به گزارش سینماپرس، مدیرعامل خانه تئاتر طی نامه‌ای سرگشاده، پیشنهادات خانه تئاتر در خصوص جبران ضرر و زیان اهالی تئاتر به دلیل شیوه کرونا را به ایشان اعلام کرد.

متن کامل این نامه به شرح زیر است:

«بسمه تعالی

جناب آقای دکتر صالحی

وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی

با سلام و احترام

سپاس از زحمات حضرتعالی و همکاران گرامی‌تان در مواجهه با بیماری فراگیر کرونا لازم به ذکر است خانواده بزرگ تئاتر تمام مساعی خود را برای یاری و همنفسی با مردم ایران از تبلیغات، خدمات، آموزش و… به کار گرفته‌است تا بتواند همراهی و همگامی با مردم، آسیب‌ها را به حداقل برساند.

اما این خانواده خدوم که بنیه اقتصادی بسیار ضعیفی دارد خود دچار آسیب‌هایی شده که معیشت بسیاری از این خانواده‌ها را به خطر انداخته‌است. لغو اجراهای عمومی، مراسم‌ها، جشنواره‌ها، تمام مشاغل و پیرامون تئاتر را با معضل مواجه و ضرر و زیان فراوانی را متوجه هنرمندان، گروه‌ها، تماشاخانه‌ها، آموزشگاه‌ها و… کرده‌است.

خواهشمندم دستور فرمایید به هر نحو ممکن برای امرار معاش بسیاری از اعضا خانه‌تئاتر، گروه‌ها، هنرمندان و مشاغل تمهیدات لازم اتخاذ شود. خانه تئاتر ضمن ارج نهادن به زحمات شما ۵ بسته پیشنهادی را برای جبران بخشی از ضرر و زیان ناشی از این بلای عمومی به شرح زیر تقدیم می‌کند:

۱. بسته حمایت مالی «پرداخت بلاعوض‌هایی به گروه‌ها، هنرمندان، اعضا خانه تئاتر، تماشاخانه‌ها و مشاغلی که در تعطیلی ناشی از کرونا ویروس دچار تنگی در معیشت و… شده‌اند.»

۲. بسته حمایت اعتباری؛ «لغو مالیات، عوارض شهری، قبوض انرژی و …»

۳. بسته تسهیلات ارزان بانکی؛ «پرداخت وام‌های کم بهره و…»

۴. بسته جبران بیمه‌ای «اقدام بیمه‌ها در پرداخت حقوق ایام بیکاری، حقوق ناشی از عوارض کلی ناشی از بیماری اپیدمی و…»

۵. بسته حمایت بهداشتی؛ «تقدیم بسته های بهداشتی به تمامی هنرمندان عضو خانه‌ها و صندوق اعتباری هنر»

۶. بسته حمایت معیشتی؛ «اهدا بسته حمایت ارزاق عمومی به تمامی هنرمندان عضو در خانه‌ها و صندوق اعتباری هنر …»

خانواده بزرگ تئاتر ایران اعم از استان‌ها، شهرستان‌ها، اعضا محترم خانه‌تئاتر شبکه‌ای فرهیخته و فراگیر هستند که برای انجام ماموریت توسعه فکری و معرفتی جامعه نیاز به حمایت و پشتیبانی دارند، حال که کشور در این شرایط ناگوار قرار گرفته این قشر آسیب‌پذیر جز گروه‌های مهجور فکری و فرهنگی قرار دارند که به جد نیاز به توجه ویژه دارد. لذا از حضرتعالی خواهشمندم دستور فرمایید خانه‌تئاتر را از هر اقدام مقتضی مطلع فرمایند تا به هنرمندان عزیز اطلاع‌رسانی لازم برای تامین آرامش روانی صورت گیرد.

با تشکر و احترام

مدیرعامل خانه تئاتر

شهرام گیل آبادی»

گفتنی است سالن‌های تئاتر از ابتدای شروع کرونا به دستور وزارت ارشاد تعطیل و اجرای نمایش‌ها متوقف شده است.

به گزارش سینماپرس، نخستین جلسه کارگروه بررسی آسیب‌های کرونا در سینما روز گذشته در حالی برگزار شد که مصوبات آن پایین‌تر از حد انتظار اهالی سینما بود.

در این جلسه که باحضور حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی برگزار شد، پس از بحث و تبادل نظر درخصوص پیشنهادات مطرح شده برای جبران ضرر و زیان صنعت سینما در پی شیوع ویروس کرونا مقرر شد از قشرهای آسیب پذیر سینما از طریق پرداخت مستقیم و همچنین فعالیت‌هایی که بر اثر کرونا دچار آسیب و تعطیلی شده‌اند، حمایت شود.

