X

بایگانی تیر 26, 1398

دفتر سینمایی

از جای خالی فیلمسازان شاخص سینمای کودک در هیأت انتخاب تا عدم تولیدات شاخص/ آیا جشنواره رونق خواهد داشت؟ – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: به تازگی سیمون سیمونیان، مدیر دبیرخانه این دوره از جشنواره فیلم های کودک و نوجوان از آغاز به کار هیأت انتخاب این رویداد سینمایی خبر داد و اعلام کرد تمام تلاش ما بر این است که تا پایان تیرماه نتیجه بررسی هیأت انتخاب را جمع بندی کنیم!؛ اما آنچه در خصوص هیأت انتخاب این دوره از جشنواره فیلم کودک جالب توجه است عدم حضور چهره شاخص در میان آن ها است به طوری که از هیچ یک از فیلمسازان پیشکسوت سینمای کودک‌و نوجوان خبری نیست! همچنین شنیده می شود فیلم های شاخصی نیز در این دوره تولید نشده اند و سبد جشنواره از فیلم ها و فیلمسازان شاخص تهی است!

به گزارش سینماپرس آنچه در خصوص هیأت انتخاب این دوره از جشنواره فیلم های کودک جالب توجه است اینکه برخی افرادی در آن حضور دارند که پیش از این جزو منتقدان جدی وضعیت آشفته سینمای کودک بودند و بنیاد سینمایی فارابی و سازمان سینمایی و به طور کل مدیران سینمایی را عامل اصلی انحطاط سینمای کودک می دانستند! برخی از این افراد پیش از این در برخی مصاحبه های شان حتی اعلام کرده بودند: «ما چراغ به دست در پی شمقدری هستیم که شاید بتواند با حضور مجددش بر مسند ریاست سازمان سینمایی کشور وضعیت بحرانی سینما را نجات بخشد و با سادگی و صداقت خود رفتارهای تبعیض آمیزی که با سینماگران کشور صورت می گیرد را از بین برده و به همگان در بهترین شرایط ممکن اجازه کار و فعالیت دهد.»

حال معلوم نیست چطور همین افراد حاضر شده اند تا در جشنواره ای که حتی اصل آن را گاهاً زیر سوأل می بردند حضور داشته باشند! سوأل اینجا است که چه چیزی در سینمای کودک تغییر کرده است؟ ما شاهد کدام نکات مثبت در سینمای کودک بوده ایم؟ جشنواره فیلم کودک و نوجوان چقدر توانسته زمینه ساز تولید آثار ارزشمند در سینمای کودک باشد و مدیران بنیاد سینمایی فارابی تا چه میزان توانسته اند معضلات این سینمای مهم را برطرف کنند؟

از سوی دیگر عدم حضور سینماگران شاخص و پیشکسوت سینمای کودک و نوجوان از جمله: مرضیه برومند، ایرج طهماسب، ابراهیم فروزش، مسعود کرامتی، سیدجواد هاشمی، پوران درخشنده، فریال بهزاد، وحید نیکخواه آزاد، غلامرضا رمضانی، محمدعلی طالبی و… این پرسش را در ذهن هر شخصی ایجاد می کند که آیا حضور یک دبیر فاقد فعالیت در سینمای کودک باعث بایکوت این جشنواره توسط سینماگران حرفه ای شده است؟

اینکه علیرضا تابش بدون داشتن هرگونه فعالیت در حوزه سینمای کودک و نوجوان به یکباره به عنوان دبیر این رویداد انتخاب شده عاملی برای تحریم سینماگران حرفه ای کودک نیست؟

در ذیل این مطلب بازنشر گفتگوی برخی اعضای هیأت انتخاب جشنواره فیلم کودک با سینماپرس طی سال های قبل برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی سینماپرس منتشر شده است.

سهیل موفق فیلمسازی که سال گذشته و در آستانه برگزاری سی و یکمین جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان با انتقاد از شرایط بحرانی سینمای کودک در کشور با سینماپرس گفتگویی انجام داد یکی از افرادی است که اینک وظیفه انتخاب آثار در سی و دومین جشنواره فیلم کودک را بر عهده دارد؛ باید دید در شرایطی که خیل عظیمی از سینماگران حوزه کودک و نوجوان همچنان نسبت به سیاست های اعمال شده مسئولان در خصوص سینمای مهجور کودک انتقاد دارند چه اتفاقی رخ داده تا یک فیلمساز جوان چنین تغییر نگرشی داشته باشد.

بخشی از مصاحبه این سینماگر با سینماپرس برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است:

مدیران سینمای کودک شعارهایی زیبا و عملکردی زشت دارند! بنده آرزویم این است که ای کاش شعارهای مدیران و مسئولان سنخیتی با عملکردشان داشت؛ این شعارها به تنهایی فایده ای ندارند و تنها در صورتی می توانند توجیه پذیر باشند که تبدیل به عمل شوند. ما در سینمای کشور با آسیب ها و مشکلات زیادی در حال دست و پنجه نرم کردن هستیم؛ قطعاً سینمای کودک هم به عنوان یکی از زیرمجموعه های سینمای کشور از این آسیب ها در رنج است.

وقتی یک فیلم کودک بدون حمایت مالی و معنوی مسئولان تولید می شود نیازمند اکران است تا بتواند هزینه های صرف شده اش را جبران کند اما زمانی که دست هایی در کار است که به این فیلم ها بدترین زمان اکران را اختصاص می دهند و هیچ حمایتی برای اکران گسترده آن ها در سراسر کشور نمی کنند فیلم های کودک با شکست مواجه می شوند و همین مسأله باعث می شود تا کارگردانان، تهیه کنندگان و سرمایه گذاران این فیلم ها دلزده و سرخورده شده و ترجیح دهند تا از این حوزه دوری کنند.

