سینماپرس: سعید الهی، کارشناس فرهنگ و رسانه گفت: جشنوارهها ظرفیتی رقابتی برای جلب مشارکت جامعه مخاطبان خود به موضوعات مدنظر آن رویداد است، لذا حرکت در مسیر اهداف و راهبردهای از پیش تعیین شده از ضروریات برگزاری جشنوارههای ملی و موضوعی بهشمار میآید.
به گزارش سینماپرس، سعید الهی، کارشناس فرهنگ و رسانه با اشاره به ماهیت برگزاری جشنوارههای فیلم فجر در طول چهار دهه گذشته گفت: جشنوارهها ظرفیتی رقابتی برای جلب مشارکت جامعه مخاطبان خود به موضوعات مدنظر آن رویداد است، لذا حرکت در مسیر اهداف و راهبردهای از پیش تعیین شده از ضروریات برگزاری جشنوارههای ملی و موضوعی بهشمار میآید. او ادامه داد: این اهداف میتواند هم موجب نشاط بخشی عمومی در کشور شود و هم سیاستهای متولیان آن رویداد و به طور مشخص جشنواره فیلم فجر را تامین کند.
الهی در ادامه این سخنان از مدیران سینمایی پرسید: با این شرایط آیا بعد از گذشت ۳۸ دوره، جشنواره هنری مهمی که عنوان فجر انقلاب را با خود همراه دارد بهراستی در جهت تحقق اهداف اولیه خود در حال حرکت است؟ با وجود برخی محتواها و مضامین چالش برانگیز و ابهام آمیز در فیلمها که حتی گهگاه با اهداف دینی، اخلاقی، انقلابی و ایدئولوژیک جشنواره منافات جدی دارد، آیا میتوان ادعا کرد جشنواره فیلم فجر به عنوان بستری برای نمایش مهمترین تولیدات سینمای کشور، یک رویداد متناسب با راهبردهای انقلاب اسلامی است؟
این مدرس دانشگاه اظهار کرد: اگرچه حضور داوطلبانه و تجمیع نسلهای مختلف از سینماگران کشور و نیز وجود گونههای مختلف سینمایی و حتی توزیع مناسب جوایز بین آثار برجسته را میتوان از محاسن جشنواره امسال دانست، اما نگرانی از بابت حضور برخی فیلمهای مساله دار را نمیتوان کتمان کرد.
الهی توضیح داد: بضاعت توانمندی سینمای ایران در انواع جشنوارهها مورد ارزیابی قرار میگیرد. لذا چنانچه ضعفی در ساختار فرمیک آثار تولیدی مشاهد میشود انتظار میرود که مدیران مربوطه در دولت و حتی خانه سینما با رصد و تحلیل دقیق محصولات، نسبت به آموزش داخلی و بهره گیری فیلمسازان از تجربههای جهانی جهت ارتقای فنی افراد اقدام کنند.
وی افزود: مدیران سینمایی باید علاوه بر تشریح نیازهای مفهومی جامعه، نحوه بیان مشکلات و تلخیهای موجود را ابتدا از طریق تعامل تبیین کرده یا در صورت ضرورت برای حفظ امنیت و بهداشت روانی خانوادهها و سایر مخاطبان از اهرمهای نظارتی خود استفاده کنند. از مجموع فیلمهای به نمایش درآمده، تنها تعداد انگشت شماری در قالب موضوعات راهبردی اعم از دفاع مقدس و مقاومت، تاریخ انقلاب، فساد اقتصادی و تروریسم و البته با ساختاری متوسط ارائه شد که اغلب آنها نیز با حمایت بخش خصوصی و دستگاههایی غیر از وزارت ارشاد تولید شده بودند. او اضافه کرد: در دسته بندی آثار جشنواره امسال، اکثریت فیلمها با سوژههای اجتماعی به نمایش گذاشته شدند و طبیعی است که فیلمساز از بستر جامعه برای تولید خود الگو بگیرد اما سوال اینجاست آیا جامعه مسلمان ایران در تمام سطوح پر از سیاهی و تلخی است که آثار تصویری ما نیز به این حد حاوی انواع پلشتیها و احساس ناامیدی و رنج و سختی است؟ او با اشاره به نام چند فیلم با همین مضمون خاطرنشان کرد: مهمترین موضوع چالش برانگیز در بسیاری از فیلمهای اجتماعی امسال قرار دادن مخاطب ایرانی در میانه شرع و فقه و دین با تفکرات انسان گرایانه منشعب از مکاتب اومانیستی و لیبرالیستی است و این جفای بزرگی در حق نسل جوان و پویای کشور به حساب میآید که جویای راه درست است.