آن گونه که در سایت سازمان امور سینمایی و سمعی و بصری آمده است، تعویق پرداخت اقساط اعضاء خانه سینما به مدت سه ماه و پرداخت وام قرض‌الحسنه به سینماهای بخش خصوصی به ازای هر پرده، ۱۰ میلیون تومان از دیگر موارد مطرح شده در این جلسه بود.

همچنین مقرر شد از اسفندماه تا زمانی که فعالیت‌های سینمایی، تعطیل است هزینه سهم کارفرمای بیمه تامین اجتماعی کارکنان آموزشگاه‌ها، لابراتورها، شرکتهای پخش و سینماها از طریق اعتبارات حمایتی سازمان سینمایی عودت شود.

در این جلسه، پیشنهادهایی هم برای کمک به خرید حق پخش نمایش خانگی مطرح شد که تصمیم‌گیری به جلسه آینده موکول شد.

بر مبنای این گزارش،  آن چه به عنوان مصوبات اصلی سازمان سینمایی برای جبران ضررهای ناشی از تعطیل‌شدن سینماها ذکرشده تنها یک مُسکّن مقطعی و به تعبیر بهتر لحظه‌ای است!  

حمایت‌های صنفی و بیمه‌ای، از جمله عودت هزینه سهم کارفرمای بیمه تأمین اجتماعی و تعویق پرداخت اقساط اعضای خانه سینما به مدت سه ماه اگرچه در حد خود قابل‌تقدیر است، اما این‌گونه حمایت‌ها کف موردانتظار اهالی سینما است و برای اغلب فعالان این حوزه چه در بخش تولید و چه در حوزه پخش و توزیع چندان موثر نیست.

اختصاص چنین مبلغی به ازای هر پرده،  حتی کفاف هزینه بخشی از دستمزد کارگران یک پردیس سینمایی را هم  نخواهد داد.

اما شاید جالب ترین نکته دربین مصوبات جلسه دیروز، پرداخت وام قرض‌الحسنه به سینماهای بخش خصوصی به ازای هر پرده، ۱۰ میلیون تومان بود. این در حالی است که رئیس سازمان سینمایی چند روز پیش در توئیتی که به منظور اعلام آمادگی برای دریافت پیشنهادات مرتبط با این موضوع منتشر کرد، متوسط درآمد روزانه پردیس‌های خصوصی  را تا ۳۰۰ میلیون تومان عنوان کرده بود.

به این ترتیب اختصاص چنین مبلغی به ازای هر پرده،  حتی کفاف هزینه بخشی از دستمزد کارگران یک پردیس سینمایی را هم  نخواهد داد.

البته شاید پاسخ سازمان سینمایی به این انتقاد این باشد که مصوبات یادشده تنها بخشی از سیاست‌ها این سازمان برای حمایت از سینماگران و سینماداران است. اگر این پاسخ احتمالی را بپذیریم، پس باید هر چه سریع‌تر نسبت به تدوین طرح‌های بلندمدت و جدی‌تر برای اقشار آسیب‌پذیر این حوزه اقدام کرد.

روندهای اداری مربوط به تأمین اعتبار، یکی از موانع عمده‌ای است که لازم است هم رئیس سازمان سینمایی و هم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تمهیدات فوری و لازم را دراین زمینه بیندیشند. کاملاً روشن است که اعتبارات معمول و مرسوم سازمان سینمایی توانایی تأمین حتی بخش کوچکی از زیان‌های واردآمده به سینماداران را نیز ندارد.

از سوی دیگر، باتوجه به نبود قوانینی با ضمانت اجرایی مناسب و ضعف نظارت قوی در مناسبات کاری مربوط به تولید و پخش فیلم‌های سینمایی، معمولاً عوامل فنی جزء و نیروهای اجرایی این عرصه بیش از دیگران آسیب می‌بینند. افرادی که معمولاً به صورت پروژه‌ای و قرادادهای کوتاه‌مدت در تولیدات سینمایی حضور دارند و حتی در شرایط عادی هم معمولاً به سختی به دستمزدها و حقوق مالی خود می‌رسند. این افراد در کنار کارمندان و نیروهای اجرایی پردیس‌های سینمایی خصوصی در معرض بیشترین آسیب پذیری را دارند.

 ۱۰ روز پیش،  رئیس شورای عالی اکران فیلم‌های سینمایی در یک گفتگو و در پاسخ به اینکه آیا تصمیمی برای اکران فیلم‌هایی که روی پرده بودند اتخاذشده است یا خیر؟ گفت: من به عنوان یک مسئول این قول را می‌دهم که تمام حقوق مترتب بر فیلم‌ها را ملاحظه خواهیم کرد و کمک می‌کنیم تا اگر این شرایط فعلی به فیلمی لطمه زده، جبران شود.

