بایگانی بهمن 7, 1397

به گزارش سینماپرس، همزمان با چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی کتاب «چهل سال نمایش» با نظر و تصمیم مدیرکل هنرهای نمایشی توسط دفتر طرح و برنامه این اداره کل در دست انتشار است و همزمان با دهه فجر رونمایی خواهد شد.  

«چهل سال نمایش» حاوی کوشش‌های هنرمندان هنر نمایش در سطح کشور از سال ۵۷ تا ۹۷ است که توسط علی ایزدی و منوچهر اکبرلو گردآوری شده است. این کتاب کلیه نهادهای تئاتری را اعم از بخش‌های دولتی و خصوصی که در سراسر کشور به فعالیت‌های نمایشی پرداخته‌اند در بر می‌گیرد.

کتاب «چهل سال نمایش» فصل‌هایی چون پیشینه تئاتر در ایران، تئاتر انقلاب، تئاتر دفاع مقدس، تئاتر و زنان، تئاتر کودک و نوجوان، تئاتر و ارتباطات بین‌الملل، نقد تئاتر در ایران، تماشاخانه‌های تئاتر در ایران (دولتی و خصوصی)، جشنواره‌های تئاتر در ایران، تئاتر در استان‌های کشور، تئاتر و حوزه نشر، مراکز آموزش عالی تئاتر، آموزشگاه‌های خصوصی تئاتر در ایران و اجراهای نمایشی در تهران از ۵۷ تا ۹۷ را شامل می‌شود.

انجمن هنرهای نمایشی و انتشارات نمایش در تدوین و چاپ این کتاب با دفتر طرح و برنامه اداره کل هنرهای نمایشی همکاری می‌کنند. کتاب «چهل سال نمایش» در دهه فجر انقلاب اسلامی رونمایی خواهد شد.

به گزارش سینماپرس، امیراثنی عشری یکی دیگر از خوانندگان موسیقی ایرانی یک روز پس از انتشار متن انصراف پوریا اخواص از حضور در جشنواره موسیقی فجر با انتشار متنی با عنوان «چند کلامی درباره پدیده ای به نام جشنواره موسیقی فجر»  از سیاست‌های این دوره انتقاد کرد.

در متن امیراثنی عشری آمده است: «چندی قبل، دو گروهی که پیش‌تر با ایشان کنسرت‌هایی را برگزار کرده بودم از من خواستند که در جشنواره فجر نیز در کنارشان باشم. من هم پذیرفتم. آنها هم بخش‌هایی از اجرا را برای جشنواره ارسال کردند. فکر می‌کردم درخواست ارسال فیلم (مثل همه این سال‌ها) برای بررسی محتوای شعری، با خط قرمزهای مدنظر ارشاد است. اما خود غلط بود آنچه می‌پنداشتیم و چون مدتی بعد در کمال شگفتی گفتند هیچ کدام از کارها مورد قبول تیم فنی ارزیابی جشنواره قرار نگرفته است!

بنده سال هاست در هیچ رویدادی که کارها را مورد ارزیابی قرار می‌دهد، شرکت نکرده و نمی‌کنم. چون منطق این کار را از اساس نادرست می‌دانم. آخر ارزیابی هنری با چه متر و معیاری و توسط چه خط کشی؟ آیا اصولا جایگاه کسانی که سال‌ها در کنار استادان موسیقی فعالیت کرده‌اند و اهل فن هم مهارت و هنرشان را پذیرفته‌اند، ارزیابی فنی را بر می‌تابد!؟ اگر معیار ارزیابی صرفا ارزش هنری باشد، که در این سال‌ها دیده‌ایم چه آثاری در مراسم‌های مختلف و رنگارنگ، بر قبای اطلس عده‌ای جا خوش کرده است! اگر هم معیار انتخاب سلیقه، ارتباط و خوش آمد تیم ارزیابی است، که  سخن نگفتن خوش‌تر  …

بعد از این اتفاقات به پیشنهاد گروهی در شیراز و با استقبال مسئولان برگزاری جشنواره از بنده دعوت شد که اجرایی را در آن دیار داشته باشم. کسانی که مرا می‌شناسند حتما می‌دانند که یکی از علائقم اجرای موسیقی در خارج از تهران و ارتباط رو در رو با مردمانی است که به ناحق از بسیاری از امکانات از جمله تماشای اجراهای موسیقی محروم مانده‌اند. این اتفاق را هم فارغ از دستمزد نازل و خارج از عرف، فرصتی برای  هم نفسی با مردم خونگرم و مهربان شیراز می‌دیدم.

