اخبار سینمایی

علی ناصری: به گزارش سینماپرس هر سال پس از برگزاری مراسم آکادمی اسکار به نوعی یک سال سینمایی در جهان به پایان می رسد و با در نظر گرفتن جشن ها، جشنواره ها و امتیاز منتقدان می توان به لیستی از بهترین فیلم های سینمایی سال در جهان دست یافت.

در لیستی که توسط خبرگزاری سینماپرس منتشر می شود ۲۷ فیلم برتر سال ۲۰۱۹ که مصادف با سال ۱۳۹۸ بوده اند معرفی می گردد. لازم به ذکر است اسامی عنوان شده در این لیست بر اساس امتیاز منتقدان و جوایزی است که این فیلم ها توانسته اند کسب کنند و هیچ گونه اعمال سلیقه ای از سوی نگارنده در این لیست وجود ندارد و هیچ گونه نگاه محتوایی و ساختاری از سوی نگارنده بر این فیلم ها در این نوشته اعمال نشده است و فیلم ها به ترتیب خاصی در این یادداشت آورده نشده اند.

لازم به توضیح است در بخش اول این گزارش فیلم‌ های سینمایی «انگل»، «ما»، «نیمه تابستان»، «زنان کوچک»، «رختشوی‌خانه»، «داستان ازدواج»، «قد دراز»، «پرتره بانویی در آتش» و «چاقوکشی» معرفی شدند و در این بخش ۹ فیلم دیگر از برترین آثار سال ۲۰۱۹ خدمت خوانندگان گرامی سینماپرس معرفی می‌شوند.

*****************

۱۰- ایرلندی (Irishman)

جدیدترین فیلم سینمایی مارتین اسکورسیزی با عنوان «ایرلندی» باز هم توانست نظر مثبت منتقدان جهان را به خوب جلب کند و بسیاری از منتقدان نقدهای مثبتی درباره این فیلم سینمایی نوشتند. مارتین اسکورسیزی کارگردان شناخته شده آمریکا پیش از این فیلم‌های سینمایی مطرحی چون «راننده تاکسی»، «گاو خشمگین»، «دار و دسته نیویورکی‌ها»، «هوگو» و «رفقای خوب» ساخته است.

«ایرلندی» نخستین بار در جشنواره فیلم نیویورک نمایش داده شد و از همان زمان با واکنش مثبت منتقدان روبرو شد و حتی تعدادی از منتقدان، «ایرلندی» را بهترین فیلم کارنامه اسکورسیزی دانستند. هیأت ملی بازبینی فیلم، «ایرلندی» را بهترین فیلم سال ۲۰۱۹ انتخاب کرد. «ایرلندی» در هفتاد و هفتمین مراسم گلدن گلوب در پنج رشته؛ از جمله بهترین فیلم درام، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد فیلم درام برای پاچینو و پشی نامزد جایزه بود اما نتوانست هیچ‌کدام را بدست آورد. همچنین در نود و دومین دوره جوایز اسکار، فیلم در ۱۰ رشته از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد نامزد دریافت جایزه اسکار بود اما باز هم در کسب جایزه ناکام ماند.

خلاصه داستان «ایرلندی» به شرح زیر است: در دهه ۱۹۵۰ میلادی، راننده کامیونی به نام فرانک شیرن (رابرت دنیرو) با راسل بوفالینو (جو پشی)، از روسای مافیا ارتباط می‌گیرد. شیران همزمان با بالا رفتن رتبه خود و تبدیل شدن به یک قاتل قراردادی برتر، شروع به کار برای جیمی هوفا (آل پاچینو) می‌کند. هوفا از رهبران اتحادیه کارگران در آمریکا بود که با مافیا و جرائم سازمان یافته ارتباط داشت. این فیلم داستان زندگی شیرن را دنبال می‌کند که گذشته خود را در دنیای جرم و جنایت به یاد می‌آورد و همچنین نقشی که در ناپدید شدن جیمی هوفا در سال ۱۹۷۵ داشته‌است.