این کارشناس فرهنگی گفت: نگاه اباحه گرانه و عادی سازی و قبح زدایی از برخی رفتارهای غیرعرفی و غیرشرعی همچون مصرف مشروبات الکلی در حدود هفت فیلم امسال یا روابط نامتعارف بین مرد و زن و لمس نامحرم در تعداد کثیری از آثار با چه هدفی صورت میگیرد که متاسفانه مدیران نظارتی سازمان سینمایی نیز با انفعال خود آن را همراهی میکنند؟
او یادآور شد: رجعت به سمت فیلمفارسیهای دهه ۵۰ با هیچ عقل سلیم و نگاه توسعه محوری سنخیت ندارد و در زمان اکران عمومی ساحت سینمای پاک و مقدس ایران را مخدوش میکند. الهی از تصمیم گیرندگان حوزه فرهنگ و هنر خواست با اتکا به قوانین موجود و چشمانداز مندرج در بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی نسبت به جایگاه سازمانی و تشکیلاتی خود وفادار مانده و فارغ از فضاسازیهای کذایی توسط برخی از هنرمندان غیرانقلابی و غیرمتعهد در راه اهداف و آرمانهای نظام جمهوری اسلامی گام بردارند.
سینماپرس: سیمرغهای «روز صفر» به موزه سینما میرود یا به برگزیدگان بعدی اهدا میشود؟
به گزارش سینماپرس، برخی کانال ها و شبکه های اجتماعی با اشاره به رفتار زشت و غیرحرفهای و قدرنشناسانه سعید ملکان و تیم فیلمسازی اش برای تحریم اختتامیه جشنواره فیلم فجر، مدعی شدند که بسیاری از هنرمندان، منتقدان و اصحاب رسانه معتقدند سیمرغهای این فیلم نباید برای کارگردان و برگزیدگان فیلم ارسال شود.
در همین راستا فرشته طائرپور، داور بخش نگاه نو جشنواره امسال درباره سرنوشت سیمرغ بهترین فیلم اولی جشنواره به اعتماد آنلاین گفته: تا این لحظه فقط دو راهحل به ذهنمان رسیده، یا سیمرغ را با یادداشتی که بر آن ضمیمه میکنیم و مینویسیم: «این تنها سیمرغ بخش فیلم اولیهای جشنواره سیوهشتم است که برنده آن با ناسپاسی برای دریافت آن روی صحنه نیامد»، برای موزه سینما ارسال میکنیم تا آیندگان سینمای ایران در جریان ماجرای آن قرار بگیرند؛ و یا مسئولان جشنواره به ما اجازه خواهند داد که آن را به یکی از دو فیلم دیگری که فقط یک رأی از این فیلمِ برگزیده کمتر داشتند اهدا کنیم.
سینماپرس: وحید جلیلی رئیس شورای سیاستگذاری جشنواره عمار درباره کیفیت برگزاری و کمیت آثار جشنواره فیلم فجر مطالب قابل تاملی را بیان داشت و همچنین با خطاب قرا دادن رسانه ملی مدعی شد چرا صدا و سیما در اختیار ذائقه ۱۰ درصد است؟!
