بایگانی اردیبهشت 11, 1399

به گزارش سینماپرس، فیلم کوتاه «ساعت خواب» به تهیه کنندگی مشترک مینا سادات‌حسینی و انجمن سینمای جوانان ایران (دفتر ویژه تهران) در سومین دوره جشنواره بین‌المللی End of Days آمریکا و دوازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی Jehlum هند  به نمایش در خواهد آمد.

«ساعت خواب» روایتگر داستان زنی به نام رویاست. او با شرایطی مواجه می‌شود که همسر، دختر و شغلش را در حال از دست دادن می‌بیند …

عوامل تولید این فیلم عبارتند از کارگردان: مینا سادات‌حسینی، نویسنده و مشاور کارگردان: بهمن عبداللهی، برنامه‌ریز: الهه شاه‌حسینی، مدیر تصویربرداری: علی محرابی، دستیاران تصویربرداری: سجاد بذری و سجاد نورالهی، صدابردار: میثم حسنلو، تدوین، صداگذاری و تصحیح رنگ: محمود نجفی، مدیر تولید: احمد مرادی، طراح صحنه و لباس: الهه ذکایی، بازیگران: سولماز قاسمی، آرمان عزیزی، نیک‌ناز ظفرنیا، آیدا ابراهیم‌زاده، حجت‌الاسلام محمد میرزایی، حسین جداری فروغی، حامد جیرودی، عکاس:‌ بهمن عبداللهی، طراح و گرافیست:‌ مینا سادات‌حسینی، تیزر: مهتاب ابراهیمی، تهیه کننده: مینا سادات‌حسینی و انجمن سینمای جوانان ایران دفتر تهران.

دوازدهمین دوره جشنواره Jehlum هند ۱ می برابر با ۱۲ اردیبهشت و سومین دوره جشنواره End of Days آمریکا ۹ می برابر با ۲۰ اردیبهشت برگزار می‌شود.

هر ۲ جشنواره‌ به خاطر خطر شیوع ویروس کرونا به صورت آنلاین برگزار خواهند شد.

به گزارش سینماپرس، فیلم کوتاه «مَگرالِن» به کارگردانی و تهیه کنندگی مریم زارعی و نویسندگی پیام سعیدی از جمعه ۱۲ اردیبهشت‌ ماه تا ۱۱ خرداد ماه سال‌جاری به مدت یک ماه در سایت و اپلیکشین وُدیو به صورت آنلاین نمایش داده خواهد شد.

«مگرالن» داستان خانواده‌ای را روایت می‌کند که در یک قبرستان ماشین زندگی می‌کنند. دختر کوچک خانواده که نابیناست به همراه برادر بزرگترش در قبرستان ماشین ها ماشینی برای خود ساخته اند که در آن روزهایشان را می گذرانند. اتفاقی باعث برهم خوردن نظم متزلزل خانواده می شود.

دیگر عوامل فیلم عبارتند از بازیگران: آتنا سلیمانی، رزمریم کاظمی، طاها نجف پور، منصور نصیری، دستیار کارگردان: حامد عزیزی، طراح صحنه و لباس: آرام موسوی، فیلمبردار: آریو متوقع، تدوینگر: پویان شعله ور، منشی صحنه: مهرآفرین محمدبیگی، مدیر تولید: امیر مرسلی، صداگذاری: حسن شبانکاره، اصلاح رنگ و نور: نیما دبیرزاده، سیجی آرتیست: محمد جمشیدی، طراح گریم: سینا کلانی، مدیر رسانه ای: باران بن یاسین، صدابردار: احمد صابری، دستیار صحنه: محمد باباخانلو، دستیاران فیلمبردار: اردلان معتمدی، مصطفی ساجدی معین، بهنام مرسلی و علی مرجوعی، دستیار لباس: مهدیه مطهری، عکاس: پرهام عاشوری، فیلمبردار پشت صحنه: محمد نعمتی، آهنگساز: فرهاد خسروی، اپراتور دوربین: سهیل ملکی، مهدی نوروزی، سینه موبیل: الهیار حیدری، مسئول فنی: محمد فرقدانی و مدیر ترابری: عباس نوردی.

