بایگانی دی 4, 1398

کارگردان سریال تلویزیونی «بچه های گروهان بلال» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بی تردید سینمای ما یکی از معدود سینماهایی است که اصلاً سیاسی نیست! این اتفاق در حالی است که اغلب کشورهای جهان از سینما به عنوان یک رسانه قدرتمند در راستای اهداف سیاسی شان بهره می برند اما مسئولان ما برخلاف سایر کشورها همواره در پی آن هستند که سینما را از سیاست جدا کنند.

وی یادآور شد: سال ها قبل که چند فیلم سینمایی سیاسی و استراتژیک در خصوص فتنه ۸۸ تولید شد ما شاهد آن بودیم که دست اندرکاران و عوامل این فیلم ها با برخوردهای قهرآمیز و زننده ای از سوی برخی همکاران هنری خود روبرو شدند. بنده به خاطر دارم که یکی از بازیگران سینما تعریف می کرد که تا مدت ها او را بایکوت و تحریم کرده بودند و هیچ کس پیشنهاد کاری به او نمی داد.

شلیلیان در همین راستا ادامه داد: متأسفانه این قبیل اتفاقات در سینمای کشور به دلیل آن است که پایه ریزی بنیادین در سینمای ما صورت نگرفته و زیرساخت های سینمای ما به شدت سست است.

این کارگردان با تأکید بر اینکه مسئولان با موضوعات مبنایی و بنیادین در تعارضند و نمی خواهند باعث افزایش بصیرت در جامعه شوند تصریح کرد: در تأیید عرایض بنده همین بس که امروزه سینما و تلویزیون ما سرشار از ملودرام های سبک و زننده دم دستی و سریال ها و فیلم های عاشقانه و دختر پسری و یا آثار شبه کمدی مبتذل شده است! این اتفاق به آن دلیل است که سیاست گذاران و متولیان فرهنگی نمی خواهند و یا در بهترین حالت ممکن نمی توانند مبادرت به تولید آثاری کنند که باعث بصیرت افزایی در جامعه شود.

وی خاطرنشان کرد: ما مسائل بسیار مهمی را در تاریخ ۴۰ ساله پس از وقوع انقلاب اسلامی داریم که در سینما و تلویزیون مغفول مانده اند؛ تنها علت این اتفاق هم وجود سیاست گذاران و مدیران فرهنگی بوده که هرگز تمایلی برای تولید چنین آثاری از خود نشان نداده اند. بی تردید این وظیفه سکان داران مدیریت فرهنگی در کشور است که به سینماگران و هنرمندان و فیلمنامه نویسان سفارش کار بدهند و از آن ها بخواهند روی موضوعات ارزشی، مهم و استراتژیک کار کنند.

کارگردان مستند «شهید بایندُر» تأکید کرد: نه تنها در حوزه آثار سیاسی و استراتژیک که در سایر حوزه های ارزشی دیگر از جمله دفاع مقدس هم ما با همین معضلات و مشکلات روبرو هستیم. همانطور که پیش از این اشاره کردم گویا برخی افراد با این نوع مضمامین و موضوعات مشکل دارند و نمی خواهند هیچ فیلمساز و سینماگری به سمت چنین موضوعاتی برود.

وی ادامه داد: مدیران کج سلیقه و بدسلیقه که خود را اسیر روزمرگی کرده اند و اهل کتاب خواندن نیستند و سواد تاریخی و سیاسی ندارند باعث تنزل تولیدات فرهنگی و هنری ما شده اند. مدیر باید فهم و درایت داشته باشد. باید برای عرصه فرهنگ و هنر در راستای اهداف کلان نظام سیاست گذاری کند اما مدیران ما در بهترین حالت چیزی بلد نیستند و به همین علت هم نمی توانند آنطور که شایسته است در این مسیر گام بردارند.

شلیلیان متذکر شد: مدیران فرهنگی و هنری باید بدانند و آگاه باشند که فتنه هایی که ما بارها در کشورمان شاهد آن بوده ایم در بیشتر مواقع تکرار تاریخ است. آن ها باید سواد تاریخی و سیاسی خود را افزایش دهند تا بتوانند در بزنگاه های حساس با تولید آثار فرهنگی و هنری جلوی دشمنان نظام و انقلاب اسلامی را که با تمام قوا به جنگ فرهنگی با کشورمان برخاسته اند ایستادگی کنند.

