بایگانی مهر 17, 1398

به‌گزارش سینماپرس، جوایز برگزیدگان «مسابقه داستان‌های کوتاه برای اقتباس» در روز کتاب و سینما سی‌وششمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران توسط مدیران عامل بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان و انجمن سینمای جوانان، اهدا خواهد شد.

همچنین امتیاز ده داستان کوتاه منتخب برای اقتباس فیلم کوتاه، هر اثر به مبلغ ده میلیون ریال، توسط انجمن خریداری خواهد شد و داستان‌های منتخب مشترکا توسط انجمن و بنیاد جهت عرضه به دفاتر سینمای جوان در سراسر کشور، به چاپ رسیده و منتشر خواهد شد.

«مسابقه داستان‌های کوتاه برای اقتباس» با مشارکت بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان و انجمن سینمای جوانان، در راستای تداوم استقبال جوانان علاقه‌مند به کتاب و سینما و رشد کمی و کیفی فیلم‌های اقتباسی و به‌منظور آموزش و ایجاد امکان تولید آثار مشترک و شناسایی داستان‌نویسان و فیلم‌سازان جوان با رویکرد رشد و بالندگی فرهنگ، هنر و ادب ایران زمین و همچنین تشویق و ترغیب جوانان به بهره‌برداری از ادبیات غنی فارسی و ارتباط با یک‌دیگر با هدف تهیه و تولید فیلم اقتباسی؛ برگزار می‌شود.

در این مسابقه آثار با مضامین معطوف به «اهمیت خانواده و سبک زندگی»، «امید و نشاط اجتماعی»، «عدالت‌خواهی و مبارزه با فساد»، «خودباوری، اراده و قدرت ملی» و «افزایش سرمایه اجتماعی» در اولویت قرار دارد. همچنین حمایت‌های انجمن، معطوف به فیلم‌ها و فیلم‌نامه‌هایی با فضا و رویکردهای امیدآفرین و اخلاق­گرا خواهد بود.

علاقه‌مندان می‌توانند برای ثبت نام تا تاریخ ۲۰ مهرماه ۱۳۹۸، به آدرس www.eghtebas.adabiatirani.com مراجعه یا برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن ۸۸۳۰۰۸۲۴-۰۲۱ داخلی ۲۰۱ تماس حاصل کنند.    

به گزارش سینماپرس، علیرضا تابش دبیر سی ودومین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان ‌نوجوانان به مناسبت روز جهانی کودک یادداشتی نوشت که در ادامه می خوانید.

به نام خدای زیبایی‌ها

مروز و در «روز جهانی کودک» در اصفهان آیین سپاس از تلاشگران سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان برگزار شد. به همین مناسبت و در این یادداشت نکاتی را یادآور می شوم:

۱)برخلاف آنچه در ظاهر به نظر می‌رسد، سالهاست در دنیای کسب و کار، نسبت میان فضای کسب و کار خلاقانه، و جامعه‌ی پیرامون آن، پیوندی وثیق و جدی است. منطقه «سیلیکون ولی» Silicon Valley به عنوان موفق‌ترین جامعه‌ی کسب و کار محور، به هیچ رو در هر محیط و جامعه‌ای قابل الگو برداری نیست. امروز که عازم شهر اصفهان بودم، با خود فکر می‌کردم کدام شهر مثل اصفهان، می‌تواند فضای مناسب جغرافیایی و اجتماعی برای «کسب و کارهای محتوا محور» و «صنعت تصویر برای کودک و نوجوان» را فراهم کند؟ و به نظرم رسید همین نکته را با خوانندگان این یادداشت در میان بگذارم.

۲)شواهد این تناسب، کم ‌تعداد نیستند، استقبال گرم داوران کودک و نوجوان و اهمیتی که امسال در جشنواره برای سینما قائل شدند، همچنین ثبت رکورد جدیدی توسط «داوطلبان» مشارکت در فرآیند این دوره از جشنواره، حضور نشاط بخش «خبرنگاران نوجوان» در تمام لحظات جشنواره، و آمادگی و استقبال «مدیریت شهری» از برگزاری این جشنواره، همه برای اهالی فن، نشانه محسوب می‌شوند، نشانه‌ی اینکه اصفهان، فضایی مناسب، و حتی شاید مناسب‌ترین جامعه‌ی شهری برای استقرار یک جامعه‌ی کسب و کاری، یا به بیان دیگر «سیلیکون ولیِ سینمای کودک و نوجوان» در شهر اصفهان است. اتفاقی که می‌تواند اصفهان را به «قطب خلاقیت صنعت تصویر» برای کودکان و نوجوانان تبدیل کند.

