بایگانی شهریور 22, 1399

به گزارش سینماپرس، ابراهیم داروغه‌زاده با مدرک پزشکی عمومی که از قضای روزگار و بدون هرگونه تخصص خاصی توانست به مناسب سینمایی از جمله دبیر جشنواره فیلم فجر و معاون سابق ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی نایل گردد؛ همزمان با «روز ملی سینما» ابراز امیدواری کرد «پروانه ساخت» از چرخه تولید و اکران فیلم‌های سینمای ایران حذف شود.

داروغه‌زاده در متن خود با هشتگ «روز ملی سینما» آورده است: «امیدوارم دولت و مجلس با همکاری یکدیگر و با اعتماد به سینماگران عزیز و متعهد کشور، شوراهای پروانه ساخت فیلم که دیگر هیچ فایده و ضرورتی ندارند را از چرخه تولید و نمایش فیلم حذف کنند.»

در حال حاضر دو شورای پروانه ساخت برای آثار سینمایی و غیرسینمایی در زیرمجموعه معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی فعال است و نظارت بر محتوای فیلمنامه‌های درخواستی پیش از آغاز تولید را برعهده دارند.

پیشنهاد حذف «پروانه ساخت» و واگذاری مسئولیت رعایت ضوابط و قوانین به عوامل سازنده چند سالی است که از سوی برخی سینماگران مطرح شده اما موضع‌گیری ابراهیم داروغه‌زاده اولین موضع‌گیری صریح یک مدیر سینمایی در این زمینه محسوب می‌شود.

به گزارش سینماپرس، سیدمصطفی حسینی مدیرعامل موسسه «بهمن سبز» به مناسبت روز ملی سینما برابر با ۲۱ شهریور ماه یادداشتی در اختیار مهر قرار داد.

در متن این یادداشت آمده است:

«حالا دیگر چندین ماه است ظهور ویروس خبیث کرونا نفس کشیدن را برای صنعت سینمای ایران سخت کرده و دل دست‌اندرکاران این هنر صنعت را آزرده است. صنعت سینمای ایران شکننده بود، امروز شکننده‌تر شد. مهجور بود، امروز مهجورتر شد و تنها بود، امروز تنهاتر شد. امام علی علیه السلام می‌فرمایید: شخصیت انسان‌ها در شدائد دهر نمایان می‌شود. آری در دوران تلخ کرونایی، سینمای ایران فرصتی یافت تا دوستان و دشمنان خود را بهتر و عمیق‌تر بشناسد. دشمنان دوست‌نمایی که در دوران خوشی و ملایمات در دل سینمای این مرز و بوم خزیدند، چرخیدند، سماع کردند و در دوران ناخوشی‌ها و ناملایمات گریختند، دور شدند و سرهایشان را در برف فرو بردند.

امسال نیز روز سینما از راه رسید اما چه رسیدنی!؟ گرد و غبار تندبادهای حوادث یک‌سال اخیر بر دامن این هنر اجتماعی نشست و در کمتر از یک‌سال چهره آن را در هم کشید. نه مگر اینکه در سالیان متمادی سینمای محجوب این سرزمین در خدمت مردمان شریف خود بوده و در لحظات غم و شادی با این مردم گریسته و با این مردم خندیده است!؟