به گزارش سینماپرس، بهرام عظیمی کارگردان انیمیشن در گفتگو با مهر درباره ساخت انیمیشن‌های آموزشی و فرهنگسازی در کشور برای مقابله با ویروس کرونا گفت: زمانی که از انیمیشن‌های آموزشی و فرهنگسازی صحبت می‌کنیم، باید به زمان ساخت این انیمیشن‌ها نیز دقت کنیم. به‌عنوان مثال زمانی می‌خواهیم برای یک مساله‌ای فرهنگسازی کنیم و یا از چیزهایی پیشگیری کنیم انیمیشن می‌سازیم. به‌عنوان مثال مجموعه «سیاساکتی» به این دلیل ساخته شد تا معضلی که از قدیم در حوزه رانندگی وجود داشت یعنی از زمانی اتومبیل وارد ایران شد، برطرف شود، معضل رعایت نکردن مقررات راهنمایی و رانندگی در ایران همیشه وجود داشته است و این امر باعث هرج و مرج، مرگ و میر و یا تصادف شده است.

وی بیان کرد: در حوزه انیمیشن‌هایی با موضوع فرهنگسازی، می‌توان به ماجراهای «بابا برقی»، «آقای ایمنی» و… اشاره کرد. در آن زمان مصرف آب، برق و گاز در ایران بسیار زیاد بود و باید برای حل این مشکل فرهنگسازی می‌کردیم.

تأثیر «بابابرقی» بر کاهش مصرف برق

کارگردان انیمیشن «سیم ششم» توضیح داد: ساخت این انیمیشن‌های فرهنگساز توانست تغییراتی را در جامعه ایجاد کند، به‌عنوان مثال در سال ۷۵ که انیمیشن‌های «بابابرقی» را می‌ساختم مسئولان گفته بودند که اگر این انیمیشن و این تیزرها که هم فیلم و هم انیمیشن داشت بتواند ۵ درصد از مصرف برق را پایین آورد به آن چیزی که می‌خواستیم رسیده‌ایم. اما مساله جالب این بود که پخش این تیزرها باعث شد که ۲۵ درصد مصرف برق در کشور پایین بیاید.

وی با اشاره به اینکه این نوع از انیمیشن‌ها برای حل مشکلی که در جامعه است مناسب است، توضیح داد: همانطور که از قبل گفتیم از انیمیشن علاوه‌بر فرهنگسازی می‌توان در حوزه آموزش نیز استفاده کرد، به‌عنوان ناگهان معضلی با نام کرونا همه‌گیر می‌شود، بلافاصله برای اطلاع‌رسانی مردم انیمیشن‌هایی تولید می‌شود که موارد خاصی را به مخاطب آموزش می‌دهد.

این کارگردان انیمیشن تاکید کرد: انیمیشنی که برای این شرایط ساخته می‌شود را نمی‌توان انیمیشن فرهنگ‌ساز دانست، بلکه این نوع از انیمیشن‌ها آموزشی است و تنها برای مقطع زمانی خاصی ساخته می‌شود.

«کرونا» در جامعه عادی شده است

وی ادامه داد: مساله مهمی که این روزها وجود دارد، این است که هر زمان که تلویزیون را روشن می‌کنیم، اگر فیلم هالیوودی با موضوع شیوع بیماری‌های همه‌گیر پخش نشود، به نوعی درباره کرونا صحبت می‌شود و همه کانال‌ها و رسانه‌های مختلف در مورد این بیماری صحبت می‌کنند، که همین مساله باعث عادی شدن این بیماری در جامعه شده است.

عظیمی گفت: اگر در کنار این حجم اطلاع رسانی انیمیشن‌هایی پخش شود که مضمون آن فاصله‌گذاری اجتماعی و یا مقابله با کرونا باشد بیشتر جنبه آموزشی دارد و هدفی جز انتقال پیام ندارد. مساله این است که تاثیر انیمیشن‌های آموزشی کمتر از انیمیشن‌های فرهنگساز است چرا که مقطعی و برای یک زمان خاص تولید شده است.

