بایگانی دی 12, 1399

به گزارش سینماپرس، یازدهمین دوره از جشنواره فیلم عمار شب گذشته و همزمان با ایام ۹ دی و سالروز شهادت حاج قاسم سلیمانی با برپایی مراسم افتتاحیه به صورتی متفاوت آغاز به کار کرد.

مراسم افتتاحیه یازدهمین دوره جشنواره فیلم عمار به دلیل جلوگیری از شیوع کرونا بدون حضور جمعیت و در قالب یک برنامه زنده با اجرای اقبال واحدی برگزار شد که این برنامه به صورت زنده و مستقیم از شبکه افق سیمای جمهوری اسلامی پخش شد.

پخش آثار و فیلم‌های جشنواره عمار هم امسال به صورتی متفاوت رقم خواهد خورد به این ترتیب که با توجه به همه‌گیری ویروس کرونا، براساس اعلام دبیرخانه جشنواره، از ۱۱ تا ۱۹ دی‌ماه، آثار منتخب جشنواره در بخش‌های «مستند»، «داستانی»، «پویانمایی»، «نماهنگ»، «فیلم ما» و «کلیپ و موشن‌گرافیک»، از طریق سایت عماریار به نشانی Ammaryar.ir به نمایش درمی‌آیند.

براساس اعلام دبیرخانه جشنواره، تماشای این آثار که به مدت ۲۴ساعت در سایت، نمایش داده می‌شود، بدون هزینه حق اشتراک و رایگان است و اینترنت مصرفی هم برای مخاطبان نیم‌بها حساب می‌شود.

برای علاقه مندان به مشاهده آثار یازدهمین جشنواره فیلم عمار، دبیرخانه یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار جدول روزانه نمایش آنلاین فیلم‌های این جشنواره را اعلام کرد. جدول نمایش آنلاین یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار را می‌توانید از طریق پیوند زیر دریافت کنید:

جدول روزانه نمایش آثار یازدهمین جشنواره فیلم عمار

به گزارش سینماپرس، دبیر علمی پانزدهمین جشنواره شعر «فجر» و استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی در گفت‌وگو با ایسنا درباره برخی انتقادها نسبت به حضور نداشتن طیف‌های گوناگون در جشنواره شعر «فجر» و جهانی شدن و معنا یافتن از منظر بین‌المللی شدن این جشنواره بیان کرد: لازم است نگاهی به مولفه‌های جهانی شدن و جهانی بودن داشته باشیم، با این نگاه در سه حوزه ارائه، بررسی و حتی مخاطب بودن، نه کسی با تعصب وارد می‌شود و نه کسی متعصبانه فاصله خواهد گرفت و دوری خواهد گزید. وقتی صحبت از طیف می‌شود، باید همه‌جانبه نگاه کرد یعنی شاعران، کمیته علمی و داوران و مخاطبان را در نظر گرفت. من اگر شما را مخاطب خودم ندانم، کارم را به شما ارائه نخواهم کرد. اگر جهانی شدن را ملاک قرار دهیم، آن وقت نه تعصب در انتخاب خواهیم داشت و نه تعصب در ارائه کار. بخشی از جهانی شدن منوط به در نظر گرفتن ملاک‌های جهانی و به توافق رسیدن بر سر آن است؛ در واقع ما در توافق‌ها به نوعی به قوانین، فکر و اندیشه یکدیگر احترام می‌گذاریم و زبان مشترک در همراهی پیدا می‌کنیم. در نتیجه این رمز موفقیت همه ماست و دیگر بحث این طیف و آن طیف پیش نمی‌آید و همه به یک طیف تبدیل می‌شویم.

به گزارش سینماپرس، هادی نائیجی کارگردان سینما در گفتگو با مهر در آستانه اولین سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی درباره ساخت آثار سینمایی با محوریت قهرمانان ملی گفت: سینما با خلق قهرمان‌ها زنده است. سینمای ایران به دلیل غلبه شاید یک گونه و ژانر (که حتی در ژانر بودن آن نیز باید شک کرد و گفت که ژانر نیست)، گرفتار یک سینمای اجتماعی در حوزه آسیب‌های اجتماعی شده است و تماشاگر معمولاً با همین شعار رئالیستی و واقع‌گرایی شخصیت‌های سرخورده، شخصیت‌های گرفتار در موقعیت‌های پیچیده زندگی اجتماعی را روی پرده می‌بیند. طبیعتاً چهره‌ای که الان در سینمای اجتماعی تماشاگر با آن روبرو می‌شود، چهره‌ای نیست که تماشاگر با یک احساس باشکوه روبرو شود و با دیدن فیلم به وجد بیاید.

