جشنواره موسیقی امیرجاهد به سال آینده موکل شد
پنجمین دوره جشنواره سراسری موسیقی امیرجاهد در شرایطی شروع میشود که هنوز اجراهای دوره چهارم برگزار نشده و به سال آینده موکول شده است.
پنجمین دوره جشنواره سراسری موسیقی امیرجاهد در شرایطی شروع میشود که هنوز اجراهای دوره چهارم برگزار نشده و به سال آینده موکول شده است.
سینماپرس: عبدالمعطی ابوزید ـ رئیس اتحادیه هنرهای تجسمی فلسطین در سوریه ـ که چندی قبل به ایران سفر کرده بود، در بازگشت از کشورمان دچار سکته شد و درگذشت.
به گزارش سینماپرس، عبدالمعطی ابوزید ـ نقاش و رئیس اتحادیه هنرهای تجسمی فلسطین در سوریه ـ در طول بیش از نیمقرن فعالیت خویش، آثاری ماندگار و شاگردانی توانمند را برای جبهۀ مقاومت تربیت کرد.
محمد مهدی دادمان، رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی در پیامی درگذشت ابوزید را اعلام کرده و چنین آورده است:
إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ
دست توانمند هنرمندان متعهد و دردآشنا، زبان گویای ملت خویش و نقشهای آنان، ندای رسای درد مردم زمانۀ ایشان است؛ درد مردمی که به قول پرستوی شاعر، قیصر عزیز، «چین پوستینشان، مردمی که رنگ روی آستینشان، مردمی که نامهایشان، جلد کهنۀ شناسنامههایشان درد میکند». نقاش فقید، مرحوم عبدالمعطی ابوزید، هنرمند دلآگاهی بود از سرزمین عزیز فلسطین که در طول بیش از نیمقرن فعالیت خویش، آثاری ماندگار و مهمتر و مؤثرتر از آن، جوانان هنرمند و شاگردان توانمند بسیاری را به جبهۀ مقاومت تقدیم داشت و به رغم همۀ سختیهای زندگیِ در تبعید، لحظهای از کار و تلاش و مجاهدت هنری نایستاد. او به نیکی و بسیار زود دریافت که پایداری در برابر دشمن غاصب، به همان اندازه که نیازمند غیورمردانی رزمنده و سلاحدردست است، به همان میزان هم به هنرمندان دردمند و خلاقی احتیاج دارد که با احضار گذشته و بیان مسائل امروز، تصویر روشنی از فردا بیافرینند و زندگی را برای مردم خویش معنادار و غنیتر سازند. او با همین نگرش عمیق و با هدف زنده نگاه داشتن یاد میهن و خاطرۀ خانه، در طی این نیمقرن اقدام به بازیابی هویت ملی مردم خویش در قالب عناصر بصری و نشانههای تصویری کرد و با نشر مدام آنها در آثار هنری خود و شاگردانش کوشید در برابر دیو نسیان بایستد و مانع فراموشی تصویر میهن در ذهن و جان هموطنان آوارۀ خود شود.
افتخار میزبانی از ایشان در روزهای اخیر، خاطرهای ارزشمند برای خانواده حوزه هنری خواهد بود تا نقش اثرگذار هنرمند غیور مسلمان در مسیر نورانی مقاومت بیش از پیش رخ بنماید. درگذشت این هنرمند خلاق، مبارز، صبور و متواضع را تسلیت عرض می کنم و و از خداوند متعال برای روح بلندپروازش، مراتب عالی آسمانی و برای خانواده و نزدیکان محترم ایشان نیز صبر بر این مصیبت را مسألت میکنم.
پرویز کلانتری بیشک یکی از مهمترین چهرههای هنر نوگرای ایران و از جمله فعالترین نقاشان معاصر بود. آثار کلانتری همچنان که سرشار از عشق به زمین است، تصویری سهل و ممتنع از زندگی ساده و بیآلایش مردمان کویر ایران را پیش روی بیننده میگذارد. این دل مشغولی همیشگی هنرمند، در طول دههها، از تصویرسازیهای کتابهای درسی کودکان و نوجوانان گرفته تا نقاشیهای کاهگلیاش، ترکیبی دلپذیر از دغدغه «هویت» و رازآمیزی «خیال» است.
سینماپرس: عبدالله علیخانی معتقد است: قیمت بلیت سینماها هیچ تناسبی با تورم ندارد و در عین حال افزایش نرخ آن نیز امکانپذیر نیست و در این شرایط تنها راه حل حمایت دولت از سینما است.
