بایگانی شهریور 8, 1399

به گزارش سینماپرس، امیرعلی جوادیان عکاس باسابقه کشور و عضو هیئت داوران سوگواره «روایت شیدایی» در گفت‌وگویی با اشاره به ظرفیت‌های بالای عاشورا برای عکاسی گفت: در ابتدا باید بگویم این سوگواره عاشورایی پتانسیل بسیار خوبی در زمینه منابع تصویری در کشور دارد. رسم و رسوم عزاداری در جای جای ایران متفاوت است و همین موضوع باعث شده است که منابع تصویری زیاد و متنوعی در سراسر کشور داشته باشیم. خاطرم هست سال ۱۳۹۱ ورکشاپی در فیلیپین داشتم و در آن مجموعه‌ای از تصاویر عاشورایی که گرفته بودم را نشان دادم. آنان تعجب می‌کردند و می‌گفتند مگر می‌شود یک مراسم این قدر تنوع در شیوه برگزاری داشته باشد. این موضوع پتانسیل بسیار خوب و ظرفیت زیادی را در اختیار عکاسان گذاشته است.

وی با اشاره به سوگواره روایت شیدایی به عنوان محفلی برای تشویق عکاسان سراسر کشور برای خلق اثری ماندگار گفت: چنین جشنواره‌هایی سبب می‌شود که عکاسان تشویق شده و سراغ این سوژه‌های جدید بروند و در نهایت خروجی آنان تبدیل به گنجینه‌ای عظیم و باارزش می‌شود. به نظرم مراسم عزاداری اباعبدالله‌الحسین واقعا ظرفیت عکسی بسیار بالایی دارد. در جشنواره جهانی اربعین که هم به عنوان داور و هم به عنوان دبیر حضور داشتم این تنوع در عکس‌ها را به چشم دیدم و به نظرم عکاسان سوژه‌های خوبی در اختیار دارند.

او با اشاره به عواملی که سبب ماندگاری یک عکس عاشورایی می‌شود گفت: دقت داشته باشید در حادثه عاشورا دو رنگ حاکم بر صحنه است و این دو رنگ نماد دو جبهه مختلف حق و باطل هستند که در برابر هم صف‌آرایی کرده‌اند. رنگ سبز و رنگ قرمز دو رنگی هستند که معنا و مفهوم زیادی برای مردم دارند و عکاس باید بدان توجه داشته باشد. برای مثال در هنر تعزیه کارکرد این دو رنگ را به خوبی می‌بینید و هرکدام معنا و اصالت خاص خود را دارند.

جوادیان با اشاره به تفاوت محرم امسال با سال‌های گذشته و سوژه‌های جدید عکاسی که بدین واسطه ایجاد شده است، گفت: بیماری کرونا سبب ایجاد تغییرات ظاهری نسبت به سال‌های قبل شده است. برای مثال نوع پوشش، فاصله مردم از یکدیگر در مراسم عزاداری و … تغییر کرده است. علاوه بر این به دلیل پوشیده شدن بخش زیادی از چهره نمی‌توانیم حزن، اندوه و اشک مردم را به تصویر بکشیم. البته از سوی دیگر عکس‌ها نشان می‌دهد که حتی این بیماری هم نتوانسته عزاداری اباعبدالله الحسین(ع) را تعطیل کرده ومردم همچنان درصحنه‌اند. مطمئنا امسال عکس‌های متفاوت‌تری نسبت به سال‌های گذشته ثبت می‌شود و امیدوارم امسال آخرین سال این بیماری باشد.

وی تاکید کرد: شاید بعضی از صحنه‌ها به دلیل عدم فشردگی مردم تاثیرگذاری قبل را نداشته اما باز هم عزاداری اباعبدالله برپاست.

به گزارش سینماپرس به نقل از ایندی وایر، این دوماهنامه سینمایی که توسط بخش فیلم مرکز فرهنگی لینکلن در نیویورک منتشر می‌شود، در پنج ماه گذشته هیچ نسخه‌ای منتشر نکرده است.

آخرین نسخه فیزیکی از مجله «فیلم کامنت» در ماه مارس امسال منتشر شده است.

یوجین هرناندز، مدیر بخش سینمایی مرکز لینکلن در این‌باره می‌گوید: «ما به مجله فیلم کامنت، گذشته و آینده آن اعتقاد داریم و هنوز نمرده‌ایم. با شیوع ویروس کرونا، مرکز فیلم لینکلن با چالش‌هایی روبه‌رو شده اما به مجله فیلم کامنت به عنوان بخشی اساسی از ماموریت‌مان متعهد هستیم و در حالی که انتشار آن با وقفه مواجه شده امیدواریم در اولین فرصت برنامه خود را از سر بگیریم.»

در حالی که دو دهه از قرن بیست و یکم میلادی می‌گذرد، انتشار و آبونمان مجلات کاغذی با کاهش جدی روبه‌رو شده و ستاره‌های سینمایی دیگر  فروش این مجلات را تضمین نمی‌کنند.

در چند سال اخیر مجلاتی چون «آمریکن فیلم» (۱۹۹۲)، «فیلم کالچر» (۱۹۹۶)، «پریمیر» (۲۰۰۷) و «مووی لاین» (۲۰۰۹)، دیگر نسخه فیزیکی و چاپی ندارند و «اینترتینمنت ویکلی» با نسخه‌ای مختصر و با تمرکز ببشتر بر اخبار تلویزیونی منتشر می‌شود.

دو نشریه «هالیوود ریپورتر» و «ورایتی» هنوز به صورت هفتگی نسخه فیزیکی منتشر می‌کنند اما سال‌هاست نسخه آنلاین خود را نیز راه انداخته‌اند؛  اتفاقی که می‌تواند برای مجله «فیلم کامنت» هم مناسب باشد، اما گذر از این مرحله دشوار خواهد بود.

مجله «فیلم کامنت» هیچگاه سودآور نبوده و به گفته یوجین هرناندز با ضرر سالانه ۲۰۰ هزار دلاری روبه‌رو اسست؛  نسخه فیزیکی آن به صورت رایگان در اختیار همه اعضای مرکز لینکلن قرار می‌گیرد و تیراژ آن به ۲۰ هزار نسخه رسیده است.

مجله فیلم کامنت اولین‌بار در سال ۱۹۶۲ در ۳۶ صفحه و با الهام از نشریه سینمایی و معروف «کایه دو سینما» فرانسه منتشر شد.