تحت هر شرایطی تکریم هنرمندان پیشکسوت متوقف نمی‌شود
مراسم تجلیل از هنرمندان پیشکسوت متولد شهریور و مهر عضو موسسه هنرمندان پیشکسوت در باغ زیبا برگزار شد.
بایگانی آبان 4, 1401
«بی رو» با سرگروهی «کورش» و «لوپتو» با سرگروهی «هویزه» به چرخه اکران می‌آیند – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: «طبقه یک و نیم»، «بیرو» و انیمیشن «لوپتو» فیلم‌های تازه‌ای هستند که با ثبت قرارداد در شورای صنفی اکران از هفته آینده روانه پرده سینماها می‌شوند.
به گزارش سینماپرس، هفدهمین جلسه شورای صنفی نمایش سه شنبه ۳ آبان در خانه سینما تشکیل شد.
در این جلسه بعد از بررسی درخواست‌ها و موارد مطرح شده، قرارداد سرگروهی ۳ فیلم جدید به ثبت رسید.
بر این اساس فیلم سینمایی «طبقه یک و نیم» به کارگردانی نوید اسماعیلی با پخش رسانه فیلمسازان مولود به سرگروهی پردیس ملت قرارداد خود را ثبت کرد.
فیلم سینمایی «بی رو» به کارگردانی مرتضی علی عباس میرزایی با پخش نمایش گستران به سرگروهی پردیس کورش راهی اکران می‌شود.
انیمیشن سینمایی «لوپتو» به کارگردانی عباس عسگری هم با پخش بهمن سبز و به سرگروهی پردیس هویزه مشهد در نوبت اکران قرار گرفت.
براساس تصمیم‌گیری شورای صنفی نمایش مقرر شده است که هر سه فیلم اکران خود را از هفته آینده آغاز کنند.
«داوود» دوناتلو نمایش داده می‌شود
معروف‌ترین مجسمه مرمرین ساخته «دوناتلو»، یعنی مجسمه «داوود» برای نخستین‌بار در بریتانیا به نمایش گذاشته می‌شود.
برگزیدگان جشنواره «امید» معرفی شدند – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: آیین اختتامیه یازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه و عکس دانشجویی امید برگزار شد و برگزیدگان این دوره از جشنواره معرفی شدند.
به گزارش سینماپرس، آیین اختتامیه یازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه و عکس دانشجویی «امید» برگزار و برگزیدگان این دوره از جشنواره معرفی شد.
اسامی برگزیدگان جشنواره یازدهم «امید» به شرح زیر است:
در بخش فیلم کوتاه و فیلمنامه:
تندیس بهترین فیلمنامه ساخته نشده:
مزون نوشته کژال کریمیان
تقدیر بهترین فیلمنامه ساخته نشده:
تصادف نوشته امیرحسین محمدی
تندیس بهترین فیلم بین الملل:
نسبیت از کشور فرانسه
تقدیر بهترین فیلم بین الملل:
چشم‌ها روی تو از کشور استونی
پناهنده اشتباهی از کشور آلمان
تندیس بهترین فیلم مستند:
میر و مار به کارگردانی امین پاک پرور
تندیس بهترین فیلم داستانی:
تهاتر به کارگردانی زیبا کرمعلی و عماد آراد و به تهیه کنندگی حمید قوامی
تندیس بهترین کارگردانی:
تهاتر به کارگردانی زیبا کرمعلی و عماد آراد
تقدیر بهترین کارگردانی:
مرد ابری به کارگردانی شاهین جلالی
تندیس بهترین تدوین:
دیوار چهارم به تدوین محبوبه کلایی
تندیس بهترین فیلمبرداری:
چپ دست به فیلمبرداری حامد بقائیان
تندیس بهترین فیلمنامه:
پولاروید به نویسندگی سارا سعادتمند
تندیس بهترین بازیگر:
یاسمن نصیری برای بازی در چپ دست
تقدیر بهترین بازیگر:
طاهره جوربنیان برای بازی در فیلم ماهی کش
تندیس بهترین فیلم انیمیشن:
دیوار چهارم به کارگردانی محبوبه کلایی
تندیس بهترین فیلم تجربی:
پرنده سیاه به کارگردانی علی ریاحی
تندیس بهترین فیلم با رویکرد آسیب‌های اجتماعی:
مارپله به کارگردانی مصطفی رستم پور و عاطفه رضایان
تندیس بهترین فیلم با رویکرد گردشگری و تهران:
