بایگانی خرداد 2, 1399

به گزارش سینماپرس، محسن محسنی‌نسب، کارگردان سینمای ایران در گفتگو با آنا، درباره چگونگی بازگشایی سالن‌های سینمایی خصوصا بعد از ماه مبارک رمضان عنوان کرد: سینما یک تفریح است مثل همه تفریحات دیگر اما وقتی جامعه در عزا و مصیبت است مثل همین شیوع کرونا، دیگر قرار نیست کسی دل به تفریح بدهد.

مگر مخاطب و خانواده می‌تواند با حفاظ خاص به سینما برود؟

وی افزود: در این شرایط خانواده‌ها نباید و نمی‌توانند سراغ این تفریحات بروند. طبیعی است که در این مصیبت، پیکره جامعه از سینما هم استقبال نمی‌کند و حتی به نظرم در شأن جامعه نیست. جامعه الان ما عزادار است و باز شدن سینما نیز به این جامعه کمک نمی‌کند و بالتبع مردم هم اقبالی به سالن‌های سینما نشان نخواهد داد.

بازشدن اختیاری سینماها و کشاندن مردم به این محل‌ها، یک روش کاری است و نه تفریحی. مگر مخاطب و خانواده می‌تواند با حفاظ خاص به سینما برود؟

کارگردان فیلم «شانه دوست» که اخیرا در طرح سینمای آنلاین به نمایش درآمده است، این چنین اعتقاد داشت: باز شدن اختیاری سینماها و کشاندن مردم به این محل‌ها، یک روش کاری است و نه تفریحی. مگر مخاطب و خانواده می‌تواند با حفاظ خاص به سینما برود؟ مگر رزم است؟

وی ادامه داد: مردم به سینما می‌روند تا تفریح کنند اما اینجور بازگشایی و روش فیلم دیدن، نه مناسب است و نه کارساز. من قبلا هم گفته‌ام بهترین تصمیم در شرایط کرونایی برای ادامه فعالیت اکران سینما، همین درایوین سینماست.

تنها چیزی که به درد سینما و تفریح خانواده می‌خورد، رونق درایوین سینماست

به گفته کارگردان «شیرهای جوان»؛ در فضای الان تنها چیزی که به درد سینما و تفریح خانواده می‌خورد، همین رونق درایوین سینماست. خانوادگی در ماشین دورهم می‌نشینند و فیلم می بینند. به عبارتی خانواده با هزینه اندک، با یک غذای ساده دورهمی خوش هم می‌گذرانند. اما باز شدن سینما بدون برنامه کمکی به سینما و مخاطب نخواهد کرد.

در فضای الان تنها چیزی که به درد سینما و تفریح خانواده می‌خورد، همین رونق درایوین سینماست. خانوادگی در ماشین دورهم می‌نشینند و فیلم می بینند.

وی اعتقاد داشت: سینمای آنلاین از قبل وجود داشته اما درایون سینما یک حرکت کلان است. چه بسا مدیریت سازمان سینمایی می‌تواند تمام پارکینگ‌های کشور را به نمایش فیلم تجهیز کند خصوصا پارکینگ ادارات که شب کاملا تعطیل است. این برنامه‌ریزی در زمان کرونا به خوبی جواب می‌دهد و خانواده‌ها را در محیط امن دورهم جمع می‌کند.

محسنی نسب این ایده را مناسب برای هر زمان دیگری دانست و گفت: حتی با بهبودی شرایط کرونا و دروی از این ویروس بازهم می‌توان از این فضای بالقوه استفاده کرد. ما پارکینگ‌های بسیاری در سطح شهر و جاهای شلوغ داریم که قابلیت نمیاش فیلم در درایوین سینما را دارا هستند.

به گزارش سینماپرس، سریال «هم‌گناه» همچون غالب سریال‌های پخش شده در شبکه نمایش خانگی،  سریالی کلیشه‌ای و میانمایه است؛  با دیدن یک دوجین بازیگران مطرح سینما در این سریال، مبادا انتظارات عجیبی پیدا کرده و فکر کنید خبری شده است! خیر!  درب سریال‌های ساخته شده در شبکه نمایش خانگی همچنان بر همان پاشنه قدیمی می‌چرخد! طبق معمول، امر اخلاقی به قربانگاه رفته و هرزگی اخلاقی و فساد مفرط جای آن را گرفته‌اند!  نه شخصیت‌پردازی درستی وجود دارد و نه دیالوگ‌نویسی‌ها سنجیده و دقیقی!  مشخص است که سازندگان در روندی مستعجل و فاقد مفصل‌بندی لازم، صرفاً تلاش کرده‌اند که سر و ته قصه را به شکلی آبکی به هم وصل کنند و تا اطلاع ثانوی دست مخاطبان در پوست گردو بگذارند!

