بایگانی مهر 1, 1398

به گزارش سینماپرس، مسئله فساد جنسی در هالیوود که با اخبار تعرض و آزار جنسی به برخی از بازیگران زن هالیوود منتشر شد، هنوز هم ادامه دارد. هر از گاهی، دوباره اخباری منتشر می‌شود که بازیگر زن دیگری درباره فساد جنسی تهیه‌کننده‌ای صحبت و از آزارهایی که به او رسیده است شکایت می‌کند.

این بار دو خبر مرتبط به هم در این حوزه منتشر شده  که هر دو دارای اهمیت است؛ یکی از زبان «براد پیت» بازیگر سرشناس هالیوودی و دیگری از زبان «مگان فکس» بازیگر زنی که چند سال قبل با تعدادی کار مشهور شد و یک‌باره خاموشی را انتخاب کرد. هر دوی این اخبار نشان می‌دهد هنوز اخبار مگوی فراوانی در سینه‌ها خفته است و اگر نیشتری به بازیگران و هنرمندانی از هالیوود بخورد، یک‌باره سر غده چرکینی دیگر باز می‌شود و حرف‌های جدیدی بیرون می‌ریزد.

«گوئنیت پالترو» بازیگر فیلم «شکسپیر عاشق» اخیراً از حمایت «برد پیت» در مقابل هاروی وانستین ستایش کرده و گفته که پیت از قدرت و شهرت خود استفاده کرد تا در ایامی که صاحب قدرت و شهرت نبودم از من محافظت کند. ماجرا از این قرار است که  «برد پیت» این هفته در مصاحبه با CNN هنگام معرفی فیلم «به‌سوی ستارگان» (Ad Astra) در مورد مواجهه با «هاروی واینستین» در سال ۱۹۹۵ صحبت کرده  و به آزار جنسی «گوئنت پالترو» توسط این تهیه‌کننده اشاره کرده است.  برنده اسکار «شکسپیر عاشق» گفته بود واینستین در ۲۲ سالگی به او آزار جنسی رسانده است.  پالترو در «شوی هاوارد استرن» در می سال ۲۰۱۸ فاش کرده بود که پیت در افتتاحیه‌ برادوی «هملت» به واینستین گفته بود «اگر یک بار دیگر او را آزار دهی، تو را می‌کشم.» «برد پیت» گفته که «می‌خواستم مطمئن شوم که این اتفاق دیگر تکرار نخواهد شد، زیرا پالترو قرار بود دو فیلم دیگر با واینستین بسازد».

«مگان فاکس» هم در مصاحبه‌ تازه‌ای با «اینترتینمنت تونایت» می‌گوید نگاه جنسیت‌زده‌ هالیوود رابطه‌ اضطراب‌آوری میان او، مطبوعات و مردم شکل داده است. او بعد از بازی در یک فیلم ترسناک در سال ۲۰۰۸ دیگر کمتر به‌سراغ بازیگری رفت.

فاکس می‌گوید که  «تنها آن فیلم نبود، هر روز زندگی من، تمامی لحظات، هر پروژه‌ای که انتخاب می‌کردم و هر تهیه‌کننده‌ای که با او همکاری می‌کردم [تحت تأثیر این نگاه بود] و تا بالاترین حد افزایش پیدا کرد؛ فکر می‌کنم یک فروپاشی روانی واقعی را تجربه کردم و به حالتی رسیده بودم که دیگر نمی‌خواستم هیچ کاری انجام دهم؛ نمی‌خواستم دیده شوم، نمی‌خواستم از من عکسی گرفته شود و با مجلات همکاری کنم و روی فرش قرمز قدم بگذارم، از ترس وجود این نگاه و به‌علت اطمینان از این مسئله که مسخره خواهم شد، یا آب دهان به‌سمت من پرتاب خواهد شد، یا کسی سرم فریاد خواهد کشید، یا سنگ به‌سمت من پرتاب خواهد کرد یا رفتار وحشیانه‌ای با من خواهد داشت، تنها به این خاطر که از خانه بیرون آمده‌ام، نمی‌خواستم در مکان‌های عمومی دیده شوم… بنابراین لحظات بسیار تلخی را از سر گذراندم».