وی ادامه داد: سینمایی که قهرمان دارد، خصلت فیلم‌های قهرمانی را به تماشاگر منتقل می‌کند که همان احساس باشکوه بودن و سلحشوری است. به نظر می‌رسد که این حس‌ها نیاز ذاتی و طبیعی جامعه است، همان کاری که در سینمای آمریکا اتفاق می‌افتد، منظور من از این توضیح و تحلیل این نیست که فیلم‌هایی با رویکردهای آسیب‌های اجتماعی تولید نشود، بی شک این فیلم‌ها نیز جای خود را دارند، اما خصلت آن نوع از سینما این گونه است که بیشتر آدم‌های گرفتار در زندگی می‌بینید که در چنبره هزار مشکل خود را باید نجات دهند.

کارگردان فیلم «حق‌السکوت» بیان کرد: این لحن از سینما هیچ گاه جامعه را بلندهمت و آرزومند به یک آینده امیدوار نمی‌کند. اما اگر کسانی بگویند فیلم‌های قهرمانی فیلم‌هایی است که اجازه نمی‌دهد جامعه با آسیب‌های خود روبرو کند، درست نیست، به همان اندازه که شناخت آسیب‌ها اهمیت دارد، امیدوار بودن و توجه به امیدواری نیز جزو ضروریات زندگی است.

اگر کسانی بگویند فیلم‌های قهرمانی فیلم‌هایی است که اجازه نمی‌دهد جامعه با آسیب‌های خود روبرو کند، درست نیست، به همان اندازه که شناخت آسیب‌ها اهمیت دارد، امیدوار بودن و توجه به امیدواری نیز جزو ضروریات زندگی است وی توضیح داد: کاراکترهای سینمایی ما وقتی متصل به قهرمان‌های واقعی ملی خودمان می‌شوند، می‌توانند واقعیت را پیش روی مخاطب بگذارد، چون باورپذیری ۲ چندان می‌شود، چرا که قهرمان‌های ملی معاصر را مخاطب تجربه کرده و یا در مورد آن خوانده‌اند و نسبت به آن قهرمان باورمند هستند، وقتی روی پرده سینما و با زبان سینمایی آن قهرمان را تجربه می‌کنند، این امید دیگر امید واهی نیست و واقعیت ماجرا است.

نائیجی گفت: متاسفانه این تیپ فیلم‌ها در سینمای ایران کمتر ساخته می‌شود، و کمتر به آن توجه می‌کنیم به خصوص که این فیلم‌ها را در سبد بودجه‌ریزی‌های دولتی می‌بینیم و سرمایه گذاری‌های خصوصی کمتر به این وجه اختصاص پیدا می‌کنند.

بی‌اعتمادی نهادها به فیلم‌سازانی که در لیست نیستند

وی در پاسخ به اینکه چرا فیلمسازان کمتر به سمت ساخت فیلم درباره شهید حاج قاسم سلیمانی رفته‌اند، بیان کرد: بسیاری از فیلمسازان تصور می‌کنند به خاطر سمت رسمی شهید سردار سلیمانی در یک نهاد نظامی، اگر قرار باشد فیلمی بسازند باید شرایط خاصی داشته باشند و در نهاد خاصی و در مجموعه خاصی حضور داشته باشند، به همین دلیل بسیاری از فیلمسازان به ساخت فیلم در این زمینه فکر نمی‌کنند و معتقدند یک لیست خاص از فیلمسازان هست که آنها می‌توانند چنین فیلم‌هایی را جلوی دوربین ببرند.