 یکی از دلایلی که باعث شده بسیاری از فیلمسازان دغدغه مند حوزه کودک بالاجبار خانه نشین شوند و یا دیگر هرگز فکر ساخت فیلمی برای کودکان و نوجوانان به ذهن شان خطور نکند همین مسأله است! متأسفانه مسئولان و مدیران سینمای کشور علیرغم وعده ها و شعارهایی که می دهند هرگز ضرورت پرداختن به سینمای کودک را درک نکرده اند و همین مسأله باعث شده تا سبد سینمای کودک همواره خالی از هر محصولی باشد. سه‌شنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۷

اما نادره ترکمانی دیگر فیلمساز سینمای کودک نیز که سال ها انتقاد و اعتراض جدی نسبت به عملکرد مدیران بنیاد سینمایی فارابی در دولت های یازدهم و دوازدهم داشت نیز یکی از افرادی است که در سی و دومین جشنواره فیلم کودک به عنوان یکی از اعضای هیأت انتخاب حضور دارد. باید دید چه اتفاقی افتاده که به یک باره موضع این سینماگر نسبت به سینمای کودک عوض شده است.

برخی مصاحبه های این سینماگر با سینماپرس برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است:

مشکل اصلی سینمای کودک در ایران این است که کسی متولی اصلی سینمای کودک نیست و امیدوارم سازمان سینمایی در ادامه برنامه های آتی خود برنامه ای جدی برای این ژانر مهم سینمایی  داشته باشد، حالا این برنامه ها می توانند کوتاه مدت، ‌ میان مدت و یا بلند مدت باشند، ‌مهم این است که به یک برنامه‌ریزی اصولی، مدون و منطقی دست پیدا کنند. یکشنبه ۲ شهریور ۱۳۹۳

نادره ترکمانی کارگردان سینمای کودک همزمان با برگزاری جشنواره فیلم نوجوان گفت: مدیران سینمای کشور ۲ سال است که مرتباً وعده ارتقای سینمای کودک را می دهند اما در نهایت با عملی نشدن وعده هایشان مشخص می شود که تنها حرف هایشان در حد شعار است و نمی توان به آن ها امیدی داشت.

نکته جالب هم این است که روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی زمانی که فیلمسازان دغدغه مندی مانند بنده و یا سایر همکاران گرانقدرم درد دل هایمان را با رسانه ها دلسوز سینمای کودک بیان می کنیم فوراً گارد محکم جلوی ما می گیرند و بلافاصله در رسانه های طرفدار خود به نقد ما پرداخته و خود را حامی سینمای کودک می خوانند! دوشنبه ۶ مهر ۱۳۹۴

نادره ترکمانی کارگردان سینمای کودک در رابطه با عملکرد بنیاد سینمایی فارابی گفت: این بنیاد دچار روند فرسایشی در عملکرد خود شده و به همین دلیل بهتر است که منحل شود وقتی که یک سازمان یا نهادی شکل می گیرد و برای آن بودجه دولتی صرف می شود و آن نهاد در عملکرد خود دچار فرسایش می شود مدیران باید اقدام جدی در قبال روند فرسایشی آن داشته باشند نه اینکه با ادامه حیات آن نهاد تنها بودجه بیت المال را هدر دهند. جمعه ۲۵ تیر ۱۳۹۵

نادره ترکمانی کارگردان سینمای کودک در رابطه با بلاتکلیفی سینمای کودک و عدم برگزاری جشنواره فیلم کودک در سال جاری گفت: سال ۱۳۹۵ به دلیل عدم برگزاری جشنواره فیلم کودک هرگز از یاد سینماگران نخواهد رفت و مسئولان سینمای کشور و به ویژه اعضای شورای راهبردی سینمای کودک و مسئولان بنیاد سینمایی فارابی باید پاسخگوی چرایی این اتفاق باشند. متأسفانه آنچه بعد از مدت ها برای همه اهالی دغدغه مند سینمای کودک بدل به یقین شده این است که شورای تصنعی سیاستگذاری و راهبردی سینمای کودک نه تنها نتوانست هیچ قدم مثبتی برای سینمای بحران زده کودک بردارد بلکه باعث اضمحلال و نابودی این گونه مهم سینمایی شد و به دلیل عملکرد ضعیف آن ها است که اینک پس از سال ها برگزاری جشنواره فیلم کودک به حالت تعلیق درآمده است. سه‌شنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۵

این فیلمساز همچنین در ۲ میزگرد تخصصی سینمای کودک که در سینماپرس برگزار شده بود نیز شرکت کرد و انتقاد بسیاری جدی نسبت به عملکرد مدیران بنیاد سینمایی فارابی و وضعیت بغرنج سینمای کودک داشت. شنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۵  دوشنبه ۱ تیر ۱۳۹۴

حامد جعفری تهیه کننده انیمیشن سینمایی «فیلشاه» نیز در دوره ای از اجحاف در حق سینمای انیمیشن انتقاد کرده بود. این در حالی است که سینمای انیمیشن همچنان در کشورمان مهجور است، تولیدات اندک آثار انیمیشن، عدم سرمایه گذاری دولت برای تولید این نوع آثار و اکران های بسیار کمرنگ از جمله معضلات بزرگ سینمای انیمیشن هستند که همچنان رفع نشده و ادامه دارند.

بخشی از مصاحبه این سینماگر با سینماپرس برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است: ما با تمام قدرت آمادگی رقابت با آثار رئال را داریم و امیدوارم که رقابتی عادلانه در پیش داشته باشیم؛ «فیلشاه» یک قصه تاریخی است و در زمان اکران غافلگیری برای مخاطب دارد. اولویت اول ما مخاطبان کودک و نوجوان هستند. فضای سینمای ایران نشان می‌دهد آثار انیمیشن در میان ۱۵۰ تولید رئال هر ساله به نوعی فراموش شده اند. بنابراین ما برای جذب مخاطبان اصلی این ژانر یعنی کودکان و نوجوانان به سینما تلاش کرده ایم بهترین کیفیت را در «فیلشاه» ارائه کنیم. جمعه ۱۳ بهمن ۱۳۹۶

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

انتظامی و آزمون حسابرسی از محفل جریان شبه‌روشنفکری – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: جریان شبه روشنفکری موجود در عرصه هنر و فرهنگ کشور، از عناوین بسیاری برای فرار از حضور متعهدانه خود بهره برده و نه تنها در خدمت سیاست های نظام و منافع ملی بودن را جُرم تلقی می نماید؛ بلکه با وجهه‌ای طلبکارانه دست در جیب حاکمیت نموده و به تامین عیش و معاش خود از بودجه های عمومی کشور و در قالب  نهادهایی همچون گروه سینمایی هنر و تجربه می‌پردازد.

