X

بایگانی دی 28, 1399

دفتر سینمایی

موفقیت‌های «خاتمه» را پایانی نیست/ ۴ سال تلاش برای یک مستند – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرنگار مهر، مهدی و هادی زارعی با فیلم مستند «خاتمه» در جشنواره‌های بین المللی همچنان درخشان حاضر می‌شوند. سایت سینمایی «Asian Movie Plus» در روزهای پایانی سال ۲۰۲۰ اقدام به معرفی ۱۵ مستند برتر قاره کهن در یک سال گذشته کرده و سینمای مستند ایران نیز با دو فیلم در این فهرست حضور دارند که مستند «خاتمه» ساخته برادران زارعی در این فهرست رتبه نخست را دریافت کرده است. این برادران مستندساز در رابطه با این موفقیت‌ها و فیلم خاتمه با خبرنگار مهر به گفت و گو نشستند.

خاتمه را چطور پیدا کردید و چی شد که تصمیم گرفتید این فیلم را بسازید؟

ما به مدت ۵ ماه در بین گروهی از دختران بد سرپرست و بی سرپرست در خوابگاه بهزیستی و در حال تحقیق و پژوهش در مورد این سوژه‌ها بودیم که خاتمه را در بین ۷۵ سوژه انتخاب کردیم.

به دلیل پتانسیل بالایی خود شخصیت و خانواده او شروع به کار کردیم و قابیلت این را داشت تا از این شخصیت جسور مستندی تولید شود.

چگونه جلب اعتماد کردید؟ چطور همه آدم‌های درگیر در داستان را توانستید متقاعد کنید برای فیلمبرداری؟ چطور اجازه دادند که در خانه‌شان فیلمبرداری کنید؟ هیچ وقت پیش آمد که موقع فیلمبرداری بترسید؟

برای آشنایی با خانواده خاتمه و جلب اعتماد، اعضای خانواده و آشنایان نزدیک ۳ ماه بعد از ورود خاتمه به اورژانس اجتماعی بهزیستی شیراز، توانستیم با رفت آمد و گفت و گو با برادر خاتمه آنها به ما اعتماد کنند و نکته مهم اینجاست که در همان روز اول به خانواده خاتمه اعلام کردیم که بی طرف و یک گروه دو نفره مستقل هستیم و زیر نظر هیچ ارگانی نیستیم فقط با مجوز از فرهنگ و ارشاد کار می‌کنیم که این یکی از دلایلی بود که گلاب برادر خاتمه به ما اعتماد کرد راستگویی و صداقت با سوژه‌ها؛ یک مستندساز در واقع وقتی سوژه فیلمش را متقاعد می‌کند و جلب اعتماد در بدترین شرایط هم پیش می‌رود بدون ترس و نگرانی فقط کار خود را انجام می‌دهد به دل خطر رجوع می‌کند و در بعضی از فیلم‌های مستند باید خطر کرد.

خاتمه و برادر و شوهرش را چطور ارزیابی می‌کنید؟ چطور آدم‌هایی هستند؟ آیا از وضعیت الان‌شان خبر دارید؟

خاتمه، دختری جسور اما سرخورده که همین دلیل باعث شده خاتمه خود را تنها بدون پشتوانه ببیند و همین دلایل بود که او را در مرکز زنان بهزیستی به بی قراری و خستگی بکشاند تا آینده خود را مثل خواهر خود فاطمه ببیند که به هر دلایلی دست به خودکشی موفق می‌زند.

گلاب برادر خاتمه، مردی لجباز و پرخاشگر که بخاطر خرافات و جهل که از کودکی در این خانواده نقش مهمی داشته او را یک آدم متعصب و عصبی و پرخاشگر ساخته، اما گلاب هم مثل خاتمه و آدم‌های شبیه آنها که بسیار زیاد هستند در کودکی صدمه‌هایی دیده که متأسفانه بخاطر نداشتن سواد، و دانش از کودکی دچار اختلال روانی شده و محکوم به این گونه زندگی هستند.

نواب شوهر خاتمه، او هم محکوم به این سرنوشت تلخ است، مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی او را گرفتار این گونه زندگی کرده، نواب هم مثل تمام آنهایی که در محیطی آلوده و سخت بزرگ شده و به این زندگی نکبت بار رو آورده، نواب به گونه‌ای خاتمه را دوست دارد اما سواد زندگی کردن و دوست داشتن از او دریغ شده و این آدم‌ها آینده تلخی پیش رو دارند که برای تغییر دادنشان راهی وجود ندارد.

