بایگانی شهریور 21, 1400

به گزارش سینماپرس، سیدامیر سیدزاده تهیه‌کننده سینما در گفتگو با مهر درباره زمان اکران فیلم «خانه شیشه‌ای» بیان کرد: کارهای فنی این فیلم به اتمام رسیده و ما منتظر بازگشت سینماها به دوران رونق و البته مهار کرونا هستیم تا بتوانیم در فرصت مناسب آن را به نمایش بگذاریم به همین ترتیب به طور قطع «خانه شیشه‌ای» تا پایان امسال اکران نمی‌شود اگر قولی که مسئولان بهداشتی مبنی بر واکسیناسیون مردم تا پایان سال داده بودند، محقق شود، احتمالاً از نوروز ۱۴۰۱ مردم به سینماها می‌روند. فیلم «خانه شیشه‌ای» هم با توجه به ساختار و موضوعی که دارد فکر می‌کنم استقبال خوبی از آن می‌شود و می‌توانیم آن را در ایام نوروز به نمایش بگذاریم.

وی با اشاره به مستند «پدرکشتگی» نیز اظهار کرد: این مستند به موضوع فرزندکشی در جامعه می‌پردازد که چندی پیش مجوزهای لازم را از سازمان سینمایی گرفتیم. در حال حاضر نیز مراحل تحقیق و نگارش آن سپری می‌شود. چون به تحقیقات زیاد در اقصی نقاط ایران احتیاج دارد. ما در این مستند تنها قتل بابک خرمدین را ملاک قرار نداده‌ایم چون در نقاط و قومیت‌های مختلف ایرانی این اتفاق رخ داده و نیاز به یافتن دلایل موضوع از منظرهای مختلف است. ما با ساخت این مستند به دنبال این هستیم که دلایل جامع و کاملی را که منجر به وقوع چنین اتفاقاتی در جامعه می‌شود، بررسی کنیم و در صورت امکان کاری کنیم که از لحاظ فرهنگی آمار این موضوع کاهش پیدا کند.

سیدزاده توضیح داد: این مستند به مسائل فرزندکشی می‌پردازد، اصلاً چیزی به نام قتل بابک خرمدین در آن مطرح نیست و موضوع عام فرزندکشی را در برمی‌گیرد. آن خبر ابتدایی که درباره «پدرکشتگی» برجسته شد به این خاطر بود که قتل بابک خرمدین در ۴۷ سالگی رخ داد و جامعه در شوک ناگهانی این موضوع قرار گرفت، بعد که این موضوع برجسته شد اقدام به اخذ مجوزها کردیم. با توجه به همزمانی دریافت مجوزها و قتل بابک خرمدین چنین تداعی شد که این مستند قرار است به موضوع قتل آن مرحوم بپردازد در حالی که این چنین نبود.

این تهیه‌کننده در بخش دیگر از صحبت‌هایش با اشاره به وضعیت ساخت و اکران فیلم‌ها اظهار کرد: در هر صورت برای ساخت یک فیلم پولی به آن تزریق می‌شود در حال حاضر متوسط هزینه‌ها در فیلم‌های لوباجت چیزی حدود یک و نیم میلیارد تومان، فیلم متوسط سه میلیارد تومان و برای فیلم‌های بیگ پروداکشن چیزی نزدیک به ۲۵ میلیارد تومان هزینه می‌شود، اما امروزه به دلیل ترس از واگیری ویروس کرونا در سینما مردم چندان به سینماها نمی‌روند هرچقدر هم مسئولان بگویند ما سینماها را ضدعفونی و پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کنیم باز ترس ناشی از ابتلاء در مردم وجود دارد ضمن اینکه تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار در نبود مخاطب جرأت نمی‌کنند فیلم را روانه اکران کنند، نمی‌شود که فیلم را برای یک سالن خالی اکران کرد! در حال حاضر به جز «دینامیت» بقیه فیلم‌ها مخاطبانی به اندازه پنج، شش نفر را در هر سانس شاهد هستند. پول بلیت این تعداد مخاطب حتی هزینه قبض آب و برق سینماها را نیز برآورده نمی‌کند.

