X

بایگانی آذر 12, 1399

دفتر سینمایی

امیدوارم اتفاق نویی برای تلویزیون بیفتد و بفهمد مخاطب را با غفلت در برنامه‌سازی درست و اصولی، آرام آرام از دست می‌دهد – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: علی فروتن معروف به عمو فیتیله‌ای تلویزیون این روزها بیشتر نگرانِ کودکان است، چون شبکه‌های ماهواره‌ای به دنبال نابودی فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی کودکان‌اند.

به گزارش سینماپرس، چند وقتی است که تلویزیون از برندهای ماندگارش در حوزه کودک فاصله گرفته اما به تعبیر منتقدین و پیشکسوتان این عرصه، کار شگرف و ماندگاری هم ارائه نداده است. یکی از این کاراکترهای ماندگار، “فیتیله‌ای‌ها” هستند که کودک دیروز را به یاد آن کارهای استودیویی جذاب می‌اندازد. کاری که صبح‌ها از شبکه دو سیما پخش می‌شد و مخصوص کودکان بود. علی فروتن، محمد مسلمی و حمید گلی که برنامه با قدمت و پرطرفداری را از خود به جای گذاشتند.

بعد از این برنامه استودیویی جذاب، فیتیله‌ای‌ها وارد عرصه ساخت سریال شدند و مدتی قبل “دوقلوها” روی آنتن بود اما نتوانست آن توفیقات را تکرار کند. کاراکترهایی که خانه اول‌شان را تلویزیون می‌دانند و در جریان گپ و گفت دغدغه‌شان را مطرح کردند که نگرانِ فرهنگ آینده این سرزمین‌اند. وقت بچه‌های این سرزمین به درستی پُر شود، دست از این گوشی و شبکه‌های ماهواره‌ای با محتوای پوچ بردارند. علی فروتن یکی از این عمو فیتیله‌ای‌ها است که وقتی درباره بچه‌های محروم صحبت می‌کرد بغض تمام وجودش را می‌گرفت.  او گفت: باید این سؤال را از مدیران داشته باشید که چرا بچه‌ها را از تماشای برنامه‌های کودک محروم کرده‌اند؟   انگار برای تلویزیون مهم نیست که برنامه‌ کودک داشته باشد و خوراک مناسب به آینده‌سازان جامعه‌اش بدهد. واقعاً نگرانم و احساس خطر می‌کنم وقتی می‌بینم کودک ما به سمت ماهواره و محتواهای بی‌کاربرد گوشی‌های تلفن همراه می‌رود.  باید به فکر بچه‌ها باشیم که فضای مجازی و ماهواره‌ای، به دنبال نابودی این فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی کودکان‌اند.

تلویزیون، صدا و سیما، برنامه کودک و نوجوان،

متن‌ها آن متن‌های با قوت و قدرتِ گذشته نیست

به سراغ علی فروتن عمو فیتیله‌ای تلویزیون رفتیم و با او لحظاتی درباره مشکلات کودک در تلویزیون به گپ و گفت نشستیم؛  مشروح این گپ و گفت را در ادامه بخوانید:

علی فروتن درباره کمرنگ شدن حضور فیتیله‌ای‌ها در تلویزیون به تسنیم  گفت: سریال “دوقلوها” را در شرایطی به پایان رساندیم که در اوج قرار داشت و از این اتفاق خوشحالم. چون ادامه این روند، ما را دچار بحران‌های مالی و مهمتر محتوایی می‌کرد. بسیاری از مدیران علاقه‌مندند مجدداً فیتیله‌ای‌ها دور هم جمع شوند و برنامه داشته باشند. اولاً خیلی پیگیری نکردند و ثانیاً محدودیت‌هایی که برای برنامه ایجاد می‌کنند آن حالی که برای بچه‌ها و پدران و مادران‌شان ساختیم را از بین می‌برد. موضوع دیگر متن‌ها هم آن متن‌های با قوت و قدرتِ گذشته نیست که جا برای کار مؤثر داشته باشد.  

وقتی آنتن زنده را از فیتیله‌ای‌ها گرفتند!

وی در خصوص گرفتن آنتن زنده از فیتیله‌ای‌ها، افزود: کیفیت برنامه و جذابیت را موقعی از فیتیله‌ای‌ها گرفتند که برنامه‌مان از حالت “زنده” به تولیدی و ضبطی تبدیل شد. فیتیله در زمانی که برنامه زنده داشت تأثیر بسزایی بر روی مخاطب می‌گذاشت. چون ما برای خوراک مسموم ماهواره، پادزهری را طراحی می‌کردیم که از آن مطالب زیرپوستی شبکه‌های خارجی جلوگیری کند و به کودکان ما القاء نشود. اما وقتی برنامه تولیدی می‌شود و آن ظرفیت و قابلیت به روز بودن را از ما می‌گیرد. چون آن‌ها به روز و آنلاین در شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان‌شان خوراک به روزی می‌دهند.  

عمو فیتیله‌ای بچه‌ها درباره توجه کشورهای مختلف به کودکان و غفلتِ برنامه‌سازان حوزه کودکِ تلویزیون،   تأکید کرد: کشورهای مختلف هزینه و وقت زیادی را صرف می‌کنند تا همه‌چیز در اختیار کودکان قرار بگیرد و حتی ابتدایی‌ترین امکان هم فراهم شود. بهترین برنامه‌ها را طراحی می‌کنند تا بچه‌ها را جذبِ هدف‌گذاری‌هایشان کنند. ما اینجا برنامه می‌سازیم نه زیبایی بصری دارد از نظر رنگ‌آمیزی و موسیقیایی، نکته جذب‌کننده‌ای برای مخاطب کودک نمی‌گذارد. این اتفاقات در حالی می‌افتد که بسیاری از کاربلدهای این حوزه گوشه خانه نشسته‌اند و یا دعوت به کار می‌شوند آنقدر نبایدها و ممنوعیت‌های بر سر راه تولید برنامه‌شان قرار می‌دهند که خودش عطایش را به لقایش می‌بخشد.  

نگران آن کودکی‌ام که تنها دلخوشی‌اش برنامه‌های کودکِ تلویزیون است

وی با اشاره به اینکه دلم برای بچه‌ای که امکانات ندارد و تنها دلخوشی‌اش برنامه‌های کودک است،  می‌سوزد،  افزود: مدیران ما بدانند ما با بچه‌های معلول و سرطانی زندگی کردیم، به مناطق محروم و دورافتاده این سرزمین رفته‌ایم که تنها وسیله و ابزار ارتباطی‌شان، همین تلویزیون است. ما انگیزه ساخت برنامه‌مان به خاطر همین مردمان سرزمین‌مان است که دوست دارند برنامه‌ خوب ببینند اما انگار برای مدیران ما مهم نیست. دلم برای بچه‌ای که امکانات ندارد DVD و فضای‌مجازی داشته باشد، می‌سوزد؛ کودکی که تنها دلخوشی‌اش برنامه‌های مختلف کودک است؛ ساعت و وقتی که برنامه‌های مورد علاقه‌شان را دنبال می‌کردند و امروز آن فضا در تلوزیون وجود ندارد.   