در ۱۲۰ سالگی این سینما و در روزهایی که بیش از همیشه تنهاست، وقت آن رسیده است هم مردم هنردوست و هنرپرور این دیار و هم متولیان امر و مدعیان حامی فرهنگ و هنر، آستین همت خود را بالا زده و دست یاری بر زانوی هواداری و هواخواهی خود گذاشته، با حمایت‌های اساسی و اصولی، کمر خمیده این هنر تاثیرگذار را از شکستن نجات دهند سینمای ایران جزء نجیب‌ترین و بااخلاق‌ترین سینماهای جهان شناخته شده و پرداختن به هنر فاخر و ارزش‌های انسانی را سرلوحه خود قرار داده است. با افتخار از رشادت‌های اقوام این دیار سخن گفته و از غم و حزن ساکنین این سرزمین به آرامی گریسته است. حال در ۱۲۰ سالگی این سینما و در روزهایی که بیش از همیشه تنهاست، وقت آن رسیده است هم مردم هنردوست و هنرپرور این دیار و هم متولیان امر و مدعیان حامی فرهنگ و هنر، آستین همت خود را بالا زده و دست یاری بر زانوی هواداری و هواخواهی خود گذاشته، با حمایت‌های اساسی و اصولی، کمر خمیده این هنر تاثیرگذار را از شکستن نجات دهند.

فراموش نکنیم سینمای ایران علاوه بر تاثیرات معنوی که بر سینمای منطقه و جهان گذاشته برای جمع کثیری از جمعیت این مرز و بوم اشتغال فراهم کرده است که متاسفانه اکنون در بلاتکلیفی نگران کننده‌ای به سر می‌برند. بخش اعظمی از این فعالان، دارای زندگی متمولانه‌ای نیستند و در جریان حیاتِ سینما زندگی‌شان معنا پیدا می‌کند و با توقف فعالیت سینما، زندگی آنان نیز دچار توقف و فروپاشی خواهد شد. بسیاری از عوامل تولید و اکران فیلم، امیدشان به فعالیت سینماست و در صورت رونق نگرفتن سینماهای کشور، زندگی آنان نیز از رونق می‌افتد.

امسال در حالی روز سینما را جشن می‌گیریم که صدای دلسوزان و دردمندان این عرصه در جهت احیا و یاری طلبیدن بارها و بارها بلند شده است اما کسی آن صداهای به حق را نشنید. اکنون چشم امید بسیاری از دست‌اندرکاران سینمای ایران از عوامل تولید فیلم تا اکران و دیگر صنوف وابسته، به حمایت‌های متولیان این امر دوخته شده است، تا بار دیگر به موجب تصمیمات بجا و کمک‌های مادی و معنوی وزارتخانه، نهادها و سازمان‌های ذیربط خون تازه‌ای در رگ‌های این هنر- صنعت جاری شود.

امیدواریم و آرزومندیم تا گرد غم از دامن سینمای ایران زدوده شده و نسیم شادمانی بر چهره افسرده‌اش بوزد.

با همه تلخی‌های موجود و نگرانی‌های ایجاد شده به عنوان عضو کوچکی از خانواده بزرگ سینمای ایران وظیفه خود می‌دانم روز ملی سینما را ابتدا به مردم شریف این سرزمین که بدون حضور آنان سینما مفهوم خود را از دست خواهد داد و سپس به همه دست‌اندرکاران این عرصه تبریک گویم. به امید روزهای پر رونق برای سینمای ایران. آمین»

به گزارش سینماپرس، بهروز مفید تهیه‌کننده فیلم سینمایی «نه‌سالگی» گفت: فیلمبرداری فیلم به تازگی به پایان رسیده و در حال حاضر مشغول کارهای پساتولید هستیم.

او گفت: تلاش‌مان بر این است که یک نسخه اولیه از تدوین را تا اوایل مهر آماده کنیم.

فیلمنامه «نه سالگی» را «امیرمحمد عبدی» نوشته و از بازیگران آن می‌توان به حمید لولایی، امیر غفارمنش، حسین سلیمانی، مونا غمخوار، نیوشا علیپور، آرشام ابری، آرمین جداخوانی و آریا نرج آبادی اشاره کرد.

در این فیلم سینمایی، عیسی یوسفی‌پور عروسک‌گردان بوده و مسعود کرامتی به جای کاراکتر عروسکی فیلم صحبت کرده است.