اوون گلیبرمن منتقد ورایتی در نقدی بر فیلم «ایرلندی» نوشت: «ایرلندی» همان فیلمی است که احتمالاً بسیاری از ما از اسکورسیزی انتظار داشتیم. یک اثر تلخ، ‌ بی‌نظیر و خلاصه نفس‌گیر چشم‌اندازی از جهان زیر زمینی خلافکارها که در آن پژواک‌های فیلم‌های گانگستری قبلی کارگردان به گوش می‌رسد اما در عین حال ما را به نقطه‌ای جدید و جسورانه می‌برد.

اریک کوهن منتقد «ایندی وایر» نیز به تحسین «ایرلندی» پرداخت و در نقدی بر این فیلم نوشت: مارتین اسکورسیزی بهترین فیلم گانگستری‌اش را پس از «رفقای خوب» (Goodfellas) کارگردانی کرده است. این حماسه جاه‌طلبانه تصویری خالص و بی‌پرده از آن چیزی است که سبک فیلم‌سازی او را در ۵۰ سال گذشته چنین متمایز ساخته.

«ایرلندی» از سایت راتن توماتوز امتیاز ۹۶ از ۱۰۰ و از سایت متاکریتیک ۹۸ از ۱۰۰ را دریافت کرد. همچنین این فیلم سینمایی از سایت IMDB نمره ۷.۴ از ۱۰ و از کاربران گوگل امتیاز ۸۸ از ۱۰۰ را دریافت کرد.

۱۱- یادگاری (The souvenir)

فیلم سینمایی «یادگاری» اثر جدید فیلمساز فرانسوی جوآنا هوگ یکی دیگر از آثار تحسین شده سال ۲۰۱۹ است که نشریه تخصصی سایت اند ساوند این فیلم را به عنوان بهترین فیلم سال ۲۰۱۹ انتخاب کرد. چهارمین تجربه کارگردانی هوگ او را به شهرتی جهانی رساند و به نظر می‌رسد که او در صدد ساخت قسمت دوم این فیلم سینمایی است. «یادگاری» برای اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس نمایش داده شد و جایزه بزرگ هیات داوران سینمای جهان این جشنواره را از آن خود کرد.

در خلاصه داستان فیلم سینمایی «یادگاری» آمده است: این فیلم درباره دختر جوانی به نام جولیا است که یک دانشجوی خجالتی اما در عین حال جاه طلب و بلندپرواز است با مردی به نام آنتونی  که فاصله سنی بسیار زیادی هم با او دارد وارد یک رابطه عاشقانه و عاطفی پنهانی می‌شود.

دیوید الریچ منتقد «ایندی وایر» در نقدی بر فیلم سینمایی «یادگاری» نوشت: شاید دهه‌ها طول کشید تا هوگ بفهمد تاریکی‌ای که در خود دارد در واقع یک موهبت است اما او موفق شده تا این موهبت را با دقت و علاقه‌ کسی که ارزشش را درک می‌کند باز کند.

گای لاج منتقد «ورایتی» نیز در نقدی به تحسین «یادگاری» پرداخت و نوشت: فیلم یک رابطه بد و سمی را با دقت به تصویر کشیده و در بررسی چگونگی الهام گرفتن، آسیب دیدن و نهایتاً قدرتمند شدن یک هنرمند جوان به خوبی عمل کرده است. فیلم یک مانیفست مشخص برای یکی از بهترین نویسنده کارگردان‌های سینمای مدرن بریتانیا است که از بالغ شدن بسیاری از زنان می‌گوید.

فیلم سینمایی «یادگاری» از سایت راتن توماتوز امتیاز ۹۰ از ۱۰۰ و از سایت متاکریتیک امتیاز ۹۱ از ۱۰۰ را دریافت کرده است. کاربران IMDB به این فیلم امتیاز ۶.۵ از ۱۰ و کاربران گوگل به این فیلم امتیاز ۵۰ از ۱۰۰ را داده‌اند.

