بایگانی دی 8, 1400

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی و اطلاع‌رسانی جوایز آکادمی ایسفا، مرجان اشرفی‌زاده دبیر دوازدهمین دوره جوایز آکادمی ایسفا مهدی دوایی را به عنوان مدیر هنری، رکسانا قهقرایی را به عنوان مدیر روابط عمومی و اطلاع‌رسانی و منصوره حسینی را به عنوان مدیر دبیرخانه دوازدهمین دوره جوایز آکادمی فیلم کوتاه ایران (ایسفا) معرفی کرد.

مهدی دوایی مدیر هنری، فیلمساز و طراح گرافیک متولد ۱۳۶۰ در تهران است. او کارشناسی طراحی گرافیک را از دانشکده هنر و معماری و کارشناسی ارشد تهیه‌کنندگی و کارگردانی را از دانشکده صداوسیما دریافت کرده است. دوایی فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۷۸ آغاز کرده و در این ۲ دهه به عنوان مدیر هنری، فیلمساز، مشاور و طراح با سازمان‌ها و مجموعه‌های مختلفی تجربه همکاری داشته است.

مدیریت هنری دوره سی و نه و چهلم جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از آخرین فعالیت‌های وی در این زمینه است.

رکسانا قهقرایی خبرنگار، مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه‌ای متولد ۱۳۷۰ در تهران و دانش‌آموخته کارشناسی علوم ارتباطات اجتماعی از دانشگاه تهران و ارتباط فرهنگی از دانشگاه سوره است. وی از سال ۸۹ فعالیت در مطبوعات را با هفته‌نامه «سروش» آغاز کرده و تاکنون با نشریات جام جم، صبا، فرصت امروز، خورشید، تهران امروز، تهران شهر و … همکاری کرده است. مدیریت ستاد خبری جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، سی‌وهشتمین و سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، ششمین جشنواره فیلم‌های دانشجویی دانشگاه صداوسیما، مجموعه سپهر سوره هنر (حوزه هنری)، مدیریت روابط عمومی هفتمین جشنواره فیلم کوتاه «خورشید»، چهاردهمین جشنواره ملی فیلم کوتاه رضوی، اولین جشنواره «سلفی ۲۰»، تحقیق و نگارش متن برنامه‌های تلویزیونی و مشاور رسانه‌ای پروژه‌های فرهنگی، تئاتر، فیلم و سریال از دیگر سوابق اوست.

منصوره حسینی متولد ۱۳۶۸ در شهر زاهدان دارای مدرک کارشناس ارشد معماری از دانشگاه سیستان و بلوچستان و دانش آموخته دوره‌های فیلمسازی مرجان اشرفی‌زاده در موسسه امید پیام دهکردی است. وی همچنین دوره‌های فیلمنامه نویسی خانه بین‌الملل بامداد را نیز گذرانده و نویسندگی و کارگردانی فیلم کوتاه «تَن‌ها» را نیز برعهده داشته است.

دوازدهمین دوره جوایز آکادمی فیلم کوتاه ایران (ایسفا) به دبیری مرجان اشرفی‌زاده بهار ۱۴۰۱ برگزار خواهد شد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی جشنواره فیلم کوتاه «سلفی۲۰»، از میان ۴۶۴ اثر رسیده به دبیرخانه جشنواره «سلفی ۲۰» ۸۶ اثر به مرحله مسابقه راه یافتند که شامل ۵۳ فیلم کوتاه در قالب‌های داستانی، مستند، پویانمایی، سینماشعر و ۳۳ فیلمنامه است.

فیلم‌های راه یافته به بخش مسابقه دومین جشنواره فیلم کوتاه «سلفی۲۰»، برای شرکت در داوری مردمی به شکل آنلاین نمایش داده می‌شوند.

علاقمندان به شرکت در این داوری می‌توانند تا ۱۵ دی‌ با مراجعه به سایت جشنواره پس از تماشا، به اثر مورد نظر خود، رای دهند.

