بایگانی خرداد 24, 1401

به گزارش سینماپرس، این سازمان در راستای ارتقا سطح کیفی و بصری فضاهای عمومی شهر و به منظور معرفی هرچه بیشتر مفاخر و مشاهیر ملی کشورمان با برگزاری سه دوره سمپوزیوم مجسمه‌سازی، سردیس تعدادی از هنرمندان، شاعران و مشاهیر و مفاخر معاصر را ساخته و در سطح شهر به ویژه در محل‌های فرهنگی نصب کرده است.

این ۲۰ سردیس متعلق به احسان اشراقی (استاد تاریخ)، علی شریعتمداری (استاد تعلیم و تربیت و برنامه‌ریزی درسی)، مرتضی سهرابی (استاد مهندسی شیمی)، داریوش صفوت (استاد موسیقی اصیل ایرانی)، ابوالقاسم گرجی (استاد فقه و حقوق)، بابا مخیر (دامپزشک نمونه جهان در سال ۱۹۹۷)، سیدحسین میرشمسی (پدر واکسن سازی ایران)، کریم جوانشیر (استاد کشاورزی و منابع طبیعی)، رضا نقشینه (استاد آسیب‌شناسی دامپزشکی)، تقی ابتکار (استاد مهندسی مکانیک)، سیدمحمد بلورچیان (استاد شیمی و داروسازی)، مهدی بهادری‌نژاد (استاد مهندسی مکانیک)، یوسف ثبوتی (استاد فیزیک و اختر فیزیک)، رضا داوری اردکانی (فیلسوف و متفکر ایرانی)، پرویز دوامی (استاد مهندسی مواد و متالوژی)، علیرضا سپاس‌خواه (استاد آبیاری و هیدرولوژی خاک)، علی کاوه (استاد مهندسی عمران و سازه)، مهدی گلشنی (استاد فیزیک و فلسفه علم)، بهمن یزدی صمدی (استاد ژنتیک و اصلاح نباتات)، فتح‌الله مضطرزاده (استاد مهندسی شیمی و علم مواد)، است که در کتابخانه ملی پس از جانمایی و نصب رونمایی شده‌اند.

سومین سمپوزیوم ملی مجسمه‌سازی مشاهیر با حضور ۲۰ هنرمند مجسمه‌ساز از سراسر کشور ساخته و پس از جانمایی در کتابخانه ملی نصب شده‌اند.

در دوره اول سردیس شاعران ساخته و در خانه شاعران نصب شد و در دوره دوم سمپوزیوم مجسمه‌سازی، سردیس هنرمندان پس از ساخت در پارک هنرمندان نصب شده است.

به گزارش سینماپرس به نقل از ورایتی، عربستان سعودی، کویت، امارات و چند کشور دیگر از آسیای غربی اکران انیمیشن جدید پیکسار یعنی «لایت‌یر» را به دلیل داشتن یک پلان هم‌جنس‌گرایانه ممنوع کردند.

این صحنه که درباره ایجاد خانواده بین ۲ شخصیت زن انیمیشن است ابتدا از تدوین دیزنی حذف شده بود اما پس از این که انیماتورهای پیکسار علیه تصمیم دیزنی صحبت کردند و با نامه‌ای سرگشاده به این امر اعتراض کردند و به دنبال آن اعتصاب کارمندان دیزنی رخ داد، این صحنه دوباره به فیلم افزوده شد.

در حالی که انیمیشن جدید پیکسار قرار است ۱۷ ژوئن در آمریکا اکران شود، پیش‌تر مجوز اکران آن در امارات متحده عربی داده شده بود اما پس از گسترش اعتراض‌ها به این فیلم و متهم کردن دیزنی به توهین به مسلمانان و اسلام در شبکه‌های اجتماعی، مقامات این کشور نیز اکران آن را ممنوع کردند.

عربستان سعودی به تازگی برای حضور یک شخصیت همجنس‌گرا در فیلم «دکتر استرنج ۲» و «ابدی‌ها» از اکران آنها ممانعت کرد و «داستان وست ساید» نیز به همین دلیل در این کشور اکران نشد.