به گزارش سینماپرس، این فعال عرصه مستند در سخنانی تامل برانگیز مدعی شد: اگر درباره برخی فیلم هایی که در جشنواره فجر اکران میشوند کسی بگوید بودجه اش را CIA یا رضا پهلوی داده حرف عجیبی نزده!
صدا و سیما به کارگردانی که رسما ضد انقلاب است ۷ میلیارد بودجه میدهد میگوید بیا فلان فیلم را برای من بساز ، فیلمی که در پشت صحنه آن سفیر انگلیس رفته و حضور داشته است
انگار دم در صدا و سیما زده اند بدون سوپیشینه و فحاشی به انقلاب اسلامی وارد سازمان نشوید!
۴۳ درصد مردم این کشور به کسی رای داده اند که به تعبیر شما میخواست در پیاده روها دیوار بکشد ، سهم اینها از رسانه ملی کجاست؟! چرا صدا و سیما در اختیار ذائقه ۱۰ درصد است؟!
سینماپرس: نسخه دوم فیلم سینمایی «آواتار» به کارگردانی جیمز کامرون اکران بین المللی خود در سینماهای جهان را از تاریخ ۲۱ دسامبر سال ۲۰۲۱ میلادی آغاز خواهد کرد.
به گزارش سینماپرس، نسخه دوم فیلم سینمایی «آواتار» به کارگردانی جیمز کامرون اکران بین المللی خود در سینماهای جهان را از تاریخ ۲۱ دسامبر سال ۲۰۲۱ میلادی آغاز خواهد کرد.
«در راه آب» نام دومین نسخه از فیلم تحسین برانگیز آواتار است. براساس آخرین اخبار ون دیزل بازیگر مطرح سینمای هالیوود در نسخه جدید آواتار در کنار بازیگرانی همچون «کیت وینسلت» و «سیگنوری ویور» به ایفای نقش خواهد پرداخت.
فیلمبرداری فیلم سینمایی “آواتار ۲” یکی از محبوبترین سه بعدیهای سینمای هالیوود از پاییز سال ۲۰۱۷ آغاز شد. این در حالی است که چندی پیش جیمز کامرون از به تعویق افتادن ساخت این فیلم به دلیل مشغولیت خود در پروژههای دیگر خبر داده بود.
سیگنوری ویور بازیگر اصلی این اثر پیش از این از آغاز فیلمبرداری این فیلم در پاییز خبر داد و گفت که تمریناتمان برای شروع تولید آواتار ۲ را آغاز کردهایم. کیت وینسلت، زوئی سالدانا، دیوید تولیس، اونا چاپلین، استیفن لانگ، سام ورتینگتون از جمل بازیگران نسخه دوم آواتار هستند.
بر اساس آخرین اخبار آواتار ۲ جدیدترین ساخته جیمز کامرون کریسمس سال ۲۰۱۹ اکران جهانی خود را آغاز خواهد کرد.
تیم تولید فیلم سینمایی آواتار ۲ بالغ بر ۳۰۰ نفر جمعیت داشته و این روزها تمامی عوامل خود را برای شروع یکی از سختترین سه بعدیهای سینمای جهان آماده میکنند.
سینماپرس: کاریکاتوریست پرتغالی به دلیل خلق یک کارتون علیه جنایات نتانیاهو و رژیم صهیونیستی توسط حزب لیکود تهدید به مرگ شد.
به گزارش سینماپرس، واسکو گارگالو کاریکاتوریست پرتغالی به دلیل خلق یک کارتون در نشریه سابادو علیه جنایات نتانیاهو و رژیم صهیونیستی توسط حزب لیکود تهدید به مرگ شد.
این برای اولینبار نیست که یک کاریکاتوریست توسط اسرائیل ترور یا تهدید به مرگ میشود.
در سالگرد شهادت ناجی العلی که توسط موساد در لندن به دلیل طرحهای گزندهاش ترور شد، تاکنون هنرمندان کاریکاتوریست دیگری همچون کارلوس لطوف از برزیل، آنتونیو آن تونس از پرتغال و سیدمسعود شجاعی طباطبایی از ایران رسماً تهدید شدهاند.