همچنین جایزه آرای مردمی در مراسم اختتامیه دومین جشنواره فیلم کوتاه «سلفی۲۰»، به اثری که در این بخش بیشترین رای را به خود اختصاص داده، اهدا می‌شود.

جشنواره فیلم کوتاه «سلفی۲۰»، به دبیری مریم دوستی، به شکل آنلاین و برخط برگزار می‌شود.

غلامحسین لطفی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار مهر درباره شرایط این روزهای خود گفت: چند سال پیش حین ایفای نقش در یک سریال از بلندی افتادم. پا و کمرم در آن حادثه آسیب دید که همچنان با عوارض آن درگیر هستم.

وی درباره فعالیت‌های سینمایی و تلویزیونی خود توضیح داد: در سال‌های اخیر چند پیشنهاد سریالی داشتم که نه از نقش‌ها خوشم آمد، نه از دستمزدش و نه اساساً از سوژه سریال‌ها! به همین دلیل به بهانه‌های مختلف این پیشنهادات را رد کردم. در عرصه سینما هم یکی دو پیشنهاد داشتم که سناریو را برایم تعریف کردند و نپسندیدم. من هر نقشی را بازی نمی‌کنم و از ابتدای ورودم به حرفه بازیگری هم همین‌گونه بوده‌ام و به همین دلیل کارهایی که می‌کنم در خاطره‌ها می‌ماند. تا زمانی که با یک نقش ارتباط برقرار نکنم، آن را بازی نمی‌کنم. تنها پول که مهم نیست، آبرو و حیثیت هم مهم است.

این بازیگر درباره اینکه به واسطه کم‌کاری در عرصه بازیگری نگران فراموش‌شدن از سوی مخاطبان نیست هم اظهار کرد: نه نگران نیستم، من همین امروز هم در صفحه شخصی‌ام در فضای مجازی کامنت‌های بسیاری دارم و شاهد محبت و لطف مردم هستم. گاهی سریال‌های قدیمی را که می‌بینند، از ما یاد می‌کنند. یک کار اینستاگرامی هم خودم در ۱۰ قسمت تولید کرده‌ام به نام «به همین سادگی» که مردم می‌بینند و درباره آن نظر می‌دهند، ما هم با همین‌ها زندگی می‌کنیم. البته اگر سریال یا فیلم خوبی پیشنهاد شود حتماً استقبال می‌کنم.

لطفی با اشاره به دلتنگی فراوان خود برای بازیگری، ادامه داد: به دلیل همین دلتنگی بود که سال گذشته در فیلم سینمایی «نارگیل» در حوزه کودک و نوجوان نقش‌آفرینی کردم. قرار بود این فیلم عید نوروز اکران شود که به شرایط کرونایی خورد و هنوز هم اکران نشده است.

از ترافیک تهران خسته شدم

این بازیگر سینما با اشاره به سکونت خود در شهر قزوین عنوان کرد: ۵ سال است که در شهر قزوین زندگی می‌کنم که زادگاهم است. از تهران و ترافیکش خسته شده بودم. اینجا هم راحت‌ترم و هم آب و هوای بهتری دارد. مردم هم در کوچه و خیابان به من لطف دارند و من هم به آن‌ها ارادت فراوان دارم. امروز در موبایل هر قزوینی بگردید، احتمالاً یک عکس با من دارد. غالباً هم می‌گویند چرا دیگر کاری نمی‌کنید؟ به همه آن‌ها هم نمی‌توانم توضیح دهم که شرایط به چه صورت است.

لطفی افزود: خیلی‌ها این کم‌کاری را به حساب تنبلی من می‌گذارند در حالی که واقعاً اینگونه نیست. شرایط کار اگر خوب باشد، حتماً حضور مقابل دوربین را می‌پذیرم، کمااینکه دل خودم هم تنگ شده است. خوشبختانه سریال «خانه به دوش» هنوز در کانال‌ها و شبکه‌های مختلف پخش می‌شود و هنوز ما را در ذهن مردم زنده نگه داشته است. هرچند نسبت به آن سریال، نزدیک به ۴۰ کیلو به‌واسطه سانحه‌ای که برایم پیش آمد، کاهش وزن داشته‌ام و غالباً می‌پرسند چرا اینقدر پیر شده‌اید؟ وقتی از بلندی افتادم، دکتر سفارش به رژیم غذایی کرد چرا که وزن زیاد به پایم فشار می‌آورد. همین رژیم و کاهش وزن هم باعث افتادگی صورتم شده است.

