بایگانی آذر 21, 1398

در این نشست که در سالن شیخ بهایی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برگزار شد، پرویز کرمی مشاور معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری، سیدمحمدحسین سجادی نیری دبیر ستاد فناوری‌های نرم معاونت علمی، احسان کاوه مدیر مرکز تلویزیون و انیمیشن حوزه هنری، سیدامیر آقایی رئیس کارگروه رسانه و محتوای دیجیتال ستاد توسعه فناوری‌های نرم و هویت‌ساز ریاست جمهوری و علی کاشفی‌پور رئیس حوزه هنری دیجیتال رودرروی اهالی رسانه قرار گرفتند و آغاز به کار دومین رویداد رویازی (پیچ بزرگ تهران) را به طور رسمی، اعلام کردند.
پرویز کرمی در ابتدای این نشست در خصوص راه اندازی رویداد رویازی در کشور گفت: از آنجا که انیمیشن سازی یکی از کارهای اقتصادی و پولساز در جهان است این رویداد را برگزار کردیم؛ گردش مالی انیمیشن و صنایع خلاق در جهان سالانه دو هزار و ۷۰۰ میلیارد دلار است و متاسفانه سهم ایران از این حوزه نهایتا ۶۰ میلیارد تومان است که معمولا بین ساختارها و سازمان‌های مرتبط رد و بدل می‌شود.
وی تاکید کرد: رویازی به دنبال ایجاد زیست بومی است که انیمیشن کشور جهانی شود، زیرا امروز شاهد آنیم که یک کارگردان یا تهیه کننده باید علاوه بر انیمیشن سازی کارهای بازاریابی و فروش انجام دهد که راندمان کار را پایین می‌آورد.
سیدمحمدحسین سجادی نیری نیز با اشاره به اینکه در ایران پتانسیل‌های بسیاری برای توسعه صنعت انیمیشن داریم، اضافه کرد: متاسفانه در انیمیشن سازی کشور یک مشکل داریم، این که انیمیشن‌هایی که تولید می‌شود قبلا بازار آن سنجیده نشده و یک تیم در یک اتاق تصمیم می‌گیرند تا محصول انیمیشنی داشته باشند و این محصول پس از تولید در بازار مورد استقبال قرار نمی‌گیرد واین یعنی هزینه اضافی بر دوش تولید کنندگان خواهد بود.
او با بیان اینکه دومین دوره رویازی با هدف اقتصادی کردن انیمیشن در کشور برگزار می‌شود تاکید کرد: موضوع بازار از اهمیت بالایی برخوردار است و ما تلاش کرده ایم در دومین دوره رویداد رویازی به مسئله بازاریابی و تجاری سازی این محصولات توجه و تاکید بیشتری داشته باشیم.
وی خاطر نشان کرد: در دومین دوره رویداد رویازی تلاش کرده ایم تا پیشرفت‌های بیشتری داشته باشیم به طوری که منتورها و مدرسین خارجی در این دوره حضور خواهند داشت، زیرا معتقدیم صنعت انیمیشن یکی از خوشه‌های اصلی صنایع خلاق به شمار می‌رود.
