سینماپرس: تشویق به کتابخوانی در قالب یک اثر جذاب نمایشی جذاب، طیف خاصی از مخاطبان را شامل نمی شود و مقوله ای فراگیر و جهانی است. سریال کتابفروشی هدهد با اهداف و پیام والایی که در خود مستتر دارد می تواند برای هر مخاطبی جذاب باشد.
به گزارش سینماپرس، زهرا صلواتی نوشت: سریال «کتابفروشی هدهد» از جمله مجموعه های جذابی است که این روزها جای خالی اش در جدول پخش شبکه های تلویزیون به شدت احساس می شود. اثری شریف که می خواهد بدون آن که شعار دهد، از اهمیت حضور و اثرگذاری کتاب در زندگی انسان امروزی سخن بگوید و مردم را تشویق به کتابخوانی کند. کتابفروشی هدهد هم به مانند سایر آثار مرضیه برومند، امضای سازنده اش را پای خود دارد؛ آثاری جذاب با شخصیت های ساده و بدون پیچیدگی که در قالب قصه های صمیمی و سرراست قرار است پیام های اخلاقی والایی را به مخاطبان خود منتقل کنند. در روزگاری که سرانه مطالعه در ایران به کمتر از ۱۰ دقیقه در روز رسیده است، مرضیه برومند با ساخت سریال کتابفروشی هدهد می خواهد این کم کاری را به مخاطب خود گوش کند و از اثرات غیرقابل انکار کتابخوانی بر ارتقای سطح افکار عمومی جامعه سخن بگوید، آن هم در قالب قصه و تصویر.
کیوان کتابچی بعد از فوت پدرش تمایل دارد که شغل او یعنی کتابفروشی را ادامه دهد؛ نیاز مالی خواهر به سهم الارث پدر اما، او را از حفظ مغازه کتابفروشی ناتوان می سازد و میراث پدر تقسیم می شود. کیوان که نمی خواهد به آسانی تسلیم شود یک اتوبوس را تبدیل به کتابخانه سیار کرده و در سطح شهر می چرخد و کتاب هایش را به مردم عرضه می کند. در هر قسمت سریال و در اثر توقف در یک محله، ماجرای تازه رقم می خورد و قصه جذابی شکل می گیرد که عموماً در جلب توجه مخاطب موفق عمل می کند.
نغمه ثمینی در مقام نویسنده فیلمنامه سریال کتابفروشی هدهد با برخورداری از تجربه و سابقه قابل اعتنا در زمینه نمایشنامه نویسی و خلق درام، قصه های جذابی را برای هر قسمت سریال طراحی کرده و بر روی کاغذ آورده است. از سوی دیگر، شخصیت کیوان کتابچی با وجودی که شباهت هایی به کاراکتر جوان ساده دل برخی از آثار قبلی مرضیه برومند دارد اما در مجموع واقعی و باورپذیر به نظر می رسد. از سوی دیگر، شکل گیری دو قطب موافق و مخالف در خانواده کیوان بر جذابیت های قصه افزوده است. از طرفی عمه و خواهرزاده جوانِ کتابفروش او را به ادامه راه تشویق می کنند و از سوی دیگر، خواهر و شوهرخواهرش کار او را عبث و نوعی وقت تلف کردن می خوانند.
مرضیه برومند، آرام و ظریف، با پیش رفتن قصه سریالش به نوعی فرجام دل بستن به کتابفروشی و در نگاه کلی تر، کار فرهنگی را در قیاس با سایر مشاغل در پیش روی چشمان مخاطبانش قرار می دهد. کیوان با وجودی که شاید به لحاظ اقتصادی چندان انتفاعی نبرده باشد اما در عوض حال خوبی دارد و از دیگر سو، شوهر خواهر او که با سهم الارث همسرش اقدام به راه اندازی یک فست فود کرده است هر روز با چالشی مواجه می شود و به بلایی گرفتار می آید. برومند در مقام قیاس می خواهد این مفهوم را با مخاطب خود در میان بگذارد که شاید در کار فرهنگی، اقتصاد چنان جایگاهی نداشته باشد اما دارای تاثیرگذاری هایی است که به تعالی یک جامعه منجر خواهد شد.
چیدمان شخصیت های فرعی از جمله راننده ای که حالا اتوبوسش به کتابخانه تبدیل شده و برخورداری این کاراکتر از روحیه ای شاد و بذله گو، سریال کتابفروشی خود را از یک اثر جدی فاصله داده و رنگ و لعابی کمیک به برخی از سکانس های آن بخشیده است. از آن سو، شکل گیری یک رابطه عاطفی میان کیوان کتابچی و دختر جوانِ نویسنده ای، مقوله درام را نیز در سریال مرضیه برومند پررنگ کرده و به این اثر وجودی متمایز و جذاب داده است.
این روزها، هم جای مرضیه برومند به عنوان یک کارگردان مجرب و خلاق در تلویزیون خالی است و هم آثار منحصر به فردش. آثاری که در عین سادگی، حرف های مهمی را با مخاطبان خود در میان می گذارند. این قاعده، بی گمان شامل سریال کتابفروشی هدهد هم می شود. چند سریال را در سال های اخیر سراغ دارید که ترویج کتابخوانی را در دستور کار خود داشته اند؟ کدام مجموعه مخاطب خود را به خواندن کتاب تشویق و ترغیب کرده است؟
بی گمان سریال هایی مانند کتابفروشی هدهد که به مسائل و دغدغه های جهان شمولی همچون کتاب و کتابخوانی می پردازند، می توانند گزینه های مناسبی برای پخش از شبکه ها و کانال های برون مرزی تلویزیون جمهوری اسلامی باشند. تشویق به کتابخوانی در قالب یک اثر جذاب نمایشی جذاب، طیف خاصی از مخاطبان را شامل نمی شود و مقوله ای فراگیر و جهانی است. سریال کتابفروشی هدهد با اهداف و پیام والایی که در خود مستتر دارد می تواند برای هر مخاطبی جذاب باشد؛ چه تماشاگر ایرانی و چه بیننده تاجیک و افغان فارسی زبان کانال آی فیلم ۲.