به گزارش سینماپرس، همواره با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال بحث افزایش قیمت بلیت سینما برای سال آینده مطرح میشود و امسال نیز طبیعتاً این مسئله به موضوعی قابل بحث تبدیل شده که با کاهش شدید مخاطبان سینما در ماههای اخیر حساسیت آن دو چندان شده و مشخص نیست که برای قیمت بلیت سینما در سال آینده چه تصمیمی اتخاذ خواهد شد.
در این بین؛ برخی سینماگران طبیعتاً با افزایش قیمت بلیت مخالف هستند چراکه شرایط اقتصادی و میزان مخاطبان سینما به حدی بحرانی است که افزایش قیمت قطعاً سینما را با کاهش شدیدتر مخاطب مواجه میکند و از طرفی برخی بر این عقیدهاند که قیمت بلیت سینما هیچ تناسبی با میزان تورم ندارد.
عبدالله علیخانی (تهیهکننده سینما، مدیر سینما عصر جدید و مدیر مؤسسه پویا عصرفیلم) یکی از موافقان افزایش قیمت بلیت سینما با اعداد و ارقام مستند خود است اما متعقد است تعیین قیمت باید کاملا حساب شده و با حمایت دولت از سینما همراه باشد.
این تهیهکننده درباره افزایش قیمت بلیت سینماها در سال آینده گفت: برای بررسی این موضوع که قیمت بلیت سینما تا چه حد باید افزایش داشته باشد یا اصلاً نیازی به افزایش قیمت نیست، باید مسائل بسیاری را در نظر گرفت اما به طور کل باید بگویم که قیمت بلیت در سینمای ایران از همان ابتدا افزایش منطقی نداشته است.
علیخانی تصریح کرد: اگر بخواهیم نگاهی سطحی و مقطعی داشته باشیم باید بدون در نظر گرفتن مسائلی که باعث شده سینما در این شرایط رکود قرار بگیرد با افزایش قیمت بلیت مخالفت کنیم اما باید بدانیم که ماجرا پیچیدهتر از این حرفهاست. سینماگران تنها قشری هستند که با قیمت روز اثرشان را تولید میکنند و بسیار کمتر از میزان قیمتی که نسبت به تورم منطقی است، محصولشان را میفروشند. برای مثال زمانی بلیت سینما در سینمای لالهزار ۳ تومان بود و در سینمای آزادی ۴ تومان و در همان منطقه شما با همان قیمت یا نهایتاً کمی بیشتر از بلیت سینما میتوانستید یک چلوکباب برگ به عنوان نهار میل کنید. من مثال دقیق زدم و اسناد این قیمتها را دارم و میتوانم منتشر کنم؛ الان قیمت بلیت سینما در لالهزار و همان سینما آزادی اگر ۴۵ هزار تومان باشد، همان رستوران همان غذا را ۲۵۰ تا ۴۰۰ هزار تومان میفروشد، بنابراین اگر قرار بود از همان ابتدا بر اساس تورمی که در کشور ما وجود دارد، قیمت بلیت سینما را افزایش دهیم امروز بلیت سینما باید ۳۰۰ هزار تومان میشد.
وی افزود: سینماگر و سینمادار فردی جدا از جامعه نیست، او با همین تورم زندگی میکند و با همین قیمتها محصولش را تولید میکند و سینمادار هم با همین قیمتها باید لوازم سینمایش را تهیه کند، قبض برق را پرداخت کند و به کارکنانش حقوق بدهد اما سینما امروز در شرایطی قرار گرفته که باید بسیار کمتر از میزان تورم محصولش را بفروشد، اگر ما در افزایش قیمت بلیت روندی همگام با دیگر محصولات داشتیم امروز با افزایش قیمت بلیت کسی اعتراض نمیکرد و میپذیرفت که به تبع شرایط اقتصادی باید این اتفاق رخ دهد؛ اما حالا که اینطور نشده قطعاً افزایش قیمت بلیت منجر به ریزش مخاطب میشود و کسانی که در این شرایط به افزایش قیمت اعتراض دارند هم حرفی منطقی میزنند چراکه همه میدانیم سینمای ایران به خودی خود با ریزش مخاطب مواجه است و این اتفاق میتواند حداقل در کوتاه مدت موجب ریزش شدید مخاطب شود.