رفتار خاتمه متغیر است. این به دلیل نوجوانی است یا به دلیل فشار روحی و روانی و عصبی است؟ شرایطش را کمی توضیح می‌دهید؟

خاتمه در خانواده‌ای بزرگ شده که از کودکی به او آسیب رسیده بهتر می‌شود گفت خاتمه کودکی نکرده، خاتمه در کودکی بجایی عروسک بازی یا… متأسفانه او را وادار به کارهایی کرده‌اند که باید در سن بزرگسالی یا جوانی می کرده و یکی از دلایل مهم رفتار خاتمه فشار روانی که هم خستگی و استرس بسیار او را متغیر کرده.

نظر شما در مورد عملکرد بهزیستی چیست؟ مسئولی که تلاش می‌کرد کمک کند.

اورژانس بهزیستی شیراز بخاطر محدودیت‌هایی مثل بودجه مجبور به کاستگی عملکرد خود بود اما روانشناسان بهزیستی تلاش خود را برای بهبود وضع کیس ها به کار می‌گرفتند و از چیزی دریغ نمی‌کردند اما محدودیت‌های وجود داشت که باعث می‌شد بعضی از مشکلات بدون حل شدن پیش برود و دلیل خستگی خاتمه از بهزیستی همین بود و دلیل دیگری هم بود رأی دادگاه که زمان زیادی برد که خاتمه ناامید شد و مجبور به ترک آنجا شد.

آیا این وضعیت در خانواده‌های افغانستانی عادی است یا وضعیت خاتمه ویژه و شدید است؟ وضعیت مهاجران افغانستانی در ایران چگونه است؟

وضعیت خاتمه تا دختران افغان دیگر بسیار خاص تر بود و در هیچیک از خانواده‌های افغانستانی وضعیت نرمالی وجود نداد و متأسفانه تا آنجایی که ما از آنها شناخت داریم بسیار فاجعه است که بعضی از اتفاقات را در فیلم خاتمه می‌توان مشاهده کرد. وضعیت مهاجران افغانستانی در ایران شاید بهتر از خود افغانستان باشد اما در بعضی از خانواده‌های افغانستانی اصلاً جغرافیا معنایی ندارد چون این خشونت در خون آنهاست که فقط زن را یک وسیله‌ای می‌دانند که باید از آنها برای لذت خود استفاده کنند.

فیلمبرداری و پست پروداکشن فیلم چقدر طول کشید؟ در مورد تدوین فیلم و اینکه در طول ساخت چه تأثیرات روحی روی شما گذاشت؟

زمان فیلمبرداری حدود ۳ سال طول کشید و شرایط سختی برای ساخت اینگونه مستند در محیطی اداری و بسته بسیار برای گروه سازنده سخت و دشوار بود و هزینه‌های زیادی که در شرایط سخت گروه را دچار مشکل می‌کرد اما تلاش بسیار باعث شد تا با موفقیت تمام شود.

گروه شامل ۲ نفر می‌شد که کار را سخت‌تر می‌کرد و از لحاظ روحی و روانی بسیار در شرایط سختی قرار داشتند از یک طرف فوت شدن مادر کارگران و تهیه کننده در زمان تولید و از یک طرف شرایط سخت خاتمه برای تصمیم درست که باعث نشود خاتمه مثل خواهر خود از افسردگی خود را حلق آویز کند و این شرایط طوری بود که تصمیم را برای پایان دادن به مسائل سخت‌تر می‌کرد.

نظرتان در مورد صنعت سینمای ایران چیست؟

در ایران چیزی بنام صنعت سینما وجود ندارد چرا که مخالف‌های برای این رشته وجود دارد که حمایت کننده‌ای نیست از طرف دولت و فیلمساز مجبور به تلاش برای ساخت فیلم خود چه سرمایه گذار و تهیه کننده چه عوامل است. اما فیلمسازان مستقل در ایران موفق تر هستند و باز متأسفانه از لحاظ مالی در شرایط دشواری قرار دارند و همین امر باعث شده کیفیت فیلم‌ها تا حدی افت کند و جایگاه خود را در بین المللی تا حدی پایین بیاورد.

در خصوص مستندسازان فقط می‌توان گفت هر مستندسازی با سرمایه خود فیلمش را تولید می‌کند و نه سرمایه گذاری و نه ارگان دولتی وجود دارد که بدون دغدغه مالی فیلمی تولید شود و این مشکل بزرگی برای مستندسازان ایرانی است اما با این حال مستندسازان ایرانی تا به حال موفقیت‌های بسیاری را در عرصه بین‌المللی داشته‌اند.

