بایگانی مرداد 13, 1398

به گزارش سینماپرس، ستاد خبری چهاردهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان، هیات انتخاب این دوره از جشنواره متشکل از محمودرضا رحیمی، رحمان هوشیاری، امیر راد، محمدعلی صادق‌حسنی و یاسر خاسب، از میان ۲۰۲ نمایش داخلی و صد اثر خارجی که متقاضی شرکت در این دوره از جشنواره بودند، ۲۸ اثر را برای شرکت در این رویداد انتخاب کردند.

 بر همین اساس،۱۳ نمایش در بخش “آزاد”، ۵ نمایش در بخش “آیینی سنتی”، ۳ نمایش در بخش “دگرگونه اجرایی”، ۳ نمایش در بخش”بین‌الملل”(نمایش‌های داخلی) و ۴ نمایش در بخش “کودک و نوجوان” به مرحله نهایی این دوره جشنواره راه یافتند.

اسامی آثار منتخب به تفکیک بخش‌های گوناگون به این شرح است:

نمایش‌های بخش آزاد:

۱-“بی‌پیش بی‌اجازه” نوشته مهسا فتحی به کارگردانی میثم سرآبادی از تفرش

۲- “زن اینجا نمانده” نوشته افشین خدری به کارگردانی افشین خدری از سنندج

۳- “دست‌های آلوده” نوشته هاشم پورمحمدی به کارگردای سعید ذبیحی از کرمانشاه

۴- “مبارزه (زینب پاشا) ” نوشته   و کار مهدی صالحیار از تبریز

۵- “هادی و هدی” نوشته و کار الهه پورجمشید از تهران (مشروط)

۶- “یک وال برای خدا نامه نوشت” نوشته و کار بهنام کاوه از آبادان

۷- “گل پری” نوشته و کار سعید بادینی از زاهدان

۸- “آدم‌های با فرهنگ” نوشته و کار رضا فقیهی از تهران

۹- “محورهای مورد تایید فراخوان” نوشته میلاد حسین‌زاده و محمدرضا جعفری به کارگردانی میلاد حسین‌زاده از آستانه ‌اشرفیه

۱۰- “گلدی می‌خواند” نوشته و کار سید علی فخرحسینی از گنبدکاووس

۱۱- “اسفند یار هم آری” نوشته و کار حسام خلیل‌نژاد از دامغان

۱۲- “سانتی‌متر” نوشته و کار سوران حسینی از مریوان

۱۳- “شکس پای ویلیام” نوشته مصطفی کولیوندی به کارگردانی سعیده عبدالهی از ایلام

نمایش‌های بخش آیینی-سنتی:

۱-“باسنگ” نوشته احمد شنبه‌نیا به کارگردانی مرضیه آزادی‌خالص از هرمزگان

۲-“شال برون” نوشته و کار امیر امینی از لاهیجان

۳-“میر نوروزی(میرمران) ” نوشته نامق خدایار به کارگردانی نامق خدایار و جلال راوند از مریوان (مشروط)

۴-“باربو” نوشته علیرضا اسماعیلی به کارگردانی علیرضا اسماعیلی از سقز (مشروط)

۵- “حنانی” نوشته  و کار نسرین اسماعیلی از تربت جام

نمایش‌های بخش دگرگونه اجرایی:

۱-“زنان کوهستان” نوشته هارولد پینتر به کارگردانی رحیم عبدالرحیم‌زاده از بوکان

۲-“بریدگی” نوشته نیما ایمان‌زاده و سیاوش جدیدی به کارگردانی نیما ایمان‌زاده از سنندج (مشروط)

۳-“روزن” نوشته و کار مشترک رها سلیمی و سعید اسدی‌سنگالی از تهران

نمایش‌های بخش بین‌الملل (نمایش‌های داخلی) :

۱-“بهار میاد” نوشته و کار محمد برومند از تهران (مشروط)

۲-“خون عروسک” نوشته و کار یاسر میرحمیدی از رشت

۳-“ایستگاه عشق” نوشته و کار آلبرت بیگجانی از تهران

نمایش‌های بخش کودک نوجوان:

۱-“شکارچی” نوشته و کار لیلا بیگوند از تهران

۲-“شکست غول بیکاری” نوشته پژمان شاهوردی به کارگردانی شیرین شاهوردی از بروجرد

۳-“آلوده نکنیم” نوشته و کار هیام احمدی از اصفهان

۴-“بازی” نوشته محمدرضا جعفری به کارگردانی مریم مهدی‌پور از آستانه‌اشرفیه.

چهاردهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان با دبیری فاتح بادپروا یکم تا پنجم شهریور ماه برگزار خواهد شد.

سینماپرس: دی اِی پنی بیکر مستند ساز برنده جایزه اسکار در گذشت.

سینماپرس: جبار آذین منتقد و مدرس سینما همزمان با اکران ۴ فیلم سینمایی «سرکوب» به کارگردانی رضا گوران، «نیوکاسل» به کارگردانی محسن قصابیان، «تپلی و من» به کارگردانی حسین قناعت و «قصر شیرین» به کارگردانی سیدرضا میرکریمی گفت: فیلم های «سرکوب»، «نیوکاسل» و «تپلی من» بعد از گذر از هفت خوان تولید، اکنون وارد هفتاد خوان اکران مافیازده سینمای ایران شده و در کنار فیلم نورچشمی «قصرشیرین» هر کدام با بضاعت های فنی و هنری و تبلیغاتی خود برای جذب مخاطب کوشش می کنند، فیلم هایی که هیچ یک اتفاق ویژه ای در سینما محسوب نمی شوند.

سینماپرس: فیلم مستند «دلبند» به کارگردانی یاسر طالبی و تهیه‌کنندگی الهه نوبخت، به عنوان فیلم مراسم افتتاحیه جشنواره «کرانیسکا گورا» اسلوونی روی پرده رفت.

طی ۱۰ روز اخیر چهار انتخاب سینمایی عجیب و غافلگیرکننده در صدر اخبار سینمایی کشور قرار گرفت؛ انتخاب «فرامرز قریبیان» برای فیلم جدید «ابراهیم حاتمی‌کیا»، انتخاب «رضا عطاران» برای فیلم جدید «کیانوش عیاری»، انتخاب «پیمان معادی» برای فیلم جدید «محمدحسین مهدویان» و حالا هم انتخاب «علی نصیریان» برای فیلم جدید «داریوش مهرجویی».
البته این دست انتخاب‌ها اتفاق چندان غریبی در سینمای ایران نیستند. شاید استارت جدی این‌گونه غافلگیری‌ها را از ابتدای دهه ۷۰ و پس از مشخص‌شدن سبک و سیاق کاری بازیگران و کارگردان‌ها در انتخاب «اکبر عبدی» برای «هنرپیشه» مخملباف بدانیم؛ انتخابی که هنوز هم پس از ۲۷ سال یک اتفاق عجیب در کارنامه شلوغ عبدی محسوب می‌شود.
اما قدرمسلم اینکه همواره حاصل این همکاری‌ها، یک اتفاق ویژه از آب درنیامده است. اگرچه این انتظار وجود دارد که این همکاری‌های غافلگیرکننده به اتفاق‌هایی ویژه ختم شود اما حاصل کار می‌تواند به یک پروژه پرحاشیه و شکست‌خورده مانند «قاتل اهلی» بدل شود و شاید هم به کاری تحسین‌برانگیز مانند «میم مثل مادر».
شاید هم این شکل همکاری حاصل یک نوآوری جدید در سینمای ایران به حساب ‌آید. چهار انتخاب غافلگیرکننده در کمتر از ۱۰ روز شاید محک جدید سینمای ایران باشد که طی آن مخاطب از انگیزه بیشتری برای استقبال از فیلم‌ها برخوردار باشد. شاید فرمول جدید اشل همکاری‌های قبلی که بیشتر تابع همفکری ایدئولوژیک کارگردان و بازیگر با یکدیگر بود و دسته‌بندی‌هایی را به وجود می‌آورد، مورد استهزا قرار داده و در ابتدای شکل‌گیری یک جریان جدید در سینمای ایران باشد.

در ادامه به ۱۰ مورد از بزرگ‌ترین غافلگیری‌هایی از این دست می‌پردازیم.