مالزی نیز به اکران «لایت‌یر» واکنش نشان داده و اعلام کرد این انیمیشن در آنجا نیز اکران نخواهد شد. این کشور در برابر هر فیلمی که دیالوگ یا صحنه‌های همجنس‌گرایانه داشته باشد، به شدت می‌ایستد. مقامات این کشور از دیزنی خواستند تا این سکانس حذف شود، اما با نپذیرفتن آنها اکران این فیلم در این کشور نیز ممنوع شد.

مالزی به تازگی فیلم‌های «جانوران شگفت‌انگیز: اسرار دامبلدور» و فیلم زندگی‌نامه‌ای التون جان با عنوان «مرد موشکی» را نیز به همین دلیل اکران نکرد.

این کشور در روزهای اخیر «ممکن است برای همیشه جوان بمانید» درباره رویدادهای اعتراضی هنگ‌کنگ در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ را نیز ممنوع کرده و گفته است اعتراض‌های خشونت‌آمیز که می‌تواند آموزه‌های ناسالم برای مردم داشته باشد و نیز ممکن است روابط با چین را دچار مشکل سازد، دلیل این امر بوده است.

در «لایت‌یر» که از اسپین‌آف‌های «داستان اسباب‌بازی» است، ماجراهای فضایی لایت‌یر در مرکز توجه قرار گرفته است. انگوس مک‌لین کارگردان و کریس اوانز صداپیشه شخصیت اصلی این انیمیشن است و کیکی پالمر، تایکا وایتیتی و جیمز برولین دیگر صداپیشگان آن هستند. این فیلم با هزینه ۲۰۰ میلیون دلاری ساخته شده است.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «پنج ستاره» و «ساکن طبقه وسط» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: از زمان مدیریت آقای بهشتی در بنیاد سینمایی فارابی که آقای شجاع نوری ارتباطات بین المللی را شروع کردند تا امروز که بسیاری افراد در این حوزه فعالیت کرده اند و به عنوان کارمند دولت حقوق می گیرند تنها خود را تقویت کردند و هرگز هیچ کدام باعث نشدند سینمای ایران در ابعاد بین المللی مطرح شود.

وی ادامه داد: این افراد که با پول دولت در جشنواره های خارجی حضور پیدا می کردند آنقدر ارتباطات خود را قوی کردند که امروزه اغلب شان شرکت های تولید و پخش زده اند و خودشان به صورت فردی مشغول به کار هستند. در واقع می توان این گونه تفسیر کرد که اغلب این افراد تنها به منافع شخصی شان اندیشه می کردند و منافع جمعی و منافع سینما چندان برایشان دارای اهمیت نبوده و نیست.

سمواتی خاطرنشان کرد: بنده معتقدم در شرایطی که وزارت امور خارجه رایزن های فرهنگی دارد اصلاً نیاز نیست که نمایندگانی از سینمای ایران به عنوان رایزن سینما که در اصل یک کار فرهنگی است در این رویداد و آن رویداد حاضر شوند. نهادهایی مانند سفارتخانه ها که در ذیل وزارت امور خارجه هستند و همینطور سازمان تبلیغات اسلامی باید چنین فعالیت هایی داشته باشند چرا که هم جنس فعالیت های شان بهتر است و هم دنبال منافع شخصی شان نیستند.

این سینماگر با تأکید بر اینکه فرآیند کنونی حضور ایران در بازار جهانی نیاز به بازنگری دارد تصریح کرد: امروزه ما وعده هایی مبنی بر تولیدات مشترک با سایر کشورهای جهان و فروش فیلم های ایرانی به کمپانی های بزرگ بین المللی را زیاد می شنویم که معتقدند با حضور در این بازارها محقق می شود اما این چنین نشده و نمی شود چرا که رقابت جدی میان پخش کننده ها نیست و ما به صورت دیمی پیش می رویم.

وی در پایان این گفتگو متذکر شد: ما اگر می خواهیم حضوری موثر در عرصه سینمای بین الملل داشته باشیم باید از ابتدا تکلیف مان را روشن کنیم؛ هدف گذاری شفاف داشته باشیم و ببینیم از حضور در عرصه بین الملل چه می خواهیم. ما باید شاهد یک هم افزایی باشیم تا بتوانیم در عرصه جهانی کمی عرض اندام کنیم در غیر این صورت این حضورها در بازارهای جهانی جز وقت تلف کردن عایدی نخواهد داشت.