میر و مار به کارگردانی امین پاک پرور
در بخش عکس:
تندیس بهترین تک عکس با موضوع آزاد:
محمد عباسی
تقدیر بهترین تک عکس با موضوع آزاد:
علی آذر
تقدیر بهترین عکس با موضوع آسیب‌های اجتماعی:
مبین پیمانکار
تندیس بهترین تک عکس با موضوع گردشگری و توسعه پایدار:
مهدی ایمانی
تقدیر بهترین تک عکس با موضوع گردشگری و توسعه پایدار:
علی حسن زاده
تقدیر بهترین تک عکس با موضوع تهران؛ پایتخت ایران:
محمدرضا جلیل زاده
سید علی رضویان
تقدیر بهترین عکس فیلم ملی:
وریا عبدیانی برای عکاسی فیلم «ویان»
یازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه و عکس دانشجویی «امید» به همت معاونت فرهنگی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و با مشارکت ستاد مبارزه با مواد مخدر و به دبیری مسعود مکاری برگزار شد.
هنرمندان تجسمی در جوار حرم حضرت عبدالعظیم حسنی گرد هم می‌آیند
به مناسبت سالروز ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)، کارگاه هنری «آبروی ری» با حضور هنرمندان عرصه تجسمی در جوار بارگاه ملکوتی آن حضرت برگزار می‌شود.
از افشای ماهیت پوشالی «اپوزیسیون» با سالن های شلوغ تا اشتباه مدیریتی و ایجاد اضافه وزن کاذب برای «تنوع ژانر» – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: سالن‌های شلوغ «پردیس سینمایی ملت» و برگزاری بانشاط «سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» نشان داد که طیف «اپوزیسیون» در عرصه هنر و سینمای ایران، اقلیتی با صدای بُلند هستند! اقلیتی که بود و نبودشان نه تنها از شور و حرارت رویدادهای فرهنگی و هنری در کشور کم نمی‌کند؛ بلکه عدم حضورشان می‌تواند به عنوان یک فرصت تلقی شود.
فاطمه سادات ناظمی/ «سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» با تفاوت‌هایی نسبت به سال‌های گذشته در «پردیس سینمایی ملت» برگزار شد. تغییراتی مثبت و بعضا منفی ویژه‌ای که لزوم بازخوانی و مرور چند نکته مهم را ضروری می‌سازد:
۱/ سالن‌های شلوغ «پردیس سینمایی ملت» و برگزاری بانشاط «سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» نشان داد که طیف «اپوزیسیون» در عرصه هنر و سینمای ایران، اقلیتی با صدای بُلند هستند! اقلیتی که بود و نبودشان نه تنها از شور و حرارت رویدادهای فرهنگی و هنری در کشور کم نمی‌کند؛ بلکه عدم حضورشان می‌تواند به عنوان یک فرصت تلقی شود. فرصتی که موجب می‌شود تا اکثریتی همواره به کُنج رانده شده و مورد سانسور واقع شده به سبب سایه سنگین و حاکمیت جُثه‌های چاق طیف «اپوزیسیون» در رسانه‌های مختلف، دیده شوند. پس باید توجه داشت که این یک فرصت مغتنم برای حرکت مجموعه‌های مختلف به سمت «بازسازی انقلابی» است.
۲/ سالن‌های شلوغ «پردیس سینمایی ملت» و حضور پُرتعداد فیلمسازان و هنرمندان جوان در این رویداد سینمایی را می‌توان یک اندازه‌گیری و «وزن کشی» قلمداد نمود. پیمایشی که به خوبی توانست فاصله عمیق میان «واقعیت جاری کشور» و آنچه در «فضای مجازی» و در شبکه‌های معاند می‌گذرد را به نمایش بگذارد و بار دیگر ثابت کند که بیانیه‌های مغرضانه‌ای همچون «بیانیه خانه سینما» و یا «بیانیه‌ی انجمن فیلم کوتاه در مورد برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم کوتاه تهران» از لحاظ نگاه عمومی هیچ اهمّیّتی و ارزشی ندارد و جامعه‌ی هنری ما با این گونه حرکت‌ها، با این رفتارهای دشمن‌شادکن، آلوده نخواهد شد!