اکبر عبدی در هنرپیشه (۱۳۷۱)

«اکبر عبدی» تا ابتدای دهه ۷۰ به جایگاه تثبیت‌شده‌ای در سینمای ایران رسیده بود؛ جایگاهی که بیشتر مورد وثوق جریان نواندیش سینما بود. هرچند عبدی از همان ابتدا، مهره ثابت جریان روشنفکر سینما نبود. علاوه‌بر ملودرام، در کمدی و حتی کارهای کودک هم بازی می‌کرد. همین جایگاه سبب شد او پس از هشت‌سال از شروع فعالیت در سینما، نام‌هایی چون مهرجویی، حاتمی، هنرمند، تقوایی و داوودی را در کارنامه خود ببیند. او تنها طی هشت سال نخست بازی خود، در هفت فیلم ماندگار و قابل تحسین آن روزها و حتی امروز بازی کرد.
همین تجربه سبب شد عبدی نخستین بازیگری در سینمای ایران باشد که در نقش خودش بازی کرد. «هنرپیشه» مخملباف که به مصائب زندگی یک هنرپیشه شناخته‌شده می‌پرداخت، اولین تجربه سینمایی از این دست بود؛ تجربه‌ای که تا امروز ده‌ها بار دیگر تکرار شده است. اتفاق عجیب فیلم، انتخاب عبدی برای نقش اول آن است. همان‌گونه که امروز، شهاب حسینی و محمدرضا گلزار برای چنین نقش‌هایی انتخاب می‌شوند، مخملباف نیز ترجیح داد از بین نسل جدید بازیگران چهره آن سال‌ها و البته بازیگران کمی قدیمی‌تر که شهرت بسیاری داشتند، این نقش را به «اکبر عبدی» بدهد تا یک همکاری غافلگیرکننده در نقشی عجیب شکل بگیرد.

خسرو شکیبایی در خانه سبز (۱۳۷۵)

حضور «خسرو شکیبایی» در «خانه سبز» هنوز هم یکی از غافلگیرکننده‌ترین انتخاب‌های ممکن طی چند دهه اخیر است. آنقدر غافلگیرکننده که رد آن را طی سال‌های اخیر در گفت‌وگوی کارگردان آن نیز می‌توان یافت. خسرو شکیبایی در سال ۷۵ در این سریال بازی می‌کند. بازیگری که طی هفت سال قبل از حضور در این سریال، دو سیمرغ بلورین جشنواره و چندین جایزه کوچک و بزرگ دیگر از دیگر جشن‌ها و جشنواره‌های‌ سینمایی کشور در چنته داشت و آشکارا پرافتخارترین بازیگر دوران خود به حساب می‌آمد.
او طی هفت سال قبل از بازی در این سریال، تجربه حضور در کارهایی چون هامون، بانو، یک‌بار برای همیشه، سارا، بلوف، کیمیا، پری، خواهران غریب، عاشقانه و سایه‌به‌سایه را در کارنامه داشت و حالا پیشنهاد حضور در یک سریال تلویزیونی را پذیرفته بود؛ آن هم سریالی که از ته مایه کمدی برخوردار بود، در حالی که شکیبایی تا آن روزگار چنین تجربه‌ای را در کارنامه خود نداشت.
این‌بار پارتنرهای او هم بازیگران شاخص سینما نبودند و پشت دوربین هم خبری از مهرجویی، کیمیایی، درویش، پوراحمد، الوند، خاچیکیان و… نبود. این‌طور شد که شکیبایی با دستمزد ماهانه یک‌میلیون تومان به این کار پیوست و البته ماحصل این ریسک، یک اثر ماندگار در کارنامه‌اش شد. شکیبایی که تا آن سال توانسته بود حمایت جریان نواندیش سینما را به دست آورد، با این سریال به محبوبیتی باورنکردنی میان اقشار مردم دست یافت.

جمشید هاشم‌پور در هیوا (۱۳۷۷)