پروژه بعدی را شروع کردید؟ موضوع فیلم در چه مورد است؟

بله، پروژه‌ای چند ساله بوده که در حالی که مستند خاتمه تولید می‌شد در کنار او فیلمبرداری آن کار هم در دست بوده و حدود ۷ سال است که در حال تولید است که تا پایان سال جاری به پایان خواهد رسید. موضوع فیلم در مورد ۲ شخص پیر است که هر دو عشایرنشین (چادرنشین) هستند و پیرمرد قصه دچار بیماری می‌شود که زن خود مجبور به مداوای او می‌شود که او را از دست ندهد و شهرنشین شود و اتفاقاتی در طول فیلم رخ می‌دهد که زندگی آنها را مختل کرده است.

به گزارش خبرنگار مهر، فیلم مستند خاتمه در ۱۲ جشنواره بین المللی داخلی و خارجی موفق به کسب جایزه شده است و در آخرین موردی که تندیس و جایزه مستند برتر را دریافت کرد جشنواره بین‌المللی فیلم زنان هرات در سال ۲۰۲۰ میلادی بود.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

سینمای ایران چرا «افسرده» است؟/ «عمار» آلترناتیو «فجر» نیست – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی برنامه تلویزیونی «نقد سینما»، بیست و هشتمین قسمت از فصل جدید برنامه «نقد سینما» جمعه‌شب ۲۶ دی‌ماه روی آنتن شبکه پنج رفت. این قسمت از برنامه به بررسی کارنامه یک دهه برگزاری جشنواره فیلم «عمار» به بهانه برگزاری یازدهمین دوره این رویداد و نیز آسیب‌شناسی افسردگی حاکم بر فیلم‌های ایران در دهه ۹۰ اختصاص داشت.

در بخش نخست برنامه امیررضا مافی میزبان حامد بامروت‌نژاد تهیه‌کننده سینما و عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره «عمار» و دانش اقباشاوی کارگردان سینما بود تا درباره جشنواره «عمار» به گفتگو بپردازند.

بامروت‌نژاد در ابتدای صحبت‌های خود با اشاره به «مزیت‌های نسبی جشنواره عمار» گفت: یکی از مهمترین دستاوردهای جشنواره «عمار» این است که سعی دارد زمین بازی سینمای ایران را عوض کند. چندین سال است که به ما گفته‌اند سینما، فرم است و محتوا. در حالی که ما معتقدیم سینما ضلع سومی به نام «سازماندهی» دارد و ما هیچگاه به آن توجه نمی‌کنیم. مدام مشغول دعوای فرم و محتوا هستیم.

وی در ادامه در تعریف «سازمان‌دهی» گفت: به تعبیر شهید آوینی، سینما هنر است، صنعت است و رسانه است. سال‌هاست ما درگیر فرم و محتوا شده‌ایم و گویی تنها در وجه هنری سینما متوقف مانده‌ایم. جشنواره «عمار» تلاش دارد این زمین بازی را تغییر دهد و بگوید سینما تنها یکی از اجزایش فرم و محتوا است. سینما قرار است رسانه هم باشد. فیلم باید نسبتی با زمانه‌اش داشته باشد. سینما صنعت است. یک هنر فردی و محدود به گوشه گالری نیست. در این نگاه سینما با مقوله‌ای به نام بازار گره می‌خورد و اینجاست که مخاطب حائز اهمیت می‌شود.

این تهیه‌کننده افزود: «عمار» آمده است بگوید سینما ماشینی است که چهار چرخ دارد و «فرم و محتوا» تنها یک چرخ آن است. امروز چند نفر مخاطب سینمای ایران هستند؟ نهایتاً ۴ میلیون از جمعیت ۸۰ میلیون نفری! آیا تماشاگر یا مخاطب در فرم نهایی فیلم تأثیر نباید داشته باشد؟

دانش‌اقباشاوی در پاسخ به این پرسش گفت: طبیعتاً تأثیر می‌گذارد و این بدیهی است. سبک زندگی انسان‌ها، ذائقه آن‌ها را تغییر می‌دهد. اگر مکانیزم و سازمان‌دهی‌ برای سلایق مختلف باشد و به مطرودین حوزه فرهنگ که تا به امروز راهی به پردیس‌های سینمایی و سالن‌های مولتی پلکس سینما نیافته‌اند، توجه نشان دهد، جشنواره‌ای مانند «عمار» شکل می‌گیرد. جشنواره‌ای که دارد برای یک سلیقه خاموش و دیده‌نشده، سازمان‌دهی تازه‌ای را ایجاد می‌کند.

