بایگانی بهمن 11, 1399

سینماپرس: اجرای یک نمایش با رویکرد غیراخلاقی و علیه نظام و مسئولان، شگفت‌انگیز است!

سینماپرس: نوید اسماعیلی کارگردان سینما در خصوص فریبکاری مدیران سینمایی و دست اندرکاران برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در خصوص شوآف حضور ده ها اثر سینمایی در این رویداد گفت: دست اندرکاران جشنواره فجر سینمای مستقل را نابود و فیلمسازان جوان را ناامید کردند؛ متأسفانه ما شاهد رفتارهای بسیار نادرستی در جشنواره سی و نهم بودیم از عدم نمایش همه فیلم های حاضر در جشنواره گرفته تا داوری هایی که تنها به برخی فیلم ها توجه داشتند، همه این ها باعث شده حال سینمای ایران در این روزهای کرونایی و در آستانه سال تحویل سینمای ایران بدتر از بد شود!

به گزارش سینماپرس، معلوم نیست دست پیدا و پنهان سرمایه و پول قرار است تا کجا در صداوسیمای ملی ایران پیشروی و همه شئون فرهنگی این رسانه را دستخوش تحول مبنایی و باطنی کند.

سرمایه اصالت را به سود بیشتر می‌دهد و به شکلی تدریجی و احتمالاً نامحسوس همه چیز را تحت تأثیر اولویت‌های خود قرار می‌دهد. معنای این حرف این نیست که تولید ثروت و پول چیز بدی است و عجیب است در اعتراض به عملکرد سؤال برانگیز صداوسیما درباره تسلط روح سرمایه‌داری و توفق تلخ آن بر فرهنگ مجبوریم این بدیهیات را بازگو کنیم که خدایی نکرده انگ نخوریم.

یک توطئه فرهنگی!

اینکه یک رسانه عظیم مجبور می‌شود به جای تأمل و تمرکز بر امر فرهنگ همه همت خود را روی درآمدزایی متمرکز کند، می‌تواند یک توطئه علیه فرهنگ ملی باشد، اما اینکه مدیران صداوسیما چه تدابیری برای غلبه سرمایه بر فرهنگ اندیشیده و به کار می‌برند، مسئله‌ای است که به نظر می‌رسد در انجام آن سستی و کاهلی زیادی به چشم می‌خورد.

آگهی‌های تلویزیونی در سال‌های اخیر به یک معضل فرهنگی و اجتماعی تبدیل شده است. به بهانه کمبود مالی، تلویزیون رسماً به جولانگاه سرمایه‌داران تبدیل شده است که محصولات حتی بی‌کیفیت خود را با رنگ و لعاب به واسطه آنتن معتبر رسانه ملی به یک برند تبدیل کنند.

شاید اولین زنگ خطر صداوسیما تبلیغات وسیع کرم حلزون بود که اعتماد ملی را خدشه‌دار کرد، زیرا مردمی که به خصوص در لوازم بهداشتی می‌دانستند چنین تبلیغاتی بدون مجوز وزارتخانه‌ها و تأیید آن‌ها غیرممکن است به دام اختراعات نوظهور کلاهبردارانی افتادند که رسانه بی‌رقیب ملی را ابزار خود قرار داده بودند و امروز تبلیغات نه معضل فرهنگی، بلکه رسماً با هدایتگری به شکل‌دهی ذائقه‌ها کشیده شده است.

تبلیغ تجرد و تنبلی

در راستای تغییر ذائقه مخاطبان به تازگی یک ابرشرکت لوازم خانگی نوع جدیدی از تبلیغات را در صداوسیما بنیان گذاشته و برای برندسازی سلسله‌آگهی‌هایی را با یکی از بازیگران نوظهور سینما آغاز کرده که بسیار قابل تأمل است.

