برگزاری نمایشگاهی از برترین عکسهای حیاتوحش بریتانیا
نمایشگاهی از عکسهای منتخب دورههای مختلق رقابت «عکاسی حیاتوحش بریتانیا» برگزار میشود.
نمایشگاهی از عکسهای منتخب دورههای مختلق رقابت «عکاسی حیاتوحش بریتانیا» برگزار میشود.
تاریخ و محل برگزاری مجامع عمومی نوبت اول جهت انتخابات کانون های ده گانه خانه موسیقی اعلام شد.
سینماپرس: سید جمال ساداتیان با اشاره به اینکه برای کار در حوزه دفاع مقدس آنقدر مدعی زیاد هست که ممیزیها را سختگیرانه میکند، گفت: در دوران فعلی باید به تخریبها و معضلات جنگ خیلی جدی پرداخت.
به گزارش سینماپرس، تهیهکننده فیلم «به رنگ ارغوان» در گفتوگویی با ایسنا درباره سختیهای ساخت فیلم دفاع مقدسی بیان کرد: به نظرم به طور کلی فیلمهای حوزه دفاع مقدس باید به دو دسته تقسیم شوند؛ یکی برای زمانی که جنگ است و بیشتر باید آثاری برای تشویق مردم و حمایت از کسانی که میروند تا از کیان کشور دفاع کنند تولید شود. به هر حال جنگ در هیچ دوره تاریخی اتفاق خوبی نیست و همیشه مذموم بوده است. جنگ هم تخریب فیزیکی دارد و هم روحی و روانی و بسیاری مشکلات را به وجود می آورد؛ از جمله وقتی آدمها سرپرست خانواده یا جوانان خود را از دست میدهند، دچار معضلات و مشکلات بسیار زیاد میشوند.
او ادامه داد: دست دیگر برای زمانی است که جنگ تمام میشود. تصوری که ما در کشورمان برای ساخت فیلمهای دفاع مقدس داریم این است که گویا هنوز دوران دفاع مقدس و جنگ است و باید فیلمهای مهیج و بی حاشیه ساخت تا مردم با حُسنهای جنگ آشنا شوند. این رویکرد برخلاف زمان جنگ، امروزه دیگر کار کردی ندارد، اما الان به دلیل آن که مردم با تخریبهای جنگ کاملاً آشنا شدهاند نیاز است که بیشتر به معضلات آن بپردازیم. اما مسئله اینجاست که وقتی شما معضلات جنگ را مطرح میکنید دچار ممیزی میشویم.
ساداتیان افزود: در این نوع فیلمها مثل فیلمهای سیاسی و اجتماعی وقتی معضلی را مطرح میکنید با سختی با آن برخورد میشود به همین دلیل فیلمهایی که ساخته میشوند اگر بخواهند حاکمیت را راضی کنند، مردم چندان راضی نیستند و اگر هم رضایت مردم را مورد توجه قرار دهند، حاکمیت را راضی نمیکنند پس عطایش را به لقایش میبخشند مثل شرایطی که در حال حاضر در حوزه فیلمهای پلیسی وجود دارد. در حوزه دفاع مقدس هم چون مدعیان بیشتر هستند ممیزیها با سختی بیشتری است و میان دست اندرکاران تولید کمتر رغبتی وجود دارد که وارد این حوزه شوند، مگر اینکه بگویند پولش را یک سازمان یا نهادی میدهد، فرامین ذهنیشان را هم اعلام میکنند تا فیلم براساس آن ساخته میشود و آنوقت دیگر اینکه مردم بروند و فیلم را تماشا کنند و فروش خوبی داشته باشد خیلی فرقی نمیکند.