این فیلمساز در پاسخ به این سوأل که به عقیده شما چرا چنین مدیرانی در رأس امور فرهنگی و هنری حضور دارند و نهادهای نظارتی مانع ادامه عملکرد آن ها نمی شوند و نیروهای انقلابی را جایگزین نمی کنند اظهار داشت: این سوأل را مدت ها است بسیاری هنرمندان از خود می پرسند! ما هم نمی دانیم چرا کسی جلوی آن ها را نمی گیرد و چرا نیروهای مومن و معتقد و ولایتمدار جایگزین آن ها نمی شوند؟

وی در خاتمه این گفتگو تصریح کرد: بنده معتقدم برخی مدیران جایگاهی که دارند را غصب کرده اند و به هیچ عنوان مستحق آن نیستند که در چنین پست و سمت هایی حضور داشته باشند. بنده شخصاً معتقدم باید نیروهایی انقلابی جایگزین این افراد شوند، نیروهایی که دغدغه شان پرداختن به مسائل استراتژیک و مهم روز کشور باشد. مدیری که تحلیل بلد باشد، اسیر روزمرگی نباشد و به هنرمندان ارزشی بها بدهد.

به گزارش سینماپرس، ۱۲ فیلم از ۳۰ فیلمی که سال گذشته در بخش‌های سودای سیمرغ و نگاه نو جشنواره فجر حضور داشتند، تا امروز اکران نشده‌اند. بنفشه‌ آفریقایی، پالتو شتری، تیغ و ترمه، جمشیدیه، خون ‌خدا، طلا، ناگهان درخت، دیدن این فیلم جرم است، حمال طلا، روزهای نارنجی، سونامی و یلدا نام این فیلم‌هاست. دو سه مورد از این فیلم‌ها دارای مشکلات مضمونی یا حتی سیاسی هستند، با این حال نمی‌شود عدم اکران‌شان را به این مسائل نسبت داد. باقی این ۱۲ فیلم عمدتا از لحاظ ساختاری و فنی ضعیف هستند و عموما به همین موارد، به‌عنوان علت اصلی عدم‌اکران آنها اشاره می‌شود. همین مساله می‌تواند درخصوص چرایی حضور این فیلم‌ها در بخش‌های رقابتی فجر سوال ایجاد کند، اما به‌هر حال در سال ۹۸ تا همین جا ۳۴ فیلم اکران عمومی شده‌اند که هیچ‌یک نه در فجر سال گذشته شرکت داشته‌اند و نه در دوره‌های پیش از آن. از این ۳۵ فیلم، سه فیلم در جشنواره کودک نمایش داده شدند: (تپلی و من، تورنادو و منطقه پرواز ممنوع). مقایسه کیفیت این فیلم‌ها که بدون حضور در جشنواره فجر اکران شده‌اند، با فیلم‌هایی که به‌رغم حضور در جشنواره، هنوز به اکران عمومی درنیامده‌اند، نشان می‌دهد گروه اول، یعنی ۳۲ فیلم غیرجشنواره‌ای در اکران ۹۸، حتی کیفیتی به مراتب پایین‌تر دارند. پیشونی سفید۳، رحمان۱۴۰۰، چهار انگشت، ژن خوک، تگزاس۲، نبات، تولدت مبارک، وکیل‌مدافع، سامورایی در برلین، ما همه باهم هستیم، کار کثیف، جانان، برمودا، صدای منو می‌شنوید، شکستن همزمان ۲۰ استخوان، کلوپ همسران، شاهکش، کروکودیل، آبی به رنگ آسمان (مستند)، پیلوت، چشم‌وگوش بسته، لیلاج، خداحافظ دختر شیرازی، مشت آخر، سرکوب، خانه دیگری، روسی، هزارتو و مطرب؛ نام این ۳۲ فیلم غیرجشنواره‌ای در اکران ۹۸ است. توجه به این مساله که چرا بعضی از فیلمسازان علاقه ندارند فیلم‌شان قبل از اکران عمومی در جشنواره فجر نمایش داده شود، نکات قابل‌توجهی را مشخص خواهد کرد. عمدتا عنوان می‌شود فیلمسازان برای اینکه حساسیتی روی آثارشان ایجاد نشود و بتوانند آن را اکران نکنند، از حضور در جشنواره صرف‌نظر می‌کنند. البته این تلقی پس از آن ایجاد شد که بهروز افخمی اعلام کرد اگر شوکران در بیست‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر نمایش داده شده بود، امکان اکران عمومی پیدا نمی‌کرد، اما نگاهی به فهرست ۳۲ فیلمی که بدون حضور در جشنواره، طی ۹ ماه ابتدایی ۹۸ اکران شده‌اند، نشان می‌دهد این فیلم‌ها موضوع حساسی را به لحاظ سیاسی- اجتماعی مطرح نکرده‌اند و نهایتا اگر مورد مساله‌داری در آنها باشد، مسائل اخلاقی و به‌عبارتی خلاصه آن چیزی است که به ابتذال مشهور است. با این فرض می‌شود تصور کرد حضور این آثار در جشنواره فجر چه جوی حول‌وحوش آنها ایجاد می‌کرد. فیلم زهرمار ساخته جواد رضویان تنها