لطفی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با انتقاد از شرایط تعیین دستمزد برای بازیگران باسابقه‌تر که در سال‌های اخیر به دلایلی کم‌کار شده‌اند، گفت: متأسفانه شرایط به گونه‌ای است که من ۹۰ درصد پیشنهادها را به دلیل دستمزد کمی که در نظر می‌گیرند، رد می‌کنم. انگار ما گرسنه مانده‌ایم و ناگزیریم هر پیشنهادی را با هم رقمی بپذیریم. به همه آقایان می‌گویم، هیچ هنرمندی هرگز گرسنه نمی‌ماند! گاهی مثلاً به حال ما دلسوزی می‌کنند! نه من و نه هیچکدام از دوستان هم‌دوره‌ای من نیازی به این دلسوزی‌ها نداریم. خوشبختانه سربلند زندگی کرده‌ایم و امروز هم یک زندگی معمولی برای خود داریم.

نسبت منطقی در دستمزدها رعایت نمی‌شود

وی مطرح کرد: من کارمند بازنشسته اداره ارشاد استان تهران به عنوان کارگردان هستم و حقوقی که می‌گیرم برای من کفایت می‌کند. برخی از این دوستان اشتباه می‌کنند که فکر می‌کنند آنقدر نیازمند شده‌ایم که با دستمزد ۱۰ میلیون و ۲۰ میلیون تومان بخواهیم در کاری بازی کنیم! همین امروز فلان بازیگر جوان ۲ میلیارد برای حضور در یک فیلم می‌گیرد. من مدعی نیستم که من هم باید همین ۲ میلیارد را بدهند اما لااقل باید یک نسبت منطقی میان این دستمزدها رعایت شود، که نمی‌شود.

این بازیگر باسابقه تأکید کرد: من واقعاً یک فرد عشق سینما هستم، اما نه مانند جوانانی که امروز به‌دنبال نشان دادن خود به هر قیمتی هستند. من همه کار در عرصه تصویر کرده‌ام. دکترای رشته بازیگری و کارگردانی سینما دارم.

سریال «آینه» را به‌عنوان یکی از سریال‌های پرمخاطب تلویزیون ساخته‌ام که یک گنجینه تصویری از آن هنوز در اختیار دارم. پنج، شش فیلم سینمایی را نوشته‌ام و کارگردانی کرده‌ام و در تعداد زیادی سریال هم به‌عنوان بازیگر حضور داشته‌ام. حرفم این است که من آرزوی دیگری در این حوزه ندارم که به آن نرسیده باشم. کارهای من را هم دیگران و مخاطبان باید قضاوت کنند که شکرخدا از نظر آن‌ها بازیگر خوبی هستم.

لطفی درباره تجربه ایفای نقش‌های منفی در کارنامه حرفه‌ای خود و واکنش مردم به این نقش‌ها هم توضیح داد: در ایفای نقش‌های منفی من روشی دارم که همان نقش منفی را شیرین ایفا می‌کنم. نمونه محترم این تجربه همین سریال «خانه به دوش» است. اصلان نقش منفی سریال است اما مخاطب از او خوشش می‌آید. ساخت درام مثل جریان برق می‌ماند، تا قطب مثبت و منفی درست نباشد، درام شکل نمی‌گیرد. آدم‌های خوب به تنهایی که تماشا ندارند، باید آدم‌های بد هم کنارشان باشند. البته من این نقش را به گونه‌ای بازی کردم که بد نبود، خاکستری بود. به همین دلیل هم مردم در نقش‌های منفی هم از من بدشان نمی‌آید.