محمدمهدی طباطبایی نژاد همچنین اظهار کرده بود: برای فیلم‌هایی که در این اوضاع خسارت دیدند یا به اکران طبیعی خود دست پیدا نکردند، تمهیداتی از سوی سازمان سینمایی در نظر گرفته خواهد شد که ممکن است اکران مجدد باشد، یا اکران دوم یا اکران آزاد. در این باره دقیقا و فعلا نمی‌توان راه حل نهایی را مشخص کرد ولی مسلم این است که شرایط جبران اکران را در نظر می‌گیریم، چون در این مدت فیلم‌هایی اکران شده بودند که در بدو ورود به سینماها تعطیل شدند و این‌ها به طور طبیعی حقی دارند.

 به نظر می رسد این جمله رئیس شورای عالی اکران فیلم‌های سینمایی که «دقیقاً و فعلاً نمی‌توان راه حل نهایی را برای جبران ضرر تعطیلی اکران نورزی مشخص کرد»  همچنان بر تصمیمات و جلسات سازمان سینمایی حاکم است.

آن گونه که روابط عمومی سازمان سینمایی اعلام کرده است جلسه بعدی کارگروه بررسی آسیب‌های کرونا در سینما قبل از پایان سال برگزار خواهد شد.

حال باید منتظر ماند و دید که آیا خروجی جلسه دوم می‌تواند بارقه ‌هایی از امید را در دل  اهالی سینما روشن کند یا از همان جنس وام‌های ۱۰ میلیونی برای هر پرده نمایش است.

*آنا

سینماپرس: چالش امین زندگانی تقلیدی از ترانه ویتنامی و چالش رقص کوآنگ دانگ است یا زندگانی در پی تقلید چالش کلید را بزن (flip the switch) بوده است.

به گزارش سینماپرس، آنچه در ستاد مبارزه با بحران سلبریتی‌ها (بحرانی خطرناک‌تر از کرونا) به عنوان راهبرد باید مطرح شود این است که بسیاری از چهره‌های مشهور سینما، تلویزیون و ورزش در بزنگاه‌ها و بحران‌های سیاسی، اجتماعی، بهداشتی و … ساده‌انگارانه‌ و غیر موثرترین روش‌ها را ارائه می‌دهند.

خمیره اندیشه‌ای اغلب سلبریتی‌ها آغشته به بلاهتی مخرب‌تر از کروناست و چون زمینه این ساده‌انگاری ناشی از عدم و مطالعه و به روز بودن است، در خلق چالش‌های مجازی هیچگاه نمی‌توانند با در نظر گرفتن نسبت فرهنگ بومی، موقعیت فردی و فرهنگ عامه سرزمینی محتوایی برای درمانگری اجتماعی ارائه دهند. حال آنکه بسیای از نمونه‌های غیروطنی سلبریتی‌ها، فضای مجازی دستاویزی برای آنان است که در مقاطع مختلف با توجه به ساختاری که در آن فرهنگ حاکم است چالش‌های متفاوت مردمی خلق کنند.

در شرایطی که «شیوع» کرونا به بحرانی جهانی تبدیل شده است، سلبریتی‌های سایر کشورها چالش‌های  متفاوتی را در نسبت پیشگیرانه نسبت به این بیماری، افزایش ارتقاء روحیه جامعه خودشان تولید و نشر می‌دهند.

با شیوع ویروس کرونا در کشور ویتنام، با کمک و حمایت وزارت بهداشت این کشور،   دو تن از خوانندگان مشهور هیپ‌هاپ به نام اریک و من(Erik and Men) ترانه‌ای را به نام ” Ghen Cô Vy,”کو وی جن” تولید کردند که ویدئویی انیمیشن برای آن ساخته شد که عوامل پیشگیری از کرونا مثل شستشوی دست، هشدارهای مربوط به ماسک صورت و اجتماعات عمومی، استفاده از یک دستکش و اقدامات پیشگیرانه‌ای مثل کمتر به جاهای شلوغ رفتن را در آن گنجانده‌اند و در موزیک ویدئوی انیمیشنی ساخته شده، کروناویوی سبز عصبانی به نظر می رسد.

  را در متن ترانه گنجانده‌اند و  با عنوان شناخته شده در یوتیوب (WASHING HAND SONG | CORONA SONG)  فیلم اصلی دارای ۹٫۴ میلیون بازدید در یوتیوب داشته که نسخه با زیرنویس انگلیسی ۱٫۲ میلیون نفر تا روزهای گذشته آن را تماشا کرده‌اند. در پیامد ساخت این ترانه، وزارت بهداشت ویتنام با به اهتزاز درآوردن پرچم این کشور، سازندگان تلاش می‌کنند این پیام را منتقل کنند که ویتنام مصمم است که این بیماری را متوقف کند. این تاثیر اجتماعی فراوانی در کشور کانادا گذاشته است و سایر کشورها شرق آسیا از این واکنش فرهنگی استقبال کرده‌اند.
 