این کارگردان سینما ادامه داد: به همین دلیل ساخت چنین پروژه‌هایی از دستور کار زندگی فیلمساز به معنای عمومی خارج می‌شود، تاکید می‌کنم که سینماگران فکر می‌کنند که تنها یک قشر خاص از سینماگران می‌توانند به این موضوع‌ها ورود پیدا کنند. این مساله آفتی شده است تا فیلمسازان وطنی ما همانطور که فیلم اجتماعی، اعتراضی می‌سازد، اگر حس خوبی به یکی از قهرمانان ملی داشته باشد و بخواهد فیلمی در این زمینه جلوی دوربین ببرد، وجود همین نوع تفکر باعث می‌شود که این حس و برنامه‌ریزی برای تولید چنین فیلمی عملی نشود.

وی تاکید کرد: به عنوان مثال شهید ابراهیم هادی. آیا یک فیلمساز که در گونه‌های مختلف فیلم ساخته است می‌تواند فیلمی درباره این شهید که یک قهرمان ملی نیز هست، بسازد؟ بعید می‌دانم چنین اتفاقی رخ دهد، چرا که تاکید می‌کنم یک ذهنیت ناخواسته‌ای شکل گرفته است که فیلمسازان در گونه‌های مختلف به سمت انواع موضوعات نمی‌روند و به نظر می‌رسد که تولید چنین آثاری برای یک عده خاصی از سینماگران طبقه بندی شده است و همین مسئله سبب شده است که با تنوع نگاه در سینما روبرو نباشیم.

نائیجی در جواب اینکه سردار سلیمانی مورد محبوبیت اقشار مختلف جامعه قرار دارد، چرا اقشار مختلف سینماگران در این زمینه ورود پیدا نمی‌کنند، توضیح داد: شهید سردار سلیمانی در طبقات فکری مختلف در جامعه محبوبیت داشته است، اما فیلمی از سوی اقشار مختلف در این زمینه تولید نشده است، این تصور از کجا آمده است؟ این تصور ناخواسته به وجود آمده است و من هادی نائیجی فکر می‌کنم که به من که نمی‌دهند فیلمی درباره حاج قاسم بسازم، پس دیگر به آن فکر نمی‌کنم. به عنوان مثال می‌توانید تصور کنید که آقای اصغر فرهادی که از فیلمسازان موفق سینمای ایران در عرصه بین‌المللی است، روزی از تیپ فیلم‌هایی که تابه حال ساخته است، فاصله گرفته و برای حاج قاسم سلیمانی فیلم بسازد، من فکر می‌کنم، آقای فرهادی حتی اگر دلش هم بخواهد روی همچنین موضوعی کار کند، فکر نمی‌کند که همچنین فیلمی توسط نهادهای مختلف در سبد فیلمسازی وی قرار گیرد.

این کارگردان سینما در پایان تاکید کرد: معتقدم طبقه بندی‌های این چنینی در سینمای ایران باعث می‌شود که همه فیلمسازان به همه موضوعات فکر نکنند. البته این را هم باید بگویم که نهادهای مربوطه کمتر به فیلم‌سازانی که تا به حال فیلم‌هایی با چنین موضوعاتی نساخته‌اند، اعتماد می‌کنند.

به گزارش سینماپرس، بهرام عظیمی داور دومین جایزه سال استیکر در گفت‌وگو با خبرنگاران جوان، درباره داوری آثار در این دوره گفت: جشنواره سال گذشته بسیار موفق بود. معمولا جشنواره‌های این چنینی که به هنرهای تجسمی مربوط می‌شود، سال‌هاست که در حال برگزاری است و خیلی مواقع در دوره‌های اول دچار مشکلاتی می‌شود، اما جایزه سال استیکر بسیار موفق بود.

وی با اشاره به اینکه در این دوره تنوع آثار بسیار زیاد بود، گفت: با توجه به اینکه سال گذشته سوژه‌های زیادی کار شد، فکر می‌کردیم سوژه جدیدی وجود نداشته باشد یا اگر باشد تعدادش خیلی کم باشد، اما با سوژه‌های جدید و جالبی مواجه شدیم.

عظیمی بیان کرد: موضوعی که خیلی منتظر دیدنش در آثار بودیم، کرونا بود. توقع می‌رفت که حداقل چند مجموعه با این موضوع در بین آثار باشد، البته نه صرفا کاراکتر اصلی کرونا که از آن استفاده‌های زیادی شده است، بلکه سوژه‌های محلی، بومی، فرهنگی و غیره. متاسفانه این موارد در میان آثار وجود نداشت و جایش خالی بود.

