آقامحمدیان: یک سری از فیلم های به نمایش درآمده در جشنواره فجر آنقدر سیاه بودند که اگر به دست جشنواره های ضد ایرانی نظیر جشنواره فیلم برلین می رسید آن ها را روی هوا قاپ می زدند! – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: شفیع آقامحمدیان کارگردان سینما و مدیرعامل سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در خصوص‌نسبت جشنواره فجر چهل و یکم با انقلاب اسلامی گفت: یک سری از فیلم های به نمایش درآمده در جشنواره فجر آنقدر سیاه بودند که اگر به دست جشنواره های ضد ایرانی نظیر جشنواره فیلم برلین می رسید آن ها را روی هوا قاپ می زدند که از جمله این فیلم ها می توان به «وابل» اشاره کرد! بنده واقعاً نمی دانم این آثار بر اساس چه مبنایی در جشنواره فجر انقلاب اسلامی به نمایش درآمدند؟!
کارگردان فیلم سینمایی «فرار از جهنم» و «مروارید سیاه» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: به زعم بنده فیلم های حاضر در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر هیچ یک بر اساس تراز سینمای انقلاب اسلامی تولید نشده بودند؛ حتی فیلم هایی که از نظر مضمونی و ژانر فکر می کردیم باید در این راستا ساخته شده باشند دارای ضعف های شدید تکنیکی بودند و نتوانسته بودند با استانداردهای فنی و هنری تولید شوند.
وی ادامه داد: از نمونه این آثار می توان به «سرهنگ ثریا» و «اتاقک گلی» اشاره کرد؛ فیلم هایی که قرار بوده چهره کریه منافقین را به تصویر بکشند اما از این کار عاجز مانده اند! «سرهنگ ثریا» را کسانی می پسندند که تاریخچه منافقین را بدانند اما نسل جوان که مطالعه ای در این زمینه ندارند قطعاً نمی توانند با تماشای این فیلم به میزان لجن بودن منافقین پی ببرند.
آقامحمدیان خاطرنشان کرد: اصلاً جایگاه نظام و انقلاب اسلامی در این فیلم کجاست؟ در این اثر به لحاظ فیلمنامه ای به عمق تاریخ ورود نشده! واقعاً نقش سینما مگر جز آگاهی بخشی است؟ آیا این فیلم می تواند برای جوانان و نوجوانان آگاهی بخش باشد؟ شما بیایید با هم برویم و از چند دانش آموز دبیرستانی بپرسیم که آیا نقشی از نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در این فیلم دیدید؟
این سینماگر با تأکید بر اینکه سینما بایستی با این تاریخچه جدی برخورد کند و آثاری تولید کند که آیندگان بتوانند از آن به عنوان رفرنس استفاده کنند اظهار داشت: خانم لیلی عاج زحمت کشیده بود و فیلمش خوش ساخت بود اما نتیجه «سرهنگ ثریا» چه بود؟ برای فیلم «اتاقک گلی» نیز مشخص است که زحمت زیادی کشیدند اما باز همین مشکل دیده می شود چرا چهره کریه منافقین در این فیلم به تصویر کشیده نشد؟
این تهیه کننده سینما سپس به فیلم های به شدت تلخ و سیاه که تصویری مخدوش از جامعه ایران را نشان می دادند اشاره و در این راستا تصریح کرد: فیلم «وابل» چه می خواهد بگوید؟ جز سیاهی و تلخی حرف دیگری دارد؟ فیلم باید امیدواری را در دل مخاطب شکوفا کند اما در این اثر همه شخصیت ها بدبخت و بیکار و رها هستند؛ هیچ نکته مثبت و شیرینی در جامعه انسانی آن ها وجود ندارد. در این ناکجاآباد حتی دکتر و بیمارستان نیست؛ ارتباطات شخصیت های فیلم با هم بر اساس معیارهای فرهنگ ایرانی-اسلامی نیست.
وی متذکر شد: «آن ها مرا دوست داشتند» نیز یک سیاه نمایی صرف بود؛ حقیقتاً من نمی دانم حضور این فیلم در جشنواره فجر انقلاب اسلامی چه معنایی دارد؟ چرا اجازه داده شده چنین فیلم مسموم و تلخی تولید شود؟
آقامحمدیان سپس به بخش دیگری از فیلم های جشنواره فجر چهل و یکم اشاره کرد و گفت: حضور یک سری تله فیلم که عملاً وجودشان در جشنواره ضربه به این رویداد مهم سینمایی محسوب می شد چه معنایی دارد؟ فیلم هایی که مخاطب از دیدن آن ها لذت نمی برد و حتی ممکن است در لحظاتی سخت از سینما منزجر شود! «هوک» و «آه سرد» از جمله این فیلم ها بودند.
وی خاطرنشان کرد: فیلمی مانند «سینما متروپل» در لایه های زیرین برخلاف آرمان های جمهوری اسلامی بود و «گل های باوارده» اثری بود که کارگردانش در نشست خبری فیلم گفت مزخرف است! پس حضور این آثار در جشنواره فجر انقلاب چه معنایی دارد؟
این مدیر فرهنگی در بخش دیگری از این گفتگو به اشکالات عمده ساختاری و اجرایی جشنواره فیلم فجر اشاره کرد و در این باره متذکر شد: من چند فیلم را در سینماهای مردمی مانند فلسطین و صحرا تماشا کردم؛ کیفیت نور و صدا و تصویر در این سینماها بسیار پایین تر از استاندارد است. پارسال هم وضعیت این گونه بود و صدا و رنگ و نور فاجعه بود و ما از مسئولان خواستیم به این مسأله ورود و رسیدگی کنند اما گویا هیچ گوش شنوایی وجود نداشت که دوباره امسال هم چنین فاجعه ای را دیدیم! البته بنده از مسئولان در خصوص اینکه بالاخره این رویداد را برخلاف خواسته سینماگرانی که می خواستند این جشنواره تحریم شود برگزار کردند قدردانی می کنم.