این بار جرم واسکو گارگالو این است که در کارتون خود به نتانیاهو اشاره دارد در حالی که تابوتی که پرچم فلسطین روی آن است را در کوره آدم سوزی قرار میدهد، تابلوی بالای کوره نشانگر بازداشتگاه آشویتس در لهستان است و اشاره به هولوکاست دارد. هولوکاستی که حتی در صورت اثبات، اسرائیل به سبب آن به جای اینکه از مسبب جنگ جهانی دوم بخشی برای یهودیان بگیرد، با کشتار و آواره کردن مردم فلسطین، این کشور را اشغال میکند، کشوری که در طول جنگ جهانی دوم بیطرف بود! و کشور جعلی اسرائیل رسماً در سال ۱۹۴۸ تأسیس میشود.
هنرمندان زیادی در عرصه کارتون نسبت به این اتفاق موضع گرفته یا کاریکاتورهایی برای همصنفشان طراحی کردهاند، هنرمندانی که حالا خود را واسکو گارگالو مینامند.
خبرگزاری مهر -گروه هنر: «مهر سیمرغ» عنوان بسته خبری-تحلیلی روزانهای بود که طی برگزاری سیهشتمین جشنواره فیلم فجر به مرور متن و حاشیه این رویداد ملی میپرداخت.
در روزهای برگزاری این دوره از جشنواره فیلم فجر هر روز صبح تلاش کردیم با «مهر سیمرغ ۳۸» روایتگر آخرین تحولات بزرگترین رویداد سینمایی کشور باشیم.
امروز چهارشنبه ۲۳ بهمنماه و یک روز پس از برگزاری اختتامیه سیوهشتمین جشنواره فیلم فجر و معرفی برگزیدگان این رویداد، با شماره دوازدهم و پایانی «مهر سیمرغ ۳۸» همراه شوید.
چهره روز؛ سعید ملکان
«خواستیم در کنارِ مدیران فرهنگی قرار نگیریم که اصرار بر جاانداختنِ مسیری دارند که شایسته سینمای ایران نیست. مسیری که پر از باجدهی و تکریم کسانیست که با پنجه کشیدن به صورت سینما، باعث منفور شدن همکاران سینمایی، نزد مردم میشوند. با سپاس از داوران و احترام به انتخابهایشان و با آگاهی از برنده شدن در ۵ رشته ترجیح دادیم در مراسمِ اختتامیه شرکت نکنیم تا برای آیندگان جوابی داشته باشیم که ما شریکِ این بیفرهنگیها و ترویجِ رویههایِ غلط نیستیم. سینما و مردم، تحریم شدنی نیستند.»؛ تعجب نکنید، این متن بیانیه «مجازی» تیم تولید فیلمی است که شب گذشته سیمرغ زرین بهترین فیلم از «نگاه ملی» به نامش ثبت شد و با شکار مجموع ۵ سیمرغ، در کنار «شنای پروانه» رکورد دریافت جایزه در آئین اختتامیه «فجر ۳۸» را از آن خود کرد!
سعید ملکان، چهرهپرداز باسابقه و تهیهکننده سالهای اخیر سینمای ایران، با کارگردانی اولین فیلمش «روز صفر»، در یک شب تعداد سیمرغهای کارنامه خودش را از عدد ۸ به ۱۱ رساند؛ پس مشکل کجاست و طبیعیترین سوال در ذهن مخاطبان آئین اختتامیه شب گذشته و علاقهمندان سینمای ایران این است که بهانه این بهاصطلاح «قهر» چه بود؟
هرچند اعلام موضع اعتراضی سعید ملکان و تیمش بهشدت «محافظهکارانه» است و اشاره مستقیمی به «موضوع اعتراض» در آن نیست اما اگر بخواهیم سراغ احتمالات برویم، با مرور حواشی روزهای اخیر جشنواره فیلم فجر نزدیکترین مصداق برای این «باجدهی» احتمالاً برگزاری نشست رسانهای برای فیلم خارج از مسابقه «شین» به تهیهکنندگی شهاب حسینی است و مصداق «پنجه کشیدن به صورت سینما» که «باعث منفور شدن همکاران سینمایی، نزد مردم میشوند»، لابد اظهارات شهاب حسینی علیه مسعود کیمیایی است.