سیدعلی فاطمی/ بررسی گزارش عملکرد موسسه هنر و تجربه سینمای ایرانیان به عریان شدن حقیقتی تلخ در شرایط مدیریت فرهنگی کشور انجامیده و مشخص می سازد که چگونه یک نهاد رسمی، به عنوان زیر مجموعه سازمان سینمایی کشور، به محفلی از برای ارتزاق طیف خاصی از جریان شبه روشنفکری و حضور رسمی آثار معلوم الحال در صنعت سینمای ایران و در چرخه توزیع فرهنگی کشور مبدل گردیده. طیف شبه اپوزیسیونی که اساسا همسو بودن با سیاست های کلی نظام و خواسته های مردم جامعه را معادل سفارشی سازی، اعمال فشار و اجبار، جریحه دار کردن لطافت هنرمندان و مانند اینها دانسته و در این میان حاکمیت نیز با اختصاص بودجه  و در اختیار قرار دادن امکانات ویژه ای سعی می کند تا ذوق هنری ایشان حفظ شده و با پول بیت المال ملت مسلمان ایران بر تجربه ایشان در عرصه فیلمسازی افزوده شود.



معادله ی پیچیده ای وجود ندارد، طیف هنرمندان شبه روشنفکر جمهوری اسلامی نه اینکه توانایی، استعداد و هنر ساخت یک اثر هنری قوی پیرامون ارزش های دینی و الهی که حتی عرفی جامعه اسلامی ایران را نداشته باشند؛ بلکه اساسا تولید چنین آثاری را به معنی هنرسیاسی تلقی می نمایند؛ هنری که به تفکر حاکم خدمت خواهد کرد! و از این در ادبیات ایشان تولید چنین آثاری به معنی سینمای دولتی، سینمای حاکمیتی، سینمای دینی، سینمای ایدئولوژیک، سینمای سفارشی و … ترجمه و اقدامی ضد هنری و پلشت می باشد.



البته قرائت طیف منوالفکر ایرانی از هنر در حالی است که ماهیت اصلی تمام جشنواره های هنری در سطح بین الملل، بسط نگاه ایدئولوژیک بوده و اساس کارکرد هنر و بالاخص صنعت سینما در تمامی جوامع استفاده از قابلیت رسانه ای آن به منظور القای باور و یا تغییر باورها بوده و برای مثال هالیوود به عنوان شاخص صنعت سینمای ایالات متحده، خود پرچم دار سینمای ایدئولوژیک و سفارشی است.



پس باید توجه داشت که جریان شبه روشنفکری موجود در عرصه هنر و فرهنگ کشور، از عناوین بسیاری برای فرار از حضور متعهدانه خود بهره برده و نه تنها در خدمت سیاست های نظام و منافع ملی بودن را جُرم تلقی می نماید؛ بلکه با وجهه ای طلبکارانه دست در جیب حاکمیت نموده و به تامین عیش و معاش خود از بودجه های عمومی کشور و در قالب  نهادهایی همچون گروه سینمایی هنر و تجربه می پردازد.




بر این اساس، صرف نظر از
گزارش عملکرد ۱۲ ماهه سال ۱۳۹۷ هجری شمسی که بر مشی سایر گزارش های تهیه شده در دوران مدبران از مدلی سر هم بندی شده پیروی نموده و کاربردی جُز بیلان مدیریتی و آمارهای غیر واقعی از برای تبیین
ما خوب هستیم! و … ندارد؛ می بایست به یک نکته مهم توجه داشت و آن فرایند مجهول و سیاست های غیر شفاف
موسسه هنر و تجربه در عموم زمینه های فعالیت خود است. موسسه ای که پارادایم و چارچوب تصوری آن به روشنی مشخص نبوده و ضمن برخورداری از حداقل قرابتی با مبانی گفنمان انقلاب اسلامی، از موجودیت ترویجی و اشاعه ای به شدت مجعولی برخوردار می باشد.



این همه در حالی است که یکی از موارد آماری ارایه شده و از موارد حمایتی که در هنر تجربه با هزینه بیت المال مردم ایران صورت پذیرفته، برگزاری هفته فیلم کشورهای مختلف و به ویژه کشورهای اروپایی است که چندی پیش نیز با مشارکت سفارتخانه های کشورهادر هشت شهر ایران با حاشیه های زیادی برگزار شد. اقدامی که سوای نظر از ماهیت ترویجی آن در بسط الگوی هنری غرب در میان اهالی سینما و بالاخص سینماگران جوان و … می تواند به عنوان اقدامی در راستای نفوذ فرهنگی و ترویج سبک زندگی و اثر گذاری سفارتخانه های غربی در ایران مورد ارزیابی قرار گیرد.



از آنجایی که در سایه بی تدبیری و رخوت زدگی مدیران فضا برای نفوذ و اعمال سیاست دشمن در حوزه سینما مهیا می باشد برگزاری چنین برنامه هایی با صرف هزینه از طرف سینمای هنر تجربه طبیعی است که مورد اقبال کشورها قرار گیرد تا با کمترین هزینه بتوانند سیاست های خود را به صورت یک طرفه دنبال کنند. علاوه بر این، معضل دیگری که در این بین وجود دارد گسترش تفکر ترجمه ای و کپی برداری از آثار خارجی می باشد که متاسفانه در بسیاری از آثار هنری مانند سینما، تئاتر و تلوزیون و … قابل مشاهده است؛ به طور مثال در حال حاضر در مورد آثار طنز این آسیب بروز نموده است. حال آنکه جالب است که کپی برداری ها تنها در عرصه های ضد فرهنگی اتفاق می افتد و اثری در الگو گیری و دغدغه مندی هنرمندان غرب زده از تعهد  هنرمندان کشورهای غربی نسبت به فرهنگ خودی مشاهده نمی شود.