وی توضیح داد: البته انیمیشن‌هایی که برای کرونا ساخته می‌شود یک تاثیرگذاری در سبک زندگی مردم بوجود می‌آورد که از آن جمله می‌توان به کمتر در آغوش گرفتن یک دیگر و یا دست دادن اشاره کرد. کرونا با وجودی که یک بیماری است این فرهنگسازی را در جامعه ایجاد می‌کند که یک سری از موارد را برای محافظت از خود رعایت کنیم.

تکرار مکررات باعث افت تأثیرگذاری می‌شود

کارگردان انیمیشن «تهران ۱۵۰۰» بیان کرد: این روزها انیمیشن‌های آموزشی خوبی برای مقابله با کرونا ساخته می‌شود. اما تکرار مکررات با توجه به حجم اطلاع‌رسانی در رسانه‌های مختلف باعث می‌شود که تاثیرگذاری کمتری داشته باشد. به عنوان مثال هرروز تعداد کشته شدگان کرونا را در تلویزیون اعلام می‌کنند به عنوان مثال می‌گویند طی ۲۴ ساعت گذشته ۷۰ نفر مرده اند این تعداد بسیار زیاد است اما با توجه به تکرار این اطلاعات و اخبار، گویی بحران برای مردم بی‌اهمیت شده است.

عظیمی در پایان گفت: در حال حاضر گویی برای ما بهترین روش تأثیرگذاری در حوزه فرهنگ مقابله با کرونا این است که یکی از نزدیک‌ترین افرادمان بمیرد تا از نزدیک این مساله و خطرات آن را لمس کنیم. در این شرایط نیز تازه احساس می‌کنیم که چقدر این خطر به ما نزدیک است و باید در برابر آن از خودمان مراقبت کنیم.

به گزارش سینماپرس به نقل از ورایتی، جمهوری چک در حال حاضر برنامه‌های موقتی برای باز کردن درهای سینماها در روز بیست‌وپنجم ماه مه (۵ خرداد) یعنی کمتر از یک ماه دیگر تعیین کرده است.

دو هفته پیش، دولت این کشور رویکردی مرحله‌ای برای تسهیل محدودیت‌ها اعلام کرد و قرار شد روز هشتم ژوئن (۱۹ خرداد) سینماها باز شوند و هر سالن بتواند به ۵۰ نفر خدمت‌رسانی کند، اما دولت حالا برنامه خود را عوض کرده و نماینده وزارت فرهنگ کشور تایید کرده که سینماها می‌توانند دو هفته زودتر شروع به کار کنند.

با این حال این مسئول دولتی هشدار داد که وزارت بهداشت مسئولیت هدایت این حرکت را بر عهده دارد و ممکن است در صورت افزایش تعداد مبتلایان به کووید -۱۹ دوباره این تاریخ را تغییر دهد.

این کشور تا به حال توانسته از بدترین‌های پاندمی جهان، تقریباً جان سالم به در ببرد. با استناد به گزارش سازمان جهانی سلامت، تا سه‌شنبه این کشور ۷۴۴۹ مورد تایید شده کروناویروس و ۲۲۳ فوتی ثبت کرد.

دولت جمهوری چک به خاطر کروناویروس محدودیت‌هایی برای بخش‌هایی از جامعه و اقتصاد خود وضع کرده است. مکان‌های کسب‌وکار و مغازه‌های خرده‌فروشی با مساحتی تا سقف ۲۶۹۰۰ فوت مربع و همچنین باشگاه‌های ورزشی و کتابخانه‌ها حالا باز شده‌اند و خدمات مذهبی می‌توانند تا سقف ۱۵ نفر را پوشش دهند.

از روز یازدهم مه مراکز خرید بالای ۲۶۹۰۰ فوت مربع و همچنین باغ رستوران‌ها، سالن‌های زیبایی، موزه‌ها و گالری‌ها هم می‌توانند درهایشان را باز کنند و دو هفته بعد رستوران‌ها، هتل‌ها و سالن‌های سینما باز می‌شوند و برنامه‌های ورزشی برگزار می‌شوند.