مرد جوانی تنها در خانه حوصله‌اش از بیکاری سر رفته و از اینکه می‌تواند با تلویزیون جدیدی که خریده بازی رایانه‌ای کند هیجان زده می‌شود! یا با وجود داشتن یخچال بزرگ ساید در خانه نمی‌داند خریدهای اضافی را کجا بگذارد و به فکر یخچالی بزرگ‌تر و مجهزتر می‌افتد. متأسفانه در این آگهی‌ها آنچه بیش از همه نمود دارد مصرف‌گرایی و تشویق به تنبلی است.

در کشوری که بخش قابل ملاحظه‌ای از جوانان به دلیل مشکلات عدیده مالی توان ازدواج ندارند و قیمت اجاره‌ها روز به روز به طرزی سرسام‌آور رو به افزایش است و دولت وقعی به این مشکلات نمی‌نهد، تبلیغ زندگی فوق لاکچری در تلویزیون چیزی جز دهن‌کجی به اقشار مختلف مردم نیست.

توهین به ملیت ایرانی

جمله «فقط یه ایرونی می‌دونه» نیز کنایه‌ای تلخ به مردم ایران است که ظاهراً اتفاقی نیست و کنایه این شرکت البته در ذات نظام سرمایه‌داری نیز نهفته است. موضوع دیگر در این تبلیغ تجرد و خانواده‌گریزی مرد جوان است؛ آگهی‌ای که به صوررت سلسله‌داستان برای محصولات رنگارنگ امپراتوری این کارخانه نوظهور تعریف شده است فاقد عنصری به نام همسر و فرزندان یا حتی مادر است. سرمایه‌گذاری عجیب این شرکت در تعریف خانواده تک‌نفری آن هم در شرایط فعلی کشور که کارشناسان مدام از پیری جمعیت و تشکیل خانواده، فرزندآوری و ساده‌زیستی صحبت می‌کنند، قابل تأمل است و آنچه بیش از همه حساسیت ایجاد می‌کند، مسلسل‌وار بودن این مجموعه آگهی در صداوسیماست که به دنبال تقویت یک خط فکری جدا از تبلیغات پرزرق وبرق محصولات است.

القای فقر به جامعه

سؤال این است در این شرایط اقتصادی که قیمت لوازم خانگی سرسام‌آور شده است، به صورتی که دیگر برای مردم همان خرید اولیه سخت است، چه رسد به تعویض و خرید جدیدتر و مدرن‌تر، چرا چنین تبلیغاتی تولید می‌شود که در آن مردی با خصلت تنبلی، لوازم خانه خود را که کهنه و خراب هم نیستند، به بهانه کوچک بودن بیرون می‌اندازد تا لوازم جدیدی را جایگزین کند! تبلیغات وسیع این کارخانه در شرایط اقتصادی فعلی جای سؤال دارد، چه آنکه در کنار تبلیغات تلویزیونی، تبلیغات شهری وسیعی از این شرکت در سطح خیابان‌ها دیده می‌شود که جای تأمل دارد، مثلاً در یکی از این تبلیغات ماشین لباسشویی نوشته شده «فقط یک ایرونی میدونه اطمینان از پاکی و تمیزی این لباس یعنی چه!؟» و زیر آن درشت نوشته شده «با قابلیت آبکشی شرعی» این توهین به شعور یک ملت است، چه آنکه ۴۰ سال بیشتر است که این کشور با ماشین‌های اتوماتیک لباسشویی آشناست و مسئله شرعی آن از پیش از انقلاب حل شده است و به راستی چرا باید برای فروش کالایی از ادبیات دینی سوء‌استفاده کرد و اعتقادات مردم را به بازی گرفت!؟