عمو فیتیله‌ای‌ها برمی‌گردند؟

فروتن درباره بازگشت عمو فیتیله‌ای‌ها به تلویزیون، تصریح کرد: فعلاً نمی‌توانم قول بدهم به واسطه اینکه درگیر پروژه‌ای برای کتب درسی بچه‌های دوره ابتدایی‌ هستیم. بحث نمایشی کردن این کتاب‌ها را داریم که البته فعلاً نمی‌توانم جزئیات بیشتری از این پروژه بگویم. تلویزیون دعوت کرده اما پیگیری‌ها سست بوده است، یعنی باید برای این خواستن هزینه کنند و وقت بگذارند. نه اینکه بگویند اسپانسر بیاورند! امروز متأسفانه هرکسی تخصص هم نداشته باشد و بتواند پول برنامه و کاری را تأمین کند می‌تواند وارد این میدان شود؛ انگار که از تخصص خبری نیست.  

کودک ما هدف بمباران خوراکِ مسموم شبکه‌های ماهواره‌ای!

این عمو فیتیله‌ای تلویزیون درباره شبکه کودک گفت: در این سال‌های اخیر کار جدید و شگرفی در حوزه کودک ندیدم، حتی برای کودکان، شبکه هم درنظر گرفته‌اند اما آن تولید محتوایی که باید باشد، اتفاق نیفتاد. چون افراد متخصص و کاربلد حضور ندارند. من نگران این رویه‌ام، زیرا تلویزیون‌های خارجی به صورت تخصصی هدف‌گذاری کرده‌اند و بچه‌های ما را با بمبارانی از اندیشه‌های دور از فرهنگ و سبک زندگی‌مان تنها گذاشته‌اند. کسانی که دست‌اندرکارند از این بمباران و خوراک‌های مسموم خبر دارند، اما انگار چشم‌شان را می‌بندند و نگران آینده فرهنگ ما نیستند.  

من در این مملکت بزرگ شدم و مدیون این مردمم

او در واکنش به شایعاتی که مطرح شد شما را شبکه‌های خارجی مثل بی‌بی‌سی دعوت کرده‌اند که به زودی جلوی دوربین بیگانه قرار می‌گیرید، گفت: این شایعات چیز جدیدی نیست، البته به ما شبکه‌هایی که در حوزه خلیج فارس تولید محتوا می‌کنند پیشنهاد دادند کار کنیم که منافاتی با سیاست‌های نظام ما نداشت اما مخاطب ما ایرانی است و من در این مملکت بزرگ شدم و کار یاد گرفتم و مدیون این مردمم.

چرا برخی از برنامه‌های تلویزیونی، دیالوگ‌ها و موقعیت‌هایشان ربطی به کودکان ندارد؟

فروتن در پاسخ به این سؤال که گاهی برخی از برنامه‌های تلویزیونی برای کودک ساخته می‌شود اما دیالوگ‌ها و موقعیت‌هایی به کار می‌برند که ربطی به کودک ندارد، خاطرنشان کرد: کودک امروز با ۱۰ سال پیش و حتی دو سال پیش فرق دارد، آنقدر توانایی و گیرایی بالایی دارد اما از این طرف باید در تولید محتوا و طراحی سناریو و فیلمنامه از کارشناسی که روانشناسی کودک می‌داند و تحصیلات‌شان در این زمینه است، استفاده کنیم که متأسفانه عمدتاً این اتفاق نمی‌افتد. همیشه به سراغ ارزان‌ترین راه‌ها می‌رویم و در این مسیر کارنابلدها انتخاب می‌شوند مخصوصاً در حوزه بهره‌گیری از نویسندگان مجرب آنطور که باید و شاید عمل نکردیم.  

آرزوی عمو فیتیله‌ای برای تلویزیون/ مخاطبی که رفته رفته از دست می‌رود

وی با اشاره به اینکه نگران کودکانم و برای تلویزیون آرزو می‌کنم چشمانش را باز کند و ببیند چه بلایی سر مخاطبی که سال‌ها جمع کرده آورده است، گفت:  من بیشترین نگرانی‌ام و شکسته شدن قلبم به خاطر بچه‌هایی است که دستشان از برنامه‌های تلویزیونی با کیفیت کوتاه شده است.  برای کودکان‌مان آرزوی جهان بدون استرس دارم؛ ان‌شاالله خدا به تلویزیون رحم کند و خود تلویزیون هم به خودش رحم کند. چشمانش را باز کند و ببیند چه بلایی سر مخاطبی که سال‌ها جمع کرده، آورده است که با این رویه، روز به روز باید شاهد از دست‌دادنش باشد. امیدوارم اتفاق نویی برای تلویزیون بیفتد و بفهمد مخاطبی که سرمایه اصلی این رسانه است را با غفلت در برنامه‌سازی درست و اصولی، آرام آرام از دست می‌دهد.  

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

سینمای اجتماعی؛ خاکستری که الماس نمی‌شود! – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: اکران عمومی فیلم سینمایی «پرُو» در گروه سینمایی هنر و تجربه سبب شد تا بار دیگر این سؤال کلیشه ای را در اذهان مطرح می سازد که آیا فقط تشویق و تحسین ارزش های هنری و تکنیکیِ یک فیمنامه مهم است؟ یا اینکه باید به گفتمان محتوایی و سبک زندگی هم توجه کرد؟

حمید خرمی/ فیلم سینمایی «پرُو» در زمره آثار تجربی و ناتورالیسمی قرار می‌گیرد که با یدک کشیدن عنوان سینمای اجتماعی سعی می نماید تا بر بستر تعالیم فمینیستی، ان هم ار نوع غلیظ موج اولی، به ارائه مانیفستی از تنهایی و افسردگی زنانی مبادرت ورزد که به خاطر بلاهت و هوسبازی مردان، دچار آسیب های بعضا جبران ناپذیر اجتماعی شده اند. اثری که در ظاهر موضوعی اجتماعی را پیگیری می کند، اما در ایده، کاملا ضد اجتماعی عمل نموده و با بضاعت اندک خود در قصه، تا به آنجا پیش می رود که عملا به فیلمی ضد قصه و ضد تحول هم تبدیل شده است.



فیلم سینمایی «پرُو» در منظر کُلی اثری فاقد قصه است و صرفاً با تدوین و مونتوری خواسته است ضعف قصه را جبران کند. این در حالی است که اثر ساختار چندان نویی ندارد و با پیرنگ غیرخطی و تغییر داستانک ها، و تبدیل تصادف های رایج سینمای کلاسیک به مقتضیات باورپذیر و … به دنبال حقنه سالادی پُست مدرن از مفاهیم گلدرشت انسانی و ملغمه‌ای از یاس و نومیدی به مخاطب سینمایی خود است.



فیلم سینمایی «پرُو» با تصور اینکه می تواند به وسیله دوربین روی دست، ژستی مستند گونه برای مخاطب خود بگیرد! سعی می کند تا از این الگوی رایج شده در سینمای سال های اخیر بهره گرفته و رویه‌ای را پیگیری نماید که محسن مخملباف در ژانر اجتماعی آغاز کرد و هنوز این لوح محفوظ به روش های مختلف در سینمای ایران تکرار می‌شود؛ یک نوع آسیب شناسی غلیظ و لایه دار اروتیک و جنون آمیز که صرفاً با یک پایان باز و یا رستگاری تصنعی، پایان می یابد و دوربین هم لرزان در میان شهر پرسه می زند. و از این جهت است که اگر چه فیلم سینمایی «پرُو» چندان به تکرار نمی‌افتد؛ اما از حیث شمائل، به یک اثر ناتورالیسمی مبدل گردیده است.