۳/ برگزاری «سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» با وجود عدم همکاری «انجمن صنفی کارگری سازندگان فیلم کوتاه» و تقابل رسمی و تهدیدات مکرر رسانه‌ای ایشان را می‌توان به عنوان یکی دیگر از اتفاقات بسیار مبارک در این دوره قلمداد نمود. اتفاقی که سبب شد تا سال‌ها تمرکز و تصویرسازی پدرخواندگان عرصه فیلم کوتاه از «ایسفا» را به شدت تنزل دهد و ماهیت واقعیت «طبل توخالی» ایشان را به نمایش گذارد. اتفاقی مبارک که سبب می‌شود تا حداقل در چند سال آینده دیگر مدیری پیدا شود که مقهور فرامین این جماعت محدود و البته پُرسرو صدا واقع گردد و از ترس قهر و برای کسب رضایت‌مندی ایشان تلاش وافر نماید و همچون گذشته تا آنجایی پیش رود که حتی اداره امور «انجمن سینمای جوان» را با ایشان شریک شده و عموم دفاتر استانی را به ملک طلق ایشان مبدل نماید و …
۴/ ایجاد سرخوشی و افتادن مدیران «سازمان سینمایی» در وادی خود قهرمان‌پنداری و رفتن به «خواب خرگوشی» آن هم به واسطه برگزاری موجه «جشنواره فیلم کوتاه تهران» از جمله اشتباهات مهمی خواهد بود که امید است رقم نخورد! زیرا از یک سو «جشنواره فیلم کوتاه» با تمام اهمیت آن از برای سینمای بدنه کشور از وسعت بسیار محدود و بضاعت کمی در موج‌سازی رسانه‌ای برخوردار است و از سوی دیگر شکست مفتضحانه پدرخواندگان جای خوش کرده در «ایسفا» و برگزاری پُررونق «سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» واقعیتی است که قطعا مورد تحلیل واقع شده و یقینا به «تغییر استراتژی شاه‌نشینان» و استفاده از تاکتیک‌ها و تکنیک‌های جدیدی برای ایجاد اختلال در برگزاری سایر رویدادهای هنری و سینمایی و مواجهه با «حاکمیت نظام جمهوری اسلامی» منجر خواهد گردید. اتفاقی کاملا قطعی و قابل پیش‌بینی که بالاخص در دو رویداد مهم «شانزدهمین جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت» و به صورت گسترده‌تری در «چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر» ظهور و برور خواهد یافت. این همه در حالی است که در واقعیت، هم چیدمان دبیرخانه این دو رویداد همچنان آشفته می‌باشد و هم بضاعت کم و با قابلیت جوزدگی بالا و مضاف بر آن صغارت سن دبیر امسال «جشنواره فیلم فجر» از جمله موضوعاتی است که می‌تواند موجب نگرانی عمیق در پس برگزاری موفقیت آمیز «جشنواره فیلم کوتاه تهران» شود.