چند روزی گذشت. برنامه اجرایی جشنواره اعلام شد. در همان ابتدای امر تناقض در سخن مسئولان برگزاری آشکار شد. زیرا پیش‌تر از این، به هر دو گروه که قصد شرکت در جشنواره با بنده را داشتند، اعلام کرده بودند، هر خواننده‌ فقط می‌تواند با یک گروه اجرا داشته باشد. اما در لیست اجرایی جشنواره دو عزیز از دوستان خواننده‌ام به طور همزمان در دو گروه حاضر بودند. بگذریم که در امری بی‌سابقه اسامی خواننده‌ها نیز ذکر نشده بود…

اما سوال من این است که این چه جشنواره‌ای است که بر سر اصول اعلامی خود نمی‌ماند!؟ و وقتی معیارهای واضح اعلامی در کالبد جشنواره، این گونه به خوش آمدشان تغییر می‌کند، ببیند معیارهای کیفی انتخاب گروه‌ها تا چه اندازه می‌تواند انعطاف داشته باشد! همه این‌ها مرا بر آن داشت که با توافق اعضای گروه انصراف خود را از شرکت در جشنواره شیراز اعلام نمایم و همچون گذشته چشم به همت خود بدوزم که اگر شمعی از موسیقی ایرانی روشن است، آتشش را از دل سوزان اهل هنر دارد، نه منت و لطف «گاه هست و گاه نیست» آنان که هنوز تکلیفشان با موسیقی روشن نیست.»

به گزارش سینماپرس، نمایش «خانه برناردا آلبا» نوشته فدریکو گارسیا لورکا با کارگردانی علی رفیعی که این روزها در تالار وحدت روی صحنه است، هفته پایانی اجرای عمومی خود را سپری می کند.

این اثر نمایشی در اجراهای پایانی خود در روزهای دوشنبه ۸ بهمن و شنبه ۱۳ بهمن با تخفیف ویژه دانشجویی به صحنه می رود.

به گزارش سینماپرس، برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به روش مکانیزه و از دو طریق کد دستوری و اپلیکیشن انتخاب خواهد شد.

مخاطبان فیلم‌های جشنواره که می‌خواهند در این رای‌گیری شرکت کنند می‌توانند از دو طریق این کار را انجام دهند. ساده‌ترین روش برای شرکت در رای‌گیری شماره‌گیری #۷*۷۱۰* و طی کردن مراحل از طریق تلفن همراه است. راه دیگر استفاده از اپلیکیشن رای‌گیری است که مخاطبان باید جهت دسترسی به آن کد «کیو آر» روی بلیت را اسکن کنند و از طریق اپلیکشن از میان پنج گزینه موجود، رای خود را به فیلم بدهند.

به شرکت کنندگان در نظرسنجی آرای مردمی سی ‌و هفتمین جشنواره فیلم فجر به قید قرعه جوایزی اهدا خواهد شد.

سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به دبیری ابراهیم داروغه‌زاده همزمان با سالگرد انقلاب اسلامی، ۱۰ تا ۲۲ بهمن ماه برگزار می‌شود.

«سامانه چگونه کار می‌کند؟ شما حق دارید از هر موسسه عمومی و خصوصی ارائه‌دهنده خدمات عمومی، درخواست اطلاعات کرده و پاسخ را دریافت کنید. درخواست شما به اجرایی‌شدن قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات کمک می‌کند. اطلاعات درخواستی به صورت برخط در سامانه منتشر خواهد شد.» کاربران به محض ورود به «سامانه انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات» با این عبارات مواجه خواهند شد؛ عباراتی که نه‌تنها مدعی شفافیت مالی در سیستم اقتصادی ایران هستند، بلکه مخاطبان را به پرسشگری در این‌باره دعوت می‌کنند.

بنابرگزارش روزنامه «فرهیختگان»، مطابق این قانون، هر شهروند معمولی ایران می‌تواند از هر نهاد دولتی یا خصوصی که ارائه‌دهنده خدمات عمومی است، درخواست اعلام ریز جزئیات گردش مالی‌اش را کند و آن اداره یا موسسه هم اگر به چنین درخواستی پاسخ ندهد، مطابق قانون مجرم است. این قانون سال ٨٨ ابلاغ شد اما اجرای آن عملا به تعویق افتاد تا اینکه در چهارم تیرماه سال ۹۶، سیدرضا صالحی‌امیری، وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی، از سامانه گردش آزاد اطلاعات رونمایی کرد.