زمان در فیلم سینمایی «پرُو» ، عامل اثر گذار است و به همین دلیل، خطوط متقاطع زمانی نقش اصلی را در وضعیت نمایش فیلم بازی می‌کند. با این همه فیلمنامه هایی از این دست، از نوعی پارادوکس خوشایند در روایت داستانی‌شان بهره می‌برند؛ پارادوکسی که در ذات خود چند لایه و چندوجهی است و ضمن آنکه ساختار ریتمیک در آنها بر اساس تقسیم بندی روایت صورت می گیرد؛ شخصیت پردازی و بهره گیری از فرم مثلث سینمای کلاسیک، استفاده از دو شخصیت برای هر قطعه در آنها رواج داشته و تقابل و تضاد و حادثه مشترک، رخدادمای متمایز در انها موضوعیت دارد و در عین حال عناصر انتقال دهنده و مشترک و رابطه میان شخصیت ها و نمادهایی که در اپیزودها نقش اصلی و پیش برنده را بازی می‌کند و … در این گونه از آثار موجود می باشد. اما فارغ از این اوصاف، فیلم‌های مشابه فیلم سینمایی «پرُو» عمدتاً فاقد جذابیت و کارکرد ملودرام و رمانتیک هستند و به ورطه اگزوتیک و کلاسیسم و حتی عصیان و تراژدی می افتند.



فیلم سینمایی «پرُو» درباره سه جوان به نام رضا و مینو و سپیده است که سرنوشتشان به خرید لباس عروس گره خورده است و داستان آنها در یک روز، به هم وصل می‌شود. رضا، جوان تازه داماد و مذهبی است که با پیک موتور کار می‌کند و در خانه مردی، که بعداً معلوم می‌شود با مینو در ارتباط است، مجبور می‌شود یک مانکن زن را با موتور حمل کند. او به عنوان نماد جامعه سنتی از خجالت و شرم، مورد متلک‌های مردم و بازاری‌ها و حتی خادم مسجد قرار می‌گیرد، و نهایتا توبه می‌کند و به یک رستگاری آبکی آن هم تحت فشار و قیودات جامعه سنتی می‌رسد!



فیلم سینمایی «پرُو» در ادامه به دختر جوانی به نام مینو می رسد که فرزند طلاق است و تنها زندگی می‌کند و قصد ازدواج دارد اما چون پدرش خارج است، یک مرد غریبه را اجیر کرده است تا نقش پدر را برایش بازی کند. اما نامزدش در لحظه آخر، او را رها می‌کند. او نیز مجدداً به خودکشی روی می‌آورد! او شخصیتی مُدرن دارد و اگر چه اهل عرفان حلقه است اما هیچ معجزه‌ای در زندگی‌اش رخ نمی‌دهد.



فیلم سینمایی «پرُو» در نهایت به سراغ سپیده می رود. دحتری که در یک خانواده مذهبی و تعصبی زندگی می‌کند و دچار تناقض میان سنت و مدرنیته شده است، از این جهت آرایش می‌کند و چادر مشکی‌اش را برمی دارد تا بتواند با پسر مورد علاقه‌اش قرار ملاقات بگذارد، اما سربه هوایی او باعث می‌شود که ماجرای عشقی‌اش لو برود و در نهایت از پدرش کتک بخورد!




بی تردید یکی از وجوه بارز سینمای ناتورالیسمی اجتماعی ایران،
سرنوشت‌باوری (Fatalism) است که به انفعال و تسلیم و شکست ترجمه شده و از این جهت است که شخصیت های فیلم سینمایی
«پرُو» به آگاهی مطلق نرسیده‌اند، اما با ارتقا و رشد و انسانیت، مواجه می‌شوند و تمام زمینه‌های تحول برایشان پیش می اید اما آمادگی ورودش را ندارند و سرباز می‌زنند. گویا کارگردان به این نتیجه رسیده که حرف‌ها و مبانی نمی‌تواند بسط پیدا کند و این حبس فکر، همان نگاه بی‌رحم چپ‌گراست. لذا فیلم از سینمای پرسش و فلسفی، در حد اروپای شرقی هم عقب‌تر است.



به عبارتی دیگر، فیلم سینمایی «پرُو» سعی دارد تا یک تراژدی کلاسیک باشد و از این جهت افراد مستاصلی را نشان می‌دهد که گویا بی‌اختیارند و هیچ مسئولیتی ندارند. در این میان حذف اختیاری و تعمدی عقلانیت و تبدیل کردن شخصیت‌ها به موجودات عروسکی که بیشتر به صورت مترسکی ظاهر می شوند، اگر چه از یک ملودرام استاندارد به دور است؛ اما ظاهرا فیلم سینمایی «پرُو» اصرار دارد تا بگوید هر لباسی یک قصه دارد و …؛ اما  کلیشه زن و مرد احساسی به تیپ گرایی منجر شده است و در مقابلِ شخصیت و شخصیت‌پردازی قرارگرفته است به نحوی که کنش‌های آنان دیگر بر مبنای قابل‌ تأمل نیست و مخاطب را همراه نمی‌کند. درواقع این نوع از تیپ‌ها سوژه‌های قابل‌هضم‌اند که بر مبنای کلیشه سازی شکل می‌گیرند و از فرط تکرار به امر بدیهی تبدیل می‌شوند. اساساً کارکرد کلیشه سازی، تقلیل تفاوت‌ها و ذاتی جلوه دادن آن تفاوت‌هاست.



از سوی دیگر حاکمیت غلیظ انگاره های فمینیستی در فیلم سینمایی «پرُو» به حدی شدید است که هیچ یک از زنان در این فیلم، مردان شایسته‌ای بالاسر خود ندارند و عموم زن ها مدام از مردان گلایه و شکوه دارند و در عین حال ماسکولینیسم (Masculinity) و مرد گرایی حاکم بر جامعه در این اثر سینمایی به عنوان موضوعی نشأت یافته از جامعه سنت زده و مذهبی ایران تصویرسازی می شود. سُنت و مذهبی که از منظر فیلم سینمایی «پرُو» به صورتی ویژه اسباب بی هویتی کامل و نادانی عموم جامعه را فراهم ساخته و اعتیاد، بلاهت، بدذاتی و… را به مختصات اجتماعی ایران مبدل نموده است.