۳)نکات فوق، وقتی در کنار حضور و کمک به توان‌ خواهان و معلولان عزیز، و استقبال کم‌ نظیر مناطق کم‌تر برخوردار شهری از سینما سیار، در نظر گرفته می‌شود، ما را مصمم‌تر می‌کند که نگاهی متفاوت به شهر اصفهان، جامعه‌ی شهری این منطقه‌ی جغرافیایی داشته باشیم. گویی همه‌چیز برای یک جهش و خلق یک قطب فرهنگی جدید آماده است. من از این مناسبت، یعنی روز جهانی کودک، مفتخرم اعلام کنم، بنیاد سینمایی فارابی و دبیرخانه‌ی جشنواره‌ی فیلم‌های کودکان و نوجوانان ایران، این آمادگی را دارد که با رعایت الزامات مشخص، با نهادهای همکار برای تبدیل اصفهان به قطب جدید صنعت تصویر کودک و نوجوان همکاری کند.

۴)میزبانی از سومین دوره المپیاد فیلمسازی نوجوانان، رخداد معنادار دیگری بود که ما را قانع ساخت جدی‌تر به مرکزی برای پرورش صاحبان فکر و ایده، در میان کودکان و نوجوانان بیندیشیم و به رابطه‌ی میان اهالی هنر کودک و نوجوانان، و مخاطبانشان بیشتر بیاندیشیم، و انتقال تجارب بزرگترها را، به شیوه‌های نوین و مبتنی بر مفاهیم دنیای کسب و کار، پی‌گیری کنیم.

۵) از جمله‌ی این الزامات می‌توان به فعالیت مستمر دبیرخانه‌ی جشنواره در تهران و اصفهان، پایش مداوم فیلم‌های خارجی، همکاری های بین جشنواره ای، برگزاری دوره‌های آموزشی و آشنایی بیشتر جوانان، نوجوانان و کودکان با مفاهیم هنری از یک سو، و فرآیندهای کسب‌ وکارهای نوین از سوی دیگر، تاسیس مراکز و نهادهای مروج فناوری‌های نو ظهور و… اشاره کرد، برخی از این فعالیت‌ها به تنهایی از دست ما برمی‌آید و برخی دیگر نیز نیازمند همکاری با نهادهای دیگری مثل شهرداری اصفهان، استانداری و دیگر نهادهاست که امیدواریم پس از اعلام این پیش‌قدمی از سوی سازمان امور سینمایی و بنیاد سینمایی فارابی و دبیرخانه جشنواره، این نهادها هم به میدان بیایند و با هم، به اصفهان، این شهر هنر و زیبایی، عنوان دیگری نیز بیافزاییم، که بیش از هرچیز پیام‌آور امید و آینده‌ای روشن است.

۶)بار دیگر این روز ویژه را به همه‌ کودکان و نوجوانان، و کسانی که عمر و انرژی خود را مصروف آینده‌ای بهتر برای آنان می‌کنند، تبریک می‌گویم و امیدوارم این گام‌های کوچک نیز، در تاریخ بلند بالای خدمتگزاران به فرهنگ کودکان و نوجوانان سرزمینان به یادگار بماند و تا سال‌ها پس از ما دنبال شود.

علیرضا تابش

۱۶ مهر ۱۳۹۸

به گزارش  سینماپرس، حجت الاسلام والمسلمین علیرضا ربانی‌منش با اشاره به تهیه و اجرای برنامه روایت هیأت، اظهار کرد: روایت هیأت نخستین برنامه‌ای است که به صورت تخصصی در رابطه با کارکردها، رسالت‌ها و وظایف هیأت به بحث و بررسی می‌پردازد.