بسیاری از نهادهای رسمی کشور از آن تاریخ تا به حال، هنوز به این سامانه نپیوسته‌اند یا تنها بخش‌هایی از سازمان‌های زیرمجموعه‌شان در آن قرار دارند و راجع‌به باقی بخش‌ها شفافیتی وجود ندارد. از آن تاریخ تا به حال، بیشترین درخواست‌ها درخصوص شفافیت مالی، بعد از وزارت کشور و هلال‌احمر، به سازمان تبلیغات اسلامی و پس از آن به سازمان سینمایی وزارت ارشاد مربوط می‌شوند. وزارت ارشاد خودش نهادی است که مسئولیت راه‌اندازی و اداره این سامانه را به عهده دارد و حسین انتظامی دبیر کمیسیون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات است. او که با روی کار آمدن عباس صالحی به‌عنوان وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی، در مقام دستیار ویژه وزیر مشغول به کار شد، اخیرا ریاست سازمان سینمایی را هم عهده‌دار شده است. براساس موقعیت تجاری سینمای ایران و امکان پایینی که برای سودآوری پروژه‌های سینمایی در بستر ضعیف اکران متمرکز شده در شهر تهران و چند شهرستان بزرگ وجود دارد، مسائل مالی فیلم‌های سینمای ایران همیشه محل مناقشه بوده‌اند و این مساله با اخباری که در دو سال گذشته از پولشویی در سینما و شبکه نمایش خانگی ایران منتشر شد، پیوند خورده و پیچیدگی ماجرا را بیشتر کرده است. در چنین شرایطی پرسش‌ها صرفا نمی‌توانند متوجه نهادهای دولتی حامی سینما باشند و بخش خصوصی هم در معرض سوالات متعددی قرار می‌گیرد که البته طبق قانون مصوب، بخش خصوصی هم باید درباره مسائل مربوط به گردش‌های مالی‌اش به هر شهروند پرسشگر، پاسخگو باشد. بنیاد سینمایی فارابی در سال‌های اخیر، لیست آثاری که از این موسسه دریافت تسهیلات یا کمک مالی داشته‌اند را منتشر کرده که بین آنها تعداد پرشماری از فیلم‌ها با ادعای تولید کامل در بخش خصوصی به چشم می‌خورند. از طرف دیگر بانک‌ها هم اخیرا ورود چشمگیری به عرضه سرمایه‌گذاری در تولید آثار سینمایی داشته‌اند. از آنجا که به‌طور عمده، اکثر این سرمایه‌گذاری‌ها به سوددهی مالی نرسیده‌اند، لزوم شفافیت دقیق درباره دلایل ورود بانک‌ها و موسسات مالی به این پروژه‌ها بیشتر احساس می‌شود. اما آیا این سامانه آنچنان‌که مطرح شده، توانسته یا خواهد توانست یک شفافیت قابل قبول درخصوص مسائل مالی مرتبط با سینمای ایران را به وجود بیاورد یا غیر از آن بازوهای دیگری هم لازم هستند تا این امر محقق شود؟

 مسئول ورود فیلم‌های مشکوک به جشنواره کیست؟

پنجم شهریورماه امسال بود که سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرد: «در سال ۹۷ بعد از پایان هر جشنواره‌، نمایشگاه‌ و رویدادی، گزارش کل هزینه‌ها باید حداکثر تا چند روز بعد از پایان آن رویداد مشخص و اعلام شود. این امر از طریق بخشنامه به تمام بخش‌های دولت ابلاغ شده و معاونت‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید از آن تبعیت کنند.»

او با اشاره به اینکه «همه‌ جشنواره‌های امسال مشمول این بخشنامه می‌شوند»، گفت: «تمام بنیادها و موسسات شامل بخشنامه‌ای که اشاره کردم، می‌شوند. پس همه به‌تدریج به آن می‌پیوندند و در این قضیه شفافیت هزینه‌ها و درآمدها، به‌طور روشن عمل خواهند کرد.» اما محمدمهدی حیدریان که در آن زمان ریاست سازمان سینمایی را برعهده داشت دو روز بعد در سخنانی گفت: «البته عاداتی ممکن است وجود داشته باشد که از برخی کسب اطلاعات بخواهند به‌منظورهایی که لزوما فرهنگی نیست، استفاده شود. ما تلاش می‌کنیم نشان دهیم صادق هستیم تا اعتماد مردم را جلب کنیم به همین جهت از دادن اطلاعات به‌گونه‌ای که حاشیه جدیدی ایجاد کند، پرهیز می‌کنیم.‌« چند ماه پس از پیگیری‌های اصحاب رسانه که عمده‌ترین پرسشگران از سامانه دسترسی آزاد به اطلاعات هستند، انتقادات فراوانی از نحوه پاسخگویی در این سیستم ایجاد شد که یکی‌شان مربوط به همین مدیران بازنشسته بود. مدیرانی که مشمول قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان در مشاغل دولتی می‌شدند، اساسا ‌انگیزه‌ای برای شفاف‌سازی درخصوص فعالیت‌های مالی نهاد زیرمجموعه‌شان نداشتند چراکه می‌دانستند نهایتا چند ماه بعد مجبور به ترک پست خود هستند و ترجیح می‌دادند که این اتفاق بدون حاشیه رخ دهد. یکی از صدماتی که تأخیر در اجرایی شدن قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان وارد می‌کرد، همین گروگان شدن شفافیت، در تمایلات و اولویت‌های خاص مدیران بود.