با این پیشفرض شاید راحتتر بتوان درباره اقدام عجیب، غیرقابل دفاع و تا حدود زیادی «نمایشی» سعید ملکان و عوامل فیلم «روز صفر» در آئین اختتامیه جشنواره صحبت کرد؛ سعید ملکان در حالی «شوی اعتراض» در دفاع از یک سینماگر پیشکسوت به راه انداخته که حتی اصول اولیه اعتراض را هم از او نیاموخته است.
تفاوت میان اقدام اعتراضی مسعود کیمیایی پیش از آغاز جشنواره فیلم فجر با اقدام سعید ملکان پس از برگزاری آئین اختتامیه، تفاوت میان «اقدام درست برای موضع ناصحیح» با «اقدام نادرست برای موضع صحیح» است. پیشگامی مسعود کیمیایی برای «تحریم جشنواره فجر» حتماً اقدامی قابل دفاع نبود به همان اندازه که اظهارات شهاب حسینی علیه این فیلمساز پیشکسوت قابل دفاع نبود، اما بیاییم ماجرا را از زاویه «ادب اعتراض» بازخوانی کنیم؛ مسعود کیمیایی با انتشار یک ویدئو، موضع اعتراضی خود را با صراحت مطرح کرد، قالبی که امکان انکار در آینده را از همان ابتدا از او سلب کرد. سعید ملکان اما ترجیح داد موضع انتقادی خود را در بیانیهای «مجازی» و «محافظهکارانه» که حتی به رسانههای رسمی هم ارسال نشد و امضایی هم پای آن نبود، اعلام کند. بیانیهای که نه فقط بهدلیل نبود اشاره مستقیم به مصداق اعتراض در آن، هر برداشتی از آن در آینده قابل کتمان است که حتی اصالت آن با یک تکذیبیه ساده میتواند مخدوش شود!
مسعود کیمیایی پای هزینههای اعتراضش ایستاد، در میانه جشنواره نظرش را تغییر نداد و فیلم «خون شد» با اعلام تهیهکننده از داوری در بخش «بهترین کارگردانی» کنار گذاشته شد، سعید ملکان اما به گواه همین متن بیانیه با علم به اینکه در ۵ رشته برگزیده شده است، ترجیح داد طرح اعتراضش را به بعد از آئین اختتامیه و ثبت ۵ سیمرغ برای فیلمش موکول کند، در حالی که اگر بنای اعتراض به عملکرد مدیران جشنواره در قبال مواضع شهاب حسینی را داشت، میتوانست دو ساعت قبل از اختتامیه همین بیانیه را منتشر و از داوری فیلمش در همه بخشها کنارهگیری کند اما چشمپوشی بر ۵ سیمرغ انگار چندان هم راحت نیست!
اصلیترین ایراد در موضعگیری سعید ملکان اما همان مسئلهای است که در آغاز به آن اشاره کردیم؛ ملکان حتی از تشریح صریح موضع انتقادی خود و بهانه اتخاذ تصمیمش ابا دارد؟ او واقعاً به چه چیز معترض است؟ صرف کارگردانی و تولید پروژههایی چون «تنگه ابوقریب» (با بودجه سازمان اوج)، «تختی» (با سرمایهگذاری ۴۰ درصدی بنیاد سینمایی فارابی) و حالا «روز صفر» آیا معنای جز «قرار گرفتن در کنار مدیران فرهنگی» دارد؟ چرا صراحتاً خطاب به کسانی که معتقدید «پنجه به صورت سینما کشیدهاند» موضع نگرفتهاید؟ این حجم از ابهام در تشریح نیت اقدام توهینآمیز «عدم حضور در ملیترین جشن سینمای ایران» چه نسبتی با ادعای معترض بودن دارد؟ جواب به «آیندگان» پیشکش، کاش برای آنانی که در همین ده روز برگزاری جشنواره سیوهشتم فیلم فجر با لذت به تماشای «روز صفر» نشسته و آن را تحسین کردند و برخی حتی منتظر بودند در آئین اختتامیه برای عوامل برگزیده این فیلم هورا بکشند، جوابی روشن داشتید!