وی با اشاره به اینکه برنامه روایت هیأت در درجه نخست در راستای امر مقام معظم رهبری شکل گرفته است، بیان کرد: این برنامه با سابقه و در ادامه سلسله نشست‌های هیأت پژوهی که در ۱۴ جلسه و در راستای امر مقام معظم رهبری در سال ۹۵ و در دیدار با مداحان مبنی بر اینکه در حوزه هیأت باید کار تخصصی و علمی صورت بگیرد، برنامه‌ریزی و آماده پخش شده است.

سردبیر برنامه تلویزیونی روایت هیأت با بیان اینکه اگر ادبیات علمی در حوزه هیأت جریان‌ساز شود می‌توانیم از ظرفیت دانشگاه‌ها و مراکز علمی در این راستا استفاده کنیم، تصریح کرد: هیأت یک ظرفیت عظیم است که از دل مردم برخواسته و متاسفانه این امر مهم فراموش شده در حالی که با توجه به گستره هیأت و مخاطبین آن می‌توان از این ظرفیت‌ها در زمینه‌های مختلف استفاده شود.

حجت الاسلام والمسلمین ربانی‌منش از اهمیت فعالیت در این زمینه یاد کرد و گفت: در جامعه امروز به بحث عزاداری پرداخته شده درحالی که عزاداری تنها یکی از کارکردهای هیأت است و رسانه‌ها باید در راستای دیگر کارکردهای آن فرهنگ‌سازی و فعالیت‌های لازم را انجام دهند.

سردبیر برنامه تلویزیونی روایت هیأت با بیان اینکه رسانه‌ها می‌توانند در حوزه تولید محتوای اندیشه هیأت از ظرفیت جامعه ایمانی مشعر استفاده کنند، یادآور شد: اگر این تولید محتوا برون سپاری شده و اعتماد میان رسانه و نهادهای خصوصی که به صورت تخصصی در این حوزه فعالیت می‌کنند شکل بگیرد قطعا می‌توانیم به دستاوردهای ارزشمندی برسیم.

حجت الاسلام والمسلمین ربانی‌منش ادامه داد: موضوعات مختلفی ازجمله ظرفیت‌ها و کارکردهای هیأت نظیر رسالت‌های هیأت در حوزه خانواده، نقش هیأت در پیشرفت اقتصادی کشور، ظرفیت‌های بین‌المللی هیأت و کارکردهای فراعزاداری هیأت در این برنامه با حضور کارشناسانی نظیر حجت‌الاسلام والمسلمین پناهیان، دکتر سهیل اسعد، حاج حسین یکتا و دیگر اساتید حوزه و دانشگاه مورد گفتمان قرار می‌گیرد.

سردبیر برنامه تلویزیونی روایت هیأت در پایان خاطرنشان کرد: این برنامه به تهیه کنندگی پیمان نوراسماعیلی در ۱۰ قسمت همزمان با اربعین حسینی از شبکه افق پخش خواهد شد.

به گزارش سینماپرس، حسین سهیلی‌زاده از سال ۱۳۷۸ و وقتی ۲۵ ساله بود، تا امروز که ۴۵ ساله شده، حدود ۲۰ سال در تلویزیون ایران سریال‌سازی کرده است. او حتی یک کار سینمایی هم ندارد و هیچ‌وقت تا قبل از سریال «مانکن» در شبکه نمایش خانگی حضور نداشت. سهیلی در سال‌هایی که برای تلویزیون فعالیت می‌کرد، بسیار پرکار بود و حالا که سریال «مانکن» به کارگردانی او در شبکه نمایش خانگی توزیع می‌شود، می‌توان گفت یکی از بومی‌های تلویزیون از موطن اصلی‌اش به یک سرزمین یا شاید به یک بازار دیگر کوچ کرده است. این آیا نشانه‌ای از افول تلویزیون در سال‌های اخیر است. بررسی این روندها در سریال‌سازی تلویزیون ایران طی سال‌های اخیر مجال و مقال جداگانه‌ای می‌طلبد، اما نقدا می‌شود کوچ امثال سهیلی از خانه اصلی‌شان را نه به‌دلیل افول تلویزیون، بلکه به‌دلیل افول خود آنها دانست.