هنوز شک‌هایی نسبت به تصمیم دولت باقی مانده اما صنعت فیلم به هر حال دارد در راستای افتتاح دوباره در تاریخ بیست‌وپنجم مه کار می‌کند.

آیوو آندرله که مدیر شرکت چک توزیع و نمایش فیلم اُروفیلمز است به ورایتی گفت: «وضعیت خیلی پویاست، بنابراین هر چیزی هر زمانی می‌تواند تغییر کند، اما فعلاً صنعت دارد آماده افتتاح دوباره سالن‌ها در روز بیست‌وپنجم مه می‌شود».

به گفته اتحادیه بین‌المللی سینماها (UNIC) که در بروکسل واقع است، تنها سوئد و بلاروس در حال حاضر اجازه می‌دهند سالن‌های سینما باز باشند و در نتیجه کمتر از ۲ درصد از بیش از ۴۲ هزار پرده در اروپا فعال هستند.

جالب آن است که تناقض های رفتاری در عموم سلبریتی ها موجب می شود تا ورود غیر کارشناسی و بدون معلومات ایشان به مسائل مختلف و به تبع آن ایجاد حاشیه های پیرامونی چنین اظهار نظرهایی، به عاملی دیگر از برای لایک خوری و جذاببت بیش از پیش ایشان در فضاهای مجازی مبدل شود و این در حالی است طیف قابل توجهی از چنین سلبریتی های بی سواد یا کم سواد، در هر صنف و با هر شغلی، در ظاهر رفتاری خود، از مدلی واحد پیروی می کنند؛ شیوه ای که سبب می شود تا به عنوان گروهی متحد الفکری به نظر برسند. به طوری که گویا در تطبیق رفتاری ایشان الهامی در میان می باشد! و در این میان سلبریتی های هنری از تکثر و تعددی وصف ناپذیر برخوردار می باشند.

پُر واضح است که هنر در غرب همواره جلوه ای اشرافی داشت؛ حال آنکه در قرن بیستم و با حضور پُررنگ صنعت-هنر-رسانه سینما مفهوم جدیدی از هنر عرضه شد و به نوعی هنر مردمی و یا پاپ آرت به عنوان ارزشی مطرح گردید که از اقبال عمومی در ارتباط گرفتن با اقشار مختلف مخاطب برخوردار بود. ارزشهایی که با شیوه هنر متاخر و روش هنرمندان گذشته کمترین شباهتی در نگاه به مخاطب نداشت و به نوعی هویت مخدوش هنری را سبب گردید.

هویت مخدوش هنری سبب شد تا ستاره ها متولد شوند و بیش از همه ستاره های پاپ به فرهنگ عمومی جوامع راه یافته و متولد شدند. ستاره هایی که تا قبل از دو جنگ جهانی اول و دوم، بیشتر از ماهیتی نمادین برخوردار بودند و عموم ایشان همچون جان وین (John Wayne) نماینده های پروپاگاندای کشور متبوع خود بودند. اما بعد از جنگ جهانی دوم بود که بلافاصله وجاهت ستاره ها به ماهیتی تبلیغاتی تغییر یافت و صنعت-هنر-رسانه سینما اقدام به خلق سوپراستارهای مرد و زن سکسی و جوانی همچون مِریلین مونرو (Marilyn Monroe) و تکثیر ایشان در فرهنگ عمومی جوامع نمود.

واقعیت آن است که مِریلین مونرو یا همان بازیگر مو طلایی هالیوود، سوای نظر از لودگی و جذابیت های سکسی ویژه خود، هنری در بازیگری نداشت و بنابر مستندات تاریخی، حتی نمی توانست دیالوگ فیلم های خود را حفظ کند! با این وجود نام او در تاریخ سینما جاودانه شد و توانست به عنوان نمودی روشن و اسوه ای الهام بخش از برای سلبریتی شدن مبدل شود و این همه نه به سبب دانش هنری و یا معلومات نداشته علمی او؛ که به سبب سواد رسانه ای او در نحوه و چگونگی اغوای مخاطبان سینما حاصل گردید. اغوایی که او با ارایه وجاهت اروتیک به نوع بازیگری و حتی حضور اجتماعی خود و طبیعی جلوه دادن روابط جنسی در جلو دوربین و در انظار عمومی به آن نایل گردید.