این تهیهکننده خاطرنشان کرد: امروز برای یک خانواده سخت است که هر نفر مثلاً ۷۰ هزار تومان پول بلیت سینما بدهند و یک فیلم ببینند چراکه از روز اول به سینما اجازه ندادند متناسب با تورم افزایش قیمت داشته باشد. وقتی قیمت بلیت سینما بسیار کمتر از میزان تورمی است که در کشور شاهد هستیم و در عین حال افزایش قیمت در این شرایط هم منجر به کاهش شدید مخاطب میشود، وضعیت پیچیدهای پدید میآید که تنها حمایت دولت میتواند راهگشا باشد. در برخی شرایط دولت باید وارد عمل شود و خودش مدیریت بحران را دست بگیرد، همانطور که دولت برای نان یارانه در نظر میگیرد تا قیمتش کنترل شود برای سینما که یک محصول فرهنگی است و به دلیل سوءمدیریتها در طول سالیان دراز به این شرایط رسیده باید یارانهای در نظر بگیرد و اجازه ندهد که قیمت به یکباره تا اندازه زیادی افزایش پیدا کند و به تبع آن با ریزش مخاطب مواجه شود. اگر اجازه میدادند که سینما زیست طبیعی خود را داشته باشد هیچ نیازی به حمایت دولت نبود اما در این شرایط چارهای جز حمایت دولت نیست.
علیخانی تصریح کرد: فیلمسازی در سینما امروز با ریسک بالایی همراه است، اکثر سرمایهگذارها سرمایهشان را در سینما از دست میدهند و تنها چند فیلم هستند که در طول سال میتوانند سرمایه خود را برگردانند و فیلمهایی که موفق به سودآوری میشوند به اندازه انگشتان یک دست هم نیستند. سینمادارها هم به تبع این شرایط وضعیت مساعدی ندارند و هر گونه تصمیمگیری در این حوزه باید با دقتی صورت بگیرد که این وضعیت بحرانی را که به دلیل تصمیمات غلط سالهای گذشته شکل گرفته بحرانیتر نکند. مشکل سینمای ما امروز با افزایش یا کاهش بلیت سینما حل نمیشود، کاملاً مشخص است که وضعیت اقتصادی کشور مساعد نیست و حتی اگر قیمت بلیت کاهش پیدا کند بخش اعظمی از جامعه ترجیح میدهد به مشکلات اساسیاش رسیدگی کند تا اینکه برای ساعتی به تفریح فکر کند و به سینما برود. وقتی مشکل با ارزان یا گران شدن بلیت حل نمیشود دولت باید به عنوان حامی ورود کند، به نسبت مخاطبانی که فیلمها دارند از فیلمها حمایت کند و سینما را نجات دهد.
وی در پایان تصریح کرد: سالهای قبل سازمان سینمایی به شکلهای مختلف به سینماها کمک میکرد ولی مدتی است که هیچ حمایتی صورت نمیگیرد. اگر سینما نابود شود وجود وزارت ارشاد و سازمان سینمایی هیچ معنایی ندارد. وزارت ارشاد تنها نهادی برای نظارت و برخورد با سینما نیست و باید از سینما حمایت کند، در این شرایط بدون شک اگر وزارت ارشاد حمایتی نکند، هم ثابت ماندن قیمت بلیت و هم افزایش آن به ضرر سینما تمام میشود و میتواند آن را به نابودی بکشاند.
این روزها فضاها و لحظههایی که به ظاهر برای ما تکراری و بدون جذابیت شدهاند در نقاشیهای نمایشگاه «آوای زندگی» به تصویر کشیدهشده تا از آنچه فراموششده، آشناییزدایی شود.
سینماپرس: نمایندگان مجلس شورای اسلامی با صدور بیانیه ای که به امضای ۲۳۱ تن از نمایندگان رسیده است، از وزیر فرهنگ و همچنین اقدامات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برگزاری موفق جشنواره های فجر امسال تقدیر کردند.
به گزارش سینماپرس، نمایندگان مجلس با صدور بیانیهای که به امضای ۲۳۱ نماینده رسیده از اقدامات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برگزاری موفق جشنواره فیلم فجر امسال تقدیر و تشکر کردند.
احمد راستینه نماینده مردم شهرکرد در مجلس شورای شورای اسلامی با اعلام این خبر گفت: نمایندگان مجلس در بخشی از این بیانیه از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مسئولان برگزاری جشنواره های فجر به خاطر اقدامات تحولی در جشنواره فیلم فجر و سایر جشنواره های امسال تقدیر و تشکر کرده اند.
سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی افزود: در جشنواره فیلم فجر امسال زمینهای فراهم شد تا کسانی که از استعدادها و توانمندیهای قابل توجهی در عرصه فیلمسازی و هنر بهرهمند هستند اما به دلیل عدم شهرت کار آنها دیده نمیشود کارها و زحماتشان دیده شود.
نماینده مردم شهرکرد در مجلس شورای اسلامی در پایان اظهار داشت: این بیانیه به امضای حدود ۲۳۱ نفر از نمایندگان رسیده است.
مهلت ثبتنام حضور هنرمندان در پنجمین دوره «جشنواره سراسری موسیقی امیر جاهد» تا ۲۵ اسفند ۱۴۰۱ تمدید شد.
«مدرسه البرز»، «ساختمان اداره پست ایران»، «مدرسه ژاندارک»، «کارخانه قند ورامین»، «زندان قصر»، «مدرسه جدید دارالفنون»، «مسجد فخرالدوله امینالدوله»، «مدرسه انوشیروان دادگر» و «کلیسای حضرت مریم»، از جمله بناهای تاریخی تهران هستند که با معماری شاخص و منحصر به فردی ساخته شدهاند و حتی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاند، اما تمام این بناها یک وجه مشترک دارند و آن هم این است که یک معمار روستبار به نام «نیکولای مارکُف» آنها را پدید آورده است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی سازمان سینمایی سوره، دو طرح «بادآباد» و «خواب دزد» که در چهارمین دوره رویداد پرتاب انیمیشن «رویازی» به مرحله نهایی رسیده بودند، توسط این سازمان برای سرمایه گذاری انتخاب شدند.
روایت «بادآباد» داستان شخصیت نوجوانی به نام «بادبد» از شهری ساخته شده از باد است که آرزو دارد ناخدای شهرشان، «بادآباد» شود و به دنبال این آرزو مسائل و داستانهای مختلفی برای او و دوستانش پیش میآید. سازمان سینمایی سوره سرمایهگذاری مشارکتی ۵۰ درصدی در این طرح خواهد داشت.
«خواب دزد» درباره دختربچهای است که در مقابله با یک غریبه که خواب و رویای مردم شهر را میخرد و به آنها طلا میدهد، وارد ماجراها و داستانهای مختلفی میشود. سازمان سینمایی سوره سرمایهگذاری مشارکتی ۷۰ درصدی در این طرح خواهد داشت.
چهارمین رویداد پرتاب انیمیشن «رویازی» با شعار «رویاهاتو زندگی کن» با تلاش مرکز انیمیشن سوره پس از برگزاری دورههای آموزشی و کارگاهی در ۱۲ آبانماه سال جاری در سالن سوره حوزه هنری به ایستگاه پایانی خود رسید. در این رویداد ۱۲ گروه به مرحله نهایی راه یافتند. طرحهای راهیافته به مرحله نهایی با ارائه طرح در مقابل سرمایهگذاران، فعالان و مسئولان حوزه انیمیشن ایران، شانس خود را برای جذب سرمایهگذار امتحان کردند.
مرکز انیمیشن سوره، به همت سازمان سینمایی سوره حوزه هنری، هرسال این رویداد را با محوریت «پیوند ایده و سرمایه» برگزار میکند.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، ششمین برنامه «مستندات یکشنبه» که بهعنوان زیرمجموعه سینماتک خانه هنرمندان ایران به پخش فیلمهای مستند میپردازد، روز یکشنبه ۷ اسفند به نمایش فیلم مستند «از سکوی سرخ» ساخته پویا پارسامقام و با محوریت یدالله رویایی شاعر فقید معاصر اختصاص داشت.
پس از نمایش فیلم نشست نقد و بررسی آن با حضور امید بلاغتی منتقد سینما و سامان بیات مجری برنامه برگزار شد.
فیلمی که در دومین تماشا بیشتر دوستش داشتم
در ابتدای این برنامه بلاغتی گفت: من ۲ بار فیلم را دیدهام اما نکته جالب در دوباره دیدن فیلم این بود که در مرتبه دوم فیلم را بیشتر دوست داشتم. بار اول فیلم برایم بی ساخت به نظر میآمد و این البته از سلیقه من بود، دوست داشتم فیلمی درباره رویایی ببینم که ساختمند باشد.