۱۲- روزی روزگاری هالیوود (Once upon a time in Hollywood)

«روزی روزگاری هالیوود» دهمین فیلم سینمایی کوئینتین تارانتینو برای اولین بار در جشنواره فیلم کن نمایش داده شد و در همان زمان با استقبال خوبی از سوی مخاطبان و منتقدان روبرو شد. کوئینتین تارانتینو پیش از این فیلم‌های سینمایی مطرحی چون «پالپ فیکشن»، «جکی براون» و «بیل را بکش» را ساخته که با فیلم سینمایی «پالپ فیکشن» موفق به کسب نخل طلای کن شده است.

«روزی روزگاری هالیوود» در آکادمی اسکار و گلدن گلوب در بخش جوایز اصلی نامزد بود که البته هیچ یک از جوایز را نتوانست کسب کند و تنها براد پیت برای بازی در این فیلم، موفق به کسب جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

در خلاصه داستان فیلم سینمایی «روزی روزگاری هالیوود» آمده است: ریک دالتون بازیگری است که حرفه خود را با حضور در آثار تلویزیونی آغاز کرده و عمده شهرت خود را مدیون یک سریال وسترن است که از اواخر دهه ۵۰ تا اوایل دهه ۶۰ پخش می‌شده‌است. مدتی است که ستاره بخت ریک افول کرده و وی اوضاع مناسبی ندارد و به الکل پناه برده‌است. در این شرایط سخت فقط دوست صمیمی وی، یعنی کلیف است که او را همراهی می‌کند. کلیف که بدلکار همیشگی ریک در آثارش بوده، یک ارتشی سابق است که شایعه‌ها می‌گوید همسر خود را به قتل رسانده اما وی از زندگی خود راضی است؛ در مقابل ریک معتقد است دوران او دیگر تمام شده و شاید بهتر باشد دنبال کار دیگری باشد. با گذشت مدتی کلیف و ریک هرکدام سر پروژه‌ای می‌روند. کلیف به عنوان بدلکار وارد سریال زنبور سبز شده و ریک نیز نقش منفی سریال لنسر را ایفا می‌کند. در این میان، شارون تیت به همراه همسرش رومن پولانسکی خانه‌ای در نزدیکی محل زندگی ریک و کلیف می‌خرند و ریک امیدوار می‌شود که شاید به لطف همسایگی پولانسکی بتواند دوباره به روزهای اوج بازگردد.

رابی کالین منتقد «تلگراف» در نقدی بر فیلم «روزی روزگاری هالیوود» به تحسین این فیلم پرداخت و نوشت: نوعی از زهرآلودی در این اثر وجود دارد که باعث به وجود آمدن هزاران تفکر متفاوت می‌شود، شخصیت «پیت» کاملا «مشکل‌دار» است، از پایه و اساس. اما هیجان موجود در اثر غیرقابل‌انکار بوده و هنرمندی آن قطعی است.

جان بلیزدیل منتقد «سینه وو» در نقدی بر جدیدترین اثر کوئینتین تارانتینو نوشت: «روزی روزگاری هالیوود» فیلمی برجسته، زیبا و بی رحمانه است. این بهترین فیلم تارانتینو پس از «بیل را بکش» یا شاید «پالپ فیکشن» است و همه میدانیم وقتی این فیلم به جشنواره ی کن می آید چه اتفاقی می افتد. این فیلم مانند یک رمان بزرگ درباره لس آنجلس است.

«روزی روزگاری هالیوود» از سایت روتن توماتوز امتیاز ۸۵ از ۱۰۰ و از سایت متاکریتیک امتیاز ۸۳ از ۱۰۰ را دریافت کرده است. این فیلم سینمایی از کاربران IMDB امتیاز ۷.۷ از ۱۰ و از کاربران گوگل امتیاز ۷۱ از ۱۰۰ را دریافت کرده است.