اینگونه بود که هویت مخدوش هنری در پس از جنگ جهانی دوم سبب شد تا به وفور ستاره هایی همچون مِریلین مونرو در عالم هنر متولد شود و با ادعای هنر مردمی سعی نمایند تا سبک زندگی عموم جوامع را به نحوی ویژه و بر بستر مورد نظر نظام لیبرالیسم غرب هدایت نمایند.  

اینگونه بود که تدوین و گسترش روش سلبریتی شدن در غرب و و الهام بخش  بودن الگوی مِریلین مونرو سبب شد تا اکثر ستاره های سینمایی ایران، بالاخص در دوران پهلوی دوم به تبعیت از چنین الگویی روی آورده و فیلمفارسی به بستری بسیار توانمند از برای برون ریز این شیوه از هنر مردمی در عرصه صنعت-هنر-رسانه سینما ایران مبدل گردد.

البته باید توجه داشت که عموم ستاره های سینمایی ایران اعم از زن و مرد؛ در آن دوران اگر چه با الهام از الگوی بازیگر مو طلایی هالیوود تمام تلاش خود را در جهت اهداف نظام سرمایه داری به خدمت گرفته و سعی می نمودند تا جامعه را به سمت پذیرش الگوهای لیبرالی رهنمون سازند و …؛ اما این به این معنی نمی باشد که این جماعت سلبریتی در آن زمان دقیقا نسبت به آنچه می نمودند واقف بوده و اساسا سطح سواد و فهم عموم ایشان اقتضای چنین دریافت عمیقی را نمی نمود و اکثریت ایشان در مسیر تعریف شده و تعیین شده فیلمفارسی گام بر داشته و مراحل سلبریتی شدن را به جهت تاثیر گذاری و تغییر سبک زندگی اسلامی-ایرانی طی می نمودند.

تاسیس نظام جمهوری اسلامی در ایران سبب شد تا مدل فیلمفارسی مورد برائت عمومی قرار گیرد و پیگیری رویکرد لیبرالی در شیوه سلبریتی شدن با الگوهایی همچون مِریلین مونرو عملا مخاطب پسند نباشد و امکان بروز علنی نداشته باشد و از این جهت بود که نظام ستاره سازی در ایران به سمت تلفیقی از دو مکتب لیبرالیستی و سوسیالیستی گام برداشت و ستاره هایی جدید با ظاهری نخبه گرا و البته باطنی به شدت عوام زده را به جامعه معرفی نمود. ستاره هایی که با حداقل سواد علمی و معلومات، به راحتی می توانستند ژست روشنفکری به خود گرفته و سعی نمایند تا به تغییر الگوهای رفتاری جامعه مبتنی بر داشته های عموما تلقین شده و یا کپی برداری شده از غرب مبادرت ورزند و این امر را از طریق آموزش و هم نشینی به سایر نسل های هنری نیز منتقل سازند.

البته در فرایند سلبریتی شدن در دوران پس از انقلاب نباید از عملکرد نامناسب مدیریت مرموز فرهنگی در دهه ۱۳۶۰ هجری شمسی غافل شد. مدیریتی که سعی می نمود تا با تلفیق دو مکتب لیبرالیستی و سوسیالیستی و بزک آن با آرمان های نظام جمهوری اسلامی، نوعی از التقاط سیاه را در پیکره مدیریتی خود دنبال نموده و از این جهت عموم ساختارهای فرهنگی کشور را بر بقایای بجامانده از رژیم پهلوی و تنها با تغییر عناوین آن باز تولید نمود و اینگونه بود که در پرتو چنین مدیریتی هویت مخدوش هنری در ایران پس از انقلاب به ظهور طیفی از سلبریتی های کم سواد و البته با ظاهری روشنفکرانه منجر گردید که به راحتی می توانستند در دو مکان، دو اظهار نظر متفاوت بکند و در عین حال حتی متوجه جملات خود نشوند و واقعا کوچکترین احساس تناقض هم نکند!

