ضربان هنر ۱۸ هنرمند به نمایش درمی‌آید
سومین نمایشگاه گروهی عکس «ضربان هنر» با حضور ۱۸ هنرمند عکاس در فرهنگسرای نهج البلاغه برگزار شده و جدیدترین آثار هنری آنان به نمایش درمی‌آید.
بایگانی آبان 10, 1402
فروش «اخت الرضا» از ۲۰۰میلیون گذشت – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: فروش «اخت الرضا» در اکران‌های مردمی عمار از ۲۰۰میلیون گذشت
به کارگردانی سینماپرس، فیلم «اخت الرضا» که تا پنج روز قبل، در اکران‌های عمار فروش ۱۰۰میلیون تومانی را تجربه کرده بود، در سیزدهمین روز اکران خود رقم فروش ۲۱۵میلیون تومان را هم پشت سر گذاشت.
«اخت الرضا» در این اکران‌ها تاکنون ۲۰۵۹۳ مخاطب و ۲۷۰ سانس نمایش را میزبانی کرده است.
هم‌چنین بیشترین تعداد اکران‌های خارج از سینمای این فیلم، در مساجد و مدارس بوده است.
پویش «در کنار غزه» نیز به تازگی به اکران‌های مردمی عمار فیلم «اخت الرضا» اضافه شده است. در این پویش، درصدی از هزینه فروش بلیط فیلم به مردم غزه اختصاص می‌یابد، پرچم فلسطین در مکان اکران‌ها نصب می‌شود و مردم در کنار تماشای فیلم، به صورت دسته جمعی برای پیروزی هر چه زودتر ملت فلسطین بر رژیم منحوس صهیونیستی استغاثه می‌کنند.
عموم مردم می‌توانند فیلم سینمایی «اخت الرضا» را در مساجد، مدارس، حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها و … به نمایش بگذارند. جهت دریافت راهنمایی و ثبت درخواست اکران این فیلم تماشایی به نشانی ekranmardomi.ir/movie/okhtorreza مراجعه کنید یا با شماره ۰۲۱۴۲۷۹۵۰۵۰ تماس حاصل فرمایید.
برپایی ۴ نمایشگاه جدید در خانه هنرمندان
نمایشگاه تصویرسازی کتاب کودک، نمایشگاه مجسمه و دو نمایشگاه نقاشی در گالری‌های خانه هنرمندان ایران افتتاح می‌شوند.
برنامه‌ای برای رونق سفر بین ایران و ترکمنستان
جشنواره و نمایشگاه گردشگری و صنایع دستی ایران و ترکمنستان به نشانه دوستی مردم دو کشور در شهر عشق‌آباد آغاز شد.
مارکتینگ «موسیقی تئاتر» در قیاس با «موسیقی فیلم» ضعیف‌تر و نیازمند توجه بیشتر است – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: رییس انجمن موسیقی تئاتر با اعلام برپایی دومین کنسرت موسیقی تئاتر از بی‌توجهی به این شاخه هنری ابراز تاسف کرد و گفت: مدیران هنری در پاسخ به پیشنهادها و درخواست‌های ما فقط لبخندهای قشنگ می‌زنند.
به گزارش سینماپرس، سعید ذهنی در گفتگو با ایسنا ادامه داد: دومین کنسرت موسیقی تئاتر را در دو بخش «دِم» و «دوردست» برگزار می‌کنیم و هدف اصلی این کنسرت نیز همچون اولین کنسرت موسیقی تئاتر که چندی پیش برگزار شد، ترویج و ارتقای موسیقیِ تئاتر است.
او ادامه داد: از آنجاکه تئاتر در ایران اجراها و مخاطبان محدودی دارد، موسیقی آثار نمایشی هم کمتر شنیده می‌شود و فرصت محدودی برای ارائه به مخاطبان را پیدا می‌کند. به همین دلیل مارکتینگ موسیقی تئاتر در قیاس با موسیقی فیلم ضعیف‌تر و نیازمند توجه بیشتر است.