جو بسته و پُرابهام
هنر تجربه در سال های اخیر موجب شده تا به روشنی فرایند انتخاب و ملاک گزینش و اتخاذ تصمیات در این مجموعه دولتی مشخص نباشد و به عنوان نمونه در بین کشورهایی که برگزاری هفته فیلم به آن ها اختصاص داشته، مواردی موجود است که بعضا نه تنها سینمای غنی و ریشه داری ندارند؛ بلکه به عنوان کشورهای عقب افتاده در صنعت سینمای جهان محسوب شده و از این جهت دلایل ارتباط گیری و اکران فیلم های آن ها مشخص نیست و این در حالی که بسیاری از کشورهای اسلامی و بالاخص کشورهای همسو و در راستای اهداف انقلاب اسلامی و یا جریان مقاومت، فاقد هفته فیلم در ایران می باشند.



پس اگر چه کشورهایی نظیر لبنان و سوریه و … در سال های اخیر محصولات قابل توجهی که دارای قرابت فرهنگی نیز با ایران هستند، تولید نموده اند اما در فهرست سینمای هنر تجربه که حاضر به صرف هزینه واکران برخی فیلم های قدیمی و سطح پایین و حتی در مواردی بسیار بی ارزش از کشورهای اروپایی است، نامی از فیلم های این کشورها به چشم نمی خورد. گویا که موسسه هنر و تجربه رسالت خود را در ترویج و تبلیغ فیلم های اروپایی و روشنفکر نما یافته تا سینمای ایران با الگو برداری از برخی از این فیلم ها از سطح فعلی نیز تنزل یابد و یا حتی به عنوان وسیله ای باشد برای عادی سازی برخی خطوط قرمز فرهنگی و اعتقادی، آن هم در شرایط نفوذ فرهنگی!




موضوع دیگر در بررسی
گزارش عملکرد موسسه هنر و تجربه سینمای ایرانیان، هزینه های اختصاص یافته به بخش تبلیغات و اطلاع رسانی برای فیلم هایی با محتواهای مجعول و بعضا مغایر با ارزش های فرهنگی جمهوری اسلامی است که نه تنها در حکم هدر رفت بودجه و هزینه ای مازاد بر سایر حمایت های صورت گرفته برای این آثار می باشد؛ بلکه به نوعی تبلیغ حاکمیت در جهت ضدیت با مبانی خود است! اقدام مضحک و از منظری حماقت گونه که حتی با فرض تائید محتوای فیلم ها با رویکرد اعتدال مسلک مدبران بنفش و یا نادیده انگاشتن بحث محتوایی، هزینه اعلام شده در این بخش با سطح عملیاتی آن هم خوانی ندارد.



اطلاع رسانی های صورت پذیرفته از رویدادهای برگزار شده در هنر و تجربه عموما ضعیف بوده حال آنکه بودجه مخصوص به آن تعلق گرفته است. این موضوع لزوم دقت و بررسی مدیران مربوطه را در جهت ساماندهی و کاهش هزینه های تخصیص یافته به این بخش و افزایش عملکرد خروجی آن را می طلبد.



همچنین در بخش حمایت از نشریه گروه سینمایی هنر و تجربه و نقد و بررسی فیلم ها، هزینه های تخصیص یافته در مقابل خروجی حاصل شده دارای وجهه عقلی و شرعی نمی باشد؛ زیرا اگر این دو مورد عملکرد صحیحی و قابل ارایه ای داشته اند چرا وضعیت محتوایی و درون مایه ای فیلم ها به این صورت است؟ مگر نه این است که نقد منصفانه و صحیح کمک شایانی در جهت افزایش سطح کیفی فیلم ها خواهد داشت؟



این سطح از جلسات نقد و بررسی به همراه هزینه صرف شده با پیام خروجی فیلم ها همخوانی ندارد. چگونه ممکن است نقد درون مجموعه ای البته به شرط پیاده سازی شرایط واقعی نقد، انجام گرفته باشد و یا صاحب نظرانی در این حوزه اهل تفکر و اندیشه یافت شوند که مطلب بنویسند در حالی که فیلم های کپی برداری شده و یا تقلیدی و یا همچنان با محتواهای سخیف و ضد فرهنگی با موضوعات خاص و مشابه تولید شوند! همچنین عنوانی مانند مراسم آیین دیدار نیز در میان مجهول است زیرا زمانی که هزینه مجزا برای بخش تبلیغات وجود دارد این عنوان جایگاهی برای برگزاری و اختصاص هزینه ندارد.




با نگاه محاسباتی به
گزارش عملکرد موسسه هنر و تجربه و هزینه صرف شده در قبال تولید آثار معلوم الحال اکران شده در طی سال گذشته هیچ توجیهی برای سطح عملکردی مدیران مربوطه نمی توان ارایه داد، زیرا هر عقل سلیمی در می یابد که بودجه عمومی هر کشوری در راستای ترویج فرهنگ همان کشور و ارایه چهره ای واقعی و نه سیاه از جامعه، مردم و فرهنگ همان کشور است و نه در راستای تخریب فرهنگ و ارزش مردم آن کشور.



به ندرت می  توان در طول تاریخ جامعه یا کشوری را پیدا کرد که رسانه های اصلی آن اعم از شاعران، قصه گویان، روزنامه ها، رادیو، تلویزیون، تئاتر، سینما، کتاب و امثالهم برخلاف جریان حاکم بر جامعه حرکت کرده باشند. البته همیشه رسانه های مخالف دولت و معترض وجود داشته اند، اما جریان غالب در جهت سیاست های جامعه و خواسته های عموم مردم حرکت کرده است، برای این کار الزاماً نیازی به استفاده از زور یا اجبار دولتی هم نبوده است، چرا که رسانه ها از درون مردم جامعه برخاسته و خود را جزیی از جامعه محسوب می نمودند.