قهرمان بیشناسنامه فیلم آبرومند «روز صفر» که پیشتر هم از نقاط ضعفش نوشته بودیم، در پایان فیلم نریشنی نهچسب و شعاری دارد قریب به این مضمون که «کاش اگر گلولهای هم به سمتش شلیک شود، وسط کویر باشد یا در دل دریا، که کسی صدایش را نشنود و دلی نلرزد…» حالا باید گفت کاش سعید ملکان لااقل به این باور قهرمان فیلمش احترام میگذاشت و اگر انتقاد به حقی هم داشت، آن را تبدیل به گلولههایی مشقی در شب آرام و پرافتخار سینمای ایران نمیکرد! گلولههایی که هرچند کاری نبودند و هیچ زخمی هم طبیعتاً نمیتوانستند به جا بگذارند اما دل بسیاری از دلسوزان سینمای ایران را لرزاند.
فیلم روز؛ شنای پروانه
از میان فیلمهایی که در آئین اختتامیه سیوهشتمین جشنواره فیلم فجر قدر دیدند و جوایز اصلی را شکار کردند، مهمترین جایزه یعنی «سیمرغ بهترین فیلم از نگاه تماشاگران» به فیلم اول محمد کارت رسید. تندیسی که مهمترین امتیازش برای یک فیلم، تضمین حضور در ترکیب اکران نوروزی است.
فیلم «شنای پروانه» با همین سیمرغ از امروز اولین فیلم قطعی اکران نوروز ۹۹ محسوب میشود و با توجه به ترکیب بازیگران و داستان ملتهب و جذاب، بیتردید از مدعیان صدرنشینی در گیشه سال آینده نیز به شمارش آورد.
برگ برنده فیلم محمد کارت اما در کنار کارگردانی و فیلمنامه حضور متفاوت بازیگرانی است که دو نفر از آنها یعنی امیر آقایی و طناز طباطبایی شب گذشته موفق به شکار سیمرغ شدند و دیگری یعنی جواد عزتی، بهرغم درخشش غیرقابل کتمان، حتی در بخش بهترین بازیگری نامزد هم نشد. جواد عزتی که در جشنواره امسال با ۵ فیلم حضور داشت، صرفاً بهعنوان بازیگر مکمل فیلم «آتابای» از سوی هیأت داوران شایسته نامزدی در فجر تشخیص داده شد، اما حضور او در نقش اصلی «شنای پروانه» بهرغم تحسین از سوی منتقدان و اصحاب رسانه، از سوی هیأت داوران نادیده ماند.
ترکیب بازیگران «شنای پروانه» اما چند غافلگیری دیگر هم دارد، از حضور غیرمنتظره علیرضا داوودنژاد کارگردان پیشکسوت سینما که برای اولین بار مقابل دوربین نقشآفرینی کرده تا گریم و بازی غیرمنتظره پانتهآ بهرام که با سر تراشیده نقش کاراکتری متفاوت از یکی از زنان آسیبدیده جنوب شهر را ایفا میکند.
در کنار همه این امتیازات دیگر نکته مهم درباره «شنای پروانه» ساخت آن با سرمایهگذاری محمدصادق رنجکشان است. جدیترین نماینده بخش خصوصی در سینمای ایران که سال قبل با «متری شیش و نیم» توانست عنوان پرفروشترین فیلم غیرکمدی سال را از آن خود کند و حالا با «شنای پروانه» در انتظار تکرار آن تجربه در چرخه اکران سال ۹۹ است.