۵/ کاهش چشمگیر آثار پذیرفته شده در بخش «مسابقه داستانی» و ایجاد محدودیت و بازگشت تعداد تولیدات اکران شده به مرز ۴۸ اثر از جمله اتفاقات دو وجهی به وقوع پیوسته در «سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» است. اتفاقی که از یک سو می‌تواند به جهت پالایش جشنواره از حضور تولیدات کم عمق و ابتر، به عنوان اقدامی مثبت در نظر گرفته شود و از سوی دیگر اقدامی منفی تلقی گردد؛ زیرا موجب می‌شود تا بخش عمده‌ای از خروجی و محصولات این عرصه مهم از فیلمسازی در معرض کارشناسی قرار نگیرد و با مخفی ماندن از نمایش در محافل تخصصی، به اکران عمومی راه‌یافته و گردش جهانی خود را آغاز نمایند و …
۶/ شاید همین تعداد گزینش شده و محدود به ۵۰ عنوان فیلم راه‌یافته به بخش «مسابقه داستانی سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» بتواند واقعیت اتمسفر و فضای جاری در «فیلم کوتاه» را به نمایش بگذارد. بالاخص آنکه انتخاب و پذیرش این آثار در جشنواره امسال در یک مقطع زمانی کاملا عادی صورت پذیرفت و به هیچ عنوان از قابلیت ربط داده شدن به موضوعات پیرامونی «فتنه» اخیر و یا ناچاری شرایط و … برخوردرا نمی‌باشد. بر این اساس مجموع آثار راه‌یافته به این دور از جشنواره را می‌بایست غایت و نهایت بضاعت سینمای کوتاه کشور و مدیریت این عرصه مهم از فیلمسازی در سال گذشته قلمداد و مورد تحلیل قرار داد. بر این اساس مرور تولیدات منتخب و به نمایش درآمده در «سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» اگر چه توجه حداکثری و صرف بودجه و سرمایه‌گذاری‌های گسترده مدیریت فرهنگی در عرصه فیلم کوتاه را حکایت می‌کند. اما باید توجه داشت که این همه با افت کیفیت تولیدات فیلم کوتاه همراه بوده و در مجموع وجهه به نمایش گذاشته شده از عموم تولیدات جشنواره امسال را از نظر فنی، ضعیف و به جهت فُرم سینمایی در نسبت با دوره گذشته از تنزل محسوسی برخوردار ساخته بود. موضوعی که به شدت نیازمند چاره‌جویی بوده و عدم توجه به آن می‌تواند منجر به بروز یک «آمبولی» در عرصه تولیدات سینمایی کوتاه کشور گردد.
۷/ یکی از اصلی‌ترین اشتباهات «انجمن سینمای جوان» در دهه ۹۰ هجری شمسی را می‌توان در توجه بیش از اندازه و «اصالت بخشیدن به تکنیک و فُرم تولیدات فیلم کوتاه» قلمداد نمود. اتفاقی که موجب شد تا محتوای عموم تولیدات این عرصه مهم از فیلمسازی کشور عمدتا تابع «ارزش‌های ذوقی» خود فیلمسازان و یا ارزش‌های حقنه شده توسط محافل شبه روشنفکری حاکم بر محافل پدرخواندگان این عرصه گردد. رویکرد مدیریتی احمقانه‌ای که موجب شد تا فیلمسازان جوان تمایلی برای قصه‌گویی نداشته باشند و بجای تمرکز بر «میتوس» (Mythos) و یپیگیری محتوای آثار خود مبتنی بر یک «طرح داستانی» ، همه تولیدات را در خوشبینانه ترین تصور ممکن، متمرکز بر «اتوس» (Ethos) و معطوف تعریف یک «شخصیت» نمایند و به این وسلیه در پوشش «ژانر اجتماعی» به ترسیم فلاکت و بدبختی انسان مسلمان ایرانی مبادرت ورزند. این اشتباه مدیریتی سبب شد تا ارزش‌های فیلم کوتاه بر بستری شکل‌گیرد که تنها وجاهت زیبایی شناسانه تولیدات را بدون در نظرگرفتن محتوای آن مورد توجه قرار می‌داد و در مجموع سرریز همین رویکرد در «سینمای بلند داستانی» بود که سبب شد تا تکنیک و فُرم و دم غنیمتی و «حالا بودگی» آنچنان اصلت پیدا نماید که نگاه محتوایی به تولیدات و توجه به اصولی همچون «مسئولیت‌پذیری ملی و تمدنی یک فیلمساز» به کلی فراموش و نادیده واقع شود.