حسین سهیلی‌زاده در سال‌های ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ با دو سریال پربیننده «فاصله‌ها» و «دلنوازان» به نامی نسبتا آشنا برای مخاطبان تلویزیون تبدیل شد؛ اما نه تا آن حد که بینندگان، سریال‌ها را به‌خاطر حک شدن نام او در تیتراژ ببینند، چنانکه سیروس مقدم چنین جایگاهی را پیدا کرده است. از همان روزها که «فاصله‌ها» و «دلنوازان» روی آنتن تلویزیون رفت، انتقادات زیادی نسبت به سطحی بودن و کلیشه‌ای بودن کیفیت آنها مطرح می‌شد. این انتقادها بیشتر متوجه تاثیری بود که گفته می‌شد کارهای سهیلی‌زاده و به موازات آن سریالی مثل «ستایش» می‌توانست روی سطح سلیقه مخاطبان ایرانی بگذارد. چنین انتقادهایی اما نمی‌توانست جلوی کار حسین سهیلی‌زاده، سدی ایجاد کند.

او در همان سال ۱۳۸۹ سریال «سراب» را هم برای شبکه یک سیما ساخت که سال بعد پخش شد و نتوانست مخاطبانی در اندازه دو سریال قبلی‌اش به دست بیاورد، سپس نوبت «سه، پنج، دو» برای شبکه تهران رسید که هرچند طرفدارانی پیدا کرد، اما باز هم خاطره «فاصله‌ها» و «دلنوازان» را تکرار نکرد. «دختران حوا» و «آوای باران» دو کار بعدی او بودند که دومی تعداد مناسبی از مخاطبان را به دست آورد و اینها هنوز سهیلی‌زاده را روی فرم نشان می‌داد. پس از آن دو سریال، «آخرین بازی» و «نیاز» توسط او جلوی دوربین رفتند که هیچ‌کدام مخاطب چندانی نداشت و «پریا» در ۱۳۹۵ را می‌شود آخرین کار موفق حسین سهیلی‌زاده در تلویزیون دانست.

«مرز خوشبختی» و «هست و نیست» توسط او در ۱۳۹۶ ساخته شدند و هیچ‌یک بیننده چندانی نداشتند. البته قضاوت درباره افول و رونق کار یک کارگردان در تلویزیون، نمی‌تواند براساس دوسریال کم‌مخاطب صورت گیرد؛ چه اینکه سینوس‌ها و فرود و فرازهایی از این دست در کار هر فیلمسازی وجود دارد، اما چیزی که نشانه افول است، جو عمومی جامعه و رویکرد مخاطبان نسبت به این سبک به‌خصوص از فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی است. کلیشه‌های آشنا و پرتکرار سبکی که حسین سهیلی‌زاده برای قصه‌گویی و فیلمسازی انتخاب کرده بود، طی چند سال اخیر بیش از اندازه توسط خود او و کارگردان‌های دیگر مورداستفاده قرار گرفته و همین مخاطبان را دلزده کرده است.

  فیلمفارسی‌های پاپ

حسین سهیلی‌زاده پس از آنکه سبک سریال‌سازی‌اش در تلویزیون مثل سابق جواب نمی‌داد و برای مخاطبان تکراری شده بود، حالا به شبکه نمایش خانگی آمده بود تا با استفاده از زرق و برق لوکس و اشرافی این فضا، بخت خودش را در یک مدیوم دیگر آزمایش کند. اما او به اینجا هم دیر رسیده و وقتی آمده است که رئال‌مادریدی از ستاره‌های بازیگری در روایت داستان و شکوه قصرها، خانه‌های اعیانی و همین‌طور نمایش شیک‌ترین ماشین‌ها و به‌طور کل سبک زندگی‌هایی به‌شدت اشرافی، دیگر مثل سابق برای مخاطبان تروتازه نیستند. فیلمسازی حسین سهیلی‌زاده در این مدیوم جدید که به آن ورود کرده، از همین‌جاست که دچار تناقضی اساسی و جدی می‌شود. او می‌آید تا هرچه در توانش هست، تصاویر شیک و ماشین‌ها و لباس‌های لاکچری را نشان مخاطب بدهد و علاقه‌مندان به این فضا را جذب کند تا بگوید همه اینها بد هستند و از این طریق، منتقدان این سبک زندگی را هم جذب کرده باشد. حتی اگر یک فیلمساز پخته و عمیق می‌خواست چنین دوگانه‌ای را یک‌جا جمع کند، ممکن نبود بتواند از دامنه تناقضات آن برکنار بماند و مشخص است که سبک عامیانه حسین سهیلی‌زاده حتی بیشتر می‌تواند از این ناحیه ضربه بخورد. ژست انتقاد اجتماعی گرفتن و سطحی‌ترین بیان ممکن را برای روایت یک سریال انتخاب کردن، تناقض دیگری است که «مانکن» حسین سهیلی‌زاده گرفتار آن شده است. چنین کاری بیشتر از آنکه رفتن سراغ دردها و دغدغه‌های مردم به نظر برسد، شبیه کاسبی از وضع موجود است. فیلمفارسی دقیقا چنین شیوه‌ای بود.