بامروت‌نژاد در این بخش تأکید کرد: حرف ما این است که همه مردم ایران باید مخاطب سینما باشند و چرا ما خودمان را محدود به همین جمعیت چهارمیلیون نفری کنیم و همه سینماگران را هم محدود و مجبور کنیم که به ذائقه همین ۵ درصد از جمعیت ایران توجه داشته باشند؟

اقباشاوی در این بخش تأکید کرد: یکی از تعاریف خوب از «هنرمند مردمی» که خودم هم تلاش می‌کنم به آن پایبند باشم این است که در پروسه قبل از تولید اثرش در کنار مردم باشد، از مردم یاد بگیرد، یادگرفته‌هایش را با فرمی جذاب، تبدیل به اثر هنری کند و به همان مردم ارائه دهد. اینگونه مردم از تماشای خود واقعی‌شان لذت می‌برند.

امیررضا مافی در این بخش پرسید که آیا «عمار» نمی‌خواهد آلترناتیو و بدیل سینمای رسمی امروز ایران باشد؟ که بامروت‌نژاد در پاسخ گفت: این خیلی کوچک کردن راهبرد کلان «عمار» است. مگر می‌توان گفت «عمار» مثلاً بدیل فجر است؟ اصلاً فجر یک رویداد التقاطی است که مشخص نیست سر و تهش کجاست! «عمار» اما یک رویداد با راهبرد مشخص است. در این راهبرد فرم و محتوا حتماً تأثیرگذار است، اما همه چیز نیست.

این عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره «عمار» در پاسخ به سوال دیگری مبنی‌بر اینکه فکر نمی‌کنید آثار جشنواره «عمار» نیاز به پیشرفت فرمی دارند؟ پاسخ داد: اگر سینما را به عنوان یک مدیوم زبانی در نظر بگیریم، دستور زبان خاص خود را پیدا می‌کند. وقتی شما در ترکیب مخاطبان ایجاد تغییر می‌کنید، دستور زبان هم تغییر می‌کند. نمی‌توان در خلأ پرسید که آیا این فیلم فرم مناسبی دارد یا خیر، باید اول بدانیم برای چه مخاطبی ساخته شده است. باید بدانیم در چه سازمان‌دهی‌ای قرار است اثر عرضه شود، بعد می‌توان درباره مناسب بودن فرم آن صحبت کرد.

دانش اقباشاوی در این قسمت از بحث گفت: جشنواره «عمار» قرار نیست سینما را از ابتدا اختراع کند بلکه می‌خواهد زیبایی‌شناسی مطلوب یک طیف خاص را ارائه دهد. چیزی که پیش‌تر در آمریکای لاتین و برزیل هم تجربه شده است. رشد فرمی هم قرار نیست به‌صورت خود به خودی اتفاق بیفتد. در بخش آموزش دبیرخانه جشنواره «عمار» باید به‌شکل جدی کار کند.

پرونده ویژه؛ سینمای ایران چرا افسرده است؟

در بخش پرونده ویژه «نقد سینما» امیر رضا مافی میزبان سیدمحمد حسینی منتقد سینما بود. در این بخش محمدحسینی درباره دلیل افسردگی فیلم‌های سینمای ایران گفت: ما چرا به سینما می‌رویم تا بر پرده عریض فیلم تماشا کنیم؟ می‌رویم تا فستیوالی از رنگ‌ها را شاهد باشیم که به ما آرامش بدهد. در سینمای ایران ما بحران رنگ داریم. اگر سینمای ایران را با سینمای کره، چین، ترکیه و هند که در منطقه ما هستند قیاس کنیم، بخش عمده‌ای از جذابیت آن‌ها همین فستیوال رنگ‌هاست. در هر قاب‌شان یک عالمه رنگ هست. ما رنگ در سینمای ایران نداریم.

وی ادامه داد: سینمای ما اقلیم هم ندارد. حتی در فیلم‌های کمدی‌مان هم این مشکل را داریم. اصلاً ایرانی در فیلم‌های ما وجود ندارد. از معادن و دشت‌های کرمان تا روستاییان سیستان و بلوچستان، خوزستان و لرستان، اصلاً این اقلیم‌ها را در سینما نداریم.

این منتقد سینما در آسیب‌شناسی این بخش به بحران تولید در سینما اشاره کرد و گفت: سینمای ما فرآیند طبیعی تولید ندارد و فیلم‌ها در همان مرحله تولید می‌خواهند پول‌شان را دربیاورند. دهه ۹۰ دهه‌ای است که دوربین‌های ما لنگ شدند و جان حرکت نداشتند. برای همین لوکیشن‌ها بسته و آدم‌ها خسته، بروز عینی در آثار دهه ۹۰ داشته‌اند. به استثنای فیلمسازی همچون حمید نعمت‌الله که وقتی می‌خواهد فیلم اجتماعی هم بسازد «شعله‌ور» می‌سازد.

