آنهایی که دیگر نیستند…/ از هنرمندان طناز سینما و تلویزیون تا فیلمسازی که به دست والدینش مثله شد! – اخبار سینمای ایران و جهان
افشین سلیمان پور هنرمند و بازیگر عرصه تئاتر شامگاه ۲۸ فروردین بر اثر ایست قلبی چشم از جهان فروبست. ایفای نقش در نمایش‌های «تالاب هشیلان» و «خانه پدری» به کارگردانی نوشین تبریزی از جمله آخرین تجربه‌های بازیگری او در عرصه تئاتر بود.
علی سلیمانی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون به دلیل ابتلا به کرونا در سن ۵۰ سالگی درگذشت. سلیمانی متولد ۱۰ آبان ۱۳۴۹ در تهران بود. اصالت این بازیگر از روستای سرنسر از شهرستان سراب در آذربایجان شرقی بود. وی فارغ التحصیل لیسانس رشته نمایش، گرایش بازیگری از دانشگاه آزاد بود و کار خود را از پشت صحنه شروع کرد. وی از سال ۱۳۷۱ وقتی ۲۲ ساله بود با بازی در فیلم «چهارشنبه عزیز» آغاز به کار کرد و سپس در سال ۱۳۷۳ به صورت رسمی به عنوان بازیگر با نمایش «صبح طلوع نمی کند» به کارگردانی کیومرث مرادی روی صحنه تئاتر رفت. علی سلیمانی بعد از چند تجربه تئاتر در نهایت سال ۱۳۷۴ با فیلم «سفر به چزابه» در کنار مسعود کرامتی و فرهاد اصلانی بسیار دیده شد. او در سال ۱۳۷۸ در سریال «داستان یک شهر» اصغر فرهادی بازی کرد.
ابوالفضل شاه‌کرم، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون بامداد امروز، دوشنبه ۳۱ خرداد ماه درگذشت. وی متولد سال ۱۳۳۴ بود که در بیش از ۵۰ اثر نمایشی و چندین فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی بازی کرد. بازی در نمایش‌هایی همچون «کوچ»، «غربت»، «چشم در برابر چشم»، «میلاد»، «شبی در حلبی‌آباد» و فیلم‌های سینمایی «مارمولک»، «خرس»، «مهمان داریم» و نیز مجموعه‌های تلویزیونی «امام علی»، «خاک سرخ»، «آشپزباشی» و … بخشی از کارنامه هنری این بازیگر است.
حمیدرضا صدر، نویسنده، منتقد سینما و مفسر ورزشی پس از یک دوره مبارزه با بیماری سرطان درگذشت. او متولد ۳۰ فروردین ۱۳۳۵ در شهر مشهد بود. صدر دانش‌آموخته رشته برنامه‌ریزی شهری در داشنگاه تهران و لیدز انگلستان بود و سال‌ها به عنوان نویسنده و منتقد سینما و همچنین مفسر فوتبال فعالیت داشت.
حبیب الله صحرانورد، تهیه‌کننده با سابقه سینما، پس از مدتی در کُما بودن، درگذشت. او از سال ۶۹ وارد سینما شده و کار خود را با فیلم دفاع مقدسی «عشق من شهر من» آغاز کرده بود. فیلم‌های «ضربه طوفان»، «توطئه»، «تنها»، «یک روز، یک زندگی، یک مرد»، «هشتمین روز»، «بی‌خوابی» و … از جمله آثار کارنامه اوست.
صادق صفایی، بازیگر تئاتر، سینما و عضو هیات علمی گروه هنرهای نمایشی دانشگاه تهران درگذشت. متولد سال ۱۳۴۰ در شهر طبس بود. او در طول دوران حرفه‌ای خود علاوه بر تدریس در مراکز مختلف آموزشی، در آثار گوناگون نمایشی نیز ایفای نقش کرد.