۸/ اصلاح روش مدیریتی دهه ۹۰ هجری شمسی و تغییر رویکرد «انجمن سینمای جوان» به واسطه تمرکز بر «ژانر» (Genre) و توجه به تولید آثار در گونه‌ها و سبک‌های مختلف سینمایی قطعا یک «راهبرد کوتاه‌مدت» موجه و خوب است که می‌توانست و همچنان می‌تواند بر بستر یک «چشم‌انداز کلان» و با تعریف «میشن و ویژن» (mission & vision) مشخص، وضعیت آشفته تولیدات فیلم کوتاه را از غلبه و احاطه تک «ژانر فلاکت» و سیطره «تولیدات سیاه اجتماعی» نجات دهد. البته در این میان فقدان یک «راهبرد بلندمدت» قطعا آفتی است که سبب خواهد شد تا عرصه فیلم کوتاه تنها از «ژانر مُردگی» خلاص شود! اتفاقی که به خودی خود حتی می‌تواند «نامبارک» تلقی شود. زیرا در این وضعیت عرصه تولیدات فیلم کوتاه در گونه‌های مختلف و در ژانرهای گوناگون به جولانگاه تفکرات «پُست مُدرن» و غلبه «روح داروینسیم اجتماعی» و حقنه «نسبیت انگاری اخلاقی» و پیروی از الگوی‌های غربی «فمینیسم» و … مبدل خواهد شد و مخاطبان داخلی و خارجی فیلم کوتاه ایران را با تولیدات متنوعی مواجه می‌سازد که می‌خواهد مخاطب خود را به «پوچ‌گرایی» و اصالت «نیهیلیسم» (Nihilism) باورمند ساخته و از این روش او را به «اصالت لذت» معتقد و به وادی «شهوت‌گرایی» و «هدونیسم» (Hedonism) رهنمون سازد.
۹/ پُرواضح است که «ژانر» اصلی‌ترین پایه تشکیل دهنده «صنعت-هنر-رسانه سینما» است و مرور وضعیت «سینما» در جهان امروز به وضوح نشان می‌دهد که اصلی‌ترین دلیل زنده بودن سینما چه در سبک غربی آن و مشخصا در قالب «سینمای هالیوود» (Hollywood) و چه در صورت و سبک شرقی آن و در صورت وضعیت «سینمای بالیوود» (Bollywood) به عنوان دو رویکرد مطرح فیلمسازی، به این جهت است که هر دو از تنوع «ژانر» برخوردار بوده و در هیچ کدام «سینمای تک ساحتی» موضوعیت ندارد. اما در این میان توجه به این نکته ضرورت دارد که کشف و فهم محتوا در ژانرهای گوناگون، نیازمند دقت و تلاش و بهره‌مندی از توان کارشناسی بیشتری توسط مجموعه‌های نظارتی است. اتفاقی که اگر به وقوع نپیوندد، قطعا فضای فیلم کوتاه را به تسخیر انبوهی از تولیدات مجعول و هتاک و در ژانرهای گوناگون در می‌آورد. تولیداتی که مصادیق و نمونه‌های مشخصی از آنها را می‌توان با مرور تولیداتی همچون «دندان درخت» و «رعنا» و «پودر» و «تکیه از تو» و «کرم ابریشم» و «غیر موجه» و … در «سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» مشاهده نمود. تولیداتی در ژانرهای گوناگون که هر یک به نحوی حیثیت زدایی از باورهای اسلامی و ایرانی را مورد توجه قرار داده و هتاکی به «نظام جمهوری اسلامی» را پیگیری می‌نمودند.
۱۰/ خلاصه‌ای از فقدان «چشم‌انداز کلان» و «سیاست‌گذاری بلندمدت» در عرصه فیلم کوتاه و در مقابل توجه حداکثری و ایجاد اضافه وزن برای اقدام قابل تقدیری همچون «تنوع ژانر» را می‌توان در «تیزر» به شدت گیج و با پیام‌های بسیار مخدوش «سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» مشاهده نمود. همچنین تقدیر ویژه «جشنواره سی ونهم» از تولیدات به شدت «فمینیستی» و در تعارض و حتی بعضا در مواجهه با «سبک زندگی اسلامی و ایرانی» را می‌توان به عنوان مصادیق بارز برای ایجاد چنین نگرش و تحلیلی ارزیابی نمود. از این منظراست که اهدای «جایزه ویژه دبیر سی‌ونهم جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» به فیلم کوتاه «وقفه» آنهم با ادعای نگاه متفاوت مسأله زنان در جامعه امروز و یا اهدای «برگ زرین بهترین فیلمنامه» به فیلم کوتاه «شیهه» و یا تعلق «جایزه ویژه هیات داوران» به فیلم کوتاه «کرم ابریشم» از جمله دیگر مصادیق بارز جوگیری نسبت به موضوع «تنوع ژانر» و در مقابل عدم فهم «سیمبل‌ها» و توجه به «فکت‌ها» و «المان‌ها» در این عرصه مهم و به شدت تاثیرگذار از فیلمسازی محسوب می‌شود.