در اوج فاصله طبقاتی دهه‌های ۴۰ و ۵۰، فیلمفارسی یا همان فیلم‌های آبگوشتی، با ژستی که سعی می‌کرد مردمی و متعلق به طبقات پایین به نظر برسد، تقریبا تمام سینمای ایران را قبضه کرده بود، اما هرچه گذشت، مخاطبان سینما بیشتر از قبل نسبت به این کلیشه‌های ریاکارانه بی‌میلی نشان دادند و کار به جایی رسید که در سال‌های ۵۵ و ۵۶، عملا سینمای ایران ورشکسته شده بود. مدتی دوری از این فضاهای کلیشه‌ای، اگرچه ممکن است دلزدگی مردم را نسبت به آنها تا حدودی از یادشان ببرد و باعث شود آثار به این سبک، پس از ورشکستگی کامل در یک دوره زمانی، مجددا به میدان بیایند، اما هر دوره‌ای مقداری از اعتبار کلی این آثار کم می‌کند و طبیعتا دوره‌های اقبال به آنچه به‌عنوان فیلمفارسی می‌شناسیم، هر بار کوتاه‌تر از قبل می‌شود.

«مانکن» در همان سکانس افتتاحیه‌اش نشان می‌دهد که یک فیلمفارسی پاپ است. اندکی پس از اینکه کاوه (امیرحسین آرمان) به همتا (نازنین بیاتی)، به شکلی بیرون‌زده و غلوشده می‌گوید که باید از هم جدا شوند، حدود چهار دقیقه کامل یک موسیقی پاپ با صدای فرزاد فرزین پخش می‌شود. این در حالی است که طی سکانس قبلی هم موسیقی از دیالوگ‌ها غالب‌تر بود و پس از قطع شدن صدای فرزین، باز موسیقی پاپ و غلیظ دیگری روی صحنه قدم زدن همتا در یک خیابان برفی و نگاه کاوه از پنجره یک اتومبیل به بیرون پخش می‌شود. این دقیقا تکنیک فیلمفارسی بود که هروقت از درگیر کردن مخاطب توسط پرورش درام ناتوان می‌ماند، کار را با غلوهای روایی و بازی‌های درشت ادامه می‌داد و وقتی این روش هم جواب نمی‌داد، قصه‌گویی را رها می‌کرد و دست به دامان موسیقی می‌شد. کاوه پس از این سکانس به منزل بسیار اعیانی کتایون با بازی مریلا زارعی می‌رود و معلوم می‌شود جدا شدن از همتا خواست کتایون بوده است. کتایون دخترعموی پدر کاوه است که حالا به دلیل بدهی به زندان افتاده است. بین کتایون و پدر کاوه رابطه‌ای عاشقانه وجود داشته، اما مشکلاتی بر سر راه آن رابطه ایجاد می‌شود و پدر کاوه با زن دیگری که حالا مادر کاوه است، ازدواج می‌کند. حالا کتایون می‌خواهد با کاوه ازدواج کند و در قسمت‌های آینده، چنین هم می‌شود. پس از این صحنه، دوربین به خانه بی‌اندازه فقیرانه مادر و خواهر کاوه سر می‌زند. آنها آش می‌پزند تا دستفروشی کنند و بدهی مرد خانواده را بدهند که از زندان بیرون بیاید. به‌راستی باور اینکه خانواده‌ای تا آن حد اعیانی، بلافاصله پس از شکست خوردن مالی، حاضر شوند به چنین کاری تن بدهند و امید داشته باشند که با این درآمدهای خود بدهی کلانی را پس بدهند، چقدر محتمل و واقعی است؟ درگیری همتا با ناپدری معتادی که مادرش را کتک می‌زند و فرار از خانه و سپس آشنایی با یک باند خلافکار و درآمدن به عضویت آن هم در همین حد سطحی و غیرمنطقی است.