این همه در حالی است که بنابر اعتقاد برخی کارشناسان فرهنگی، گروه سینمایی
هنر و تجربه علاوه بر ماهیت مجهول و مدیریت سلیقگی خود، امروزه تبدیل به حیات خلوتی امن شده که بر شرایط
ولنگاری فرهنگی دامن زده و به نوعی زمینه را برای تق. یت فرایند نفوذ هر چه بیشتر در کیان فرهنگی کشور مهیا ساخته است. از این جهت لازم است تا مدیران و متولیان امر ضمن بررسی گزارش عملکرد
هنر و تجربه، به آنالیز رفتاری این مجموعه و تطبیق خروجی کیفی و کمی مجموعه به ازای بودجه صرف شده پرداخته و عملکرد
موسسه هنر و تجربه سینمای ایرانیان را با دقت مورد ارزیابی قرار دهند و تاثیر این مجموعه بر مقوله فرهنگ و در صنعت سینمای کشور را بررسی دقیق قرار دهند.



قطعا حسین انتظامی به عنوان فارغ التحصیل دانشگاه عالی دفاع ملی و یک مدیر استراتژیست از توانمندی مناسب برای تجزیه و تحلیل آمارهای ارایه شده برخوردار است و اگر بخواهد، می تواند به ارزیابی روشنی در زمینه میزان هزینه و فایده گروه سینمایی هنر و تجربه از برای نظام جمهوری اسلامی دست پیدا نموده و  اقدامات فوری و ضروری در بحث تدوین و اصلاح اساس نامه و قوانین موسسه هنر و تجربه سینمای ایرانیان نمایند و این مجموعه را به درستی در مسیر فرهنگی هدایت کند و یا در صورت عدم امکان اصلاح در خشت های کج این مجموعه و برای جلوگیری از ضررهای بیشتر مادی و معنوی آن مبادرت به حذف و یا جایگزینی مجموعه ای دیگری بجای آن سازد.




ادامه دارد…

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

بازگشت تایکا وایتیتی با «ثور ۴» به دنیای مارول – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: تایکا وایتیتی کارگردانی فیلم ابرقهرمانی «ثور ۴» را بر عهده گرفت و به دنیای سینمای مارول بازگشت.

به گزارش سینماپرس به نقل از ورایتی، تایکا وایتیتی به دنیای سینمایی مارول باز می‌گردد. این فیلمساز دنباله فیلم سینمایی پرفروش «ثور: رگنراک» که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد را کارگردانی می‌کند و فیملنامه آن را نیز خودش خواهد نوشت.
با بر عهده گرفتن کارگردانی سری چهارم این فیلم، وایتیتی ساخت فیلم جدید کمپانی برادران وارنر را به تأخیر انداخته است؛ اما این استودیو امیدوار است که ساخت این فیلم را نیز همزمان با «ثور» پیش ببرد.

«ثور: رگنراک» سومین اسپین آفی که از این فیلم با مضمون پادشاه آزگارد منتشر شده بود، موفقیت بزرگی را کسب کرد و ۸۵۴ میلیون دلار به صورت جهانی فروش کرد. پیش بینی می‌شود کریس همسورث برای ایفای نقش اصلی به این فیلم که هنوز عنوانی برای آن مشخص نشده، بازگردد. کمپانی مارول و دیزنی هنوز تاریخ انتشاری برای این فیلم عنوان نکرده اند.

وایتیتی به تازگی برای کمپانی فاکس، فیلم «خرگوش جوجو» را کارگردانی کرده است؛ این فیلم داستان یک پسر را روایت می‌کند که مادرش یک دختر یهودی را برای دور نگه داشتن او از نازی‌ها در خانه اش مخفی کرده است. وایتیتی در این فیلم نقش دوست خیالی این پسر را بازی می‌کند که نامش آدولف هیلتر است. فیلم «خرگوش جوجو» ۱۸ اکتبر (۲۶ مهر) اکران می‌شود.

فیلم‌های دیگری که وایتیتی کارگردانی کرده شامل فیلم‌های «پسر»، «شکار برای مردم وحشی تر» و «در سایه‌ها چه می‌کنیم» می شود.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

اکران «تپلی و من» با یک هفته تعویق – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: فیلم سینمایی «تپلی و من» با یک هفته تعویق از چهارشنبه دوم مرداد روی پرده می‌رود.

به گزارش سینماپرس، فیلم سینمایی «تپلی و من» که قرار بود فردا چهارشنبه ۲۶ تیرماه نمایش آن بر پرده سینماهای کشور آغاز شود، به علت به کف فروش نرسیدن فیلم «کار کثیف» یک هفته به تعویق افتاد و از روز چهارشنبه دوم مرداد روی پرده می رود.

«تپلی و من» عنوان آخرین ساخته حسین قناعت است و هشتمین فیلم او پس از فیلم «لازانیا» است که سال گذشته روی پرده سینماها رفت. این فیلم درون مایه ای متفاوت نسبت به تجربیات قبلی قناعت دارد.

در فیلم «تپلی و من» حسن معجونی، میترا حجار، یوسف تیموری، سیروس گرجستانی، نادر سلیمانی، رامین ناصر نصیر، سامیار محمدی، مرتضی زارع، عباس محبوب و حسین پوراسماعیل بازی کرده اند.

«تپلی و من» برنده پروانه زرین بهترین بازیگر کودک از سی و یکمین دوره جشنواره بین المللی «فیلم کودک و نوجوان» اصفهان در سال ۱۳۹۷ شد.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

نتفلیکس سریالش را سانسور کرد – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: وبسایت نتفلیکس تولید کننده سریال تینیجری «۱۳ دلیل برای…» در آستانه اکران فصل جدید آن، اقدام به سانسور فصل نخست این اثر کرد.

به گزارش سینماپرس، در قسمت پایانی فصل نخست سریال «۱۳ دلیل برای…» شخصیت هانا با بازی کاتری لنگفورد با تیغی رگ دست خودش را می زند. او اقدام به خود کشی می کند و مادرش جسم بی جان او را غرق در خون در حمام پیدا می کند. این صحنه ۳ دقیقه ای که با جزئیات نشان داده می شود حالا در بررسی های به عمل آمده توسط سازندگان مخرب دانسته شده و با تیغ تیز سانسور مواجه گشته است.