این آهنگساز، خط مشی اصلی انجمن موسیقی تئاتر را آشتی مخاطبان با موسیقی تئاتر خواند و تاکید کرد: موسیقی تئاتر با کنسرت تئاتر متفاوت است. در موسیقی تئاتر، آهنگ‌هایی اجرا می‌شود که ویژه آثار نمایشی ساخته شده ولی در موسیقی تئاتر، عموما یک خواننده موسیقی که معمولا هم موسیقی پاپ است، در خلال اجرای یک نمایش به اجرای قطعات موسیقی می‌پردازد.
ذهنی با تشریح برنامه‌های این کنسرت توضیح داد: دومین کنسرت موسیقی تئاتر از دو بخش تشکیل شده است؛ بخش اول موسیقی نمایش «عزیز شنگال» که ساخته مهرداد میرزایی است و سال ۹۳ با کارگردانی دکتر قطب‌الدین صادقی در تالار اصلی تئاتر شهر اجرا شده، با تنظیم مجدد اجرا می‌شود. گروهی از دوستان انجمن بر اساس تم‌های اصلی کار، این قطعات را اجرا می‌کنند. ضمن اینکه پوستر و تصاویری از نمایش هم پخش می‌شود.
او اضافه کرد: در بخش دوم به موسیقی سه تئاتر می‌پردازیم؛ «بانوی آوازخوان» ساخته کیارش اعتماد سیفی. این نمایش به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی تابستان سال ۹۸ در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفته است. در ادامه موسیقی نمایش «تبرئه» به آهنگسازی مشترک ارشام مودبیان و کیارش اعتماد سیفی اجرا می‌شود. این نمایش نیز با کارگردانی منیژه محامدی سال ۸۷ در سالن چهارسو تئاتر شهر روی صحنه رفت و موسیقی آن بعدتر منتشر شد.
به گفته او، قرار است در ادامه این برنامه، موسیقی نمایش «تقدیربازان» دیگر ساخته کیارش اعتماد سیفی اجرا بشود. این اثر نمایشی به کارگردانی سیما تیرانداز بهار سال ۹۴ در سالن چهارسو تئاتر شهر روی صحنه رفت.
ذهنی در پاسخ به اینکه چه راهکاری برای مارکتینگ موسیقی تئاتر پیشنهاد می‌کنید، توضیح داد: بارها در دوره‌های گوناگون با مرکز هنرهای نمایشی صحبت کرده‌ایم و همه مدیران مرکز هم قول مساعد داده‌اند ولی تنها پاسخ‌شان یک لبخند زیبا بوده که به نتیجه‌ای نرسیده است. آخرین بار جلسه مشترکی با آقای نظری (مدیر کل هنرهای نمایشی) و آقای الهیاری (مدیر کل دفتر موسیقی) داشتیم و از هر دو عزیز خواستار حمایت شدیم تا بعد از انجام کار کارشناسی، امکانات لازم را که در اختیار دارند، ارائه بدهند و خودشان تهیه‌کننده کار شوند و این فرصت به آهنگسازان تئاتر داده شود تا آثای خود را ضبط کنند.
او تاکید کرد: مرکز هنرهای نمایشی با پخش این آثار در دفترهای استانی هم به حمایت از موسیقی تئاتر می‌پردازد و هم بازاری برای این کار ایجاد می‌کند و خودشان می‌توانند از این مارکتینگ استفاده کنند. این مرکز استودیو دارد و فقط با ارائه همین امکاناتی که در اختیار دارد، می‌تواند از این جریان حمایت کند.
ذهنی خاطرنشان کرد: وضعیت موسیقی تئاتر با سینما و تلویزیون متفاوت است. اغلب موسیقی‌های درخشان رسانه‌های تصویری منتشر شده ولی در تئاتر تلاش‌های ما به نتیجه نرسیده است.