به گزارش سینماپرس، سیروس الوند در گفت‌وگو با میزان، پیرامون فرارسیدن روز ملی سینما گفت: در ابتدا این روز را به تمامی همکاران و عزیزان سینمایی تبریک می گویم، امیدوارم این هنر مشکلات اخیر خود را به زودی پشت سر بگذارد، سینما سختی‌های فراوانی را پشت سرش گذاشته و مطمئنم که با تعطیلی و کسادی اخیر هم کنار می آید.  
وی در همین راستا ادامه داد: سینما به حمایت مسئولین فرهنگی و رسانه ها نیازمند است، سینما عرصه تولید است پس ما باید تمام قد از تولید آثار سینمایی حمایت کنیم. رونق سینمای کشورمان در شرایط فعلی به حمایت از تولید مرتبط است.

کارگردان فیلم «آنجا همان ساعت» با اشاره به اهمیت رسانه و منتقدین در عرصه سینما اظهار کرد: رابط اصلی بین سینماگر و مخاطب اهالی رسانه و منتقدین هستند، رسانه نقش بزرگی در موفقیت سینما دارد، امیدوارم در سال جدید سینمایی رابطه رسانه و سینما رابطه ای فارغ از تبلیغات و رابطه بازی باشد.  

وی با اشاره به امیدواری خود به سینمای سال آینده ادامه داد: مطمئن باشید کرونا همیشه نمی ماند، سینما هم طبیعتا این روزگار سخت را پشت سر می گذارد و آینده روشنی در انتظار این هنر در ایام پساکرونا است، مطمئنا سال آینده بار دیگر شاهد حضور پررنگ مردم در سالنهای سینما خواهیم بود.  

الوند با اشاره به سخنان بنیانگذار انقلاب اسلامی و حمایت ایشان از فیلم سینمایی «گاو» ادامه داد: در همان دوران که بسیاری شاید روبروی سینما ایستاده بودند، «امام خمینی (ره)» با حمایت از فیلم سینمایی گاو شروعی تازه برای سینمای بعد از انقلاب اسلامی رقم زدند، سینمایی که بارها توسط رهبر معظم انقلاب به عنوان عنصری بنیادین در فرهنگ سازی معرفی شده است.  

به گزارش سینماپرس، دو سال قبل در پی اینکه در بعضی رویدادها و اظهارنظرها اشاره می‌شد که سینمای ایران به ۱۲۰ سالگی خود نزدیک می‌شود و این ۱۲۰ سالگی محل تردید بود، گفت‌وگویی با عباس بهارلو – منتقد و پژوهشگر سینمایی – که کتاب‌های متعددی را در زمینه سینما تالیف کرده است منتشر کردیم. حال که در ۲۱ شهریور امسال به ۱۲۰ سالگی سینمای ایران رسیده‌ایم این مصاحبه کوتاه بازنشر می‌شود تا مروری شود بر اینکه آیا سینمای ایران واقعا ۱۲۰ ساله است؟ و اصلا چرا ۲۱ شهریور روز ملی سینما انتخاب شده است؟

بهارلو در پاسخ به اینکه آیا مبنای تاریخی درنظر گرفته‌شده برای سینمای ایران درست است و واقعاً حدود ۱۲۰ سال از عمر این سینما می‌گذرد،  ضمن اینکه اصلاً بر چه اساسی ۲۱ شهریور به نام روز ملی سینما نام­گذاری شده است،  بیان کرد: من پیش از این هم چند بار در این‌باره گفته و نوشته‌­ام. راستش را بخواهید انتخاب این روز، بویژه ۲۱ شهریور، هیچ مبنای درست و دقیقی ندارد؛  روزی است که ظاهراً به شکل «سمبلیک» به­ عنوان روز ملی سینما در ایران انتخاب شده است زیرا در این روزِ بخصوص در سینمای ایران هیچ اتفاق خاصی رخ نداده که مبنایی برای روز ملی سینما باشد. توضیح بیش­ترش این است که ظاهراً قرار بوده روزی که میرزا ابراهیم‌­خان عکاس‌باشی برای بار نخست پشت دوربین فیلم­برداری قرار گرفت و مراسم «جشن عید گل» را فیلم­برداری کرد، یعنی شنبه ۲۱ ربیع‌الثانی ۱۳۱۸ قمری برابر با ۲۷ اسد (مرداد) ۱۲۷۹ شمسی یا ۱۸ آگوست ۱۹۰۰ میلادی، به ­عنوان «روز ملی سینمای ایران» در نظر گرفته شود و مسئولانی که برای نام­گذاری روزهای خاص تصمیم می­‌گیرند، ظاهراً به دلیل خلوت بودن ۲۱ شهریور این روز را بهعنوان روز ملی سینمای ما تعیین فرموده­‌اند؛ به همین سادگی و سهولت.