نماینده این تیپ فیلم‌ها در جشنواره فجر ۳۷ بود که برای خالی نبودن ویترین جشنواره از آثار طنز و به‌علاوه، بالا بردن آمار فیلم‌اولی‌ها پذیرفته شد. اکران زهرمار در فجر باعث شد در معرض آرای منتقدان و اصحاب رسانه قرار بگیرد و همین نگذاشت یک فیلم سطح‌پایین به فروشی افسانه‌ای دست پیدا کند. هرچند همان شرایطی برایش فراهم شد که سیستم اکران امروز سینمای ایران برای سایر فیلم‌هایی از این دست فراهم می‌کند. قابل تصور است اگر تگزاس۲ یا مطرب هم در جشنواره فجر حضور داشتند، آگاهی عمومی نسبت به سطح کیفی آنها بالا می‌رفت و در اکران عمومی اینقدر رقم‌های بالایی پیدا نمی‌کردند. تیزرهای تبلیغاتی زهرمار که تاکید زیادی روی چالش ارتباط بین یک مداح که کاندید شورای شهر هم هست با زنی خیابانی داشت، نتوانست مردم را با این ظاهر فریبنده به سالن‌های سینما بکشاند، چون پیش از آن در فجر نمایش داده شده بود و همین مشخص می‌کرد واقعیت فیلم چیست. سازندگان فیلم‌هایی مثل تگزاس ۲، لس‌آنجلس تهران و مطرب هم از چنین سرنوشتی می‌ترسند؛ از اینکه با نمایش جشنواره‌ای، اصطلاحا مشت‌شان برای مخاطب باز شود و نتوانند آنها را فریب دهند. مشکل اینجاست که جریان سینمایی خارج از جشنواره فجر، هر روز در حال تقویت و سیطره بیشتر بر سینمای ایران است. سالن‌های سینما در اختیار چند دفتر پخش بانفوذ سینمایی است که ترجیح می‌دهند تن به حضور در جشنواره ندهند تا فیلم‌هایشان از هرگونه نگاه نقادانه مصون بماند. این فاصله‌گذاری‌شان با فضای نقد و جشنواره نتیجه‌ای جز این نداشته که کیفیت فیلم‌ها هم روزبه‌روز پایین‌تر آمده، به‌طوری که اگر خودشان هم بخواهند در جشنواره حضور یابند، منتقدان معترض می‌شوند. این رویه در ۶ سال اخیر شتاب فزاینده‌ای پیدا کرد و در کل می‌توان گفت، فروریختن تدریجی ابهت جشنواره فجر طی این سال‌ها، راه را برای به وجود آمدن یک جریان سودجو در سینمای ایران باز کرد که به سرعت در حال از بین بردن اعتماد مخاطبان به سینماست. در این زمینه می‌شود مثلا به نقش پرویز پرستویی در فیلم‌هایی از قبیل لس‌آنجلس- تهران یا مطرب اشاره کرد. پرستویی با بازی در یک‌سری از خاطره‌انگیزترین فیلم‌های سینمای ایران، برای مخاطبان، بخشی از شمایل سینمای پس از انقلاب محسوب می‌شد، اما پوسترها و تیزرهای لس‌آنجلس- تهران یا مطرب کاملا فریبنده بودند و در خود فیلم آن چیزی وجود نداشت که در ظاهر القا می‌شد. مشخص است که بهره‌برداری چندباره تجاری از اعتبار پیشین پرستویی، حساسیت مثبتی که مخاطب نسبت به او داشت را کم‌کم از بین می‌برد و چنین حالتی ممکن است درمورد افراد، موضوعات و جزئیات دیگر سینمای ایران هم پدید بیاید. جشنواره فیلم فجر روزگاری ترمینال یک‌ساله سینمای ایران بود و مطابق قانون، هر فیلمی قبل از اکران عمومی، ابتدا باید در آن به نمایش درآید. این شیوه می‌توانست مردم را در یک سیستم دومرحله‌ای، به‌جای خود فیلمسازان که ممکن است بسیاری‌شان به چیزی جز سود مقطعی نیندیشند، قبل از آنها با منتقدان و اصحاب رسانه طرف کند و سوای سلیقه‌های شخصی هر مخاطب، ابتدا مشخص شود که عیار کیفی هر فیلم چقدر است. فجر فیلم‌ها را بدون سانسور نمایش می‌داد، اما در روش محافظه‌کارانه مدیران جدید سینمایی، چنین چیزی نمی‌گنجید و آنها گفتند هر فیلم باید پروانه نمایش و مجوز حضور در فجر را همزمان بگیرد. این مدیران با چنین شرایطی، درحقیقت می‌خواستند فجر را به ویترین معقول و بی‌دردسری از خروجی مدیریت‌شان تبدیل کنند، در حالی‌که مشاهده فهرست فیلم‌های اکران‌شده در طول سال، چیزی خلاف آن را نشان می‌دهد و اگر نقدی هم به مجموعه فیلم‌های جشنواره وارد باشد، فیلم‌های اکران‌شده در طول سال حتی ذره‌ای قابل‌دفاع نیستند.