وی ادامه داد: در نوبت دوم اما حس کردم این مستند مثل اشعار یدالله رویایی است و درک و دریافت آن انگار به یک نوبت دیگر تماشا نیاز دارد. همچنان که شعر رویایی نیاز به خواندن به دفعات زیاد دارد. در بار دوم حس کردم فیلم ساختمانی دارد که اتفاقا فکر شده است، هرچند به نظرم در بار اول رها میآمد. حس کردم فیلم مثل تلاشی برای چیدن شعر یدالله رویایی است. بار اول به این فکر میکردم که چگونه میخواهم بروم و درباره فیلمی که دوست ندارم صحبت کنم اما در نوبت بعد حس کردم چیزهایی پیدا کردهام که میتوانم بگویم و با شما به اشتراک بگذارم.
این منتقد ادامه داد: این فیلم در آن دسته از مستند پرترههایی قرار میگیرد که شخصا آنها را ترجیح میدهم. مستندهایی که در آنها شاهد کلنجار رفتن و تلاش فیلمساز برای یافتن دنیا، هنر و دلمشغولیهای سوژه خود هستیم. ما مستند پرترههای زیادی داریم که اینگونه نیستند و تنها ویژگیهای سوژه خود را روایت میکنند و اتفاقاً از بدیهیات میگویند. من اصلاً آنها را دوست ندارم. چند روز پیش مستندی به نام «چریکه بهرام» را دیدم که از همین دست بود. یعنی تعدادی از همکاران، بازیگران و منتقدان درباره بیضایی صحبت میکردند و آنقدر ارتباط برقرار کردن با آن برایم سخت بود که نام مستند به سختی به یادم آمد!
وی گفت: چند وقت پیش هم یک مستند خارجی از انیو موریکونه دیدم که ساختاری بینابین داشت که به نظرم مدل بهتری از آن دسته مستندهایی است که بدیهیات را عنوان میکنند. به طور کلی حس میکنم مستندهایی موفقتر هستند که به ما نشان میدهند جهان سوژه چگونه است.
جهانی که از دل یک کلنجار دائمی شکل میگیرد
بلاغتی ادامه داد: در مستند «از سکوی سرخ» مهمترین چیزی که برای بیننده آشکار میشود، اهمیت کلمه برای این شاعر است. فیلم در این کار کاملا موفق است و به تو میگوید جهان شعری یدالله رویایی به وسیله کلنجار دائمی شاعر و فیلمساز چگونه است و نقطه کانونی زیست ادبی رویایی از کجا میآید. این جنس از مستند پرترهها را نسبت به آن دست از مستند پرترههایی که صرفا مصاحبهمحور هستند و بیشتر اهمیت آدمها را یادآور میشوند، ترجیح میدهم.
در ادامه سامان بیات گفت: من اولین بار بود که فیلم را میدیدم و باید بگویم کارگردان خیلی خوب یدالله رویایی را میشناسد و تاریخ کارهای او را میداند از این منظر ارجاعات خیلی هوشمندانه هم به کارهای رویایی دارد.
رابطه عاطفی فیلمساز با سوژه مستندش
در این بخش از نشست پویا پارسامقام بهعنوان کارگردان مستند گفت: نمایش اول فیلم برای خود آدم خیلی موضوع هیجانانگیزی است. من رابطه عاطفی با آقای رویایی و اشعارش داشتم و ضمن بهرهمندی از موهبت دیدار با این شاعر در این سطح، واقعا نمیدانستم سرانجام این مستند چه میشود؟ یک دوره اصلا مستند اهمیت خود را برایم از دست داده بود و به عنوان مخاطبی که شعرهای رویایی را دوست دارد با او ارتباط داشتم. در این میان با آدمهایی برخورد کردم که به فهم من از شعر ایشان کمک کردند.
بلاغتی هم با اشاره به استقبال علاقهمندان از اکران این مستند در خانه هنرمندان بیان کرد: من خودم کمی مضطرب شدم. چون فکر نمیکردم در روزگار کنونی با این جمعیت برای تماشای فیلم مواجه شوم.