احسان کاوه دبیر رویداد رویازی هم ضمن درخواست از دانشگاه‌ها به عنوان اولین محل آموزش علوم این حوزه، برای ورود جدی در عرصه انیمیشن سازی، در بخش‌هایی از صحبت‌هاش گفت: هنر- صنعت انیمیشن سازی امکان ارزآوری و گفتمان سازی فرهنگی را برای کشور ایجاد می‌کند، اما ما از همه نهادهایی که در حوزه صنایع خلاق و دیگر صنایع فعالیت می‌کنند، می‌خواهیم این فرایند را شفاف کنند، زیرا رویازی روند شفاف سازی در حوزه انیمیشن سازی است.
او اضافه کرد: اقتصاد کشور در بسیاری از حوزه‌ها برپایه نفت است و به همین جهت هست که هر فرایندی که منجر به تولید شود، شفاف نیست و باید در کشوری با ۸۰ میلیون جمعیت این امکان وجود داشته باشد که با ارایه فراخوان همه بتوانند ایده‌های خود را ارائه کنند.
سیدامیر آقایی نیز در این نشست ضمن تاکید بر این موضوع که در رویداد رویازی۲، دو بخش پویانمایی‌ و کاراکتر ارائه خواهد شد، ادامه داد: امسال رویداد با حضور مربیان و کارشناسان بین المللی برگزار می‌شود و سه طرح برتر نیز برای ارائه در بازار محتوای روسیه انتخاب خواهند شد
دبیر ستاد برگزاری رویداد رویازی گفت: با مذاکره سازمان‌ها و نهادهایی همچون وزارت نیرو، قوه قضاییه، راهنمایی و رانندگی که نیاز به فرهنگ سازی عمومی دارند و تا پیش از این از نماهنگ و تبلیغات استفاده می‌کردند، تقاضا شده است تا به تولید پویانمایی به ویژه آموزش کودکان نیز توجه کنند و در این زمینه سرمایه گذاری شود.
علی کاشفی‌پور، دبیر پیچ کاراکترِ رویداد رویازی نیز با اعلام این نکته که هرگاه در حوزه فرهنگ حرفی به میان می‌آید اقتصاد نیز در کنار آن قرار دارد، افزود: امروز در جهان انیمیشن سازی نقش مهمی در اقتصاد دارد؛ به نحوی که علاوه بر ساخت یک انیمیشن سایر بخش‌های آن نیز درآمدزا هستند.  به طور مثال کاراکتری مثل باب اسفنجی چندین سال است در کل دنیا شناخته شده است و جالب اینکه فروش محصولات جانبی آن درآمد بیشتری نسبت به فروش خود انیمیشن داشته است.
وی در پایان گفت: در رویازی امسال به طور جدی به دنبال مسئله کاراکترسازی هستیم؛ به طوری که با سنجش بازار به این نتیجه رسیدیم بخش‌های مختلفی مثل تولید لوازم التحریر، پوشاک و مد گروه‌هایی هستند که به کاراکترهای انیمیشنی علاقه نشان داده‌اند و امکان تجاری سازی آنها نیز وجود دارد. کار کاراکترسازی در کشور تازه شروع شده و با هدف توسعه این بخش تصمیم داریم تا پایان سال چند دوره در حوزه کاراکترسازی برگزار کنیم.
گفتنی است، رویداد رویازی ۲ (پیچ بزرگ تهران) در روزهای دوشنبه و سه شنبه ۲۵ و ۲۶ آذر در محل صندوق نوآوری و شکوفایی برگزار می شود و سه طرح برتر این رویداد در بازار محتوای مسکو که سال آینده در کشور روسیه برگزار می‌شود، حضور خواهند داشت.