از سویی در زمانی که بسیاری از نوعروسان به خاطر تهیه جهیزیه برای ازدواج دچار مشکل هستند، چرا چنین تبلیغات مصرف‌گرایانه‌ای با آب و تاب از قاب تلویزیون که رسانه‌ای عمومی و فراگیر است، مدام نشان داده شود تا خواسته و ناخواسته با نیازآفرینی‌های جدید گسل اجتماعی را عمیق‌تر و حس فقیر بودن افراد را تقویت کند!؟
مگر قرار نبود این دانشگاه عمومی جنبه آموزشی و تربیتی هم داشته باشد، پس چرا برای سرمایه‌داری و مصرف‌گرایی به هر قیمت تلاش می‌کند!؟

*جوان

سینماپرس: در تلویزیون و سینما باید شرایط را برای کار جوانان بااستعداد فراهم کرد تا در آینده نزدیک با فقر نیروی ماهر مواجه نشویم.

به گزارش روابط عمومی شبکه پنج سیما «نقد سینما» این هفته با یک پرونده و یک گفتگوی ویژه پیش رو مخاطبان قرار می‌گیرد.

بخش ابتدایی برنامه در میز نقد سینما با میزبانی امیررضا مافی و آرش خوشخو، منتقد و روزنامه نگار به بررسی مفهوم «واقع گرایی در سینما» می‌پردازند.

در ادامه برنامه و در دنباله سلسله گفتگوهای مربوط به بررسی سینمای ایران در دهه نود به مناسبت فرارسیدن پایان سال سینما و آخرین سال دهه نود، سینمای کودک و نوجوان با حضور امیر مشهدی عباس مدیر کل امور سینمایی و تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بررسی و تحلیل می‌شود.

در بخش رویدادها با حضور مسعود نجفی، مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی، آخرین اخبار سی و نهمین جشنواره فیلم فجر بررسی خواهد شد. در پایان طبق روال همیشگی بهروز افخمی در میز آموزش فیلمسازی، کارگردانی در سینما را پی خواهد گرفت.

برنامه «نقد سینما» به تهیه‌کنندگی یوسف بچاری، جمعه هر هفته ساعت ۲۲ از شبکه پنج سیما روی آنتن می‌رود.

مسعود امینی تیرانی کارگردان فیلم سینمایی «سه روز و سه قتل» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این فیلم سینمایی گفت: این فیلم در ادامه فیلم سینمایی «بیداری برای سه روز» است که در سال ۱۳۹۲ ساخته شد، داستان «بیداری برای سه روز» براساس یک ایده اجرایی شکل گرفت و یکی از مهمترین ویژگی‌های آن این بود که در یک محدوده زمانی رخ می‌داد، در «بیداری برای سه روز» بازیگران باید سه روز بیدار می‌ماندند، اما در «سه روز و سه قتل» ایده دیگری دنبال می‌شود که باز هم براساس یک اتفاق واقعی است که درباره ۳ قتل است که در سه روز رخ داده است و فیلمبرداری نیز باید در همان سه روز انجام می‌شد.

وی تاکید کرد: داستان و لوکیشن «سه روز و سه قتل» واقعی است و لوکیشن فیلم همان مکانی است که قتل‌ها در آن رخ داده است.

کارگردان فیلم «بیداری برای سه روز» که برای این فیلم فرم تقاضای حضور در جشنواره سی‌ونهم فیلم فجر را پرکرده بود، درباره این برگزاری متفاوت این رویداد هم بیان کرد: به نظر می‌رسد این دوره از جشنواره فیلم فجر چندان نسبت به دوره‌های قبل، قابل مقایسه نیست، چرا که این جشنواره تحت شرایط خاص برگزار می‌شود، به هر حال ممکن است این شرایط به گونه‌ای شرایط تحمیلی باشد و همین مساله محدودیت‌هایی را اعمال کرده است و معتقدم این مدل از برگزاری جشنواره نمی‌تواند ایده همیشگی و دائمی باشد.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود تاکید کرد که بی شک ویژگی‌های خاص امسال، برگزارکنندگان جشنواره را محدود کرده است.