این تهیهکننده سینما در پاسخ به اینکه آیا خودش هم به جایی رسیده که عطای کار در چنین حوزههایی را به لقایش ببخشد و اگر روزی بخواهد فیلمی در حوزه دفاع مقدس بسازد چه اولویتی برای پرداختن دارد؟ گفت: واقعاً همینطور است که آدم جرأت نمیکند به کار در چنین موقعیتهایی ورود پیدا کند، ضمن اینکه مسئله مهم این است که اگر بخواهیم کار کنیم و معضلی را مطرح کنیم آیا بستر آن وجود دارد؟ قطعا وجود ندارد پس وقتی میبینیم بستر لازم نیست ترجیح میدهی به بعضی قصهها اصلاً فکر نکنی بویژه آنکه خیلی از قصهها را که میخوانی میبینی که بیشتر برای همان دوران جنگ و دفاع مقدس است نه دوران بعد از آن چون به هر حال محصولی را که تولید میکنید، باید دید مخاطبانش چه کسانی هستند و مطالبات اجتماعیاش چیست. وقتی اثری ساخته شود که مردم نتوانند با آن ارتباط برقرار کنند ساختش چه فایدهای دارد؟
او در پایان بیان کرد: با وجود همه اینها اگر خودم بخواهم الان فیلمی در این حوزه بسازم، عوارض تخریبی جنگ برایم جذابتر است و خیلی به دنبال این که جنگ را گل و بلبل نشان دهم نیستم و فکر میکنم به معضلات و تخریبهای جنگ باید بیشتر بپردازیم.
آلفرد یعقوبزاده ـ عکاس ـ با انتشار و یادآوری عکسی که در دوران دفاع مقدس ثبت کرده بود، داستان این تصویر را روایت کرد.
سینماپرس: خانه موسیقی به انتقادهای اخیر کیوان ساکت ـ نوازنده و آهنگساز ـ درباره عملکرد چندساله این نهاد صنفی واکنش نشان داد.
به گزارش سینماپرس، در پی انتشار گفت وگویی با عنوان «انتقادهای صریح کیوان ساکت از خانه موسیقی»، روابط عمومی این نهاد صنفی با انتشار توضیحی و ارسال آن به ایسنا، در پی پاسخ به این هنرمند برآمده است.
خانه موسیقی در متن این توضیح آورده است: «آقای کیوان ساکت اخیرا برای چندمین بار متاسفانه با کلی گویی و سخنانی خلاف واقع به انتقاد بی اساس از ساختار خانه موسیقی پرداخته و از آنجا که از فعالیتهای صنفی و تشکیلات نهاد خانه موسیقی و اساسنامه آن بیاطلاع است از حضور چند ساله برخی از اعضا در ترکیب هیات مدیره ابراز ناراحتی کرده است. در صورتی که هیات مدیره خانه موسیقی متشکل از ۷ نفر برآمده از رای مجمع عمومی خانه موسیقی که متشکل از کل اعضای هیات مدیره کانونهای تخصصی است برگزیده شدهاند و در نتیجه تمامی اعضای هیات مدیره کانونها و همچنینا هیئت مدیره مرکزی خانه بر اساس رای اعضای مشارکت کننده در مجامع عمومی، منتخب و شکل میگیرند و هیچ یک از این اعضا انتصابی و تحمیلی نیستند. اما از آنجا که این عده با سلیقه جناب ساکت همسو نیستند ایشان مدعی است که باید اینها عوض شوند و به معنای روشنتر ایشان به جمعیت اعضای خانه موسیقی امر می فرمایند که به اینها رای ندهید! اما چون بیان این سخن ممکن است با واکنش اعضا مواجه شود خود به زبان صریح و روشن به اعضای منتخب توصیه کردهاند که برای انتخابات کاندیدا نشوند تا عده دیگری به جای آنها انتخاب شوند.
از این بخش سخنان جناب ساکت پیداست که ایشان از آخرین مصوبه مجمع عمومی که به پیشنهاد شورای عالی و استقبال هیات مدیره انجام شد بی خبرند؛ چرا که خانه موسیقی خود پیشنهاد داد که اعضای هیات مدیره فقط برای دو دوره حق انتخاب دارند تا افراد جدیدی به هیات مدیره خانه راه پیدا کنند لذا در جایی که چنین مصوبه ای وجود دارد بیان چنین درخواستی سالبه به انتفاع موضوع است.