«جمشید هاشم‌پور» در دهه ۷۰ به اوج شهرت کهکشانی خود رسیده بود. او به‌تنهایی بار اکشن سینمای ایران را به دوش می‌کشید و توانسته بود جمعیت بسیاری را به سینماها بکشاند. پس از ده‌ها حضور اکشن هاشم‌پور در سینمای ایران، یک خبر غافلگیرکننده در سال ۷۷ در صدر اخبار رسانه‌های سینمایی قرار گرفت. او قرار بود در فیلم یک کارگردان دفاع‌مقدسی بازی کند. آن‌هم چه کسی؟ «رسول ملاقلی پور». فیلمی که هاشم‌پور هیچ حرکت اکشن یا زد و خوردی در آن نداشت. یک بازی غیرمتعارف در اوج شهرت هاشم پور در فیلمی که یکی از پراحساس‌ترین فیلم‌های تاریخ دفاع‌مقدس محسوب می‌شود، ترکش‌های این غافلگیری را بیشتر کرد.
حاصل کار اما شدیدا به چشم آمد. هاشم‌پور برای این دیپلم افتخار جشنواره فجر را به دست آورد و تا سالی که ملاقلی‌پور زنده بود، با وی به همکاری پرداخت؛ همکاری‌هایی که تا امروز جزء پرافتخارترین آثار کارنامه این بازیگر محسوب می‌شوند. بازی در «هیوا»، مسیر بازی هاشم‌پور را تغییر داد و به کمرنگ‌شدن حضور اکشن وی در سینمای ایران و فراموش‌شدن این ژانر انجامید.

محمدرضا فروتن و مهناز افشار در دعوت (۱۳۸۷)

«ابراهیم حاتمی‌کیا» در سال ۸۷ در فیلمی که تا همین امروز هم یکی از عجیب‌ترین ساخته‌های کارنامه‌اش محسوب می‌شود، «دعوت» را جلوی دوربین برد. غافلگیری فیلم در ابتدا حضور بازیگرانی نامتعارف در این کار بود و بعد از نمایش ساختار اپیزودیک آن.
در این فیلم پربازیگر اما حضور «محمدرضا فروتن» و «مهناز افشار» عجیب‌تر از دیگر بازیگران بود؛ بازیگرانی که تا آن زمان و حتی بعد از آن تمایل چندانی به حضور در کارهای جریان فکری نزدیک به حاتمی‌کیا نداشتند و همین، غافلگیری بزرگ فیلم بود.
«دعوت» در گیشه حدود نیم‌میلیارد تومان فروخت که رقم قابل‌توجهی بود. فیلم اگرچه ماندگاری چندانی در کارنامه حاتمی‌کیا ندارد اما «مهناز افشار» بارها از حاتمی‌کیا به نیکی یاد کرده و گفته وی دنیای پرجزئیات احساسات زنان را به‌خوبی می‌شناسد.

پرویز پرستویی در قاتل اهلی (۱۳۹۵)

قطعا یکی از غافلگیری‌های بزرگ چند سال اخیر سینمای ایران، حضور «پرویز پرستویی» در فیلم «مسعود کیمیایی» است. دو هنرمند با دو جریان فکری متفاوت که خبر همکاری این دو، سر و صدای بسیاری در رسانه‌ها به راه انداخت.
فیلمبرداری آغاز شد و گریم پرستویی در این فیلم وسوسه‌ها برای تماشای این همکاری عجیب را بیشتر کرد. اما کم‌کم حواشی با خوابیدن فیلمبرداری کار بالا گرفت. زمزمه‌ها خبر از اختلاف‌نظر میان تهیه‌کننده و کارگردان می‌دادند. فیلم نهایتا پس از پادرمیانی به جشنواره رسید تا اختلاف‌نظر میان این دو در نشست مطبوعاتی فیلم به اوج برسد.
حاصل کار اما نه اقبال مخاطب بود و نه توجه منتقدان. فیلم نه در جشنواره فجر جایزه‌ای گرفت و نه در جشن‌ها و جشنواره‌های دیگر. پرستویی هم بعدها با انتشار نامه‌ای از کیمیایی حمایت نکرد تا یکی از غافلگیرکننده‌ترین انتخاب‌های این چند سال، همکاری موفقی را رقم نزند.
سال‌ها قبل و در اواخر زندگی شکیبایی، خبری مبنی‌بر همکاری این بازیگر با «رسول ملاقلی‌پور» منتشر شد. انتشار خبر همکاری پرستویی با کیمیایی، ذهن‌ها را تا حدود زیادی به سمت همکاری احتمالی شکیبایی و ملاقلی‌پور سوق داد و اینکه اگر آن همکاری شکل می‌گرفت آیا نتیجه به همین منوال می‌شد یا خیر.