او در پایان با ابراز خرسندی از برگزاری برنامه کنسرت تئاتر در خانه تئاتر گفت: در دوره‌ای که نق زدن معمول و مرسوم شده، خوشحالیم که دست‌کم کاری عملی در جهت تولید اثر هنری انجام می‌دهیم و خوشبختانه در برنامه اول مخاطب هم با خریداری بلیت، حمایت خود را از ما نشان داد.
به گزارش ایسنا، برنامه این کنسرت به شرح زیر است:
بخش اول (پروژه‌ی دِم)
فرشاد فزونی: سازهای الکترونیک
آوا، شروین عباسی: فلوت، فلوت آلتو، سه‌تار
تریفه کریمیان: آوا (راوی)، فرشاد رضایی: گیتار باس
هادی ثابت: ساکسیفون تنور
بخش دوم: (دوردست)
کیارش اعتمادسیفی: گیتار الکتریک
علیرضا شمس اسکندری: درامز
مهدی محمودخانی: گیتار باس
فرشاد نجاتی: پیانو، کیبورد
احسان بسی‌خواسته: کمانچه
این کنسرت روزهای از چهارشنبه تا جمعه همین هفته ( ۱۰ تا ۱۲ آبان ماه) راس ساعت ۱۹ در سالن جوانمرد عمارت خانه تئاتر به نشانی خیابان سمیه، بین خیابان حافظ و ویلا برگزار می‌شود.
سعید ذهنی: مدیران هنری فقط لبخندهای قشنگ می‌زنند/ برگزاری دومین کنسرت موسیقی تئاتر
رییس انجمن موسیقی تئاتر با اعلام برپایی دومین کنسرت موسیقی تئاتر از بی‌توجهی به این شاخه هنری ابراز تاسف کرد و گفت: مدیران هنری در پاسخ به پیشنهادها و درخواست‌های ما فقط لبخندهای قشنگ می‌زنند.
ضوابط تشکیل «جبهه جهانی مبارزه با استکبار»/ «استکبارستیزی» واقعی با فاصله‌گرفتن از شیوه «حرف درمانی» – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: «استکبار ستیزی عملی» یعنی آنکه مدیران «سازمان سینمایی» بجای «حرف درمانی» و تکرار سیاست‌ها و برنامه‌های کاملا صحیح و بسیار هوشمندانه «وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی» به سراغ پیگیری و تحقق ملموس این برنامه‌ها بروند.
محمدرضا مهدوی‌پور/ اگر چه تاریخ ایران، بالاخص در ۵۰ سال اخیر پُر است از حضور «استکبارستیز ملت ایران» ؛ اما روز «سیزدهم آبان» در تقویم تاریخی کشور به نماد این حضور مبدل گردیده و با عنوان «روز مبارزه بر علیه استکبار» به ثبت رسیده است. حضوری نشان‌دار که متاسفانه از کمترین ظهور و بروزی در عرصه هنر و بالاخص سینما برخوردار شده و از این جهت لزوم بازخوانی و مرور چند نکته مهم را ضروری می‌سازد:
۱/ چهل و چهار سال است که به برکت اقدام انقلابی ۱۳ آبان ۱۳۵۸ هجری شمسی «ایالات متحده آمریکا» در «ایران» حضور رسمی و با هویت دیپلماتیک خود را از دست داده و نمی‌تواند با استفاده از «پوشش دیپلماتیک» فضای لازم را برای دخالت مستقیم افسران اطلاعاتی خود فراهم و نفرات لجستیک سفارت خود را به صورت مستقیم مامور ایجاد تشنج یا بحران در فضای عمومی جامعه ایران نماید. با این همه حضور مجازی و غیر نشان‌دار این «دشمن همیشگی مستضعفان» و «شیطان بزرگ» از جمله موضوعات مغفول مانده‌ای است که ابعاد و جوانب آن را می‌تواند در لحظه لحظه‌ی این ۴۴ سال پُرفراز و نشیب و در مرور فتنه‌های رنگارنگ و مختلفی همچون «فتنه ۱۳۷۸» و «فتنه ۱۳۸۸» و «فتنه ۱۳۹۸» و بالاخص فتنه «فتنه ۱۴۰۱» مشاهده نمود. حضوری نشان‌دار که متاسفانه نه تنها در سبد تولیدات هنری و بالاخص فیلم و سریال در کشور مورد نادیده‌انگاری واقع شده و حتی از حداقل جایگاهی نیز برخوردار نیست؛ بلکه حتی با تولیدات متناقضی همچون برخی آثار و فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی در سال‌های اخیر همراه گردیده است. تولیداتی که مع‌الاصف بسیاری از آنها با بودجه و جلب حمایت مادی و معنوی نهادهای حاکمتی در کشور تولید شده‌اند.