۱۳- فورد در برابر فراری (Ford V. Ferrari)

«فورد در برابر فراری» جدیدترین اثر سینمایی جیمز منگولد یکی از پرطرفدارترین فیلم‌های سال گذشته در بین سینمادوستان بود که البته منتقدان سینمایی نیز نقدهای مثبت بسیاری بر این فیلم نوشتند. جیمز منگولد پیش از این فیلم‌های «لوگان»، «شوالیه و روز» و «سر به راه باش» را ساخته است.

فیلم «فورد در برابر فراری» براساس داستانی واقعی ساخته شده است. داستان آن درباره تلاش شرکت خودروسازی فورد برای شکست شرکت فراری در مسابقات ۲۴ ساعته اتوموبیل‌رانی در لو مان است.

پیتر دبروژ منتقد ورایتی در نقدی بر فیلم «فورد در برابر فراری» به تحسین بازی بازیگران این فیلم پرداخته و نوشته است: تماشای «بیل» و «دیمون» در نقش این دیوانه‌های سرعت و هیجانی که از بازی آنها منتقل می‌شود یادآور این مسئله بود که دیدن «بیل» در برابر «مارک والبرگ» در فیلم «مبارز» ( The Fighter ) چقدر احساس مشابهی به ما میداد.

راجر مور منتقد «مووی نیشن» نیز در نقدی به تحسین این فیلم پرداخته و نوشته است: به جرأت می‌توان این فیلم را درکنار بزرگ‌ترین و همچنین سرگرم کننده‌ترین آثار مسابقه‌ای تاریخ قرار داد. بدون شک این اثر عملکرد فوق‌العاده عالی و بی‌نقصی دارد. «فورد دربرابر فراری» یکی از بهترین آثار سینمایی است که امسال اکران شده است.

«فورد در برابر فراری» از سایت راتن توماتوز امتیاز ۹۲ و از سایت متاکریتیک امتیاز ۸۱ از ۱۰۰ را دریافت کرده است. همچنین این فیلم سینمایی از کاربران IMDB امتیاز ۸.۲ از ۱۰ و از کاربران گوگل امتیاز ۹۴ از ۱۰۰ را دریافت کرده است.

۱۴- سرزمین عسل (Honeyland)

«سرزمین عسل» فیلمی مستند به کارگردانی تامارا کوتوسکا و لوبومیر استفانو از کشور مقدونیه شمالی است که می‌توان آن را یکی از بهترین آثار مستند سال ۲۰۱۹ دانست. فیلم «سرزمین عسل» در نود و دومین دوره جوایز اسکار در دو رشته بهترین فیلم خارجی‌زبان و بهترین مستند نامزد شد که برای یک فیلم مستند اتفاقی کم نظیر است.

جاستینگ چنگ منتقد «لس‌آنجلس تایمز» «سرزمین عسل» را مستندی جانسوز و دوست‌داشتنی عنوان کرد.

ای. او. اسکات منتقد «نیویورک تایمز» نیز در نقدی بر فیلم «سرزمین عسل» نوشت: دقایق ابتدایی «سرزمین عسل» شگفت‌انگیز است و عالی و عجیب و سرشار از زیبایی‌های انسان و طبیعت است که تا امروز در یک فیلم دیده‌ام.

«سرزمین عسل» از سایت روتن توماتوز امتیاز کامل ۱۰۰ را دریافت کرد و از سایت متاکریتیک امتیاز ۸۶ از ۱۰۰ را گرفت. همچنین این فیلم مستند از کاربران IMDB امتیاز ۸ از ۱۰ و از کاربران گوگل امتیاز ۹۳ از ۱۰۰ را دریافت کرد.