رابطه کاوه و کتایون، یادآور رابطه‌ای است که فیلم «در امتداد شهر» به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین فیلمفارسی‌های قبل از انقلاب نمایش می‌داد. خصوصیت عمده این نوع آثار آن است که به بهانه مذمت یک چیز، آن را نمایش می‌دهند تا مخاطب را جذب کنند. پرویز ناتل خانلری همان سال‌ها در یکی از مجلات ادبی نوشته بود که رمان‌های بازاری ایران، به بهانه مذمت شهوات، آنها را نمایش می‌دهند و به خاطر نمایش شهوات است که می‌فروشند. این شیوه غیر از مشتهیات جنسی، در مورد خشونت، کسب ثروت از راه ناسالم و موارد متعدد دیگر هم وجود دارد. «در امتداد شهر» هم هر چیزی را که در ظاهر نقد می‌کرد، در واقع نمایش می‌داد و هنوز هم این فرمول در حال اجراست؛ یعنی «مانکن» طبق این قاعده رفتار می‌کند.

*فرهیختگان

به گزارش سینماپرس، سردار پرویز سروری عضو سابق شورای شهر تهران و نماینده ادوار مجلس، کیوان ساعدی فعال فضای مجازی و حجت الاسلام سید رضا تقوی نماینده ولی فقیه در وزارت جهاد کشاورزی، مهمانان این هفته «نسل امروز» خواهند بود.

تهیه کنندگی این برنامه بر عهده مریم فیروزی و اجرا و سردبیری آن نیز بر عهده امیرابراهیم رسولی است.

برنامه تلویزیونی «نسل امروز»، از اسفند ماه سال ۹۷ هر جمعه‌ ساعت ١٠:٢٠ از شبکه پنج سیما پخش ‌شده است و تلاش کرد تا با پرداختی مستدل به مسائل فرهنگی و اجتماعی روز بپردازد. در این برنامه تلاش شد در هر موضوع شبهات و نظرات مختلف مطرح و درباره آنها بحث شود.

به گزارش سینماپرس، اکران ضعیف حوزه سینمای کودک و نوجوان به جایی رسید که راهکارهایی برای خروج از این وضعیت ارائه شد که یکی از آن‌ها اکران حداقل یک فیلم در طول سال توسط هر سرگروه سینمایی است.

غلامرضا فرجی سخنگوی شورای صنفی نمایش بیست و هفتم شهریور امسال در گفت و گویی با باشگاه خبرنگاران جوان، به جزئیات این مصوبه و اجرای آن اشاره کرد و گفت: «از ابتدای سال ۹۸ تنها چند سینما برای اکران فیلم‌های کودک اقدام کرده‌اند. سینما فرهنگ فیلم‌های «پیشونی سفید ۳» و «تپلی و من» را اکران کرده است و سینما استقلال، اکران فیلم «منطقه پرواز ممنوع» و سینما زندگی اکران فیلم «تورنادو» را در برنامه دارد. همچنین سینما آزادی اعلام کرده قصد اکران انیمیشن «بنیامین» را دارد، اما تاکنون سینماهای آستارا، باغ کتاب و ایران قراردادهای فیلم کودک و نوجوان خود را ارائه نداده‌اند.»

حالا با گذشت تقریبا یک ماه از این گفت و گو و ورود به نیمه دوم سال، مصاحبه دیگری با فرجی انجام دادیم که گفت: «سرگروه‌هایی که اقدام به ثبت فیلم‌های حوزه کودک و نوجوان نکرده اند، هفته آینده این کار را انجام خواهند داد».

طبق قانون جدید، سرگروه‌های سینمایی موظف به اکران حداقل یک فیلم کودک و نوجوان در طول سال هستند در غیر این صورت تخلف کرده و با اجرای قانون مواجه خواهند شد.

به گزارش سینماپرس، «اوج ۱۱۰» که تازه ترین محصول مرکز فیلم‌ و سریال عصر است، به نویسندگی سیاوش سرمدی هم‌اکنون در مرحله پیش تولید است و تولید آن به زودی آغاز می شود.