از اینها که بگذریم، وقتی سازندگان به‌ ناگاه در قسمت دوازدهم سریال “هم‌گناه” و درحالی که داستان هنوز شروعی محرک نداشته است،  از پایان فصل اول خبر می‌دهند، توهین به ادراک مخاطب نیست؟   فصل‌بندی سریال‌ها در همه جای دنیا و حتی همین ایران تابع اصول و قواعدی معینی است؛ نمی‌شود که بدون پیشروی داستان یا باز کردن گره‌های افکنده شده یا پرداخت درست شخصیت‌ها،  به‌صرف رهایی از انتقادات، از پایان فصل اول سخن گفت.

فاجعه زمانی تکمیل می‌شود که با نشان دادن سکانسی از مهدی پاکدل و یک نابازیگر زن با تصویری های‌خاص یادآور فیلم‌های خاص قرار است برون‌رفتی از تکرار مکررات ایجاد شود اما  داستان به‌مانند جنینی کورتاژشده شکل نمی‌گیرد و پرواضح است که دکوپاژی شلخته و بی‌حوصله با مدعای رضایت ۹۸ درصدی مخاطب جمع نمی‌شود!

مخاطبان برای تماشای سریال‌های خانگی یا باید اشتراک فیلیمو و نماوا بخرند یا پول دی‌وی‌دی دهند و دربرابر تلویزیون بنشینند که هرچه نشان داد، بی‌خیال باشند. وقتی مخاطب برای تماشا هزینه می‌کند، طبیعتاً انتظار دارد که سریال‌سازان هم برای جذابیت داستان و کیفیت دراماتیزه کردن آن وقت صرف کنند؛  گناه مخاطب شبکه نمایش خانگی چیست که باید سریالی چون «هم‌گناه» را تماشا کند؟  

بعید است حتی پرطرفدارترین سریال‌های ایرانی مثل “متهم گریخت” هم ۹۸درصد کسب رضایت کرده باشد اما ظاهراً فیلیمو و نماوا که خود تولیدکننده بودند، خودشان هم آمارهای شبه‌تخیلی درباره جلب رضایت مخاطبان خلق می‌کنند!

سریال “هم‌گناه” نه داستان‌پردازی تعلیق‌واری دارد و نه شخصیت‌پردازی ویژه‌ای؛ گویی سریال صرفاً از تیپ‌های تکراری و موقعیت‌های فاقد استدلالی پر شده است که همچون برخی تیزرهای تبلیغاتی رسانه ملی روی اعصاب مخاطب رژه می‌روند.

سازندگان “هم‌گناه” حتی اگر سریال‌های خارجی را ندیده باشند “ستایش” را که دیده‌اند! “نون خ” را که دیده‌اند. در چنین سریال‌هایی فصل اول هم افتتاحیه درستی دارد و هم اوج و پایان‌بندی معقول اما “هم‌گناه” به انتهای فصل اول می‌رسد بدون آن که تحرکی نسبی در ذهن مخاطب پدید آورد.

آقایان سازنده! حداقل اندکی به احترام مخاطب بیاندیشید و اینطور نباشد که تنگ آمدن قافیه، مجبورتان کند مجددا پایان فصل دوم را اعلام کنید بدون آنکه کوچکترین ضرباهنگی دراماتیک در سریال ایجاد کرده باشید!

*نسنیم

به گزارش سینماپرس به نقل از هالیوود ریپورتر،  کاترین بارگر، رئیس هیئت ناظران لس آنجلس، آماری را که از جلسه روز سه شنبه کارگروه اقتصادی به دست آمد را اعلام کرد.

روز چهارشنبه، کاترین بارگر، آماری «هراسناک» منتشر کرد که نشان می دهد تا چه اندازه همه گیری بیماری ویرانگر کووید ۱۹  بر روی حرفه های صنعت سرگرمی تاثرگذار بوده است.

وی گفت: بخش اعظمی از تعداد ۸۹۰ هزار کارکنان صنعت فیلم و سرگرمی هالیوود به دلیل تعطیلی گسترده با هدف جلوگیری از گسترش ویروس کرونا، بیکار شده اند.

در این جلسه که به تاثیر کرونا بر کلیه مشاغل پرداخته شد اعلام شد که یک میلیون نفر کار خود را در لس آنجلس از دست داده اند و حتی رستوران ها نیز بیش از ۸۰ درصد از کارکنان خود را اخراج کرده اند.

طبق این آمار از دوازدهم ماه مارس تا کنون ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر تنها در ایالت کالیفرنیا از کار بیکار شده اند که اینچنین آماری حتی در دوره رکود بزرگ اقتصادی آمریکا نیز ثبت نشده است. به گفته خانم بارگر، تاثیر پاندمی کرونا بر مشاغل کوچک به حدی بوده که بخشی از آن هیچگاه قابل بازگشت به شرایط قبل نخواهد بود ازینرو ضرورت بازگشایی هرچه زودتر مشاغل و بخش های اقتصادی و هنری احساس می شود هرچند باید در شرایطی کاملا ایمن بازگشایی ها صورت گیرد و جامعه از جنبه جلوگیری از اثرات شیوع ویروس کرونا مهیا باشد.