اما در این میان چیزی که مهم است افشای تدریجی این حقایق  است؛ چرا تمام زنانی که در این مسئله خاطرات تلخ و یا شواهد مهمی داشتند در زمانی که این مسئله در صدر اخبار و به‌قول معروف داغ بود آنها را نگفتند و مانند قطره‌چکانی کم‌کم و هر از گاهی آن را بیان می‌کنند؟ سؤال دیگر اینکه؛ آیا واقعاً زنانی که افشاگری‌ می‌کنند، خودشان هیچ نقطه منفی و غیراخلاقی در فیلم‌ها و سریال‌ها ندارند و هرچه هست به‌زور و تهدید توسط تهیه‌کنندگان بدطینت رخ داده است؟

در پاسخ به این سؤال، شواهد نشان می‌دهد علاوه بر فساد جنسی فراگیر میان مردان هالیوودی، رفتار زنان هالیوودی مقوم و همراه آن فساد مردانه است، چرا که اولاً بسیاری از این بازیگران زن حتی خود «پالترو» در فیلم‌های زیادی بازی کرده‌اند و می‌کنند که از وضعیت مناسبی از نظر اخلاقی برخوردار نیستند؛ حضور بازیگران نه در هیچ فیلمی و نه البته برای ایفای چنین سکانس‌هایی از سر اجبار نیست، بلکه به‌دلیل تأثیر روشنی که بر فروش می‌گذارد در دستمزد آنان تأثیرگذار است؛ حتی اگر این مطلب صحیح نباشد نمی‌توان حضور آنان در برخی از مجلات مبتذل را نادیده گرفت که برای آنکه عکسی از آنان روی مجله  باشد، پول زیادی را دریافت می‌کنند.

بازیگر زنی که جنبش METOO‌ را سرعت داد و از دیگر بازیگران خواست تا در توئیتر تجربیاتشان را درباره آزار جنسی همکاران سینمایی فاش کنند، کارنامه سیاهی در ابتذال سینمایی دارد. حتی قبول این مطلب که این بازیگران در ابتدای ورود خود به هالیوود مجبور به پذیرش بازی در چنین صحنه‌هایی به‌زور تهیه‌کننده بوده‌اند، ما را با این حقیقت مواجه می‌کند که به  این فساد، در موارد فراوانی توسط زنان تهیه‌کننده و کارگردان زیادی که در دنیای صنعت سرگرمی‌سازی و سینمای هالیوود هستند دامن زده می‌شود.

یکی از بازیگران زنی که سال قبل در جشنواره فیلم «کن» درباره تعرضات «هاروی وینستاین» به او در سنین جوانی گفته بود، با انتخاب و اختیار خود در یکی از ردکارپت‌ها در دهه ۹۰ با وضعیتی که حتی برای خود هنرمندان نامتعارف بود حاضر شد و به یکی از جنجالی‌ترین سوژه‌های عکاسی تبدیل شد.

همین روزهای فعلی نیز شاهد فیلم دیگری با هدف نقد سرمایه‌داری و عدم حقوق برابر زنان و مردان به‌کارگردانی یک زن هستیم که حتی برای این نقد، قواعد هالیوودی شهرت و ثروت را پذیرفته و با ترسیم صحنه‌های مبتذل، در همان میدان فساد، بازی می‌خورد؛ به‌نظر شما چاقو در مقابل دسته خود چه وضعی دارد؟

پس باید به این حقیقت اعتراف کرد که خود هنرمندان زن هالیوودی در دامن زدن به فساد جنسی و وضعیت آلوده فرهنگی این شبکه بزرگ فیلمسازی و سرگرمی سهیمند؛ به‌یاد بیاوریم فیلم «بولوار مالهلند» دیوید لینچ را که همین فساد هالیوودی را از زاویه پشت دوربین ترسیم کرده است و از حقیقت این فساد میان اهالی هالیوود خبر داده است.  