سیدزاده گفت: من هفته پیش برای تحقیق میدانی به ترکیه رفتم و دیدم سالن‌های سینمایی باز و کنسرت‌ها به راه هستند چون واکسیناسیون آنها کامل شده است اما مردم باز هم پروتکل‌ها را رعایت می‌کنند.

وی بیان کرد: در این مدت باید بخش دولتی و خصوصی اقدام به توسعه سالن‌های سینمایی کنند هرچه سالن‌ها بیشتر باشد تعداد بیشتری از فیلم‌ها به نمایش در می‌آید یکی از اهداف اصلی دولت جدید باید این باشد که حتی در دورترین نقاط کشور هم سالن سینمایی داشته باشیم. باید کاری کنند که مخاطب مثل گذشته رغبت به تماشای فیلم در داخل سالن سینما را داشته باشد چون این روزها ارزان‌ترین و مجازترین تفریح در کشور سینماست، ما که امکاناتی چون ساحل کنار دریا و… را نداریم پس باید شرایط رفتن مردم به سینماها را فراهم کنیم.

این تهیه‌کننده در پایان توضیح داد: باید پوست‌اندازی‌ای در وضعیت اکران داشته باشیم و با برنامه‌ریزی درست و البته عدالت اکران فرصت برای نمایش همه فیلم‌ها فراهم کنیم همانطور که می‌بینید در حال حاضر به دلیل عدم استقبال مردم ساخت فیلم هم محدود شده و کارگردانان کمتر به سراغ ساخت فیلم سینمایی می‌روند.

به گزارش سینماپرس، بخش موازی و مستقل هفته منتقدان بین‌المللی فیلم ونیز ۲۰۲۱ که از سوی اتحادیه ملی منتقدان فیلم ایتالیا در کنار جشنواره فیلم ونیز برگزار می‌شود و بخش جدایی ناپذیر این جشنواره است شب پیش با اهدای جایزه اصلی خود به یلم «زالاوا» نخستین تجربه کارگردانی ارسلان امیری به کارش خاتمه داد.

فیلمی ضد دین و شریعت توحیدی که در تعارض و مواجهه با اصول ایمانی مطرح در سبک زندگی اسلامی و به صورت مشخص ایمان به غیب برآمده و سعی ویژه خود را بر خِرفت نشان دادن و خُرافه‌پرست معرفی نمودن انسان ایرانی گُمارده بود. فیلمی که محتوای آن توانست نظر صندوق فیلم گوتنبرگ که با پشتیبانی وزارت امور خارجه «سوئد» اداره می شود را به خود جلب نماید و در فهرست دومین دوره حمایت مالی این صندوق قرار گیرد.

جایزه اصلی این بخش به اولین ساخته بلند امیری یعنی «زالاوا» اهدا شد که داستانش در دهکده‌ای کوچک در سال ۱۹۷۸ می‌گذرد؛ جایی که روستاییان ادعا دارند دیوی در میان‌شان زندگی می‌کند. این فیلم هم جایزه بزرگ هفته منقدان بین‌المللی فیلم را برد و هم جایزه فیپرشی این بخش به آن اهدا شد.

در بیانیه اهدای جایزه اعضای هیات داوران شامل کلودیو کوپلینی، وانیا کلاودجرسیک و ساندرین مارکوس، استعداد تر و تازه این کارگردان را تحسین کردند و در کنار آن زبان سینمایی بازیگوشانه وی و فراخوان عمیقش برای مقابله با خرافه و جهل را ستودند.