۲/ حضور متعهدانه و انقلابی «دولت سیزدهم» موجب جلوس شخصیتی انقلابی بر مصدر «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» گردید. شخصیتی که به درستی و با صراحت بیان مواضع انقلابی و آرمان‌های «جمهوری اسلامی ایران» را بیان و تبیین می‌سازد. اما معالاسف عدم همراهی زیر مجموعه‌های مدیریتی این وزارتخانه و همت ایشان برای تحقق این سخنان سبب شده تا همین سخنان با ادبیاتی دیگر توسط مدیرکل‌ها و معاون‌های این وزارتخانه تکرار شود و تا به آنجا پیش رود که بالاخص در «سازمان سینمایی» شاهد تکرار این ادبیات در سطوح مدیریت‌های میانی باشیم. تکرار گفتاری که با حداقل عمل و ظهور و بروز در واقعیت ملموس تولیدات هنری و سینمایی همراه می‌باشد! اتفاقی که متاسفانه نظیر آن در «صدا و سیمای جمهوری اسلامی» نیز در حال مشاهده می‌باشد و مدیران و زیر مجموعه‌های این نهاد مهم نیز عموما در حال تکرار سخنان و هدف‌گذاری‌های بیان شده توسط «رئیس سازمان صدا و سیما» می‌باشند!
۳/ روز نخست از آبان‌ماه بود که «رئیس سازمان سینمایی» در گفتگو با «خبرگزاری دولت» جملات عجیبی را بیان داشته و با ادبیاتی صریح اعلام کردند: «موضوع غزه موضوع جدیدی است و تازه دو هفته است که اتفاق افتاده، ما اکنون روی موضوع غزه متمرکز می‌شویم چون با موضوع فلسطین فیلمنامههای بسیار زیادی دست ما می‌رسد. قطعا در حوزه مستند و نسل‌کشی جدید در غزه آثار بسیار خوبی اگر باشد و ارائه شود از آنها حمایت خواهیم کرد. چون دامنه جریان مقاومت دامنه گسترده‌ای است و وظیفه ماست که این لحظات ثبت و ضبط و ماندگار شوند.» اگر چه این سخنان می‌تواند نویدبخش تولید آثار هنری و سینمایی «ضد استکباری» در آینده باشد و همچنان امیدها را برای ساخت آثاری در خصوص «جبهه مقاومت» و «فلسطین مظلوم» و … با طراوت نگه دارد! اما واقعیت آن است که بیش از هر چیز این قبیل صحبت ها و گفتگوها را می‌توان نشات گرفته از منگی «روابط عمومی سازمان سینمایی» و در کنار آن میل ریاست کنونی «سازمان سینمایی» برای «متکلم وحده» بودن و عدم پاسخگویی در برابر منتقدان و خبرنگاران قلمداد نمود. پس اگر این سخنان در یک محفل پرسش و پاسخ رسمی صورت می‌پذیرفت؛ قطعا یا آقای رئیس به خود اجازه ادای چنین جملاتی را نمی‌داد و یا آنکه پس از بیان چنین سخنی مجبور بود تا پاسخگوی تناقضات کلامی خود باشد و در مواجهه با پرسش خبرنگاران دیگری قرار گیرد که ضمن یادآوری این مهم به ایشان که «موضوع غزه موضوع جدیدی نیست!» از «رئیس سازمان سینمایی» در باره کم و کیف آن فیلمنامههای بسیاری که در موضوع فلسطین به دست ایشان رسیده است سوال می‌کردند! و یا می‌پرسیدند که با وجود این فیلمنامههای بسیار زیاد، چرا هنوز هیچ اثری در این باره تولید نشده و یا در دست تولید نیست!؟