*فرهیختگان

به گزارش سینماپرس، طبق روال سال گذشته، فهرست کامل متقاضیان حضور در سالن رسانه‌های جشنواره فیلم فجر منتشر شد و ۲۱۲۹ تقاضا از سوی رسانه‌ها و صنوف مرتبط ثبت شده است. این درحالی است که دوره قبل ۲۰۷۳ درخواست ثبت شده بود. این اقدام که گام مثبتی در جهت شفافیت فعالیت‌های جشنواره است نکاتی دارد که قابل بررسی است.

با توجه به تعدد رسانه‌ها و محدودیت سالن، نحوه پالایش و انتخاب متقاضیان به چه شکل است؟ با توجه به نظرسنجی صورت گرفته از اهالی رسانه، بالاخره از بین پردیس ملت و برج میلاد، کدام‌یک سالن رسانه‌ها خواهد بود؟ برای پاسخ به این سوالات و چند مورد دیگر با مسعود نجفی مدیر روابط عمومی جشنواره فیلم فجر گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

«مسعود نجفی» مدیر روابط عمومی جشنواره فیلم فجر درباره نحوه گزینش و تایید متقاضیان حضور در سالن رسانه‌ها به خبرنگار فارس گفت: این پروسه دقیقا براساس ۱۴ بند اعلام شده در اطلاعیه جشنواره است. اولین و مهم‌ترین مورد مجوز رسمی رسانه است که از معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد استعلام می‌شود.

نجفی ادامه داد: فعالیت رسانه‌های متقاضی از اسفند سال قبل تا آذرماه امسال بررسی خواهد شد؛ هر رسانه به طور میانگین باید ماهی ۳ خبر، مصاحبه یا گزارش تولیدی در حوزه سینما داشته باشد. بدیهی است که گزارش‌های کپی شده از دیگر رسانه‌ها برای ما قابل قبول نیست.