در عین حال این شب برندگان دیگری هم داشت و جایزه باشگاه فیلم ورونا به اویسه روانپزشکی سیاسی «پاک کردن فرانک» ساخته گابور فابریکیوس اهدا شد. جایزه بهترین مشارکت تکنیکی به هلنا گیرون و ساموئل ام. دلگادو برای «آنها مرگ حمل می‌کنند» محصول مشترک اسپانیا و کلمبیا رسید. جایزه ویژه برای زنان فیلمساز زیر ۴۰ سال نیز که برای گرامیداشت مستندساز فقید والنتینا پدیکینی اهدا می‌شود به اکاترینا سلنکیانا برای «مسیرهای انحرافی» اهدا شد. در نهایت جیانلوکا ماتارسی برای «آخرین فصل» برنده جایزه شیر کوئیر شد.

جایزه بهترین فیلم کوتاه به «اینچی» ساخته فدریکو دیماتی از ایتالیا اهدا شد و جایزه بهترین کارگردان فیلم کوتاه را هم همین کارگردان یعنی فدریکو دیماتی از آن خود کرد.

جایزه بهترین مشارکت تکنیکی در فیلم کوتاه هم به کیارا کاترینا برای «افسونگری» اهدا شد.

سیدرضا منتظری: سینمای ایران در طول ۷۸ سال برگزاری جشنواره بین المللی فیلم ونیز حضوری چشمگیر در این رویداد داشته و ده ها فیلم بلند و کوتاه ایرانی در بخش های مختلف این رویداد به نمایش درآمدند؛ اولین بار در سال ۱۳۴۰ فیلم ابراهیم گلستان توانست جایزه این جشنواره را از آن خود کند. در سال قبل نیز «خورشید» مجید مجیدی به شدت درخشید اما امسال جز حضور «زالاوا» در بخش فرعی جشنواره هیچ فیلمی از سینمای ایران در این رویداد پذیرفته نشد.

اما اینک جشنواره ۷۸ ام نیز تمام شد؛ در بخش افق‌های این دوره جوایز به این شرح اهدا شد:

– بهترین بازیگر مرد: پی‌ست چحون در فیلم «ساختمان سفید»

– بهترین بازیگر زن: لاور کالامی در فیلم «تمام وقت»

– جایزه ویژه هیات داوران: «جنبش بزرگ» ساخته موکایرو روسو

– بهترین کارگردانی: ریک گراول برای فیلم «تمام وقت»

– بهترین فیلمنامه: «۱۰۷ مادر» نوشته مشترک پیتر کریکِس و ایوان اوستروچوفسکی

– بهترین فیلم‌ کوتاه: «اسکلت‌ها» ساخته کریستوبل لئون و یواخین کوچینا

– جایزه شیر آینده جایزه لوییجی دی لورنتیس بهترین فیلم اول: «معصوم» ساخته مونیکا استان و جرج چیپر لیله‌مارک

– بهترین فیلم: «زوار» ساخته لوریناس باریسا

اما در بخش اصلی این دوره نکته قابل تأمل این بود که اهدای جوایز با نظرات اهالی رسانه و پیش بینی های منتقدان تفاوت بسیار داشت.

جایزه مارچلو ماسترویانی در تجلیل از بهترین بازیگر مستعد و نوظهور برای بازی در فیلم «دست خدا» به فیلیپه اسکوتی رسید و جایزه ویژه هیات داوران به فیلم «حفره» ساخته میکل‌آنجلو فرامارتینو اهدا شد.

فیلم «دختر گمشده» به کارگردانی مگی جیلنهال جایزه بهترین فیلمنامه را گرفت.  

 جان آرسیلا جام ولپی برای بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد و جام ولپی برای بهترین بازیگر زن به پنه‌لوپه کروز بازیگر فیلم «مادران موازی» رسید.

جین کمپیون فیلمساز سرشناس نیوزیلندی برای فیلم «قدرت سگ» جایزه بهترین کارگردانی را از آن خود کرد و جایزه بزرگ هیات داوران برای فیلم «دست خدا» به پائولو سورنتینو فیلمساز ایتالیایی اعطا شد. و در نهایت جایزه شیر طلایی برای بهترین فیلم به فیلم «حادثه» ساخته اودری دیوان کارگردان فرانسوی لبنانی الاصل رسید.