۱۵- حیات والا (High life)

«حیات والا» جدیدترین اثر سینمایی کلر دنی کارگردان فرانسوی است که اولین فیلم زبان انگلیسی او به حساب می‌آید و می‌توان آن را قصه‌گوترین اثر این کارگردان نیز دانست. دنی در این فیلم از بازیگران هالیوودی مطرحی چون رابرت پاتینسون استفاده کرده و ژولیت بینوش نیز در «حیات والا» دوباره با دنی همکاری کرده است. این فیلم برای اولین بار در سال ۲۰۱۸ در جشنواره فیلم تورنتو اکران شد و در سال ۲۰۱۹ در سینماهای دنیا اکران شد که با استقبال خوبی از سوی منتقدان سینمایی همراه بود. کلر دنی پیش از این فیلم‌های سینمایی موفقی چون «کار نیکو»، «مزاحم» و «بگذار آفتاب به داخل بتابد» را ساخته است.

«حیات والا» بر گروهی از جنایتکاران تمرکز می‌کند که به مأموریتِ سفر با فضاپیما به سوی یک سیاه‌چاله فرستاده می‌شوند. در طی مأموریت آن‌ها در آزمایش‌های علمی شرکت می‌کنند.

پیتر تراورس منتقد «رولینگ استون» در نقدی بر فیلم «حیات والا» نوشت: پتینسون در نقشی که پیش‌تر برای فیلیپ سیمور هافمن در نظر گرفته شده بود ایفای نقش کرده است، در نقش یک فضانورد تنها که در یک سفینه به همراه دختر بچه‌ای زندانی است. او برای دختر بچه نجوا می‌کند و آواز می‌خواند و نصیحتش می‌کند که ادرار و مدفوعش را هیچگاه نخورد، حتی اگر بازیافت شده بود. اینها تمرینات تابو هستند، موضوعاتی که پرداختن به آنها برای کلر دنی ترسناک نیست و اتفاقات پرداختن به موضوعات ممنوعه مشخصه بارز آثار او است.

«حیات والا» از سایت راتن توماتوز امتیاز ۸۲ و از سایت متاکریتیک امتیاز ۷۷ از ۱۰۰ را دریافت کرده است. این فیلم سینمایی از کاربران IMDB امتیاز ۵.۹ از ۱۰ و از کاربران گوگل امتیاز ۶۳ از ۱۰۰ را دریافت کرده است.

۱۶- درد و افتخار (Pain and glory)

پدرو آلمادوار در بیست و یکمین فیلم سینمایی خود به سراغ موضوعی رفته که بسیاری از مخاطبان آشنا به سینما و شخصیت او، این فیلم را یک اتوبیوگرافی از سوی او دانسته‌اند. «درد و افتخار» در جشنواره فیلم کن اکران شد و در بخش رقابتی این جشنواره با استقبال بسیار خوب از سوی منتقدان و مخاطبان رو به رو شد. ضمن اینکه آنتونیو باندراس بازیگر نقش اصلی آن موفق به کسب جایزه بهترین بازیگر نقش اصلی مرد شد. پدرو آلمادوار پیش از این فیلم‌های موفق متعددی از جمله «همه چیز درباره مادرم»، «ماتادور» و «پوستی که در آن زندگی می‌کنم» را ساخته است.

در خلاصه داستان این فیلم سینمایی آمده است: کارگردانی تحت تاثیر تصمیمات گذشته و حالش قرار می گیرد.

جستین چنگ منتقد «لس‌آنجلس تایمز» در نقدی بر «درد و افتخار» نوشت: اگر لحن فیلم خویشتن دارانه‌تر، مرثیه‌ سراتر، و بدون آن امضای افراطی آلمادوار است، نیروی احساسی هنوز هم شما را با خود کنار می‌برد.

پیتر برادشاو منتقد گاردین در نقدی به تحسین فیلم «درد و افتخار» پرداخته و نوشته است: «درد و افتخار» فیلمی شخصی است پدرو آلمادوار است. او فیلمی درباره خوشبختی ساخته، درباره شادی، تیزهوشی و احساسات. فیلمی درباره هنر، عشاق و مادران که اگر کارگردان دیگری جز او این فیلم را می‌ساخت، آن را هدر می‌داد.