الناز شاکردوست در شبی که ماه کامل شد (۱۳۹۷)

شاکردوست پیش از «شبی که ماه کامل شد»، یک‌بار دیگر با بازی در فیلم «رسوایی» ده‌نمکی، یک غافلگیری را رقم زده بود اما به‌دلیل نوع آن نقش، می‌توان تا حدود زیادی آن اتفاق را چندان هم غافلگیرکننده محسوب نکرد. اما انتخاب شاکردوست برای نقش «فایزه» فیلم «نرگس آبیار» با آن مختصات و شمائل، یک انتخاب عجیب محسوب می‌شد.
در سال ۹۶، شاکردوست حین بازی در «پیلوت» دچار مصدومیت شدیدی شد و برای چندماه از محافل سینمایی دور ماند. این اتفاق همزمان شده بود با تغییر مشی این بازیگر در انتخاب فیلمنامه‌ها. پس از چندین‌ماه دوری از سینما، شاکردوست با یک نقش عجیب و طی یک همکاری غافلگیرکننده با «نرگس آبیار» به سینما بازگشت؛ تجربه‌ای که هم برای فیلم موفقیت‌آمیز بود و هم برای خود او. نخستین سیمرغ بلورین تمام عمر خود را به دست آورد و فیلمش هم در یک ناباوری غافلگیرکننده تا امروز نزدیک به ۱۷ میلیارد فروش داشته است.

فرامرز قریبیان در خروج (۱۳۹۸)

حدود ۱۰ روز پیش خبری در خروجی خبرگزاری‌ها منتشر شد که بهت بسیاری را به‌همراه داشت. «ابراهیم حاتمی‌کیا» برای فیلم جدیدش با «فرامرز قریبیان» قرارداد بسته بود؛ بازیگری که بیشترین همکاری کارنامه‌اش با «مسعود کیمیایی» بود و بررسی عملکردهایش نشان می‌داد تقریبا هیچ قرابت سینمایی میان او و حاتمی‌کیا وجود ندارد. ضمن اینکه قریبیان ۷۷ ساله، طی پنج‌سال اخیر در هیچ پروژه سینمایی و تلویزیونی حضور نداشت.
حالا اما حاتمی‌کیا می‌خواهد نقش اصلی فیلمش که فرآیند اعتراضی کشاورزانی است که زمین‌ها و محصولات‌شان را سیل برده، با بازی قریبیان جلوی دوربین ببرد. حاتمی‌کیا طی سالیان اخیر از بازیگرانی با رزومه مشخص که سابقه همکاری با وی را داشتند بهره برده بود و این انتخاب، یک غافلگیری بزرگ در کارنامه هر دو هنرمند محسوب می‌شود. فیلمی که قرار است شکل دیگری از روحیه تهاجمی قریبیان در سینما را نمایش دهد. با توجه به اقبالی که از فیلم‌های اخیر حاتمی کیا به عمل آمده، قطعا وسوسه‌های بسیاری نیز در این همکاری احساس می‌شود اما برای فروکش کردن آن باید تا بهمن‌ماه و جشنواره فیلم فجر منتظر ماند.

رضا عطاران در رکر (۱۳۹۸)

غافلگیری بزرگ هفته اخیر، خبر همکاری «رضا عطاران» و «کیانوش عیاری» در یک کار کمدی بود. عیاری که این روزها سخت مشغول فیلمبرداری سریال «۸۷ متر» است و همان‌گونه که به «فرهیختگان» می‌گوید «از شدت فشار کاری این روزها حتی نمی‌تواند به روزمرگی‌هایش برسد»، می‌خواهد کمدی «رکر» را جلوی دوربین ببرد.
عیاری عموما در انتخاب بازیگر چندان تابع نام و بزرگی یک بازیگر نیست و به این اصل معتقد است که بازی یک بازیگر نباید چندان به رخ کشیده شود. طبق همین اصل، «مهران رجبی» یکی از بازیگران مورد علاقه اوست. حالا اما عیاری قرار است نخستین همکاری خود را با عطاران جلوی دوربین ببرد آن‌هم در فیلمی کمدی که سه دهه است آن را تجربه نکرده.
حال باید دید ماحصل این همکاری عجیب، پس از مشکلاتی که برای آثار آخر عیاری رقم خورده، به چه ترتیبی خواهد بود.