به گزارش سینماپرس کانون کارگردانان سینمای ایران تنها صنفی است که شهرداری تهران برای یکایک اعضای آن کارت های خرید ۵۰۰ هزار تومانی از فروشگاه های شهروند را در نظر گرفته و این در حالی است که بسیاری از اعضای این کانون جزو متمولان سینمای کشور محسوب می شوند!

سوأل اینجا است که چرا هیچ یک از مسئولان در پی آن نیستند تا به صورت عادلانه، یکسان و برابر با تمامی صنوف سینمایی برخورد داشته باشند و همه آن ها را به یک چشم ببینند!؟ آیا صنف های ضعیف تر محتاج چنین هدایایی هستند یا صنوفی مانند کارگردانان و بازیگران؟

امید است شهردار تهران تدبیری جدی اتخاذ کرده و برای یکایک اهالی سینما که این روزها در بدترین شرایط معیشتی روزگار می گذرانند چنین هدایایی در نظر بگیرند چرا که همین میزان اندک می تواند بخشی از بحران به وجود آمده در زندگی اهالی سینما را التیام بخشد.

لازم به ذکر است کانون کارگردانان سینمای ایران به تازگی پیامی به شرح ذیل برای اعضای خود ارسال کرده است:

اعضای محترم کانون کارگردانان سینمای ایران

با سلام و احترام همانگونه که مستحضرید امسال از طرف سازمان سینمائی مبلغ پانصد هزار تومان تنها برای صد نفر از اعضای کانون اختصاص یافت ولی از آنجا که ما به دلیل شرایط حاد کرونائی اعتقاد به پرداخت هدیه به همه اعضای کانون داریم از دریافت این مبلغ تا اختصاص به همه اعضای محترم کانون کارگردانان امتناع کردیم. تا این لحظه هم متاسفانه هیچ ترتیب اثری از طرف سازمان سینمائی و هیات مدیره خانه سینما در این‌خصوص داده نشد.

با این وجود خوشحالیم که به اطلاع برسانیم با پی گیری های شورای مرکزی کانون توانستیم هدیه ای به همان مبلغ پانصدهزار تومان و به صورت بن شهروند برای همه اعضای کانون کارگردانان تهیه کنیم که اهدائی شهرداری تهران به کانون کارگردانان سینمای ایران است.

۱ـ محل توزیع خانه سینما ۲ در خیابان وصال می باشد

زمان: چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت از ساعت ۱۰ تا ۱۴

۲ـ لطفا هنگام حضور کپی کارت ملی خود را به همراه داشته باشید و در صورت اعزام نماینده کپی کارت ملی را هم ارسال فرمایید.

۳ـ  توزیع هدایا در روز چهارشنبه با رعایت کامل اصول بهداشتی به منظور به حداقل رساندن خطر ابتلا به هرگونه ویروس و بیماری خواهد بود.

۴- از بزرگوارانی که خواهان اهدای هدیه خود به نیازمندان کانون و یا خانواده درگذشتگان کانون هستند تقاضا می شود ضمن ارسال تصویر کارت ملی خود در واتس آپ، این موضوع را به اطلاع خانم سوداگری برسانند.

۵ـ به غیر از هدیه فوق، کانون کارگردانان سینمای ایران برای اعضای خود هدایا، برنامه و امکاناتی در نظر گرفته که بزودی اطلاع رسانی خواهد شد.

با آرزوی سلامت

شورای مرکزی کانون کارگردانان سینمای ایران

به گزارش سینماپرس، اعضای خانه سینما در بیانیه ای از راه اندازی پویشی برای بهره مندی از حقوق بیکاری خبر دادند.