او در نمایش‌هایی چون «پریشان در باد» به کارگردانی فرشاد فرشته حکمت، «دایره گچی قفقازی» به کارگردانی حمید سمندریان، «مرغ دریایی» به کارگردانی هما روستا و … به عنوان بازیگر حضور داشته است و همچنین نمایش های همچون «مرگ»، «پلیکان سبز»، «در جامعه مردگان» و «همچون انتظار الکترا» را در مقام کارگردان در تئاتر مولوی به روی صحنه برده است. صفایی در تعداد قابل توجهی از فیلم‌هایی سینمایی از جمله «از کرخه تا راین»، «آژانس شیشه ای»، «من و زیبا»، «سفر سرخ»، «خوابگاه دختران» و … نیز ایفای نقش کرده است و برای فیلم «از کرخه تا راین» موفق به کسب سیمرغ بازیگر مرد مکمل از جشنواره فیلم فجر شده بود.
فرشته طائرپور متولد بهمن ۱۳۳۱ و فارغ‌التحصیل کارشناسی ادبیات انگلیسی بود. او مدتی را به عنوان نویسنده و عضو هیئت تحریریه در مجله زن مشغول به کار شد و در سال‌های بعد ضمن مدیریت مرکز نگارش ویرایش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان (۱۹۹۱–۱۹۸۲) با گروه‌های کودک و نوجوان شبکه‌های اول و دوم سیما در مقام مشاور و نویسنده همکاری کرد.
وی به دنبال فعالیت ادبی در حوزه کودکان و نوجوانان از سال ۱۳۶۶ در زمینه سینمای کودک نیز به فعالیت پرداخت. خانه ادبیات و هنر کودکان و نوجوانان که طائرپور مدیرعامل آن است تاکنون بیش از ۱۰ فیلم سینمایی و حدود ۲۰هزار دقیقه آثار ویدئویی تهیه کرده‌است. فعالیت حرفه‌ای او در سینما از سال ۱۳۶۷ با تهیه‌کنندگی فیلم ماندگار «گلنار» آغاز شد. پس از آن تهیه‌کنندگی آثاری دیگری همچون «پاتال و آرزوهای کوچک» (۱۳۶۸)، «مدرسه پیرمردها» (۱۳۷۰)، «نان و شعر» (۱۳۷۲)، «پسر مریم» (۱۳۷۷)، «یکی بود یکی نبود» (۱۳۷۹)، «وقتی همه خواب بودند» (۱۳۸۴)، «زن دوم» (۱۳۸۶)، «نیلوفر» (۱۳۸۷)، «نخودی» (۱۳۸۸)، «آینه‌های روبرو» (۱۳۸۸)، «خاله قورباغه» (۱۳۹۵)، «خداحافظ دختر شیرازی» (۱۳۹۷) و «سازهای ناکوک» (۱۳۹۸) را برعهده داشت که در این آثار با عناوین دیگری از جمله مدیرتولید، نویسنده فیلمنامه و مشاور فیلمنامه نیز حضور داشته و مجری طرح چهار فیلم «ایلیا، نقاش جوان» (۱۳۷۰)، «سایه‌های هجوم» (۱۳۷۱) «بابا عزیز» (۱۳۸۲) و «زمستان است» (۱۳۸۴) بوده است.
حسن عظیمی نویسنده، کارگردان و بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون در ۷۴ سالگی درگذشت. وی فعالیت هنری اش را از سال ۱۳۵۱ در تئاتر آغاز کرد و در طول زندگی هنری خود در ده‌ها نمایش تئاتر و فیلم سینمایی از جمله «هزاردستان»، «روزگار جوانی»، «دو زن»، «ماه عسل» و «اسکادران» عشق به ایفای نقش پرداخت.
حمید علیزاده تهیه کننده تلویزیون یکشنبه پنجم اردیبهشت بر اثر کرونا درگذشت. وی تهیه کننده برنامه‌های کودک از جمله «لوبیا فردا زود بیا» در شبکه آموزش و «فرزندان ایران» در شبکه جام جم بود. او از تهیه کنندگان فعال در عرصه کودک و بزرگسال بود که در شبکه‌های دیگر از جمله شبکه قرآن هم فعالیت داشت.