حسینی افزود: مخاطب وقتی با اثر ما برخورد می‌کند، گویی باید احساس عاطفی توأم با ترحم نسبت به آن داشته باشد. در چنین بستری حتماً قهرمان خلق نمی‌شود. برای همین حتی در ژانرهای منحصر به فرد سینمای خودمان هم غالباً شخصیت‌هایی خلق می‌شوند که اصطلاحاً «حیوانکی» هستند و دلمان برای‌شان می‌سوزد!

این منتقد سینما در ادامه به اپیدمی افسردگی بعد از جنگ جهانی در اروپا اشاره کرد و گفت: در این شرایط نئورآلیسم در سینما شکل می‌گیرد که گویی به این کوره افسردگی می‌دمد. آن رویکرد بیشتر ۸ سال در اروپا دوام نیاورد. در ایران هم ۵۰ سال است که ما این مسیر را ادامه می‌دهیم و هنوز هم اصرار داریم این فضا را ادامه دهیم.

حسینی در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره جای خالی قصه در سینمای ایران گفت: فضایی که ما در سینما درست می‌کنیم، به اجتماع بازمی‌گردد. ما به دنبال خوش‌باشی در سینما نیستیم اما «درد» را هم می‌توان جور دیگری در سینما تصویر کرد. آنچه امروز سینمای ما از واقعیت روایت می‌کند، از سمت درد و رنج است نه از سمت مردم. با دیدن این فیلم‌ها اتفاقی برای ما نمی‌افتد.

وی افزود: اگر ژانر و گونه در سینمای ایران وجود داشت و مثلاً فیلمی مانند «جاذبه» در سینمای ایران داشتیم، به‌واسطه آن با عظمت کهکشان مواجه می‌شدیم و آن را با همه شکوهش درک می‌کردیم، به همان اندازه که نگاهمان باز می‌شد، به همان میزان، دردها و رنج‌های زندگی‌مان کمتر می‌شد. این می‌شود سینمایی که کمک می‌کند به کاهش رنج.

این منتقد سینما در ادامه گفت: ما در سینمای ایران اگر ۳۰ فیلم ببینیم، در یکی از آن‌ها نگاه به آسمان و لحظه مناجات نیست، در حالی که اگر بنا بر واقعیت‌گرایی افراطی هم داشته باشیم، آیا غیر از این است که هر یک از ما به محض اینکه ترمز ماشین‌مان حین حرکت ایراد پیدا کند، زیر لب می‌گوئیم یاابوالفضل (ع). فارغ از تیپ و جایگاه اجتماعی‌مان. این بخشی از زندگی و حیات ما است.

وی با اشاره به سروشکل زندگی سرد آدم‌ها در دوران کرونا گفت: داعشی‌ترین دوران تاریخ ما دوران مغول است و هنرمند شاخص آن دوران عطار نیشابوری است. دو اثر از خود به یادگار گذاشته که در یکی به گردهمایی فرا می‌خواند و در دیگری به تذکر اشاره می‌کند و تذکرالاولیا را می‌نویسد. این یک نوع نگاه به هنر است و این نوع که فقط بدی‌ها را نشان دهیم هم یک رویکرد است که به عقیده من بسیار سخیف است. مدیران سینما باید بیندیشند که سینمای ایران برای پساکرونا به چه چیزهایی نیاز دارد. سینمای ایران رنگ و قصه و اقلیم نیاز دارد.

آموزش فیلمسازی با بهروز افخمی؛ کارگردانی را با فیلم کوتاه آغاز کنید

بخش پایانی «نقد سینما» به سنت برنامه‌های قبل به آموزش فیلمسازی توسط بهروز افخمی اختصاص داشت. در این بخش افخمی در گفتگو با امیررضا مافی به طرح نکاتی برای ورود جوانان به عرصه کارگردانی پرداخت.