وی افزود: استیکر چیزی است که همه مردم از آن استفاده می‌کنند و با جشنواره نقاشی و انیمیشن و … متفاوت است و مخاطب خاص ندارد؛ زیرا هر کسی با هر سلیقه و سطح سوادی در هر جای ایران با دیدن آن استیکر متوجه موضوعاتش می‌شود.

داور دومین جایزه سال استیکر گفت: مدیران و مسئولانی که حوزه کاریشان با موضوعاتی مثل طراحی استیکر بر مبنای فرهنگ و آداب و رسوم ایرانی ارتباط مستقیم دارد، هیچ اهمیتی به این رویداد نمی‌دهند. اتفاقا این افراد در کلام هم بیش از همه صحبت از دغدغه‌های فرهنگی می‌کنند. وقتی رویدادی مثل جایزه سال استیکر با یک پیام‌رسان داخلی برگزار می‌شود باید مورد توجه و حمایت آن‌ها باشد.

وی ادامه داد: در دوره دوم جایزه سال استیکر تعداد آثار و شرکت کننده‌ها نسبت به دوره اول خیلی بیشتر بود و توقع می‌رفت این بار آی‌گپ به عنوان برگزارکننده چنین رویداد بزرگی لااقل از نظر جایزه و پخش شدن این استیکرها بین مردم، حمایت شود که متاسفانه باز هم هیچ اتفاقی نیفتاد. انگار برخی مسئولان ترسیدند که از این رویداد و فعالان آن حمایت کنند؛ در نهایت افتخار این اتفاق بزرگ نصیب آی‌گپ شود، در حالی که این یک اتفاق ملی است و باید از همه نظر مورد حمایت قرار گیرد.

این هنرمند در ادامه اظهار کرد: جشنواره استیکر در اولین دوره بسیار موفقیت آمیز برگزار شد و اتفاقی شکل گرفت که هیچ کس آن را تصور نمی‌کرد. هیچکس توقع نداشت که هنرمندان بزرگ در جشنواره شرکت کنند و آثار شگفت انگیزی تولید کنند. در دوره دوم هم خوشبختانه همه چیز خیلی خوب پیش رفت.

عظیمی در پایان گفت: پیش از شیوع گسترده کرونا فکر می‌کردم امسال اختتامیه خیلی بزرگ‌تر و باشکوه‌تری نسبت به سال قبل خواهیم داشت، اما متاسفانه به علت شیوع کرونا نمی‌توانیم اختتامیه باشکوه را با حضور مردم برگزار کنیم.

به گزارش سینماپرس، مهوش صبرکن در گفت‌وگو با میزان، پیرامون آخرین فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: فعلا در هیچ کاری بازی نمی‌کنم و تا وقتی که طلبم از آثار قبلی را نگیرم ترجیح می‌دهم در شرایط خطرناک کرونا در خانه مانده مطالعه و استراحت کنم. وقتی تهیه کنندگان دستمزدمان را نمی‌دهند چه اصراری است که در آثار حضور داشته باشیم.

وی در همین راستا ادامه داد: من طلب‌های زیادی از تهیه کنندگان دارم که هنوز وصول نشده است، به شخصه از جریان پرداخت دستمزدها کاملا گلایه مندم و به همین خاطر خانه نشینی را به بازیگری ترجیح می‌دهم. در حال حاضر هم خودم و هم «محمود پاک نیت» همسرم طلب‌های زیادی داریم که پرداخت نشده است، با این وضع چرا باید سرما، گرما و خطر کرونا را به جان بخریم و در پروژه‌ای برویم که در نهایت برای دستمزدش باید ماه‌ها دوندگی کنیم.

بازیگر سریال «پس از باران» قرارداد بازیگران را بی ارزش خواند و اظهار کرد: قراردادهای سینمایی و تلویزیونی که با تهیه کنندگان بسته می‌شود کاملا یک طرفه بوده و کشک است، هیچ بازیگری اگر تهیه کننده دستمزدش را ندهد از سمت قرارداد به هیچ جایی نخواهد رسید. من سال گذشته در یک پروژه بازی کردم و امروز بعد از یکسال هنوز هزار تومان دستمزدم را پرداخت نکرده اند، با وجود اینکه قرارداد داشتم. بارها شده به تهیه کننده گفته ام که مشکلات مالی دارم تا چکم را پرداخت کند و وی هم از مبلغ قراردادم کم کرده تا چک را در همان موقع نیازم پرداخت کند.  