علیرضا فتحی نایب رییس انجمن بازیگران بدلکاران سینمای ایران بر اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت. او در آثاری همچون «نهنگ آبی»، «محمد رسول الله»، «خفه گی»، «شهرزاد» (فصل دوم)، «بادیگارد»، «من دیه‌گو مارادونا هستم» فعالیت داشته است.
زهره فکورصبور بازیگر جوان سینما و تلویزیون روز ۱۱ اسفند ۱۴۰۰ درگذشت. وی در سریال هایی چون «دلنوازان»، «مسافری از هند»، «روزگار جوانی»، «دردسرهای عظیم»، «دنگ‌وفنگ» و … ایفای نقش کرده بود.
محسن قاضی مرادی بازیگر سینما و تلویزیون ۱۱ شهریورماه ۱۳۲۰ در تهران متولد شد. او فارغ‌التحصیل مدرسه عالی مدیریت تهران بود و پیش از بازیگری به عنوان معلم در آموزش و پرورش مشغول به تدریس بود. این هنرمند، بازیگری را از سال ۱۳۵۱ با فیلم «حسن سیاه» به کارگردانی پرویز اصلانی آغاز کرد، پس از کسب تجربه در این فیلم سینمایی به دنیای تلویزیون راه یافت و در چند تله تئاتر ایفای نقش کرد و پس از آن با بازی در سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی شناخته شد. محسن قاضی‌مرادی همسر مهوش وقاری، بازیگر سینما و تلویزیون بود. این زوج هنرمند سال‌ها در کنار یکدیگر زندگی کردند و در برخی پروژه‌های سینما و تلویزیون نیز هم‌بازی بودند. مهوش وقاری در پنج سال پایانی زندگی همسر خود عاشقانه از او پرستاری کرد.
قاضی مرادی در سال‌های پایانی زندگی به بیماری پارکینسون مبتلا شد. در واقع اولین علائم این بیماری از سال ۱۳۸۲ در این بازیگر آغاز شد و به مرور شدت گرفت. در ابتدا تنها مشکلی که به شکل حاد در او وجود داشت لرزش دست‌ها بود، اما به مرور مشکل بلع، حرکت و قدرت تکلم نیز به آن اضافه شد و محسن قاضی مرادی را خانه نشین کرد.
حمید لبخنده متولد سال ۱۳۳۰ بود که در ۱۵ سالگی به اولین کلاس تئاتر نزد حسینعلی طباطبایی در اداره فرهنگ و هنر اهواز رفت او آن‌طور که خودش تعریف کرده در آن کلاس با رضا فیاضی، فرید و علی سجادی حسینی و رضا خندان همراه بود و بعدها در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پذیرفته شد و در رشته کارگردانی و بازیگری تئاتر تحصیل کرد. این کارگردان از شاگردان هنرمندان مطرحی همچون حمید سمندریان، شمیم بهار، بهرام بیضایی، پرویز پرورش، پرویز ممنون، علی رفیعی، محمد کوثر و نیز منیژه محامدی و گلی ترقی بوده است.
لبخنده که در برخی نمایش‌های گروه تئاتر «پیاده» به سرپرستی داریوش فرهنگ و مهدی هاشمی بازی کرده بود. او برای نخستین بار همراه با زنده یاد سمندریان در نمایشنامه «مرده‌های بی‌کفن و دفن» نوشته سارتر کار کرد. در آن مقطع نمایشنامه «عادل‌ها» به نویسندگی کامو و با ترجمه محمدعلی سپانلو را هم در تالار مولوی کارگردانی می‌کرد و بعد از تجربه اجراها رابطه دوستانه بیشتری با زنده یاد سمندریان و هما روستا پیدا کرد.