دوم اینکه به‌نظر می‌رسد برخی از این بازیگران زمانی احساس می‌کنند که باید یکی از این حقایق را فاش کنند که به رسانه‌ای شدن و بازآفرینی شهرت نیاز دارند؛ فراموش شدن بازیگر مرگ اوست و در صورت خانه‌نشین شدن آنان باید به‌زودی، منتظر نابودی او برای همیشه، خصوصاً در کشوری مثل آمریکا با این حجم بالای بازیگر و ستاره بود. حال داد زدن این موضوع برای تازه کردن آن که تقریباً دیگر سفره‌اش بعد از محاکمه و دادگاهی شدن سرکرده فساد این ماجرا یعنی هاروی وینستاین جمع شده است جای کمی شک دارد.

در هر حال اصل فساد و ریشه آن یعنی پول و شهرت بیشتر برای بازیگران زن هالیوودی که به‌واسطه این تبرّج و خودنمایی در فیلم‌ها و صنعت سرگرمی به دست می‌آید تا آخر ادامه دارد و زمانی رو به پایان می‌گذارد که نظام سرمایه‌داری فروبپاشد و سینمای آمریکا بخواهد مانند دوران طلایی‌ کلاسیک، نسبتاً سالم ‌و خانوادگی فیلم بسازد.

*تسنیم

سینماپرس: مستند «آبروی کوچه‌ها» مرتبط با حذف نام «شهید» از امشب ساعت ۱۹ روی آنتن شبکه پنج سیما می‌رود.

سینماپرس: کارمن چاپلین نوه چارلی چاپلین، مستندی از زندگی این بازیگر و کارگردان مشهور می‌سازد.

به گزارش سینماپرس، گعده «راه‌نما» به همت دبیرخانه جشنواره مردمی فیلم عمار با نقد و بررسی مستند «بدهی به مادرم» به کارگردانی مرتضی اسفندیاری با حضور نعمت‌الله سعیدی، نویسنده و منتقد سینما و سیدرسول منفرد، مجری و کارشناس در حسینیه هنر تهران برگزار شد.

مظلومیت مدافعان حرم

در ابتدا اسفندیاری کارگردان اثر ضمن معرفی خود از چگونگی رسیدن به این سوژه گفت: بنده در ابتدا قصد داشتم به سوریه بروم و مدافع حرم شوم ولی بعد تصمیم گرفتم با ساخت یک اثر مستند درباره مظلومیت مدافعان حرم دِین خود را ادا کنم. دغدغه ذهنی من این بود که می‌گفتند این‌ها پول می‌گیرند و به سوریه می‌روند، این شد که شروع به مصاحبه گرفتن کردم تا این که به سوژه این مستند یعنی آقای سید مرتضی مساوات برخوردم و زندگی‌اش برایم جالب آمد چون ایشان کار ثابت داشته و بعد از آن که مدافع حرم می‌شود، کار خود را از دست می‌دهد و با وجود سختی‌های بسیار باز هم دغدغه رفتن به سوریه را داشت.

منفرد، مجری و کارشناس برنامه با بیان ایده نو کارگردان در به تصویر کشیدن رزمنده‌ای که زنده است، گفت: تا به حال سوژه کارهایی که دیده بودیم شهید یا جانباز بودند البته مقداری این امر به سبب تقدم شهدا طبیعی است ولی سوژه قراردادن آقای مساوات این مساله را به ما یاداوری می‌کند که شاید ما در انتخاب سوژه مقداری سهل‌انگاری می‌کنیم و بسیاری از سوژه‌ها را دست‌کم می‌گیریم.

* وحدت، شرط اول کثرت

سعیدی در جلسه نقد مستند «بدهی به مادرم» بیان داشت: اولین مزیت این مستند این است که کارگردان می‌داند چه می‌خواهد بگوید. گاهی اوقات طرف کاری می‌سازد اما خودش هم نمی‌داند چه می‌خواهد بگوید. اینجا کارگردان کاملا می‌داند، چه می‌خواهد بگویم و در این راستا به معیشت یک رزمنده اختصاص داده است.