۴/ تا پایان سال ۱۴۰۲ هجری‌شمسی عرصه فرهنگی کشور تقریبا شاهد ۲۰ جشنواره مختلف در سطح و گرید «بین‌المللی» و «ملی» خواهد بود. جشنواره‌های متعدد و متکثری همچون «هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران» ، «بیست و هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان» ، «چهل و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر» ، «چهل و دومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر» ، «شانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر» ، «سی و نهمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر» ، «هجدهمین جشنواره بین‌المللی شعر فجر» ، «سی‌ویکمین جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران» ، «پنجاه و سومین جشـنواره بین‌المللی فیلم رشد» و «سیزدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران» و … که هر کدام می‌توانند منشأ اثر در حوزه هنری خاص خود باشند و تحولات سال آینده رشته هنری مدنظر خود را با اعطای جوایز و توجه ویژه و حتی سفارش آثار رقم زده و با دعوت از تولیدات بین‌المللی در آن رشته هنری به ملجأ هنرمندان همسو و هم‌راستای با اهداف انقلاب اسلامی در جای جای جهان مبدل گردند و «جبهه جهانی مبارزه با استکبار» را در واقعیت هنر و رسانه پدید آورند.
۵/ «چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران» یکی از جشنواره‌های هنری معتبر می‌باشد که از تمامی ظرفیت‌های لازم برای تبدیل حوزه «فیلم کوتاه» و قرار دادن این گونه از فیلمسازی در مدار «جبهه جهانی مبارزه با استکبار» برخوردار است. جشنواره‌ای که امسال با در اختیار داشتن یک بودجه بسیار بالا و در شرایط کاملا آرام سیاسی در کشور و در حین ماجرای افتخار آفرین و مهم «طوفان الاقصی» و در پس «جنایات رژیم صهیونیستی» برگزار شد. جشنواره‌ای که می‌توانست به یک ابزار مهم در عرصه «دیپلماسی مقاومت» مبدل گردد؛ اما معالاسف به واسطه ناپختگی و عدم توانمندی دبیر و تیم برگزارکننده، به یک «فرصت سوزی بزرگ» در حوزه «فیلم کوتاه» مبدل گردید. از این حیث مرور برخی از آنچه که بر این جشنواره رفت می‌تواند سرمشقی برای اصلاح و ایجاد تغییرات در سایر جشنواره‌های پیش رو گردد.
۶/ چندی قبل از برگزاری «چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران» بود که «مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران» در پاسخ به پرسش «سینماپرس» در باب چرایی عدم حضور و بکارگیری گسترده از اساتید و پیشکسوتان سینمای انقلاب اسلامی در این جشنواره گفته بودند که «من انقلابی بودن مد نظر شما را نمی‌فهمم!»؛ حالا و پس از برگزاری این جشنواره فرصت خوبی است تا ایشان و سایر مدیران در جشنواره‌های پیش رو این مفهوم را بفهمند و بدانند انقلابی بودن یعنی استفاده از طیف سینماگران متخصص و کاربلدی که وقتی در هیات داوران جای گرفتند؛ خروجی سلیقه و نظر ایشان منجر به بایکوت آثار ارزشی و نادیده گرفتن تولیدات موجه و نسبتا خوش قواره‌ای همچون «اذان صبح به افق یزد» و «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» و یا حتی «مورچه» نشود و بجای آن آثار مجهول و مبهمی همچون «خودکشی به سبک نیچه» به عنوان اثری محصول سال ۱۳۹۹ هجری‌شمسی را با افراط در ۷ مورد نامزد نکنند و کسب ۴ جایزه مهم جشنواره به عنوان شاخصه و الگوی فیلمسازی کوتاه در سال پیش‌رو برای «جوانان سینمای ایران» معرفی نگردد و «قوتار» که سعی می‌کند به گاوها شخصیت بدهد! جایزه بزرگ جشنواره را به عنوان بهترین فیلم از آن خود نکند.