مدیر روابط عمومی جشنواره فیلم فجر همچنین درباره دیگر موارد در نظر گرفته شده در این زمینه بیان کرد: یکی دیگر از راه‌های پالایش متقاضیان، عملکرد کیفی رسانه آن‌ها براساس سامانه معاونت مطبوعاتی است. ضمنا عملکرد و فعال بودن رسانه متقاضی، در دوره قبلی جشنواره نیز ملاک نظر است. یعنی میزان مشارکت آن رسانه در نشست‌های خبری، جلسات، اکران‌ها و… مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

نجفی از دشوار بودن بررسی متقاضیان، با توجه به تعدد آن‌ها گفت و افزود: برای اینکه بتوانیم این حجم از درخواست را بررسی کنیم نیازمند زمان زیادی بودیم. به همین خاطر همکارانم کار بررسی و پالایش را از دوماه قبل آغاز کرده بودند. به هرحال براساس تجربیات گذشته یکی از موارد مهم بررسی میزان تولید این رسانه‌ها در حوزه سینما بود. ملاک ما مطالب و گزارش‌های بازنشرشده نیست. در مورد متقاضیان معرفی شده از انجمن منتقدان هم باید کار بررسی مطالب آن‌ها صورت گیرد.

مسعود نجفی مدیر روابط عمومی جشنواره فیلم فجر درباره سرنوشت سالن رسانه‌ها گفت: انتخاب سالن اهالی رسانه دقیقا براساس نظرسنجی صورت گرفته خواهد بود و همانطور که بارها اعلام کردیم از بین آرا خبرنگاران و منتقدان حائز شرایط دریافت کارت که عینا منتشر خواهد شد، سینمای رسانه انتخاب می شود. مدتی قبل با مدیران برج میلاد و پردیس ملت جلسه برگزار کردیم و پس از اعلام آمادگی از سوی آن‌ها، نظرسنجی را برنامه‌ریزی کردیم. طبیعتا با این شرایط زیرساخت‌های لازم برای میزبانی از اهالی رسانه از جانب هرکدام از این دو مجموعه بررسی شده و نواقص موجود در گزینه نهایی رفع خواهد شد. امیدواریم اوایل هفته آینده رسما سالن میزبان اهالی رسانه را اعلام کنیم.

مدیر روابط عمومی جشنواره فیلم فجر درپایان گفت: با توجه به درخواستی که اهالی رسانه داشتند بخشی از ظرفیت سینمای رسانه‌ها را به عوامل اصلی فیلم‌های حاضر در جشنواره اختصاص خواهیم داد.

به گزارش سینماپرس، فیلم سینمایی «شیرجه بزرگ» اولین ساخته سینمایی کریم لک‌زاده که پیش از این قرار بود در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر حضور داشته باشد، به دلیل دیر آغاز شدن زمان فیلمبرداری، شرایط جوی آب و هوای استان گیلان و باقی ماندن فیلمبرداری لوکیشن‌های کشور ارمنستان، به این رویداد نمی‌رسد. روند تولید این فیلم سینمایی در استان گیلان همچنان ادامه خواهد داشت.

در این فیلم سینمایی که تهیه کنندگی آن بر عهده محمدرضا شفیعی است، علاوه بر پگاه آهنگرانی و پدرام شریفی بازیگرانی چون سونیا سنجری، ساسان کاوه، حامد نجابت، علی سعدی، محمد رضاپور مقدم، زهرا ابراهیمی، اصلان شاه ابراهیمی و میثم دامن زه به ایفای نقش می‌پردازند.

«شیرجه بزرگ» که فیلمی جاده‌ای است، در لوکیشن‌های شهر تهران، گیلان و کشور ارمنستان فیلمبرداری خواهد شد.

در خلاصه داستان این فیلم‌ سینمایی آمده است: مَرد و مریم برای یافتن گمشده شان همراه با سه جامانده از یک گروه سیرک، وارد سفری پر ماجرا در جاده‌ها می‌شوند.