در خلاصه داستان این فیلم سینمایی آمده است: «سال‌های پایانی جنگ است؛ ایران درگیر کمبود تسلیحات نظامی است؛ سرتیپ ستاری بر یک پروژه مهم کار می‌کند.»

سیاوش سرمدی که پیش از این مستندهای موفق «ادواردو»، «امام موسی صدر»، «چمران به روایت دختر جبل عامل»، «۸۰ سال مقاومت»، «داوطلب مرگ» را روی پرده نقره‌ای برده و برای آن‌ها جوایز متعدد سینمای مستند کسب کرده، ساخت اولین فیلم سینمایی داستانی خود را تجربه می‌کند.

به گزارش سینماپرس، با هدف ایجاد همگرایی و بهبود تعامل میان دست اندرکاران فضای مجازی رسانه ملی، گردهمایی معاونان فضای مجازی استان‌ها به میزبانی معاونت فضای مجازی طی روزهای ۹ تا ۱۱ مهر ماه در مجتمع آموزشی -رفاهی زیباکنار برگزارشد.

محمد شریفخانی در روز نخست این گردهمایی، اقدامات و شرایط فعالیت در این فضا و برنامه‌های پیش روی معاونت را تبیین و اظهار کرد: ایجاد پایگاه مخاطب حداکثری به عنوان مهم ترین و یگانه هدف مورد انتظار از فضای مجازی صداوسیما در سال جاری است و شاخصی برای بازتاب میزان محتوای مصرف شده رسانه ملی در فضای مجازی و میزان اثرگذاری آن بر مخاطبان آن سازمان است.

معاون فضای مجازی در ادامه ضمن یادآوری این نکته که در اختیار گرفتن مخاطب در فضای مجازی از طریق هر دو لایه محتوا و سرویس امکان پذیر است، تاکید کرد: به جهت تسلط و مزیت برتر حوزه استانها در لایه محتوا مناسب است که معاونان فضای مجازی اقدامات موردنیاز جهت جذب مخاطب در لایه سرویس را به حوزه ستاد تفویض کرده و تمرکز خود را روی ارتقای کیفی محتوا علی الخصوص محتوای بومی داشته باشند. در این راستا توجه به نیازهای مخاطب استانی، لهجه و اولویت‌های منطقه ای بایستی همواره مدنظر فعالیت‌های تولید محتوا قرار گیرد.

وی در این نشست توسعه شبکه توزیع رسانه ملی در فضای مجازی با مشارکت ظرفیت‌های بومی و استانی را از دیگر خط مشی‌های معاونت فضای مجازی معرفی کرد و تدوین آیین نامه‌های همکاری با این کانال‌های همکار را جزو برنامه‌های مورد انتظار از نمایندگان فضای مجازی استانها دانست.

شریفخانی ضمن تعیین «مخاطب در دسترس» به عنوان یک شاخص ارزیابی خواستار توجه ویژه به مقوله استعدادیابی استانی شد.

همچنین در نشست بعدازظهر سه شنبه ۹ مهرماه غلامرضا نوری قائم مقام معاونت فضای مجازی به تحلیل وضعیت کنونی کشور با تاکید بر حوزه فضای مجازی پرداخت و گفت: تغییر مدل حکمرانی در دنیا را به عنوان یکی از اساسی ترین تغییرات منتج از فضای مجازی می‌توان نام برد.

نوری با یادآوری بیانات مقام معظم رهبری (مد ظله) که تمدن اسلامی را به عنوان آخرین مرحله از مراحل پنجگانه تکامل اسلامی معرفی فرموده اند، اظهار کرد: فضای مجازی در مقام فرصت می‌تواند راه رسیدن به تمدن اسلامی را کوتاه کند و لذا طریق عملکرد ما در راستای بهره برداری حداکثری از فرصت پیش آمده ضروری است.

در نشست صبح ۱۰ مهرماه نیز علی دارابی معاون امور استان‌ها به ارائه بایسته‌های فعالیت در حوزه فضای مجازی استانها با محوریت آینده پژوهی انقلاب اسلامی، رسانه و فضای مجازی پرداخته و در ادامه اداره کل تحقیق و توسعه سرویس و محتوا به معرفی پلتفرم مشترک فضای مجازی رسانه ملی و چارچوب نوین همکاری معاونان فضای مجازی استانها با معاونت فضای مجازی پرداخت.