ایشان در ادامه به موضوعاتی که هیچگونه ارتباطی به شرح وظایف و اختیارات خانه موسیقی ندارد اشاره کرده و خواستهاند تا در مورد اتهاماتی که به استادانی درخصوص تالیف کتاب و ساخت تار وارد شده ورود کرده و حکم صادر کند؛ در صورتی که چنین موضوعاتی نیاز به تشکیل پرونده و طی مراحل دادرسی و حقوقی داشته و تنها محاکم ذی صلاح میتوانند در این موارد حکم صادر کنند. اما خانه موسیقی در یکی از موارد گفته شده بنا به درخواست مدعی و متهم، جلسات دوستانه و روشنگرانهای از سوی شورای عالی تشکیل داده که نتایج آن نیز اعلام عمومی شده است ولی بارها این نهاد اعلام کرده است که در موارد اختلاف برانگیز، طرف هیچ یک از طرفین و مدعیان را نخواهد گرفت؛ از جمله در مورد خود آقای ساکت بسیاری از هنرجویان و دانشجویان موسیقی شکایت داشتند ولی خانه موسیقی در این خصوص ورود نکرد و صرفا از تائید کتاب ایشان سر باز زد که از قضا همین مورد نیز از موارد گله مندی و انتقادات مکرر ایشان به خانه شده است.
به هرحال امیدواریم همه اعضای خانه با همدلی، انصاف، منطق و عدالت در کنار یکدیگر به اعتلای فرهنگ و موسیقی کشور بیندیشند و منافع جمعی را ارجح بر منافع شخصی بدانند؛ چرا که در این شرایط دشوار اجتماعی دشمنیها و عنادهای بیاساس موجب ضعف و فتور روز افزون جامعه فرهنگی کشور شده و به زیان همگان است و از آقای ساکت و دوستان و همفکران ایشان هم دعوت میکنیم که در انتخابات پیش روی خانه حتما شرکت کنند تا شاید این بار با اقبال اعضا روبه رو شده و بتوانند به عنوان منتخب پا در میدان عمل بگذارند.»
نود و نهمین زادروز عبدالوهاب شهیدی هنرمند شناخته شده موسیقی با حضور مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت گرامی داشته شد.
سینماپرس: تازهترین پوستر فیلم سینمایی «آبادان یازده ۶۰» ساخته مهرداد خوشبخت رونمایی شد.
به گزارش سینماپرس، همزمان با ادامه اکران فیلم سینمایی «آبادان یازده ۶۰» به کارگردانی مهرداد خوشبخت و تهیهکنندگی حسن کلامی در سینماهای سراسر کشور از تازهترین پوستر این فیلم رونمایی شد.
علیرضا کمالی، حسن معجونی، نادر سلیمانی، ویدا جوان، شبنم گودرزی و حمیدرضا محمدی در این فیلم سینمایی ایفای نقش میکنند.
تازهترین محصول سازمان هنری رسانه ای اوج اثری متفاوت در حوزه دفاع مقدس است که به شروع جنگ ایران و عراق خواهد پرداخت.
این فیلم سینمایی موفق به دریافت سیمرغ طلایی مقاومت در جشنواره سی و هشتم فجر شد و همچنین در میان ۵ فیلم برتر تماشگران در این دوره از جشنواره شد.
در خلاصه داستان این فیلم سینمایی آمده است: مردم غیور آبادان … شهر در آستانه سقوط قرار گرفته است!
عوامل پشت صحنه این فیلم سینمایی عبارت است از کارگردان: مهرداد خوشبخت، تهیهکننده: حسن کلامی، نویسندگان: مهرداد خوشبخت و حسین تراب نژاد، مدیر فیلمبرداری: مهدی جعفری، مدیر هنری: عبدالحمید قدیریان، مدیرتولید: رحمت عبدالله زاده، طراحی و ترکیب صدا: علیرضا علویان، مدیر صدابرداری: جهانگیر میرشکاری، چهره پرداز: محمود دهقانی، مدیر برنامه ریزی و سرپرست گروه کارگردانی: امیرشهاب اسماعیلی، طراح صحنه: جعفر محمد شاهی، طراح لباس: زهرا صمدی، تدوین: سهراب خسروی، جلوه های ویژه بصری: جواد مطوری، جلوه های ویژه میدانی: محسن روزبهانی، آهنگساز: بهزاد عبدی، منشی صحنه: ساناز فراهانی، عکاس: علی نیک رفتار، فیلمبردار پشت صحنه: رضا رشیدی فر، مدیر تدارکات: حسن حیدرزاده، مشاور رسانهای: مهرداد معظمی.
خانه موسیقی به انتقادهای اخیر کیوان ساکت ـ نوازنده و آهنگساز ـ درباره عملکرد چندساله این نهاد صنفی واکنش نشان داد.