سایر عوامل «شیرجه بزرگ» عبارتند از:

تهیه کننده: محمدرضا شفیعی، نویسنده و کارگردان: کریم لک زاده، دستیار اول کارگردان: مقداد محمدی نژاد، مدیر فیلمبرداری: پویان رنجبر، مدیرصدابرداری:هادی معنوی پور، مدیرتدارکات: امین زاهدمنش، طراح صحنه و لباس:کریم لک زاده، طراح گریم: کریم لک زاده، تدوین: پویان شعله ور، عکاس: محمد حسن زاده، مشاوره رسانه‌ای: زهرا دمزآبادی، مجری طرح: موسسه فرهنگی هنری وصف صبا.

به گزارش سینماپرس، در این مراسم که با حضور اهالی فرهنگ و هنر در بخش فرهنگی مرکز وقت زندگی برگزار شد از پنج دهه فعالیت‌های سینمایی، موسیقایی و ادبی خسرو سینایی تجلیل شد. همچنین آخرین اثر او، کتاب صوتی «یادگاری» که شامل شعرهایش با آهنگسازی خودش است به صورت کامل برای حاضران پخش شد.

خسرو سینایی، نویسنده و کارگردان سینما در ابتدای این مراسم گفت: همیشه از ساختن فیلم لذت برده‌ام. ولی همیشه حاشیه‌های قبل و بعد از ساختن آن آزارم داده است. تجربه کردم که سینما به دلیل نیازی که به واسطه‌های متعدد و سرمایه دارد، مشکل می‌تواند به مرزهای هنر  نزدیک شود و اغلب ناچار است در محدوده مهارت‌های حرفه‌ای محبوس بماند. چشمه جوشان خلاقیت خیلی زود می‌خشکد و در سینما آن‌قدر سرمایه، فناوری، واسطه‌ها، مصلحت‌ها و شرایط اجتماعی درشکل گرفتن یک فیلم نقش دارند که اگر فیلمی را ساختی و دست کم نیمی از آن‌چه را در ذهن داشته‌ای در آن یافتی، باید خیلی خوشحال باشی.   

این کارگردان که از سال ۴۲ تا کنون چندین مجموعه شعر به چاپ رسانده است ادامه داد: سال‌هاست که ثابت شده قوانین تکراری آکادمیک هرگز شاعر نساخته‌اند، بلکه در مواردی عصایی در دست شاعر هنرمند بوده‌اند تا در ابتدای راه سقوط نکند و در بسیاری موارد هم حتی زنجیری بر پایش که او را از پیشرفت بازداشته‌اند. آن‌چه به شکل گرفتن یک اثر هنری می‌انجامد، جوشش چشمه‌ای زلال در ذهن هنرمند است که در نهرهای مختلف جاری می‌شود. شعر در کلام، موسیقی، نقاشی و همه هنرهای دیگری که حاصل خلاقیت ذهنی هنرمند هستند، ابزارهای مختلفی هستند که او برای بازتاب محتوای ذهنی‌اش به کار می‌گیرد. اثری خالی از جوشش خلاق، هرچند که بسیار ماهرانه شکل گرفته باشد، ممکن است از فعال عرصه هنر، استادکار بسازد، اما در محدوده خلاقیت هنری قرار نمی‌گیرد. تاکید می‌کنم که قصد انکار ارزش‌های مهارت را در بازتاب محتوای ذهن ندارم، اما مهارت خالی از خلاقیت، در جایگاه هنر چیزی کم دارد.

خسرو سینایی ضمن تشکر از  دکتر محمدجواد فاطمی و زهره آشوری برای برگزاری این مراسم و ضروت و نیاز این روزهای جامعه برای وجود چنین مراکزی و  نشست‌های فرهنگی و هنری گفت: امروز در این اثری که به عنوان «یادگاری» به شما تقدیم می‌کنم، دوباره به شعر و موسیقی پرداخته‌ام. کوشیده‌ام چه در کلام و چه در موسیقی بیانی ساده و رها از نظریه‌پردازی‌ها، سبک‌ها و سلیقه‌ها داشته باشم. کوشیده‌ام خودم باشم که از سال‌ها پیش تکرار کرده‌ام.

