبر، چهار مهمان دیگر درباره این رویداد صحبت خواهند کرد. از این به بعد مهمانان افق نو هستند که از این رویداد حمایت خواهند کرد.

**افق‌نو زمانی مورد توجه رسانه‌ها خارجی قرار گرفت که ظریف آن را متوقف کرد

بازداشت مرضیه هاشمی و تحریم کنفرانس افق‌نو به ترتیب پشت سر هم اتفاق افتاد و این رویدادها در مورد ۲ چهره تأثیرگذار رسانه‌ای نمی‌تواند اتفاقی باشد. طالب‌زاده در این مورد توالی این رویدادهای گفت:

یکی از کارهایی که من همیشه کردم این بوده که مردم ایران را آگاه کنم به اینکه یک قشری از مردم آمریکا و اروپا به حقایقی آگاه شدند که در موردش حرف می‌زنند و ترس گذشته را ندارند. برای ثابت کردن ریختن این ترس، آنان را به ایران دعوت کرده‌ایم. من در ابتدا که افق‌نو در قالب هالیودیسم برگزار می‌شد و بیشتر فرانسوی‌ها و بلژیکی‌ها در آن حضور داشتند، گفتم باید هالیوودی‌ها حضور داشته باشند که سال بعد این تزی که ما باید از خود آمریکا مهمان داشته باشیم، این همایش تبدیل به افق‌نو شد.

افق‌نو زمانی مورد توجه رسانه‌ها خارجی قرار گرفت که وزیر خارجه ما این رویداد را متوقف کرد و من اعتراض کردم. من گفتم چرا تنها کنفرانسی که آمریکا را افشا می‌کند متوقف کردید. زمانی بود که می‌خواستند با جان کری صحبت کنند. وقتی مسئولان وزارت امور خارجه به کمیته امنیت مجلس رفتند و باید جواب می‌دادند، عقب‌نشینی کردند اما ویزا همچنان سخت می‌دادند تا آخرین نوبت که هشت ماه پیش برگزار شد، با همکاری و دخالت برخی دوستان برای همه توانستیم ویزا بگیریم؛ من‌جلمه افرادی که در دولت آمریکا کار کرده بودند و معروف بودند به آژیرکش. این گروه آژیرکش‌ها به مردم آمریکا این آگاهی را منتقل می‌کنند که آمریکا تصرف شده صهیونیست‌ها است. با آمدن این افراد افق‌نو وضعیت دیگری پیدا کرد.

طالب‌زاده درپاسخ به این پرسش که این رویداد می‌تواند در قالب جشنواره جهانی فیلم فجر برگزار شود گفت:

خیلی از جاهای مختلف احتیاط می‌کنند که در لیست تحریم قرار نگیرند. چون این تحریم عنوانش این است Executive Order 13224، که از یازدهم سپتامبر به بعد توسط دولت بوش اعمال می‌شود. ۱۲ روز پس از واقعه یازدهم سپتامبر، یک لایحه‌ای تصویب می‌شود، علیه افراد و کسانی که از تروریست‌های حمایت می‌کنند و در مورد این افراد اعمال می‌شود. این تحریم از آن سال به بعد هر سال تائید می‌شود. ما با اعمال لایحه Executive Order 13224 وارد لیست تحریم‌ها شدیم که با تحریم‌های عادی دیگر فرق می‌کند. فراموش نکنیم که این شیوه تحریم به دروغ ۱۱ سپتامبر ربط پیدا می‌کند. یک رویدادی را خلق کردند که علیه تروریسم اعلام جنگ بکنند به معنای خودش. FATF و CFT را ۴۵ روز پس از ۱۱ سپتامبر خلق کردند.

باید یادآوری کنم که هیچ کنفرانسی به اندازه افق‌نو درباره ۱۱ سپتامبر فعالیت نکرد. کلی از متخصصان درباره این رویداد درباره ۱۱ سپتامبر صحبت کردند و از این اتفاق هم بسیار عصبانی هستند و در رسانه‌های خودشان بسیار واکنش نشان دادند. به همین دلیل تحریم افق نو کاملاً برای من قابل انتظار بود. تیری میسان را برای اولین بار ما به ایران آوردیم. میسان سه بار به این کنفرانس دعوت شد و در رابطه با کتاب “دروغ بزرگ” خودش صحبت کرد و در برنامه راز حضور داشت و خیلی از این مهمانان در برنامه راز و عصر شرکت کردند. کما اینکه در برنامه‌های پرس تی وی حضور داشتند. حضور مهمانان در رسانه‌های ایران آمریکایی‌ها را بشدت عصبانی می‌کرد.