۷/ حرکت جشنواره‌های هنری بر مدار «آرمان‌های انقلاب اسلامی» و تمکز بر وظیفه مهم و اساسی سامان دادن به «جبهه جهانی مبارزه با استکبار» در آن رشته هنری؛ به معنی نصب بیلبورد و یا قرار دادن چند تصویر در محوطه عمومی برگزاری این قبیل جشنواره‌ها و یا تنظیم متن‌های حماسی برای سخنرانی دبیر و مدعوین در افتتاحیه و اختتامیه نمی‌باشد؛ بلکه این حرکت به واسطه توجه به تولیدات هنری عرضه شده در این جشنوارها است که شکل می‌گیرد و واقعیت می‌یابد. تولیداتی که لزوما یافتن و پیدا کردن آن در سطح «بین المللی» همراه با جذب فعالان هنری در سایر کشورها همراه خواهد بود و این همه می‌تواند به عنوان یکی از ابتدایی‌ترین وظایف «رایزن‌های فرهنگی ایران» در تمامی کشورها به شمار آید. وظیفه‌ای که البته قبل از آن، نیازمند حضور افراد فهیم و دغدغه‌مند و انقلابی در جایگاه «مدیر بین الملل» رویدادهای هنری و جشنواره‌ای در داخل کشور می‌باشد.
۸/ «چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران» بنابر اعلام دبیر این رویداد، مبلغ ۱۰ میلیارد تومان بودجه رسمی در اختیار داشت. بودجه‌ای ابتدایی که اعلامی و کلی بوده و هنوز هیچ فهرستی از اضافات و نحوه خرج این مبلغ ارایه نشده است. بودجه‌ای که شاید به دید فعالان اقتصادی بسیار ناچیز بیاید؛ اما واقعیت آن است که ۱۰ میلیارد تومان در عرصه فیلم کوتاه مساوی است با تولید حداقل ۳۳ فیلم کوتاهی که از تمامی استانداردهای لازم تولید برخوردار باشند و این یعنی یک اتفاقا بزرگ! اتفاقی که در کنار بودجه غیرشفاف و هزینه‌کردهای نامعلوم «انجمن سینمای جوانان ایران» در طی یک سال می‌توانست منجر به تولید تعداد قابل توجهی اثر با محتوای «استکبار ستیزی» گردد. آثاری که هم از لحاظ فُرم و هم از لحاظ محتوی آنچنان موجه باشند که نه تنها نیاز مخاطب داخلی را برآورده سازند و ظرفیت تهی و خالی رسانه‌ای را پوشش دهند؛ بلکه بتوانند به عنوان «نماینده جمهوری اسلامی ایران» در سطح بین المللی پخش گردند و پیام رسان «انقلاب اسلامی» به جهانیان شوند.
۹/ عدم حضور آثار هنری و تولیدات بین المللی با محتوای «ضد استکباری» در جشنواره‌های هنری و بالاخص سینمایی سال‌های اخیر اتفاقی بسیار مشهور و ملموس است. اتفاقی که با عدم شناسایی و دعوت از هنرمندان و بالاخص سینماگران «استکبار ستیز» در عرصه بین الملل و جلب تولیدات موجه سینمایی برای حضور در این رویدادها همراه شده و متاسفانه موجب شده تا عموم رویدادهای سینمایی ایران که در سطح بین المللی برگزار می‌شوند، نه تنها بوی «انقلاب اسلامی» را ندهند(!) بلکه حتی از طعم «جمهوری اسلامی» نیز برخوردار نباشند و به محافل کم‌خاصیتی مبدل گردند که در خوش بینانه‌ـترین حالت ممکن، با حداقل وجه تمایز از نظایر خود در سایر نقاط جهان برگزار می‌شوند و این همه در حالی است که ادعای ارسال ۷ هزار و ۲۱۶ اثر از ۱۳۱ کشور به «چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران» و پس از آن به نمایش گذاشته شدن ۲۸ اثر عموما ضعیف و کم کیفیت در بخش فیلم‌های کوتاه داستانی این جشنواره را می‌بایست به عنوان نمونه و مصداقی از یک «طنز تلخ» تلقی نمود. طنزی که در صورت عدم علاج فوری آن می‌تواند به سایر رویدادهای هنری نیز سرایت نماید؛ همچنان که چند روز پیش از این دبیرخانه هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» نیز اعلام داشته که در بخش بین‌الملل این دوره ۱۸۳۹ فیلم از ۱۱۳ کشور متقاضی حضور بوده‌اند!