حمید لبخنده با ساخت سریال «در پناه تو» در دهه هفتاد در میان عموم مخاطبان به چهره‌ای شناخته شده تبدیل شد و بعد از آن سریال‌های دیگری هم همچون «در قلب من» را کارگردانی کرد. او در سینما فیلم «آبی» را ساخت اما در سال‌های گذشته بیشتر مشغول مدیریت آکادمی سمندریان بود و سال‌ها مدیریت آموزشگاه زنده یاد حمید سمندریان را بر عهده داشت. نمایش «سوءتفاهم» و سریال‌های «مهر و ماه» و «با من بمان» از دیگر آثار حمید لبخنده هستند.
حمید مجتهدی مستندساز و تصویربردار حوزه مستند عصر روز سه‌شنبه اول تیرماه بر اثر عوارض ابتلا به سرطان جان به جان آفرین تسلیم کرد. مجتهدی با مصطفی عقاد در فیلم‌های «محمد رسول‌الله» (رسالت) و «عمرمختار» (شیر صحرا)، همکاری داشته است. این هنرمند فقید، مدرک کارشناسی خود را در رشته سینماتوگرافی و عکاسی از ریجنت کالج دانشگاه لندن دریافت کرد. وی همچنین تخصص فیلمبرداری، نورپردازی و فیلمبرداری هوایی از دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس (یو سی ال ای) ایالات متحده داشت. نخستین فیلم او «مومیایی» نام داشت که در سال ۱۳۴۵ ساخته شد. وی سه سال بعد موسسه سینمایی بنام چهلستون را تأسیس کرد.
علی مرادخانی فارغ‌التحصیل رشته روانشناسی از دانشگاه تهران بود. او پس از پایان تحصیلاتش، با حضور در شغل‌های مدیریتی فعالیت حرفه‌ای خود را ادامه داد که از آنها می‌توان به مدیریت تولید فیلم و عکس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیریت همکاری‌های سمعی و بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیریت مرکز آموزش فیلمسازی، مدیر مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیریت موزه موسیقی اشاره کرد. تاسیس خانه موسیقی ایران با همکاری هنرمندان موسیقی از دیگر اقدامات علی مرادخانی در دوران حیاتش محسوب می‌شد.
میثم مطهری، زاده ۱۳۶۳ در فردوس استان خراسان جنوبی بود، وی دانش آموخته دکترای مطالعات تئاتر از پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران و عضو کانون کارگردانان خانه تئاتر بود. او در روز ۱۳ فروردین ۱۴۰۰ بر اثر عارضه کلیوی درگذشت.
فرزانه معصومیان، سال‌ها گوینده خبر رادیو در بخش‌های مختلف خبری از جمله خبر هشت و سی رادیو جوان بود. ضمن اینکه در خبر پیک بامدادی رادیو ایران و خبر رادیو پیام حضور فعالی داشت و در کنار آن در شبکه‌های مختلف رادیویی به ویژه در برنامه‌های گفتگو محور و سیاسی اجرای برنامه داشت. پیکر فرزانه معصومیان روز ۱۴ مرداد ۱۴۰۰ با حضور خانواده اش در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد، بخاطر کرونا اهالی رادیو در این مراسم حضور نداشتند.
شهاب ملت خواه سینماگر مشهدی که به دلیل ابتلا به بیماری کرونا در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان قائم بستری شده بود در سن ۶۹ سالگی در گذشت.
نویسندگی و کارگردانی فیلم سینمایی «دیوار»، تولید بیش از ۸ ساعت فیلم ۸ میلیمتری از وقایع انقلاب و دفاع مقدس، نویسندگی بیش از ۲۵۰ نمایشنامه رادیویی برای صدای مرکز خراسان، نویسندگی و کارگردانی فیلم‌های «آتا»، «زیر آتش» و «شب حورا»، و کسب چندین دیپلم افتخار، تقدیرنامه و لوح زرین بخشی از کارنامه هنری ملت‌خواه را تشکیل می‌داد.