افخمی در ابتدا گفت: بازار فیلم کوتاه امروز بازار وسیعی شده است و فیلمسازان جوان می‌توانند با ساخت فیلم کوتاه آغاز کنند. به واسطه اینترنت هم هر فیلم خوبی به‌راحتی می‌تواند میلیون‌ها مخاطب حتی در سطح جهانی پیدا کند. ۲۰ سال پیش اگر کسی از من می‌پرسید چگونه کارگردانی را آغاز کنیم؟ نمی‌گفتم با فیلم کوتاه آغاز کن چون فیلمسازی که می‌خواهد فیلم‌کوتاه بسازد باید انتظار بازگشت مالی هم می‌داشت که آن زمان میسر نبود. اما امروز سال‌هاست که فیلم کوتاه از حدود عرضه صرف در جشنواره‌ها و گعده‌های دوستانه فراتر رفته است. این امکان وجود دارد که شما با ساخت یک فیلم یکی دو دقیقه‌ای غیر تبلیغاتی، کلی پول به دست بیاورید.

در ادامه بحث بهروز افخمی مباحث خود را با تمرکز بر دو فیلم کوتاه ادامه داد و پس از پخش هر فیلم، نکاتی را درباره کارگردانی آن‌ها به‌ٌصورت مصداقی و با ارجاع به جزئیات کارگردانی در این دو اثر مطرح کرد.

افخمی در پایان‌بندی مباحث خود بار دیگر بر اهمیت تجربه کارگردانی فیلم کوتاه برای ورود به میدان کارگردانی تأکید کرد.

برنامه «نقد سینما» به تهیه‌کنندگی یوسف بچاری جمعه‌شب‌ها ساعت ۲۲ از شبکه پنج سیما پخش می‌شود.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

«قطار آن شب» و «مُرده خور» در جشنواره فیلم چنای هند – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، فیلم‌های «قطار آن شب» به کارگردانی حمیدرضا قطبی و «مُرده خور» به کارگردانی صادق صادق‌دقیقی در بخش غیررقابتی سینمای جهان جشنواره بین‌المللی فیلم چنای هند به نمایش در می‌آیند.

هجدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم چنای هند از تاریخ ۱٨ تا ۲۵ فوریه ۲۰۲۱ برابر با ۱ تا ۷ اسفند ۱۳۹۹ در شهر چنای هند برگزار خواهد شد.

فیلم «مُرده خور» قبل تر در بخش رقابتی سیزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم جیپور هند پذیرفته شده بود.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

نمایش مستند «چندمین چنار» در موزه سینمای ایران – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی موزه سینما، مستند «چندمین چنار» به کارگردانی مهدی باقری و تهیه کنندگی علیرضا شجاع نوری روز گذشته جمعه ۲۶ دی ماه در موزه سینما نمایش داده شد.

علیرضا شجاع نوری ضمن خوشامدگویی به مهمانان گفت: فیلم «چندمین چنار» را بر اساس داستان خاطرات پدر یکی از دوستانم ساختیم. به این شکل که از میدان راه آهن قرار می‌گذاشتند و به عنوان مثال، چنار هفدهم را انتخاب می‌کردند و زمانی که به آنجا می‌رسیدند، بررسی می‌کردند که در اطراف آن چنار چه چیزهایی قرار دارد، در مورد آن صحبت می‌کردند و این کار را تا جایی که توان داشتند ادامه می‌دادند تا به چنارهای زیادی برسند.

وی ادامه داد: افتخار می‌کنم در شهری زندگی می‌کنم که انسان‌هایی هستند که می‌خواهند قدمی برای شهرشان بردارند؛ قدم‌های مهمی که قطعاً در آینده ثبت خواهد شد.

در ادامه مهدی باقری کارگردان فیلم نیز گفت: امروز شاهدیم چنارهای خیابان ولیعصر کمتر و کمتر شده‌اند به همین دلیل قراری گذاشتیم و با چنار هفده هزارم و از میدان راه آهن شروع به شمردن چنارها کردیم تا به میدان تجریش رسیدیم. در این راه صد ساله، هزاران خاطره به دست فراموشی سپرده شده است و برای اینکه به خاطره هفده هزارم برسیم، با خیابان همسفر شدیم و از او گفتیم.

در این مراسم وحید قاسمی رئیس پایگاه میراث شهری و موزه خیابان ولیعصر (عج)، نوید پورمحمدرضا منتقد سینمایی، عقیل بهرا دبیر راهبران کارگاه ملاقات با خیابان حضور داشتند.

در خلاصه داستان «چندمین چنار» آمده است: در دورانی که همه جا تعطیل است، خیابان ولیعصری را می‌بینیم که کسی از آن نمی‌گذرد، ولی صدای آدم‌های غایب را به عنوان راوی روی تصویر می‌شنویم.