«درد و افتخار» از سایت روتن توماتوز امتیاز ۹۷ از ۱۰۰ و از سایت متاکریتیک امتیاز ۸۷ از ۱۰۰ را دریافت کرد. کاربران IMDB به این فیلم نمره ۷.۶ از ۱۰ و کاربران گوگل نمره ۸۳ از ۱۰۰ را دادند.

۱۷- وداع (Farewell)

«وداع» دومین فیلم سینمایی لولو ونگ است که سال گذشته توانست برای او شهرتی جهانی را به همراه داشته باشد. «وداع» در اکثر جشن‌های فصل جوایز نامزد جایزه بود و در گلدن گلوب نیز آکوافینا برای بازی در این فیلم موفق به کسب جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم کمدی یا موزیکال شد.

در خلاصه داستان «وداع» آمده است: یک خانواده چینی زمانی که متوجه می شوند که مادربزرگ خانواده در حال مرگ است تصمیم می گیرند بی آنکه به او چیزی بگویند با جمع شدن دور هم روزهای خوبی را برایش رقم بزنند.

بنجامین لی منتقد گاردین در نقدی بر «وداع» نوشته است: آکوافینا با موفقیت در فیلم «وداع»، که یک جهش غیرقابل انتظار دراماتیک بود، ساندنس را سورپرایز کرد. بازیگران کمدی معمولا چنین موفقیتی را در مدت زمان طولانی تری به دست می آورند. تمام فیلم سراسر شوخی و کمدی است.

منتقد هالیوود ریپورتر در نقدی بر «وداع» نوشت: این فیلم که «بر مبنای یک دروغ واقعی» ساخته شده، داستانی کوتاه اما شدیداً احساسی از تجارب خانواده وانگ را تعریف می‌کند، از مرزهای فرهنگی فراتر می‌رود. عناصر روایی فیلم‌های موفق آسیایی در چند دهه گذشته مانند ضیافت عروسی، باشگاه جوی لاک، آسیایی‌های خرپول را به هم می‌بافد اما از لحاظ تعلق به دنیای خودمانی فیلمساز، همچنان تازه و اصیل به نظر می‌رسد.

۱۸- پرندگان مهاجر (Birds of passage)

«پرندگان مهاجر» فیلمی جنایی از سینمای کلمبیا به کارگردانی کریستینا گالگو و کیرا گوئرا است که در سال ۲۰۱۸ ساخته و در سال ۲۰۱۹ در سراسر دنیا اکران شد و استقبال بسیار خوبی از سوی منتقدان و مخاطبان از این فیلم صورت گرفت.

در خلاصه داستان «پرندگان مهاجر» آمده است: در زمان ماریخوانا بونانزا، یک دهه پر از خشونت حاصل از مواد مخدر در کلمبیا شکل گرفت و راپایت و خانواده‌اش درگیر جنگی برای کنترل این تجارت هستند.

جسیکا کیانگ منتقد «پلی لیست» در نقدی بر «پرندگان مهاجر» نوشت: فیلم به شدت سرپای «گوئرا» و «گالگو» به هیچ وجه تنها برای زمان حال نیست. این فیلم به ما می‌گوید که هر چقدر مدرن و جدید باشیم، ترانه‌هایی قدیمی هستند که ملودی‌هایشان همچنان در رگ‌های ما جاری هستند.

اریک کوهن منتقد «ایندی وایر» در نقدی به تحسین «پرندگان مهاجر» پرداخت و این فیلم را ترانه‌ای درباره هویت خرد شده کلمبیا دانست.

«پرندگان مهاجر» از سایت روتن توماتوز امتیاز ۹۶ از ۱۰۰ و از سایت متاکریتیک امتیاز ۸۵ از ۱۰۰ را دریافت کرد. این فیلم از کاربران IMDB امتیاز ۷.۶ از ۱۰ و از کاربران گوگل امتیاز ۸۶ از ۱۰۰ را دریافت کرد.