وی با اشاره به این نکته که شرط اول کثرت داشتن وحدت است، افزود: همان طور که یک درخت تا تنه‌ی استواری نداشته باشد نمی‌تواند شاخ و برگ بگیرد، فیلم هم اگر موضوع دقیق و مشخصی نداشته باشد، نمی‌توان خرده داستان برایش تعریف کرد. روی هوا نمی‌شود شاخ و برگ زد. وقتی این فیلم معیشت یک رزمنده را هدف‌گذاری می‌کند، آن وقت می‌تواند پیام‌های دیگری هم بدهد.

* خودم را جای مخاطب می‌گذارم

 اسفندیاری کارگردان این مستند بیان داشت: من قبل از این که کار را بسازم خودم را جای مخاطب می‌گذارم. مخاطب مستند هم معمولا دوست ندارد کاری در زمان بلند ببیند. شاید در نسبت با یک اثر داستانی از کاری با زمان طولانی استقبال کند اما درباره مستند زود حوصله ش سر می‌رود برای همین من معمولا کارهایم را با تایم نیم ساعت می بندم.

وی افزود: از نظر تکنیکی و فنی نگاهم به تولید برای سینمای جشنواره‌ای است. برای همین قاب‌هایم را سینمایی می‌بندم، هر چند می‌دانم در نهایت باید کار از تلویزیون پخش بشود، تا دیده شود. چرا که مخاطب جشنواره‌ای ما تعداد معدودی‌اند. و از طرفی مخاطب تلویزیون هم بیشتر از نیم ساعت پای مستند نمی‌نشیند.

* سینمای جهنمی

سعیدی در ادامه خاطر نشان کرد: یک وقت یک نگاه غلط اما قابل اصلاح وجود دارد یک وقتی نگاهی وجود دارد که باید آن را از اساس از بین برد و نگاهی مخالف برای مقابله با آن باید تولید کرد. مساله این است که کسی می‌رود سینما نیازهای اولیه‌اش تامین شده و حالا به دنبال آگاهی است. البته خیلی‌ها به قصد سرگرمی به سینما می‌روند، نه برای کسب آگاهی خب چنین سینمایی جهنم است. چون وقت تنها سرمایه انسان است و کسی که سرمایه‌اش روی دستش مانده و نمی‌داند با آن چه کند احوال آدم جهنمی را دارد.

* بلیت فروشی اختیاری

سعیدی در تکمیل صحبت منفرد در رابطه با ناکارآمدی سازمان تماشای سینمای ایران برای بلیت فروشی آثار مستند گفت: کارفرهنگی با تعریف دینی آن همانند هیئت هست که ابتدا هیئت با بهترین کیفیت برگزار می‌شود، بعد به اصطلاح بلیت می‌فروشند و هر نفر به اندازه وسع و رضایتش هزینه می‌کند. اما نمی‌توان توقع داشت که مخاطب برای همه آثار پول بپردازد. بلکه حکومت باید از تولید برخی آثار حمایت کند. وقتی هنر درصدد ارائه آگاهی است دیگر نمی‌توان گفت که گیشه را هدف بگیر یا نگیر زیرا این دوگانگی از اساس غلط است و باید رویکرد و نگاه دیگری را ایجاد کرد تا به نتیجه رسید.

این منتقد سینما تصریح کرد: اگر هیأت‌های مذهبی ما به این رشد برسند که یک مستندساز هم می‌تواند کاری را انجام دهد که یک مداح انجام می‌دهد، آن وقت اوضاع تغییر خواهد کرد. آن وقت است که برای آن هزینه می‌کنند. اما متاسفانه ما درگیر یک ساختار غلط هستیم در حالی که باید یک ساختار جدید تعریف کنیم.

* تصویر شهیدگونه

اسفندیاری در خصوص بازخوردهایی که از اکران مستند داشته است، گفت: اولین برخورد بنده از سمت عوامل فنی شبکه بود و خیلی‌ها به من گفتند تاکنون کارهای از این دست که دیده بودیم، درباره زندگی شهید یا جانباز ساخته شده بودند و این اثر یک رزمنده که اکنون زنده است، به تصویر کشیده و این برای مخاطب جذاب بود. همیشه می‌گفتند شهدا ملکوتی هستند و زندگی متفاوتی دارند ما با این اثر خواستیم زندگی واقعی یک رزمنده را به تصویر بکشیم که عاشق فرزندانش است.