اکران عمومی فیلم سینمایی «پرُو» در گروه سینمایی هنر و تجربه سبب شد تا بار دیگر این سؤال کلیشه ای را در اذهان مطرح می سازد که آیا فقط تشویق و تحسین ارزش های هنری و تکنیکیِ یک فیمنامه مهم است؟ یا اینکه باید به گفتمان محتوایی و سبک زندگی هم توجه کرد؟ پُرواضح است که هنرمندی که صرفاً مسئله‌اش فُرم باشد، در مقامِ تفکر هم، در جا می زند و این در حالی است که اساسا رئالیسم عاجر از تعریف قصه و داستان است و از این جهت پایان و غایتِ مشخصی را در نظر نمی‌گیرد و نویسنده در چنین فُرمی از سینما آنچنان به جلو می‌رود تا به مرزِ پایانیِ مشخصی دست یابد و …و البته اگر دست پیدا نکرد، اسمش را پایان باز می‌گذارد و …



انسانِ پیرو مکتب رئالیسم (Realism) چه از طیف نویسنده و چه کاراکتر داستانی، خود را گرفتارِ جبر تاریخی، جبر محیط، جبر وراثت، جبر تربیت و طبیعت و جبر فکر و عقل می‌داند و از این جهت غایتِ مشخص و امتدادِ طبیعی برای جهان و یا حداقل جهان فکری خودش، قائل نیست. حال آنکه در تفکرِ هنری و مخصوصاً در تعالیمِ یونانی، انسان، زندگی می‌کند تا به یک صیرورت و آینده خاصی برسد. از این جهت آینده سنج است و به جدالِ با این سرنوشت می‌رود و به تقابل با خدا بر می خیزد. با این عقیده که خداوند، مَجازاً برای او یک غایتی معلوم کرده و انسان می تواند آنرا مبتنی بر امیال خود تغییر دهد. از این جهت تراژدی (Tragedy) در تفکرِ هنری برآمده از یونان یه جدالِ نافرجامِ انسان با تقدیرِ بی رحمِ خدایان معنی می شود. تقدیری که با پیشگویی به انسان رسیده و انسان را مسئول اعمال خود می سازد. حال آنکه انسانِ رئالیسم، از اساسا به نفی خدا پرداخته و به تجربه‌های شهودی و دل آگاهانه، بی اعتنا می‌شود و به جستجوی حقیقت می‌رود آن هم با تکیه بر علم طبیعت تا زمینه پذیرش خود را فراهم کند و از این جهت است که بعد از مکتبِ رئالیسم، مکتب طبیعت گرایی یا ناتورالیسم (Naturalism)، ظهور کرد و سینمای برآمده از چنین تفکری بر پایه یک رئالیسم سفت و سخت اجتماعی به دنبال ضد قهرمان (Antihero) و برجسته سازی آن رفته و با شخصیت های سرخورده و بی سرنوشت و پایانی تلخ و … خود را به مخاطب سینمایی معرفی ساخت.




مرور پروتکل های سینمایی در جهان به وضوح نشان می دهد که عموم کمپانی‌ها در دنیا بر این مهم اذعان دارند که وقتی فیلمی بخواهد ساخته شود و پس از آن در سالن اکران و یا در دسترس عموم جامعه قرار گیرد،
حقوقی معنوی به مخاطب و تماشاگر آن اثر تعلق می‌گیرد، از این جهت یا به هر کارگردانی اجازه ساخت نمی‌دهند و یا مردم را نسبت به محتوایی که در معرض مشاهده ایشان قرار خواهد گرفت، آماده می‌سازند و یا اصلا فیلم را اکران عمومی نمی‌کنند و به صورت های مختلفی به حذف پخش نمایش خانگی آن اثر اقدام نموده و از لحاظِ سن مخاطب، درجه بندی ویژه ای می نمایند و …؛ حتی پس از رعایت تمامی این اصول اگر بعد از تماشای فیلم در سالن، مخاطب سینمایی منفعل شد، کمپانی تولید کننده اثر در ساختِ فیلم بعدی، حساسیت بیشتری به خرج می‌دهد. اما متاسفانه در نظام فیلمسازیِ ایران، اساسا چیزی به نامِ
حقوقِ معنویِ مخاطب مطرح نیست و به عمد، مورد تغافل واقع شده و مدیران فرهنگی حتی در شعارهای خود هم به این موضوع اشاره نمی کنند.



در مجموع تولید و عرضه آثاری همچون فیلم سینمایی «پرُو» بر این مهم گواهی می دهد که متاسفانه سینمایی که قرار بود مروج گرایش‌های مبتنی بر بینش انسانی و الهی باشد، امروزه روز آرامش و مرزبندی و حریم را از بین برده است و ظاهرا به چنان فلاکتی دچار شده که عملا عاجز از آن است که بتواند موضوعات انسانی و بکر را به ایده و فیلمنامه تبدیل نمایند! حال آنکه جامعه ایران که امروز از وجاهت معنوی در منطقه و جهان برخوردار است، به سینمای تراز و امیدبخش و رویاساز نیاز دارد، نه سینمای رؤیا ستیز!



مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

تولید تله تئاتر با موضوع شهید فخری‌زاده/دانشمندی که اهل فرهنگ بود


مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری اعلام کرد با حمایت این مرکز چند تله تئاتر کوتاه با موضوع شهید محسن فخری‌زاده در دست تولید قرار خواهد گرفت.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

انتشار پیام تبریک انجمن بازیگران سینمای ایران – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: انجمن بازیگران سینمای ایران به ژالو علو قدردانی کمیسیون ملی یونسکو ایران از این هنرمند را تبریک گفت.

به گزارش سینماپرس، پیام تبریک انجمن بازیگران سینمای ایران به مناسبت قدردانی کمسیون ملی یونسکو ایران از بانوی هنرمند ژاله علو منتشر شد.

در متن این پیام آمده است:

«بزرگان و پیشکسوتان عرصه‌های هنری، میراث ماندگار زنده هر تمدن و اعتبار دهنده اندیشه و فرهنگ هر مرز و بومی هستند.

سرکار خانم ژاله علو از مفاخر هنر بازیگری و گویندگی در تاریخ معاصر فرهنگ ایران و همواره از نمونه‌های بارز تشخص و اخلاق حرفه‌ای بوده و هستند.

شورای مرکزی انجمن بازیگران سینمای ایران اقدام ارزنده کمسیون ملی یونسکو ایران در تقدیر از یک عمر فعالیت هنری این پیشکسوت با ارزش را ارج نهاده و صمیمانه‌ترین تبریکات خود را به حضور بانوی باصلابت و خوش‌نوای هنر  تقدیم داشته، سلامتی ایشان و دیگر پیشکسوتان عزیز را آرزومند است.»

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

اعلام برنامه حمایتی «اداره‌کل هنرهای نمایشی» از تولید آثار برای عرضه در فضای مجازی – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: برنامه حمایتی اداره‌کل هنرهای نمایشی از تولید آثار نمایشی برای عرضه در فضای مجازی در قالب اطلاعیه شماره ۷ منتشر شد.

به گزارش سینماپرس، در متن اطلاعیه شماره ۷ اداره‌کل هنرهای نمایشی با عنوان «حمایت از تولید آثار نمایشی برای عرضه در فضای مجازی» چنین آمده است:

اداره‌کل‌ هنرهای ‌نمایشی با توجه به وضعیت ناشی از شیوع ویروس کرونا در نظر دارد با هدف حمایت از فعالیت هنرمندان برای تولید و عرضه آثار نمایشی و همچنین تقویت روحیه امید و نشاط در جامعه تعدادی نمایش را برای بازتولید و یک اجرا جهت ضبط حرفه ای و پخش از بسترهای ‌ارائه آثار در فضای مجازی مورد حمایت قرار دهد. گام نخست این طرح، شامل تعدادی از آثاری خواهد بود که در بهمن و اسفند ۹۸ و فروردین، مهر و آبان ۹۹ بر اساس مستندات در تهران و استان ها آماده اجرا بودند و به خاطر تعطیلی فعالیت ها از روند تولید واجرا باز ماندند.