در این بیانیه آمده است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

روسای محترم صنوف خانه سینما

با عرض سلام و خسته نباشید

إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ قَدْ أَنَارَ سَبِیلَ الْحَقِّ وَ أَوْضَحَ طُرُقَهُ

خدای تعالی حق را روشن ساخته و راه‌های آن‌ را آشکار کرد. مراتب سپاسگزاری را از تمامی بزرگان، اساتید و پیشکسوتانی که در این پویش ما را همراهی کردند به جا می‌آوریم. خوشحالیم حق طلبی در شرایط سخت و بحرانی کنونی که بیش از ۷۰ روز بیکاری ما اهالی سینما می‌گذرد، باعث همدلی و اتحاد با یکدیگر نیز شده است. خدا را شاکریم بعد از امضای بیش از ۱۳۰۰ اعضای خانه سینما برای دریافت حقوق بیکاری، این پویش باعث تعهد و یکدلی اعضا خانه شد.

سپاسگزاریم از روسأی صنوف محترم خانه سینما علی‌الخصوص ۱۸ صنفی که مسئولانه و مقتدرانه در راستای مطالبه اعضا، نامه‌ای تنظیم و ارائه کردند، پس آن از وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی؛ سپاسگزاریم که این نامه را پاسخگو بودند و امید را به اهالی خانه بازگرداندند، همچنین از هیات مدیره خانه سینما سپاسگزاریم که جهت تعلق این کمک‌ها بی‌وقفه تلاش کردند.

اما قابل ذکر است که این روزهای سخت، ویروس کرونا برای همه اهالی سینما برابر است، در شرایط کنونی همه با هم هفتاد روز بیکار در خانه مانده‌ایم. پس خواهشمندیم برای احقاق حق اهالی این خانه لطفا حداقل به ۸۰ درصد اعضای خانه سینما این حقوق تعلق گیرد تا بتواند بخش کوچکی از صدمات اعضا و خانواده شریفشان را جبران کند.

برای پیگیری قانونی و احقاق حق‌طلب شده از سوی اعضا خواهشمندیم، جهت همراهی دوباره اعضا بدنه، با اتحاد و تنظیم نامه جدید برای درخواست حقوق بیکاری کرونا برای تمام اعضا صنوف کارگری خانه سینما سریعا اقدام کنید و آگاه باشید که تمام اعضا امروز به اتحاد و همبستگی صنوف نیازمندند تا این رخداد مهم و تاریخی رقم بخورد. لازم به ذکر است، مطالبه اعضا از صنف و خانه سینما طبق اساسنامه قانونی و اولویتمند است.

پیشاپیش از زحمات وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی، رییس سازمان سینمایی، سازمان بیمه تامین اجتماعی، هیئت مدیره خانه سینما و در نهایت روسأی باغیرت و مسئول صنوف خانه سینما و قدردان هستیم.

جمعی از اعضا خانه سینما و امضاکنندگان

به گزارش سینماپرس، به نقل از گاردین، «عرفان خان» هنرپیشه هندی که موفقیتی چشمگیر در هردو سینمای بالیوود و هالیوود کسب کرد، دیشب در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان کوکیلابِن بمبئی درگذشت.  

عرفان خان که از بیماری عفونت شدید روده بزرگ رنج می‌برد، در ۵۳ سالگی درگذشت. سال ۲۰۱۸ پزشکان بیماری تومور عصبی و غدد درون ریز را در او تشخیص دادند. پس از بهبودی اولیه او حتی توانست خود را به فیلمبرداری فیلم «Angrezi Medium»(رسانه انگلیسی) برساند. این فیلم که آخرین فعالیت سینمایی او بود، انتشارش در ماه مارس به دلیل شیوع ویروس کرونا لغو شد.