* هماهنگی همه عناصر فیلم

سعیدی در ادامه خاطر نشان کرد: روایت اثر یک روایت ملایم است. یعنی سرعت دادن اطلاعات نه شتابزده است نه کند. تنه‌ای که به عنوان محور روایت شکل گرفته زندگی معیشتی یک رزمنده را به تصویر کشیده و باعث شکل‌گیری خرده داستان‌هایی شده که هر کدام در جای خود قرار گرفته است. مثلا وقتی یک سبزی‌فروشی راه می‌اندازد پایانش به یک هیات ختم می‌شود که آمده سبزی‌ها را خریده است یا درباره فلافل فروشی هم همین طور است.

وی هماهنگی عناصر مختلف فیلم را از نقاط قوت این کار برشمرد و عنوان کرد: درباره فیلم می‌گویند اگر هر عنصری طوری دیده شود که توجه مخاطب از فرایند کلی فیلم دور کند اصطلاحاً می‌گوییم این عنصر از اثر بیرون زده است، این تعریف می‌تواند شامل هر عنصری از تصویربرداری گرفته تا تدوین شود اما ما در این مستند شاهد هماهنگی همه عناصر هستیم. تعادل و توازن با ساختار داستان موضوعیت دارد. آرامش موجود در زندگی این آدم به چشم می‌آید، حتی آرامش در حرکت دوربین هم قابل ملاحظه است انگار که خود عوامل هم این آرامش را گرفته اند.

* پاسخ فرافکنی دشمن با سلاح هنر

این منتقد سینما بیان داشت: در مستند «بدهی به مادرم» با اثری مواجه هستیم که قصد کرده به شبهه پول گرفتن مدافعان حرم  پاسخ دهد و به زندگی و وضعیت معیشت یکی از این رزمنده‌ها پرداخته است. خب وقتی دشمن چنین شبهه‌ای را مطرح می‌کند جواب این شبهه را با خبر و تحلیل نمی‌توان داد. چرا که دشمن با این فرافکنی احساسات افکار عمومی را نشانه گرفته است و برای پاسخگویی به این شبهه باید همان احساس را نشانه گرفت و این فقط کاری از هنر ممکن می شود. وقتی چنین اثری تولید شد آن وقت دست تحلیگر باز می‌شود برای حرف‌های عقلی و منطقی که باید بزند. این مستند از این جهت که توانسته است حمله طرف مقابل را خنثی کند قابل توجه است.

وی در پایان تصریح کرد: اثر درباره وضعیت زنده یا شهید بودن سوژه اصلی دچار یک بلاتکلیفی است که به نظر من این نقطه ضعف محسوب می‌شود. می‌توانستیم یک پایان باز داشته باشیم و مخاطب با دو گزینه برای زنده یا شهید بودن او مواجه شود اما هیچ تمهیدی برای این رفع ابهام در نظر گرفته نشده و در آخر که مخاطب بفهمد که سوژه شهید نشده احساس می‌کند به او دروغ گفته شده است.

سینماپرس: در پی انتشار اخباری مبنی بر بستری شدن و جراحی میثم مطیعی، این مداح اهل بیت با انتشار یادداشتی درباره خود توضیح داد.

سینماپرس: کتاب «روز آزادی زن» به نویسندگی سمیه ذوقی و از تازه‌های نشر دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی (راه‌یار) در ۱۸۴ صفحه منتشر شد.

سینماپرس: مدیر شبکه الکوثر در حکمی مدیر گروه طرح و نظارت این شبکه را منصوب کرد.

سینماپرس: علیرضا سجادپور کارگردان و تهیه کننده سینما، امروز یکم مهرماه تحت عمل جراحی قرار گرفت.

سینماپرس: ابراهیم اصغری تهیه کننده سینما، فیلم های دفاع مقدس را ژانر فراموش شده سینما و دارای قابلیت درآمدزایی دانست.

سینماپرس: برنامه رادیویی «گ مثل گپ» روزهای پنجشنبه و جمعه این هفته میزبان حمیدرضا پگاه است.