وی در همین رابطه اضافه کرد: مسئله اصلی اینجاست که وقتی یک پروژه سال گذشته قرار بر تسویه حساب با من را داشته، اگر امسال تسویه کند، آن پول ارزش مالی سال گذشته را برای من خواهد داشت یا خیر. قطعا این طور نخواهد بود. به دلیل همین بی اخلاقی‌ها ترجیح دادم تا پیشنهادات را رد کنم و فعلا در خانه بمانم.

بازیگر سریال «بوی باران» ورود برخی تهیه کننده نماها را ناگوار خواند و افزود: این روزها تهیه کنندگی در سینما و تلویزیون مد شده است، در هر صورت هر فردی نمی‌تواند تهیه کننده باشد و این افراد تازه از جایی حمایت می‌شوند، در غیر این صورت چطور تهیه کننده‌ای با وجود شکایت بابت عدم پرداخت دستمزد کارهای قبلی خود همچنان مشغول تهیه و تولید است؟.

صبرکن با اشاره به کم کاری نسل پیشکسوت سینما و تلویزیون ادامه داد: بدقولی تهیه کنندگان بازیگران را کلافه کرده است. متاسفانه این تهیه کنندگان جدید با دستمزدهای بسیار کم سراغ بازیگران قدیمی و پیشکسوت می‌روند، تازه وقتی آن بازیگر مبلغ را پذیرفت همان را هم به وی نمی‌دهند.

وی در همین رابطه ادامه داد: وضعیت به نحوی شده که بسیاری از بازیگران خانه نشین شده اند، به فرض مثال اگر بازیگری به دلیل عدم پرداخت دستمزدش پروژه را ترک کند، با در دست داشتن رسانه آن بازیگر را خراب می‌کنند. این روزها ترجیح می دهم به جای دوندگی برای دستمزد در آرامش به زندگی شخصی ام برسم.  

این بازیگر پیشکسوت سینما درباره عدم تعهد برخی تهیه کنندگان به قرارداد اظهار کرد: مشکلات تهیه کنندگی به یکباره به وجود نیامده است، از نظر من این بدعادتی و بدقولی تهیه کنندگان به مرور زمان پیش آمده و تنها به دستمزد هم ختم نمی شود. روزگاری ما واژه ای به نام طراح لباس داشتیم، اما کم کم تهیه کننده گفت که شال و روسری را از خانه بیاورید.

بازیگر سریال «یوسف پیامبر (ع)» افزود: در حال حاضر به وضعی رسیده ایم که من تمامی لباسهایم برای نقش را باید از خانه بیاورم. من نمی فهمم مگر می شود نقشی را نوشت و برای آن هیچ لباسی تصور نکرد. چطور انتظار داریم که من با لباس های خودم در یک نقش باورپذیر شوم. اما تهیه کنندگان سعی دارند از هر جای خرج کار بزنند و برایشان کیفیت از اهمیتی برخوردار نیست.

وی ادامه داد: وقتی شرایط تهیه و تولید به سمت فعلی رفته است، وقتی تهیه کنندگان می خواهند با هزینه های بسیار کم پروژه را جمع کنند و اکثریت مواقع دستمزد بازیگران را هم نمی دهند دیگر نمی توانیم انتظار تولید سریالی مثل «پس از باران» را داشته باشیم. از نظر من با وضعیت فعلی هیچ چیز سینما و تلویزیون به قبل باز نخواهد گشت.

صبرکن درباره الگوبرداری سریالهای نمایش خانگی از لباس شخصیت‌های سریالهای ماهواره‌ای خاطرنشان کرد: وقتی به مرور زمان طراحی لباس را از بین برده ایم چه انتظاری باید داشته باشیم، تهیه کنندگان اکثر می خواهند برای ایجاد زرق و برق بیشتر از لباسهایی استفاده کنند که به طور معمول در سریالهای ماهواره ای دیده می شود. این اقدام تهیه کنندگان هم برای فروش بیشتر سی دی ها و دریافت منفعت و سود بیشتر است.