او در ۵ مارس ۲۰۱۸ از طریق حساب توییتر خود اعلام کرد که به یک نوع بیماری نادر مبتلا شده‌ است. وی در توییتر نوشت: «زندگی من در ۱۵ روز گذشته به داستانی پر از تعلیق تبدیل شده‌ است. فکر نمی‌کردم در جستجوی داستان‌های نادر، یک بیماری نادر پیدا کنم.» وی از هوادارانش خواست دربارهٔ بیماری او گمانه‌زنی نکنند و اجازه دهند تا خودش پس از اعلام نتیجه تشخیص پزشکان ماجرا را با آن‌ها در میان بگذارد.

عرفان خان که در بین مخاطبان انگلیسی زبان به عنوان «بازرس پلیس» در «میلیونر زاغه‌نشین» مشهور بود، همچنین یکی از هنرپیشه‌های اصلی بالیوود بود و در فیلم‌های شاخص بالیوودی همچون «حیدر» و «مدرسه هندی» خوش درخشید.

عرفان خان با نام کامل  «صاحب زاده ایرفان علی خان»  در سال ۱۹۶۶ در جیپور متولد شد. او فرزند یک فروشنده لاستیک بود و پس از ناکامی در کریکت، به مدرسه نمایش رفت.

عرفان خان یکی از پرکارترین هنرپیشگان بالیوود بود. در ادامه بخشی از آثار سینمایی او را ملاحظه خواهید کرد:

سلام بمبئی-۱۹۸۸، دید-۱۹۹۰، مرگ یک دکتر-۱۹۹۰، اشتباه-۲۰۰۱، جنگجو-۲۰۰۱، گناه-۲۰۰۲، لباس سیاه-۲۰۰۲، حاصل-۲۰۰۳، مقبول-۲۰۰۳، مه-۲۰۰۳، پیاده‌رو-۲۰۰۳، آن-۲۰۰۴، سایه‌های زمان-۲۰۰۵، بیماری-۲۰۰۵، چهره-۲۰۰۵
هفت و نیم دور-۲۰۰۵، شکلات-۲۰۰۵، چی می‌شد اگه-۲۰۰۶، جاده مرگ-۲۰۰۶، سرباز-۲۰۰۶، قاتل-۲۰۰۶، نام خانوادگی-۲۰۰۶، آسمان ما-۲۰۰۷، زندگی در مترو-۲۰۰۷، قسمت-۲۰۰۷، دارجلینگ محدود-۲۰۰۷، قلب قدرتمند- ۲۰۰۷، یک‌شنبه-۲۰۰۸، بمبئی زندگی من-۲۰۰۸، چهار دیوانه-۲۰۰۸، چمکو-۲۰۰۸، قلب کبدی-۲۰۰۸، میلیونر زاغه‌نشین(هالیوود) -۲۰۰۸، نیویورک، دوست دارم-۲۰۰۸، نیویورک-۲۰۰۹، بیلوی آرایشگر-۲۰۰۹، کارخانه اسید-۲۰۰۹، هیس-۲۰۱۰، ناک اوت-۲۰۱۰، راست یا دروغ-۲۰۱۰، ۷ قتل بخشش-۲۰۱۱، زندگی این سال-۲۰۱۱، متشکرم-۲۰۱۱
پان سینگ تومار-۲۰۱۲، مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز-۲۰۱۲، زندگی پی(هالیوود) -۲۰۱۲، ظرف نهار-۲۰۱۳، استاد، همسر و گنگستر بازمی‌گردند-۲۰۱۳، دی-دی-۲۰۱۳، حیدر-۲۰۱۴، ولگرد-۲۰۱۴، غیاسا-۲۰۱۵، شمشیر-۲۰۱۵، احساس-۲۰۱۵
پیکو-۲۰۱۵، دنیای ژوراسیک(هالیوود) -۲۰۱۵، دوزخ-۲۰۱۶، خیمه‌شب‌باز-۲۰۱۶، کتاب جنگل-۲۰۱۶، بدون تخت گل رز-۲۰۱۷، آواز عقرب‌ها-۲۰۱۷، مدرسه هندی-۲۰۱۷، تقریبا مجرد-۲۰۱۷، باج‌گیری-۲۰۱۸، پازل-۲۰۱۸، کاروان-۲۰۱۸