۱۱/ مواضع صریح دوماه پیش «معاونت امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی» و بالاخص تاکید ویژه ایشان بر این مهم که «منابع مالی دولت جمهوری اسلامی ایران، مختص آثاری است که بتواند جریان هنر اصیل و والای انقلاب اسلامی را پیش ببرد»! از آنچنان عمق و صلابت محتوایی برخوردار است که حتی دیگر فرازهای مهم آن می‌تواند به عنوان یک بخشنامه به ساختارهای مختلف در «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» ابلاغ گردد. بخشنامه‌هایی که قطعا می‌تواند تلون رفتاری و حرکتی برخی مجموعه‌ها همچون «اداره کل هنرهای نمایشی» و بالاخص «سازمان سینمایی» و ساختارهای وابسته به آن را در حد قابل قبولی سامان بخشیده و منضبط سازد. بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌هایی مشخص و صریح که یک نمونه از آن می‌تواند مبتنی بر این سخن کاملا منطقی تهیه شود که «پول توهین به جمهوری اسلامی ایران، از جمهوری اسلامی ایران نمی‌تواند تامین شود»! بخشنامه‌هایی فراگیر و در چارچوب متعارف ضوابط اداری که قطعا صدور و ابلاغ آن با چنین محتوایی و پیگیری بدون تعارف آن در ساختارهای مختلف «وزارت ارشاد» سبب خواهد شد که دیگر امکانات و بودجه «انجمن سینمای جوانان ایران» صرف تولیدات «وهن آلود» و یا «توهین کننده صریح» و در ادبیات مختلف به «جمهوری اسلامی ایران» نشود و هر گونه حضور حمایتی این مجموعه مهم را در مقام تهیه کنندگی آثاری همچون «لیدی» و «مریضخانه مرکزی» و «فلس» و … ناممکن سازد.
۱۲/ در پایان بار دیگر باید بر این مهم توجه داشت که افتادن «فیلم کوتاه» به وادی «ژانر» (Genre) و برخورداری تولیدات از گونه‌های و سبک‌های مختلف سینمایی، می‌تواند به عنوان یک اقدام مثبت و یک رویکرد صحیح مدیریتی تلقی گردد؛ البته مشروط بر آنکه این اقدام در راستا و مبتنی بر یک «اکشن پلن» (Action Plan) دقیق و منضبط صورت پذیرفته باشد. نقشه راه دقیق و مشخصی که بر اساس آن «مدیریت فرهنگی کشور» با یک هدف‌گذاری هوشمندانه به دنبال عمق بخشیدن به تولیدات سینمایی در راستای توجه حداکثری به «هنجارهای ملی و دینی» و حرکت بر مدار «سبک زندگی اسلامی و ایرانی» باشد. در غیر این صورت صرف تمرکز بر تولید آثار در گونه‌های مختلف و دست‌آورد پنداری اصل «تنوع ژانر در فیلم کوتاه» قطعا یک «خطای راهبردی» و اشتباه استراتژیک است که حتی در کوتاه‌مدت نیز موجب ایجاد آسیب‌های جبران ناپذیری خواهد شد و تنوع و تکثر در هجمه به «انقلاب اسلامی» و «حاکمیت نظام جمهوری اسلامی» را در پی خواهد داشت.
«صبر کن بابا»!
«صبر کن بابا» عکسی مشهور و ماندگار در تاریخ عکاسی است که اگرچه توسط عکاس رسانه‌ای محلی ثبت شد، اما توانست عنوان یکی از برترین عکس‌های تاریخ جنگ‌های جهانی را به دست آورد.