موضوع برنامه «عکس های تکان دهنده» (Fotos que sacuden al mundo) شبکه اسپانیایی زبان هیسپان تیوی در این قسمت عکسی از نوجوان ۱۳ ساله فلسطینی در اسارت در نوار غزه است.
سینماپرس: روز گذشته نشست پژوهشی «بررسی چهار دهه تئاتر دفاع مقدس» با حضور قطبالدین صادقی و هوشنگ توکلی در مجموعه تئاتر شهر برگزار شد.
به گزارش سینماپرس، نشست پژوهشی- تخصصی «بررسی چهار دهه تئاتر دفاع مقدس»، اول مهرماه با حضور قطبالدین صادقی و هوشنگ توکلی، مهرداد رایانی مخصوص، مدیران، هنرمندان و جمعی از اصحاب رسانه در سالن کنفرانس مشاهیر مجموعه تئاتر شهر برگزار شد.
در ابتدای این جلسه که مهرداد رایانی مخصوص اجرای آن را بر عهده داشت هوشنگ توکلی، کارگردان و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون گفت: در اوایل انقلاب، ۲ نگاه بر فضای کلی هنری کشور حاکم بود؛ یک دیدگاه باور داشت برای سازوکار امور فرهنگی کشور زحمت بسیاری کشیده شدهاست و به همین جهت باید از این ظرفیت بهره ببریم تا با آن آرمانهای انقلاب اسلامی را تبلیغ کنیم و در مقابل این نوع نگاه، نگاه دیگری وجود داشت که فعالان اهل هنر و فرهنگ را انسانهایی فاسق تصور میکرد که باید از این حوزه دور شوند و به محاق انزوا رانده شوند. در این خصوص باید عنوان کنم که متاسفانه در هنر کشور، ما عمدتا چوب آدمهایی را میخوریم که از آن سوی آب آمدهاند و گلوگاههای حساس فرهنگی و هنری را نیز در برهههای خطیر و حساس در اختیار گرفته و میگیرند.
وی با بیان اینکه در سال ۵۸ نمایشی را با عنوان «دونده تنها» روی صحنه بردهاست، ادامه داد: این کار یک اثر صلحطلب بود. در این نمایش بیان شد که میشود با وجود اختلاف سلیقه در کنار یکدیگر کار کرد. با گذشت زمان و در دوران نخستوزیری شهید رجایی از ما خواسته شد به عرصه فرهنگ و هنر ورود کنیم تا سمتوسوی هنر را به تعالی سوق دهیم، ولی هنوز چند روزی از شروع کار ما نگذشته بود که جنگ تحمیلی آغاز شد.
توکلی تاکید کرد: در ابتدای جنگ با کمک شهید مصطفی چمران توانستیم هنرمندانی را جمعآوری کنیم که با زبان هنر از دفاع و شرایط آن روزهای کشور حرف بزنند. در آن ایام کمک میکردیم تا تمام هنرمندانی که خواهان فعالیت در حوزه جنگ هستند بتوانند کارهای موردنظر خود را روی صحنه ببرند. البته کارهایی که انجام دادیم تنها به تئاتر یا سینما ختم نمیشد، بلکه در عرصه موسیقی نیز آثار خوبی تولید شد. در عرصه هنرهای نمایشی و تئاتر، هفت گروه راهاندازی شد که یکی از این گروههای هفتگانه وظیفه داشت در حوزه پژوهش کار کند و اتفاقا کارش را بهخوبی انجام داد که یکی از ثمراتش تئاتر «ننه خضیره» بود که مورد استقبال زیادی هم قرار گرفت.
این کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون متذکر شد: من تئاتر پس از انقلاب را به چهار بخش تقسیم میکنم؛ ابتدا برههای که در آن همه هنرمندان با هر طرز فکری حضور داشتند، دوره دوم از سال ۶۲ آغاز شد و در آن اتفاقات فرهنگی بدون مدیریت رهبری شد، در دوره سوم تئاتر کمی به پختگی نزدیک شد و در مقطع چهارم، مجدد رکودی را در تئاتر به ویژه کارهای دفاع مقدسی شاهد بودیم.
کارگردان سریال «مدرس» در پایان سخنانش افزود: امیدوارم روزی برسد تا بتوانیم از اقیانوس دفاع مقدس بهدرستی بهره ببریم، چون معتقدم این عرصه پایانی ندارد و انتظار میرود تا سالها از آن برای ساخت آثار هنری سود ببریم.