شرایط و اولویت ها:

۱- این حمایت مربوط به آثاری است که فرایند تولید آنها در بهمن، اسفند ۹۸ و فروردین، مهر، آبان ۹۹ انجام شده اما اجرا نشده اند و امکان باز تولید آنها در یک بازه زمانی حداکثر ۱۵روزه برای یک اجرا و ضبط تصویری قابل انجام باشد.

۲- آثار به لحاظ طراحی تولید و اجرا، امکان رعایت بیشترین حد از پروتکل‌های بهداشتی در فرایند تمرین و اجرا را داشته باشند.

۳- اولویت انتخاب با آثاری است که متن آنها ایرانی باشد.

۴- محدودیتی برای ارائه آثار عروسکی و کودک‌ و نوجوان وجود ندارد.

۵- آثار اجتماعی با رویکرد امیدبخش در اولویت انتخاب خواهد بود.

۶- آثار کمدی مورد استقبال قرار می‌گیرد.

پخش آثار:

پس از ضبط حرفه‌ای با کیفیت آثار نمایشی در توافق با کارگردان، پخش اثر از سامانه های موجود انجام خواهد شد.

حمایت‌ها:

۱- مبلغ حمایت از هر اثر تا سقف ۳۰۰ میلیون ریال است که با توجه به وجوه مختلف تولید اثرِ نمایشی تعیین خواهد شد.

۲- در تهران علاوه بر تماشاخانه‌هایی که قرار بر اجرای اثر در آن مکان بوده، با توجه به تقاضاها در صورت موافقت مدیران تالارهای تحت پوشش اداره‌کل ‌هنرهای‌نمایشی (مجموعه تئاترشهر، تماشاخانه سنگلج و تالار هنر) امکان استفاده از این تالارها نیز برای اجرا و ضبط آثار وجود دارد.

فرایند ثبت تقاضا:

ثبت تقاضا از طریق مراجعه به بخش حمایت از تولید آثار نمایشی برای عرضه در فضای مجازی در درگاه ایران تئاتر به نشانی (http//www.theater.ir) از تاریخ ۱۵ آذر تا ۳۰ آذر ۹۹ امکان پذیر خواهد بود.

متقاضیان می‌توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر از طریق ایمیل [email protected] و شماره تلفن‌های ۵-۶۶۷۰۵۱۰۱ (داخلی ۲۱۴) و۶۶۷۳۱۴۱۹ با واحد توسعه فعالیت‌های هنرهای‌نمایشی در فضای مجازی ارتباط برقرار کنند.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

دورهمی «مهران مدیری» از شب یلدا به تلویزیون برمی‌گردد؟ – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: پیگیری‌ها نشان می‌دهد مهران مدیری و گروه “دورهمی” این روزها در حال ضبط قسمت‌های باقیمانده فصل چهارم‌اند و باید دید به شب یلدا می‌رسند؟

به گزارش سینماپرس، به نظر می‌رسد “دورهمی” زودتر از “عصرجدید” و “خندوانه” بعد از دوره‌ای غیبت به آنتن برسد. چرا که احسان علیخانی و گروهش به خاطر محدودیت‌های کرونایی و شرکت‌کننده‌های شهرستانی هنوز نتوانسته‌اند مهیای آنتن شوند و رامبد جوان و “خندوانه” هم با وجود اعلامِ رامبد جوان برای شروع پیش‌تولید و طراحی‌های فصل هفتم،  هنوز مشخص نیست که به آنتن برسد البته تلاش سازندگان بر این است بتوانند فصل هفتم را از یلدا شروع کنند؛ این نکته هنوز به طور رسمی اعلام نشده و در حدّ پیگیری‌ها و گمانه‌ها و رایزنی‌هایی که وجود دارد.  

آخرین قسمت از برنامه “دورهمی” ۱۷ مردادماه با حضور نادر فلاح روی آنتن شبکه نسیم رفت و پس از آن در هفته پایانی پخش، دورهمی قسمت‌هایی از برنامه‌ با حضور هنرمندان درگذشته را روی آنتن برد.

مهران مدیری؛ مجری برنامه در توضیح این اتفاق عنوان کرد که به علت کسالت، سه برنامه آخر “دورهمی” سری چهارم قبل از شروع محرم و صفر را نتوانسته‌اند ضبط کنند و تصمیم گرفته‌اند به یاد درگذشتگانی که در این برنامه حضور داشته‌اند، منتخبی را پخش کنند.

بر این اساس چهارشنبه (۲۲ مرداد ماه) گلچین برنامه‌های بهنام صفوی و ماه چهره خلیلی پخش شد. پنجشنبه ۲۳ مردادماه گلچینی از حضور زنده یادان پرویز بهرام، بهرام زند و حسین عرفانی و جمعه همان هفته هم گلچین برنامه هنرمندان فقید جمشید مشایخی، داریوش اسدزاده و عارف لرستانی روی آنتن رفت.

همچنین مدیری اعلام کرد که قسمت‌های باقی مانده سری چهارم بعد از محرم و صفر پخش خواهد شد و بعد از آن سری پنجم “دورهمی” روی آنتن می‌رود. او وعده داد که سری جدید برنامه از لحاظ دکور، محتوا و اجرا کاملاً با چیزی که تا امروز بوده، متفاوت باشد. پیگیری‌های خبرنگار تسنیم  نشان می‌دهد این روزها مهران مدیری و همکارانش در همان لوکیشن همیشگی‌شان، قسمت‌های باقی‌مانده از تعهدشان نسبت به فصل چهارم “دورهمی” را ضبط می‌کنند.

خبرهایی در فضای‌مجازی منتشر شده که “دورهمی” با میهمانان ویژه، شب یلدا برنامه‌ای ویژه روی آنتن خواهد برد. به سبک و سیاق برنامه‌های یلدایی که مهران مدیری مثلاً در سال گذشته با حضور مجریان خود شبکه نسیم روی آنتن برد؛ پژمان بازغی، محمد علیمردانی و سروش صحت میهمان این برنامه تلویزیونی شدند. در این حال خبرنگار تسنیم  به سراغ عوامل این برنامه تلویزیونی رفت و صحت و سقمِ این خبر و بازگشت “دورهمی” بعد از مدتی غیبت روی آنتن را از حسین حاتمی طراح نور برنامه “دورهمی”  جویا شد.                   

او گفت: این روزها در لوکیشن “دورهمی”، قسمت‌های باقیمانده از فصل چهارم را ضبط می‌کنیم اما از زمانِ دقیق پخش بی‌خبرم. شبکه درباره این موضوع تصمیم‌گیری می‌کند.

بنابر صحبت‌های مهران مدیری فصل پنجم “دورهمی” با تغییرات عمده‌ای همراه خواهد بود که در پیگیری‌های شده، کارهای مقدماتی شروعِ تولید آن برنامه متفاوت مدیری در حال پیگیری است و باید منتظر بمانیم ببینیم کار جدید این بازیگر و کارگردان سرشناس، چه شکل و شمایلی خواهد داشت؟

پیش از این رامبد جوان هم در لایو اینستاگرامی‌اش هم خبر از شروع “خندوانه” به زودی داده است. او گفته که هنوز ضبط برنامه “خندوانه” شروع نشده است، اما با رعایت پروتکل‌ها و ماسک مشغول کاریم. جوان در این گفت‌وگو به سختی‌های کار در دوران کرونا هم اشاره کرد و در پایان صحبت‌هایش به ضبط برنامه “خندوانه” هم اشاره کرد که به زودی آغاز خواهد شد.  