در بیانیه ای که نتفلیکس اخیرا در همین رابطه منتشر کرده آمده است: «ما از خیلی از جوانان شنیدیم که «۱۳ دلیل برای…» آنها را تشویق کرده تا گاهی برای اولین بار در مورد مشکلاتشان مثل افسردگی یا (فکر به) خودکشی صحبت کنند و کمک بگیرند.» در ادامه این بیانیه آمده است: «بنابر راهنمایی متخصصین پزشکی از جمله دکتر کریستین موتیر مدیر بنیاد جلوگیری از خودکشی آمریکا ما همراه با خالق سریال برایان یورکی و تهیه کنندگان آن تصمیم گرفتیم صحنه ای را که هانا در فصل اول جان خودش را می گیرد تدوین مجدد کنیم.»

طبق تحقیقات از زمان اکران این سریال در سال ۲۰۱۷ آمار خودکشی در ایالات متحده افزایش چشمگیری داشته است. محققان بیمارستان سراسری کودکان آمریکا در تحقیقات خودشان به این نتیجه رسیدند که یک ماه پس از اکران فصل نخست سریال آمار خودکشی در میان سنین ۱۰ تا ۱۷ سال ۲۸ درصد افزایش داشته است. که این بالاترین آمار در ۵ سال تحقیق این گروه است. ۹ ماه پس از این سریال اوضاع بدتر می شود و ۱۹۵ مرگ ناشی از خودکشی دیگر هم به ثبت می رسد که این آمار هم به مراتب بیشتر از عددی است که طبق چرخه تحقیقات گذشته توقع آن می رفته است.

جالب است که سریالی که به عقیده سازندگانش برای انتقاد به خودکشی و نشان دادن این مشکل در جامعه آمریکا ساخته شده بود خود به دلیلی برای خودکشی تبدیل شده است. به نظر می رسد این مورد یکی از مثال های عینی برای تصدیق این گزاره است که هر چه را روی پرده سینما یا در قاب تلویزیون به جوانان و نوجوانان نشان دهیم، در واقع یک الگو به آنها معرفی کرده ایم و اگر این قهرمان معتاد یا فاسد باشد عملا جوانانمان را به این سمت فرستاده‌ایم.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

تصویربرداری «در کنار هم ۲» به نیمه رسید – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: تصویربرداری سریال «در کنار هم٢» به تهیه کنندگی آرزو ابوحمزه با محوریت موضوع فرزندپروری و مبارزه با اعتیاد از نیمه گذشت.

به گزارش سینماپرس، «در کنار هم ۲» عنوان سریال جدیدی از گروه خانواده شبکه دو سیماست که به سفارش ستاد مبارزه با مواد مخدر نهاد ریاست جمهوری و شبکه دو سیما مراحل تولید خود را سپری می کند.

این سریال با محوریت موضوعاتی همچون شیوه های فرزندپروری، بررسی خانواده های مستبد و سهل انگار و تشریح ویژگی های خانواده مستعد اعتیاد در ۴۰ قسمت ٢۵ دقیقه ای روایت می شود.

این سریال به تهیه کنندگی آرزو ابوحمزه پیش از این در یک فصل ۴۰ قسمتی تولید و از شبکه دو سیما پخش شده است و فصل دوم آن، داستان خانواده رستم سالاری و دو فرزندش را دربرمی گیرد که بنا به دلایلی در یک خانه ساکن می شوند و ماجراهایی میان آنها شکل می گیرد.

خشایار راد، افسانه ناصری، رامین ناصرنصیر، آرش نوذری، سوزان عزیزی روشنک عجمیان، فرزاد حاتمیان، مهسا کریم زاده، حامد تهرانی، طناز دهقان، سالار کریمخانی، آرمان پیراسته و هدیه آزیده هاک گروه بازیگران اصلی این سریال را تشکیل می دهند.

شاهرخ باقری نژاد به عنوان سرپرست نویسندگان و شاهرخ باقری نژاد و محمدرضا عباس نژاد به عنوان نویسنده «در کنار هم ۲» را همراهی می کنند.

کارگردانی آن را نیز در حال حاضر داریوش جهانگیری برعهده دارد، این سریال این روزها در لوکیشن خانه ای در شرق تهران در حال تصویربرداری است.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

آستین باتلر نقش الویس پریسلی را بازی می‌کند – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: آستین باتلر در نقش الویس پریسلی در فیلم بعدی باز لورمن بازی می‌کند.

به گزارش سینماپرس به نقل از هالیوود ریپورتر، پس از جست‌وجویی گسترده و مطرح شدن نام بازیگرانی چون هری استایل و انسل الگورت، سرانجام باز لورمن بازیگر نقش سلطان راک اند رول خود را پیدا کرد و از آستین باتلر به عنوان هنرپیشه منتخبش نام برد.

فیلم زندگینامه‌ای الویس که توسط کمپانی برادران وارنر ساخته می‌شود بر دوران جوانی و چگونگی ظهور پریسلی تمرکز دارد و به ویژه به رابطه‌اش با پارکر می‌پردازد. قرار است تام هنکس نیز نقش تام پارکر را که مدیریت و کنترل هر جنبه از زندگی الویس را در اختیار داشت، بازی کند.

کمپانی وارنر توضیح داده که این درام ۲۰ سال از زندگی الویس را که در آن به شهرتی بی‌نظیر دست یافت و در دورانی که چشم‌انداز فرهنگی آمریکا در حال توسعه و در عین حال دوران از دست رفتن بی‌گناهی در آمریکا بود، تصویر می‌کند.

لورمن این فیلم را با همسرش کاترین مارتین تهیه می‌کند. این ۲ پس از پایان فیلم «گتسبی بزرگ» توسط این کارگردان، در حال تهیه مقدمات این فیلم بوده‌اند.