به گزارش سینماپرس، مرکز تحقیقات سازمان صدا وسیما درنظرسنجی اخیر خود به بررسی سریال‌های پخش شده در آبان ۹۸ پرداخت که براساس آن بیش از ۵۲درصد بیننده یکی از سریال‌های جدید تلویزیون بوده‌اند و در میان این سریال‌ها «ستایش۳» با ۶۸.۳ درصد، در صدر سریال‌های پخش شده در این ماه به لحاظ جذب مخاطب قرار گرفتند. نکته جالب توجه اما بالاتر قرار گرفتن سریال‌ «یوسف پیامبر»  از سریال‌هایی مثل «گیله‌وا» و «پناه آخر» است. اگرچه شخصا سریال «یوسف پیامبر» را از حیث اجرایی و کارگردانی چندان قوی نمی دانم و به نظرم جذابیت، خود قصه نقش مهمی در جلب مخاطب داشته اما اگر معیار موفقیت هر سریال و مجموعه تلویزیونی را میزان مخاطب آن بدانیم، قطعا این سریال یکی از موفق ترین آنهاست. به ویژه اینکه در بازپخش چندباره خود از سریال های جدید تلویزیونی جلو افتاده است!
در واقع در این نظرسنجی سریال‌های تکراری که از شبکه‌های مختلف سیما پخش می‌شوند نیز مورد ارزیابی قرارگرفته اند که در میان آن‌ها سریال تلویزیونی «یوسف پیامبر» از شبکه آی فیلم برون مرزی، با ۲۳.۹درصد مخاطب و ۹۹ درصد رضایت در صدر این سریال‌های تکراری در آبان ماه قرار گرفته بودند. این آمار فارغ از اینکه کدام محبوبیت سریال «یوسف پیامبر» را نشان می دهد کارآمدی و موفقیت شبکه آی فیلم در انتخاب سریال ها برای بازپخش سریال های قدیمی را هم به اثبات می رساند.
 ضمن اینکه می تواند تحلیلی جامعه شناختی هم در دورن خود داشته باشد. به این معنا که علی رغم برخی لطیفه هایی که در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی درباره بازپخش تکراری سریال هایی مثل «یوسف پیامبر» یا «مختارنامه» ساخته می شود، آمارها نشان می دهد که این مجموعه های تاریخی همچنان از مخاطب پذیری بالایی برخوردار بوده و مردم حتی ترجیح می دهند برای چندمین بار تماشاگر این سریال ها باشند تا سریال های جدیدی که روی آنتن می رود.
 به دیگر سخن، شبکه آی فیلم فارغ از شبکه بودن، میزان و معیاری عینی برای اندازه گیری میزان رضایت مخاطبان از تولیدات نمایشی است و از طریق سریال هایی که در این شبکه پخش می شود، می توان میزان محبوبیت و موفقیت آنها را سنجید.
وقتی یک سریال و مجموعه تلویزیونی در مرحله بازپخش همچنان پرمخاطب است، این سند قدرتمندی برای اثبات موفقیت آن مجموعه است و به نظر می رسد شبکه های دیگر تلویزیون و عوامل و دست اندرکاران هر مجموعه تلویزیونی می توانند با ارائه اثر خود به شبکه آی فیلم، میزان موفقیت کار خود را ارزیابی کرده و به نوعی دست به مخاطب شناسی عملی بزنند.
 البته پیش از این و در پی پخش سریال حضرت یوسف به زبان عربی از طریق شبکه یک و قرآن سیمای جمهوری اسلامی ایران مردم ۴۵ کشور از این مجموعه تلویزیونی استقبال کردند و این مجموعه مثل سریال «مختارنامه» در منطقه هم موفق بوده است.
با استناد به این آمار می توان به مخاطب شناسی سریال هم دست زد. به این معنا که از طریق خوانش تحلیلی سریال هایی که در شبکه آی فیلم با مخاطب بالا همراه بودند می توان تشخیص داد که غالب مردم چه سریال هایی را بیشتر می پسندند و اساسا ذائقه سریالی آنها چیست.
 مثلا شاید قصه گو بودن سریال «یوسف پیامبر» را باید یکی از عوامل موفقیت آن دانست. یا اینکه به این نتیجه رسید که قصه های قرآنی از ظرفیت بالایی در جذب مخاطب ایرانی برخوردار است و زمینه تولید سریال هایی دیگر با محوریت قصه های قرآنی را فراهم کرد.
از این رو به نظر می رسد شبکه «آی فیلم» بهترین شبکه برای معیار این سنجش باشد چون سریال هایی در آن به نمایش درمی آید که قبلا پخش شده و اکنون در بازپخش آن که گاه خود این بازپخش هم چند بار تکرار می شود بهتر می توان وفاداری یا علائق یک مخاطب را به یک سریال تلویزیونی سنجید و ارزیابی کرد. ممکن است الان سریالی تازه و جدید در شبکه های دیگر مورد استقبال مخاطب قرار بگیرد، اما باید عنصر تازگی را هم در این اقبال لحاظ کرد که اگر کهنه شود با ریزش مخاطب همراه شود، اما وقتی سریالی در فرایند بازپخش شبکه آی فیلم با استقبال مجدد همراه می شود، یعنی آن سریال توانسته رضایت حداکثری مخاطبان را جلب کند.
زمانی که سریال «یوسف پیامبر» از شبکه الکوثر معاونت برون مرزی رسانه ملی پخش شده بود هزاران کاربر از مخاطبان الکوثر در قاره های مختلف از کشورهایی چون آمریکا، چین، آلمان، عربستان، ایتالیا، اسپانیا، کانادا، بحرین، بلژیک، قزاقستان، هلند، سوئد، انگلستان، فرانسه، مصر، تونس، کویت، امارات، یونان با ارسال ایمیل های مختلف نظرات خود را درباره سریال حضرت یوسف اعلام کرده بودند و این نشان می داد که تولید مجموعه هایی از این دست با اقبال طیف وسیع و متنوعی از مخاطبان همراه خواهد بود.
درصدر قرارگرفتن سریال «یوسف پیامبر» در نزد مخاطبان در ماه آبان هم موفقیتی برای این شبکه و رویکردش در سیاست بازپخش سریال های قدیمی محسوب می شود، هم معیاری برای سنجش رضایت مخاطب که می تواند شبکه آی فیلم را به فصل الخطاب تلویزیون در کسب رضایت مخاطب بدل کند.