لازم به ذکر است برنامه دورهمی بدون حضور تماشاگر و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، قسمت‌های باقیمانده‌اش را ضبط می‌کند.

باید دید که دورهمی مهران مدیری یا خندوانه رامبد جوان کدام یک زودتر رنگِ آنتن شبکه نسیم را خواهند دید؟

*تسنیم

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

بازیگر «جدایی نادر از سیمین» درگذشت – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: علی اصغر شهبازی ایفاگر نقش به یادماندنی پدر نادر در فیلم «جدایی نادر از سیمین» شب گذشته دار فانی را وداع گفت.

به گزارش سینماپرس، علی اصغر شهبازی ایفاگر نقش به یادماندنی پدر نادر در فیلم «جدایی نادر از سیمین» شب گذشته دارفانی را وداع گفت.

علی اصغر شهبازی متولد سال ۱۳۰۱ برای اولین بار در فیلم «زیر درخت هلو» جلوی دوربین رفت و در سال ۸۹ در «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی درخشید و همراه با دیگر بازیگران فیلم جایزه مشترک بازیگری جشنواره برلین را کسب کرد.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

رونمایی از ۱۶ طرح نوآورانه در صداوسیما – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: رئیس رسانه ملی با حضور در ساختمان امام علی(ع) در صداوسیما از ۱۶ طرح نوآورانه رونمایی کرد.

به گزارش سینماپرس، در روز پایانی هفدهمین اجلاس فناوری رسانه و دقایقی پیش از برگزاری آیین اختتامیه اجلاس، عبدالعلی علی عسکری رئیس سازمان صدا و سیما به همراهی رضا علیدادی معاون توسعه و فناوری رسانه، با حضور در ساختمان امام علی (ع) در برنامه‌ای که به دلیل رعایت شیوه نامه‌های بهداشتی بدون حضور مدیران و همکاران برگزار می‌شد، از ۱۶ طرح نوآورانه و همچنین ۸ پروژه futurezone رونمایی کرد.

سامانه اعلان حملات Defacement Web وبگاه‌های سازمان صدا و سیما، طرح جامع امنیت سازمان، سامانه اتوماسیون تولید و پخش شبکه قرآن(اطلس)، سامانه اشتراک گذاری محتوا-مدیا سیما(UGC)، سامانه کنترل هوشمند و مانیتورینگ از راه دور فرستنده رادیویی AM، دستگاه دیکودر صدا مبتنی بر IT، دستگاه مالتی پلکسر/دی مالتی پلکسر ۱۸ کاناله سیگنال نوری، سامانه مدیریت فرایندهای کسب و کار در حوزه مدیا(Media BPMS)، دستگاه انکدر ویدئو با وضوح ۴K، دستگاه انکدر مدولاتور مجتمع، سامانه Slow Motion، اسناد راهبردی و کاربردی فناوری رسانه، پهپاد کابلی ۶۰۰ متری، شلتر پهپاد سوختی به همراه کاکپیت، پهپاد تمام سوختی رسا و همچنین پهپاد کابلی ۱۵۰ متری، عناوین ۱۶ پروژه رونمایی شده توسط رییس سازمان صدا و سیما اعلام شده است.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

چرا سلبریتی‌هایمان آن‌قدر کم‌کاری کردند و در میدانِ ادای احترام به این دانشمند هسته‌ای، حضور نداشتند – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: مجریان در پیام‌هایی اعلام انزجارشان را نسبت به شهید هسته‌ای اعلام کردند اما مجری قدیمی نسبت به رفتارهای اینستاگرام و کم‌کاری سلبریتی‌ها انتقاد دارد.

به گزارش سینماپرس، مجریان تلویزیون در صفحات مجازی خودشان دلنوشته‌ها و توصیف‌های زیبایی از شهادت، محسن فخری‌زاده دانشمند و شهید هسته‌ای قرار داده‌اند که در ادامه به این واکنش‌ها پرداخته‌ایم.  

بسیاری از مجریان و گویندگان رادیو و تلویزیون هم مثلِ استوری حذف شده علیرام نورایی، پیام‌هایی در فضای‌مجازی گذاشتند و انزجار خودشان را همچون سلمان فرخنده روی آنتن “دست در دست” شبکه دو و برخی مجریان دیگر، اعلام کردند “غیرت ملی ایجاب می‌کند به وقتش پاسخ لازم را به این اقدام بدهیم. ” در این حال کماکان اینستاگرام پیام‌هایی را که منتسب به سردار قاسم سلیمانی باشد حذف می‌کند، در اقدامی مغرضانه و خلاف آزادی بیان،  جلوگیری از انتشار پست‌های مرتبط با این ترور ناجوانمردانه دانشمند هسته‌ای شهید فخری‌زاده را نیز در دستور کار قرار داد.

با بالارفتن پست‌های مرتبط با این اقدام تروریستی و با یادآوری همزمانی این ترور با سالگرد شهادت شهید سلیمانی و شهید شهریاری دیگر دانشمند هسته‌ای کشورمان، اینستاگرام بار دیگر با غرض ورزی این پست‌های مرتبط را حذف کرد که این اقدام خلاف آزادی بیان، با واکنش بسیاری از کاربران در سایر شبکه‌های اجتماعی همراه شده است.

همراهی اینستاگرام با اقدامات تروریستی کشورهای متخاصم، از طریق حذف اکانت و پست کاربران ایرانی و جلوگیری از آزادی بیان ایرانیان در فضای مجازی، مسبوق به سابقه است. سال گذشته نیز پست‌های مربوط به شهادت سردار سلیمانی و هشتگ انتقام سخت در این شبکه اجتماعی حذف و برخی از اکانت‌های کاربران ایرانی حذف شد.

نباید تعجب کنیم؛ اینستاگرام همیشه همین‌طور است

کاظم احمدزاده مجری قدیمی تلویزیون در واکنش به رفتار اینستاگرام با حذف پست‌هایی که به شهید محسن فخری‌زاده دانشمند هسته‌ای‌مان ادای احترام می‌کنند، به تسنیم  گفت: من صفحه‌ای در فضای مجازی ندارم و اصلاً با این فضا، قهرم. غیر از این باشد باید تعجب کنیم. شهید فخری‌زاده یک عمر در راستای مبارزه با استکبار جهانی فعالیت کرد و دست‌اندرکاران اینستاگرام هم حامی آن ایادی‌اند و باید این کار را بکنند. این برخورد زشت، غیرحرفه‌ای و غیراخلاقی اینستاگرام برای دفعه اول نیست که اتفاق می‌افتد. ما یادمان نرفته در رابطه با انعکاس احترام‌های مجازی دوستداران شهید سلیمانی هم این اتفاق افتاد. اصلاً انگار آن‌ها با حرفِ حساب مشکل دارند و حذفش می‌کنند.  

او در پاسخ به این سؤال که بسیاری انتقاد دارند چرا سلبریتی‌هایمان آن‌قدر کم‌کاری کردند و در میدانِ ادای احترام به این دانشمند هسته‌ای، حضور نداشتند، تأکید کرد: اقتضای شغلِ شهید فخری‌زاده این بود که شناخته نشود و گمنام بماند. اما دلیل نمی‌شود سلبریتی‌ها کم‌کاری کنند. حالا که فهمیدند او چقدر خدمات و دستاورد برای کشورمان داشته و چه انسانِ بزرگی بوده، به میدان بیایند و کم‌کاری‌شان را جبران کنند. الان باید خودشان را نشان دهند!