لورمن در بیانیه‌ای توضیح داده که چقدر برایش مهم بود بازیگری را پیدا کند که هم مشخصات فیزیکی و هم قدرت صدای الویس را داشته باشد.

وی افزوده که درباره آستین باتلر از ایفای نقش وی در برابر دنزل واشینگتن در برادوی شنیده است و سفری به این منظور انجام داده تا بتواند نقش‌آفرینی او را ببیند.

فیلمنامه فیلم را لورمن با همکاری کریگ پیرس نوشته است. این ۲ با هم فیلمنامه «گتسبی بزرگ» و «مولن روژ» را هم نوشته بودند.

باتلر از بازیگران فیلم جدید کوئنتین تارانتینو یعنی «روزی روزگاری در هالیوود» هم است.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

داوران بخش مستندنگاری جشنواره مستند معرفی شدند – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: فعالان رسانه و خبرنگاران می‌توانند با ارسال ۳ گزارش منتشر شده خود در بخش مستندنگاری جشنواره مستند شرکت کنند.

به گزارش سینماپرس در بخش مستندنگاری این جشنواره که امسال برای اولین بار برگزار خواهد شد فعالان رسانه و خبرنگاران می‌توانند سه گزارش منتشر شده خود را برای شرکت در فراخوان جشنواره ارسال کنند.  

بر این اساس عبدالکریم خیامی، حبیب احمدزاده و پیام فضلی‌نژاد داوری این بخش جشنواره را بر عهده دارند.

به گفته دبیر جشنواره مستند،  آثار راه یافته به بخش مسابقه ۵۰۰ هزارتومان حق تالیف دریافت کرده و سه اثر منتخب در داوری نهایی به ترتیب سه میلیون تومان، دو میلیون تومان و یک میلیون تومان جایزه نقدی دریافت می‌کنند.

گفتنی است، علاقه‌مندان برای شرکت در این جشنواره می‌توانند تا ۱۵ مرداد ماه با مراجعه به سایت www.festmostanad.ir نسبت به شرایط ثبت نام در این جشنواره اطلاعات کسب کرده و ثبت نام کنند. از برگزیدگان در اختتامیه سومین جشنواره مستند نیز در مهرماه ۹۸ تجلیل خواهد شد.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

از سینمای ضدقصه ما مامور امنیتی بدست نمی‌آید – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: سینمای امنیتی و اطلاعاتی با مامورین عملیاتی ویژه خود در تاریخ سینمای جهان دیده شده است. اما مامورین امنیتی ما در سینما خصوصا با توجه مسائل مهم منطقه‌ای و ضدجاسوسی ما کجا هستند؟

به گزارش سینماپرس، سینمای امنیتی و اطلاعاتی با مامورین عملیاتی ویژه خود در تاریخ سینمای جهان دیده شده است. مامور ۰۰۷ یا همان جیمز باند ساخته کمپانی مترو گلدن مایر، جیسون بورن ساخته یونیورسال، ماموریت غیر ممکن ساخته پارامونت پیکچرز و… همه نشان دهنده قدرت نظام‌های غربی در کنترل منطقه و توازن مورد نظر ایشان است. کشور ما خصوصا به دلیل شرایط خاصی که از نظر سیاسی و امنیتی در منطقه دارد و نقشه‌های متعدد دشمنان در سال‌های بعد از انقلاب یکی از سوژه خیزترین کشورها برای ساخت فیلم‌های امنیتی و عملیاتی است ولی نتیجه و خروجی سینمای ما نشان می‌دهد که این مساله کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد و زمانی هم که فیلمی پیرامون پرونده‌های امنیتی داخلی و ضدجاسوسی ساخته می‌شود کمتر قهرمان واقعی و برجسته کشور ترسیم می‌شود.  

در مصاحبه ذیل به گفتگو با آقای سید محمد حسینی مدرس فیلمنامه و کارشناس سینمایی پرداخته شده است تا ابعاد این مساله بهتر و دقیق‌تر واکاوی شود.

چرا سینمای ما کمتر به مساله امنیت و فضای عملیاتی پرداخته است؟ این مشکل از کجا ناشی می‌شود؟

 این مساله برمی‌گردد به مشکل دیرینه سینمای ما که شامل عدم قصه گویی آن است. زمانی که بخواهیم به سمت سینمایی برویم که در آن فضای اطلاعاتی و امنیتی مشهود است باید در آن قهرمان وجود داشته باشد و وقتی قهرمان داشته باشید قصه خواهید داشت. همه اینها در سینمای ایران وجود نخواهد داشت چون سینمای ایران بنا ندارد قصه بگوید و حتی ضد قصه عمل می‌کند. بنابراین بیشتر محتوا و فضای سینمای ایران خصوصا در این ده سال اخیر ضدقصه‌های نیم‌بند اجتماعی هستند که به نظرم در حال حاضر تاریخ مصرف خود را از دست می‌دهند. سینمای ایران اگر بخواهد قصه بگوید باتوجه به شرایط ویژه‌ای که در منطقه از نظر سیاسی و منطقه‌ای دارد باید به سمت موضوعات امنیتی برود و فضای امنیتی و ماموریت‌های خود را به تصویر بکشد.

در این صورت فیلم‌هایی ساخته خواهد شد که ساختار سریالی هم دارند و می‌توانند تکرار بشوند، حتی فکر می‌کنم که توان ساخت فیلم‌های سریالی امنتی از این دست باتوجه به اتفاقات و رخداد های مهم که بچه‌های امنیتی و اطلاعاتی امنیت کشور را تضمین می‌کنند بیش از کشورهای دیگر است.