*سیدرضا صائمی

به گزارش سینماپرس، صبح امروز خبری منتشر شد درباره یک سریال شبکه نمایش خانگی که فیلمنامه‌اش به کلی در شورای پروانه ساخت رد شده است. سریالی که تینا پاکروان کارگردان فیلم “نیمه‌شب اتفاق افتاد” قرار است به عنوان اولین تجربه‌اش در شبکه نمایش خانگی کارگردانی کند.

پیگیری‌های خبرآنلاین اما نشان می‌دهد خبر رد شدن این فیلمنامه که تم تاریخی دارد درست نیست.

بهمن حبشی، مدیر کل نظارت بر تولید سازمان سینمایی در گفت‌وگو با خبرآنلاین با بیان این نکته که ساخت سریال‌های شبکه نمایش خانگی در ماه‌های اخیر رونق گرفته، گفت: شورای پروانه ساخت آثار غیرسینمایی با دقت کارهای ارائه شده را ارزیابی می‌کنند و متناسب با رویکرد سازمان سینمایی مورد توجه قرار می‌گیرد.

وی درباره شایعه مطرح شده در خصوص سریال “خاتون” به کارگردانی تینا پاکروان ضمن تکذیب خبر منتشر شده گفت: سریال «خاتون» که موضوعی تاریخی دارد به تازگی جهت دریافت پروانه ساخت به شورا ارائه شده است و در مرحله بررسی قرار دارد.

بدیهی است انتشار هرگونه خبری درباره قبول یا رد پروانه سریال‌ها از طرف وزارت ارشاد خواهد بود.

به گزارش خبرنگار سینماپرس از محل برگزاری جشنواره، مستند «رنج زیر پوست» عنوان یکی از ۱۹ مستند بلند راه یافته به بخش مسابقه ملی در سیزدهمین دوره از جشنواره سینماحقیقت است که می تواند به عنوان نمودی روشن از به ثمر رسیدن پروژه نفوذ در پیکره نهادهای انقلاب اسلامی قلمداد شود. اثری به شدت سیاه که با وجاهتی پلید به تقابل مستقیم با سبک زندگی اسلامی و ایرانی رفته و با فاصله گرفت از حداقل شرافت انسانی سعی می کند تا منزلت پدر را در اوج کثافت به نمایش درآورد.

«رنج زیر پوست» داستان زندگی شخصی سازنده اثر است که به عنوان آخرین فرزند یک خانواده یازده نفره دوربین به دست شده و به سراغ پدر خویش می رود. پدری کشاورز که در استان گیلان و منطقه ای از لنگرود با عنوان رحیم آباد زندگی می کند و به عنوان کشاورز نمونه دارای زمین های بسیاری در منطقه بوده و آنچنان موفق است که دانشجویان برای پروژه های کشاورزی از او مشاوره می گیرند. پدری که سوای نظر از آنکه در زمینه کارش مورد احترام همگان است، در جای جای اثر به صورتی کاملا معتقد و مذهبی ترسیم می شود؛ پدری که راضی به رضای خدا است و سوای انجام واجبات و اقامه صلات و خواندن قرآن و … آنچنان پایبد به اصول اسلامی است که برای دریافت سوالات خود به سراغ امام جمعه منطقه می رود و حتی اموال خود را جهت ساخت مدرسه اهدا می سازد و …؛ پدری معتقد و مذهبی که بنابر ادعای کارگردان با اعضای خانواده برخورد بسیار نامناسبی دارد و حتی بیان می شود که همسر و فرزندانش را کتک می زند و از آن ها بیگاری می کشد و …

همین ادعای فرزندان از استبداد پدر در خانه است که موجب می شود تا بستر روایت ۷۵ دقیقه ای اثر شکل گیرد و کارگردان به عنوان یکی از پسران او طی ۹ سال فیلم برداری بخواهد تا عقده های شخصی خود را به تصویر کشیده و ضمن محاکمه پدر خویش، او را به چونان ذلت و حقارتی بکشد که رسما در مقابل دوربین پسر به بیان خوردن نجاست ابراز نماید.

اقدامی که نه تنها با مبانی سبک زندگی اسلامی و صراحت آیات متعدد قرآن کریم در باب نیکی به والدین مغایر بوده و در تعارض آشکار با فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ و در تقابل جدی با دستورات متعدد از باب قُلْ لَهُمَا قَوْلًا کَرِیمًا می باشد؛ بلکه می تواند به نوعی حکایت از میزان سادیسم و مشکلات متعدد روانی یک انسان قلمداد شود که سعی نموده تا پدر خود را اینچنین به محاکمه بکشد و اینگونه مجازت نموده و پست و حقیر نماید.

البته آثار به نمایش درآمده در این دوره از جشنواره به عنوان دسترنج مدیران بنفش، آنقدر سیاه است که نمی توان بر چرایی قرار گرفتن چنین اثری در میان انبوه این آثار خُرده گرفت. اما قطعا خانه مستند انقلاب اسلامی موظف به پاسخگویی از برای چرایی چنین هزینه کردی از بین المال بوده و حتی رده های امنیتی موظف هستند تا به بررسی دقیق در فرایند حمایتی از تولید چنین اثری پرداخته و به کشف گستره پروژه نفوذ در نهادهای موظف به پاسداری از سبک زندگی اسلامی و ایرانی مبادرت ورزند.