مدیر فیلمبرداری «ابر بارانش گرفته»، توضیح داد: ویژگی‌ها و برخی از ایراداتی که درباره ساختار جشنواره فیلم فجر در طول سال‌ها گفته شده است، امسال هم وجود دارد، البته نکته مثبت این دوره از جشنواره این است که فیلم‌های اول نیز در همه بخش‌ها داوری شدند و این امر از نظر من یک نکته مثبت و رو به جلو بوده که امسال اتفاق افتاده است.

امینی تیرانی با اشاره به اینکه همچنان چند مشکل دیگر در مورد جشنواره فیلم فجر وجود دارد که باید به آن توجه کرد، گفت: این جشنواره بعد از گذشت ۳۹ دوره هنوز شکل ثابتی پیدا نکرده است و همچنان تکلیفش با همه فیلم‌های تولید شده در سال روشن نیست، هنوز تکلیفش به‌عنوان یک جشن و یا جشنواره بودن در برخی از موارد کمی مخدوش است. این موارد ایرادهای ساختاری است که در طول این سال‌ها سعی شده برطرف شود، اما هنوز به سرانجام درستی نرسیده است.

وی درباره انتظارش از این دوره از جشنواره توضیح داد: جشنواره فیلم فجر کاری که باید انجام دهد، رصد فیلم‌های خاص و آثاری است که تعریفشان از زبان سینما تعریف‌های جدیدتری دارد. توجه به بخش‌های فنی تکنیکی و هنری که روی فیلم‌ها اتفاق می‌افتد نیز حتماً باید مورد ارزیابی قرار گرفته و دیده شود.

امینی‌تیرانی درباره حذف هیات انتخاب در این دوره از جشنواره فجر هم تاکید کرد: هیچ فستیوالی بدون هیات انتخاب نمی‌تواند باشد، تعداد فیلم‌های متقاضی در فستیوال‌ها زیاد است، زمانی هم که وارد داوری می‌شوید، داوری باید بین یک تعداد محدود فیلم انجام شود، به این دلیل که داور باید بتواند ارزیابی دقیقی داشته باشد، زمانی که محدوده داوری گسترده باشد، ناخودآگاه آسیب و اشتباه آن نیز بیشتر می‌شود، به خصوص در مدل‌هایی که هیات داوران یک ترکیب چندنفره هستند.

این کارگردان توضیح داد: اینکه فکر کنیم که جشنواره‌ای بتواند بدون هیات انتخاب فعالیت کند به نظرم یک اتفاق غیرممکنی است، چرا که اساساً هیات انتخاب وظیفه پیش برنده ساختار و رویکرد جشنواره را برعهده دارند و داوران وظیفه ارزیابی را، بنابراین تلفیق این دو ترکیب بنظرم کار هر دو گروه را خدشه دار می‌کند، باید تلاش کنیم جشنواره فجر رویکرد واضح خود را بیان کند و انتظارات سینماگران هم مشخص باشد. هرچه شرایط غیر سلیقه‌ای‌تر باشد، نتیجه درست‌تر است، معتقدم در حوزه فیلم‌های اول، اشکالاتی در جاهای دیگری وجود دارد که آنها باید برطرف شود، به عنوان مثال یکی از واضح‌ترین آن این است که تفاوتی در پروانه ویدیویی و سینمایی نباید باشد، فکر می‌کنم در هیچ جایی از دنیا تفاوتی بین این دو بخش وجود ندارد.

امینی تیرانی در پایان گفت: نکته دیگر این است که شرایط عمومی فیلمسازی نیز این آگاهی را پیدا کند که حضور در جشنواره فیلم فجر، امتیازات غیر فستیوالی نداشته باشد، به این دلیل که وقتی می‌دانند چه فیلم‌هایی ویژه اکران ساخته می‌شوند، دلیلی ندارد که حتماً در جشنواره فیلم فجر حضور داشته باشند، اینها مواردی است که باید اصلاح شود.