بارگر گفت: راهنمایی بهداشت عمومی باید در اولویت هر اقدامی باشد که قرار است انجام شود.  زمان مبنا و اولویت اصلی است و کارها باید با مسئولیت پذیری انجام شود.

او در این جلسه اعلام کرد که چهارم جولای برای شروع بازگشایی ها خرده فروشی ها، رستوران ها و مال ها مشخص شده است. او البته چهارشنبه بازگشایی مراکز تفریحی را هم به این فهرست افزود و حتی از بازگشایی زود هنگام برخی از بخش ها قبل از چهارم جولای خبر داد.

این کارگروه شامل ۱۳ عضو است که به نمایندگی از مشاغل، تجاری، خدماتی، زیرساخت ها، صنایع غذایی، هنر و فرهنگ، رسانه های دیجیتال، غیر انتفاعی، ورزش و بخش های آموزش و پرورش، که هر یک طرح ها و برنامه های خود را در مورد نحوه بازگشایی به بهترین شکل ارائه می دهند.

در این کارگروه، «جف شل» مدیرعامل کمپانی یونیورسال، نماینده بخش فیلم و رسانه های دیجیتال است.

امید کنونی این است که اکثریت قریب به اتفاق سالن های سینما در ایالات متحده به موقع بازگشایی شوند چراکه دو فیلم بسیار مهم «Tenet» از کریستوفر نولان، که قرار است در تاریخ ۱۷ جولای و یک هفته بعد نیز فیلم «مولان» محصول دیزنی در ۲۴ جولای اکران خواهند شد و پس از شرایط بحرانی فعلی میتواند شروع بسیار خوبی برای سینماداران و فیلمسازان باشد.

لس آنجلس و نیویورک به ترتیب دو بازار بزرگ سینماروهای کشور از نظر درآمد، برای این برنامه ها به ویژه در مورد فیلم سینمایی «Tenet» بسیار حائز اهمیت هستند.  

سینماها، مانند سایر مشاغل عمومی، آماده هستند اقدامات فاصله گذاری اجتماعی، از جمله کاهش صندلی را طبق دستور مقامات بهداشت محلی اعمال کنند.

به گزارش سینماپرس، سایت الجزیره درباره بیانیه‌ای که توسط۳۵۰ هنرمند امضا شده و در سایت فرانسوی (پایان محاصره) قرار شده، نوشته است:

«هنرمندان در این بیانیه خواستار پایان دادن به محاصره غزه در شرایط انتشار ویروس کشنده کرونا هستند.
در این‌بیانیه از نوار غزه به عنوان بزرگترین زندان باز دنیا نام برده شده است.
در رأس امضاکنندگان این بیانیه پیتر گابریل موسیقیدان انگلیسی، گروه موسیقی مسیواتک، کن لوچ کارگردان انگلیسی، نائومی کلاین روزنامه نگار و فعال اجتماعی کانادایی، ویگو مورتنسن بازیگر امریکایی و طه عدنان شاعر مغربی هستند.

در متن این بیانیه آمده است: آنچه در غزه اتفاق می‌افتد آزمایشی برای وجدان بشریت است. ما از دعوت سازمان عفو بین الملل از حکومتها برای تحریم نظامی اسرائیل حمایت می کنیم تا اسرائیل به تعهدات بین المللی خود عمل کند.
در ادامه این نامه سرگشاده آمده است: نزدیک به یک میلیون از ساکنان غزه که اغلب پناهنده هستند، در بزرگترین زندان بدون دیوار دنیا در خطر مرگ قرار دارند.
سیستم درمانی ضعیف غزه پاسخگوی هزاران قطع عضو و مجروع نیست.

سیستم بهداشتی و درمانی غزه قبل از بحران کرونا هم به دلیل تحریمها و نرسیدن تجهیزات ضروری درمانی دچار ضعف و کمبود جدی بود.

هنرمندان امضا کننده این بیانیه بشردوستانه در ادامه از نرسیدن تجهیزات بهداشتی و پزشکی، نیروهای کمکی و نیز کمک های بشردوستانه به غزه ابراز نگرانی کرده و خواستار افزایش فشارهای بین المللی بر اسرائیل برای پایان دادن به محاصره غزه، قبل از اینکه کرونا در غزه به فاجعه ای انسانی تبدیل شود شدهاند.

به گفته سازمان ملل متحد نوار غزه از فقیرترین مناطق خاورمیانه بوده و نزدیک به ۸۰ درصد ساکنانش نیازمند هستند. این در حالی است که محاصره هم ‌زندگی در این منطقه را دشوار تر کرده است.

غزه از زمان پیروزی حماس در انتخابات یعنی ۱۳ سال قبل، تحت محاصره نیروهای اشغالگر اسرائیلی قرار دارد. تا کنون سه جنگ میان حماس و رژیم صهیونیستی درگرفته و غیرنظامیان زیادی را کشته و مجروح کرده است. دو سال پیش ۶۰ کودک، زن و مرد فلسطینی به دست تیراندازان رژیم‌صهیونیستی بدون هیچ سوال و جوابی کشته شدند.