بخش دوم این نشست به سخنان قطبالدین صادقی، بازیگر، استاد دانشگاه، نویسنده و کارگردان اختصاص داشت.
وی در آغاز سخنانش گفت: در همه جای دنیا جنگ ۲ نوع است؛ اول جنگی که امپریالیستی است و برای کشورگشایی انجام میشود و دوم جنگ که حالت تدافعی دارد. من درباره نوع اول جنگ حرفی ندارم چون برایش حقانیت متصور نیستم، اما در شکل دومِ جنگ حرف برای گفتن زیاد است. حماسه، به نوعی اصلیترین پیوند هنر و جنگ است. همین حماسه نیز به جنگ مشروعیت میبخشد. نکته دیگر اینکه تمام آثاری که در زمان جنگ ساخته میشوند با آثار بعد از جنگ تفاوت دارند زیرا آثار دوران نبرد هیجانزده هستند. این اتفاق هم طبیعی است، چون باید به واسطه این تولیدات، جوانان را به جبهه رفتن تشویق کرد اما کارهایی که حدودا ۱۰ سال بعد از جنگ تولید میشود، تولیداتی هستند که نگاه به واقعیات دارند. همچنین آثار بعد از جنگ عموما تحلیلگر و آموزنده هستند اما این ویژگی را برای آثار زمان جنگ نباید متصور شد.
این مولف و مترجم کتب هنری و ادبی با بیان اینکه در سالهای ابتدایی انقلاب برخورد خوبی با هنرمندان تئاتر نشد، ابراز کرد: در سالهای ابتدایی انقلاب با برخی رفتارهای هیجانی اقداماتی صورت گرفت که سبب شد عدهای از هنرمندان خانه خود را رها کرده و کوچ کنند. اما هنرمندانی که باقی ماندند مجبور شدند به سینما یا تلویزیون بروند، زیرا در تئاتر کاری برای آنها وجود نداشت. دوری هنرمندان تئاتر از این عرصه، زمینه را فراهم آورد تا آماتورها در تئاتر قدرت بگیرند و آثاری سطحی به اسم تئاتر جنگ روی صحنه برود.
صادقی درخصوص کیفیت آثار تئاتر در آن روزها اظهار کرد: مسلما با توجه به شرایط آن روزها این آثار از تحلیل چندانی برخوردار نبودند و تصویری نسبی
از دوران جنگ را ترسیم میکردند که شاید خیلی هم باکیفیت نبود. شخصیتها و نمایشها شکل دراماتیک و پرداخت حرفهای نداشتند و به ندرت آثار خوب دیده میشد. آثار عمومی از اندیشه خالی بود و اجراها سوزناک و ملودرام بودند. همچنین چهرهای مفلوک از دشمن نشان داده میشد، در صورتی که در واقع این چنین نبود و ایران با دشمن تا بن دندان مسلح و نیرومندی در نبرد بود.
صادقی همچنین افزود: یکی دیگر از موارد مورد بحث در ساختار تئاتر جنگ ما که میبایست کارهای جدیتری روی آن انجام شود، تقویت ابعاد و بیان وجوه مختلف شخصیتهاست که باید به دور از شعارزدگی، شخصیتپردازیِ مناسبی از آدمهای حاضر و مرتبط با جنگ صورت پذیرد.
وی یادآور شد: همچنین در کارهای این حوزه، روایت بر درام چیرگی دارد و مشاهده میکنیم که در اکثر کارها بهجای دیالوگ در نمایشها، شخصیتها بیشتر در حال مباحثه هستند. البته در چند سال اخیر آثاری را در این حوزه شاهد بودم که ساختار دراماتیک قابلقبولی داشتند و با ساختارشکنی درست و مناسب، حضور درستی در این عرصه بهعنوان یک اثر تئاتر جنگ داشتند که جای امیدواری است.
این مدرس در پایان، داشتن زبان انتقادی در تئاتر جنگ، نقد سوءاستفاده از ایدئولوژی پس از جنگ، نقد منفعتطلبی برخی اقشار جامعه در سالهای جنگ، بیان بحران هویت آدمهای جنگ، برزخ و خشونت مستتر در جنگ و وارونهگرایی ارزشهای اخلاقی در میدان نبرد را از جمله راهکارهای دراماتیزه شدن تئاتر جنگ برشمرد.