او همچنین علاوه بر سینما و تئاتر در رشته‌های دیگری مانند نقاشی فعال و کتاب‌هایی را هم منتشر کرده‌بود. «نور و نمایش»، «فریاد خون حبیب»، «پروانه ها و عروج» و «غزلنامه ی تابران» از جمله آثار مکتوب به جامانده از این هنرمند هستند.
حسین ملکی متولد سال ۱۳۲۰ در تهران بود و کارش را با عکاسی فیلم در سینما آغاز کرد و بعد از آن سراغ فیلمبرداری رفت، اگرچه در فیلم‌های سینمایی زیادی هم به عنوان بازیگر حضور داشت.
ملکی که امروزه به عنوان فیلمبردار شناخته می شود، کارش را در سینما از سال ۱۳۳۸ به عنوان عکاس فیلم آغاز کرد. وی به موازات عکاسی، به بازیگری نیز پرداخت و هرچند در اکثر فیلم هایی که عهده دار عکاسیشان بود، ایفای نقشی را هم به عهده می گرفت، اما همواره، در پیش از انقلاب، به عنوان عکاس فیلم شناخته می شد. وی فیلمبرداری را با فیلم سینمایی «نیاز»، به کارگردانی داوود نژاد در بعد از انقلاب شروع کرد و به سرعت در این حرفه متمرکز شد.
هوشنگ منصور خاکی، که سابقه نیم قرن حضور در عرصه بازیگری سینما و تلویزیون را داشت بر اثر ابتلا به کرونا، درگذشت. منصور خاکی که در رشته‌های ورزش‌های رزمی و شنا فعال بود، سال ۱۳۵۰ وارد عرصه بازیگری شد و در مدت نزدیک به نیم قرن، در سریال‌ها و فیلم‌هایی چون «کوسه جنوب»، «چنگک»، «شب شکن»، «افعی»، «دلباخته»، «لوکوموتیوران»، «دل و دشنه»، «مریم مقدس»، «توفان شن» و … بازی کرد. او همچنین برای بازی در فیلم «یاران دلنمک»، نامزد نقش مکمل در جشنواره فجر شده بود.
اشکان منصوری خبرنگار حوزه تئاتر، سینما و تلویزیون خبرگزاری باشگاه خبرنگاران جوان در پی ابتلا به کرونا از دنیا رفت. این هنرمند جوان در چندین فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی از جمله «هزارپا»، «جشن دلتنگی»، «دینامیت» و همچنین سریال های «دلدادگان» و «رقص روی شیشه» ایفای نقش کرده بود.
عزت الله مهرآوران بازیگر سینما و تلویزیون بر اثر سکته قلبی ناشی از کرونا در ۷۲ سالگی درگذشت. وی در طول چند دهه فعالیت هنری هم بر صحنه تئاتر حضور داشته است و هم در سینما و تلویزیون. او در سینما با کارگردانان مختلفی چون رضا عطاران، محمدرضا هنرمند و ابراهیم حاتمی کیا همکاری داشته است که می‌توان به «آژانس شیشه‌ای»، «مومیایی» و «خوابم می‌آد» اشاره کرد.
آزاده نامداری کار خود را با همکاری با شبکه زاگرس (کرمانشاه) آغاز کرد و سپس با کمک اقبال واحدی به تهران آمد نامداری در سال ۱۳۸۴ به عنوان مجری بخش تازه‌ها در برنامه سیمای خانواده شبکه یک شروع به فعالیت کردکه تا ۴ سال ادامه داشت که در بهمن ۱۳۸۸ به اجرای خود در تازه‌ها پایان داد. او سال ۱۳۹۱ را با برنامه سال تحویل در کنار احسان علیخانی آغاز کرد که در همان تعطیلات نوروزی، اجراء هر شب برنامه جنجالی «خانمی که شما باشی» را بر عهده داشت ولی به ناگاه خبری مبنی بر منع فعالیت وی، در کنار فرزاد حسنی و احسان علیخانی پخش شد. پس از نه ماه دوری از تلویزیون بالاخره نام او به عنوان نویسنده در برنامه پشت صحنه احسان علیخانی ظاهر شد. نامداری نخستین مجری تلویزیون بود که «چادر ملی» و «چادر قهوه‌ای» پوشید. او در مصاحبه با مجله زندگی ایدئال در سال ۱۳۹۴ گفت برخاسته از یک خانواده سنتی است و تا هفت نسل قبل از او همه در خانواده‌شان چادر بر سر می‌کرده‌اند. علت درگذشت وی خودکشی اعلام شد.