تیری میسان که در برنامه راز حضور پیدا کرد، رئیس جمهور وقت روز بعد در سازمان ملل درباره صحبت‌های تیری میسان سخنرانی کرد و بعدها خودشان به تیری میسان گفتند من از تو الگو گرفتم. ایشان در برنامه ما افشا کرد که ساختمان سومی که در یازدهم سپتامبر فروریخت، بیست دقیقه قبل از فروریزی، خبرنگار، خبر نشست ساختمان را اعلام کرده بود. خبرنگار بی‌بی‌سی اعلام کرد که ساختمان شماره هفت فرونشست و مشخص بود میان بی‌بی‌سی و کسانی دگمه نشست ساختمان را زدند، هر دو باهم لینک بودند.

**بازجویی‌های مرضیه هاشمی درباره کنفرانس افق نو بوده است

اما مستقل از اظهارات اخیر طالب‌زاده، نیویورک تایمز و آسوشیتد پرس افشا کرده‌اند که در ۱۱ روزی که خانم هاشمی دستگیر شده بود، ۹۰ درصد بازجویی‌های ایشان درباره کنفرانس افق نو بود. مارک دن کاف mark dankof در همین ارتباط می‌نویسند، ملانی فراکلین (مرضیه هاشمی) فقط گلایه کرد و گفت به من غذای حلال ندادند و وضعیت خوبی در زمان بازداشت نداشته‌ام. چرا درباره مهمترین سوالی که از او در بازجویی‌هامی‌شد، چیزی را مطرح نکرد. این اتفاق در حالی می‌افتد که در داخل ایران، با وجود آگاهی از این سطح از تأثیر گذاری، حاضر به تأمین بودجه این کنفرانس نیستند.

طالب‌زاده درباره سرنوشت برخی مهمانان افق‌نو می‌گوید: شش نفر از مهمانان ما پس از ورود به ایران اف‌بی‌آی به منزل آنان هجوم برده و پس از ورود به آمریکا بازجویی شدند. مثلاً صبح نخستین روزی که مایکل ملوف (تحلیلگر ارشد سیاست‌های امنیتی سابق در دفتر وزیر دفاع) وارد خاک آمریکا شد، پس از شرکت در کنفرانس افق نو، خیلی زود به خانه ایشان هجوم بردند و در مورد شرکت در کنفرانس افق‌نو مورد بازجویی مفصلی قرار گرفت.

**ماجرای حضور طالب زاده در یک تلویزیون لس آنجلسی از زبان خودش

اما این نخستین باری نیست برای نادر طالب زاده پرونده سازی و درباره او دروغ پردازی می‌کنند.

طالب زاده سال ۲۰۰۶ به آمریکا سفر می‌کند و در یکی از تلویزیون‌های فارسی زبان حضور پیدا می‌کند. در آن زمان اغلب تلویزیون‌های فارسی زبانی که فعالیت سیاسی داشتند، علیه نظام جمهوری اسلامی فعالیت می‌کردند و در لس‌آنجلس مستقر بودند. چندی بعد شایعه بزرگی در تلویزیون‌های فارسی زبان و مدیران این رسانه‌ها نقل می‌شود که نماینده جمهوری اسلامی با چمدانی از دلار برای خرید شبکه‌های فارسی زبان سیاسی وارد لس‌آنجلس شده است.

این شایعه مدت‌ها در میان لس‌آنجلسی‌ها مطرح بود اما حالا یک شایعه کوچک، تبدیل به یک تحریم بزرگ شده است. این موضوع را با وی در میان گذاشتیم و طالب‌زاده چنین پاسخ داد:

من بشارت منجی را تازه ساخته بودم. وقتی فیلم نمایش داده شد، یکی از کسانی که بنده را دعوت کردند تا فیلم را برایشان نمایش بدهم و با آن‌ها گفت‌وگو کنم، انجمن پزشکان ایرانی در لس‌آنجلس (آکادمی پزشکان ایرانی) بود. در آنجا کارگردان معروف ایرانی آقای رضا بدیعی فیلم را دید و بسیار خوشش آمده بود. بدیعی توانسته بود، جایزه یک عمر فعالیت هنری اتحادیه کارگردانان سینمای آمریکا را برای کارگردانی بیشترین تعداد سریال‌های یک ساعته تلویزیونی نیز به دست آورد. او از من درخواست کرد که من شما را می‌توانم به یک شبکه تلویزیونی ایرانی دعوت کنم و در مورد فیلم مسیح با شما صحبت کنم، بنده پاسخ دادم: البته و می‌توانید.

رفتم و به مونیتورینگ صدا و سیما خبر دادم که این برنامه را ضبط کنند. در این برنامه تقریباً یک‌ساعت و نیم زنده در رابطه با فیلم حضرت مسیح صحبت کردم و همزمان با امام جماعت مساجد واشنگتن و ویرجینیا زنده گفت‌وگوی تلفنی کردم. رضا بدیعی بود که مرا معرفی کرده بود. خودش می‌خواست به عنوان یک فیلمساز تقدیر کند. من در مورد اینکه در جمهوری اسلامی ما در مورد انبیا فیلم می‌سازیم صحبت کردم و کاری نداشتم که اصلاً این کار در کدام شبکه اتفاق افتاده است.

*مشرق