وی مطرح کرد: مدلی از پژوهش میتواند محل مناقشه درباره ساخت یک فیلم مستند باشد. به نظرم استراتژی که فیلم برمبنای آن ساخته شده خوب است. فیلم مطلقا در دسته پرترههای تاریخمحور قرار نمیگیرد. دادههایی که از رویایی و کاری که میکند به مخاطب ارائه میشود، به گونهای دیگر در فیلم چیده شده است. نسبت رویایی با شاملو، فروغ و … به اندازهای که لازم است روایت میشود. فیلم به سراغ تاریخ زیست رویایی نمیرود. این ساختار چیزی شبیه شعرهای رویایی است.
اصلاً با مستند تاریخنگارانه مواجه نیستیم
بلاغتی ادامه داد: حس کردم فیلمساز بیشتر از تسلط ادبی بر شعر رویایی، نسبت عاطفی با سوژه و اشعارش دارد و در جاهایی میگذارد فیلم بازیگوش باشد و به جاهایی سرک میکشد. نوشتن، شعر، قلم و کلمه مهمترین چیزهایی هستند که رویایی را به ذهن میآورند، به اندازه در فیلم هستند و این مهمترین نکته فیلم است. برای حرکت به سمت تاریخ و روایت نکاتی مانند نسبت رویایی با شاعران دیگر، نقاط عطف زندگی او مانند مهاجرت و یا نسبتی که او با خواهرش دارد، برای همه و همه، این شعرها هستند که بهانهای میشوند تا فیلم به آن ماجراها سرک بکشد. مرکزیت فیلم خود رویایی است آن هم به عنوان رویایی شاعر. فیلم مطلقاً وارد بحث تخصصی نمیشود اما آنچه لازم است را مطرح میکند. ما اصلا با مستند تاریخنگارانهای مواجه نیستیم، فیلم حتی به تاریخ به دنیا آمدن رویایی توجهی نمیکند، حتی نمیگوید کتابهای او چه زمان منتشر شده این همان چیزی است که مستند را خاص کرده است.
بیات هم بیان کرد: جاهایی دوست داشتم فیلم درباره رویایی منتقد و رویایی نظریهپرداز هم صحبت کند، اما هرچه فیلم پیش رفت یک مستند شخصیتر شد.
در بخشی از این نشست مخاطبی بیان کرد: «از سکوی سرخ» از جنبه معرفی یدالله رویایی بهعنوان یک شاعر فیلم بینقصی است و کسی که او را نمیشناسد میتواند با تماشای این فیلم به شناخت کمی از او برسد.
مخاطب دیگری عنوان کرد: سوژه اصلی فیلم چندبار روی فرم و فرمگرایی تاکید دارد و این میتواند نقطه ورود برای شکلگیری قصه و تصویری باشد که فیلمساز به سراغش میرود. با این حال هرچه بیشتر گذشت، کمتر به این کلیدواژه پرداخته شد. اگر قرار است فیلم نمایشهای دیگری داشته باشد، در صورت توجه کارگردان و عوامل به این کلیدواژه و با تدوین دوباره، میشود آن را به فیلم موفقتری تبدیل کرد.
یدالله رویایی ابتدا جوابم را نمیداد!
در این بخش پارسامقام گفت: آقای رویایی در برقراری ارتباط خیلی آدم سختی بود. دوست نزدیکی در پاریس وساطت من را کرد و قرار شد فیلم را بسازیم. وقتی به آنجا رفتم آقای رویایی ۱۰ روزی جواب من را نداد! به تعطیلات ژانویه خوردیم و وقتی قرار گذاشتیم، من دیگر بیاعتماد شده بودم. تصور او از فیلمسازی یک گروه بیست نفره بود. بعد از چهل روز از آن سفر بازگشتم آن هم با هشت ثانیه راش! با یک شرمساری به تهران برگشتم.
وی ادامه داد: در سفر دوم افشین دشتی کمک کرد تا او را ببینم، سفر دیگری که داشتیم او گفت باید فیلمنامه را بخوانم در حالی که روال من این بود که بر اثر ارتباط عاطفی، فیلم میساختم. با افراد اطرافم مشورت کردم و فیلمنامهای نوشتم تا شرط ورودم به خانه او شود. او گفت من اهل بداهه نیستم. سوالها را بنویس، وقتی فکر کردم جوابش را مینویسم. تصور من از فیلم خراب شد.