۱۰/ «استکبار ستیزی عملی» یعنی آنکه مدیران «سازمان سینمایی» بجای «حرف درمانی» و تکرار سیاست‌ها و برنامه‌های کاملا صحیح و بسیار هوشمندانه «وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی» به سراغ پیگیری و تحقق ملموس این برنامه‌ها بروند. برنامه‌هایی که در صورت تحقق می‌توانست بجای فیلم سینمایی سیاه و مجعول «نگهبان شب» یک اثر سینمایی خوش ساخت و «استکبار ستیز» را به عنوان نماینده «صنعت سینمای ایران» به «آکادمی علوم و هنرهای سینما» معرفی نماید و حتی بر فرض رد شدن و عدم تایید توسط این محفل آمریکایی، از فضای رسانه‌ای پیرامون «نامزد سینمای ایران در اسکار ۲۰۲۴» در جهت دیده شدن حداکثری این اثر توسط مخاطبان جهانی استفاده نماید.
۱۱/ «استکبار ستیزی عملی» یعنی آنکه مدیران «سازمان سینمایی» بجای بازتولید سخنان «وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی» در ادبیات جدید؛ بر تولید طیف گسترده‌ای از فیلم‌های کوتاه و مستند خوش‌ساخت متمرکز می‌شدند و اجازه نمی‌دادند تا فضای کلی «چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران» در احاطه آثاری همچون «مدیر مدرسه» قرار گرفته و مخاطب با فیلم‌های سخیف و تحقیر کننده‌ای همچون «ناظر» و «زنان لجمن» و … مواجه شود.
۱۲/ هشت سال حاکمیت رسمی «ولنگاری» بر فضای مدیریت فرهنگی کشور و در کنار آن حرکت لاکپشتی و کم‌شتاب برخی مدیران فرهنگی «دولت سیزدهم» در طی دو سال اخیر و بالاخص بی‌برنامگی و یا برنامه‌ریزی‌های غلط و غیرهوشمندانه در عرصه تولیدات سمعی و بصری و مشخصا تمسک حداکثری مدیران «سازمان سینمایی» و «ساترا» به شیوه «حرف درمانی» از جمله موضوعات مهم و مغفول مانده در طی یک دهه اخیر است که متاسفانه در صورت عدم علاج فوری، می‌تواند همچون یک بیماری مزمن به تمامی بخش‌های فرهنگی در کشور سرایت کند و حتی ساختارهای فرهنگی انقلاب اسلامی را دچار اضمحلال سیستماتیک سازد و به وضعیت کنونی نهادهایی همچون «سازمان هنری رسانه‌ای اوج» مبتلا سازد. نهادی که با آرمان تقویت «جبهه هنری و رسانه‌ای انقلاب اسلامی» و با هدف «مبارزه با استکبار» شکل گرفت؛ اما در طی یک دهه، آنچنان دچار استحاله و تغییرات ماهوی گردید که امروزه با شاخصه فیلم سینمایی بلند «سرهنگ ثریا» به عنوان یک اثر «مجاهد خلق» پسند(!) و فیلم کوتاه و تعجب برانگیز «مدیر مدرسه» به عنوان یک اثر حمایت کننده از فرقه «ز. ز.آ» و دهه‌ها اثر دیگر این‌چنینی شناخته می‌شود!