پیمان معادی در درخت گردو (۱۳۹۸)

«محمدحسین مهدویان» برای بازیگر پنجمین فیلم بلند سینمایی‌اش به سراغ انتخابی غیرمتعارف نسبت به چهار فیلم قبلی خود رفته است. «پیمان معادی» قرار است در «درخت گردو» بازی کند؛ فیلمی که برخلاف آثار قبلی مهدویان، تهیه‌کننده‌ای جدید را به خود می‌بیند؛ «سیدمصطفی احمدی» تهیه‌کننده کارهای اخیر «مهران مدیری» است و این روزها، «هیولا» را در شبکه نمایش خانگی دارد.
حال چه مهدویان طبق کارهای قبلی‌اش همان مشی اعتراضی و سیاسی خود را نمایان کند و چه بخواهد طی یک همکاری با احمدی، یک کار با رگه‌های کمدی را تجربه کند، نخستین تجربه معادی در هر دو سینما رقم خواهد خورد. با توجه به اقبال هر سه ضلع این فیلم در امر بازی، کارگردانی و تولید، باید تا جشنواره فجر امسال منتظر بمانیم تا ببینیم ماحصل این فیلم کنجکاوی‌برانگیز چگونه خواهد بود.

علی نصیریان در لامینور (۱۳۹۸)

همین که «داریوش مهرجویی» قرار است پس از ۶ سال غیبت در سینما پشت دوربین برود، به‌اندازه کافی یک خبر غافلگیرکننده محسوب می‌شود. غافلگیرکننده‌تر از آن اینکه قرار است مهرجویی در این فیلم با «علی نصیریان» کار کند.
غافلگیری از آن جهت که این دو ۳۹ سال است که در هیچ فیلمی با یکدیگر کار نکرده‌اند. نصیریان پیش از انقلاب در پنج کار با مهرجویی همکاری داشته است: گاو، آقای هالو، پستچی، دایره مینا و مدرسه‌ای که می‌رفتیم. یعنی نصیریان در پنج فیلم از ۶ فیلم اولی که مهرجویی ساخته، حضور داشته و حالا در خبری غافلگیرکننده قرار است در «لامینور» که تم موسیقایی دارد، حضور به‌هم رسانند.
فیلمی که گفته می‌شود ادامه غیرمستقیمی خواهد بود بر «سنتوری». نصیریان طی این سال‌ها همانند قبل، مورد وثوق جامعه سینمایی و البته مردم است. در جشنواره فجر سال گذشته، سیمرغ نقش مکمل را ازآن خود کرد و در تلویزیون هم سریال پرمخاطب «برادر جان» را در ماه رمضان داشت.
روی کاغذ، این همکاری مهرجویی و نصیریان مانند پنج فیلم قبلی موفقیت‌آمیز خواهد بود. حال باید دید آیا در ایام جشنواره فجر امسال، نقدهای مثبتی از این فیلم منتشر خواهد شد یا خیر.

*فرهیختگان

سینماپرس: تکلیف پول‌های به اصطلاح کثیف که به برخی طرح‌های فرهنگی از جمله سریال شهرزاد واریز شده است، چه می‌شود؟ آیا بخشی از رد مال که دادگاه به آن حکم داده است، انجام خواهد شد و قابل‌ردیابی است؟

سینماپرس: به منظور افزایش سهم در بازار پیام تصویری جهان تفاهمنامه ای مابین سازمان امور سینمایی و سمعی بصری و سازمان توسعه تجارت ایران منعقد شد.

سینماپرس: جیم کاری بازیگر نقش تبهکار در فیلم «سونیک خارپشت» به اعتراض هواداران این فیلم پاسخ داد.

سینماپرس: کارگردان فیلم «قسم» درباره اتفاقات و حاشیه‌هایی که برای اکران افتتاحیه این فیلم پیش آمد، توضیحاتی ارائه کرد.

به گزارش سینماپرس، سید علی روحانی، رامتین شهبازی، جواد طوسی، امیررضا نوری پرتو و خسرو نقیبی منتقدین این هفته «فیلم خانه» هستند که قرار است به نقد و تحلیل فیلم‌های مسیر ایرلندی، سرپیکو، جزیره بی عدالتی‌ها آلکاتراز، تولد یک ملت، محرمانه لس آنجلس، پاپیون، خبرنگار خارجی و تولد یک پروانه بپردازند.

«فیلم خانه» شبکه چهار هر روز ساعت ۱۰:۳۰ روی آنتن می‌رود و روزانه یک اثر از برترین آثار برگزیده سینمای ایران و جهان که تاریخ سینما را ساخته اند، از نگاه منتقدان و اهالی سینما پخش می‌کند.