مشروح پست‌های چند مجری تلویزیون:

روایت اقبال واحدی از معجزه‌ای خدایی

اقبال واحدی مجری قدیمی تلویزیون که او را به اجرای “صبح بخیر ایران” و سفرنامه‌های تلویزیونی می‌شناسیم در صفحه مجازی‌اش نوشته است: “باز هم معجزه‌ای خدایی برای بیداری ما. چقدر نشانه برای حقانیت راه حسینی؟ خوش به حال و روزت معلم دانشمند که از سوی حق برای نشانی حقیقت انتخاب شدی. “

صندوقچه اسرار برنامه هسته‌ای ایران

نادر طالب‌زاده در صفحه‌ اینستاگرام این توصیف را برای شهید فخری‌زاده انتخاب کرده است:  انسان‌های خوب را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد. یک دسته آن‌هایی که کارهایی که خدا دوست ندارد انجام نمی‌دهند. به حلال و حرام و فقه آشنا هستند و در این دایره زندگی می‌کنند. یک دسته هم آن‌هایی که همیشه دنبال انجام دادن کارهایی‌اند که خداوند آن را دوست دارد، یا خدا بیشتر دوست دارد…

لغزش در گروه اول خیلی بیشتر اتفاق می‌افتد، و شهادت در گروه دوم …

شهید هسته‌ای محسن فخری‌زاده/ نام محسن فخری‌زاده به عنوان یکی از پنج شخصیت ایرانی که در فهرست ۵۰۰ نفره قدرتمندترین افراد جهان که از سوی نشریه آمریکایی فارن پالیسی منتشر شده‌است، دیده می‌شود.

آمریکایی‌ها، وی را صندوقچه اسرار برنامه هسته‌ای ایران قلمداد می‌کردند که همواره در تعیین موضع ایرانی‌ها در مذاکرات، نقشی مخفیانه اما مؤثر داشته‌است. بر طبق نظر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تا زمانی که با فخری‌زاده گفت‌وگوی مستقیم انجام نشود، نمی‌توان در میزان ورود ایران به دانش هسته‌ای، اظهارنظر کرد.

او به همراه سیدعباس شاهمرادی زواره استاد دانشگاه صنعتی شریف، مهم‌ترین نام‌های مطرح از افرادی هستند که غربی‌ها به دنبال مصاحبه بودند. او با رابرت اُپنهایمر، کارشناس فیزیک آمریکایی مقایسه می‌شود که در دهه ۴۰ میلادی کار نظارت بر ساخت بمب اتم در آمریکا را برعهده داشت.

و در عصر ۷ آذر ۱۳۹۹ در شهر آبسرد، شهرستان دماوند ترور شد و به درجه والای شهادت نائل آمد.

غربی‌ها همواره وهم ساخت بمب هسته‌ای توسط ایران را در سر داشتند و ایران را به این خلاف شرع متهم کرده‌اند. در صورتی که ایران و هر کشوری با اجرای قوانین آژانس بین‌المللی می‌تواند در راستای اهداف صلح‌آمیز از مزایای اورانیوم غنی شده استفاده کند. ایران کشوری اسلامی است که هیچ‌گاه شروع‌کننده جنگی نخواهد بود و پیرو سیره اهل‌بیت و پیامبر خود خواهد ماند حتی اگر به ضررش در اهداف کوتاه مدت منجر شود.

با این ترورها کشور ایران هیچ‌وقت تضعیف نخواهد شد و دانشمندانش با این خون‌ها محکم‌تر از قبل به فعالیت صلح‌آمیز خود ادامه خواهند داد. ان‌شاءالله خون شهیدان والا مقام‌مان همچون شهید هسته‌ای فخری‌زاده پایمال نخواهد شد و با انتقام سخت روبرو خواهد شد. “

رذل‌ترین آدم‌کش‌های تاریخ ناجوانمردانه می‌زنند!

وحید یامین‌پور در صفحه مجازی‌اش نوشت: “آه از غمی که تازه شود با غمی دگر… لعنت به انفعال، لعنت به ترس، لعنت به لبخندهای از سر ذلت، لعنت به مصلحت‌اندیشی‌های بزدلانه… حالا رذل‌ترن آدم‌کش‌های تاریخ از پشت سر، ناجوانمردانه، بهترین‌های ما را می‌زنند… این داغ‌های پیاپی تسلّی ندارد. “

نشانه لقمه‌های حرام در ترور شهید فخری‌زاده

حسین اسدی، مجری بدون توقف در واکنش به ترور شهید فخری‌زاده در صفحه اینستاگرام خود نوشت: از اثرات لقمه حروم اینه که به مرور غیرت و شرف برات معنا نداره. به مرور وطن (ناموس) برات بی‌معنا میشه (گرچه تظاهر کنی!). اون وقته که اگر با سرمایه‌های کشورت هرکاری کنند باز پالس ضعف مخابره می‌کنی. پر واضحه که ابراز ضعف مساوی است با هارتر شدن طرف مقابل!

هشتگِ دانشمند برجسته و ممتاز هسته‌ای و دفاعی‌

مجید یراق‌بافان در صفحه مجازی خودش با هشتگ دانشمند برجسته و ممتاز هسته‌ای و دفاعی،  نوشت: “همت بلنددار که مردان روزگار، از همت بلند به جایی رسیده‌اند. “

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

مطالبات صنفی‌مان را با دولت در میان گذاشته‌ایم/خانه تئاتر قصدش بر این است که یک نشست اعتراضی در این زمینه داشته باشد – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: مدیرعامل خانه تئاتر از ضرورت توجه ویژه نمایندگان مجلس در تنظیم بودجه سال آتی به مشکلات کرونایی تئاتر و حمایت از هنرمندان گفت و تصریح کرد: فعلا هیچ خلاقیتی در عرصه سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و مدیریت بالادستی برای سامان دادن به وضعیت هنرمندان تئاتر به چشم نمی‌خورد.

به گزارش سینماپرس، شهرام گیل‌آبادی» مدیرعامل خانه تئاتر در گفتگو با ایلنا، با اشاره به وضعیت بحرانی تئاتر در ایام کرونا و شدت گرفتن روز به روز مشکلات برای خانواده تئاتر تصریح کرد: وضعیت تئاتر بحرانی است و این شرایط اورژانسی چند سو دارد. یکی از زاویه‌هایش خود تئاتر و اجرای آن است، زاویه دیگر، هنرمندان تئاتر هستند و زاویه سوم در حوزه سیاست‌گذاری و هدف‌گذاری تئاتر تعریف می‌شود.

او با مروری بر این سه زاویه، تشریح کرد: وقتی مساله را از زاویه مدیریتی بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که هیچ چشم‌انداز روشنی پیش‌رویمان نیست؛ چراکه بودن چشم‌انداز روشن و رفتن به سمت امید، باید همراه با برنامه‌ریزی باشد. اگر برنامه روشن و مشخصی وجود نداشته باشد، طبیعتا نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم در آتیه هم اتفاق ویژه‌ای بیفتد.