به گزارش سینماپرس، احمد رضا معتمدی، دانشیار دانشگاه و کارگردان باسابقه سینمای ایران که فیلم‌هایی همچون «دیوانه‌ای از قفس پرید»، «آلزایمر»، «قاعده بازی» و «سوء تفاهم» را در کارنامه کاری خود دارد، در واکنش به حواشی مرتبط با رونمایی از فیلم «عنکبوت مقدس» در جشنواره فیلم کن و بازتاب رویکرد وهن‌آمیز این فیلم به ساحت مقدس حضرت رضا (ع) در داخل کشور، متن کوتاهی را منتشر کرد.

در این متن کوتاه که برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته آمده است: از آنجایی که بنده هنوز فیلم «عنکبوت مقدس» را ندیده‌ام، طبعاً نظر خاصی معطوف به فیلم نمی‌توانم بدهم، اما توصیه‌ای کلی به همه هنرمندان دارم که خودم بیش از همه به این تذکر نیاز دارم. به تعبیر مارتین هایدگر، شاید بزرگ‌ترین فیلسوف معاصر، هنر حقیقی آن است که روزنه‌ای در کوره راه بشری به جانب نور بگشاید، نه آنکه همین کورسوهای موجود را فروبندد.

حرم اولیاء الهی در زمین، پنجره‌های گشوده رحمت الهی به جانب نور و حقیقت‌اند، زمین آسمانی و قطعه‌ای از بهشت‌اند. برساخته هیچ هنرمند اصیلی، آن هم ایرانی، غبار افروزی بر فراز بهشت و فروبستگی پنجره آسمان نیست.

همه ما در لحظه‌ای از عمر نیاز به آغوشی برای پناه و مِی بی‌غشی برای آرام داریم؛ انسان کامل مِی صاف و بی‌غش و آغوش او پناهگاه ماست. به قول حافظ «به جز مقام امن و می بی‌غش، جمله کار جهان هیچ در هیچ است».

قطعاً سهو شده و باید به‌جای شیوع خطا، کرامت‌مندانه بر آن چشم فرو بندیم و فرزندان خود را به حریم موطن خویش باز خوانیم.»

به گزارش سینماپرس، ششمین جلسه از هفتمین فصل پاتوق فیلم کوتاه به همت انجمن سینمای جوانان ایران، عصر روز دوشنبه ۲۳ خرداد با نمایش ۴ فیلم کوتاه در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.

در این نوبت فیلم‌های‌کوتاه داستانی «دانته» به کارگردانی امین تبار، «سفیدپوش» به کارگردانی رضا فهیمی، «یاموسه» به کارگردانی امیرمسعود صالحی و انیمیشن کوتاه «پیکره» به‌کارگردانی محسن صالحی‌فرد روی پرده رفتند و پس از نمایش با حضور جواد طوسی به‌عنوان منتقد مهمان مورد نقدوبررسی قرار گرفتند.

جواد طوسی در ابتدای صحبت‌های خود گفت: نقطه مرکزی بحث من در سینما روی عنصر جذابیت است. در این زمینه هم تجربه‌های تاریخی نسل بنده، بلافاصله دوران پررونق سینمای آزاد را در معرض دید من قرار می‌دهد. سعی می‌کنم یک سیر انتقالی برای شما به‌عنوان نسل جوان از آن زمان تا امروز ایجاد کنم. فیلمسازانی مانند کیانوش عیاری، ناصر غلامرضایی، مهدی صباغ‌زاده، زاون قوکاسیان، ابراهیم حقیقی و حسن بنی‌هاشمی علی‌رغم آنکه در آن دوران در اواخر دهه ۴۰ و در طول دهه ۵۰ یک سینمای مستقل را تجربه می‌کردند، توانستند در گستره سینمای تجربی خود به یک سبک‌پذیری برسند. هر کدام از این فیلمسازان، برای خود یک امضا و شناسنامه داشتند و در عین تجربه فردی، همواره به عنصر «جذابیت» هم اهمیت می‌دادند.