در ادامه اطلاعات فیلم‌های سینمایی عنوان شده به همراه خلاصه داستان که قرار است از ۱۲ تا ۱۸ مرداد ماه در «فیلم خانه» به نمایش درآید، آمده است:

«سرپیکو»  به کارگردانی سیدنی لومت محصول ۱۹۷۳ آمریکا است. در این فیلم آل پاچینو به ایفای نقش پرداخته و برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد سال شد.

«سرپیکو» قصه زندگی و فعالیت‌های یک پلیس نیویورکی است که علیه فساد طغیان کرده است. مبارزه علیه فساد باعث می‌شود که علیه همکاران فاسد و رشوه‌بگیر خود موضع‌گیری کند، اما این کار برای او گران تمام می‌شود و باعث می‌شود که …

فیلم سینمایی «جزیره بی عدالتی‌ها آلکاتراز»  به کارگردانی مارک روکو، جمعه ۲۲ خرداد ماه ساعت ۱۳:۳۰ از شبکه پنج پخش خواهد شد.

داستان این فیلم با بازی کریستین اسلیتر، کوین بیکون، گری اولدمن و ویلیام اچ. مسی درباره جیمز استپ هیل وکیل مدافعی جوانی است که به تازگی از مدرسه حقوق فارغ التحصیل شده و اولین پرونده وکالتش را به عنوان وکیل تسخیری هنری یانگ به عهده می‌گیرد. هنری یانگ وقتی نوجوان بوده به جرم دزدیدن پول ناچیزی از روی ناچاری، به حبس طولانی مدتی در زندان آلکاتراز محکوم شده است…

«تولد یک ملت»  فیلمی در ژانر زندگینامه‌ای به کارگردانی نیت پارکر و در مورد زندگی نات ترنر است که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد.
نات ترنر برده سیاه پوست که سواد دارد و کتاب مقدس را می‌خواند، به مزارع برده می‌شود تا برای برده‌ها موعظه کند. او با القای اینکه اربابان سفید ارباب آن‌ها هستند به مزارع برده می‌شود، ولی سرانجام از حمایت اعمال اربابان سفید پشیمان شده و…

«محرمانه لس آنجلس»  فیلمی در ژانر نئو نوآر و جنایی، محصول سال ۱۹۹۷ آمریکا، به کارگردانی کرتیس هنسن، بر اساس رمانی به همین نام از جیمز الروی است.

داستان فیلم در دهه ۱۹۵۰ در لس آنجلس اتفاق می‌افتد، روایت سه پلیس آمریکایی که درگیر پرونده یک قتل نایت می‌شوند. اما هر چه جلو می روند ابعاد پرونده پیچیده‌تر می‌شود و ماجرا به جرایم سازمان یافته، مواد مخدر و فساد سیاسی گسترش می‌یابد.

«پاپیون»  فیلمی سینمایی در ژانر درام، جنایی، و سرگذشت‌نامه‌ای به کارگردانی فرانکلین جی. شافنر است. این فیلم محصول سال ۱۹۷۳ فرانسه و آمریکا است و بر اساس رمانی واقعی از آنری شاریر به همین نام و با بازی استیو مک‌کوئین و داستین هافمن ساخته شده‌است. این فیلم در رشته بهترین موسیقی متن نامزد جایزه اسکار شد. جری گلدسمیت موسیقی متن این فیلم را ساخته‌ است.

«خبرنگار خارجی»  فیلمی در ژانر ماجراجویی و جنگی به کارگردانی آلفرد هیچکاک محصول سال ۱۹۴۰ است. بازیگرانی مثل جوئل مکری و لارین دی در این فیلم بازی کرده‌اند.

خلاصه فیلم: در آستانه آغاز جنگ جهانی دوم، یک گزارشگر جوان آمریکایی تلاش می‌کند مأمور دشمن در لندن را لو دهد…

فیلم سینمایی «تولد یک پروانه»  به کارگردانی مجتبی راعی و بر مبنای فیلمنامه سعید شاپوری ساخته شده است. در این فیلم ۱۰۰ دقیقه‌ای یاشار محمودی، رحیم جهانی، محمود نظرعلیان، محمد ناجی، سپیده کفشدوز جباری و رخشنده زیرک نقش‌آفرینی کرده‌اند. فیلم سینمایی “تولد یک پروانه” شامل سه فصل تولد، راه و پروانه است.