این مستندساز افزود: روزی بیشتر از یک ساعت هم حوصله نداشت که آنجا بروم. من دوست نداشتم فیلمم مدل مصاحبه شود اما او هر بار خود را آراسته میکرد. تنها توافقمان این بود که شخص دیگری وارد این مستند نشود. با این حال شانس زندگی من این بود که او را دیدم. بینهایت مهربان بود. زندگی او با کلمه بود. بینهایت شیرین بود و اصلا تصور نمیکردی با یک مرد ۸۵ ساله مواجه هستی. ارتباط خوبی با اینترنت داشت و این برایم جالب بود. خودم هم نمیدانم این فیلم چگونه فیلم شد! چهار پنج سال رفت و آمد کردم تا فیلم را بسازم. چون رویایی خیلی اهل بیرون آمدن نبود. در ادامه کار به کرونا خوردیم تصمیم گرفتم تدوین را شروع کنم اما با وحشت این کار را شروع کردم و موهایم سفید شد چون مسئولیت سنگینی بر گردن من بود اما فیلم و شخص آقای رویایی برای زندگی شخصی من خیلی تاثیرگذار بودند.
بلاغتی هم گفت: من فیلم را خیلی دوست داشتم و میخواهم بگویم فیلم روایت پویا از یدالله رویایی است. پرترهای که فیلمسازی پشتش است. با آنکه مستندهای تاریخگرا مخاطبان غیرسینمایی را خیلی راضی میکنند و گاهی فکر میکنم هر کسی میتواند آن فیلمها را بسازد، اما به نظرم این فیلم پرتره رویایی از نگاه آقای پارسامقام است. نکته بعدی این است که فیلمساز انگار به شمایل آرتیستیک رویایی جذب شده است. بیشتر از اینکه رویایی شاعر و نظریهپرداز را به تصویر بکشد و شیفته آنها باشد، فیلمساز به شمایل آرتیستیک رویایی علاقهمند است. برای من جالب بود که آدمی که در چیدمان و فرم در شعر گرایش دارد درباره فیلمی درباره خودش هم چنین تصوری داشته است اما فیلم یک جای دیگر میایستد، فیلمساز موفق میشود رویایی خود را بسازد، جهان شعری او را میفهمیم، نگاهش به جزییات، اهمیت عشق در نگاه او و … را میبینیم. «از سکوی سرخ» شبیه شعری از رویایی است که اتفاقا اکنونگراست.
روزی که قرار بود رویایی فیلم را ببیند، از دنیا رفت
پارسامقام درباره اینکه آیا رویایی خودش فیلم را دید یا نه؟ بیان کرد: نه. من به فرانسه رفتم که فیلم را نشان ایشان بدهم ولی همان روزی که قرار بود رویایی فیلم را ببینند از دنیا رفت. این خیلی عجیب بود.
وی گفت: اشتیاقی که من را به آن خانه کشاند، شکل کار رویایی بود چون خودم شیفته فرم هستم. من سمپات شکل کار رویایی بودم و بعد از معاشرت با او، بیشتر شیفته او شدم. آنچه پیچیده بود این بود که او چه کار کند تا من فیلم بگیرم. او میگفت هنر را باید با دروغ ساخت و تو هم همینگونه فیلم بساز! اما به مرور زمان به حرفهایی که او درباره عبارت شعری، کلمهها و … میگفت فکر کردم. احساس کردم میتوانم با فیلمم اینگونه برخورد کنم. برای همین از فیلمهای دیگر که خیلی دوستشان داشتم استفاده کردم، آنها را روی پرده انداختم و از آنها فیلم گرفتم. جالب است که بگویم او در همه موضوعات هم درباره مرگ صحبت میکرد.
خواهر یدالله رویایی هم که در این نشست حضور داشت، گفت: من ناظر بر زحمات آقای پارسامقام بودم و میدیدم که رنج سفر را تحمل میکرد. وقتی این مستند را دیدم متوجه شدم این همان چیزی است که فکرش را میکردم. چون از کلیشهها دوری کرده بود. اکثرا سبک رویایی را میشناسند منتها چیزی را که دوست داشتیم ببینیم همان عکسها و ارتباطات عاطفی بود که در این فیلم به خوبی به آنها پرداخته شده بود.
در پایان مظفر رویایی برادر یدالله رویایی هم مطرح کرد: کوششها و زحمات پویا پارسامقام را تحسین میکنم کار هر کسی نیست که بتواند با یدالله کنار بیاید. برای من تماشای این فیلم ۲ وجه داشت، هم انگیزههای روحیام را تکمیل کرد و به عنوان برادری محزون آن را دیدم و هم بهعنوان یک تماشاگر از تماشای آن هیجانزده شدم. این حزن و هیجان محصول همین فیلم است.