۱۳/ گلایه در باب کمبودها و فقر هنری «جبهه مبارزه با استکبار» بسیار است و مجال این نوشتار محدود! پس در پایان همچنان باید امیدوار به آینده بود. آینده‌ای که در آن بالاخره «آرمان‌های انقلاب اسلامی» در تولیدات هنری و بالاخص فیلم‌ها و سریال‌ها تجلی پیدا خواهد کرد و مدیران فرهنگی کشور در رشته‌های مختلف به سراغ بازنمایی از جامعه انقلابی خواهد رفت. جامعه‌ای که بدور از روحیه سازشکارانه و ذهنیت تساهل و تسامح به درک روشنی از مسیر سعادت و کسب استقلال خود رسیده و از انچنان بضاعتی برخوردار گردیده که می‌تواند این مهم را به عنوان الگویی در اختیار سایر ملت‌ها قرار دهد.
از پیوند مسجد و صنایع دستی حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم؟
شاید هیچ هنری به اندازه صنایع دستی به دین و فرهنگ ایرانی ـ اسلامی نزدیک نباشد. سرتاسر مکان‌های مذهبی را که نظاره کنید، از همان ساده‌ترین بناها تا مسجدی مانند شیخ لطف‌الله پر است از هنر دست هنرمندان ایرانی. اما فارغ از بنا، شاید پُربیراه نباشد اگر بگوییم بقاع متبرکه می‌توانند محلی مناسب برای عرضه صنایع‌دستی هم تلقی شوند.
تصویربرداری «بیست کویید» به ربع پایانی رسید – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: تصویربرداری سریال «بیست کویید» در مشهد و قم انجام شده و تاکنون ۷۵ درصد کار به پایان رسیده است.
به گزارش سینماپرس، سریال «بیست کویید» به کارگردانی هادی حاجتمند و تهیه کنندگی رشید حاجتمند از جدیدترین تولیدات گروه تولید مرکز سیما فیلم است که در مشهد تصویربرداری می‌شود.
این سریال در مشهد و قم تصویربرداری شده و تاکنون ۷۵ درصد کار انجام شده است.
سریال «بیست کویید» ۳۰ قسمتی با محوریت وقایع و اتفاقات دوران کرونا، داوطلب شدن عده‌ای از مردم را برای کمک به کادر درمان به تصویر می‌کشد، اما در میان این افراد، شخصی است که انگیزه حضورش با دیگران فرق دارد…
در این سریال بازیگرانی همچون اصغر نقی‌زاده، میرطاهر مظلومی، علی عامل هاشمی، علیرام نورایی، حسن زارعی، آزیتا ترکاشوند، محمد دلگشا، علی ذکریایی، فرزاد جمشیدی، فاطمه مقدس، بهاره نوحیان، جواد سلطانی، پانته‌آ کیقبادی، فهیمه مؤمن، سعید، ولی زاده، حسام خلیل‌نژاد، اسدالله یکتا، صفر کشکولی، … به ایفای نقش می‌پردازند.
از دیگر عوامل این سریال می‌توان به هادی حاجتمند (کارگردان)، حمید برزگر (نویسنده)، علی گورانی (تدوینگر)، جواد علیزاده (مدیر برنامه‌ریزی)، امیر جاودانی زرین (دستیار اول کارگردان)، سارا طالبیان (منشی صحنه)، محمدحسین غفرانی (مدیر تولید)، یوسف سبحانی (مدیر فیلمبرداری)، علی سنگین (طراح صحنه و لباس)، محسن طیبی بجستانی (مدیر صدابرداری) و امیر ترابی (طراح چهره‌پرداز) اشاره کرد.
جشنواره ایران و ترکمنستان آغاز شد
جشنواره و نمایشگاه گردشگری و صنایع دستی ایران و ترکمنستان به نشانه دوستی مردم دو کشور در شهر عشق‌آباد آغاز شد.