حاشیه روز؛ چرا تلویزیون نمیتواند «زنده» باشد؟
«پخش زنده» حالا تبدیل به یک کابوس برای مدیران تلویزیون شده است. مدیرانی که در راستای محافظهکاری برای عبور از حواشی ماههای اخیر، ترجیح دادند همه ویژهبرنامههای سینمایی همزمان با جشنواره فیلم فجر بهصورت ضبطی روی آنتن بروند و طبیعتاً با ریزش شدید مخاطب مواجه شوند و در آخرین شاهکار خود در پوشش خبری مهمترین رویداد سینمایی کشور، کاریکاتوری از «پخش زنده» را روانه آنتن کردند.
اینکه صحنه برگزاری آئینهای هنری اعم از افتتاحیه و اختتامیه جشنوارههای سینمایی مختصاتی دارد که الزاماً متناسب با استانداردهای تعریف شده پخش در قاب تلویزیون نیست، اصلی است که نمیتوان آن را رد کرد اما برای عبور از این چالش و همزمان بهرهمندی از امتیاز ویژه پوشش زنده این مراسمها برای سینمادوستان، اندکی سعهصدر و سلیقه لازم است.
آنچه پوشش زنده آئین اختتامیه جشنواره سیوهشتم فیلم فجر از آنتن شبکه «نمایش» را تبدیل به یک کمدی ناخواسته کرد، نه اصل «ملاحظات» که کیفیت اعمال آن با چاشنی محافظهکاری بیش از اندازه بود.
اینکه دایره ملاحظات سیما به اندازهای گسترده شده که حتی همدردی فیلمسازی چون محمدحسین مهدویان با قربانیان تشییع پیکر حاج قاسم سلیمانی در شهر کرمان و یا انتقاد امیر آقایی نسبت به اظهارات مجری شبکه افق (که پیشتر روابط عمومی رسانه ملی هم آن را مردود دانسته بود) در آن «سانسوری» محسوب میشود، نه فقط نشان از اقدام اصولی رسانه ملی در حفظ چارچوبهای خود را ندارد که بیشتر نشاندهنده یک وسواس و به تعبیر بهتر «هراس» است؛ هراسی که حتماً برای زنده بودن یک رسانه آفت محسوب میشود و در بلندمدت میتواند هزینههای بیشتری هم به همراه داشته باشد.
تمام بریدههای سخنانی که احتمالاً از نظر ناظران تلویزیون بهتر بود به گوش مخاطب رسانه ملی نرسد، به فاصله چند ساعت با برچسب تبلیغاتی «اظهارات سانسورشده در سیما» با ضریب نفوذ چندبرابری در شبکههای اجتماعی و رسانههای مجازی بازنشر شد و این یعنی تأثیرگذاری عکس یک تصمیم، که همزمان هم اعتبار رسانه ملی را در چشم مخاطبان دوچندان مخدوش کرد و هم به اصل آن موضعگیریها حقانیتی مضاعف بخشید.
به گزارش خبرنگار مهر، ابراهیم داروغهزاده دبیر سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر یک روز پس از برگزاری آیین اختتامیه این رویداد سینمایی در صفحه شخصیاش در توییتر اعلام کرد که پاسخگوی سوالات اهالی رسانه است و در پاسخ به سوالی مبنیبر حضور پیدا نکردن عوامل فیلم سینمایی «روز صفر» در اختتامیه جشنواره فیلم فجر و اعتراض گروه سازنده این فیلم توضیحی ارائه کرد.
داروغهزاده نوشت: «آقای ملکان به دو موضوع انتقاد داشتند و اختتامیه فیلم فجر را تحریم کردند: ١-معتقد بودند نباید افرادی که صحبت از تحریم کرده اند و یا افرادی که در نشست رسانه ای اعتراض کرده اند داوری و کاندید میشدند. ٢-پذیرش فیلم «خورشید» علیرغم دیر رسیدن به جشنواره»