منصور نورپور رئیس هیأت مرکزی انجمن سینماداران ایران بر اثر کرونا دارفانی را وداع گفت. نورپور از شخصیت های تاثیرگذار سینما و اکران ایران است و اقدامات ارزشمندی در جهت منافع سینمای ایران و فیلمسازان در کارنامه خود دارد.
امیر نیکیار که سال‌ها با تیپ «آقا نیکی» در آیتم‌های طنز تلویزیون حضور داشت، در سن ۶۹ سالگی دارفانی را وداع گفت. وی متولد ۱۳۳۱ تهران بود و بازیگری را با تئاتر شروع کرد. او با دستیار کارگردانی و طراحی صحنه به پروژه‌های تلویزیونی پیوست. سریال‌های «قرن سرنوشت»، «امیرکبیر» و «سلطان و شبان» ازجمله تجربیاتش در زمینه دستیاری کارگردان بود. اولین بار که نیکیار در تلویزیون بازی کرد، در آیتم‌های برنامه «جنگ هفته» بود و پس از آن در «جنگ شبانه» و سایر برنامه‌های طنز آن زمان تلویزیون، پای ثابت آیتم‌های طنز شد.
مسعود ولدبیگی پیشکسوت چهره‌پردازی سینمای ایران و برنده ۳ سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر درگذشت. این هنرمند باسابقه، که چهره‌پردازی فیلم‌های شاخصی چون «قرمز»، «ضیافت» و «دوئل» را در کارنامه خود دارد، برای سه فیلم «پرده آخر»، «زشت و زیبا» و «از کرخه تا راین» سیمرغ بلورین بهترین چهره‌پردازی را از جشنواره فیلم فجر کسب کرده بود. سحر ولدبیگی فرزند او و نیما فلاح داماد وی است.
رفعت هاشم پور فعالیت به عنوان سرپرست گویندگان را از سال ۱۳۵۳ در تلویزیون آغاز کرد و «چوپانان کویر» (ساختۀ حسین محجوب) نخستین فعالیت سینمایی مستقل او به عنوان سرپرست گویندگان بود. وی همچنین به عنوان سرپرست گویندگان در برخی مجموعه‌های تلویزیونی نیز فعال بود که از مهمترین فعالیت‌هایش در این زمینه، مدیریت دوبلاژ سریال «قصه‌های جزیره» در اواسط دهۀ ۷۰ بود. در این سریال خود او ابتدا به‌جای نقش دیگری حرف می‌زد، اما در ادامه ترجیح داد که به‌جای شخصیت هتی کینگ (با نقش‌آفرینی جکی باروز) حرف بزند که این نقش‌گویی او نیز بسیار مورد توجه قرار گرفت. دیگر فعالیت او در اواخر دوران کاری، گویندگی در فیلم «راه رفتن مرد مرده» به‌جای سوزان ساراندون بود که در ایران با نام «آخرین گام‌های یک محکوم به مرگ» (که نام رمانی می‌باشد که فیلم از روی آن تهیه شده‌است) نمایش داده شد. وی در زمینۀ گویندگی فیلم‌های مستند هم تسلط خود را به نمایش گذاشته است. هاشم‌پور از اواخر دهۀ ۷۰ به بعد رفته رفته به ندرت گویندگی می‌کرد و بیشتر به آموزش دوبله به هنرجویان جوان پرداخت. وی در دههٔ ۱۳۸۰ سریال «پادشاهان قصرهای پوشالی» را مدیریت کرد. او همسر جلال مقام دیگر هنرمند پیشکسوت دوبلاژ ایران نیز بود.