او ادامه داد: به­ عبارت دیگر، می‌­توان عرض کرد که سینمای ما «همین‌­جوری» صاحب روزی به ­عنوان روز ملی سینما شده است، که نه مبنایش روز فیلمبرداری جناب عکاس‌باشی از «جشن عید گل» است و نه هیچ چیز دیگر. تا آن­جا که کتاب «روزشمار سینمای ایران از آغاز تا انقراض قاجاریه»، که من سال­‌ها پیش تألیف و منتشر کرده‌­ام، نشان می‌دهد در سال‌­های آغازینِ آشنایی و ورود سینما به ایران در شهریورماه هیچ اتفاق خاصی رخ نداده است؛ نه تولید فیلم داشته‌­ایم و نه نمایش فیلم و نه اصولاً هیچ چیز دیگر. بنابراین عده‌­ای فرض گرفته‌­اند که ۲۱ شهریور روز ملی سینمای ایران است، دست­شان درد نکند.

او درباره اینکه بنابراین آیا می‌­شود فرض گرفت که سینمای ایران ۱۲۰ ساله شده است، گفت: اگر مبنا را روز فیلم­برداری از «جشن روز عید گل» در نظر بگیریم، همین حدودها می‌­شود و اگر مثلاً ساخته شدن نخستین فیلم ظاهراً داستانی سینمای ایران، یعنی «آبی و رابی» (آوانس اوگانیانس، ۱۳۰۹) را مبنا قرار دهیم، عمرش به ۹۰ سال هم نمی‌­رسد.  

بهارلو همچنین در پاسخ به اینکه الان سینمای ایران به لحاظ سنی چه دوره­‌ای را می‌گذارند، آیا به دوره میانسالی خود رسیده یا هنوز در مرحله جوانی است، بیان کرد:‌ به این بستگی دارد که مبنای رشد و سن و سال این سینما را چه چیزی قرار بدهیم. کمیت و کیفیت فیلم­‌هایش؟ قوانین­ش؟ صنعتی­ بودن یا نبودنش؟ شمار افرادی که در این سینما فعال­ هستند؟ مسائل مربوط به بیمه و درمان و بازنشستگی­‌ دست­‌اندرکارانش؟ سرمایه در گردش سالانه‌­اش؟ مستقل بودن یا نبودنش؟ چه چیز؟ میانگین پاسخ به این پرسش­‌ها موقعیت امیدوارکننده‌­ای را نشان نمی‌­دهد. سینمای ایران در پاره‌­ای از زمینه‌­ها به جوان نابالغی می‌­ماند که به تنهایی از پسِ بسیاری از مشکلات­ش برنمی‌­آید. هنوز قیّم و آقابالاسر دارد، بسیاری از فعالانش مشکلات عمده معیشتی دارند، انبوهی از تولیداتش امکان نمایش عمومی ندارد، سرمایه در گردش­ش اندک است و چه و چه­‌ها. این سینما، به‌رغم حضور هنرمندانی بزرگ، به لحاظ مناسبات حرفه­‌ای هنوز جوان است.

* ایسنا