منتظر شماره بعدی این مقاله باشید…

به گزارش سینماپرس زنده یاد جمشید مشایخی متولد ۶ آذر سال ۱۳۱۳ در شهر تهران بود. او که تحصیلات خود در رشته تئاتر را نیمه تمام باقی گذاشت، یکی از بازیگران قدیمی سینمای ایران و دارای نشان درجه یک فرهنگ و هنر است. همسر مشایخی گیتی رئوفی نام دارد و نیز او دارای ۳ فرزند با نام‌های نادر، نغمه و سام است.

وی در سال ۱۳۳۶ به استخدام اداره تازه تأسیس هنرهای دراماتیک درآمد و به عنوان بازیگر کار خود را در برنامه نمایشی کانال سوم غیر دولتی آغاز کرد و با ایفای نقش در فیلم کوتاه «جلد مار» هژیر داریوش به همراه فخری خوروش جلوی دوربین رفت. در واقع کار حرف‌های خود را از سال ۱۳۴۹ به طور رسمی شروع کرد. بازی وی در نقش انسان‌های بی رحم و همچنین نقش‌های تاریخی همچون «شازده احتجاب»، «کمال الملک» و رضا تفنگچی/خوشنویس در سریال «هزار دستان» از جمله آثاری است که از او در خاطر مردم ایران باقی مانده است.

در کارنامه بازیگری او، نقش‌های کم ارزش و گاه بی ارزش نیز شاهد هستیم که به گفته خود، پذیرفتن آن نقش‌ها را برای کمک به کارگردان‌ها قبول می کند؛ هرچند که به کارنامه بازیگری اش لطمه وارد شود.

او در سال ۱۳۶۳، بابت بازی در دو فیلم «گل‌های داودی» و «کمال الملک»، برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر شد. از نمایش‌های مهم او بازی در نقش «بزرگ آقا» در نمایش میراث کارِ بهرام بیضایی در تالار ۲۵ شهریور در آذر ماه ۱۳۴۶ بود.

هنرمندان مطرحی همچون: نادر طریقت و علی قوی تن همزمان با نوروز ۱۳۹۹ در فراق این بازیگر مطرح سینما، تلویزیون کشور با سینماپرس گفتگو کردند و از او برایمان گفتند.

*****************

نادر طریقت کارگردان سینما در خصوص زنده یاد جمشید مشایخی به سینماپرس گفت: بنده در سال های آخر عمر زنده یاد جمشید مشایخی افتخار همکاری با ایشان را برای ساخت فیلم «اینجا باران می بارد» پیدا کردم. من در این فیلم با ۲ شخصیت درجه یک سینمایی آشنا شدم، دو شخصیتی که بی تردید جزو برترین افرادی بودند که در سینمای ایران با آن ها برخورد داشتم. محمد متوسلانی و جمشید مشایخی این ۲ هنرمند بزرگ بودند که با جوانمردی بسیار به من کمک کردند تا فیلمم ساخته شود و من همیشه شرمنده و خجالت زده محبت های شان هستم.

وی یادآور شد: زمانی که قرار بود این فیلم ساخته شود بنده خدمت ایشان رسیدم و ضمن ارائه توضیحات راجع به فیلمم گفتم می خواهم این کار را بسازم و با تمامی مشکلات دوستانی هستند که پای کار من ایستاده اند؛ ایشان به من گفتند من هم پای کار تو می ایستم و تا آخر با تو خواهم بود.

طریقت ادامه داد: زنده یاد مشایخی با تمامی مریض احوالی که داشتند روزها مثل سربازها اول وقت با پرستارشان سرکار می آمدند و هرگز به خاطر ندارم که در آن سختی و سرمای بسیار حتی خم به ابرو آورده باشند. من هربار که قرار بود پلانی تکرار شود نزد ایشان می رفتم و عذرخواهی می کردم اما زنده یاد مشایخی به من می گفتند کار فیلم همین است و هر بار امکان دارد یک پلان به دلیلی نیاز به برداشت مجدد داشته باشد.