در ادامه روز دوم نیز تعدادی از مراکز برگزیده استان‌ها به معرفی دستاوردهای خود اقدام کردند. همچنین در نشست روز نخست پس از معاونان فضای مجازی، از استان‌های گلستان، مازندران، فارس، آبادان، لرستان، کرمانشاه، خوزستان و قزوین که در واقعه دلخراش سیل بهاری فعالیت چشمگیر و ارزنده ای داشتند توسط معاون فضای مجازی تقدیر به عمل آمد.

به گزارش سینماپرس، فیلمبرداری مستند «آزادی» به کارگردانی فرزاد جعفری با سرمایه‌گذاری مشترک مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و ژاک بی‌دو تهیه‌کننده فرانسوی از نیمه گذشت. این مستند، یکی از طرح‌های منتخب جلسات پیچینگ دوازدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» است.

فرزاد جعفری که سال گذشته در جلسه پیچینگ جشنواره «سینماحقیقت» موفق به جذب سرمایه برای پروژه «آزادی» شد، از ادامه فیلمبرداری این پروژه خبر داد و گفت: بیش از ۶۵ درصد از تصاویر این مستند فیلمبرداری شده و بخش‌هایی از تصاویر مربوط به زندان، سازمان‌های دولتی و… باقی مانده است.

وی با اشاره به مشغولیت ژاک بی‌دو در تهیه‌کنندگی هفت پروژه در جشنواره کن سال گذشته، افزود: به پیشنهاد مرکز گسترش تولید فیلم را با سرمایه اولیه‌ این مجموعه آغاز کردیم تا با کمتر شدن گرفتاری‌های تهیه‌کننده فرانسوی، نسبت به دریافت باقی بودجه فیلم از سرمایه‌گذار خارجی اقدام کنیم.

جعفری با تاکید بر این که موضوع این مستند درباره بخشش است، تصریح کرد: بخشش در بحث اعدام بسیار پُررنگ‌تر است و بسیاری از نهادهای مدنی و دولتی در تلاش برای کاهش اعدام‌ها و بخشش خانواده‌های مقتول هستند. طی تحقیقاتی که انجام دادیم و پس از بررسی حدود ۸۰ پرونده، سوژه‌ای را برای فیلم انتخاب کردیم تا با محوریت او داستان را پیش ببریم. حمید در سن ۱۶ سالگی و در یک درگیری خیابانی که میان چند نوجوان رخ می‌دهد، بدون داشتن قصد قبلی مرتکب قتل می‌شود. ۱۲ سال از آن حادثه گذشته و اجرای حکم قصاص نزدیک است. خانواده حمید با کمک فعالان اجتماعی و همراهی مددکاران زندان تلاش می‌کنند خانواده مقتول را راضی به بخشش کنند و در این راه با فراز و نشیب‌های بسیاری مواجه می‌شوند …

وی با اشاره به مدت زمان این مستند اظهار کرد: پیش‌بینی ما حدود ۷۵ دقیقه است اما ممکن است این مدت زمان افزایش یابد، چون به غیر از سوژه محوری به افراد دیگری هم که درگیر این مساله هستند، خواهیم پرداخت.

جعفری درباره برگزاری جلسات پیچینگ در دوازدهمین جشنواره «سینماحقیقت» گفت: دوستان تلاش کرده بودند که براساس اصول پیچینگ‌های بین‌المللی عمل کنند و طرح‌ها از قبل ارائه شده بود و هر فرد هفت دقیقه برای ارائه فرصت داشت اما متاسفانه افراد اندکی از ایران و جهان برای حضور در این جلسات دعوت شده بودند و بسیاری از آنها سابقه چندانی در تهیه‌کنندگی مستند نداشتند!

وی در پایان تاکید کرد: در تمام دنیا حداقل ۲۵ سرمایه‌گذار در جلسات پیچینگ حضور دارند و به این شکل هر کارگردان از شانس بیشتری برخوردار می‌شود. به نظرم بهتر است در جلسات پیچینگ جشنواره «سینماحقیقت» هم از تعداد سرمایه‌گذاران بیشتری در حوزه مستند دعوت شود تا طی گفتگوهایی که میان سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی شکل می‌گیرد، فرصت‌های بیشتری برای جذب بودجه و تولید فیلم مستند ایجاد شود.