 اما یک رقصنده در شهر هوچی مینگ (Ho Chi Minh City) به نام کوآنگ دانگ ( Quang dang ) با این آهنگ یک چالش رقص به راه انداخته است که در آن با توجه به متن ترانه رقصی غیر منشوری را همراه با دوستش در کنار خیابان به نمایش گذاشته که راه‌های پیشگیری از کرونا به صورت رقص به نمایش گذاشته‌اند. دنگ همراه با از دوستانش لباس یکرنگ پوشیده‌اند و نحوه شستن صحیح دست‌ها را به یکدیگر نشان می‌دهند و بقیه هم با تقلید از آنان این چالش را قبول کرده‌اند و ویدئوهای رقص شستن دست خود را در شبکه‌های اجتماعی تیک و توک به اشتراک گذاشته‌اند.

نکته جالب اینجاست که چنین تولیدی کاملا با فرهنگ ویتنام کاملا هماهنگ و مماس است و وزارت بهداشت این کشور از اساس چنین تولیدی را حمایت کرده است. به فاصله اندکی سلبریتی ایرانی هم که هم اکنون در کشور با پدیده شیوع کرونا مواجه است، تولید محتوا می‌کند. امین زندگانی به تقلید از ویدئو اصلی و در روز پدر، هنرمندان را در مبارزه با ویروس و افزایش عمومی روحیه جامعه دعوت به چالش رقص می‌کند و با حرکت موسیقی غیرمرتبط بهنام بانی، حرکاتی ظاهرا موزن از خود به نمایش می‌گذارد و از و از هنرمندان و ورزشکاران‌ می‌خواهد که برای مردم‌ برقصند!

در این شرایط چالش رقص امین زندگانی چه معنی خاصی خواهد داشت؟ آیا معنی همراهی با ویدئوی رقص پرستاران و پزشکان خواهد بود؟ اساسا به راه انداختن چالش رقص با تصاویر پرستاران به معنی پیام بهداشتی از موزیک ویدئوهای ترانه ضدکرونایی ویتنامی و رقصنده ساکن این کشور خواهد بود؟

بازیگران و هنرمندانی که چالشی را در فضای مجازی به راه می‌اندازند، باید وزنه معتبری باشند، درخواست و نشانه‌های عمومی و شرایط حاکم بر جامعه را درک کنند و به جای رقصیدن این بازیگر می‌توانست چالش سفر نکردن و در خانه ماندن را در خانه به راه بیندازد. همانطور که هانیه توسلی که درباره نگاهداری گربه‌ها همواره مورد نقد مخاطبان در فضای مجازی هست نسبت به این چالش رقص واکنش نشان داد. توسلی در صفحه اینستاگرامش نوشت : مسخره بازی دیگه کافیه. در نهایت امین زندگانی هم پستی منتشر کرد که حالا که شادی کردن عیب داره، من هم پستم رو در اینستاگرام پاک می کنم و تا مدتی طولانی در اینستاگرام نخواهم بود.

البته چالش رقص، بهنام بانی، جوگیری با ماسک و دستکش چه پیامدی داشته است که این چالش خلق الساعه را پدیده آورده است؟ جوگیری در فضای مجازی و کپی برداری روش‌های سلبریتی‌ها چنین پیامدهایی را دربر خواهد داشت. اما در کپی کردن این حرکت تردید وجود ندارد اما این مسئله مطرح است زندگی تلاش کرده که تقلیدی از ترانه ویتنامی و چالش رقص کوآنگ دانگ است یا زندگانی در پی تقلید چالش کلید را بزن (flip the switch) بوده است که محتوای آن رقص است اما به صورت دونفره اجرا می‌شود. چالشی که درک با ترانه بدون توقف آنرا آغاز کرد وقتی به عبارت flip the switch می‌رسد اجرا کنندگان لباس‌هایشان را با هم عوض می‌کنند که الیزابت وارن نیز آنرا انجام داده است.   به هر حال شرایط عمومی کشور ما برای چالش در فضای مجازی حتی با کشورهای آسیایی متفاوت است و چالش‌های بدون پیوست‌های معنایی، در این شرایط نسبتی با فرهنگ عمومی ما ندارد.

*مشرق

سینماپرس: دبیر یازدهمین دوره‌ جوایز آکادمی انجمن فیلم کوتاه ایران (ایسفا) مشخص شد.