خیز تلویزیون برای تولید فصل سوم سریال کم ادعا و بسیار موفق «وضعیت زرد» – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس:کارگردان سریال «وضعیت زرد» خبر داد که احتمال دارد فصل سوم این سریال را به نوروز و رمضان سال آینده برسانند.
به گزارش سینماپرس، مجید رستگار کارگردان سریال «وضعیت زرد» درباره این مجموعه که قرار است فصل سوم آن ساخته شود به مهر گفت: فصل دوم این سریال خیلی متفاوت بود و حتی نسبت به فصل اول مخاطبانش هم خیلی بیشتر شد و به ۱۸ درصد رسید.
وی ادامه داد: قصه در فصل دوم خیلی شیرین و متفاوت شد و حتی اگر در شبکه ای پر بیننده تر مثل شبکه سه پخش می‌شد حتماً روی ۳۰ درصد می‌رفت.
این کارگردان اظهار کرد: ما سلبریتی نداشتیم و بدون سلبریتی درآوردن کار خیلی سخت است به ویژه که ما در این فصل ۱۸۰ بازیگر داشتیم. فصل قبل هر قسمت یک بازیگر جدید داشتیم ولی این فصل هر دو یا سه سکانس بازیگر داشتیم. همچنین از فضای سیت کام هم خارج شدیم چون مخاطب ایرانی سیت کام را بیشتر پای لپ تاپ می‌پسندد و بیشتر هم متعلق به دانشجوست چون حتی اگر یک جمله‌اش را هم از دست بدهید مزه‌اش می‌پرد. شما «فرندز» یا «بیگ بنگ تئوری» را هم نمی‌توانید در حال راه رفتن و غذا خوردن ببینید.
این کارگردان با اشاره به اینکه در فصل سوم دوباره رویکرد سیت کام را پررنگ خواهند کرد گفت: برنامه‌ریزی ها برای این است که این سریال برای نوروز و رمضان برسد و فضای سیت کام سریال پررنگ می‌شود.
وی اضافه کرد: قرار بود ۵۰ قسمت نوشته شود که اطلاع دارم در حال حاضر تا ۲۶ قسمت را دارند پیش می‌برند.
رستگار در پایان عنوان کرد: قالب کار درآمده است و این روزها در مرحله پیش تولید هستیم، بازیگران اصلی هم همان نقش‌ها هستند و حدود سه هفته دیگر که این ۲۶ قسمت نوشته شود برای تولید نوروزی کار آماده خواهیم شد.
نامزدهای نهایی جایزه ادبی گنکور معرفی شدند – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: نامزدهای نهایی جایزه ادبی گنکور سال ۲۰۲۲ اعلام شد.
به گزارش سینماپرس به نقل از آراف‌آی، نامزدهای جایزه ادبی گنکور فرانسه از شهر بیروت اعلام شد.
هیات داوران معتبرترین جایزه ادبی فرانسه روز سه شنبه ۲۵ اکتبر اسامی چهار نامزد نهایی این دوره جایزه گنکور را اعلام کردند. آکادمی گنکور برای اولین بار در تاریخ خود برای همبستگی با شهر فرانسوی زبان بیروت که در آگوست سال ۲۰۲۰ در اثر یک انفجار به شدت آسیب دید، از پاریس نقل مکان کرد و نامزدهای خود را از شهر بیروت معرفی کرد.
با وجود تغییر شهر محل معرفی نامزدها، هیچ چیز دیگری در ساختار این جایزه در این دوره تغییر نکرده است. امسال نیز هیات داوری گنکور چهار رمان را به عنوان نامزد نهایی انتخاب کرد که شامل رمان «جادوگر کرملین» نوشته جولیانو دو امپولی، «سریع زندگی‌کن» نوشته بریژیت ژیرو، «تقریبا خواهران» کلویی کورمن و «یک جمع انسانی» نوشته مکنزی اورسل است.
نام برنده این جایزه به سنت هر سال در رستوران دورانت در پاریس در روز ۳ نوامبر اعلام می شود.