این فیلم در سالن سینمافردوس موزه سینما با رعایت پروتکل‌های بهداشتی برای مخاطبان نمایش داده شد.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

رقابت نابرابر فیلم‌اولی‌ها در«فجر۳۹»/شرایط جشنواره را پذیرفته‌ایم – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

سعید خانی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «لیپار» به کارگردانی حسین ریگی که یکی از فیلم‌اولی‌های حاضر در سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر است، در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: برگزار شدن این مدل از جشنواره فیلم فجر نمی‌تواند ایده آل همه باشد، البته معتقدم با توجه به شرایط کرونا برگزار شدن جشنواره بهتر از برگزار نشدن آن است.

وی بیان کرد: طبیعتاً وقتی این جشنواره با شیوه جدید یعنی بدون حضور هیأت انتخاب و در قالب داوری همه فیلم‌ها در کنار هم برگزار می‌شود، می‌تواند نواقصی را به همراه داشته باشد، معتقدم اینکه فیلم‌های اول با دیگر آثار سینمایی در یک رده داوری شوند، یک رقابت نابرابری است که باید به آن توجه کرد. البته ما نیز با همین شرایط قبول کرده‌ایم که جشنواره برگزار شود و امیدوارم فیلم‌های اول نیز این قدر قابلیت و توانایی را داشته باشند که با دیگر فیلم‌ها رقابت کنند.

این تهیه‌کننده سینما ادامه داد: امیدوارم برگزارکنندگان جشنواره، همه تلاش خود را بکنند، تا آثاری که انتخاب می‌شوند، توسط اصحاب رسانه و مخاطبان دیده شود، چرا که برگزاری جشنواره‌ای که بدون نمایش فیلم باشد، جذابیتی ندارد، متأسفانه در شرایط فعلی عادت سینما رفتن از بین رفته است و باید شرایطی فراهم شود تا با رعایت پروتکل‌های بهداشتی مخاطبان برای دیدن فیلم‌ها به سینماها بیایند.

وی بیان کرد: همچنین امیدوارم جلسات پرسش و پاسخ برای فیلم‌ها در طول جشنواره، برگزار شود تا فیلم‌ها بهتر دیده شود.

خانی گفت: تجربه فیلمساز اول نسبت به کارگردانانی که چندین فیلم ساخته‌اند، کمتر است، به همین دلیل باید هیأت داوران در این زمینه دقت ویژه‌ای داشته باشند، اگر داوران در این دوره برای فیلم‌های اول یک جایزه ویژه در نظر بگیرند، می‌توان به بهتر دیده شدن فیلم‌های اول کمک کرد تا دلگرمی برای آن‌ها باشد.

وی توضیح داد: معتقدم چندان اسم مهم نیست، اگر فیلم خوب باشد و پتانسیل سینمایی داشته باشد به خوبی دیده می‌شود و توجه داوران را به خود جلب می‌کند.

خانی در پایان گفت: اگر هیأت انتخاب وجود داشت و فیلم اولی‌ها در کنار هم رقابت و داوری می‌شدند، برای فیلم‌های اول بهتر بود، اما به هر حال ما با دانستن شرایط متفاوت این دوره از جشنواره، برای حضور در جشنواره فیلم فجر اقدام کرده‌ایم.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

معرفی داوران مسابقه ملی جشنواره فیلم کوتاه تهران – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، اعضای هیات داوران بخش مسابقه ملی سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری سیدصادق موسوی معرفی شدند.

محمدمهدی عسگرپور، محمدرضا دلپاک، ناصر صفاریان، اسماعیل منصف، بهرام توکلی، روح الله حجازی، رقیه توکلی، اشکان رهگذر و حمیدرضا لطفیان فیلم‌های منتخب بخش مسابقه ملی جشنواره را داوری خواهند کرد.

بخش نمایش فیلم‌های سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به ۲ شکل آنلاین و حضوری ۱ تا ۵ بهمن‌ ۹۹ در پردیس سینمایی ایران مال برگزار می‌شود.

این رویداد ششم بهمن نیز با معرفی برگزیدگان به کار خود پایان خواهد داد.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

حضور« فیگور» در جشنواره گوآ – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری مهر، فیلم بلند «فیگور» ساخته پویا پارسا مقام، در اولین حضور جهانی خود به پنجاه و یکمین جشنواره گوا هند راه پیدا کرد. پخش جهانی این فیلم را شرکت wide Managment فرانسه برعهده دارد.

در خلاصه داستان «فیگور» آمده است: بازگشت بیماری پسر خانواده که با پنهانکاری پدر همراه می‌شود، جرقه‌ای برای اتفاقات تازه در خانواده می‌شود … .