او در ادامه بیان کرد: بر اساس باورهایی که مطرح کردم، کلام و موسیقی هر دو ابزارهایی برای بیان ذهنیاتم هستند. برایم جالب بود که بدانم چگونه می‌توان شعر در کلام را به زبان موسیقی تبدیل کرد. اشعارم را به بخش‌های مختلف تقسیم کردم و کوشیدم احساس جاری در هر بخش را به زبان موسیقی بیان کنم. بیش از آن‌که تلفیق همزمان و متداول کلام و موسیقی در یکدیگر مورد نظرم باشد، بافت متناوب آن دو برای بازتاب یک احساس و ذهنیت واحد برایم مطرح بود. کلام و موسیقی برایم ابزاری شدند برای بیان ذهنیتی که ظاهرا عادت دارد راه‌های نه چندان آسان را انتخاب کند.

این مراسم به اهتمام محمد حمزه‌ای همراه با آواز غلامرضا رضایی، ساز هامان خلیلی و اجرای امیرپوریا محمودی برگزار شد.

*ایسنا

به گزارش سینماپرس، محسن مؤمنی شریف، رئیس حوزه هنری، در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: هنر یک ودیعه الهی است که خداوند در وجود انسان قرار داده است از این‌رو هر مفهومی که با بیان هنر ارائه شود تأثیر آنی و ماندگار خواهد داشت.

وی افزود: هنر یک امر فطری است لذا باید برای نهادینه کردن مفاهیم و معارف خود و آشنایی فرزندان خود با تاریخ و ارزش‌های این ملت از هنر استفاده کنیم زیرا هم کسانی که هنر را خلق می‌کند و هم مخاطبان هنر پاک بسیار ارزشمند هستند.

مؤمنی شریف تصریح کرد: یکی از اهداف برگزاری جشنواره‌ها شناسایی استعدادهاست و می‌توان بعد از شناسایی این استعدادها آن‌ها را در سطوح بالاتر دعوت به کار کرد.

وی با بیان اینکه شناسایی و حمایت از استعدادهای استان‌های مختلف بسیار ضروری است، گفت: حوزه هنری وظیفه دارد در این خصوص فعالیت و برنامه‌ریزی لازم را داشته باشد.

این مسئول در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع ورود سرمایه‌های مشکوک به حوزه هنر اشاره و عنوان کرد: چندی پیش این مسئله مهم را مطرح کردم که به دنبال آن شاهد ایجاد حساسیت‌هایی در این خصوص هستیم.

رئیس حوزه هنری خاطرنشان کرد: این نگرانی وجود دارد کسانی که منشأ درآمد آن‌ها مشکوک است در قالب پول‌شویی و عناوین دیگر با ورود به عرصه هنر این عرصه را آلوده مقاصد خود قرار می‌دهند.

وی با تأکید بر اینکه نگران هستیم که این عرصه پاک لکه‌دار و آلوده شود، ادامه داد: هنرمندان ما عمدتاً افرادی سالم و ارجمندی هستند لذا وقتی در خدمت سرمایه نامعلومی که منشأ آن مشخص نیست، قرار بگیرند این نگرانی به وجود می‌آید که این پول‌ها در سرنوشت هنر ما تأثیر منفی داشته باشد.

مؤمنی شریف تصریح کرد: نیاز است در وهله نخست خود هنرمندان نسبت به این موضوع حساس باشند چرا که شأن هنرمندان بسیار بالاتر از این است که در خدمت کسانی که نه استعداد هنری و نه سلامت فکری لازم را دارند باشند.

این مسئول تصریح کرد: این افراد گاه به‌واسطه برخی فرصت‌های پیش‌آمده به چنین سرمایه‌ای دست پیداکرده‌اند و اینک پول خردهای جیب خود را در عرصه هنر سرمایه‌گذاری می‌کنند.

رئیس حوزه هنری در پایان خاطرنشان کرد: در مرحله بعد نیاز است مسئولان و متولیان امر مراقبت‌های لازم را داشته باشند هر چند احساس می‌شود برخورد با این موضوع به یک مطالبه عمومی تبدیل‌شده و حتی قوه قضائیه در برخی از پرونده‌ها نیز ورود پیدا کرده است.