این کارگردان سینما با بیان اینکه زنده یاد جمشید مشایخی علاوه بر هنر والای بازیگری شان یک استاد بزرگ اخلاق و انسانیت و معرفت بودند تأکید کرد: ایشان همیشه همه جوره به همکاران شان محبت می کردند. بنده به خاطر دارم که برای بازی در فیلم من ایشان حتی ریالی دستمزد نگرفتند و گفتند من از شما هیچ چیز نمی خواهم چون دلم می خواهد این فیلم ساخته شود و به سرانجام برسد.

وی خاطرنشان کرد: من از زنده یاد مشایخی خاطراتی بی نظیر در ذهنم است و همیشه برای شادی روح شان نماز می خوانم. تأثیری که زنده یاد مشایخی روی من گذاشتند به دلیل انسانیت بسیارشان بود. ایشان در روزگاری که همه افراد با پارامتر پول کار و فعالیت می کنند دنبال پول نبودند؛ بی تردید امثال این هنرمندان دیگر هرگز زاده نمی شوند. این سلبریتی هایی که امروزه در سینما و تلویزیون جولان می دهند به گرد پای هنرمندان بزرگی مثل استاد مشایخی نمی رسند، این ها اسطوره هایی هستند که تا سال ها در یاد و ذهن مردم باقی خواهند ماند چرا که هنر را برای هنر و برای مردم می خواستند نه منافع و مطامع مادی و شخصی!

علی قوی تن دیگر کارگردان سینما که سابقه همکاری با زنده یاد مشایخی را دارد نیز در خصوص وی به سینماپرس گفت: هنرمندانی مانند زنده یادان مشایخی، انتظامی، رشیدی و یا محمدعلی کشاورز و علی نصیریان در سینمای ایران نمونه هستند. این ها نسل ادب، اخلاق، معرفت و انسانیت در سینما و الگوهای تکرارناپذیری هستند که دیگر مانندشان در سینما پیدا نخواهد شد.

وی ادامه داد: این افراد چه از منظر هنری و چه از نظر اخلاق و آداب و رفتار اجتماعی می توانند درسی برای دوستداران سینما و آیندگان و جوانان باشند. من خوشبختانه ۲ بار سابقه همکاری با ایشان را داشتم و با هر بار همکاری درس های بسیاری از اخلاق از ایشان می گرفتم. درست است که زنده یاد مشایخی در هنر بازیگری شان استادی متبحر و کاربلد بودند اما ایشان بیش از هنرمند بودند به معنای عام کلمه درخت پرباری بودند که همیشه سرشان پایین بود، اظهار فضل و کمال نمی کردند، زیاده گویی نداشتند، ایشان دانشمندی بودند که با اینکه سرشار از علم و دانش سینمایی بودند اما همیشه رعایت حال جوان ترها را می کردند، خود را به رخ دیگران نمی کشیدند و با همه مدارا داشتند.

قوی تن در همین راستا متذکر شد: جای این نوع هنرمندان بعد از درگذشت شان خیلی خالی می ماند. ما که نسل میانی سینما هستیم و آن نسل و نسل جدید را دیده ایم به خوبی متوجهیم جای این ها هرگز پر نمی شود چرا که این هنرمندان با اخلاق و کمال شان به هنر رسیده بودند.

وی افزود: به نظر من هنرمند باید به این موضوع فکر کند که برای تمام مردم است نه برای عده ای به خصوص! معمولاً سینما یا هر یک از هنرها دوست داران شان از اقشار مختلف هستند و به قشر خاصی محدود نمی شود. بنده خوب یادم است که آقای مشایخی بزرگ وقتی با هم بودیم می گفتند ما متعلق به همه هستیم و باید مواظب حرف زدن و جبهه گیری های مان باشیم چرا که جامعه از ما الگوپذیری می کند.