از سوی دیگر به دلیل عطش شناخت قهرمان در سینما و داستان گویی است که در فیلم‌های هالیوودی فیلم‌هایی مانند جیسون بورن، مامور ۰۰۷، ماموریت غیر ممکن و دیگر مجموعه‌هایی از این دست ساخته می‌شود. این موضوع در ایران دوچندان است زیرا هم عطش داستان‌خواهی از طرف مخاطب وجود دارد و هم زوایای پنهان بحث‌های امنیتی در کشور ما آنقدر جذاب و پیچیده است که می‌توان فیلم‌های زیادی در این حوزه ساخت. معتقد هستم که در سال‌های آتی شاهد تولد شخصیت‌هایی خواهیم بود که نسخه‌های قهرمان‌های جدید سینمای ایران هستند چیزی شبیه به قهرمان‌های سینمای دهه  ۶۰ که روی پرده سینما داشتیم و دیگر آنها را نمی‌بینیم.

قواعد اصلی حاکم بر ساخت فیلم‌های امنیتی چیست؟ برای خلق شخصیت ضدقهرمان باید چه نکاتی را مد نظر داشت؟

نکته بسیار مهم در این حوزه این است که قاعده‌های ژنریک برای نگارش متن داریم، قواعد ژنریک یعنی قواعد تجربه شده برای نوشتن متن، یعنی نیازی نیست که قواعد جدید را خلق بکنیم و بگوییم که قواعد خاص خودمان را داریم؛ نه قواعد نگارش داستان‌هایی اینچنینی در تمام دنیا دارای قواعد ثابتی هستند و فرمشان یکسان است و برای همین می‌توانیم به اهداف خودمان در حوزه نگارش خیلی زود برسیم.

نکته مهمی که وجود دارد و باید به آن اشاره کرد این است که نباید برای ترسیم چهره خاکستری از بدمن در فیلم‌های امنیتی یا قهرمان محور آنقدر احتیاط بکنیم که از ریگی مانند فیلم «شبی که ماه کامل شد»   یک قهرمان بسازیم و باید حواسمان باشد که برای خاکستری نشان دادن چهره ضدقهرمان و پلید یک حد و حدودی وجود دارد و اگر این رعایت نشود منجر به آن خواهد شد که بدمن فیلم سمپات مخاطب شود و این همان امر مهلکی است که می‌تواند فیلم‌ها را به ضد خودش تبدیل کند. به نظر من تا حدودی این نقیصه در فیلم «شبی که ماه کامل شد» رخ داده است.

نمونه‌های موفقی که در سینمای ما از خلق یک شخصیت قهرمانی در فضای امنیتی وجود داشته باشد را لطفا معرفی کنید.

نمونه‌های این دست فیلم‌ها کلا باتوجه به ۴۰ سال انقلاب  بسیار کم است  ولی یکی از نمونه‌های خوب را می‌توان فیلم «پرواز پنجم ژوئن» معرفی کرد که ساخته آقای علیرضا سمیع آذر در سال ۱۳۸۶ است. داستان آن ماجرای هواپیما ربایی است و مجید جعفری، آتیلا پسیانی، ناصر آقایی و… بازی می‌کنند.   موارد خوب دیگری هم در دهه ۷۰  است مانند  «راننده سفیر»،   «مروارید سیاه»،   «فرار از جهنم»،   «۵۰ روز التهاب»،   «انتهای قدرت»،   «متهم» ساخته شده است ولی این روند به مرور بسیار کم شد و جای آن را درام‌های آپارتمانی گرفت. فیلم آقای حاتمی کیا یعنی به رنگ ارغوان هم در دهه ۸۰ است ولی خیلی کلوز آپ شده بود روی فضای شخصی یک مامور امنیتی و ماجرای عاطفی و عشقی و شخصی آن و اهداف سازمانی آن قربانی فضای شخصی آن بشود. فیلم‌های آقای مهدویان مانند «ماجرای نیمروز» و «لاتاری» نیز مرتبط با این فضا است که باید به آن اشاره کرد.

آیا پرداخت مکرر به مساله نفوذ در سینمای کشور منجر به نخ نمایی و کلیشه‌ای شدن آن نمی‌شود؟

خیر، سبد جدی سینمای هالیوود هیچ وقت خالی از فیلم‌های امنیتی نیست بلکه این فیلم‌های را می‌برند به سمت سریالی شدن مانند فیلم «سیکاریو» که زمینه را فراهم می‌کند تا شماره ۲ و ۳ آن را بسازند. حتی باید گفت که تمام کمپانی‌های طراز اول دنیا یک شخصیت قهرمانی تکرار پذیر دارند و غالبا این شخصیت‌ها خود را در فضا امنیتی بروز می‌دهند. چون که آن شخصیت مانند یک پول ته مانده‌ای است که در حساب کمپانی همیشه موجود است و با آن هر سال فیلم می‌سازد و سرمایه کسب می‌کند. کمپانی مارول دوجین از این قهرمان‌ها دارد دیگران هم هرکدام مانند جیسون بورن و ۰۰۷ و ماموریت غیر ممکن را دارد و هیچ وقت مامور کهنه و مسخره نمی‌شود حتی مخاطب هم می‌داند که قهرمانش حتما پیروز می‌شود ولی باز هر سال بهتر از سال قبل ساخته می‌شود و فروش می‌کند و چیزی که در آن‌ها مخاطب را جلب می‌کند تنوع در حوادث و غلبه بر شخصیت‌های منفی است برای همین نه تنها نخ نما نمی‌شود بلکه باید مساله نفوذ و بحث‌های جاسوسی و ضدجاسوسی را خیلی جدی دنبال کرد.

*تسنیم

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

علت اصلی حبس محسن افشانی مشخص شد – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: غلامحسین اسماعیلی سخنگوی قوه قضاییه اعلام کرد که محسن افشانی آزاد نشده است بلکه به دلیل داشتن پرونده محکومیت در حال گذراندن دوران حبس خود است.

به گزارش سینماپرس، نشست رسانه‌ای غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه قضاییه امروز با حضور خبرنگاران برگزار شد، بخشی از این نشست به سوال درباره وضعیت پرونده محسن افشانی اختصاص داشت.

او در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا محسن افشانی آزاد است، گفت: «چه کسی گفته است محسن افشانی آزاد است؟ ایشان غیر از پرونده اخیرشان پرونده سابق محکومیت حبس دارند و در حال تحمل حبس هستند.»

مشاهده خبر از سایت منبع