دیگر عوامل این فیلم عبارتند از بازیگران: علی مصفا، نازنین فراهانی، محمود حقیقی، راستین غفوری و راضیه منصوری، تهیه‌کننده: مسعود ردایی، مدیر فیلمبرداری: هومن بهمنش، مدیر پروژه: مرتضی فرشباف، مدیر تولید: مهراد مهرپویان، دستیار کارگردان: محمد ثقفی، صدابردار: وحید مقدسی، طراحی و ترکیب صدا: علیرضا علویان، موسیقی: کامران آرش نیا، طراحی صحنه: سیامک کارینژاد، تدوین: پویا پارسامقام، جلوه‌های ویژه: جواد مطوری، اصلاح رنگ و نور: هوتن حق‌شناس، طراح گریم: احسان روناسی و … .

فیلم «فیگور» با نام بین المللی «Gesture» پخش جهانی خود را آغاز کرده و در ایران در نوبت صدور پروانه نمایش قرار دارد.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

حضور یک فیلمساز ایرانی در کمپ استعدادیابی برلیناله – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری مهر، با اعلام رسمی کمپ استعدادیابی جشنواره برلین آرین وزیردفتری کارگردان از میان بیش از ۳۰۰۰ متقاضی از ۱۲۳ کشور جهان نماینده ایران در کمپ استعدادیابی برلین شد.

کمپ استعدادیابی برلین پلتفرم و همایشی سالانه است که توسط جشنواره فیلم برلین برگزار شده و هر ساله هم‌زمان با این جشنواره حدود ۲۰۰ نفر از فعالین حوزه‌های مختلف سینما از سراسر جهان برای برگزاری ورک‌شاپ‌هایی درباره ساز و کار و چگونگی ساخت فیلم در پنل‌ها و ورک‌شاپ‌های تخصصی این کمپ شرکت می‌کنند.

علاوه بر این فیلمنامه‌ بلند «غوص» نوشته آرین وزیردفتری از میان ۵۰۹ فیلمنامه ثبت شده در «اسکریپت استیشن» برلیناله به جمع ۱۰ فیلمنامه نهایی راه پیدا کرده که این فیلمنامه در طول برگزاری کارگاه‌هایی با حضورِ متخصصین فیلمنامه در سطح جهانی مورد بحث، بررسی و گسترش قرار گرفته و در ادامه امکان تولید و تهیه‌ بین‌المللی آن بررسی می‌شود.

امسال و به دلیل شیوع ویروس کرونا کمپ استعدادیابی برلین به طور مجازی و از ۱ تا ۵ مارس ۲۰۲۱ برابر با ۱۱ تا ۱۵ اسفند برگزار می‌شود.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

«پسر کوهستان» ساخته می شود/ جوان معلولی که به قله کوه صعود می‌کند – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، مستند «پسر کوهستان» از تولیدات جدید مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به کارگردانی احسان کمرخانی، به روایت داستان زندگی جوانی ایلامی می‌پردازد که با صعود بر قله کوه، تابلوی «خداوند کسی را معلول نیافریده» را نصب می‌کند.

مهدی حواسی جوان ایلامی که از ناحیه پا معلولیت شدید دارد، عاشق کوهستان است و در یکی از برنامه‌های کوهنوردی خود با پزشکی مواجه می‌شود که زندگی او را تغییر می‌دهد. مهدی که تبدیل به یک کارآفرین شده، علاوه بر کار در ارتفاع، مربی صخره‌نوردی و یکی از کوهنوردان موفق می‌شود.

احسان کمرخانی کارگردان درباره دلیل انتخاب این سوژه گفت: مهدی یک نمونه واقعی از یک قهرمان وطنی است که در اوج یأس و معلولیت همچنان امید داشته و بعد از تحمل هشت عمل جراحی در طول ۲ سال می‌تواند بر محدودیت جسمانی خود غلبه کند.

وی با تاکید بر اینکه برای ساخت این مستند نیمه‌بلند وسواس خاصی داشته است، اظهار کرد: من و برادرم عرفان کمرخانی که تصویربردار کار است، حدود ۲ سال است که مشغول ضبط هستیم و حدود ۷۰ درصد از کار پیش رفته است. طی ماه‌های آینده فیلمبرداری پایان یافته و تدوین آن توسط سوگل مرادی انجام خواهد شد.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

عکاس ایرانی برنده جایزه طلایی فستیوال «میهودو» شد


مریم سعیدپور عکاس ایرانی با مجموعه عکس «قرنطینه» توانست جایزه اصلی فستیوال بین‌المللی رسانه‌های تصویری جوانان «میهودو» ژاپن را از آن خود کند.

مشاهده خبر از سایت منبع