گیل‌آبادی با اشاره به بلاتکلیفی اجرای تئاتر، خاطرنشان کرد: هنرمندان تئاتر از گذشته چه در زمینه مالی و چه برنامه‌ریزی، پیشه نحیفی داشته‌اند و الان هم که به بحران کرونا برخورده‌اند و یک پاندمی را تجربه می‌کنند، این ضعف خودش را بیشتر نشان می‌دهد. کاستی‌ها و مشکلات بسیار پیچیده و معیشت هنرمندان تئاتر کاملا دچار بحران شده است و به طبع آن خانواده‌هایشان هم در عذابند و از این بحران بی‌بهره نیستند. وسط این بحران با فقر و نداری و مشکلات پیچیده‌ای از این دست همراه با بیکاری، دست و پنجه نرم می‌کنند.

مدیرعامل خانه تئاتر با اشاره به وجه سومی که می‌توانست خودش را با محیط جدید سازگار کند، آن را وجه برنامه‌ریزی، هدف‌گذاری و سیاست‌گذاری تئاتر خواند و گفت: متاسفانه آن وجه هم نتوانست خودش را با فضای جدید هماهنگ کند و به نظرم کاملا پسین و عقب افتاده است. برای همین با توجه به این وجوه سه‌گانه، هیچ چشم‌انداز روشن و امید مشخص و برنامه‌ریزی شده‌ای برای آینده تئاتر کرونازده‌مان نداریم.

گیل‌آبادی با اشاره به بیکاری هنرمندان تئاتر در این حدود یک سال و معیشت نابه‌سامان آنها، خاطرنشان کرد: چون اساسا به فضای مدنی و حقوق مادی و انسانی هنرمندان در این سال‌ها رسیدگی نشده، نه بیمه روشنی دارند نه حقوق ایام بیکاری دارند و نه چیز دیگری که با آن روزهای بیکاری را دوام بیاورند. اگر هم بخواهیم این یک و نیم میلیون تومانی را که برای ده ماه بیکاری به هنرمندان عضو صندوق اعتباری هنر پرداخت می‌شود معادل حقوق ایام بیکاری تلقی کنیم، کاملا شرم‌آور است.

او یادآور شد: کارگران شریفی که در کارگاه‌های مختلف زحمت می‌کشند چشم‌انداز حداقلی‌شان برای زندگی، سر کردن با حقوق ایام بیکاری است اما برای هنرمندان حتی همین حقوق حداقلی هم وجود ندارد. پس در مجموع اگر این مثلث را بررسی کنیم، می‌بینیم که در وسط این گرداب بی‌برنامگی که هنرمندان تئاتر گرفتارش شده‌اند هیچ امید روشنی برای کمک نیست و لحظه به لحظه متاسفانه فقر بیشتر و روزافزون است که بر خانواده هنرمندان مستولی می‌شود. در این حدود یک سالی که از شیوع کرونا و بیکاری هنرمندان تئاتر گذشته، باور کنید روزی نیست که از گروه‌های جوان، دانشجویی، هنرمندان پیشکسوت و شهیر مراجعه‌ای به خانه تئاتر نداشته باشیم که تقاضای کمک برای رفع گرفتاری‌هایشان دارند.

مدیرعامل خانه تئاتر تصریح کرد: دولت باید در نظر داشته باشد اگر هنرمندان، نخبگان و فرهیختگان جامعه‌اش ذلیل شوند، ملاک و معیار آن جامعه نسبت به فردای خود و فضای فرهیختگی و توسعه حتما مخدوش می‌شود و این مساله به همه لطمه خواهد زد.

گیل‌آبادی با اشاره به اینکه «فعلا هیچ خلاقیتی در عرصه سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و مدیریت بالادستی برای سامان دادن به وضعیت هنرمندان تئاتر به چشم نمی‌خورد» تاکید کرد: اگر هم کورسویی در مدیریت می‌بینیم که حرکت‌های محدود و اندکی صورت می‌گیرد در حد وسع اداره‌کل هنرهای نمایشی است در صورتی که در چنین بحران بزرگی، تنها نباید به وسع این اداره‌کل بسنده کرد بلکه کل سیستم بودجه‌ریزی کشور است که باید به کمک بیاید.

او با بیان اینکه بارها از سوی هنرمندان با این سوال مواجه شده که «الان که اجرای تئاتر نداریم، بودجه تئاتر کجا خرج می‌شود؟» گفت: اینها پرسش‌هایی است که باید پاسخ داده شود، این یک مطالبه جدی است. چندین بار و در جلسات متعدد گفتیم که وقتی دولت معتقد است برای سلامت اجتماعی جامعه باید پروتکل‌های بهداشتی رعایت شود، از آن سمت باید پروتکلی حمایتی هم برای جامعه‌ای مانند هنرمندان تئاتر داشته باشد؛ جامعه نه چندان کوچکی که متاسفانه صدای‌شان به هیچ‌جا نمی‌رسد.

گیل‌آبادی همچنین با اشاره به برگزاری جشنواره‌های تئاتری در ایام کرونا هم گفت: دبیر محترم جشنواره تئاتر فجر اعلام کرد که وجوه مادی جشنواره صرف حمایت از گروه‌هایی می‌شود که در اجرا شکست‌خورده‌اند یا مشکلی داشته‌اند. این گام مثبتی است که دبیر محترم جشنواره در حد خود برداشته است. اما در نظر داشته باشید که از ابتدای اسفند سال ۹۸ تا ابتدای تیر ماه ۹۹ فقط در تئاتر ۲۴ هزار هنرمند و اسلاف اطراف این هنر بیکار شده‌اند. البته آمار رسمی که مدیرکل محترم هنرهای نمایشی ارائه کرد، عدد ۱۱ هزار نفر بود، چون ایشان فقط اجراها را دیده بود و ضرر مشاغل پیرامونی این هنر را که از طریق اجرای تئاتر درآمد داشتند، حساب نکردند. متاسفانه بیش از ۱۰۰ عنوان شغلی و حدود ۲۴ هزار نفر بیکار شده‌اند. در نظر داشته باشید که این ارقام تنها تا ابتدای تیر ماه است و پس از آن اصلا آماری نداریم و موضوع کاملا رها شده است.

او تصریح کرد: متاسفانه باید بگویم اگر قرار باشد به همین وضعیت ادامه دهیم، حتما کشور از آسیب‌های بعدی ظلم بزرگی که نسبت به نخبگان و هنرمندان روا شده، در امان نخواهد بود.

مدیرعامل خانه تئاتر همچنین در پاسخ به سوالی درباره رایزنی این صنف با مجلس برای بودجه سال آتی تئاتر، گفت: خانه تئاتر قصدش بر این است که یک نشست اعتراضی در این زمینه داشته باشد و بتواند این نشست را با نمایندگان مجلس، مقابل مجلس یا درون مجلس همگام کند. پیش از این مطالبات صنفی‌مان را با دولت در میان گذاشته‌ایم و امیدواریم بتوانیم با مجلس هم این مطالبه‌ها را در میان بگذاریم. الان وقتش است مجلس برای نجات از بحرانی که برای هنرمندان و برای تئاتر کشور اتفاق افتاده کمک کند.

گیل‌آبادی در پایان تصریح کرد: اگر این حداقل خواسته‌ها در نظر گرفته نشود، به یقین بدانید و مطمئن باشید که توسعه فکری و فرهنگ کشور لطمه می‌بیند. لطمه‌ای که جبران‌ناپذیر بوده یا به شدت سخت خواهد بود.

مشاهده خبر از سایت منبع