این منتقد سینما افزود: فیلمسازان خوش‌فکر و جوان امروز باید از فرصت‌ها استفاده کنند و در عین توجه به تجربه شخصی خود، نباید خود را محدود به تخلیه کردن صرف ایده‌های خود کنند و این فرض را مدنظر داشته باشند که قرار است فیلم من در معرض یک مخاطب‌شناسی گسترده هم قرار بگیرد و خروجی‌اش برای طیف‌های مختلف محل تأثیر باشد. چه اشکال دارد فیلم کوتاه در این زمینه بتواند عامل ترغیب‌کننده باشد؟ ما از همین پاتوق‌ها باید استارت این اتفاقات را بزنیم. جامعه ما به دلایل مختلف بافت مربوط به پاتوق‌های فرهنگی خود را از دست داده است و در این شرایط شما باید چنین مطالباتی را داشته باشید.

طوسی در ادامه درباره فیلم «دانته» گفت: در عین حال که فیلم تلاش می‌کند بدون زمان و بدون مکان بودن خود را تبدیل به یک تجربه متفاوت کند، مضمون و دستمایه اصلی آن مقداری محاسبات ما را به‌هم می‌زند. شخصیت مرکزی فیلم یک کنتراست پیدا می‌کند و حتی به یک حالت دفرمه می‌رسد. دفرمه بودنی که می‌تواند به شخصیت بار معنایی بیشتری ببخشد.

طوسی در ادامه به سینمای برادران کوئن به‌عنوان نمونه موفق «کمدی سیاه» اشاره کرد.

در بخش بعدی نوبت به فیلم «سفیدپوش» به کارگردانی رضا فهیمی رسید که در غیاب این فیلمساز، طوسی درباره آن توضیح داد: اینگونه استنباط می‌شود که این فیلم متأثر از سینمای عباس کیارستمی و یا برخی آثار ابراهیم فروزش است. این تأثیرپذیری اتفاق بدی هم نیست اما نکته‌ای که لازم است درباره این فیلم بر آن تأکید کنم، لزوم توجه بیشتر به بازی بازیگران است. اقتضای این نوع از واقع‌گرایی در سینما کار کردن درست با نابازیگران است. در این فیلم اما شاهدیم که شخصیت‌های اصلی در گویش و بده‌بستان‌های کلامی چندان راحت نیستند و این به فیلم لطمه زده است.

طوسی در ادامه فیلمبرداری، موسیقی و پایان‌بندی سینمایی را از امتیازات فیلم «سفیدپوش» دانست.

جواد طوسی درباره فیلم کوتاه «یاموسه» هم گفت: من حتی اگر بخواهم فیلم هنری برای مخاطب خود بسازم، باید عنصر «جذابیت» را هم در آن تأمین کنم. ویژگی خوب فیلم «یاموسه» هم این است که می‌خواهد قصه تعریف کند. سینمای ما هنوز هم به‌شدت به قصه و قهرمان نیاز دارد. وقتی شما سراغ یک سینمای روایت‌پرداز می‌روید، از همان ابتدا باید تکلیفت مشخص باشد. کارگردان «یاموسه» اما گویی دست به خرق عادت می‌زند. سینمای متکی به قصه باید بیان و اجرای سرراستی داشته باشد.

انیمیشن کوتاه «پیکره» به کارگردانی محسن صالحی‌فر هم آخرین اثر مورد نقد و بررسی در این پاتوق بود. جواد طوسی در این بخش گفت: زمانی که «پیکره» را دیدم ناخودآگاه به یاد یکی از کارهای اولیه مسعود جعفری جوزانی افتادم که در زمان اوایل انقلاب، ایده بسیار خوبی هم داشت. جوزانی در آن مقطع سعی کرد با قصه‌های مولانا، این جنس از انیمیشن‌سازی را تجربه کند و اتفاقاً موفق هم بود. فیلم «پیکره» هم تلاش کرده است با یک بیت شعر آغاز کند و به یک بیان تأویل‌پذیر برسد اما سوال این است که آیا در این انیمیشن کوتاه، زمینه ارتباطی میان مخاطب با این تأویل‌پذیری برقرار شده است یا اثر در دنیای انتزاعی خود محبوس مانده است؟

بخش پایانی این نشست به پرسش و پاسخ حاضران در سالن با فیلمسازان و منتقد مهمان پاتوق اختصاص پیدا کرد.