به هر حال محمدمهدی حیدریان دو ماه پیش مجبور به ترک پست خود شد و حسین انتظامی که دبیر کمیسیون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات هم هست، به جای او آمد. البته در این بین تقریبا ترکیب مدیران میانی سازمان سینمایی دست‌نخورده باقی ماند و شاید همین موضوع چالشی شد که با کنار هم قرار دادن اظهارات رئیس سازمان سینمایی و دبیر جشنواره فیلم فجر به چشم می‌خورد.

انتظامی که بارها در فضای مجازی خبرنگاران را به پرسشگری از مسائل مالی موسسات در سامانه دسترسی آزاد به اطلاعات دعوت کرده بود، پنجم بهمن‌ماه در اولین مصاحبه زنده تلویزیونی‌اش به‌عنوان رئیس سازمان سینمایی، عنوان کرد که «شفاف‌سازی» یکی از ۹ کلان‌برنامه وزیر ارشاد است و حتی ضمن تفکیک میان «شفافیت» و «افشای اسناد مالی» گفت: «افشای اسناد مالی صرفا مقدمه شفافیت است و اوج شفافیت، پیش‌بینی‌پذیری حاصل می‌کند.» این درحالی است که ابراهیم داروغه‌زاده در همان برنامه تلویزیونی راجع‌به ورود فیلم‌هایی به جشنواره فجر که در سرمایه تولید آنها می‌تواند شبهاتی وجود داشته باشد، ضمن تاکید مجدد بر اینکه یکی از سیاست‌های سازمان سینمایی، تشویق و تقویت سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در سینماست، گفت: «سازوکار سلامت سرمایه در وزارت ارشاد تعریف نمی‌شود.»

وی ادامه داد: « فرض بر صحت است مگر خلافش ثابت شود، ما مسئول بررسی تخلف مالی سرمایه‌گذاران نیستیم.» در اینجا وقتی مجری برنامه به اظهارات دادستان درباره سرمایه‌گذاران یکی از فیلم‌های جشنواره اشاره کرد، داروغه‌زاده در پاسخ به او گفت: «دادستان محترم کشور اگر حکم کنند و نامه بزنند که فیلم مورد نظر توسط سرمایه‌گذار مورد نظر به شکل غیرقانونی تولید شده، حتما طبق حکم دادستان عمل می‌کنیم، ولی غیر از این نمی‌توانیم عمل کنیم چون ما دادگاه نیستیم.»

درخصوص اظهارات ابراهیم داروغه‌زاده توجه به یک نکته لازم به‌نظر می‌رسد و آن اینکه موارد شبهه‌دار مالی در سینما ممکن است پس از مدت‌ها تحت پیگرد رسمی قضایی قرار بگیرند و اثبات مجرمانه بودن حتی بخشی از فعالیت مالی این آثار زمان‌بر است. این نکته می‌تواند فرصتی برای نمایش آن فیلم در جشنواره فجر و حتی اکران عمومی‌اش فراهم کند و حتی کار را به توزیع کپی‌های آن در شبکه نمایش خانگی هم برساند؛ درحالی که شبهات مالی از همان ابتدا مطرح هستند. درحال حاضر و با توجه به ظرفیت‌های اقتصادی سینمای ایران، اکثر فیلم‌ها به لحاظ صرفه اقتصادی، توجیه قابل قبولی ندارند؛ اما همین آثار هم مدعی تولید کامل در بخش خصوصی هستند. بارها دیده شده که مجموع فروش فیلم‌های یک کارگردان به اندازه هزینه تولید یکی از آنها هم نبوده و آن کارگردان ادعای تولید تمام آثارش را در بخش خصوصی دارد. واضح است که درخصوص چنین مواردی نیاز جدی به شفافیت درخصوص هزینه تولید آثار وجود دارد. به علاوه، تاکید بر این نکته لازم به‌نظر می‌رسد که عمده ابهام‌های مالی متوجه بخشی از سینمای ایران است که خودش را خصوصی اعلام کرده؛ چه اینکه به‌رغم بعضی حیف و میل‌ها که در پروژه‌های دولتی صورت می‌گیرند، اولا به این مساله تا به ‌حال زیاد پرداخته شده و به اندازه تولیدات بخش خصوصی مبهم نیست و ثانیا در پنج سال اخیر چنان‌که اعلام شده، سیاست مدیران فرهنگی در حمایت از بخش خصوصی سینما متمرکز است و همین باعث شده که مسائل مربوط به این بخش از سایر بخش‌ها بسیار فربه‌تر شود. درخواست شفافیت مالی درخصوص پروژه‌های سینمای ایران، از این جهت اهمیت دارد که هنوز نسبت معقولی بین هزینه تولید آثار و فروش آنها وجود ندارد.